Uit veel ervaringen van partners blijkt dat praten over het verschil in behoefte aan seks moeilijk is. En ook blijkt dat het juist voor de aseksuele persoon het moeilijkst is, terwijl de seksuele partner er wel behoefte aan heeft. Misschien komt dat doordat de aseksuele partner voor zichzelf nog niet geaccepteerd heeft hoe hij of zij op dit gebied in elkaar zit. Of wil hij of zij liever niet met het schuldgevoel geconfronteerd worden, dat bij dergelijke gesprekken naar boven komt. Toch is volgens veel leden de enige manier om misschien een oplossing te vinden voor de mogelijke problemen in dergelijke relaties; er steeds over blijven praten. Daarom hier een citaat van Thiotric over waarom aseksuelen eigenlijk verplicht zijn naar hun seksuele partners te luisteren en er met hen over te praten:
Ik herken je verhaal wel, en kan er enkel bij vertellen dat het bij ons ook jarenlang ( iets meer dan een 10-tal) elke keer vreselijke ruzie was toen "het" ter sprake kwam, op een bepaald moment is het voor mij een breekpunt geworden, Elke ( mijn vriendin) heeft dit toen ook ingezien en via deze site hebben we elkaar veel kunnen vertellen wat daarvoor onmogelijk was, en zijn we eindelijk tot praten gekomen, een oplossing is er niet echt gemakkelijk te vinden, erover praten maakt het wel enorm veel draaglijker.
ALs partner van, vind ik wel dat je praten moet kunnen afdwingen, sex niet, maar praten wel, tenslotte wordt er van jou verwacht dat je je bij een situatie probeert neer te leggen, zonder dat je de oorzaak bent, maar wel een direct slachtoffer.
De dag dat bij ons het praten weer stopt, zal ik er weer een breekpunt van maken. Anders is dit op termijn dé voedingsbodem voor diepgewortelde frustratie, met alle mogelijke gevolgen vandien.
Jezelf verwijten maken mag je echt niet doen, dit helpt je (en haar) geen stap verder. Er is tenslotte geen factor "schuld" in het probleem, dit heeft me ook een paar jaar gekost om dit te snappen hoor.
In elk geval, denk er wel aan dat dit voor je partner msschien wel samengaat met een schuldgevoel, al dan niet bewust, en dan moet je dat tijd en ruimte kunnen geven, maar wel blijven duwen aan de kar! Voor jullie alletwee.
het komt uit dit onderwerp http://asexuality.org/du/index.php?topic=588.0
Ik denk dat dat niet alleen geld voor dit probleem, maar voor elk willekeurig ander probleem binnen een relatie. Hoe groot of klein ook. Maar hoe groter het probleem, hoe groter het belang om erover te praten!
Helemaal waar, Pinky!
Ik vind dat stukje over "praten afdwingen" best hard overkomen maar ook helemaal waar! En ook de opmerking dat er geen factor "schuld" is. Kortom, heel ingrijpende woorden...
Helemaal mee eens. :wave:
Ik kan hier niets aan toevoegen...ben het er mee eens..
Heel goed dat je dit extra onder de aandacht brengt, Ereinion! :klap:
Ik (zelf aseksueel) vind ook dat je verplicht bent om hierover met je partner te praten. Ik ben niet preuts maar een gemakkelijk onderwerp vind ik het zeker niet. Toch vind ik dat ik mij gewoon over mijn verlegenheid en onzekerheden heen moet zetten.
Iemand van wie je houdt, die kun je toch niet met zijn/haar ziel onder de arm laten lopen en boordevol vragen & onzekerheden laten zitten? Ik wil dat althans niet en daarom praten mijn lief :-* en ik er regelmatig over. Problemen met seks kúnnen je relatie nekken, gebrek aan communicatie doet dat zeker!
Goed gezegd. :klap:
Citaat van: Littleone op september 11, 2007, 12:36:30 PM
Heel goed dat je dit extra onder de aandacht brengt, Ereinion! :klap:
Was Stevs idee!
Mooie woorden, Littleone!
:klap:
Ik heb er net op een andere plek weer over geschreven.
EERST even nadenken over dat "praten over". Waarover "moet" dat gesprek dan gaan? (er wordt gesugereerd dat je iemand moet dwingen, ja HALLO! Zo gaat dat niet in het normale leven...)
Bedoeld wordt: praten over sex.
In de omgekeerde richting is er véél meer weerstand: praten over GééN sex!?
Zou DAT onderwerp aanvaard worden door de sexuele partner? Meestal niet! Het is zelfs taboe !
Toch wil ik liever tot praten gedwongen worden dan tot seks, als je het niet erg vindt :pinguin:
En we praten over seks EN geen seks.
Citaat van: Willem op september 25, 2007, 08:38:31 AM
Ik heb er net op een andere plek weer over geschreven.
EERST even nadenken over dat "praten over". Waarover "moet" dat gesprek dan gaan?
Wat dacht je van het onderwerp: "het verschil in seksuele behoefte en hoe daarmee om te gaan? "
Citeer(er wordt gesugereerd dat je iemand moet dwingen, ja HALLO! Zo gaat dat niet in het normale leven...)
Nee? Als je je hardnekkig blijft terugtrekken op je mentale eiland kan je partner je wel degelijk voor het blok zetten: of we proberen er iets aan te doen of onze relatie gaat kapot want ik kan zo niet doorgaan. Dan is het mooi kiezen of delen!
Mijn vriend en ik hebben het juist ook heel vaak over geen seks.
En ik blijf erbij dat hij mij mag dwingen er over te praten. Anders houden we geen evenwichtige relatie, hij moet kunnen zeggen wat hem dwars zit. Waarom zou hij wel mogen zeggen wat goed gaat, maar zouden we vermijden te praten over de dingen die voor problemen zorgen?
:klap:
Het lijkt me toch eigenlijk overduidelijk dat met elkaar kunnen praten voor elke relatie van groot belang is. Geen enkele relatie is probleemloos en problemen kun je alleen oplossen door met elkaar over je gevoelens te praten. Als je iemand de gelegenheid geeft om te proberen te begrijpen wat je problemen zijn is het toch veel makkelijker voor die persoon om zich in jou in te leven en zijn problemen misschien net iets makkelijker te aanvaarden. Zonder communiceren gaat iedereen alleen maar denken dat de ander denkt dat jij denkt dat hij denkt etc.
Ik denk dus ook dat je in het belang van je relatie je partner best mag "dwingen" om over het grote probleem in je relatie te spreken. en in ons concrete geval moet het onderwerp dan inderdaad zijn, zoals Littleone zo mooi verwoordt: het verschil in seksuele behoeften en hoe daarmee om te gaan.
Als dat taboe is voor één van beide partners dan heb je een serieus probleem en is het de vraag of je relatie op lange termijn stand kan houden.
De hamvraag:
wat is dan de oplossing ? HOE ga je er dan concreet mee om, met dat verschil ?
Want de oplossing, het concrete, moet toch wel het doel zijn van dat praten. Praten om te praten lijkt me zinloos.
Doorgaans lijkt er maar één richting te bestaan: de asexuele partner moet "het" proberen, moet doen alsof hij een beetje sexueel kan worden. Moet 'tenslotte' in therapie (zinloze, maar kom...)
Wie ziet een andere concrete uitslag van dat praten?
Ik heb vroeger een mogelijk (en effectief bestaande, voor sommige mensen goede en werkende) uitweg gegeven, maar de ontvangst van het idee was lauw.
