Kan je de controle loslaten?

[Zonnekind]

Ik krijg bij elke therapeut die ik geprobeerd heb te horen dat ik de controle ook eens moet overgeven aan de andere, anders kan het seksueel nooit lukken. Ik kan vooral niet genieten van een vrijpartij omdat ik niet weet wat de andere gaat doen, omdat wat de andere doet niet altijd is wat ik verwacht had,... Zelfs in de auto heb ik er last van. Als Viper ineens een andere weg neemt dan ik verwachtte, sla ik even tilt. Vroeger in school nam ik ook bijna altijd de eindverantwoordelijkheid van een groepswerk op mij om zeker te zijn dat alles goed komt. Ik kan dus heel duidelijk de controle niet aan anderen overlaten.
Ik dacht dit nog ergens gelezen te hebben op het forum en zoek dus zelf ook eens een link met aseksualiteit

[petra1963]

Ik en de controle loslaten ? No way ! Dat vind ik vreselijk eng. En dan word ik heel wantrouwend. Op anderen moeten vertrouwen en zelf de controle los moeten laten ? Dan word ik heel wantrouwend. Tegelijk moet ik vanwege mij gezondheidsproblemen vaak de controle loslaten, omdat mijn lijf (of psychische constitutie) anders beslist dan ik wil. Dus dan moet ik wel. Dat belet mij om een controlfreak te worden. Maar het wantrouwen blijft...

Toen ik nog betaald werkte, had ik er in mijn werk een vaste uitdrukking voor..'ik regel alles goed, en anderen maken er een puinhoop van'. Ik zie nu hoe arrogant dat kan overkomen. Maar toen bedoelde ik het niet eens als arrogant. Het was voor mij gewoon een constatering van hoe dingen steeds liepen..

[Zonnekind]

Wil je dan ook stemmen Peter?

[petra1963]

Oh ja.. dat was ik vergeten. Bij deze ! 

[Ienepien]

Ik kan het heel moeilijk.
Ik heb een man, die (bijna) alles aan mij overlaat. Hij praat geen woord over de grens, dus als er iets in een andere taal moet, moet ik het altijd doen. Tassen inpakken als we weggaan? Ik laat het wel eens aan hemzelf over, maar geheid, dat z'n scheermesjes of z'n aftershave er dan niet inzitten. Dat regel jij toch altijd?
Ja, ik ben nu op een leeftijd, dat ik meer dingen van me afschuif, en dat is best wel moeilijk voor de andere partij.
Buiten dat, móet ik altijd rijden, als we ver weg gaan, dus die contrôle heb ik dan ook zelf. Aan een kaartlezer heb ik ook niet zoveel aan hem. Dus af en toe stop ik, om zelf te kijken.

[pinky]

Ik laat de controle makkelijk gaan. Heerlijk om even niet die verantwoordelijkheden te hebben! Heb ik niet eens altijd zin in hoor! Maar als het moet pak ik het wel op! Echter, sommige dingen wil ik het liever niet loslaten! Zoals de inrichting van mijn huis, dat is persoonlijk, net zoals kelding shoppen, doe ik zelf! En verder denk ik dat ik alles wel aan anderen durf over te laten! Ik laat alleen mijn ouders geen kamer meer voor me zoeken! Haha, dat durf ik niet meer! Maar mijn vriend, die vertouw ik er wel weer in dat ie het doet! Tsja, ik ben denk ik ook behoorlijk goed van vertrouwen en ga ervan uit dat mijn familie en vrienden het beste met me voor hebben en redelijk eerlijk zijn! En dat mijn collega's hun werk goed genoeg verstaan! Ik hoef geen 10-en, maar een 6 is wel minimaal!

[Jovi_Hobbes]

Bij mij verschilt het wel per situatie. Aan de ene kant vind ik het heel fijn om verantwoordelijkheden op anderen af te schuiven, maar alleen als er niet te veel van afhangt voor mezelf. Jouw voorbeeld van werkstukken op school komt mij erg bekend voor Zonnekind. Ik deed ook altijd het meeste omdat ik er niet altijd op vertrouwde dat anderen het project überhaupt af zouden krijgen. Hoewel ik meteen toegeef dat dat voor een deel kwam omdat ik zelf een controlfreak ben, was het alleen ook vaak echt zo dat ik het zelf nu eenmaal beter kon. Als je de beste in de klas bent dan zijn er maar weinig mensen die op hetzelfde niveau kunnen samenwerken. Dit klinkt heel arrogant, maar zo is het niet bedoeld. Zo'n situatie versterkt helaas het ingebeelde idee dat je dingen niet aan anderen kunt toevertrouwen. Maar gelukkig waren er altijd wel een aantal mensen waar ik wel goed mee kon samenwerken en waarvan we dan wederzijds dingen konden leren.

In het dagelijks leven merk ik dat ik niet zo gauw verantwoordelijkheden op me neem als er mensen in de buurt zijn die ik 100% vertrouw, pas als die mensen er niet zijn en anderen geen verantwoordelijkheid nemen, stap ik zelf naar voren.
Ik denk dat ik een control freak met een gebrek aan zelfvertrouwen ben 

[myra]

Ik ben zelf ook een controlefreak, voel me gemakkelijk hulpeloos als ik niet weet, of niet zelf kan bepalen wat er gebeurt... Heb dus 'dat kan ik niet' gestemd.

[petra1963]

Jovi schreef: < Jouw voorbeeld van werkstukken op school komt mij erg bekend voor Zonnekind. Ik deed ook altijd het meeste omdat ik er niet altijd op vertrouwde dat anderen het project überhaupt af zouden krijgen. Hoewel ik meteen toegeef dat dat voor een deel kwam omdat ik zelf een controlfreak ben, was het alleen ook vaak echt zo dat ik het zelf nu eenmaal beter kon. Als je de beste in de klas bent dan zijn er maar weinig mensen die op hetzelfde niveau kunnen samenwerken. Dit klinkt heel arrogant, maar zo is het niet bedoeld. Zo'n situatie versterkt helaas het ingebeelde idee dat je dingen niet aan anderen kunt toevertrouwen. >

Ik had dat ook, ook op de sociale academie, ook bij mijn studie theologie, en nu ook in mijn werk, eerst betaald en nu vrijwillig. Ik heb dezelfde dubbele gevoelens erover als jij...

[pinky]

Haha, ego's! 

Maar dat snap ik heel goed! Als je de beste bent wil je het ook blijven en als je de slechtste bent wil je je aan de beste optrekken om zelf beter uit de bus te komen. Zo werkt het nu eenmaal! Zeker als een ander jouw beloning beinvloed (in de vorm van een cijfer, beoordeling, salaris en natuurlijk de meest belangrijke van allemaal, de complimentjes!)

[Zonnekind]

Ja idd, ik had ook wel die dubbele gevoelens. Ik vond meestal nog een pak taalfouten in de teksten van anderen en ik vond vaak dat ik het beter kon verwoorden dan dat anderen het deden.

[petra1963]

Het venijn zit in zulke kleine dingen..
Vanavond zou ik voorgaan in een vesperdienst. Dat is een korte kerkdienst zonder eucharistie aan het eind vanb de middag of begin van de avond, van ongeveer een half uur.
Iemand anders zou het liturgieboekje maken. Terwijl ik naar de plek reed waar we de viering zouden hebben, merkte ik dat ik al wantrouwig was. Of er wel liturgieboekjes zouden zijn, of ze wel goed zoden zijn, of de anderen die mee voorbereid hadden ook wel op tijd zouden zijn etc. En ik merkte dat ik automatisch in een soort wantrouwen was geschoten. Dat ik automatisch aannam dat de anderen hun werk wel niet gedaan zouden hebben, of niet goed. En dat ik dat dan weer op mijn brood zou krijgen tijdens de vesperdienst zelf.. En daar werd ik weer heel gestressed en opgefokt van.
Gelukkig begin ik dat soort gedachten langzamerhand waar te nemen in mijn geest, en word ik me langzaam bewust van wat er dan in me gebeurt. Hoe ik mezelf loop op te fokken. enz.
Maar goed.. tijdens de vesper bleek het boekje inderdaad niet goed te zijn. Stukken van verschillende psalmen stonden niet op de goede bladzijde, en wanordelijk door elkaar heen. GRRRR ! was mijn reactie. En ook: je kunt dus zelfs dat niet aan de betrokken persoon overlaten: een boekje maken van 4 A-4 tjes waarbij je de teksten goed aanlevert.
Ik schrok vervolgens van mijn innerlijke reactie. En mijn automatische reactie: zie je wel, ik kan ook niets aan anderen overlaten. De betrokkene maakt er gelijk weer een puinhoop van..

Afijn, heb ik nog fijn iets te leren, de rest van mijn leven...

[pinky]

Tsja, je kunt dan wel iemand anders de schuld geven. Boze mensen daarom? Tsja, sorry mensen, HIJ heeft het boekje gemaakt, dus als er iets mis mee is, alsjeblieft vraag hem wat er is gebuert! Oh en als je het weet, ik wil het ook graag weten! Haha!

Maar ik snap de frustratie wel hoor! En zeker als het vaker gebeurt! Ik heb alleen geleerd er vaker afstand van te nemen. Is het mis gegaan, nou ja, het zijn maar mensen! Elk mens zit vol met fouten, dus zij ook! Nou kan ik boos op hen worden, maar goed, dat kunnen zij later dan ook op mij, omdat ik eenzelfde soort fout maak, want ja, helaas, ik ben ook een mens...

[zwartkopje]

Of ik de controle goed kan loslaten? Hangt ervan af wanneer en waarvoor.
Ik merk wel dat ik het heel moeilijk heb om controle los te laten als het met mij te maken heeft, vb. ik heb een idee en dan wil ik dat idee helemaal zelf uitwerken hé. Op zo'n moment vind ik het inderdaad heel moeilijk om de organisatie ervan los te laten, inderdaad uit schrik dat ze het verkeerd zouden doen of niet goed zouden doen.

Ik kan dus bv. heel moeilijk de controle over mijn eetgedrag loslaten en bv. de goede adviezen van anderen overnemen. Dan denk ik meteen: dat is niet iets voor mij, dat gaat niet lukken enz, terwijl ik verstandelijk wel weet dat zij (diëtiste of therapeute) het wel beter weten... maar toch duurt het maanden vooraleer ik daaraan durf toe te geven.

Ik kan me ook niet overgeven aan genot of zo, heb schrik dat ik mijn lichaam dan niet meer onder bedwang kan houden, dat ik raar ga doen of zo (niet binnen de normen van de maatschappij, wat die ook mogen zijn). Dus bv. bij een orgasme stop ik net voor het hoogtepunt pfff...
Ook bij een massage durf ik me niet over te geven aan eventuele gevoelens van genot en blijf ik in mijn hoofd zitten. Denken, niet voelen!

In een auto of zo kan ik dan wel de controle overlaten omdat het dan niet zozeer om mij gaat, hihi!

groetjes,

zwartkopje

[Jovi_Hobbes]

Denken, niet voelen!

Dat is heel herkenbaar voor mij. Ik denk echt overal over na en vaak denk ik te veel. Aan de ene kant vind ik dat soms verschrikkelijk irritant van mezelf, maar aan de andere kant leveren mijn denkvermogens me ook wel weer een hoop dingen op. Ik ben op zich best wel een gevoelsmens maar zal nooit een beslissing nemen die alleen maar gebaseerd is op mijn gevoel.