Ha mensen,
Ik ben benieuwd hoe jullie omgaan met mensen die op jouw verliefd worden. Ik heb het regelmatig en dan moet ik mensen helaas teleurstellen. Waarschijnlijk komt het vooral door mijn karakter: spontaan, aardig en opgewekt.
Toen ik erg jong was (tiener) vond ik dat best lastig. Als ik wist dat iemand verliefd op mij was voelde ik mij soms schuldig over het verdriet van de ander. Achteraf zie ik dat ik het gelukkig het zelf maar zelden door had, vooral omdat ik een verliefdheid bij anderen het niet herken(de).
Nu kan ik het zonder een gevoel van spijt en schuld afwijzen. Alleen voelt het soms lastig als ik merk dat iemand echt om mij geeft/liefheeft. En dat laatste is vermoed ik doordat ik de persoon hierdoor sympathiek ben gaan vinden.
Ik ben benieuwd of jullie hierin herkennen of niet, of dat je het op een andere wijze ervaart.
Ik moet zeggen dat ik het niet enorm veel bij de hand heb gehad, maar een paar keer. De ene keer is het gewoon jammer, maar ik heb ook een keer gehad dat een jongen echt helemaal ondersteboven van me was en ik misschien niet vroeg genoeg duidelijk en eerlijk was, omdat ik er verschrikkelijk tegenop zag om hem te kwetsen. Ik was toen 20 of zo en daarvan heb ik geleerd eerder eerlijk te zijn zodat iemand zich niet van alles in zijn (of haar, is ook wel eens voorgekomen) hoofd kan halen en hoop heeft waar ik dat niet waar kan maken. Mij geeft dat zo'n naar femme fatale gevoel. Ik wil natuurlijk niemand verdriet doen, maar soms kun je niet anders.
Soms merk ik het als iemand verliefd is, maar vaak zijn mensen natuurlijk ook terughoudend om dit soort gevoelens te laten blijken. Ik laat het zelf ook lang niet altijd merken.
Hoi, Jan H.
Zelf heb ik hier geen ervaring mee, of ik moet met een enorm bord voor m'n kop hebben gelopen. (En dat is heel goed mogelijk... :-\ )
Maar ik vind je vraag de moeite waard, en hoop dat hier meer reakties op komen!
Ik heb zelf nog niet veel ervaring hiermee ;D
Maar die ene keer dat een jongen me wel mee uit had gevraagd heb ik nee gezegd. Ik voelde niks romantisch of iets dergelijks voor hem, en hij was even teleurgesteld maar kwam daar snel overheen (na een paar dagen of minder). Ik denk dat ik het wel lastiger zou vinden om nee te zeggen als het iemand was geweest die mij écht ontzettend leuk en fantastisch had gevonden, die ik dan zou moeten teleurstellen...
ik heb het deze keer anders aangepakt, geen idee wat dat gaat geven ze. Ik heb iemand ontmoet gewoon als vrienden heb ik hem al duidelijk gezegd, maar ik weet helaas dat dat altijd veranderd omdat ik in hun ogen zit te flirten (NIET DUS HE! Das bij mij totaal iets anders ze maar goed, waarschijnlijk gemakkelijk om mis te begrijpen), ik heb hem al duidelijk gezegd dat ik hem niet kan geven wat een amn van een vrouw verlangd, nu meer heb ik nie gezegd maar ik denk dat het toch duidelijk is dat ik het over sex heb, sinds dat prioriteit is wat een man met ene vrouw wil dus. En als hem over date begint dan zeg ik als verdediging: watte? een date? we waren alleen maar vrieden hoor! En dat blijf ik herhalen en als meneer enige tekens vertoond van verder te willen, dan kap ik het af en zeg ik dat ik aseksueel ben :) eens zien wat hem dan zegt.
Maar voor de rest heb ik eigenlijk da nooit duidleijk gezegd tegen iemand, ik zeg gewoon dat dat niet mogelijk is (wat ook letterlijk zo is)
Ik heb ook problemen met hoe ik iemand op een niet-kwetsende manier kan afwijzen. Bij mij komt het er vaak op neer dat ik zo'n groot mogelijke afstand tot potentieel geïnteresseerden bewaar om maar te voorkomen dat er ongemakkelijke situaties ontstaan (niet zo gezellig) of dat ik zodra iemand interesse toont in paniek schiet en op een totaal verkeerde manier reageer.
