Voel je je als aseksueel minder man of vrouw?

[Ereinion]

Je ervaring sluit dus wel aan bij de beginpost.

Dit onderwerp is een afsplitsing. De volgende berichten zijn een antwoord op de vraag: Ik denk dat het voor mannen een groter taboe is om aseksueel te zijn dan voor vrouwen. En dat vrouwen aseksualiteit eerder accepteren (ik bedoel niet alleen van zichzelf, maar juist van anderen) dan mannen. Hoe denken jullie daar over en hoe komt dat denk je?

[NL]

Wellicht dat het ook een beetje aansluit bij het gevoel dat mannen of (misschien wel vooral) vrouwen die onvruchtbaar zijn. Dat schijnt ook van invloed te zijn op de mannelijkheid/vrouwelijkheid die je voelt. Het lijkt me vooral ook cultureel bepaald.

[_dystopian_]

Ik heb me altijd best wel mannelijk gevoeld. Soms, misschien heel raar, voel ik mezelf meer man erdoor...

[Fricai]

Ik kan dit soort topics altijd nauwelijks volgen. Ik hecht geen waarde aan termen als mannelijkheid/vrouwelijkheid, of aan 'me man voelen' (ik zou niet eens weten wat ik me daarbij moet voorstellen). Ik voel me mezelf.

Eeuwenoud topic overigens. =]

[Jovi_Hobbes]

Dat laatste geeft toch niet, nieuwe leden hebben er misschien wel weer interessante ideeën over.
De eerste keer dat deze vraag gesteld werd snapte ik hem ook totaal niet, maar misschien is het punt dat jij beschrijft wel waar het om gaat. Ik zie ook niet het belang van je man of vrouw voelen. Ik ben gewoon wie ik ben, maar misschien is dat gevoel onder de seksuele populatie anders. Ik hoor bijvoorbeeld regelmatig uitspraken als "je vrouwelijkheid benadrukken" en daarbij kan het dan net zo goed om kleding als make-up of een hobby gaan, maar ik kan daar niet veel mee.
Dus zo bekeken snap ik de vraag tegenwoordig wel beter.

[Fricai]

Ja uiteraard, prima hoor.

[BlackTeaWithMilk]

Ok, als ik even mijn theorie hierover mag neerzetten? Ook al is het oud, en reageert waarschijnlijk niemand meer.

Ik denk dat het ook heel erg te maken heeft met hoe je tegen "de mens" aankijkt; een van de drangen die mensen (horen te) hebben is het doorgeven van het eigen DNA, om jezelf en je bloedlijn veilig te stellen. Dit zit in je, of anders wordt het je wel aangeleerd dat man + vrouw = kind = doorgeven DNA = goed. Ik denk ook dat de mensen bij wie dit echt ingrained (Nederlands???) is in hun gedachten zich inderdaad minder man of vrouw kunnen voelen door hun aseksualiteit, simpelweg omdat zij niet deze drang om hun DNA door te geven hebben of eraan toe kunnen geven, waardoor je je automatisch 'buitengesloten' van de rest van de wereld kan voelen, wat voor een dysforisch gevoel kan zorgen. Als het enigszins logisch klinkt? Want dit is niet precies wat ik wil zeggen maar woorden aah.

Zelf voel ik ook enige dysforie, maar dat kan ook komen door het niet-accepteren van bepaalde aspecten van mijn lichaam (aaaaah borsten wat zijn jullie ga weg stomme vethopen). Ik denk dat er wel een verband tussen aseksualiteit en gender dysforie is (kijk maar op Engelstalige forum!), maar dat het niet bij iedereen per se met elkaar te maken heeft.

Zo. Hopelijk een semi-nuttige post gemaakt.

[fee23]

Ik heb wel zeer sterke moedergevoelens en het verlangen naar een tweede kindje is heel langzaamaan aan het groeien. Op dat vlak voel ik me supervrouwelijk, omdat ik mijn dochter heb kunnen dragen. Zwanger zijn vond ik heerlijk en ik voelde me mooier dan ooit, ook al was ik een luchtballon (was te rond om een zeppelin te zijn ). Als moeder voel ik me een sterke vrouw.
Maar als persoon voel ik me gewoon persoon Ik heb kort haar en hakken draag ik alleen omdat ik klein ben en korte beentjes heb. Jurkjes draag ik omdat ik dat leuk vind en soms omdat mijn broeken niet goed zitten. Maar me vrouwelijk voelen? Geen idee hoe dat is! Toch als je anderen hoort vertellen over de sensuele kant van het vrouw zijn, dat heb ik dus totaal niet. Mijn man ziet mij ook helemaal niet zo, die heeft me liefst in jeans en t-shirt, het maakt hem echt niet uit of ik hakken draag of sportschoenen en hij vindt make-up verschrikkelijk. Nog een geluk

