Nieuws:

Voor vragen rond je registratie, je account of het functioneren van het forum kun je een email sturen naar:
mailaven @ freedom.nl (zonder spaties rond de @).
Vermeld dan ook even de naam waarmee je je hebt geregistreerd.

Hoofdmenu

wie ben je(vertel wie je bent aan de hand van.......)

Gestart door loganmanticore, december 10, 2007, 02:57:40 AM

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

Edewecht

1. Ik ben eigenlijk absoluut niet van top-zoveel lijstjes waarbij er dan één winnaar zou moeten zijn. Maar tot mijn verbazing moet ik vaststellen dat dit bij 'Favoriete Boek' wel het geval is: hij steekt met kop en schouders boven mijn andere favoriete boeken uit. Als ik naar een onbewoond eiland zou worden verbannen en ik mocht één boek meenemen, dan hoefde ik geen seconde na te denken.
Het gaat hier over Papa Moem en de mysteriën van de zee, van Tove Jansson. Een gelukkig gezinnetje heeft het zo goed in de vallei waar ze wonen dat ze zich gaan vervelen. Dus gaan ze verhuizen naar een onbewoond (en vrijwel onbewoonbaar) eiland waar ze helemaal opnieuw moeten beginnen. Iedereen leeft weer op. Maar ook voor de twijfels, de worstelingen, en de mislukkingen is ruimte, en voor het heimwee van Mamma Moem. Zelden zo'n warm, liefdevol geschreven boek gelezen.

Om verder die éne winnaar te vermijden, noem ik bij punt 2 - 5 steeds twee. (Of drie...) ;)

2. Kunstwerk: dit hangt bij mij in de kamer. Zonder titel, van Hendrikjan Vos.

En: de David van Donatello
Het is - in tegenstelling tot de beroemde David van Michelangelo - een zeer onmannelijk beeld, vrouwelijk zelfs. Hermafrodiet? Maakt niet uit, ik kijk er graag naar.

3. Lied: Hhai van de franse groep Magma.
https://www.youtube.com/watch?v=Lo0FxtTceTI
Deze video komt uit de jaren 70, ze lijken knettergek, de geluidskwaliteit is niet best, maar anders zou je kunnen horen hoe er verschillende ritmes door elkaar spelen. Schepping van Christian Vander, de drummer/zanger van Magma. In mijn volgende leven wil ik ook zo'n drummer worden.

En: Sommige mensen kunnen alles beter uit de tv-musical 'Bah, September' uitgezonden door de VPRO in de jaren 60.
https://www.youtube.com/watch?v=yOUXA_gxTRI vanaf 19:00
Dit lied gaat over (ik zal het zo kort mogelijk proberen te houden) een jongen die geen opstel kan schrijven. Hij heeft alleen een tekening kunnen maken, voelt zich een sukkel. Maar de meester zingt: Sommige mensen kunnen beter schrijven, anderen beter tekenen. (...) Als jij in Moskou terecht komt en jij wilt de weg vragen, dan kom je met praten niet ver. Jij tekent gewoon waar je moet zijn!
En dat in die brave jaren 60.
(En ik? Janken.)

4. Films: Billy Elliot - niet zozeer om dat jongetje dat liever balletdanst dan bokst, als wel om de rol van de vader. Hoe die man voortdurend worstelt met zichzelf, met ideeën rond mannelijkheid en zijn angst dat zijn jongste zoon 'a sissy' is - maar hij is wel zijn vader en hij houdt van zijn zoon. Als dat tot een climax komt tijdens een gevecht met zijn oudste zoon... ik janken.

En: Etre et Avoir - een franse documentaire over een dorpsonderwijzer die alle kinderen in één klas heeft. Die al zijn geduld, takt, wijsheid en liefde moet inzetten... en de kinderen tenslotte toch moet loslaten: de oudsten zullen naar de middelbare school gaan. Ik heb niet zoveel met kinderen, en ik zou geen onderwijzer willen zijn, maar deze film overstijgt dat. Er zijn momenten dat... ja hoor: ik erbij zit te janken.

En: Stalker - een russische film uit 1979 van Andrej Tarkovski. (!!Niet verwarren met de amerikaanse re-make a.u.b.).
Drie uur durende, filosofische, onbegrijpelijke, uiterst trage en nogal sombere film. Drie uur lang bewegen een Professor en een Schrijver onder leiding van een Gids (Stalker - heeft niets met ons 'stalken' te maken) zich door grauwe, verlaten overblijfselen van fabrieken en industrieterreinen, op weg naar een kamer. Als je die kamer binnengaat, zal je diepste wens in vervulling gaan. Uiteindelijk durft niemand die kamer in.
Als ik 'm kijk, zet ik de ondertitels uit. Ik wil de film niet proberen te begrijpen, alleen maar kijken naar die tarkovskiaanse beelden: grauw, desolaat, ontredderd, surrealistisch, overal en altijd druppelend water, traaaaag, kortom: van grote schoonheid.

5. Labyrinth
Voor mij staat het labyrinth voor de (of mijn) levensweg.
Een labyrinth is iets anders dan een doolhof. In een labyrinth is er maar één weg die je gaat: van buiten naar binnen, en terug: van binnen naar buiten. Het is een oeroud verschijnsel en komt in alle culturen voor. Je kunt het labyrinth lopen als meditatie. In de kathedraal van Chartres is een groot labyrinth in de vloer aangelegd: voor mensen die te arm waren om een pelgrimage te ondernemen.
In Wernout (achter Breda, tegen de belgische grens) ligt ook een labyrinth, waar ik twee keer geweest ben, en wat vrij toegankelijk is.
En bij mijn vorige huis had ik zelfs een kleintje in mijn tuin aangelegd...
en de leraar die mij altijd placht te dreigen: 'jongen, jij komt nog op het verkeerde pad'
kan tevreden zijn en hoeft niets meer te krijgen, dat wil zeggen: hij heeft toch gelijk gehad.

(lennaert nijgh)

Koffie

Wat een mooie dingen Edewecht. Alleen de muziek wil ik nog horen, maar ik heb hier een dochter in de kamer en TV aan, dus een later moment.

Ik kreeg ooit van een vriendin, in een lastige levensperiode (na o.a. overlijden dochtertje) een hangertje voor aan een ketting, van een labirinth. Het labirinth van geboorte tot wedergeboorte is het.
Groetjes van Koffie. (V, 1969)
2 kinderen (2000 en 2001). En een kat (2013).

Mijn wiki-ervaringsverhaal lees je hier: https://du.asexuality.org/wiki/index.php?title=Koffie

Bubble

Etre et auvoir! Ontzettend mooi vond ik dat ook. Wat fijn dat je die benoemt, Edewecht.
Anders goed is ook goed

yuki

Etre et Avoir is ook één van mijn lievelingsfilms, heb ik  zelfs op dvd in de kast staan en zeker al wel vijf keer gezien. Leuk om te lezen dat meer die mooi vinden.