Hallo beste betrokkenen.
Na het nodige gelezen te hebben, heb ik een account aangemaakt, om eea te kunnen delen en te reageren.
Door mijn vrouw ben ik betrokken geraakt in het begrip a-seksualiteit. Tot voor kort hield ik mij nooit bezig met dit onderwerp. Wel eens wat over gehoord, maar meer ook niet.
Ik zal mijn verhaal gaan verwoorden en zal mijn uiterste best doen, om het prettig leesbaar te houden. Het verhaal zal een eerlijk verhaal worden, maar aangepast, om herkenning te voorkomen. Dat wil ik namelijk niet.
Om maar met de deur in huis te vallen....Mijn vrouw is a-seksueel en ik niet. Ik ben een man van 49 jaar en heb twee dochters.
Laat ik bij het begin beginnen. Ik kom uit een warm nest, waar het huwelijk als belangrijk werd gezien en begrippen als eeuwige trouw en toewijding hoog in het vaandel stonden. Als jonge man zag ik dan ook uit naar het huwelijk en had het idealistische beeld dat je samen gelukkig zou kunnen worden en elkaar geheel aan zou vullen. Ik geloofde in ' een maatje voor het leven' En als jonge man met de nodige libido fantaseerde ik over de amoureuze tijd die samen te beleven zou zijn.
Ik ontmoette Vera. Zij was een leuke danseres en stond in het middenpunt van de belangstelling. We raakten aan de praat. We vonden elkaar leuk en wisselden adressen uit. Toen begonnen we te schrijven. Na een jaar met elkaar om te zijn gegaan, trouwden we.. Zo ging dat in die tijd.
In het begin was de sex normaal vond ik. Maar nu ik er achteraf aan terug denk, was het niet normaal. Het was nooit spetterend en zeker niet vaak. De eerste jaren ging het nog wel ..Maar daarna werd het snel minder. Ik herinner mij dat ik vaak probeerde om meer intiem te zijn. Maar ze deed alsof ze sliep..Ik probeerde van alles, maar het werkte niet. Ik voelde mij gefrustreerd. Ik kon nergens met m'n frustraties heen. M'n huwelijk was wat dat betreft mijn gevangenis. Vera zei vaak: wij doen het zo slecht niet...In veel huwelijken is er nog minder sex.
Maar ik zei:" In nog veel meer huwelijken is er heel veel meer sex" Het is maar waar je naar kijkt.
Sex was niet meer dan ongeveer 2x per maand. En dan nog maar een paar minuten.. Ze keek me dan niet aan en wilde zo min mogelijk intiem vrijen. Iedere extra aanraking wees ze af.
De frustraties begonnen bij mij.
Verder hadden wij het heel goed samen.Vera houdt van uitdagingen en is een ondernemer. Ze had een eigen zaak en zette zich daar veel voor in. Maar ook voor onze dochters en mij stond ze altijd klaar. Ik brak bijvoorbeeld een keer mijn arm, en dan stond ze voor me klaar om voor me te zorgen en de zaken goed op te pakken.
In ons hele huwelijk hebben we nooit een grote ruzie gehad. Wel waren we wel eens boos op elkaar of er waren irritaties. Maar dat losten we als volwassen mensen in een hele korte tijd op. Eigenlijk gewoon een heel goed huwelijk.
Dit leek zo voor de buitenwereld, en dat was ook zo in onze beleving. Maar een groot schadelijk insect, een reuze insect, was al goed bezig om aan de wortels van onze huwelijksboom te knagen. Gestaag ging dit monster in het verborgen door. Niemand wist dat hij er zat..Ook wij niet.
Maar de bladeren van de boom begonnen te verdorren.
Vrouwelijke aandacht heb ik genoeg gehad. Ik zie er niet onaardig uit met mijn grote gestalte en ben een gezellig mensen mens. Ik ben een bourgondiër, vol humor en heb genoeg vrienden.
Mijn eigen huwelijk verviel op seksueel gebied meer en meer. Ik raakte gefrustreerd en verweet Vera dat zij niets wilde. Ik werd boos. Maar ik merkte dat dit niet hielp.
Toen kwam er een moment dat ik besloot niet meer gefrustreerd te willen zijn of af te reageren op Vera.
Zij had het inmiddels heel druk met haar zaak en was eigenlijk altijd aan het werk. Daarom was ze ook vaak moe en ging vroeg naar bed. Ik vermaakte mij met mijn vrienden en sporten en had een geweldige tijd.
Tot ik Sandra ontmoette.
Zij was een moeder die ook een zoon had bij onze dochters op de basisschool. We raakten aan de praat en vonden elkaar heel gezellig. Van het een kwam het ander..We gingen samen met de kinderen vaak weg. Ik werkte part time en onregelmatig en zij was vaak thuis. We gingen met de kinderen allerlei leuke dingen doen en we kookten zelfs samen.
Zij stond bruisend van levensvreugd in het leven en kon genieten. Zo anders dan Vera. Haar huwelijk was ook niet bijster en een keer zaten we op een bankje in het park en begonnen te zoenen. We zochten elkaar steeds meer op. En voor het eerst had ik sex met een andere vrouw. Sandra kwam niet veel later naar me toe. Ze wilde dat wij allebei ons huwelijk op zouden geven en samen verder gaan. Maar ik dacht aan mijn lieve dochters en kon ze dat niet aan doen.
Sandra verbrak daarom de relatie. Gelukkig ging het later beter met haar huwelijk.. Achteraf was het beter voor haar en haar gezin.
Een tijdje later ontmoette ik Monique op de sportschool. Zij was een aantrekkelijke vrouw en we konden het goed met elkaar vinden. Monique was uitermate lichamelijk ingesteld en kon genieten van sex. Ze wilde vaak en veel sex. Dit was een bizarre gewaarwording voor mij.. Maar nog had ik het beste nog niet ervaren. Eerst eindigde de relatie met Monique.. Ze stuurde mij plots minder sms'jes. Ik vroeg wat er was...Ze zei: Je moet voor me kiezen...Opnieuw werd ik voor het blok gezet..Die avond lag ik bij m'n dochter in bed, zoals zo vaak. Dat wilde ze altijd graag. Als ik dat niet deed, kwam ze me halen... Ze voelde zich dan veilig en sliep met een glimlach. Toen ik dat ervoer, wist ik wat ik niet moest doen.. Ik zei tegen Monique: " Het spijt me... ik kan het niet"
Zij verbrak de relatie.
Onbewust bleek ik toch zoekende. Ik was zeker niet actief op zoek, maar er was een leegte in me. En toen ontmoette ik via mn werk Petra. Zij was een mooie en wat oudere alleenstaande vrouw. We praatten met elkaar en er was een klik.. Bovendien woonde ze vlak bij mij in de buurt. Petra was welgesteld en had een mooie woning.. Ik was daar altijd welkom. Als ik naar vrienden ging, naar de sportvereniging of een verjaardag, ging ik op tijd weg. Ik stuurde haar dan een smsje.. Ik kon dan langs komen.
Mijn vrouw Vera lag tegen die tijd allang op bed.. Vera en ik sliepen apart op haar wens..Dus als ik in de late uurtjes thuis kwam, merkte ze dat nooit.
Ik zei wel eens gekscherend.. Ik kan de hele nacht weg blijven, als ik om 8 uur maar koffie klaar heb staan. Dan merkt m'n vrouw niet eens dat ik niet thuis ben geweest.
Petra..deed als altijd de deur lachend open en had m'n drankje al ingeschonken.. We luisterden muziek in haar mooie woning, waar de kaarsjes brandden. We praatten over van alles en nog wat en konden elkaar aanraken..
Natuurlijk eindigden wij altijd in bed, waar we van elkaar genoten.