Ik kijk gretig uit naar andere concrete (werkende) voorstellen, maar hoor ze nooit.
En dan blijkt dat 'stukgaan' de enig overblijvende optie is, jawel...
Tenzij we vriendschap éven hoog inschatten als 'relatie'... Is het verschil niet gewoon een woord met een andere klank? ;D
Citaat van: Willem op september 26, 2007, 09:37:24 PM
De hamvraag:
wat is dan de oplossing ?
Er is geen
one size fits it all oplossing, Willem.
Ieder seks/aseks koppel moet daar een eigen weg in vinden. En dat zal niet zelden uitlopen op relatiebreuk.
Op ingewikkelde kwesties bestaan geen simpele antwoorden.
CiteerWant de oplossing, het concrete, moet toch wel het doel zijn van dat praten. Praten om te praten lijkt me zinloos.
Uiteraard. Door
middel van praten probeer je nu juist een werkbare oplossing te vinden.
Hoe kun je die vinden als je erover blijft zwijgen?
Inderdaad, juist door te praten kom je er achter wat de ander bijvoorbeeld het meeste mist of hoever de aseksuele partner wel zou kunnen gaan wanneer er bijvoorbeeld heel goeie afspraken gemaakt kunnen worden. DE oplossing bestaat niet. Als er zo'n groot verschil bestaat tussen twee behoeften dan is het maximale wat je kunt bereiken een tussenoplossing, maar dan moet je er wel een vinden die voor beide partners werkt en daarvoor moet je nu eenmaal met elkaar communiceren.
Een tussenoplossing, inderdaad.
Is het fair om te verwachten dat één van de partners, seksueel of aseksueel, zich 100 procent aanpast?
Nee. Lukt dit wel (naar beider tevredenheid!!!) dan is het prachtig, maar dat lijkt me een zeldzaam verschijnsel.
Een soort middenweg is daarom het maximaal haalbare, denk ik.
En dat betekent niet dat de aseksueel een beetje seksueel wordt. Hij/zij blijft wat hij/zij is.
Het doel van het praten in mijn relatie is te ontdekken wat er in elkaar omgaat. Elkaar leren kennen en je voor kunnen stellen wat het met de ander doet. Je kunt zeggen wat je wel fijn vindt, grenzen aangeven zodat je je veiliger voelt en het duidelijker wordt voor allebei. Het doel van praten is duidelijkheid, weten waar de ander staat, zodat je niet hoeft te gissen.
Citaat van: Willem op september 26, 2007, 09:37:24 PM
Doorgaans lijkt er maar één richting te bestaan: de asexuele partner moet "het" proberen, moet doen alsof hij een beetje sexueel kan worden. Moet 'tenslotte' in therapie (zinloze, maar kom...)
Waarom lijkt niet tot je door te dringen dat de seksuele partner ook bijna altijd een beetje aseksueel moet worden, zoals jij dat stelt? Ik weet zeker dat mijn vriend minder vaak seks heeft dan hij zou willen. Het werkt beide kanten op.
<<< En dat betekent niet dat de aseksueel een beetje seksueel wordt. Hij/zij blijft wat hij/zij is. >>>
Dat laatste is precies wat ik bedoel. Maar wat is dan concreet wel een tussenoplossing???
Ik weet het niet, ik weet het echt niet, en niemand geeft er (uit eigen ervaring) een antwoord op ...
Citaat van: Willem op september 26, 2007, 10:38:16 PM
<<< En dat betekent niet dat de aseksueel een beetje seksueel wordt. Hij/zij blijft wat hij/zij is. >>>
Dat laatste is precies wat ik bedoel.
Door te vrijen verandert je aseksuele geaardheid niet. Dat is wat ik bedoel.
Maar dat betekent niet per se dat je je partner qua lichamelijke intimiteit niet wat tegemoet kunt komen?
CiteerMaar wat is dan concreet wel een tussenoplossing???
Ik weet het niet, ik weet het echt niet, en niemand geeft er (uit eigen ervaring) een antwoord op ...
Ik lees in Ereinions post wel degelijk een antwoord.
Geen antwoord op "hoe het verschil in seksuele behoefte te laten verdwijnen".
Wel een antwoord op "hoe een vorm van intiem samenleven vinden waarmee beide partners zo goed mogelijk kunnen leven.
Littleone schreef: < Maar dat betekent niet per se dat je je partner qua lichamelijke intimiteit niet wat tegemoet kunt komen? >
Inderdaad Littleone, ik lees hier op het forum net als jij best praktische manieren ( oplossingen) die partners zoeken of vinden om samen verder te komen. Jouw zinnetje dat ik hier boven gecursiveerd heb, geeft ook aan hoe ik er voor mezelf in sta. Zoals ik elders op dit forum ook heb geschreven. En zo hebben meerdere forumleden op diverse plekken aangegeven wat hun praktische (tussen)oplossingen zijn.
Inderdaad, en ik denk dat juist de relatie van Ereinion laat zien dat er dus wel degelijk tussenoplossingen mogelijk zijn en dat dankzij communicatie een seksuele/aseksuele relatie echt kans van slagen heeft.
Ik snap je vraag, Willem, maar ik denk dat jij het over de relaties hebt waar het "elkaar tegemoet komen" om wat voor redenen onmogelijk blijkt te zijn. En daar zou het praten inderdaad niet veel helpen, denk ik.
Dat is ook wel weer waar...
Neem nu een totale karikatuur: een asexueel en een nimfomaan worden smoorverliefd op mekaar... ahum... :pinguin:
Ja, da's dus een probleem...
Ik geloof dat ik wel eens eerder heb geroepen dat, hoewel ik ervan overtuigd ben dat het voor sommige mensen wel kan, het niet voor iedereen weggelegd is om een seksuele-aseksuele relatie te hebben. In sommige relaties liggen de behoeften gewoon echt te ver uit elkaar, kunnen de partners elkaar niet voldoende tegemoet komen en helpt communicatie niet. Dan houdt het dus op. Maar dat is niets anders dan in een "gewone" relatie waar een ander probleem speelt waarbij de partners lijnrecht tegenover elkaar staan. Het feit dat twee mensen op elkaar verliefd worden betekent nog niet dat ze ook samen kunnen leven.
Maar even goed... EN verliefd worden, EN goed samen kunnen leven... maar enkel en alléééééén mekaar niet sexueel kunnen bevredigen.. :pinguin:
Als je er niet over kunt praten en dus ook niet elkaar tegemoet kunt komen, dan is zo'n relatie niet houdbaar denk ik. Tenzij beide partners het geen probleem vinden dat ze niet aan hun trekken komen. Als ze er niet over praten, weten ze misschien niet eens van elkaar dat ze zo anders in elkaar steken.
Maar als de nimfomaan maar blijft aandringen en de aseksueel maar blijft wegdrukken, hoe kun je dan blijven zwijgen? Ook al is het een ruzie, het komt er wel een keer uit. Als het er niet uit komt, worden de frustraties groter en tast het meer in de relatie aan. En dan heb je geen goede relatie meer, maar stapelen de problemen zich op.
En dat gaat niet goed...vrees ik. Op den duur klapt de boel dan uit elkaar...
JA, in zo'n geval werkt alleen jouw eigen oplossing nog Willem. De nimfomaan moeten buiten de deur aan zijn/haar trekken komen. Maar goed ook daar moet eerst over gecommuniceerd worden want ook dat kan alleen als beide partijen dat als een goeie oplossing zien.
Ik ben bang dat het toch altijd weer terugkomt op praten...