Ik heb weleens meegemaakt dat een jongen op een feestje op mij afstapte (nadat hij genoeg moed bij elkaar geschraapt (of gedronken) had vermoedelijk) en dat ik na zijn openingszin ben omgedraaid en weggelopen. Ik voel me er nog steeds schuldig over. Maar ik wist totaal niet wat ik moest doen of zeggen. Een en al black-out. Ik ben normaal heus niet zo onbeschoft.
Op zich weet ik wel hoe ik netjes kan uitleggen dat ik niet geïnteresseerd ben, maar dan hoor je natuurlijk ook de reden te geven. En aangezien ik niet uit de kast ben (of out of the deck zoals ik iemand het laatst prachtig zag omschrijven) en ook niet wil liegen is dat best lastig.
Ik had al een paar weken door dat een man mij leuk vond (wat een wonder op zich is, meestal ben ik de laatste die dat door heeft). Ik vond hem best een aardige vent, om sporadisch vriendelijk mee om te gaan, maar meer ook niet. Uiteindelijk had hij de moed bij elkaar geraapt om mij uit te vragen, en ik vond het zo dapper van hem. Hij was best verlegen, en wist ook dat er een "nee" aan zat te komen. Zo zei hij het ook: "ik weet dat je waarschijnlijk nee zegt, maar ik wil het toch vragen". Ik heb hem geantwoord dat ik het ontzettend leuk vind dat hij het vraagt, maar dat er inderdaad een nee als antwoord komt. Waarna hij enigszins teleurgesteld maar toch met een glimlach wegliep. Een van mijn beste afwijs-ervaringen, ik krijg er nog een glimlach van als ik eraan terugdenk :).
Leuk om te lezen dat ervaringen zo kunnen verschillen. Recent had ik nog een sympathiek meisje wat na een paar dagen erg gespannen was in mijn bijzijn. Helaas was het in een groep, ik dacht dat het voor haar het beste was om een relaxte en ontspannen sfeer te hebben. Dus een normale en gezellige sfeer gebracht met leuke gesprekken over van alles en nog wat behalve de liefde. Dat is hoe ik er nu meestal mee omgaat.
Als ik denk dat iemand wat in me ziet en ik niet in hem, en die persoon is er niet open over, dan doe ik ook gewoon. Het wordt anders wel erg pijnlijk, direct en genant denk ik. ;) Maar volgens mij komt dat bij mij niet zo gek vaak voor.
Tja dat hangt denk ik van de situatie af. Ik kan ook heel duidelijk en direct zijn hoor. Ik ben er lang niet altijd even goed in om moeilijke boodschappen in een snoeppapiertje te verpakken. En soms is er ook weinig andere mogelijkheid, als iemand je afstand nemen niet verstaat of zoiets. Dat geldt ook voor vriendschappen. Ik ben een paar keer echt heel bot geweest omdat ik geen uitweg meer zag. Snie leuk... wel effectief. Mensen weten dan wel wat ze aan je hebben.
Citaat van: Koffie op oktober 06, 2016, 11:53:02 AM
Ik moet zeggen dat ik het niet enorm veel bij de hand heb gehad, maar een paar keer. De ene keer is het gewoon jammer, maar ik heb ook een keer gehad dat een jongen echt helemaal ondersteboven van me was en ik misschien niet vroeg genoeg duidelijk en eerlijk was, omdat ik er verschrikkelijk tegenop zag om hem te kwetsen. Ik was toen 20 of zo en daarvan heb ik geleerd eerder eerlijk te zijn zodat iemand zich niet van alles in zijn (of haar, is ook wel eens voorgekomen) hoofd kan halen en hoop heeft waar ik dat niet waar kan maken. Mij geeft dat zo'n naar femme fatale gevoel. Ik wil natuurlijk niemand verdriet doen, maar soms kun je niet anders.
Soms merk ik het als iemand verliefd is, maar vaak zijn mensen natuurlijk ook terughoudend om dit soort gevoelens te laten blijken. Ik laat het zelf ook lang niet altijd merken.