Petra was pas kort uit een huwelijk. In de 8 jaren die volgden bleef ik haar minnaar. Ze kreeg aanzoeken van andere mannen, maar die wees ze af omdat ze mij had. Ze was gelukkig met me. In die jaren verwerkte ze haar breuk met haar ex. Ik sprak veel hierover met haar.
En ook zij begon mij te verzoeken bij haar in te trekken.. m'n bedje lag letterlijk en figuurlijk gespreid. Ik zei dit niet te kunnen. Ik was eerlijk naar haar. Ik wilde haar geen valse hoop geven of misleiden..
Zij had behoefte aan een warm nest..samen oud worden...Ik zei: " Ik kan het je niet geven...Ik moet er voor mn kinderen zijn."
Op een avond vroeg ik bij haar langs te komen. Het was een zeldzame 'nee' wat ik te horen kreeg. Ze was moe en wilde slapen.
Veel later fietste ik na een feestje langs haar woning, want ze woonde op de route naar mijn huis. Ik zag haar met een andere man staan in de woonkamer..
Ik kon het haar niet kwalijk nemen. Ik kon niet geven wat zij wilde. Later vertelde ze me een vriend te hebben met wie ze verder wilde.. Ik zei:' ik ben blij voor je ...ik kan het niet zijn' Ik wens je het allerbeste... We hebben goed afscheid genomen en als we elkaar zien is het goed.
De 8 jaren met Petra hebben mij geholpen te overleven....Een vrouw die s'avonds op mij wachtte, haar woning gezellig maakte, een drankje in schonk....naar mij verlangde. Dit is misschien zo normaal voor zoveel mensen. Maar ik kende dit niet. Ik was als een dorstige man in een woestijn, die blij was met een oase van vrouwelijke aandacht.
M'n relatie met vera was heel bijzonder..Ze wist niets van mijn relaties..Maar daarover vertel ik straks meer. Vera wilde nooit met mij uit eten, niet samen met mij op vakantie, geen gezellige avond regelen met kaarsjes, geen weekendjes weg, niet samen bij het vuurtje in de tuin..Altijd was ze aan het werk of moe. En als ze wat gezelligs wilde doen, dan altijd met de dochters erbij en absoluut nooit samen iets met mij.
Jaloers keek ik naar de bekenden om mij heen. Ik zag dat stellen samen leuke dingen deden. Uit eten gingen of een weekendje Brugge..
Er waren feesten waar ik allemaal stellen zag. Maar ik liep alleen. Mijn vrouw was thuis.. Ik wist dat er over me gepraat werd. Ik behandelde Vera echt goed en deed mijn best thuis. Ik zorgde zoveel mogelijk voor eten en alles in en rond het huis om haar te ontlasten in haar drukte.
Soms pakte ik haar vast, of wilde ik een knuffel geven. maar zij draaide zich altijd weg.
Sex was minimaal. Ongeveer een paar keer per maand een paar minuten en alleen op mijn verzoek. Ze zorgde dat zij tijdens de sex zo min mogelijk contact met mij had en keek me zeker niet aan. Als ik haar intiemer aan wilde raken, duwde ze m'n hand weg. Ik merkte dat ik altijd moest vragen.
Ik wist dat ik zo niet verder wilde.
Op een dag hadden we een goed gesprek.. Ik vertelde dat we veranderd waren en niet meer hetzelfde als vroeger. Ze kreeg tranen in haar ogen en toen vertelde ze: Ik ben a-seksueel.
Ze had overal op internet gekeken omdat ze geen vrede had met zichzelf.."Er is iets mis met me", vond ze.
Ze vertelde dat ze geen enkel seksueel verlangen had. Niet naar mannen en niet naar vrouwen. Ze vertelde me dat ze alle gezellige dingen met mij probeerde te voorkomen en zeker geen romantische activiteiten. En dat was alleen maar omdat ze bang was, om via de gezelligheid of de romantiek in een seksuele sfeer te belanden, waar ze als een berg tegen op zag.
Ze vertelde me van me te houden, maar niet lichamelijk. Ze zei gewoon haar normale vrouwelijke emoties te hebben, maar geen enkel lichamelijk verlangen naar mij. Niet naar mij, niet naar een andere man, ook als is hij nog zo aantrekkelijk...nee, naar niemand.
Ze wist al dat haar a-seksualiteit een geaardheid is en geen aandoening wat behandeld diende te worden.
Toen ze alles aan mij uitgelegd had, vielen alle puzzelstukjes in elkaar tot het totale plaatje...
Plotseling begreep ik alles.. Al haar afwijzingen, haar vluchten in het werk. Dat ze mij altijd m'n gang liet gaan zonder vragen te stellen.
" Laat hij maar zijn gang gaan...zolang hij mij maar niet lastig valt. "
Ik vertelde haar vervolgens over mijn relaties.... Eerst was ze begripvol...de dag daarna boos...de dagen daarna weer begripvol..Ik begrijp het ook wel...Ik heb vele jaren relaties gehad en ze had nooit wat geweten.
Aan de ene kant vind ik mijzelf slecht..een overspeler..., maar aan de andere kant hield ik mijn huwelijk in stand. Ik kon het volhouden. Ik vluchtte in activiteiten en relaties...Ik was een getrouwde vrijgezel.
Nog steeds zie ik dagelijks mijn dochters, omdat ik nog bij Vera ben. mijn dochters zijn inmiddels bijna allebei volwassen. Ze houden van me. Ik was er altijd voor ze.Niet alleen ik. Vera heeft ook alles voor ze over.
Ik zal nog een voorval vertellen. Ik was had een keer met een relatie afgesproken om een overnachting te doen bij een wellness hotel...Ze kwam aanrijden en vloog om mn hals. We vreeën en daarna aten we romantisch en we staken kaarsjes aan. We raakten elkaar aan en zaten vol liefde bij elkaar. we genoten van het eten, lieten van elkaars eten proeven. We praatten over van alles en nog wat, maar ook over de dingen die ons bezig hielden. We vertelden elkaar geheimen. We hadden weer sex. Zo'n avond had ik nog nooit in m;n leven meegemaakt.
Die avond brak ik....Ik huilde als een klein kind. Het leek alsof er een zware deksel van m'n emoties af ging...Als die jaren had ik een deel van mezelf verborgen gehouden, beschermd..Mn verlangen naar passie en intimiteit..was verstopt.. ik wilde nooit verliefd worden. Maar deze lieve vrouw brak door tot in het diepste van m'n ziel..Haar liefde was zo vol... zo oprecht...Ze was zo vol overgave en verlangend naar mij..
De weken daarna bleef ik huilen. Ik ben geen emo type.Ik werk met zeer lastige mensen en heb altijd alles onder controle. Voornamelijk mezelf.
Maar zij wist te komen tot die plaats die ik altijd verdrongen had... Daar beschermde ik mijn diepste gevoel..Ik wist niet dat die gevoelens bij mij hoorden. Al die tijd had ik mijzelf beschermd... Ik ben een overlever...een vechter...altijd ben ik positief en gezellig...Niet gemaakt...dat ben ik...Maar ik miste mijn maatje...iemand die het diepste van mijn ziel wist te bereiken. Dat deel wat ik diep verstopt had.
Met haar had ik de innigste sex die ik ooit beleefd had. Omdat we volledig voor elkaar open stonden, leek het alsof we in elkaar versmolten...
Vera lijkt er vrede mee te hebben dat ik sex buiten de deur heb.
Maar ik heb geen ' joepie' gevoel... Ik zal altijd een seksuele zwerver zijn, een bedelaar. Ik kan geen sex hebben, zonder mijn gevoel uit te schakelen. Ik hou van de romantiek.. het intense verlangen... de diepe verbondenheid. En daarnaast ...welke vrouw accepteert een rol als neukertje?
