Engels artikel over de psychologie van aseksualiteit

[anonymous]

http://www.associatedcontent.com/article/2415816/the_psychology_of_asexuality.html?cat=5

Ik heb niet gecontroleerd of deze site al eerder is geplaatst.

[Dutchamoeba]

Volgens mij niet. Maar ja, het artikel is zo bedroevend slecht dat daar ook geen aanleiding voor zou zijn geweest...

[Fricai]

Maar ja, het artikel is zo bedroevend slecht dat

Eens.

[Ienepien]

Volgens mij niet. Maar ja, het artikel is zo bedroevend slecht dat daar ook geen aanleiding voor zou zijn geweest...

Na dit gelezen te hebben heb ik besloten om het helemaal niet te gaan lezen.

[anonymous]

reden om het te verwijderen?

[Ereinion]

Wat mij betreft niet. En onderaan staat een link naar een ander artikel: http://www.associatedcontent.com/article/351976/asexuality_a_brief_look_at_an_uncommon.html?cat=5 Diegene heeft nog maar net van aseksualiteit gehoord, maar schrijft er toch een mooi en respectvol artikel over.

[Dutchamoeba]

Ja, dat artikel is wel heel goed. Bovendien zijn er meerdere links naar goede artikelen. Tja, er zullen er altijd wel een paar slechten tussen zitten...

[Fricai]

Wij kunnen het niet van die site verwijderen, lijkt me zo... En dit topic verwijderen lijkt me niet logisch. We kunnen het er best over hebben dat er vage artikelen bestaan.

[Jovi_Hobbes]

Mmm, het is inderdaad niet heel goed geschreven, maar als je een beetje zoekt zitten er toch wat interessante gedachten in (dus zeker niet verwijderen deze link, inderdaad ook niet omdat er links naar andere goede artikelen staan).

Wat mij opviel was dit: asexuality may be socially, intellectually, psychologically or biologically induced. Allereerst deed het mij denken aan dat onderwerp (biologisch en psychisch) dat ik zelf ook heb opgestart, maar daarnaast vind ik dit eigenlijk best een aardige opsomming. Verderop in het artikel stelt de schrijver nog dat echte aseksualiteit een biologisch en/of psychologische achtergrond moet hebben, omdat het anders eerder gaat om dingen als celibaat, autoseksualiteit of repressie.
Ik vind dit wel interessant. Zijn er mensen die het hier wel of niet mee eens zijn of er iets anders zinnigs over willen roepen?

[AceVentura]

Ik heb zojuist het artikel voor een tweede keer gelezen, maar bij nader inzien vind ik het toch zo slecht niet. In zijn eerste alinea geeft zij haar definitie voor aseksualiteit, die wijkt af van die van AVEN. Probeer je daar niet te veel aan te storen en lees met die definitie in het achterhoofd de rest van het verhaal. Zoals Jovi ook opmerkt zitten er leuke en zinnige dingen tussen waarmee ze best punten heeft om eens verder over na te denken.

Voor wat betreft de vraag van Jovi: Ik denk dat in die stelling inderdaad ook een kern van waarheid zit, sterker nog, met een beetje zoeken vind je die verschillende varianten ook hier op het forum terug. Wel heb ik begrepen dat er enkelen zijn die diverse tests hebben laten doen waaruit bleek dat er niets met hun hormonen mis was (biologisch), die zeggen geen problematische ervaringen gehad te hebben (psychologisch) en dat het niet iets van hun omgeving is (sociaal). De enige optie die dan over blijft is intellectueel, hoewel het op zich mogelijk is herken ik dat niet met het voorbeeld uit het artikel (maar daar ken je elkaar via zo'n forum misschien niet goed genoeg voor). Aan de andere kant heb ik wel eens topics gelezen dat er hier relatief veel met een hogere opleiding zijn, nu kan dat natuurlijk ook andere oorzaken hebben maar misschien is het wel de oorzaak van aseksualiteit bij sommigen hier.

