Nieuws:

Voor vragen rond je registratie, je account of het functioneren van het forum kun je een email sturen naar:
mailaven @ freedom.nl (zonder spaties rond de @).
Vermeld dan ook even de naam waarmee je je hebt geregistreerd.

Hoofdmenu

Oorzaak, gevolg en eventuele remedie?

Gestart door Jan, februari 06, 2008, 01:23:47 AM

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

Jan

Hallo allemaal,
Alweer een tijd geleden dat ik op dit forum heb geschreven; lezen doe ik overigens wel vaker, maar dat wordt niet gelogd.
Wat mij, -als iemand van de andere kant van de lijn- (partner van) steeds opvalt is dat er heel veel wordt geschreven, maar ik nergens oorzaken, of uitgesproken gedachten over asexualiteit lees. Overigens, als ik mis zit en wellicht delen op het forum over het hoofd heb gezien hoor ik het graag!. Graag dan een concrete link.
Ik lees bv. dat er een soort enquette is t.b.v. een te schrijven boek over asexualiteit. Als ik de reacties daarop lees (overigens heel moedig om dat soort persoonlijke zaken te omschrijven) dan zie ik steeds bij de vraag of de oorzaak bekend is antwoorden die weinig of niet concreet zijn. Het geeft mij het gevoel maar dat niemand oorzaak kan benoemen.
Ook mijn (heel lieve) vriendin komt met "al haar extroverte praatjes en meningen in het dagelijks leven" op het gebied van dit topic alleen tot uitspraken waarbij er nooit meer uitkomt dan dat ze het niet weet te vertellen. Dat het (o.a?) te maken heeft met negatieve ervaringen in het begin van de pubertijd dat is inmiddels één maal (wat vaag) opgeschreven (niet verbaal, maar via mailings).
Als ik mijn gevoel mag omschrijven, dan vraag ik mij in alle ernst af hoe veel invloed een bepaalde ervaring kan blijven houden op je hele verdere toekomst.
Want laten we eerlijk zijn: In deze wereld zullen er meer mensen zijn die met het opbouwen van een liefdesrelatie niet steeds stoppen in een bepaalde fase van intimiteit dan mensen die een dergelijk proces op zekere punten met -of door- bijvoorbeeld een heftige schrikreactie op aanraking  van elk hun specifieke no-go-areas af kappen moeten. 
Het is zeker niet zo dat ik het niet wil respecteren dat het zo gaat en zal het ook absoluut niet veroordelen. Ik ken en waardeer immers het leven ook  op de vele andere vlakken die uiteindelijk zullen overheersen t.o.v. invulling van sexualiteit op zich.
Maar ik heb ook gezien dat asexualiteit hele levens zodanig beïnvloed heeft dat onbegrip de overhand kreeg met als gevolg dat er verkrachting binnen een huwelijk plaatsvond, uiteindelijk een echtscheiding en het ook nog verliezen van contact met de kinderen.
Dat is een, zo mijn vriendin het wel eens omschrijft, een levenslange straf.
En toch kan ze er op bijna geen enkele manier concreet over praten, of laten we zeggen samen voorzichtig opbouwend communiceren.
Ter afsluiting nog even wat feiten ter aanvulling:
De sector professionele hulp heeft ze de zakken van vol (werkte niet met EX), dus boekje ook dicht.
Ik ben én technisch (analytisch) en psychologies opgeleid. Psychologie is waarschijnlijkheidswetenschap en techniek is bewijsbaar. Ik zoek de combinatie van beiden in mijn verhaal. Normaal lukt dat me wel, maar hierbij stokken dingen.

gr, J.



Ereinion

#1
Hoi Jan!

Je hebt gelijk, we hebben het hier op het forum niet echt over de oorzaak, omdat er niets over bekend is. De antwoorden die je op mijn vragenlijst hebt gelezen (trauma, hormonen, erfelijk, enz) dat zijn de dingen waar we zelf op kunnen komen en waar we soms ook wel over discussieren, maar echt feiten om deze 'oorzaken' mee te bewijzen hebben we niet. Dat vind ik wel jammer, ik zou best willen weten wat er nou in het algemeen achter zit, want voor iedereen is de situatie natuurlijk ook weer anders.

(In mogelijke medische achtergronden hebben we wel links naar aandoeningen waarvan aseksualiteit een verschijnsel kan zijn)
Alleen mensen zonder fantasie, vluchten in de realiteit.

Ienepien

Hallo Jan. Hier nog een stukje  :cake: van mij.