Ik zit in een zeer lastig parket ...Aan de ene kant is er mijn vrouw.. Zij houdt van mij, is goed voor me ...de moeder van m'n dochters... Ik zie de angst in haar ogen om mij kwijt te raken. Ik heb medelijden met haar. Mar ik merk dat door de jaren van afwijzing mijn gevoel is veranderd. Haar afwijzingen waren niet alleen op seksueel gebied, maar op ieder denkbaar vlak van dingen samen doen, om maar sex te voorkomen.
In mijn gevoel is Vera een zus+ voor me geworden.. Een platonische goede vriendin en moeder..
Het liefst wil ik een nieuwe relatie met een passionele vrouw die van mijn houdt.. En ik van haar...Ongedwongen en ongecompliceerd. ..volledig jezelf zijn...Rust vinden ...een thuishaven..
Maar dan moet ik andere zekerheden opgeven. Ik voel mij als een lappenpop...M'n emoties worden verscheurd als een lappenpop waar honden om vechten. Mn huwelijk wankelt..de wortels zijn weggevreten.
Ik hoop dat iemand wat heeft aan dit verhaal....Misschien is het een stuk herkenning.
Bedankt voor het zo open delen van je verhaal.
Je zit inderdaad in een lastige situatie. Neem er de tijd voor om tot een keuze te komen, er is geen reden tot haast. Mogelijk kunnen jullie hier ook met elkaar over praten, als ik het zo lees krijg ik de indruk dat de relatie op zichzelf wel goed is (of was voordat ze over het overspel te horen kreeg).
Belangrijke vraag, en ik denk voor jullie beiden, is denk ik: Kunnen jullie de huidige situatie nog lang volhouden? Jij hebt je behoeftes en zij kan daar zelf niets mee en staat jou niet toe die buiten de deur te halen. Dus ben je op elkaar "aangewezen". Houden jullie dat vol? Kunnen jullie tot een compromis komen wat voor jullie beiden werkt?
Is het antwoord daarop "nee" dan denk ik dat het beter is (en is besef me niet makkelijker) om ieder je eigen weg te gaan, op zoek naar iemand die ook op dit gebied bij je past. Natuurlijk heb ik makkelijk praten zo van de zijlijn, maar de huidige situatie levert ook alleen maar ergernissen en frustratie op volgens mij.
Heel veel sterkte met de situatie voor jullie allebei.
Hoi Vuurvlieg,
Inhoudelijk kan ik niet reageren op je verhaal, het staat te ver van mijn belevingswereld af. Ik geloof als het om mij zou gaan, ik liever had gehad dat je van me afgegaan zou zijn dan langdurig een relatie met een andere vrouw had onderhouden zonder mijn medeweten. Ik zou niet willen dat ik je belemmerd of tekort gedaan zou hebben, dan zou ik je in liefde hebben laten gaan. Maar ik kan dat voor jullie niet invullen. Zie dit ook niet als verwijt. het is/was jouw manier om met een ontzettend lastige situatie om te gaan. Wie kan zeggen wat goed is, uiteindelijk.
Wat ik me wel afvraag is of je de namen van de vrouwen die je noemt, gefingeerd hebt, zeker daar je zelf een alter gebruikt. Lijkt mij voor de andere betrokkenen ook fijn.
Ik wens jullie wel succes met deze onzekere tijd. Lastig zat.
Hoi Ace Ventura en Bubbel,
Bedankt voor het reageren.
@AV: Je hebt gelijk dat tijd nemen heel belangrijk is. Omdat alles nog vers is, moet het iig bezinken en een plaats krijgen.Daarnaast moeten belangrijke keuzes in het leven altijd goed overdacht worden. Ik zit idd niet op een schopstoel. Sinds we alles uitgesproken hebben, lijkt het of onze relatie beter is geworden op een bepaald vlak.. Frustraties en geheimen zijn benoemd. Er is een soort opluchting.
Verder concludeerde je dat m'n vrouw het niet goed vindt om buiten de deur mn passie te zoeken. Maar in mijn stuk heb ik geschreven dat mn vrouw vrede lijkt te hebben met het zoeken buiten de deur. Maar dat is tot nu toe. Ik vraag mij af wat ze zou zeggen wanneer ze weet dat het werkelijk gebeurt.
Het is een nieuwe wereld waar ik in ben gekomen. De seksuele relatie met m;n vrouw is definitief beëindigd. Ik begrijp wat ik nu schrijf. Maar weet nog niet hoe dat in m'n gevoel een plaats gaat nemen.
@BB Dank je voor je eerlijke mening. Voor zover ik het nu in kan schatten, heb ik de juiste keuzes gemaakt. M'n vrouw is blij dat ik er nog ben en lijkt geen problemen te hebben met het zoeken buiten de deur. Het komt misschien rot uit m'n strot, maar ik ben eigenlijk een trouwe man. Ik laat niet zo maar vallen wie ik lief heb. Wanneer mijn vrouw me zou laten gaan, zou ik er ook vrede mee hebben. Ik heb haar alles opgebiecht.
Alle namen heb ik gefingeerd, ook de locaties waar ik de vrouwen heb ontmoet. Zij hebben ook hun leven nu. en als laatste zou ik willen dat zij door mijn posten op dit forum in de problemen zouden komen.
Citaat van: Firefly op juli 29, 2018, 05:49:03 PM
@AV: Je hebt gelijk dat tijd nemen heel belangrijk is. Omdat alles nog vers is, moet het iig bezinken en een plaats krijgen.Daarnaast moeten belangrijke keuzes in het leven altijd goed overdacht worden. Ik zit idd niet op een schopstoel. Sinds we alles uitgesproken hebben, lijkt het of onze relatie beter is geworden op een bepaald vlak.. Frustraties en geheimen zijn benoemd. Er is een soort opluchting.
Dat is heel fijn, en naar mijn mening de beste weg vooruit.
Citeer
Verder concludeerde je dat m'n vrouw het niet goed vindt om buiten de deur mn passie te zoeken. Maar in mijn stuk heb ik geschreven dat mn vrouw vrede lijkt te hebben met het zoeken buiten de deur. Maar dat is tot nu toe. Ik vraag mij af wat ze zou zeggen wanneer ze weet dat het werkelijk gebeurt.
Excuses, dan is dat aan mijn kant fout gegaan.
Citeer
Het is een nieuwe wereld waar ik in ben gekomen. De seksuele relatie met m;n vrouw is definitief beëindigd. Ik begrijp wat ik nu schrijf. Maar weet nog niet hoe dat in m'n gevoel een plaats gaat nemen.
Geef het de tijd, praat er over, dan voel je vanzelf wat de juiste plaats is.
Hoi Firefly,
Net als Bubble kan ik me niet in jouw situatie verplaatsen, omdat ik niet weet wat seksueel verlangen is. Ik voel het niet en begrijp niet wat mensen bedoelen met die intense verbondenheid die ze vinden in seks. Mijn reactie is misschien daarom wel waardeloos voor jou. Enkele maanden geleden is mijn relatie van vier jaar met een seksuele man geëindigd. Ik herken mezelf in hoe jij je vrouw beschrijft: altijd aan het werk, vroeg willen slapen, apart willen slapen en elke vorm van intimiteit vermijden uit angst dat er seks verwacht wordt. Ik heb gezien wat dit met een relatie doet, en heb veel respect voor het feit dat jullie nog steeds bij elkaar zijn. Ons is dat niet gelukt, al zijn we nog steeds goede vrienden. De liefde was niet over maar er was gewoon een mismatch op seksueel vlak. Daar komt nog bij dat er in onze situatie geen kinderen in het spel zijn, wat alles meteen veel makkelijker maakt. Ik heb bewondering voor je vrouw dat ze het opgebracht krijgt om toch nog af en toe seks te hebben. Vanuit jouw visie is twee keer per maand weinig, vanuit de ogen van een aseksueel vind ik het veel ;)
Mijn partner liep tegen dezelfde problemen aan als jij. Hij vond het moeilijk om een (in jouw woorden) 'neukertje' te vinden, ook al vond ik het op een gegeven moment prima dat hij seks buiten de deur ging zoeken. De relatie hield hem tegen omdat hij die andere vrouw niets anders zou kunnen bieden dan seks. Hij zei altijd dat het aan de ene kant een opluchting was, maar aan de andere kant extra frustratie gaf omdat hij alsnog geen seks kon hebben.