[Jovi_Hobbes]

Ik vond die intellectuele optie ook wel interessant. Niet dat dat voor mij de oorzaak is (denk ik), maar ik zie het wel als een voordeel aan aseksualiteit dat ik meer tijd over hou voor nuttige dingen en dingen waar ik mijn hersens bij nodig heb. Ik vond het dus wel grappig om te lezen dat er dus ook mensen kunnen zijn voor wie dat eigenlijk de hoofdreden is waarom ze niet in seks etc. geïnteresseerd zijn. Verder is seks iets wat ik niet 'snap'. Op dat niveau speelt intelligentie dus ook wel een rol. Ik ben te analytisch en denk te veel over dingen na. Dat moet bij seks dus gewoon niet 
Over biologisch weet ik niet genoeg om iets zinnigs te kunnen zeggen. Wat psychologisch betreft, denk ik dat er meerdere psychologische redenen kunnen zijn dan alleen een nare ervaring. Ik denk dat karakter bijvoorbeeld ook een belangrijke rol kan spelen, al twijfel ik nu opeens of dat dan niet eerder iets biologisch dan psychologisch is.

Ik denk zelf eigenlijk dat alle vier tot op zekere hoogte een rol spelen en dat die vier factoren misschien deels kunnen verklaren waarom er ook gradaties in aseksualiteit bestaan. Er moet ergens een factor zijn die we allemaal gemeen hebben waardoor die behoefte aan seks er gewoon niet is, maar de uitwerking daarvan wordt dan dus misschien beïnvloedt door de vier genoemde factoren (of misschien zijn er nog meer te noemen).

[AceVentura]

Die nare ervaring was ook alleen bedoeld als voorbeeld voor een psychologische oorzaak, ik denk dat je gelijk hebt dat er meer mogelijkheden zijn.

Of het nadenken over seks iets met intellect te maken heeft weet ik niet zeker, maar dat het een oorzaak is zou heel goed kunnen. Een tijdje terug had ik daar zelf een leuk voorval over:
Een collega kwam er naar de rest van de groep openlijk voor uit dat hij homoseksueel is, blijkbaar levert dat dan toch de nodige gespreksstof op voor de rest van de groep. Een van de reacties die er waren was "ik vind het vies", waarop ik dacht "Alsof "normale" seks zo hygienisch is ...  ', enige voordeel van de twijfel wat je daarmee hebt is dat het ervoor gemaakt is  . Blijkbaar denkt de rest daar niet echt over na.

[Dutchamoeba]

Die intellectuele optie is zeker interessant. Ik denk dat dat bij mij grotendeels verklaart waarom ik aseksueel ben. Zo heb ik het bijvoorbeeld al op jonge leeftijd erg gevonden dat het uiterlijk vaak een grotere rol speelt dan het innerlijk. Ik weet nog dat ik in groep 8 zat en dat sommige meisjes in de klas heel graag model wilden worden. Ik vond dat toen al erg oppervlakkig en oneerlijk, carriere kunnen maken d.m.v. je uiterlijk, terwijl je zelf verder misschien wel niks in huis hebt en misschien wel een lelijk innerlijk hebt.
Ik kwam er ook vrij snel achter dat relaties ook vaak (in ieder geval in het begin) gebaseerd zijn op de foute dingen: iemands uiterlijk, heeft hij/zij een baan, is hij/zij gezond, zodat mijn nakomelingen ook betere overlevingskansen hebben, etc. Dit wordt deels bewust ('heeft hij/zij een baan?') deels onbewust, door biologische factoren tot stand gebracht. (Mensen knappen vaak af op lelijke mensen; dit is een natuurlijk mechanisme dat ons beschermt tegen voortplanting met een zwakke partner.) Wat dat betreft vind ik een echte vriendschap waarbij dit soort factoren geen rol spelen meer overeenkomen met mijn visie van wat liefde is, (namelijk van elkaar houden en er voor elkaar zijn, al word je er zelf op zich niet beter van) dan wat mensen normaal gesproken onder liefde verstaan.
Ik weet nog goed dat er op de middelbare school een jongen was die echt smoorverliefd op me was. Aan de ene kant vond ik dat wel schattig van hem, maar aan de andere kant dacht ik: 'Je kent me amper; je gaat alleen maar op mijn uiterlijk af. Hoe kan je nou verliefd op me zijn zonder dat je me goed kent?' Ik vond hem dus eigenlijk te oppervlakkig... Nu weet ik dat zijn gedrag eigenlijk heel normaal is, en dat ik wat dat betreft anders ben dan de gemiddelde mens. Ik denk te veel na over de 'oneerlijke, natuurlijke' processen die ten grondslag liggen aan de liefde om een normaal seksueel mens te kunnen en willen zijn. Het zou best zo kunnen zijn dat mijn kijk op het (liefdes)leven er mede voor heeft gezorgd dat ik geen lichamelijke behoefte aan seks heb.