Het was een extreme karikatuur, hé! :P Want het probleem met een nimfomaan stelt zich niet na enkele maanden, maar na enkele UREN ! ;D ;D ;D ;D ;D
Zouden die twee dan ooit de kans krijgen om elkaar goed genoeg te leren kennen om echt verliefd te worden?
Ik vrees van niet. ;)
Maar karikaturen helpen om minder extreme omstandigheden hun plaatsje te geven...
Ben nieuw hier en dus mis de hele achtergrond een beetje maar om terug te komen over het praten daar kan ik van mee spreken. ;)
Nee, het helpt wel om over te praten, je gevoelens tegenover elkaar duidelijk te maken maar ergens eindigd het gesprek. Je weet dat je op een dag uitgepraat bent. Dat is nou éénmaal in een koppel waar de éne partner asexueel is en de andere niet. Je kan zolang als je wilt rond de pot draaien maar op een moment ben je uitgepraat. Je geraakt uitgepraat want ieder blijft op zijn standpunt.
Mijn ervaring haal ik uit mijn relatie van 20 jaar. We slapen zelfs al 15 jaar niet meer in het zelfde bed. Ik heb het daar moeilijk mee, dat beken ik en heb mij tot op heden sterk gehouden maar ergens voelt al dat praten als veel geblaat maar weinig wol. Ho, ik heb begrip voor mijn vrouw en respecteer haar houding alleen blijf ik op mijn honger en daar helpt praten niet veel aan.
YM
:geezer:
Hoi Ym, welkom hier.
Het is traditie, dat je dan een stukje :cake: krijgt.
Maar misschien wil je jezelf eerst even voorstellen in de voorsteltopic? :)
Welkom YM, :cake:
Citaat van: YM op oktober 24, 2007, 04:19:20 PM
Mijn ervaring haal ik uit mijn relatie van 20 jaar. We slapen zelfs al 15 jaar niet meer in het zelfde bed. Ik heb het daar moeilijk mee, dat beken ik en heb mij tot op heden sterk gehouden maar ergens voelt al dat praten als veel geblaat maar weinig wol.
Dat kan ik mij voorstellen, als het alleen praten is en verder veranderd er niets. Dan heb je er niets aan. :knuffel:
Na twintig jaar is het misschien waarschijnlijk dat er niets meer veranderd, maar toch hoop ik dat er wel iets gebeurd tussen jullie wat weer nieuwe dingen mogelijk maakt. :knuffel:
Welkom YM ! :cake: ?
Tsja, denk niet dat alleen praten goed is. Er moet ook wat gebeuren. Als de een zegt, ik wil niet en de ander ik wil wel worden de gesprekken cirkeltjes. Wat ik hier lees en wat ik zelf denk is dat er begrip moet zijn voor elkaar en de wil er wat aan te veranderen. Dichter bij elkaar komen (letterlijk en figuurlijk). Dus de aseksueel die wat seksueler probeert te worden en de seksueel die probeert minder seksuele aandacht te vragen. En dan zo daar langzaam aan werken. Maar als er verder helemaal niets gebeurt en die wil er ook niet is, tsja, dan houd het ook wel op ja. Praten is geen wondermiddel. Het is de manier om er samen uit te komen. Maar vaak praten mensen er niet eens echt over. En dat zou zonde zijn van al het goede dat er wel is, toch?
Praten is leuk en is een noodzakelijkheid maar je kan nooit de emotie verwoorden die je ervaart bij sexueel genot.
Hoe goed men ook praat ooit komt eens het moment van doen! Sex is ook een manuele bezigheid en dan stellen woorden niet zoveel voor.
Ondanks dat sex met een partner gebeurd is het een vrij solitair aanvoelen en dus ook moeilijk verbaal over te brengen.. Complex ::)
PS: heb mij voorgesteld "ben het noorden kwijt" :wave:
YM
Ha, zo te zien heb je "bekeken van de andere kant" dus inderdaad al gevonden (zie mijn reactie op je voorstelberichtje).
Je hebt gelijk dat praten op een gegeven moment ophoudt, maar ik denk dat het nut van het praten met elkaar is dat je er uiteindelijk samen uitkomt tot hoever beide partners willen gaan. En daar zit inderdaad een grens aan, maar op dat moment is die grens wel duidelijk. Door het praten kom je dus (als het goed is) uiteindelijk op een punt waarop je enigzins kunt overzien hoe de relatie er vanaf dat moment op seksueel gebied uit zal gaan zien. Op dat moment zouden beide partners dan ook de keuze moeten maken of ze daarmee verder willen en/of kunnen gaan. Al is dat natuurlijk geen gemakkelijke keuze. Er zit bijvoorbeeld een groot verschil tussen denken dat je wel een heel leven zonder seks kunt (als seksueel persoon) en het ook daadwerkelijk moeten doen. Net als dat een aseksueel die beloofd "het" één keer per maand te doen, zichzelf na een tijdje misschien ook erg hard tegenkomt.
Helemaal mee eens!
Ja, dat bedoelde ik! Maar ik denk dat elke relatie wel dingen heeft die beide personen anders zien. En dat maakt het soms vervelend, maar wel dat het leuk blijft. Stel dat je met iemand bent die altijd maar zegt;"Ja helemaal mee eens" "JA zo wil ik het ook" "Hey, dat is precies wat ik dacht" Pff, lijkt me ook saai.
JA praten is het belangrijk en is uiteindelijk ook het enige dat nog bestaat.
Ruzie maken of mokken is de problemen gewoon niet bespreken.
Maar ik ben helaas tot het punt gekomen dat ik vaststel dat waarover ik spreek (sexueel genot) een totaal onbekend begrip voor mijn vrouw is. Nu is het mij totaal doorgedrongen en ervaar ik dat we naast elkaar spreken. We hebben veel begrip voor elkaars visie hieromtrent maar we spreken over gevoelens, over ervaringen, over behoeftes waar de andere geen flauw benul van heeft. Het is pijnlijk om vast te stellen dat al je gepraat niet zijn doel bereikt. Ik vergelijk dat met het proberen uit te leggen aan een overtuigde moslim hoe een varkenslapje smaakt. Hij zal wel iets begrijpen maar dat zal nooit hetzelfde als het zelf ervaren.
Sorry mensen, maar praten helpt zoals een pijnstiller neemt het symptoom weg maar niet de ziekte.
YM >:(
Dat klopt, maar ik ben bang dat het ook niet realistisch is te verwachten dat het probleem er op een dag niet meer is. Dat probleem zal er waarschijnlijk altijd zijn. Het ligt er alleen aan hoe je er met elkaar mee om kunt gaan. KAn dat totaal niet dan is een relatie gedoemd te mislukken. Zijn er wel manieren om er mee om te gaan dan kun je een heel mooie relatie hebben. Zoals Pinky al zei komen er in alle relaties problemen voor. Het ligt aan de aard van het probleem maar zeker ook aan de partners zelf hoe groot dat probleem is binnen de relatie en het hangt van de afweging tussen de zwaarte van het probleem en de waarde van de relatie af of die relatie standhoudt.
Wat heb je dat weer wijs gezegd. :klap:
:-[
dank je wel Ienepien.
@Jovi
Het is vrij gemakkelijk te zeggen "de zwaarte van het probleem en de waarde van de relatie". Als ik het zo lees moet elke relatie van een "gemengd" koppel eindigen op een scheiding want de sexuele partner zal altijd aan het kortste eind trekken. Hij/zij zal moeten inbinden want de andere partner zal nooit echt veel meer willen/kunnen doen. Het eind resultaat is dat vrijen nog meer frustraties opwekt dat het zou moeten wegwerken. Dan maar pas ben je in een sukkelstraatje beland.