Hoewel het bij ons uiteindelijk tot een breuk heeft geleid, hoop ik dat jullie een manier vinden die voor jullie werkt. Misschien dat de dingen veranderen nu je kinderen wat ouder zijn. Ik kan me jullie beider angst om de relatie te verbreken goed voorstellen, maar ik kan je ook uit ervaring vertellen dat ALS die breuk onvermijdelijk is, dat niet het einde van de wereld (en vriendschap) hoeft te zijn.
Oef, ik herken de gevoelens en reacties van je vrouw ook heel goed.
Ik kijk met mijn lief graag netflix series in de avond en val heeeeeel graag in slaap tijdens de zoveelste serie, zodat ik meteen naar bed kan om te slapen en geen sex meer te hoeven hebben.
Bovendien heb ik een darmziekte en als ik buikpijn heb zet ik ook dat erg graag in als excuus.
Citaat van: Firefly op juli 25, 2018, 11:52:38 PM
Sex was minimaal. Ongeveer een paar keer per maand een paar minuten en alleen op mijn verzoek. Ze zorgde dat zij tijdens de sex zo min mogelijk contact met mij had en keek me zeker niet aan. Als ik haar intiemer aan wilde raken, duwde ze m'n hand weg. Ik merkte dat ik altijd moest vragen.
Deze zinnen zorgen ervoor dat mijn maag zich omdraait. Wat moet jouw vrouw zielsveel van je houden om jou die paar keer per maand een paar minuten te schenken. Want geloof me, in mijn oren klinkt dat als HEEL VEEL. Ken je foie gras? Ganzenleverpate, die gemaakt wordt door voedsel met een trechter door de keel van een gans te proppen. Jouw vrouw laat dit waarschijnlijk metaforisch met zich doen omdat ze weet dat jij behoeftes hebt en je niet droog wil laten staan.
Dat ze geen sociale dingen meer met je wil doen zodat het niet leidt tot sex begrijp ik gevoelsmatig heel goed. Maar ik geloof wel dat ze dolgraag met je naar Brugge zou gaan of andere dingen met je zou willen doen, als je haar belooft niet aan te zullen dringen op sex. Is dat niet het proberen waard? Kijken hoe jij en je vrouw van elkaars gezelschap kunnen genieten zonder dat zij (en zo ervaar ik het zelf altijd:) 'een polonaise aan haar lijf' heeft?
Dan kun jij met haar toestemming toch nog avontuurtjes beleven met andere vrouwen (wat een prachtvrouw heb jij toch, dat ze jou dat toestaat) en je intieme verbinding met je vrouw herstellen.
Waarschijnlijk ontspant ze enorm als jullie binnen jullie relatie een compleet sex-verbod instellen. Geen verwachtingen meer, dus ook geen spanningen en angst.
Ik hoop dat je hier iets aan hebt.
Citaat van: Firefly op juli 29, 2018, 05:49:03 PM
? ?
@BB Dank je voor je eerlijke mening. Voor zover ik het nu in kan schatten, heb ik de juiste keuzes gemaakt. M'n vrouw is blij dat ik er nog ben en lijkt geen problemen te hebben met het zoeken buiten de deur. Het komt misschien rot uit m'n strot, maar ik ben eigenlijk een trouwe man. Ik laat niet zo maar vallen wie ik lief heb. Wanneer mijn vrouw me zou laten gaan, zou ik er ook vrede mee hebben. Ik heb haar alles opgebiecht.
Alle namen heb ik gefingeerd, ook de locaties waar ik de vrouwen heb ontmoet. Zij hebben ook hun leven nu. en als laatste zou ik willen dat zij door mijn posten op dit forum in de problemen zouden komen.
Mooi om te lezen, vuurvlieg. Fijn dat je mijn beeld weer rechtgezet hebt. Ik hoop dat het nog lang mooi mag blijven tussen jou en je vrouw.
Citaat van: Eclectique op augustus 02, 2018, 10:58:48 PM
Citaat van: Firefly op juli 25, 2018, 11:52:38 PM
Sex was minimaal. Ongeveer een paar keer per maand een paar minuten en alleen op mijn verzoek. Ze zorgde dat zij tijdens de sex zo min mogelijk contact met mij had en keek me zeker niet aan. Als ik haar intiemer aan wilde raken, duwde ze m'n hand weg. Ik merkte dat ik altijd moest vragen.
Deze zinnen zorgen ervoor dat mijn maag zich omdraait. Wat moet jouw vrouw zielsveel van je houden om jou die paar keer per maand een paar minuten te schenken. Want geloof me, in mijn oren klinkt dat als HEEL VEEL. Ken je foie gras? Ganzenleverpate, die gemaakt wordt door voedsel met een trechter door de keel van een gans te proppen. Jouw vrouw laat dit waarschijnlijk metaforisch met zich doen omdat ze weet dat jij behoeftes hebt en je niet droog wil laten staan.
Hoi Eclectique,
Wat een beeldend vergelijk. De gans die tegen de wil volgepropt wordt. Als mijn vrouw eerder had verteld dat het gevoelsmatig zo zou liggen, dan had ik mij al veel langer niet meer vastgeklampt aan de laatste sprietjes van intimitieit. Want ik verlang van niemand iets te doen tegen de wil. Maar dat de weerstand tegen sex zo groot is, verbaast mij echt. Maar ik wil daar later nog wat over posten.
Hoi AltijdDruk,
Je schreef een treffende reactie. Voor mijn verwerking is het goed om te weten dat er meerdere vrouwen zijn, zoals mijn vrouw. Ik zal haar dit ook vertellen. Ze heeft zo enorm aan zichzelf getwijfeld.. In ieder geval ondersteun je haar. Zij is niet iemand die zelf actief op dit forum zal gaan zitten.
Maar ik herken me ook in jouw vriend.
Ik ben ook bang dat het niet gaat werken om intimiteit buiten de deur te zoeken. De vrouwen die je aantreft zijn altijd vrouwen met een sexuele interesse, maar willen ook meer dan dat. Er komt een verliefdheid, een verlangen, een emotioneel verlangen naar elkaar en ook jaloersheid.
Ik kan niet zeggen ....ik wil alleen de sex... Of je moet iemand opzettelijk misleiden en kijken hoe lang je dat vol houdt.
En hoe jullie het opgelost hebben,is ook heel mooi . Jullie zijn vrienden gebleven..
Dank voor je mooie verhaal,
Ik zit met tranen in mijn ogen. Ik denk dat ik ben waar jij bent. Hoe lang gaat dit nog goed. Het verschil bij ons is dat mijn partner er wel van weet dat ik buiten de deur kijk (onder bepaalde voorwaarden), ofschoon mij dat laatste niet goed af gaat. Maar daar gaat het niet om. Als je (ik) behoefte aan intimiteit hebt en die niet vind bij degene waar je van houdt, lijkt de liefde ook te slijten. En dan? Ik houd zo veel van haar, maar de frustratie groeit. Wie wint?
Sterkte lotgenoot :-)
Hoi Mute,
Ik zit zelf ook regelmatig met tranen in m'n ogen als ik alles weer overdenk.