[Lizzie7]

Ik vind dat de drang om kinderen te hebben en de drang om seks te hebben volledig los van elkaar staan. Ik ben dan misschien wel aseksueel, maar ik heb een even grote of misschien grotere kinderwens dan mijn vriendinnen.
Ook heeft mijn kinderwens in mijn ogen niets te maken met mijn vrouw-voelen.
Ik voel me vrouwelijk als ik dans, bij bepaalde houdingen, als ik leuke kledij aanheb waarin ik me goed voel. Misschien zijn dat dan de momenten waarop ik voor een seksuele persoon seksueel aantrekkelijk ben, dat weet ik niet, maar voor de rest voel ik mij absoluut niet minder vrouwelijk omdat ik aseksueel ben.

[Fricai]

Mijn man ziet mij ook helemaal niet zo, die heeft me liefst in jeans en t-shirt, het maakt hem echt niet uit of ik hakken draag of sportschoenen en hij vindt make-up verschrikkelijk.

Komisch. =] Ik heb ook weinig met (anders gezegd: een hekel aan ) veel van die vrouwelijke dingen. Rokjes, jurken, hoge hakken, laarzen, eigenlijk elk type "vrouwelijke" (:S) schoenen, lippenstift, nagellak, handtassen, ... Bijvoorbeeld maar.

[fee23]

Ik voel me vrouwelijk als ik dans, bij bepaalde houdingen, als ik leuke kledij aanheb waarin ik me goed voel. Misschien zijn dat dan de momenten waarop ik voor een seksuele persoon seksueel aantrekkelijk ben, dat weet ik niet, maar voor de rest voel ik mij absoluut niet minder vrouwelijk omdat ik aseksueel ben.

Bij mij gaat dat wel samen. Het is niet echt oorzaak-gevolg, ik ben aseksueel én ik voel me niet vrouwelijk. Ik voel me zelfs helemaal niet seksueel aantrekkelijk of zelfs maar aantrekkelijk, in de verste verte niet. Kan er dan ook helemaal niet bij dat er mannen zijn die me wel zo zien, daar sta ik gewoon niet bij stil en eigenlijk geloof ik dat ook niet. Moet er altijd aan denken om iets meer aan te doen dan een topje als de vrienden van mijn man langskomen, want voor mij zijn die borsten gewoon maar kussens vet en klieren

Mijn man ziet mij ook helemaal niet zo, die heeft me liefst in jeans en t-shirt, het maakt hem echt niet uit of ik hakken draag of sportschoenen en hij vindt make-up verschrikkelijk.

Komisch. =] Ik heb ook weinig met (anders gezegd: een hekel aan ) veel van die vrouwelijke dingen. Rokjes, jurken, hoge hakken, laarzen, eigenlijk elk type "vrouwelijke" (:S) schoenen, lippenstift, nagellak, handtassen, ... Bijvoorbeeld maar.

Haha mijn man haat het ook als ik make-up draag. Dan wilt hij me amper kussen. Goeie truc voor de momenten dat ik echt geen zin heb in lichamelijk contact

[JustKidding]

Ik vind dat de drang om kinderen te hebben en de drang om seks te hebben volledig los van elkaar staan. Ik ben dan misschien wel aseksueel, maar ik heb een even grote of misschien grotere kinderwens dan mijn vriendinnen.
Ook heeft mijn kinderwens in mijn ogen niets te maken met mijn vrouw-voelen.
Ik voel me vrouwelijk als ik dans, bij bepaalde houdingen, als ik leuke kledij aanheb waarin ik me goed voel. Misschien zijn dat dan de momenten waarop ik voor een seksuele persoon seksueel aantrekkelijk ben, dat weet ik niet, maar voor de rest voel ik mij absoluut niet minder vrouwelijk omdat ik aseksueel ben.

Klinkt herkenbaar, maar dan in de mannelijke vorm. Ik begreep ook nooit waarom vrouwen er een probleem van maakte betreft kinderen. Alsof ik geen kinderen wilde, hell het is dat ik nog te jong ben voor kinderen. Anders had ik al lang 2 snotneuzen rondlopen.
En betreft de vraag van het topic; Ik voel me er alles behalve minder man door. Ik zou niet echt weten waarom wel? Maar goed dat is mijn mening.
Verder ben ik er dan wel weer stil over richting 't grotendeel van mijn omgeving, mijn vader en moeder weten ervan af en vrienden, maar verder niemand. Als iemand dan over seks begon met mij of mijn exen dan deden we gewoon alsof we seks hadden. Vaak hadden we dan ook seks gehad, dus was het minder snel 'liegen'. Meer van, (bijna)niemand heeft er iets mee te maken.

[Nihilibido]

Sorry voor het omhoog schoppen van een kennelijk oud topic, maar ik vind het toch leuk om hier mijn visie eens over te ventileren.
Hoe komt het überhaupt in je op om te denken dat een aseksuele man of vrouw zich minder mannelijk of vrouwelijk zou moeten voelen?
Ik vind dat echt een misgeslagen plank van onwetende seksuelen.

een van de drangen die mensen (horen te) hebben is het doorgeven van het eigen DNA, om jezelf en je bloedlijn veilig te stellen.

Totaal afwezig. Ik wist dan ook al vrij vroeg dat ik nooit kinderen wilde.
Ik voel me niet minder vrouw; niet omdat ik aseksueel ben, en ook niet omdat ik geen jong hoef.
Ooit weleens aan de tand gevoeld hierover: "maar denk je dan niet dat je iets mist?"
Kuch! Nee hoor.

Ik ben een vrouw met mannelijke trekjes: ik hou van actiefilms, rockmuziek, bier, vlees (maar ook vis) en doe aan fitness om spieren te kweken. (Voor zover dat lukt.)
Maar ik hou ook van shoppen. Wat is je mannelijk of vrouwelijk voelen? Wat is je MINDER mannelijk of vrouwelijk voelen?
Ik gebruik make-up, al is het niet veel (mascara en een lijntje) en heel soms kleed ik me zelfs "vrouwelijk," compleet met hoge hakken. Dat laatste vooral, omdat mijn man dat zo leuk vindt. Dat betreft dan wel uitgaan.
Als de keus aan mij is dan draag ik gewoon jeans en een afzaksweater of tanktop plus makkelijke instappers of een sportief laarsje.  

Mijn man vertelde me laatst dat hij enorme binnenpret ervoer, omdat ik op feestjes dikwijls word aangesproken door mannen die indruk op me willen maken. Hij denkt dan: "ze moesten eens weten wie ze voor zich hebben!"
Zo vertelde hij me. Eigenlijk voelde ik me daar best een beetje trots bij, in de zin van dat ik er kennelijk mag wezen; maar de seksdrive volledig ontbreekt en die sufferds dat niet weten.
Ik ben met trots aseksueel en ik geniet er van tijd tot tijd nog van ook.

Misschien is die laatste anekdote  een beetje een sullig krabbeltje in de kantlijn, maar ik vond het ter illustratie van "me minder vrouwelijk voelen" (wat dus niet het geval is) toch hout snijden. Het geeft aan dat je je als
aseksueel best trots kan voelen.

[Koffie]

Ik heb van mezelf altijd gedacht dat ik me niet echt vrouw voelde. Dat ik op de denkbeeldige lijn man------------vrouw-voelen ergens min of meer in het midden zit. Vlees noch vis. Maar toen ik mijn a-seksualiteit begon te begrijpen, begon me te dagen dat dat anders zit. Als ik me vrouwelijk kleed, of gedraag, levert dat andere blikken op en andere verwachtingen en dat vind ik persoonlijk ontzettend vervelend. Echt heel vervelend. Dus ik kleed me veel neutraler en onderdruk een beetje wie ik ben, wat vrouw-zijn betreft. Nu heb ik het postuur niet meer om er leuk uit te zien met jurken en korte rokjes, maar ik vond ze me vroeger wel leuk staan. Alleen, ik droeg ze het liefst thuis, waar ik niet gezien werd. Ik denk dat dat gevoel van niet als vrouwelijk/seksueel aantrekkelijk gezien willen worden behoorlijk wat invloed heeft gehad op in hoeverre ik me vrouwelijk voel.

[Nihilibido]

Dus ik kleed me veel neutraler en onderdruk een beetje wie ik ben,

Jezelf onderdrukken vind ik altijd een beetje negatief klinken. Waarom zou je dat doen?
Het betekent op de 1 of andere manier toch dat je je indirect laat domineren door de geldende standaard.
Zelf hoef ik ook niet met een diep decolleté, maar een blote schouder durf ik gerust te laten zien. Dat is dan mijn "decolleté."
Worden er dan bepaalde verwachtingen gewekt? Dat heb ik gewoon niet in de gaten. Doorgaans loop ik toch met oogkleppen op, wat dat betreft. Ha!
Een vriendelijke glimlach of groet is oké, maar komen er promiscue opmerkingen aan te pas, dan reageer ik gewoon niet.
Ik heb dat echter nog niet meegemaakt, dus ik geloof dat ik goed bezig ben.