Spijtig dat dit nooit wordt gezegd in het begin van een relatie. Dat zou al heeel veeeel problemen vermijden. Natuurlijk, wie weet op voorhand dat sex niet zijn ding is? Er zijn signalen, die ik nu ook weet, die al duidelijkheid geeft maar wie kent die als je 20 bent!
YM :cake:
Tsja, het kan ook anders. Ik bedoel, ik denk dat elk stel wel een verschil in sexuele behoeftes heeft. Ik heb geen grote behoeft, mijn vriend juist weer wel. Dat geeft nu zeker problemen omdat ik een paar duizend km verderop zit, maar hij wil op me wachten. Het is de oppoffering waard omdat hij weet dat ik straks weer terug ben. Maar hij krijgt dan zeker wel iets. En dat scheelt denk ik wel. Als jij nauwelijks behoefte hebt, dan had het misschien ook weinig uitgemaakt en had je af en toe jezelf kunnen helpen en daar min of meer vrede mee kunnen hebben.
Dus het is of je deze opoffering voor je relatie over hebt. Is het dat waard. Een moeilijke beslissing om te maken. Er zijn hier al meerdere dingen voorbij gekomen. Dat de ander toch af en toe sex heeft. Dat ze wel samen knuffelen en de aseksueel bepaalt hoever er wordt gegaan. Dat de seksueel het buiten de deur zoekt met medeweten van de partner. etc. En daar moet dan wel over gepraat kunnen worden. Over al deze mogelijkheden. Een relatie is geven en nemen en als één van de twee alleen het gevoel heeft alleen maar te geven, ja dan houd het op een gegeven moment wel op. Dat snap ik heel goed. Maar dat is jouw keuze om te maken. Een moeilijke ook. Zeker als je al zolang bij elkaar bent. Dan is het verstandig om te bedenken of je denkt met een seksueel veel gelukkiger te kunnen worden of niet. En dat is aan jou... Sterkte!
Citaat van: YM op oktober 27, 2007, 06:27:42 AM
Als ik het zo lees moet elke relatie van een "gemengd" koppel eindigen op een scheiding want de sexuele partner zal altijd aan het kortste eind trekken. Hij/zij zal moeten inbinden want de andere partner zal nooit echt veel meer willen/kunnen doen.
Ik begrijp dat je dit zo voelt vanuit jouw eigen ervaringen, maar vergeet niet dat veel aseksuelen een omgekeerde situatie meemaken. Telkens toch maar weer toe geven aan iets wat je helemaal niet wilt omdat dat nu eenmaal de norm is en uit angst de ander te verliezen. Ook voor hen is dat een situatie waar je letterlijk aan kapot kunt gaan.
Citaat van: YM op oktober 27, 2007, 06:27:42 AM
Spijtig dat dit nooit wordt gezegd in het begin van een relatie. Dat zou al heeel veeeel problemen vermijden. Natuurlijk, wie weet op voorhand dat sex niet zijn ding is? Er zijn signalen, die ik nu ook weet, die al duidelijkheid geeft maar wie kent die als je 20 bent!
Dat is inderdaad een groot probleem. Aseksualiteit is erg onbekend dus weinig aseksuelen zullen op voorhand weten dat het op seksgebied niet goed zal gaan in de relatie. Zij zullen zelf waarschijnlijk ook jarenlang de hoop houden dat het ooit beter zal gaan. Ik ben het er helemaal mee eens dat iemand die van zichzelf weet dat hij/zij aseksueel is, dit in een zo vroeg mogelijk stadium moet zeggen, maar veel mensen weten gewoon niet hoe het precies zit bij henzelf en dat is pijnlijk voor beide partners.
Overigens vraag ik mij af of zelfs het vroegtijdig bespreken van aseksualiteit altijd een garantie is dat er later geen problemen over ontstaan. Want als je het begrip niet kent, kun je je dan wel volledig realiseren waar je instapt? Je schreef zelf ook al ergens dat een therapeut je ooit had gezegd je voor te bereiden op een seksloos huwelijk en dat je dat zelf toen ook niet serieus genoeg hebt opgevat. Logisch ook, want de norm is toch dat iedereen seks heeft. Je dan voorstellen dat je partner er echt nooit zin in zal hebben is bijna onmogelijk. Ik denk dat de gemiddelde mens dan toch geneigd is te denken dat het wel beter zal worden.
Sismo schreef: < Dat is inderdaad een groot probleem. Aseksualiteit is erg onbekend dus weinig aseksuelen zullen op voorhand weten dat het op seksgebied niet goed zal gaan in de relatie. Zij zullen zelf waarschijnlijk ook jarenlang de hoop houden dat het ooit beter zal gaan. Ik ben het er helemaal mee eens dat iemand die van zichzelf weet dat hij/zij aseksueel is, dit in een zo vroeg mogelijk stadium moet zeggen, maar veel mensen weten gewoon niet hoe het precies zit bij henzelf en dat is pijnlijk voor beide partners.
Overigens vraag ik mij af of zelfs het vroegtijdig bespreken van aseksualiteit altijd een garantie is dat er later geen problemen over ontstaan. Want als je het begrip niet kent, kun je je dan wel volledig realiseren waar je instapt? Je schreef zelf ook al ergens dat een therapeut je ooit had gezegd je voor te bereiden op een seksloos huwelijk en dat je dat zelf toen ook niet serieus genoeg hebt opgevat. Logisch ook, want de norm is toch dat iedereen seks heeft. Je dan voorstellen dat je partner er echt nooit zin in zal hebben is bijna onmogelijk. Ik denk dat de gemiddelde mens dan toch geneigd is te denken dat het wel beter zal worden. >
Ik denk ook dat dat wel zo werkt, ja. En dat maakt ook duidelijk waarom het in veel opzichten zo'n vreselijk ingewikkeld probleem is.. :-\
Het is gewoon voor beide partners erg moeilijk. Het is voor mij bijvoorbeeld moeilijk dat ik zie dat mijn vriend meer wil, maar hem dat niet kan geven. Het is moeilijk om mijn grenzen telkens op te zoeken en af en toe over te gaan. Het is voor mijn vriend moeilijk om te zien dat ik mijn grens over ben gegaan voor zijn genot. En het is moeilijk voor hem om zich steeds in te houden.
Ik snap je reactie wel, YM, maar ik vind het ergens ook verspilde moeite om te gaan bedenken wie het het zwaarst heeft in de relatie. Je zit er samen in, ervaart samen de problemen en moet samen op zoek naar oplossingen. Als dat om wat voor reden dan ook niet kan, wordt het probleem alleen maar groter. Dan zal de relatie wel stuk lopen, denk ik. Maar daarnaast; uit elkaar gaan kan ook gewoon de beste oplossing zijn.
Citaat van: Ereinion op oktober 28, 2007, 08:27:33 AM
Maar daarnaast; uit elkaar gaan kan ook gewoon de beste oplossing zijn.
Inderdaad, er zijn zo veel banalere redenen waarom relaties worden verbroken dat het een illusie is te denken dat alle seksueel-aseksueel relaties stand zullen houden. Het zal misschien zelfs vaker niet dan wel werken, maar dat betekent niet dat dit soort relaties onmogelijk zijn.
Citaat van: peter1963 op oktober 27, 2007, 11:34:57 PM
Sismo schreef: < Dat is inderdaad een groot probleem. Aseksualiteit is erg onbekend dus weinig aseksuelen zullen op voorhand weten dat het op seksgebied niet goed zal gaan in de relatie. Zij zullen zelf waarschijnlijk ook jarenlang de hoop houden dat het ooit beter zal gaan. Ik ben het er helemaal mee eens dat iemand die van zichzelf weet dat hij/zij aseksueel is, dit in een zo vroeg mogelijk stadium moet zeggen, maar veel mensen weten gewoon niet hoe het precies zit bij henzelf en dat is pijnlijk voor beide partners.
*fluistert Peter toe dat Sismo op vakantie is ;) *
Eh.. oh ja, eh, ik bedoelde Jovi.. Bon Jovi ! :D
:klap:
Citaat van: Ereinion op oktober 28, 2007, 08:27:33 AM
Je zit er samen in, ervaart samen de problemen en moet samen op zoek naar oplossingen.
Samen inzitten OK, maar samen ervaren?? Denk ik niet. Ik kan niet spreken hoe het bij anderen aan toe gaat maar als ik zie wat ik gedaan heb, gesmeekt, georganiseerd, jaja ruzie gemaakt, proberen te overtuigen met lieve woorden, GEDULD, naar therapeuten en praatavonden gaan om als resultaat zo goed als geen interesse in mijn sexualiteit (en dan spreek ik nog niet van het te doen maar gewoon interesse) te hebben dan ervaar ik dat niet alleen als een mislukking maar als een persoonlijke belediging aan mijn adres. Dus denk ik niet dat de ervaring hieromtrent gelijk kunnen zijn. Daarom is het juist zo moeilijk om erover te spreken. Als vergelijking neem ik geboorte in een mannenlichaam of vrouwenlichaam. Je kan van alles doen om in de schoenen te gaan staan van het ander geslacht maar ergens, ergens ben je nooit de ander. Dat is gewoonweg onmogelijk.
YM ::)
Citaat van: Jovi_Hobbes op oktober 28, 2007, 12:13:59 PM
Inderdaad, er zijn zo veel banalere redenen waarom relaties worden verbroken dat het een illusie is te denken dat alle seksueel-aseksueel relaties stand zullen houden. Het zal misschien zelfs vaker niet dan wel werken, maar dat betekent niet dat dit soort relaties onmogelijk zijn.
Ik kan daar gewoon maar aanvullen wat ik onlangs aan mijn vrouw schreef:
"
wat in vele huwelijken de meeste mensen nog het langst bij elkaar houdt is sex en
sex is bij ons juist het enige wat ons zou aanzetten tot scheiden"
:cake:
YM
Citaat van: YM op oktober 29, 2007, 05:34:14 PM
Citaat van: Ereinion op oktober 28, 2007, 08:27:33 AM
Je zit er samen in, ervaart samen de problemen en moet samen op zoek naar oplossingen.
Samen inzitten OK, maar samen ervaren?? Denk ik niet. Ik kan niet spreken hoe het bij anderen aan toe gaat maar als ik zie wat ik gedaan heb, gesmeekt, georganiseerd, jaja ruzie gemaakt, proberen te overtuigen met lieve woorden, GEDULD, naar therapeuten en praatavonden gaan om als resultaat zo goed als geen interesse in mijn sexualiteit (en dan spreek ik nog niet van het te doen maar gewoon interesse) te hebben dan ervaar ik dat niet alleen als een mislukking maar als een persoonlijke belediging aan mijn adres.
Dat kan ik me voorstellen. Ik bedoelde eigenlijk dat het in een gelijkwaardige relatie zo zou moeten zijn. En ik vind het vervelend om hier te lezen dat dat in sommige relaties (waaronder die van jou) niet zo is. Daar wordt ik boos van. Eigenlijk was mijn posts misschien niet zozeer voor jou bedoeld, maar meer voor je vrouw, want ik geloof dat jij er juist heel veel moeite voor doet. :knuffel:
Hoe reageerde je vrouw op die tekst?
Citaat van: Ereinion op oktober 29, 2007, 06:22:42 PM
Hoe reageerde je vrouw op die tekst?
Van in het begin tot vrij recent was het gewoon een houding van "nou ik ben zo, sex is toch goed, of niet" Dus totale "ontkenning" of interesse in sex. Al die jaren was dat dus: zolang we er niet van spreken, hebben we er geen last van. Na mijn persoonlijke inzinking, is er toch een soort reactie gekomen. Opeens werd er meer geluisterd, werd het penisboek van Goedele aangekocht, enz.... Dus kwam er ook meer begrip van haar. Op zich vond ik dat heel fijn en dacht ik dat er toch hoop zou zijn. Natuurlijk eens zo, altijd zo en is er uiteindelijk niet veel veranderd. Alleen ik ben veranderd. Ik heb veel bijgeleerd, heb veel forums afgedweild en uiteindelijk wat ik al jaren vermoedde is nu ook op internet, dankzij jullie site. :klap:
Terug naar de vraag. Mijn vrouw interesseert zich uiteindelijk niet hoe haar seksualiteit is. Ik heb veel getuigenissen hier op jullie site gelezen van mensen (a-seksuelen) die een antwoord zochten naar hun seksualiteit omdat hun relaties eronder leden of toch moeilijk waren. Mijn vrouw dus niet. Zij heeft er geen last van, enkel als ik soms "moeilijk" doe omdat ik nooit tevreden ben. Dus de omgekeerde wereld. We kunnen over alles praten maar daarover niet dus. Ze voelt zich direct aangesproken alsof ze geen goede vrouw is. Dus zo'n gesprek is geen gesprek. Misschien had ik geweten want ik nu weet, door jullie info, had mijn leven anders geweest. Daar is het nu te laat voor.
Wat ik nu wel begrepen heb, dankzij dit forum nog extra onderlijnt,
dat als ze wilt vrijen dit een mooi gebaar is van haar (met liefde door haar gegeven),
dat mijn persoonlijke verwachtingen wat sex betreft realiseerbaar zijn en niet op puberale fantasieën berusten, (mijn vrouw zegt steeds dat dit niet mogelijk is, of enkel bij "hoeren")
dat er geen verandering in haar seksualiteit te verwachten valt (iets wat ik jaren had gehoopt) omdat dat nu éénmaal deel uitmaak van haar totale zijn.
Dus komen we terug op de hamvraag "is mijn relatie "dat" waard", maar om een volwaardige sexuele relatie te moeten hebben moet ik zoveel opgeven!! Ik zou een goede relatie moeten opgeven om daarna van nul te moeten herbeginnen om compleet gelukkig te kunnen worden in een andere relatie waar sex geen breekpunt zou zijn. Ik vind dat niet fair. :banghead:
Het enige wat echt wringt, is dat ik mij bedrogen voel in onze relatie. Toen we in het huwelijk traden had sex integraal deel moeten uitmaken van onze relatie. Niets wees op haar houding tegenover sex, sex had geen breekpunt mogen zijn. En toch zou ik mij rot voelen mocht ik haar hiervoor moeten verlaten.
YM :geezer:
Inderdaad. Je weet nu wat je hebt aan haar (alles buiten de sex om, bedoel ik) en zie dat maar eens bij een ander ook zo te krijgen. Je hebt toch samen een heleboel beleefd, en de herinneringen, de gezamenlijke kennissen, vrienden, familie, dat zou je allemaal op moeten geven. Om weer helemaal opnieuw te beginnen? Dan moeten er toch op andere vlakken ook spanningen zijn, wil je dat wat je hebt allemaal opgeven.