Maar even een misverstand uit de weg werken...Mijn vrouw weet ook dat ik het buiten de deur zoek. Lees mijn verhaal nog maar een keer na.
Alleen hebben wij geen voorwaarden gesteld. Ik wil dat niet... Zij heeft ook zonder voorwaarden mij jaren alle intimiteiten ontzegd. Dat ging zo ver dat ze zelfs niet uit eten met mij wilde, of op een korte vakantie... Nu heeft ze dat niet opzettelijk gedaan om mij te kwetsen. Ze houdt van me. Ze kon niet anders..
Nou...Ik kon ook niet anders dan jaren relaties er op na houden. Ik heb dat gedaan om te overleven en bij m'n gezin te blijven.
Ik heb tegen m'n vrouw gezegd....vele jaren heb jij je niet geïnteresseerd in mijn sexleven... Ik wil dat jij dat ook nu niet doet... Mijn sexleven is mijn probleem. Ik los dat zelf ook. Ik wil geen bemoeienis of vragen. Eisen of voorwaarden accepteer ik niet.
Ik heb jouw berichten sinds 2007 gelezen Mute...
Ik heb respect voor jouw geduld en je trouw. Vele jaren tobben met een sexuloge en pas sinds een paar jaar accepteren dat jij onder strenge voorwaarden Iets buiten de deur mag proberen. Ik kan jou vertellen Mute..Dat is kansloos. Je kunt geen sexpartner onder voorwaarden vinden. Mannen en vrouwen hebben emoties..Sex gaat niet zonder emoties.. Het heeft iets onvoorwaardelijks... Iets natuurlijks.. Het begint met iets kleins..Als er in het begin voorwaarden worden gesteld, werkt dit als een domper en is de relatie gedoemd te mislukken.
Meute...jij bent ongeveer net zo oud als mij...Ik wil niet de rest van mijn leven tobben met mijn emoties.
Ik ga geen jaren besteden aan therapeuten ... asexualiteit is een geaardheid... Die verander je niet.
Je hebt 2 keuzes... Je accepteert dit onder voorwaarden waar jullie mee kunnen leven..
Of je accepteert dit niet.
Ik merk dat mijn vrouw voor mijn gevoel veranderd is in een vriendin... Een platonische vriendin... Het heeft mij veel rust gegeven om haar vollledig los te laten ...Ik hoef geen therapie .Zij is nu eenmaal aseksueel.. Ik wil niets meer van haar verlangen.Dat geeft haar ook rust..Ik respecteer hoe ze is.... Zij weet dat ik nooit meer wat bij haar zal proberen of willen.
Ik raad jou aan dit ook te doen...Laat haar los...verwacht geen sexualiteit meer van haar. Je kunt dan de beste vrienden van haar blijven.
Alleen kies je eigen weg hoe je met je eigen verlangen omgaat..Je leven is te kort om verloren te laten gaan in frustraties.
Dank, stof tot nadenken. Ik ben bang dat je gelijk hebt firefly. Maar hoelang en waarom blijf je dan bij elkaar? Als er geen echte liefde is tussen ons, waarom dan nog samen blijven. Ik worsel daar mee.
Jij bent niet de enige die worstelt Mute..
De vragen die jij stelt zijn de kernvragen waar wij mee zitten.
Als ik om me heen kijk en de stellen zie die uit elkaar gaan. Dan zie ik vaak situaties dat ze niet met elkaar meer door een deur kunnen. Vaak is er ook ruzie, tot vechtscheidingen aan toe.
Dat is erg om te zien. Persoonlijkheden kunnen niet meer met elkaar overweg.
Maar in mijn geval..ik kan wel door 1 deur met m'n vrouw.. We maken geen ruzie.. We hebben samen veel opgebouwd en wonen in een leuk huis. Onze kinderen zijn gelukkig en wonen nog thuis.
Dit geef je niet zo gemakkelijk op.
Ik probeer me vaak in iemand anders zijn of haar situatie te verplaatsen.
Mij is geleerd...Wat u niet wil wat u geschiedt, doe dat ook een ander niet. Deze leefregel volg ik ..
Ik stel mij dan voor dat ik getrouwd zou zijn met een sexueel actieve vrouw, die overal met mij naar toe gaat.
Op een vreselijke dag overkomt mij wat en ik raak volledig verlamd.. Ik kan geen man meer voor mijn vrouw zijn. Nergens meer met haar naar toe.
Wat zou ik van haar verlangen?
Eerst ga je zelf door een hel...jouw leuke leven wordt gereduceerd tot het minimale. Inhoeverre zou ik van mijn vrouw verlangen om bij me te blijven?
Terwijl ik weet hoe zij kan genieten van intimiteit, samen sporten, leuke dingen doen..
Heel eerlijk...hoe ik er nu tegen aan kijk.....Ik zou haar vragen mijn vriendin te blijven..Mij af en toe op te zoeken. Ik zou weten dat wanneer ik van haar zou verlangen bij mij te blijven, mij medisch te verzorgen, dat ik haar leven ook beperk.
Ik weet dat ik dan door mijn toestand, dat zij dan ook ongelukkig en gefrustreerd zal worden.
Ik zou haar loslaten...Ik zou haar haar eigen leven laten hervatten zonder haar te claimen.
Maar ik begrijp heel goede dat wanneer je echt in zo'n situatie zou zitten, dat je dan misschien er anders over denkt en dat je dan waaraschijnlijk vast zal klampen aan wat er nog over is van je oude leven.
Waarom zeg ik dit...
Omdat ik er over nadenk, dat wanneer ik zou vertrekken, dat ik dan iemand alleen achter laat. Is dat egoïstisch?
Aan de andere kant..probeer ik me voor te stellen...Een leven zonder intimiteit ... Ik denk dat ik dat niet kan.
Moet ik niet zo egoïstisch zijn? Er voor kiezen om mezelf zwaar op te offeren?
Ik ben juist een knuffelaar... hou van aanrakingen...
Hoe ik er nu tegenaan kijk, .... Ik hoef mijn vrouw niet kwijt te raken...Ik wil haar als goede vriendin houden..Er voor haar zijn als het nodig is...
Zelf wil ik een relatie met een vrouw die in alles mijn maatje is..
Ik ga hier geen jaren over doen.. Met veel praten hoop ik tot een oplossing te komen waar iedereen zich in kan vinden.
Je schrijft heel herkenbaar. Ik heb veel aan je gedacht dit weekend. Het is goed hier over na te denken. Mijn grote probleem is dat we heel veel van elkaar houden. Heel veel samen doen en heel veel op onszelf. We vinden dezelfde dingen leuk, we kunnen s nachts gaan wandelen omdat de maan zo mooi vol is. Maar zoene? Ho maar. Ik wil het zo graag, maar zij kan het niet, het zit gewoon niet in haar. Als ik weg zou gaan, zou ik ook al die leuke dingen van ons moeten missen. Maar aan de andere kant zoek ik juist intimiteit in de liefde. Ik zoek dus eigenlijk een lief iemand voor er bij :-).
Ik houd je op de hoogte, nog even inloggen op second love, dan slapen.
Citaat van: Firefly op juli 25, 2018, 11:52:38 PM
Hoi Eclectique,
Wat een beeldend vergelijk. De gans die tegen de wil volgepropt wordt. Als mijn vrouw eerder had verteld dat het gevoelsmatig zo zou liggen, dan had ik mij al veel langer niet meer vastgeklampt aan de laatste sprietjes van intimitieit. Want ik verlang van niemand iets te doen tegen de wil. Maar dat de weerstand tegen sex zo groot is, verbaast mij echt. Maar ik wil daar later nog wat over posten.
Ik heb mijn vriend ook nog niet kunnen vertellen dat het gevoelsmatig zo ligt bij mij, dus ik begrijp jouw vrouw heel goed. Als ik het even naar mezelf persoonlijk toetrek, ben ik enorm bang dat ik tekortschiet naar hem. Het is misschien ook iets van deze maatschappij dat het lijkt alsof het doodnormaal is van sex te houden en dan het liefst minimaal drie keer per week. Dus als je daar zelf geen zin in hebt, dan maak je maar zin voor de ander. Omdat je van die ander houdt en weet dat die ander daar van geniet. Dat deed ik liefdevol totdat ik nu echt niet meer kan. Ik heb me als gans zelf vol laten proppen, zeg maar. Ik ben benieuwd naar je volgende post!
Handen en voeten sex
Om een begrip te krijgen voor asexualiteit, werkt het voor mij als sexueel persoon om me te verplaatsen in een ander. Ik probeer te voelen wat de ander voelt. Ik bedacht daarom het volgende. Stel dat er een andere wereld zou zijn, waar de sex niet hetzelfde is zoals wij die kennen. Namelijk dat mannen en vrouwen zich voortplanten door contact van mannenhanden met vrouwenvoeten. Geslachtsorganen zoals wij die nu kennen, hebben mensen niet. Mannen wrijven met hun handen over de voeten van vrouwen en daardoor ontstaat bevruchting. Daarom is ook al de sec gericht op handen en voeten. Mannen vinden het opwindend om met hun handen over vrouwenvoeten te wrijven en vrouwen vinden het heerlijk wanneer hun voeten door mannenhanden aangeraakt worden. Het is even een investering van uw inbeeldingsvermogen.
Stel dat ik in zo'n wereld zou leven. Ik zou met mijn gevoelens die ik nu heb, een asexueel zijn.
Ik vind het voelen aan vrouwenvoeten niet erotisch en wordt niet opgewonden wanneer mijn handen aan vrouwenvoeten zitten.
Ik zou mij een uitzondering voelen in die wereld. Mannen zijn trots op wat hun handen kunnen. Overal wordt reclame gemaakt over aantrekkelijke vrouwenvoeten en mannenhanden die in de buurt te vinden zijn. Wanneer ik tv of een film zou kijken, een voorstelling, of zelfs naar een museum zou gaan. Overal zie ik de prominente rol van mannenhanden en vrouwenvoeten. Ik zou mij een vreemde vinden in die wereld en er niets mee hebben.
Stel dat ik in die wereld zou trouwen en mijn vrouw zou een gezond verlangen hebben naar mannenhanden. Tijdens een dineetje zou ze haar voet al voorzichtig uit haar schoen halen en uitdagend deze mij laten zien.. Ik zou weten...Oh nee..als we thuis zijn, wilt ze natuurlijk dat ik met mijn handen aan haar voeten gaat zitten...Voor mij hoeft dat echt niet... Waarom draait alles nou om handen en voeten..Ik heb er niets mee.
Maar ik weet dat zij er intens naar verlangt. Ze voelt zich begeert. Haar vrouwzijn komt tot haar recht..Ze vindt rust en emotionele ontlading.. Ik begrijp dit alles met mijn verstand, maar niet met gevoel. Ik weet dat ze een vurige vrouw is en het liefst laat ze iedere avond haar voeten masseren. Ze weet dat ik niet zo enthousiast ben. Ik begin er nooit over.
Wat zou ik doen in die wereld...
Er van uitgaand dat ik van haar hou..., zou ik vaak haar voeten masseren en over haar tenen strelen omdat ik weet hoe ontzettend belangrijk dat voor haar is. Ok..ik heb er niets mee, maar ik vind het ook geen drama...Net zoals ik het geen drama zou vinden om haar nagels te knippen, haar rug met een massage olie in te smeren, of haar haar te knippen. Ik zou dan niet iedere dag voetenmassage geven, maar meer dan genoeg om haar tevreden te houden. Ik vind het immers ook niet erg...Ik zou het als een investering zien in onze relatie. Ik zou zelfs extra mijn best doen.. Het is nou eenmaal niet anders. Ik voel niets, maar ik maak haar gelukkig.
Het monster
Als ik naar het gedrag van mijn vrouw kijk, hoe ze de afgelopen jaren is geweest... Ik heb hier eerder over geschreven. Ze gaat nooit met mij samen uit eten, alleen als onze dochters er bij zijn. Nooit zal ze kaarsjes in huis aansteken, of een romantische sfeer creëren. Nooit zal ze samen met mij leuke dingen ondernemen. Geen weekendjes weg of andere dingen die ik bij andere getrouwde stellen zie van mijn leeftijd. Nooit zal ze mij spontaan aanraken, of een kus geven.. Bij iedere poging om haar aan te raken draait ze weg..
Ik heb mijzelf geprobeerd te verplaatsen in haar situatie...
Wanneer zou ik zo reageren op mijn levenspartner?
Even ter verduidelijking.. Mijn vrouw heb ik nooit wat misdaan.. Ik heb haar gevoel niet gekwetst. Ik weet dat ze van me houdt en me niet kwijt wil. Ik heb hier eerder over geschreven. We gaan goed met elkaar om.
Zij vertelde mij dat ze al de leuke en romantische dingen met mij vermijdt, om te voorkomen dat het op sex uit zal draaien.
Wanneer zou ik zo reageren...
Ik probeerde een situatie te bedenken, en dit is wat ik kon bedenken.
Stel, ik zou zijn getrouwd met een lieve en goede vrouw.. We begrijpen elkaar, vullen elkaar aan en hebben respect voor elkaar. We drinken graag een bakje koffiie met elkaar en een wijntje en hebben nooit ruzie. We kunnen op elkaar bouwen en praten over verschillende onderwerpen. We helpen elkaar.
Zij verlangt sexueel naar mij...maar ik niet naar haar....Waarom niet? Omdat ze afstotelijk is. Wanneer u eerlijk bent, weet u dat er types mensen zijn, die qua uiterlijk afstotelijk zijn.
Stel dat mijn vrouw geen interesse heeft in kappers of tandartsen en niets aan lichamelijke verzorging doet. (Dat is in het echt niet zo hoor) Ze vreet zich vol met fast food en frisdrank en is daarom moddervet geworden.
Voor mij is ze dan qua uiterlijk...afstotelijk, een monster.
Maar met het monster heb ik kinderen...Ik hou van haar als het goede mens wat ze is.
Alleen de seksualiteit.... Ik weet dat zij niet zonder kan.. Ik kan het afstotelijke mens niet alles weigeren. Dus ik bedenk een seksstandje , waarbij ik haar niet aan hoef te kijken... Ik bied haar mijn geslachtsdeel aan, om haar een paar minuten haar gang te kunnen laten gaan. Ik probeer zoveel mogelijk mijn lichaam van haar af te houden. Een hoer zou beter haar best doen, omdat ze anders klandizie kwijt zal raken.
Ik denk dat ik hier mee weg kom. Mijn vrouw gaat graag met vrienden weg en is nooit thuis. Dit komt mij goed uit. Als ze thuis is, probeer ik haar zo min mogelijk aan te raken. Ik wil niets samen met haar doen, want anders wordt ze romantisch en dan ben ik bang dat er een verwachting is naar intimiteit . Ik ben in een juist evenwicht. Die paar minuten per maand aanbieden van mijn geslachtsorgaan, kan ik nog wel aan. Maar ik moet er niet aan denken dat het monster meer wilt. Ik weet dat het monster meer zou willen. Ik voel me eigenlijk ongelukkig.. Ik kan het gewoon niet. Maar de methode van afwijzen lijkt te werken.
Mijn vrouw is dus niet in staat om sexueel met mij om te gaan, zoals ik zou doen als ik een aseksuele man zou zijn als in het handen en voeten verhaal, maar ze behandelt me als een afstotelijk monster. Ik weet dat het geen kwestie van uiterlijk is, want ik ben niet onaantrekkelijk.. Maar de sex wordt als afstotelijk ervaren.