Ik herken me hier zelf in. Vaak ben ik niet genoeg duidelijk en eerlijk omdat ik niemand wil kwetsen en dat leidt dan tot ver grotere problemen. Als iemand verliefd op me wordt trek ik me gewoon terug en hoop dat degene die op me verliefd is me snel weer zal vergeten. Maar helaas lukt deze strategietje niet echt. ? :(
Citaat van: Koffie op oktober 22, 2016, 09:48:49 AM
Tja dat hangt denk ik van de situatie af. Ik kan ook heel duidelijk en direct zijn hoor. Ik ben er lang niet altijd even goed in om moeilijke boodschappen in een snoeppapiertje te verpakken. En soms is er ook weinig andere mogelijkheid, als iemand je afstand nemen niet verstaat of zoiets. Dat geldt ook voor vriendschappen. Ik ben een paar keer echt heel bot geweest omdat ik geen uitweg meer zag. Snie leuk... wel effectief. Mensen weten dan wel wat ze aan je hebben.
Zoiets heb ik ook al beleefd, bijzonder met vrienden. Die wilden niet verstaan waarom ik niet op hen verliefd was en ook nooit zou zijn ("We zijn toch goeie vrienden, dus waarom hou je niet van me? We kunnen tenminste proberen een relatie met elkaar te hebben"). Ik heb er echt geen zin in om mijn gevoelens keer op keer uit te leggen - voor niks! Voor een aromantische persoon zoals ik het vermoedelijk zou kunnen zijn is dit bijzonder vermoeiend. ? ::)
Voor een niet aromantisch persoon is het ook wel moeilijk hoor. Ik ben nu eenmaal niet snel verliefd en gevoelens kun je niet dwingen. Het is altijd heel lastig als iemand aan je blijft 'trekken'.
Citaat van: Koffie op januari 23, 2017, 08:07:31 AM
Voor een niet aromantisch persoon is het ook wel moeilijk hoor. Ik ben nu eenmaal niet snel verliefd en gevoelens kun je niet dwingen. Het is altijd heel lastig als iemand aan je blijft 'trekken'.
Je hebt gelijk. Het is altijd moeilijk en tenenkrommend als iemand op jou verliefd wordt en niet verstaat dat je geen verkering met hem of haar wilt hebben.
Omdat ik er zelf eigenlijk niet mee bezig ben, merk ik het niet echt op. Dus kan zijn dat het er is en ik het niet zie of dat het er niet is ;D.
Toch een paar weken geleden werd me de liefde verklaard. Ik kon er werkelijk niks mee en heb niet geantwoord, ik kón het gewoonweg niet. Was van die persoon ook zo'n ontzettende verrassing. Nog steeds vrienden, maar weet niet of dat aanhoudt.
de persoon die ik ontmoet had, zegt nu elke keer: ik wil je beter leren kennen. Dan heb ik al meteen zin om me om te draaien en weg te rennen he! OMG hoe moet ik die persoon duidelijk maken dat ik niet ben wat hij zoekt en verlangt? Moet ik het gewoon recht in zijn gezicht gaan zeggen? Dat ik een ace ben is niet het enige waar ik mee zit als je een man als GEWOON vriend of game maatje wil. Ik ben zelf niet eens blij dat ik een vrouw ben (echt!) als ik da zou zeggen, rent ie denk ik helemaal weg, haha :schater: Maar ik vrees da ik me deze keer niet meer kan verstoppen en dat ik recht in zijn ogen moet zeggen dat hij: alle lieve woordjes zoals wat ben je een knappe en lieve VROUW achterwege moet laten als hij mij nog wil kennen en mij nooit van zen leven als potentiele partner moet gaan zien.
Ik vertelde hem zo dat ik het verafschuw als mensen mij aanraken (doordat ik hsp ben) en hij zei: maar van mij kan je dat wel hebben he? En ik dacht: erm NEE ook nie!
Dus dat moet ik hem dat ook nog zeggen, kortom alles wat hij in een vrouw zoekt en wil hebben, dat ben ik absoluut niet!