Ik wens je veel geduld om alles te overdenken. :knuffel:
wij praten ook wel over seks, en eigenlijk automatisch ook veel over geen- seks.
ik vind ook wel dat je eigenlijk het moet kunnen afdwingen om te praten, maar er aijn natuurlijk verschillende manieren. Zo'n onderwerp is namelijk nogal gevoelig, dus je moet elkaar wel een beetje de tijd geven. op sommige vragen heb je misshcien geen pasklaar antwoord. soms is het misschien betrer het onderwerp even te laten rusten, en er daarna eens op terugkomen.
Ik denk wel dat het voor beide partners belangrijk is van aan te geven dat je écht nog wel verder wil praten (als dat tenminste zo is), maar dat het nu gewoon even te pijnlijk en te moeilijk is...
ik probeer het tenminste zo te doen... en dan in tussentijd voor me zelf eens nakijken wat ik ert nu precies van vind... en hoe het komt dat ik dat vind... is moeilijk
Citaat van: Ienepien op oktober 30, 2007, 11:14:33 AM
Om weer helemaal opnieuw te beginnen? Dan moeten er toch op andere vlakken ook spanningen zijn, wil je dat wat je hebt allemaal opgeven.
Dank voor je knuffel. :cake:
Hoe raar dat het ook mag klinken zijn er op andere gebieden geen echte spanningsvelden. Die zijn ook in de loop van de jaren weggewerkt. Uiteindelijk zijn die allemaal besproken geraakt. We zijn een beetje zoals de vorming van de Belgische regering. Alle verschillen zijn weggewerkt, nu blijft nog slechts de enige echte splijtzwam over.
Wat betreft opnieuw beginnen. Ooit vroeg mijn vrouw of ik ooit zou hertrouwen indien ze voortijdig zou overlijden. Ik heb daarop geantwoord. Nooit meer, ik heb al genoeg gegeven. Zo voel ik mij ook, helemaal emotioneel uitgewrongen. Steeds op de tippen van je tenen staan is oververmoeiend.
YM
Dank voor je taart.
Gelukkig, dat het voor de rest wel allemaal goed gaat. :knuffel:
Veel sterkte, en laat alles nog eens de revue passeren. Lees alles nog eens door.
Soms dringt iets niet goed tot je door, omdat er andere belangrijke dingen instaan, waar je op reageert, en de minder belangrijke dingen vergeet je dan. Als je ze dan nog eens leest kan het zijn, dat er zomaar weer een kwartje valt. :wave:
Citaat van: Willem op september 26, 2007, 09:37:24 PM
De hamvraag:
wat is dan de oplossing ? HOE ga je er dan concreet mee om, met dat verschil ?
Want de oplossing, het concrete, moet toch wel het doel zijn van dat praten. Praten om te praten lijkt me zinloos.
Doorgaans lijkt er maar één richting te bestaan: de asexuele partner moet "het" proberen, moet doen alsof hij een beetje sexueel kan worden. Moet 'tenslotte' in therapie (zinloze, maar kom...)
Beste Willem,
Hier wat woorden van de sexuele in de seks/aseks relatie... Pfff... Ik moet zeggen dat ik al eerder wat van je berichten heb gelezen en dat ik van mening ben dat je wel heel erg zwart wit denkt... Een beetje "het slachtoffer" bent... Daar kan ik mij dus absoluut niet in vinden... Vaak kom je heel negatief over wat betreft de sexuele kant van een persoon of een relatie...
Praten om te praten heeft wel degelijk zin, voor jou is het waarschijnlijk enorm duidelijk waarom jij voelt wat jij voelt... Das je goed recht begrijp me niet verkeerd... Maar voor je (eventuele) partner is dit vaak alles behalve duidelijk... Je wilt niet weten hoeveel vragen er zijn, onbegrip, wanhoop en verdriet... Seksuele gevoels... Ok je word er mee geboren of niet, maar nu even van mijn kant... Ik ben dus geboren met seksuele gevoelens... Mijn hoofd en lichaam geven regelmatig aan dat ik daar behoefte aan heb... Helaas zit er geen knopje ergens op mijn hoofd of rug waarmee ik dit uit kan zetten...
Ik begrijp heel goed dat het voor de asexueel heel lastig kan zijn steeds te moeten praten over een gevoel dat je niet hebt maar het is naar mijn mening minstens net zo pijnlijk om hier over te praten wanneer je deze gevoles wel hebt...
En dat er maar 1 richiting is... Dat vind ik nog wel het ergste om te lezen... Je moet goed begrijpen dat de sexueel zijn/haar gevoelens continue, misschien zelfs wel een leven lang opzij moet zetten... Daar is heel veel liefde en begrip voor nodig!
Als er gedwongen word tot seks is dat niet gezond... Maar er zijn ook een hele hoop andere manieren om elkaar liefde te geven dan maar seks te forceren... Je kunt elkaar ook masseren, knuffelen, een kusje geven hier en daar, elkaar strelen, samen wandelen hand in hand... Seks is niet alleen sex, sex is een stukje liefde en die kun je bv ook op bovenstaande manieren laten zien... Zo word de asexueel niet gedwongen tot wat hij/zij niet wilt en de sexueel heeft toch meer het idee dat er wel degelijk liefde is...
:knuffel:
Ik zie het natuurlijk vanuit de andere kant, maar ik ben het helemaal met je eens.
Citaat van: YM op oktober 26, 2007, 07:49:33 AM
JA praten is het belangrijk en is uiteindelijk ook het enige dat nog bestaat.
Ruzie maken of mokken is de problemen gewoon niet bespreken.
Maar ik ben helaas tot het punt gekomen dat ik vaststel dat waarover ik spreek (sexueel genot) een totaal onbekend begrip voor mijn vrouw is. Nu is het mij totaal doorgedrongen en ervaar ik dat we naast elkaar spreken. We hebben veel begrip voor elkaars visie hieromtrent maar we spreken over gevoelens, over ervaringen, over behoeftes waar de andere geen flauw benul van heeft. Het is pijnlijk om vast te stellen dat al je gepraat niet zijn doel bereikt. Ik vergelijk dat met het proberen uit te leggen aan een overtuigde moslim hoe een varkenslapje smaakt. Hij zal wel iets begrijpen maar dat zal nooit hetzelfde als het zelf ervaren.
Sorry mensen, maar praten helpt zoals een pijnstiller neemt het symptoom weg maar niet de ziekte.
YM >:(
Jeetje wat moeilijk voor je zeg :knuffel: Soms heb ik ook echt het gevoel dat jij benoemd... Had je dit maar geweten want dan... Maar wat dan... Had je dan op slag niet meer van haar gehouden? Dat is mijn grootste euvel, ik kan de gevoels die ik voor mijn ventje heb niet zomaar op zij zetten... En ook jij geeft aan dat er verder geen spanningen zijn... Dus heb je eigenlijk een hele goede en fijne relatie...
Wat ik me steeds vaker afvraag is hoe belangrijk seks is... Ik bedoel ieder huisje heeft zijn kruisje toch... En daar gaat het dan ook vaak mis in vertrouwen, blijven er kinderen achter, de partners haten elkaar... Veel mensen komen er na verloop van tijd achter dat er naast de sex eigenlijk niks meer is... Bij ons is dit omgedraaid... Er is juist alles naast sex
Citaat van: Jovi_Hobbes op september 26, 2007, 09:22:49 PM
Het lijkt me toch eigenlijk overduidelijk dat met elkaar kunnen praten voor elke relatie van groot belang is. Geen enkele relatie is probleemloos en problemen kun je alleen oplossen door met elkaar over je gevoelens te praten. Als je iemand de gelegenheid geeft om te proberen te begrijpen wat je problemen zijn is het toch veel makkelijker voor die persoon om zich in jou in te leven en zijn problemen misschien net iets makkelijker te aanvaarden. Zonder communiceren gaat iedereen alleen maar denken dat de ander denkt dat jij denkt dat hij denkt etc.
Ik denk dus ook dat je in het belang van je relatie je partner best mag "dwingen" om over het grote probleem in je relatie te spreken. en in ons concrete geval moet het onderwerp dan inderdaad zijn, zoals Littleone zo mooi verwoordt: het verschil in seksuele behoeften en hoe daarmee om te gaan.
Als dat taboe is voor één van beide partners dan heb je een serieus probleem en is het de vraag of je relatie op lange termijn stand kan houden.
Moeilijk"moeilijk !!
Ik als vrindin van een(waarschijnlijk?) asexuele partner probeer te praten met mijn vriend (keer op keer). Ik merk dat het zijn mannelijkheid aantast en heeft heel veel moeite te praten. Ook voor mij ontsettend moeilijk !! wij wonen net 6 maanden samen (relatie van ruim 1 jaar).
Ik hoop dat onze relatie stand houd. Ik hou erg veel van hem!,en wil niets liever dan praten.
Het ergste vind ik nog dat hij echt een heel mannelijke man is,maar altijd wel bezig is met praten,kijken en grapjes maken over andere vrouwen.Het valt hem zelfs op dat de buurvrouw een paar kilo aangekomen is. Hij krijgt regelmatig post van een (vriend) die hem regelmatig porno foto,s via e mail verstuurd. Als er op tv een mooie dame verschijnt zal hij het niet nalaten er een opmerking over te maken.
Hoe praat je met zoiemand zonder te kwetsen?. Eigenlijk maakt het mij boos en ben ik gekwetst (niet dat hij interesse heeft in alle vrouwelijk schoon,dat lijkt me heel gezond. Maar ik kom tekort!).
X D
Weet je partner dat je je niet prettig voelt bij de huidige situatie en dat het voor jou echt heel moeilijk is dat je te kort komt? Soms realiseert een aseksuele partner zich niet dat het niet hebben van seks zo'n grote invloed op iemand kan hebben. Misschien is je partner meer bereid tot praten wanneer hij inziet dat er echt een groot probleem is dat jou verschrikkelijk veel pijn doet.
Wel een vreemde situatie, een heel mannelijke man met veel opmerkingen over vrouwelijk schoon, en tov zijn vriendin asexueel.. Dat lijkt me erg verwarrend.. :-\
post verwijderd op vraag van gebruiker
Maar je, een vriend stuurt ook porno op! Waarom? Wellicht is dat zijn manier van verbergen dat hij het eigenlijk niets aanvind. Stel dat de hele wereld weet dat hij in werkelijkheid nauwelijks seks wil? Sterker nog, dat hij geeneens het initiatief neemt? Dat is voor een man in een seksuele vriendenkring onaanvaardbaar! Dus dat zou ik kunnen begrijpen. Alleen wordt het gedrag daar niet minder irritant van. Ik kom toch weer terug op communicatie. Weet je vriend dat jij je zo voelt? En wilt hij echt geen seks of heeft hij een ander probleem (erectiestoornis ofzo, kan natuurlijk ook nog). Wel handig om van elkaar te weten.
post verwijderd op vraag van gebruiker
@Logan: wat is een vrouw met tomboy-trekjes? :-\
En zo zie ik ook een man.
Niet dat ik kunstenaar ben, maar sommige mannen zijn gewoon mooi, niet sexueel aantrekkelijk, daar denk ik niet eens aan.
(maar wordt vaak niet geloofd door anderen)
Citaat van: Ienepien op juni 13, 2008, 12:38:11 PM
@Logan: wat is een vrouw met tomboy-trekjes? :-\
En zo zie ik ook een man.
Niet dat ik kunstenaar ben, maar sommige mannen zijn gewoon mooi, niet sexueel aantrekkelijk, daar denk ik niet eens aan.
(maar wordt vaak niet geloofd door anderen)
Vaak vind ik ook andere mannen mooi dan de gemiddelde seksuele vrouw. Althans, dat idee heb ik.
Citaat van: Debora op juni 12, 2008, 03:04:28 PM
Citaat van: Jovi_Hobbes op september 26, 2007, 09:22:49 PM
Het lijkt me toch eigenlijk overduidelijk dat met elkaar kunnen praten voor elke relatie van groot belang is. Geen enkele relatie is probleemloos en problemen kun je alleen oplossen door met elkaar over je gevoelens te praten. Als je iemand de gelegenheid geeft om te proberen te begrijpen wat je problemen zijn is het toch veel makkelijker voor die persoon om zich in jou in te leven en zijn problemen misschien net iets makkelijker te aanvaarden. Zonder communiceren gaat iedereen alleen maar denken dat de ander denkt dat jij denkt dat hij denkt etc.
Ik denk dus ook dat je in het belang van je relatie je partner best mag "dwingen" om over het grote probleem in je relatie te spreken. en in ons concrete geval moet het onderwerp dan inderdaad zijn, zoals Littleone zo mooi verwoordt: het verschil in seksuele behoeften en hoe daarmee om te gaan.
Als dat taboe is voor één van beide partners dan heb je een serieus probleem en is het de vraag of je relatie op lange termijn stand kan houden.
Moeilijk"moeilijk !!
Ik als vrindin van een(waarschijnlijk?) asexuele partner probeer te praten met mijn vriend (keer op keer). Ik merk dat het zijn mannelijkheid aantast en heeft heel veel moeite te praten. Ook voor mij ontsettend moeilijk !! wij wonen net 6 maanden samen (relatie van ruim 1 jaar).
Ik hoop dat onze relatie stand houd. Ik hou erg veel van hem!,en wil niets liever dan praten.
Het ergste vind ik nog dat hij echt een heel mannelijke man is,maar altijd wel bezig is met praten,kijken en grapjes maken over andere vrouwen.Het valt hem zelfs op dat de buurvrouw een paar kilo aangekomen is. Hij krijgt regelmatig post van een (vriend) die hem regelmatig porno foto,s via e mail verstuurd. Als er op tv een mooie dame verschijnt zal hij het niet nalaten er een opmerking over te maken.
Hoe praat je met zoiemand zonder te kwetsen?. Eigenlijk maakt het mij boos en ben ik gekwetst (niet dat hij interesse heeft in alle vrouwelijk schoon,dat lijkt me heel gezond. Maar ik kom tekort!).
X D
Ik ben het wel met Pinky eens. Waarschijnlijk probeert je partner hierdoor te verbergen dat hij anders is. Ik kan mezelf er wel in herkennen. Maar bij een partner zou je je niet anders voor hoeven te doen. Maar soms is het een gewoonte geworden die moeilijk te doorbreken is.
Misschien wil je vriend niet over zijn gevoelens praten, maar je zou inderdaad kunnen zeggen hoe jij je er onder voelt. En je mag ook best eens opmerken dat jij veel rekening met hem houdt en je hetzelfde verwacht van hem. Dat je hem niet wilt kwetsen, maar dat jij ondertussen (waarschijnlijk onbedoeld) wel gekwetst wordt.
Heel veel sterkte ermee! :knuffel:
"to have sex or not to have sex, thats the question". Iemand al gedacht aan je seksuele partner seksuele vrijheid te geven al je het zelf je partner niet kan/wil geven? Hoe zou de seksuele partner daar mee omgaan? Als seks vooral als een horor wordt ervaren door de aseksuele partner, is de seksuele partner toch ook wel een beetje 'gedwongen' om zijn lusten ergens anders te kunnen vinden, ni waar?? Allee... praten kan je tot je erbij neervalt en dan is er nog steeds geen oplossing gevonden. In een relatie is het geven en nemen, en je partner plezieren is goed zolang de gene die de andere pleziert er zelf niet aan kapot gaat!...... :-\
Als je met elkaar praat, dan leer je elkaar begrijpen, accepteren en respecteren en dan is er al heel wat gewonnen.
Een andere sekspartner voor je partner is al vaker besproken op dit forum. Hier bijvoorbeeld: http://asexuality.org/du/index.php?topic=1549.0 (http://asexuality.org/du/index.php?topic=1549.0)
Of deze: http://asexuality.org/du/index.php?topic=1331.0 (http://asexuality.org/du/index.php?topic=1331.0)
Er moet zeker over gepraat worden, maar om te praten moet je wel met 2 zijn
Hallo - ondertussen een jaar met mijn partner ( we zijn heterokoppel) welke ik heel hard vermoed aseksueel is en na wat lezen hier en daar .. romantisch aseksueel. ... in het begin alles ivm seks omzeilen, doen alsof ( alsof we twee pubers zijn voor de eerste keer stuntelige pogingen doen tot ) - berichten van: laat ons traag , het moet toch niet onmiddellijk dan een 'exskuusje' en ... nu ondertussen twijfels bij mij. MIjn zelfvertrouwen als vrouw gaat de dieperik in en mijn gewicht helaas de hoogte in (plus 12 kg in een klein jaar ) - ik blijf denken dat ik niet mooi genoeg ben, dat ik 'faal' .. vooral omdat ik dan uit zijn verleden verhalen hoor over 'actieve seks ' en penetraties ( sorry om expliciet te zijn ) en wij hoogsten tot zoenen komen en wat 'gedwongen en stuntelig - daar beneden wat in de buurt aanraken... alsof hij 'vies' van me is - alsof hij een vieze taak moet vervullen of uuuuuuren bij het zoenen en strelen ( boven de borstlijn LOL ) alsof je blijft haperen in het eerste voorspel. Frustratie... verdriet... stom want verder is onze relatie quasi perfect ! En toch ... ik voel me te jong om te zeggen: geen seks meer ( ik ben bijna 50 ) - ik weet het niet... halen we het? ik weet het niet! - kan ik hiermee verder? ik weet het niet! zoveel vragen waar ik alleen 'ik weet het niet' op kan antwoorden
Welkom. :)
Lastige en moeilijke situatie waarin jullie zitten. Wij kunnen natuurlijk niet weten of je partner aseksueel is, of dat er wat anders speelt. Dat kan alleen hij voor zichzelf uitmaken. Weet hij van het bestaan van Aven en herkent hij zich hierin?
Dat is inderdaad een lastige situatie.
Zoals het onderwerp van je bericht al een beetje aangeeft is het belangrijk om er samen over te kunnen praten. Bedenk daarbij dat het niet jouw probleem is, niet zijn probleem, maar een verschil tussen jullie beiden. Focus daarbij op hoe jullie het wel zouden willen hebben, en hoe het voor jullie beiden werkt. Geef elkaar ook de tijd, goede oplossingen hebben soms even de tijd nodig om op te komen.
Hoi Orlanda, wat een nare situatie.
Maar ik denk inderdaad hetzelfde als AceVenture Je zal er echt met hem over moeten praten, wil je te weten komen wat er speelt. Of dat nou aseksualiteit is of iets anders. Anders blijft die onzekerheid en dat maakt je ook niet gelukkig.
Ik wens jullie alvast veel moed, eerlijkheid en begrip voor elkaar toe
Hey ORLANDA!
Citaat van: ORLANDA op oktober 26, 2017, 08:43:32 PMMijn zelfvertrouwen als vrouw gaat de dieperik in en mijn gewicht helaas de hoogte in (plus? ? 12 kg in een klein jaar ) - ik blijf denken dat ik niet mooi genoeg ben, dat ik 'faal'...
Als hij echt aseksueel is, dan zijn deze gedachten onterecht: Immers kun je dan nog zo mooi zijn en alles perfect doen, als een dergelijke aantrekking er niet is, dan is er niet... Mogelijk vindt hij je wél mooi, maar voelt hij simpelweg geen dergelijke behoeften? ;)
Dat gezegd hebbende, als hij hier in het verleden heel anders in was, ligt het misschien niet zo simpel als aseksueel zijn... Aan de andere kant: Ik heb wel eens verhalen gehoord van mensen die lange tijd 'tegen hun zin in' seks hebben gehad, erachter komen dat ze er eigenlijk geen behoefte aan hadden, en door die relatief negatieve ervaringen uit het verleden het helemaal niet meer zien zitten. Maar ja, wij kunnen het uiteindelijk ook niet raden, er zijn zoveel verschillende verklaringen mogelijk. ;)
Succes in ieder geval! :wave:
Citaat van: AceVentura op oktober 27, 2017, 10:06:03 PM
Dat is inderdaad een lastige situatie.
We praten er over en we lijken oprecht te zijn en toch blijf ik twijfels hebben ... over zijn oprechtheid? vorige relatie is door veel leugens etc tot een einde gekomen. Ik heb daar zeker nog wat 'last ' van ... :-(
Neen mijn vriend kent AVEN niet... ik denk dat dit te vroeg is of misschien ben ik wel bang dat hij denkt: al die extra dingen - gewoon via aven een gelijke ziel zoeken? Flauw?
Citaat van: ORLANDA op oktober 29, 2017, 06:15:50 PM
We praten er over en we lijken oprecht te zijn en toch blijf ik twijfels hebben ... over zijn oprechtheid? vorige relatie is door veel leugens etc tot een einde gekomen. Ik heb daar zeker nog wat 'last ' van ...? ? :-(
Het is erg lastig om over dit soort dingen te praten als je twijfelt aan zijn oprechtheid. Misschien kan je bij jezelf nagaan wat je nodig hebt om die twijfel weg te nemen, wat zou hij daarvoor moeten doen ? Wat zie je dan aan hem ? Maak dat eerst onderwerp van gesprek, anders ga je hier denk ik niet uit komen.
Citaat van: ORLANDA op oktober 29, 2017, 06:18:13 PM
Neen mijn vriend kent AVEN niet... ik denk dat dit te vroeg is of misschien ben ik wel bang dat hij denkt: al die extra dingen - gewoon via aven een gelijke ziel zoeken? Flauw??
Hmmm... Als hij je maar leuk genoeg vindt zal hij daar niet voor kiezen, als hij je niet zo leuk vindt dan heb je weinig te verliezen?
Voor mij klinkt het vooral alsof jullie relatie op dit moment erg is vastgelopen en jij stiekem over het randje kijkt naar wat er nog meer buiten loopt en je bang bent dat je partner hetzelfde zou doen. Ik weet uiteraard niet of hij dat ook zou doen, maar ik geloof wel dat als je elkaar terug wilt vinden, je niet alleen maar buiten dat randje moet kijken, maar ook naar elkaar en naar jezelf. :)
En dan is een gesprek over verschillen in (seksuele) behoeften en mogelijke asekualiteit 'vrees' ik toch wat aan de orde is. Al begrijp ik ook dat het niet gemakkelijk is, want over zulke dingen praten maakt je ook kwetsbaar.