Deze beeldvorming hielp mij te begrijpen dat mijn vrouw sex als iets afstotelijks ziet....
Ik weet dus dat ik nooit moet proberen om haar over te halen, om ook maar iets van sex te proberen. Voor mij geeft dit duidelijkheid. Voor haar geeft het rust wanneer ik dit erken en dat deel met haar.
Hoi Firefly,
Ik wil een korte reactie geven op je laatste bericht. Er zijn verschillende soorten aseksuelen, namelijk: degenen die geen interesse hebben in seks maar zich voor hun partner over deze desinteresse heen kunnen zetten, en degenen die ronduit walgen van seks.
Je zegt dat jij anders op haar zou reageren als jij een aseksuele man zou zijn, maar het feit is dat je dat niet weet omdat je niet kunt weten of jij een 'sex neutral' of een 'sex repulsive' aseksuele man zou zijn.
Mijn ex heeft me ooit proberen uit te leggen dat mensen die wel seksueel actief zijn, een soort van connectie/goedkeuring/acceptatie bij hun seksuele partner zoeken die tot uiting komt in het hebben van seks. Ik heb dat nooit begrepen, maar ik weet wel dat dit ervoor zorgde dat hij dacht dat ik walgde van hem. Voor mij is dat abacadabra, aangezien ik seks (en alles wat erbij komt kijken) zo walgelijk vind dat ik het alleen maar een enorme belediging vind als iemand seks met mij wil hebben. Ik zei altijd tegen mijn ex: 'Ik walg niet van jou, maar van de handelingen, geurtjes, smaakjes en pijn die bij seks komen kijken. En daardoor walg ik van het feit je dat je seks van me vraagt, want als je van iemand houdt dan vraag je toch niet van diegene om iets te doen waarvan je weet dat ze daar zo'n hekel (en pijn) aan heeft?'
De kern van mijn verhaal is eigenlijk dat ik bewonder hoe jij je in haar probeert te verplaatsen, maar dat ik eerlijk gezegd denk dat dit nooit helemaal zal lukken. Seksualiteit is zoiets basaals, dat ik het liever vergelijk met andere dingen waarin mensen van smaak kunnen verschillen, zoals muziek, voeding, kleding. Volgens mij heeft iedereen wel iets wat hij niet graag eet, of wat hij echt niet lust, dus ik ga die vergelijking maken.
Stel dat jij walgt van vis... De gedachte aan de geur, structuur en smaak in je mond alleen al is genoeg om over je nek te gaan als je het woord hoort. En stel dat je dan een partner hebt die, net zoals de rest van de maatchappij, meerdere keren per week vis wil eten (en je moet meedoen omdat ze niet twee verschillende maaltijden gaat koken), terwijl ze weet dat jij het afschuwelijk vindt om vis te eten. Zou jij elke week meerdere keren tegen heug en meug aan tafel gaan zitten, met lood in je schoenen naar huis gaan van je werk omdat je bang bent dat het weer visdag is? Je wilt haar niet kwetsen dus een tijdlang eet je mee, zeg je misschien zelfs dat je het best lekker vindt, wat tot gevolg heeft dat er 's avonds bij de tv geen kaasblokjes maar crackers met vis op tafel komen! Kun je daar de rest van je leven mee dealen, of ga je op een gegeven moment zorgen dat je op die dagen van de week waarvan je denkt dat er vis op tafel komt, met vrienden eten die het geen bal interesseert of je die ene avond vis of vlees eet? Je kunt voor die vrienden prima de schijn ophouden dat je thuis wel vis eet, dus haar hoef je je niet te schamen dat je liever biefstuk bestelt.
Het klinkt misschien als een stomme vergelijking, maar voor mij is seks te vergelijken met elke andere bezigheid die mensen hebben, met dat verschil dat van seks meer dan van wat dan ook verwacht wordt dat je het even leuk vindt als je partner. Relaties overleven een andere smaak in eten doorgaans wel (tenzij dit voortkomt uit idealen ipv smaak), of andere hobbys. Iemand die elke dag gaat fitnessen is misschien teleurgesteld als de partner liever gaat zwemmen, maar het zal niet snel tot een relatiebreuk leiden omdat het iets is waarvan iedereen zich voor kan stellen dat mensen gewoon van een andere sport houden.
Ik wens jullie nogmaals veel succes met het vinden van een oplossing. Hopelijk gaat je vrouw wat vaker leuke dingen met je doen als ze zichzelf ervan heeft kunnen overtuigen dat jij haar echt niet meer gaat vragen om vis te eten. Ik kan me voorstellen dat dit na jaren huwelijk wel wat tijd nodig heeft.
Firefly, is het een idee om bij elkaar te blijven tot de kinderen uit huis zijn? Dat jij die tijd dan ook volledig er bent voor je vrouw en niet buiten de deur iets zoekt?
En dan als de kinderen uit huis zijn, gaan jullie als hele goede vrienden uit elkaar, laten jullie elkaar uit liefde los, vlieg jij uit net als de kinderen.
Dan kun jij een relatie gaan zoeken en opbouwen met een ander op een eerlijke manier en kunnen jij en je dan eivrouw maar wel beste vriendin gewoon leuke dingen blijven doen.
Hallo Firefly , Ik herken er ook wel wat in, al ben ik dan degene die geen seks wil. Ik heb ook in zo'n relatie gezeten. Mijn partner was seksueel ingesteld; ik niet. Mijn partner had seksuele relaties met anderen. We hebben er een paar afspraken overgemaakt, ik wilde bijvoorbeeld niet iemand anders in bed aantreffen als ik thuis kwam. Hij wilde niet dat ik hem uitvroeg over zijn contacten. Het ging goed, we hadden het leuk. Na zeven jaar eindigde de relatie omdat hij kinderen wilde en ik absoluut niet. We kozen allebei voor ons zelf. Gemakkelijk was dat niet maar uiteindelijk ben ik er blij mee. Kim.
Hoi AltijdDruk,
Bedankt voor je reactie die je kort wilde houden.. Ben benieuwd naar je lange reacties.
Ik begrijp dat jouw vriend dacht dat jij walgde van hem.. Pas als je je verdiept in asexualitieit, zie je dat de walging zich beperkt tot de sex alleen en dat het niet met de persoon te maken heeft.
Ik ben daarom ook heel opgelucht dat mijn vrouw het heeft verteld. Ik dacht altijd dat zij geen gevoelens voor mij meer kon opbrengen, maar misschien wel voor een ander.
Anderzijds ben ik niet opgelucht.. Een intieme relatie met mijn vrouw zal ik nooit meer kunnen hebben. De laatste strohalmen heb ik losgelaten. Ik voel me verloren.
Het is niet de daad alleen die ik zal gaan missen. Dat zou te basaal zijn en gemakkelijk te vervangen door emotioneel goedkope alternatieven. Maar zoals jouw ex het goed omschreven heeft. Het is een connectie, een wisselwerking.. Het bindt op een bijzondere manier en gaat diep tot in de vezels van je geaardheid als man zijn.
Ik ben een liefhebber van de boeken van Richard Dawkins, die schrijft over de evolutie van het leven.
De sexdrive is oersterk in de natuur.. Hierdoor worden de genenpakketten doorgegeven. Daarom is er overal een gevecht tussen de mannetjes.. Wie heeft de mooiste kleuren, wie zingt het beste, wie danst het mooiste, wie is de sterkste...De beste wint het vrouwtje en de beste genen worden doorgegeven. Die kracht is zelfs zo sterk dat mannetjes sterven in het web, verwond als walrus doodbloeden op koude stranden... risicio's nemen....als de genenpakket maar doorgegeven wordt.