Ai ai ik vrees dat zijn wereld te klein gaat zijn. Op zon moment wil ik toeteloere zat zijn en dan da allemaal zeggen en dan zou hij achteraf zeggen: je meende dat toch niet he en dan ik met een doodserieuze kop (kan ik goed) erm ja eigenlijk meende ik da uit het diepst van mijn hart.........omg op zon gebied ben ik echt een sukkel he, bang voor al die gezever en weer gekwetst te worden dat niemand je begrijpt :s ik durf het nie :s
Ik snap wat je bedoelt met bang zijn om gekwetst te worden. Ikzelf zou daarbij bijvoorbeeld ook nog bang zijn om de ander te kwetsen :/
En ik denk dat veel mensen dat met ons eens zouden zijn.
Maar goed, ik denk dat in deze situatie nu vooral jouw grenzen en gevoelens belangrijk zijn :)
Kwetsen is heel lastig om te doen.
Is het een idee te zeggen dat je diegene aardig vind maar dat je geen behoefte hebt aan intiemer contact dan vriendschap omdat je je niet op een andere manier aangetrokken tot diegene voelt en nee ook niet als je diegene beter leert kennen.
Zo wijs je iemand netjes af maar zorgt meteen dat diegene hoop op meer uit zijn hoofd kan zetten.
Duidelijk zonder grof te zijn en als iemand dan nog niet opgeeft kun je altijd nog zeggen dat je aseksueel bent want meestal is dat voor mensen een zodanig grote afknapper dat ze je meteen niet meer zien staan tenzij ze denken dat ze zo geweldig zijn dat ze dat wel even veranderen en zo iemand moet je bij voorbaat al niet willen lijkt mij.
Ik snap dat je dat liever niet opgooit maar ik heb gemerkt dat het soms wel makkelijk kan zijn het wel te benoemen om meteen van iemand af te zijn
ik heb het inmiddels verteld en het gaf nog veel groter problemen: hij bleef maar aandringen van wat ik allemaal wel niet mis enzo, dat ik echt wel liefde wil maar het niet durf te laten zien.
jakkes! Meneer heeft super lange depressieve zielige verhalen verteld. Ik dacht: erm sorry he maar ik besta niet voor een ander gelukkig te maken, echt niet, het geluk begint bij jezelf.
veel mensen pakken zelfs dat verkeerd op want dan ben je asociaal en egoistisch.
Zelfs al vond ik liefde wel iets dan zou ik nog niks beginnen met ene man want ik heb een hekel aan mijn vrouwelijk lichaam.
Dus nu is het na veel geruzie en gescheld uitgedraaid op dat hij me met rust moet laten en da doet ie ook...........hopelijk want t is echt een doordrammer en ik haat doordrammers :banghead:
O bah, daar heb ik ook een hekel aan, hoop dat hij nu rustig is en blijft en dat hij het niet later nog eens probeerd omdat je er dan heel misschien wel aan toe bent... :banghead:
Je leeft inderdaad niet voor een anders geluk, kiezen voor jezelf is niet egoïstisch, het is je goed recht dat niemand je af kan nemen
Jemig, wat vervelend om zo'n doordrammer tegen te komen! Goed dat je voor jezelf opgekomen bent! Ik hoop dat meneer je nu definitief met rust laat, Siltriarts.
Ik heb zelf geloof ik ook nogal een bord voor m'n kop wat betreft verliefdheidssignalen. Ik heb een episode gehad met een jongen waarvan ik echt totaal niet doorhad dat hij gevoelens voor me had. We hadden elkaar ontmoet op een vakantie, hij vroeg later via de mail of we iets leuks samen zouden doen, naar de film ofzo. Ik dacht, ja leuk. Terwijl ik op hem wachtte op het station dacht ik nog heel even "oh oh, wat nou als dit toch een date was? En niet alleen vriendschappelijk?" Maar hij deed totaal niks wat mij romantisch getint leek, dus ik was gerust. Na nog een paar film-avonden kreeg ik ineens een Valentijnskaart. Oei. Ik raakte in paniek en ben diep weggekropen in m'n holletje en heb hem nooit meer gesproken. Ik heb er nog steeds spijt van, volgens mij is helemaal geen reactie krijgen veel erger dan vriendelijk afgewezen worden.
Sindsdien ben ik vastbesloten die foute inschatting niet nogmaals te maken. Dus als iemand die niet al jaaaren een goeie vriend is, me vraagt om ergens te gaan eten of drinken dan wijs ik het ofwel meteen af ('nee dank je' of zoiets), of vraag ik eerst "Euhh als date of gewoon vrienden?" Dat is vaak ongemakkelijk, maar dan is het wel meteen duidelijk wat de verwachtingen zijn. Gelukkig heb ik nooit meegemaakt dat iemand daar geen genoegen mee nam. Het lijkt me een hele nare situatie.