Ergens denk ik: moet de oorzaak nou wel uitgezocht worden?
Kan je het niet accepteren, als zijnde een geaardheid, net als homofilie?
Dat gaan ze toch ook niet tot de bodem uitspitten hoe het komt, dat iemand homofiel is? :-\

Jan

Hallo,

Ik legde de nadruk misschien iets te veel op het woord 'oorzaak', dat kwam omdat mij het opviel in de vragenlijst als een erg persoonlijke vraag en dat de reacties daarop vrij vaag waren. Oké, als er geen oorzaak bekend is dan kan het ook niet minder vaag zijn.
Verder bedoelde ik, en schreef ook over gevolgen.
In "ons geval" is er wel iets van een oorzaak bekend, maar of er meerdere oorzaken zijn weet ik niet omdat het communiceren daarover moeilijk blijkt.
Ik schreef en weet wel dat de gevolgen als een rode draad door het leven kunnen lopen en op dat pad toch erg veel stuk kan maken.
Dan moeten de verstopte negatieve gevoelens wel heel erg sterk overwinnen als het onderwerp feitelijk niet of moeizaam bespreekbaar is.
Maar goed, ik ben natuurlijk een leek in deze en probeer dit te snappen door er ook hier over te schrijven.
En als Ienepien het als een geaardheid kan zien geeft dat het misschien een plek. Zo wij het ervaren zien we het niet als een geaardheid, daarvoor zijn de gevolgen te heftig (geweest).   


Ienepien

 :knuffel:
Ik hoop, dat je er toch nog ooit eens achter komt. Laat het ons dan wel weten, wil je? :-\

Ereinion

 :knuffel:

Ik geloof dat er over homoseksualiteit ook wel onderzoeken zijn gedaan of gedaan worden. Dus misschien gebeurd dat over dit onderwerp ook nog eens. Ik zal er wel blij mee zijn, want dan weet je wat er achter zit en als het dan echt een seksuele geaardheid blijkt (wat ik wel denk) is het misschien voor velen ook makkelijker om er voor uit te komen en het te accepteren.
Alleen mensen zonder fantasie, vluchten in de realiteit.

Sam

#6
waar staat die enquette? die wil ik wel eens zien.

mogelijke oorzaken zijn inderdaad wel een interessante discussie.
Persoonlijk weet ik vrij zeker dat ik het in de familie zit, en aangezien ik niet anders ben opgevoed dan anderen zou ik zeggen dat het dus erfelijk is, voor mij tenminste.
Het lijkt me waarschijnlijk dat een gebrek aan hormonen erfelijk kan worden doorgegeven maar misschien is de niet-lichamelijke kant ook wel erfelijk via iemands karakter.

Ereinion

Alleen mensen zonder fantasie, vluchten in de realiteit.

Jan

Het blijft dus blijkbaar voor de meeste mensen erg moeilijk te benoemen?
Over hormonen heb ik ook al eens iets gelezen en dat de uitslag van een onderzoek daarnaar daar uiteindelijk niet op wees. Een geaardheid als bv. homosexualiteit lijkt mij (inmiddels) meer geaccepteerd in de maatschappij. En niet onbelangrijk, die groep kan het allemaal wel aardig goed invullen.
Maar waar ik voor mijzelf nog geen antwoord op heb is het stukje in mijn schrijven over de (toch daaruit voortgevloeide) gevolgen.

Kan iemand mij uitleggen waarom de echt diepere dingen moeilijk of niet bespreekbaar lijken te zijn? Als partner vind ik dat dergelijke persoonlijke zaken dusdanig van belang zijn dat er meer duidelijkeheid en begrip moet komen. Ik ervaar persoonlijk (en ook op dit forum) dat het in de basis, als het gaat om 'het verhaal' echt bespreekbaar te maken, een taboe onderwerp is wat vaak toch zodanig ver is weggestopt dat het steeds ergens blijft 'hangen'. Technisch gezien zou IK een afweging maken tussen het mogelijk jarenlang verbergen en de ook mogelijke relationele gevolgen van dien, en tussen het proberen bespreekbaar te maken. Maar dan echt bespreekbaar.   



Rush`

Ookal heb ik misschien niet het antwoord op je directe vraag, ik zat laatst ook te denken waar de diepgang (in ieder geval de laatste tijd) gebleven was.

Ik denk dat de diepgang die jij bedoelt o.a niet te uiten is vanwege het taboe in de maatschappij, iedereen kent nu zo´n beetje de hetero/homo/bi-sexuelen, maar hoe moet je voor je partner ´uit de kast komen´ voor een sexe die voor velen niet bestaat en velen niet zullen begrijpen (Iedereen houdt toch immers van sex!?).
Waarschijnlijk speelt de oorzaak die voorafgaat aan het ervaren van asexualiteit ook een grote rol (denk aan geremdheid, trauma´s, het fysieke deel (telt extra voor mannen) e.d) waardoor het delen van ervaringen hiermee ook al moeilijker wordt.
En als laatste misschien omdat veelal het ontdekken van asexualiteit in een later stadium van je leven gebeurt dan dat iemand zich bij een andere sexe schaart, waardoor een complete aanpassing aan je leven(sstijl) al niet meer mogelijk lijkt en er onbesproken mee door wordt gelopen.
The circle is through the looking glass

Ereinion

Ik ben het met je eens, Jan.
Toch vinden veel mensen dat het al dan geen seks hebben iets heel persoonlijks is en waar ze dus liever niet over praten met anderen. 'Het gaat niemand iets aan.' Maar zo wordt het onderwerp dus ook nooit veel bekender.

heb je nog ideeen hoe we het aan kunnen pakken? :)
Alleen mensen zonder fantasie, vluchten in de realiteit.