Ook in ons is het genetisch vastgelegd dat wij voort willen planten.. Dit klinkt heel beestachtig, maar het is niet anders...De sexdrrive is een onderdeel van het leven..
Bij ons als inteligente zoogdieren spelen emoties natuurlijk ook en grote rol...
Wat ik hiermee wil zeggen..
Sex en imtiteit gaan heel diep. Wanneer dit je geaardheid is, kan je dit niet gemakkelijk uitschakelen, net zo goed als iemand die asexueel is, zichzelf tot een sexueel persoon kan omzetten.
Maar ik ben zeker zo ver... dat ik het nooit meer van m'n vrouw zal verwachten..Zij is sexueel repulsive...
Ik weet echt niet hoe dit gaat eindigen...
Maar jij schreef over een EX.... Jouw relatie heeft het dus niet gered... Was het gebrek aan sexualiteit de reden?
Ga je nog met je ex om? Of vraag ik dingen waar je al over geschreven hebt...?
@Electique,
Wat bedoel je met : "Ik ben bang dat ik tekortschiet naar hem" Dat je hem niet genoeg sex geeft, of dat je hem op andere vlakken te kort doet, om intimiteit te mijden?
Ben je bang dat wanneer je hem vertelt hoe de vork in de steel zit, dat je hem kwijt zult raken?
Je hebt veel voor hem gedaan..Maar nu kan je het niet meer?
Bij ons was ik degene die het probleem aankaartte...Ik sprak over het gebrek aan intimiteit en het weinige wat we samen deden..Dit bracht de stroom van openbaringen op gang.
Vroeg of laat is het het beste dat de waarheid aan het licht komt.
En voor wat betreft weg gaan.... M'n kinderen zijn net volwassen... Als ik weg ga... Dan is dat de eindkeuze waar vele overwegingen aan vooraf zijn gegaan. Het is nu allemaal nog vers...
@Kim10
Goed om te horen dat je het samen goed kunt hebben wanneer je elkaar vrij laat. Jullie hadden een paar afspraken gemaakt... Welke nog meer dan niemand in je bed aantreffen?
Kon je ex ondanks de afspraken toch relaties vinden?
Waarom was je achteraf blij dat jullie kozen voor jezelf? Jullie hadden het toch leuk ?
@Mute
Na al die jaren verlang je nog steeds intimiteit van je vrouw.... Alleen geeft ze het niet.. Je houdt je vast aan de liefde die je voor haar hebt. Je kijkt naar de leuke dingen die jullie samen hebben. Ik begrijp dat ...ik zie dat bij mezelf ook.
2ndlove... wordt veel reclame over gemaakt...Is dat niet 1 vrouw op 1000 manen? Krijg je leuke reacties?
Firefly,
Ik ben blij met je uiteen zettingen. Je verwoord goed wat ik voel, maar niet zo duidelijk, ook niet voor mijzelf, kan verwoorden. Dank. Het verschil bij jouw en mijn relatie is dat we wel leuke dingen doen samen. Zoals je zegt, de afspraak niet meer intiem te zijn geeft veel duidelijkheid, en heel veel ontspanning. We weten beiden wat ons te wachten staat op sexueel gebied; niets :-).
Toch blijft mijn behoefte aan haar bestaan omdat ik van haar hou. De frustratie blijft en groeit zelfs. Secondlove is leuk. Idd veel mannen weinig vrouwen, maar met een beetje je best doen gaat het wel. Het grote probleem bij mij is dat ik niet zo snel een klik met mijn afspraken voel, en dan dus ook geen behoefte heb om met ze te vrijen (of andersom). Per saldo dus even te rustig op intimiteit. Maar alleen al het feit dat mijn vrouw weet dat ik op secondlove ben en voor mijzelf dat ik daar kan zoeken geeft veel rust. Ik zie het als een soort van loterij. Iniedergeval ligt het niet hebben van sex nu bij mij, en niet bin mijn vrouw, ik verwijt haar niets meer.
Hoi Firefly, We hadden het goed maar hij had een uitgesproken kinderwens terwijl ik niet van kinderen houd. We hebben er het er lang en breed over gehad maar we wilden allebei ons eigen standpunt niet verlaten.
Een paar andere afspraken waren dat, wanneer we iets samen deden , op vakantie gaan bijvoorbeeld, we gewoon bij elkaar bleven. Voor mijn partner betekende dat geen one-night stands in zo'n periode.
Onze afspraken waren vooral praktisch . Behalve de sex die hij wel en ik niet wilde waren we een doodgewoon stel. Wat prettig als je vanaf dag 1 open tegen elkaar bent is dat jaloezie niet bestaat.
Kim.
Hoi Firefly,
Het is al enige tijd geleden dat je ge-post hebt en weet ik dus ook niet hoe het nu met je gaat. Als eerste dus mijn vraag, hoe gaat het met je?
Ik heb dit hele relaas gelezen en de tranen stromen over m'n wangen. Voor de duidelijkheid, ? ik ben dus zo'n aseksuele vrouw die ook 10 jaar getrouwd is geweest. Dat ik aseksueel ben, weet ik pas sinds kort. Ik wist van deze geaardheid niets af. Ook mijn ex, of liever gezegd, de vader van mijn kinderen had seksuele behoeftes. Ik niet en ik probeerde dit ook te ontlopen. Zó herkenbaar.....
Uiteindelijk werd het gebrek aan seks hem te veel en zijn we uit elkaar gegaan. Als goede vrienden en met co-ouderschap, want de kinderen mochten hier nooit de dupe van worden. Voor we uit elkaar gingen, heb ik ook voorgesteld dat hij seks buiten de deur zou hebben. Als het maar discreet zou zijn. Ik hield van hem en eigenlijk nog steeds. Maar de seks kon ik niet meer aan. Omdat aseksualiteit nog niet bekend was, 10 jaar geleden, dacht hij dat ik niet van hem hield. Dat was dus niet zo, maar hoe maak je dat duidelijk.... juist, met seks.
Zoals gezegd zijn we nu 10 jaar uit elkaar en eigenlijk is de relatie alleen maar verbeterd. De druk is van de ketel, hij heeft een vriendin en onze zoons doen het goed. We zitten op 1 lijn qua opvoeding en doen de belangrijke dingen samen.
Wat ik dus wil zeggen, zo kan het ook!!!
Uiteindelijk bleek dat we allebei niet gelukkig waren met de situatie. Helaas ben ik wél een knuffelbeest, maar durfde dat niet meer. Alleen uit angst dat er weer meer van me verwacht werd... Hij is nu gelukkig, ik mis wel een maatje, maar liefde is ook loslaten, toch...
Na al die tijd voel ik alleen maar veel schuldgevoelens ten opzichte van hem en andere relaties die ik heb gehad. Ze gingen allemaal op de fles door het gebrek aan seks. Ik wist dit alles niet, tot een paar maanden terug. Maar de "lijken" die je op je pad achter laat, dat vreet best aan me. Want zoals jij ook al aangaf, wat jij niet wilt wat jou geschiedt, doe dat ook een ander niet. Ik ben niet gelovig in de zin van een religie, maar deze levenswijze probeer ik zelf wel na te leven. Anderen pijn doen, bewust of, onbewust in mijn geval, voelt niet goed.
Het is goed dat jullie begrip hebben voor elkaar, alleen betwijfel ik of jullie hier beiden gelukkiger van worden. Mijn scheiding is uiteindelijk beter gebleken. Ruzie hoeft niet, begrip voor elkaar wél.
Ik hoop voor jullie, dat jullie hier uit komen. En dat je ook eerlijk naar jezelf en naar elkaar bent. Ik wens je heel veel sterkte, wijsheid en geluk Firefly.
Groetjes Atlantis.