Citaat van: Eliza Harmony op oktober 15, 2016, 05:03:25 PM
Op zich weet ik wel hoe ik netjes kan uitleggen dat ik niet geïnteresseerd ben, maar dan hoor je natuurlijk ook de reden te geven. En aangezien ik niet uit de kast ben (of out of the deck zoals ik iemand het laatst prachtig zag omschrijven) en ook niet wil liegen is dat best lastig.
Ik wil nog even hieraan toevoegen dat 'ik ben niet geïnteresseerd' een
geldige reden is. Verder niks bij nodig. Ik snap dat sommigen hier niet mee 'afgescheept' willen worden, maar je bent op geen enkele andere manier een nadere uitleg verschuldigd als je dat niet wil. Of je nou aro en/of ace bent of wat dan ook.
Ik ben er niet zeker van of ik een nieuw topic moet open of dat ik het best hier kan posten. Ik kies maar even voor het laatste.
Er is al een tijdje een jongeman die ik af en toe in een zakelijke setting zie, waarvan ik de indruk krijg dat hij loopt te flirten met mij. Omdat ik daar niks mee kan en in dit geval ook zéker niks mee zou willen kunnen, probeer ik altijd om zo snel mogelijk weer weg te zijn.
Vandaag kwam hij dus naar me toe om een gesprek te starten, waardoor het erg lastig was om de spullen die ik kwam brengen neer te leggen en gauw verder te gaan met mijn werk.
Ik ben iemand die, als iemand een gesprek met me aanknoopt, snel glimlacht en in de meeste gevallen ben ik ook altijd vriendelijk. Dus ik ben nu bang dat ik daardoor iemand het verkeerde idee zou kunnen geven. Eigenlijk zit ik totaal niet te wachten op zijn flirterige praatjes/interesse, maar hoe ik dat duidelijk moet laten blijken weet ik niet. Ik heb al geprobeerd om geen aandacht te schenken en zo, maar dat komt dus niet echt over. ::) Iemand tips? :D
Ik heb hier geen ervaring mee (of het niet gebeurd is wat anders, ik merk dat zelf meestal niet op).
Vanuit mijn trainingen over communicatie zou ik zeggen: Wees eerlijk en houd het bij jezelf, dus vertel wat jij opmerkt, wat het met jou doet en wat jij zou willen.
*(Ik heb je bericht even bewerkt, Silver. Jouw bijdrage had je vormgegeven als citaat, dit heb ik verholpen. Edewecht)Citaat van: IJskonijn op juli 10, 2017, 09:20:34 PM
Sindsdien ben ik vastbesloten die foute inschatting niet nogmaals te maken. Dus als iemand die niet al jaaaren een goeie vriend is, me vraagt om ergens te gaan eten of drinken dan wijs ik het ofwel meteen af ('nee dank je' of zoiets), of vraag ik eerst "Euhh als date of gewoon vrienden?" Dat is vaak ongemakkelijk, maar dan is het wel meteen duidelijk wat de verwachtingen zijn. Gelukkig heb ik nooit meegemaakt dat iemand daar geen genoegen mee nam. Het lijkt me een hele nare situatie.
oh ja maar zelfs al vraag je van: erm toch niet als date hoop ik? en de ander zegt: oh nee gewoon als vrienden. Kan dat fout uitdraaien, dat was met "diene ene" bij mij t geval, altijd zitten zeggen dat we gewoon vrienden zijn (maar hij verstond als egwoon vrienden wel een lief zijn!) . allee bij mij zijn vrienden letterlijk vrienden en een lief is een lief, er zit daar niks tussen in, tenzij je het een letterlijke benaming geeft: een super sexy vriend bv ofzo, weet ik het, ik kan beter zeggen als ik iemand ontmoet: we zijn GEWOON vrienden en als ik voel dat ik meer wil , dan zal ik wel duidelijk zeggen: zeg ....ik wil meer met je.
De kans is toch klein dat ik verliefd zou worden op iemand.