[anonymous]

Die intellectuele optie is zeker interessant. Ik denk dat dat bij mij grotendeels verklaart waarom ik aseksueel ben. Zo heb ik het bijvoorbeeld al op jonge leeftijd erg gevonden dat het uiterlijk vaak een grotere rol speelt dan het innerlijk. Ik weet nog dat ik in groep 8 zat en dat sommige meisjes in de klas heel graag model wilden worden. Ik vond dat toen al erg oppervlakkig en oneerlijk, carriere kunnen maken d.m.v. je uiterlijk, terwijl je zelf verder misschien wel niks in huis hebt en misschien wel een lelijk innerlijk hebt.
Ik kwam er ook vrij snel achter dat relaties ook vaak (in ieder geval in het begin) gebaseerd zijn op de foute dingen: iemands uiterlijk, heeft hij/zij een baan, is hij/zij gezond, zodat mijn nakomelingen ook betere overlevingskansen hebben, etc. Dit wordt deels bewust ('heeft hij/zij een baan?') deels onbewust, door biologische factoren tot stand gebracht. (Mensen knappen vaak af op lelijke mensen; dit is een natuurlijk mechanisme dat ons beschermt tegen voortplanting met een zwakke partner.) Wat dat betreft vind ik een echte vriendschap waarbij dit soort factoren geen rol spelen meer overeenkomen met mijn visie van wat liefde is, (namelijk van elkaar houden en er voor elkaar zijn, al word je er zelf op zich niet beter van) dan wat mensen normaal gesproken onder liefde verstaan.
Ik weet nog goed dat er op de middelbare school een jongen was die echt smoorverliefd op me was. Aan de ene kant vond ik dat wel schattig van hem, maar aan de andere kant dacht ik: 'Je kent me amper; je gaat alleen maar op mijn uiterlijk af. Hoe kan je nou verliefd op me zijn zonder dat je me goed kent?' Ik vond hem dus eigenlijk te oppervlakkig... Nu weet ik dat zijn gedrag eigenlijk heel normaal is, en dat ik wat dat betreft anders ben dan de gemiddelde mens. Ik denk te veel na over de 'oneerlijke, natuurlijke' processen die ten grondslag liggen aan de liefde om een normaal seksueel mens te kunnen en willen zijn. Het zou best zo kunnen zijn dat mijn kijk op het (liefdes)leven er mede voor heeft gezorgd dat ik geen lichamelijke behoefte aan seks heb.

Eindelijk iemand waarmee ik me een beetje kan spiegelen.  Toppie. Ik denk overigens wel dat aseksualiiteit mogelijk veroorzaakt kan worden door intelect, het kan een bewuste keuze zijn.

[Mannetje]

Over relaties die gebaseerd zijn op foute dingen wil ik even wat toevoegen:
In Nederland ligt het echtscheidingspercentage op circa 35%.

Redenen om uit elkaar te gaan zijn:
1.   Botsende karakters
2.   Iemand anders in het spel
3.   Op elkaar uitgekeken

Seksuele problemen staat op de 7e plaats.