Jan

Uiteraard is het iets heel persoonlijks, dat voorop. Dus het communiceren erover naar buiten toe zal zeker een moeilijk punt zijn omdat het niet volgens het boekje is en je er dan vanzelf niet mee te koop loopt. Tenminste, dat kan ik mij goed voorstellen.
Maar ik had het ook over het communiceren 'binnenshuis' met de partner. Ook dat lijkt erg moeilijk, althans zo ervaar ik het intern.
En eigenlijk is dat best kwalijk omdat er in een relatie dan een stuk onduidelijkheid blijft bestaan.
Mijn vriendin kan overal heel goed en analytisch over praten, maar als dat onderwerp ter sprake komt valt ze stil.
Nou geef ik zelf niet zo snel op als het gaat over een belangrijk iets als communicatie binnen een relatie, maar hierbij lukt het voor het eerst niet om daarmee over een bepaalde grens heen te komen.
Ik zelf kan er wel goed mee omgaan, omdat er meer is dan alleen sexualiteit. Maar voor de Ex-echtgenoot van mijn vriendin is het blijkbaar een enorme obsessie geworden waardoor een heel huwelijk naar de knoppen is gegaan (en dan druk ik mij nog bescheiden uit).
En in DIE context bedoel ik te zeggen dat het (niet) communiceren binnen die relatie over een deel wat er in dat huwelijk ontbrak niet is gelukt en al die heftige gevolgen heeft gehad. Dus MOET ik wel concluderen dat mijn vriendin met geen mogelijkheid enige opening bij zichzelf heeft kunnen vinden die ook maar tot de geringste aanzet van communicatie erover heeft geresulteerd.
Dus moet het wel heel erg moeilijk zijn (en destijds zijn geweest) om het zelfs binnenshuis ook maar een weinig bespreekbaar te maken.
Dat is nogal wat (!!) als je ondertussen ziet gebeuren wat de gevolgen zijn.

Dus, Ereinion, ik heb geen idee hoe zoiets aan te pakken. Om de simpele reden dat mijn vriendin dicht slaat als ze met haar vorm van asexualiteit wordt geconfronteerd (hoe voorzichtig dan ook). Eigenlijk zou ik hetzelfde aan jullie willen vragen.
     

Ienepien

Gewoon laten weten aan haar, dat je van haar houdt, ook met deze tekortkoming. En liefdevol toch steeds maar weer proberen het bespreekbaar te maken.
Het allerbeste zou natuurlijk zijn, dat je haar een artikel onder de neus schuift, over asexualiteit. Zo komt er in maart een artikel te staan in LINDA. Misschien is dat een idee, en opent het een beetje een voorzichtige weg? :knuffel:

Jan

Hoi Ienepien,

Ik doe niet anders... daar ligt het niet aan, dat weet ze gelukkig wel heel goed (is wel anders geweest hoor).
Ik heb haar al eens op dit forum laten kijken, ook naar de eerdere berichten die ik hier (alweer een tijd geleden) besprak, is geen enkel probleem, maar het geeft geen aanleiding tot openingen vwb communicatie. Dat lijkt haar niet te lukken.
En of ze zelf nog wel eens op dit forum leest weet ik niet.

Sam

Waarom de diepere dingen zo moeilijk bespreekbaar zijn? Omdat ze zo belangrijk zijn. Omdat ze zoveel twijfels, mogelijkheden en aspecten met zich mee brengen dat je het precies goed wilt vertellen en zelfs dan twijfelt of wat je zegt klopt en hoe het overkomt.

Als je met twijfels zit over de aseskualiteit van je partner of je relatie, kan ik je alleen adviseren het aan haar te vragen en haar ruim de tijd te geven om een antwoord te zoeken. Dat is lastig, zeker als aseksualiteit in een vorige relatie zo'n probleem was.
Overigens kun je als er geen problemen zijn dingen toch ook prima onbesproken laten? Als de relatie goed is en je beiden voelt dat het zo goed is, hoeven dingen niet besproken te worden. 

Ik herken het ook wel, al heb ik geen bijzonder lange relatie. Als ik probeer mijn aseksualiteit onder woorden te brengen tegen mijn vriend brengt dat een heleboel emotionaliteit en onzekerheid met zich mee. (Mijn vriend ziet dat en onderbreekt mijn stiltes met een knuffel en een 'het is al goed', dus komt het zelden ter sprake.)