Oh pas op een groot feest, op t einde van de avond was alleen mijn groepje er nog in zon gigantische zaal (wel cool), al zat daar 1 vreemde eend bij en ineens kwam die naast mij zitten en vroeg men naam.
En toen zei hij: zeg ik wil je beter leren kennen.........En ik viel bena van men stoel! ik dacht: holy f!! nee, wat moet ik nu doen? Allee al mijn vrienden en wat familie waren erbij, ja dan ga ik niet effe tegen dien vreemde zeggen: ho hou maar op ik ben ace.
Voort zelfde geld heeft iedereen dat gehoord en kunde het hardop uitleggen (en dan zou ik echt door de grond zakken ze!!!!) anyway, ja ik durfde niet veel zeggen ik sloeg gelijk dicht. Dus ik focuste me maar op anderen terug waar ik mee aan t praten was. En toen stonden we op t punt om naar huis te gaan dus iedereen deed zen afscheidsronde en toen kwam meneer weer naar mij: ik dacht: HELP!
Ja weer vant zelfe: ik wil je echt wel beter leren kennen hoor, moet je misschien mijn nummer hebben?
Ik dacht: WTF! ik ben niet zon persoon dat ik zelf effe naar een ander iets ga sturen hoor ( :-[ lol), man ik wilde er vanaf dus ik zei gewoon: erm nee ik moet hier over nadenken. En toen ben ik vlug voortgegaan.
Ja hallo, meneer was serieus zat, dan doen mensen soms dingen dat ze toch niet menen, mijn groepje vroeg nadien al: wie was wat, wat wilde hij? Dus ik heb d gewoon verteld en toen zeiden ze dat ij al heel de avond met anderen aan t flirten was.
Sjeez dat komt gelijk over van: ik zal en moet de avond nog.....you know what.
Ik heb een hekel aan zatte mensen, ben blij dat hij nimmer achter mij heeft gevragen nadien (hij had gemakkelijk mijn nummer kunnen krijgen van eender wie), dan had ik in een sms wel gezegd dat ik ace ben ? ;D, ik ga een zwarte ring kopen!
Denk alleen dat nagenoeg niemand weet wat die zwarte ring betekent. ;) En als iemand het wel weet, is die nog niet zeker of dat ook jouw reden is om een zwarte ring te dragen.
Ik denk inderdaad ook dat een zwarte ring hier niet bij gaat helpen. Mijn ervaring is juist dat er zo af en toe naar gevraagd wordt, als in "Hé, wat is dat? Betekend het iets?", je zal dan zelf over aseksualiteit moeten beginnen.
Ik heb een jaar of 2 een zwarte ring gedragen en nooit heeft iemand er naar gevraagd. Ik denk dat het haast niemand wat zegt.
ja misschien wel, maar ja ik dacht van: allee degene die weten wat het betekend die kunnen dan contact maken (want zelf ben ik daar niet goed in), en dan heb ik misschien meer het gevoel van mezelf te kunnen zijn, allee das alsof je dan je zorgen in die ring steekt (ik kan het niet goed uitleggen) dus dan kan ikzelf beter leven zonder altijd maar te moeten denken van: erm ja maar niemand ZIET dat ik aseksueel ben, allee da zul je nooit zien he, maar ik bedoel maar.
Degene die er achter vragen die zal ik dan ook duidelijk antwoorden: ow die zwarte ring? da betekend anti-sex :p, degene die dan daarna nog interesse hebben dat zijn de goei dan :p
De volgende keer dat zoiets gebeurt kan je ook gewoon zeggen dat je niet geïnteresseerd bent. Je bent niemand een reden verschuldigd waarom niet, dus je hoeft niet te zeggen dat je ace bent als je dat niet wilt. En als ze van iemand anders je nummer krijgen kun je ook gewoon niet reageren, is de boodschap ook wel duidelijk (naja, bij sommige mensen niet, die denken dat "nee" een uitnodiging is om je mening te veranderen. Maar dat soort types zouden op "ik ben aseksueel" ook reageren met "niet meer als je het eenmaal met mij hebt gedaan", dus echt, die zijn je tijd niet waard ;))
Citaat van: aeronaut op juni 04, 2018, 11:07:06 PMMaar dat soort types zouden op "ik ben aseksueel" ook reageren met "niet meer als je het eenmaal met mij hebt gedaan"
Oh, de klassieker! :schater: