Dromen over vreemdgaan

[YM]

Absoluut niet.
De seksuoloog heeft vrij snel ingezien dat het zoiets niet kan aangepast worden. Alleen een paar technieken proberen bij te brengen zodat als we vrijen toch nog iets van te maken valt.

Helaas ben ik zelf zo gefrustreerd geraakt dat ik al meer dan 3 jaar zelf niet meer kan klaarkomen met haar. Ik blokkeer als we vrijen. Een erectie tot daar toe maar klaar komen gaat niet meer. Ik vind dit dubbel erg voor mij. Als we dan toch eens vrijen, dan gaat het niet meer. Erg voor mij maar ook erg voor haar want ze doet dan eens haar best en als resultaat:  .

De seksuoloog bezoeken we niet meer want uiteindelijk heeft zij geen probleem doch ik wel. De omgekeerde wereld dus. 

Ik ga nu naar een psycholoog omdat ik geheel gefrustreerd ben. Ik ben helemaal geobsedeerd door dit fenomeen dat zelf mijn werk eronder lijdt. Wat een mens toch lijden kan. Maar als ik beter wordt, dan wil ik uiteindelijk meer seks en dan zal dan niet gaan. Dus is dit een vicieuze cirkel aan het worden. Ik ga er gewoon aan ten onder.


Niemand kan mij helpen. Alleen vluchten uit deze wereld.
YM

[Ienepien]

Ik ben momenteel nogal druk aan het lezen op een ander forum.
En daar is het de gewoonste  zaak van de wereld, dat iemand er een SV bijneemt.
Al lezende begreep ik, dat dat dus een SeksVriend(in) is. Puur en alleen voor de lust.

Bij de meeste stellen gaat dat goed, in overleg, en anderen houden het liever geheim voor hun vaste partner.
Het is maar nét hoe jij denkt, dat je vaste partner er op zal reageren.
Misschien moet je je er ook eens in gaan verdiepen?
Lezen erover is nog niet ook écht WILLEN, hoor.

(en ik vind het iig jammer, dat je niet meer klaar kunt komen. Masturberen lukt je ook niet?)

[Steentje]

Ik herken een groot gedeelte van het verhaal van YM.  Een groot verschil is wel dat ik niet overweeg uit het leven te stappen.  En YM zou dat ook best schrappen als mogelijke optie.  Want je wil niet dood !  Je wil een oplossing voor je probleem, en er zijn andere oplossingen.

Je hebt wel een optie! Alleen dan moet je leren los te laten. En dat is nogal moeilijk. En dat is bij haar weggaan en een nieuw leven beginnen.
Alleen dat betekend dat je haar dus helemaal moet loslaten om vervolgens helemaal opnieuw te beginnen...

Het probleem is waarschijnlijk dat YM heel goed weet dat als hij zijn gezin verlaat, het hele gezin hieronder zal lijden.  En hij houdt waarschijnlijk nog zoveel van zijn vrouw en kinderen dat hij hun geen verdriet wil doen, want hij kan zelf niet gelukkig zijn als hij weet dat (ex-) vrouw en kinderen ongelukkig zijn.  Tenminste, zo zie ik het toch.  YM mag me verbeteren als het voor hem anders is.
Maar, YM, als je uit het leven zou stappen zullen de achterblijvers ook ongelukkig zijn, en op dat moment kan je daar niets meer aan veranderen.  Dus als het toch zo diep zit, kan je beter Mannetje zijn advies volgen en een nieuw leven beginnen.  Dan heb je wel nog de mogelijkheid om het toch zo aangenaam mogelijk te maken voor ex en kinderen, en zal je misschien zelf ook gelukkig zijn.
Of anders Ienepien haar advies volgen en al dan niet in overleg een Sexvriendin erbij nemen.  Of af en toe eens betalen om te ontspannen (het zal beterkoop zijn dan de Psycholoog en/of sexuoloog, en zeker beterkoop dan scheiden).
@ Ienepien : op welk forum lees je over die SV's ?  Misschien biedt dat forum wel een oplossing ?

[Mannetje]

Mijn collega heeft het ook klote thuis. Ik weet dat hij gewoon thuis blijft vanwege de kinderen. Het is even door de zure appel heen bijten.
En ik weet ook dat hij wel eens stiekem op stap is met een ander. Doordat ik zijn situatie ken, geef ik hem groot gelijk. Als ik op een feestje met ze vrouw aan sta, heb ik absoluut geen schuldgevoel dat ik de klikspaan moet uithangen.
Het is ons "aangeleerd" dat we het altijd maar bij 1 moeten houden. Je ziet wat er van komt. Ik heb elders al een keer gepost dat het scheidingspercentage in Nederland 1 op 3 is.

Ik heb oprechtheid hoog in het vaandel staan, maar in deze situatie zeg ik > kijk eens verder of er niet een leuke vrouw rondloopt om het leven wat spannender te maken!
Gewoon mondje dicht. Dan is iedereen allemaal een stuk gelukkiger dan nu!

[pinky]

Maar als hij het thuis zo slecht heeft bij zijn vrouw, is hij dan niet net zo slecht bezig door haar te bedriegen? Dat is een pot verwijt de ketel. Dan zou ik gaan voor openheid en eerlijkheid en gewoon aangeven dat het zo niet gaat en dat er dingen moeten veranderen. Samen. En lukt dat niet, dan doe je het maar alleen... door weg te gaan inderdaad en er op die manier nog helemaal voor de kinderen te zijn. Zorgen dat ze altijd langs kunnen komen, dat je er bent op belangrijke momenten in hun levens etc.

[Steentje]

Maar als hij het thuis zo slecht heeft bij zijn vrouw, is hij dan niet net zo slecht bezig door haar te bedriegen? Dat is een pot verwijt de ketel. Dan zou ik gaan voor openheid en eerlijkheid en gewoon aangeven dat het zo niet gaat en dat er dingen moeten veranderen. Samen. En lukt dat niet, dan doe je het maar alleen... door weg te gaan inderdaad en er op die manier nog helemaal voor de kinderen te zijn. Zorgen dat ze altijd langs kunnen komen, dat je er bent op belangrijke momenten in hun levens etc.

Citaat van mijzelf :
Het probleem is waarschijnlijk dat YM heel goed weet dat als hij zijn gezin verlaat, het hele gezin hieronder zal lijden.  En hij houdt waarschijnlijk nog zoveel van zijn vrouw en kinderen dat hij hun geen verdriet wil doen, want hij kan zelf niet gelukkig zijn als hij weet dat (ex-) vrouw en kinderen ongelukkig zijn.

Mijn gedachtegang is de volgende : oftewel blijf ik thuis en probeer ik gelukkig te zijn.  Ik ben het op veel momenten niet (op andere momenten wel), maar voor mijn gezin is er niets aan de hand en (bijna) iedereen is gelukkig.  Als ik zou weggaan is mijn gezin ongelukkig, vind ik misschien wel geluk in een nieuwe relatie, maar ben ik nog steeds ongelukkig omwille van de sitautie waarin ik mijn gezin gebracht heb.
Ik denk overigens dat YM zijn vrouw goed weet dat hij met een torenhoog probleem zit.  Je gaat niet voor de lol naar een psycholoog en een sexuoloog.  Maar zij zal wel denken dat hij ermee moet leren leven, eraan zal wennen, zich erover zetten, of weetikveel.
Ik wil niet spreken voor YM, maar als ik mijn situatie bekijk is er volgens mij binnen de relatie geen oplossing meer, daarvoor is het te ver gekomen.  Om zichzelf te wapenen tegen de constante afwijzing en bijgevolg vernedering, heeft hij een beetje een afkeer van haar ontwikkeld.  Daardoor lukt het bij een sporadische poging niet meer.  Daarbij zal zij er nooit meer in slagen hem het gevoel te geven dat ze er zelf echt wel zin in heeft.  Ook dit heeft een nefaste invloed op de kwaliteit van het vrijen als er toch al eens iets gebeurt.  En als hij toch opgewonden geraakt, is hij -gezien het superhoog verlangen- ook meteen aan zijn hoogtepunt.  Bij een gewone relatie is dit op zich geen probleem, men herbegint gewoon en de tweede keer lukt het beter.  Maar bij dit soort relaties vindt zij dat ze prachtig werk geleverd heeft, en dat was het dan weer voor de komende weken, maanden,...

[Ienepien]

Hier word ik heel verdrietig van.................en weet even niks meer te zeggen.

Ik had beloofd (of eigenlijk is er gevraagd) om een link naar dat forum, maar ik denk, dat ik dat nu effe niet meer kan vinden.
Misschien morgen........................

[pinky]

Het is echt onzin. Kinderen weten precies of hun ouders gelukkig zijn of niet. Mijn moeder is al depressief van voor mijn geboorte en ik heb het altijd geweten. Niet dat het zo heette, maar ik wist wel dat ze niet gelukkig was en daar draag ik nu nog de gevolgen van. Als een scheiding haar zou helpen gelukkiger te worden, dan had ze dat moeten doen. Voor ons. Zodat wij het voorbeeld krijgen van hoe we gelukkig kunnen zijn. Nu krijgen die kinderen het voorbeeld dat, hoe ongelukkig ze zelf ook zijn, dat ze omwille van andere gewoon maar in dat ongeluk moeten blijven hangen. Dat is tenslotte het voorbeeld dat ik heb gehad. En nu, ik ben 26, heb een eetstoornis ontwikkeld, ben al aan de antidepressiva geweest en zal nu een jarenlange behandeling ondergaan om er vanaf te komen. Dat gun je je kinderen toch ook niet. En wellicht dat weggaan hetzelfde effect zal hebben, maar dan heb je in ieder geval iets geprobeerd.

Maar goed... zo zie ik het. Met vreemdgaan los je niets op, maar maak je er alleen maar een probleem bij. Kinderen voelen het aan en die leren dat het goed is je partner te bedriegen en daarover te liegen ook nog eens. Dat wil je je kinderen toch niet leren?

Note: Mijn broer trouwt nu met een vrouw omdat zij het wil. Ze proberen nu kinderen te krijgen omdat zij dat wil. Mijn broer heeft altijd gezegd dat niet te willen. Als ik daar ben maken ze regelmatig 'grappige' ruzies waarvan je voelt dat er waarheid in zit. Mijn zus woont nu samen met een jongen die zij constant op de kop geeft over alles wat hij doet (heey, dat lijkt bij beiden wel op mijn moeder die mijn vader altijd afzeikte) en ik geloof er geen snars van dat ze gelukkig zijn in hun relatie. Maar ja, ze weten niet beter. Dat is het enige voorbeeld dat ze ooit gekregen hebben. Door dat voorbeeld ook aan jou kinderen te geven, is er een grote kans dat hun relaties straks ook zo eindigen. Is dat iets wat je graag wilt? Ik denk dat dat hetgene is waar je over na moet denken... ongeacht wat je voor jezelf wilt. Ik denk alleen dat je, door jezelf geluk te gunnen, je dat ook je kinderen per direct gunt. Ook al zal het in het begin echt wel even moeilijk zijn. Daar moeten jullie samen doorheen. Maar het zal jullie alleen maar sterker maken.

[Ienepien]

Doordat de man seksueel bevredigd wordt, zal hij toch gelukkiger zijn?
En dat straalt weer af op zijn vrouw en kinderen.
Dat is dan toch alleen maar een win-win-situatie? Of zie ik dat nu verkeerd?

[Ienepien]

Toch maar even een link hier.
http://forum.viva.nl/forum/Seks/Slapende_lust_liefde_en_seks_oorzakengevolgen/list_messages/90125/37
Misschien brengt het Ym of Steentje op andere gedachten.
Je kan ook andere onderwerpen zoeken op dat forum. (ook zonder ingelogd te zijn)

Edit: ook deze nog gevonden, misschien ook interessant. http://www.liefdedelen.nl/polyamorie/de-monogame-partner/

[pinky]

Wordt hij daar gelukkiger van op de lange termijn? Hoe lang zal dat verborgen blijven en wordt zijn probleem dan ineens haar probleem. Hij gelukkig, zij ongelukkig omdat iemand (wie dan ook) haar verteld wat er gaande is. Dan verschuift het probleem dus (nu is moeder ongelukkig) en hebben de kinderen er nog steeds last van. Ik ben echt van mening dat eerlijkheid en openheid het beste werkt. Een eerlijk gesprek aangaan over hoe de beide partners zich voelen in de relatie, wat ze graag anders willen zien en als dat onmogelijk is zichzelf afvragen of ze daarmee kunnen leven en zo niet daar je conclusies uittrekken. Even serieus, ik heb regelmatig hier een aseksueel horen zeggen dat zij haar man niet ongelukkig wil maken, maar niet voor hem bij hem weg kan gaan. Maar als hij dat zelf doet zullen ze wel even verdrietig zijn, maar het wel begrijpen. Juist omdat het is besproken op een open en eerlijke manier. En als ook duidelijk wordt gemaakt naar de kinderen toe dat papa en mama alles hebben geprobeerd, maar dat het niet werkte, zullen ze dat heus (uiteindelijk) wel begrijpen. Zeker wanneer de verstandhouding erna dus goed blijft. Maar als je je partner gaat bedriegen, zal hij of zij je ook niet meer vertrouwen wanneer je uiteindelijk wel de waarheid verteld. Dan is het dus al te laat. En daarom denk ik dat liegen en bedriegen enkel een averechts effect heeft en het probleem enkel voor zich uit geschoven wordt. En de kinderen worden er dus ook niet mee geholpen, want ook zij zullen heus wel aanvoelen dat een ouder ergens anders de lol vandaan haalt en zo dus leren dat liegen en bedriegen oke is. En wie wilt zijn kinderen dat nu leren?

Zoals ik al zei... ik heb het echt altijd geweten van mijn moeder en ik ken genoeg kinderen die weten dat hun ouders hun gerief ergens anders haalden zonder dat hen dat ooit is verteld. Kinderen zijn erg gevoelig en pikken dat ook wel op. Als kind zijnde kunnen ze er misschien nog geen naam aan geven, maar als ze volwassen zijn snappen ze echt wel wat er is gebeurt. Nogmaals, wil je dat voorbeeld geven aan je kinderen?

[Ereinion]

Ik ben het met je eens, Pinky.

Een SV kan best een oplossing zijn, maar bespreek het in ieder geval. Ondanks alles heeft je partner er recht op om niet voorgelogen te worden. Ook vraag ik me af hoe gelukkig je zelf wordt van dat stiekeme gedoe. Het zal in het begin wel spannend zijn, maar daarna zal het ook zijn tol eisen.

[pinky]

Oh ja, er zijn relaties waarin het werkt en het kan in alle openheid. Dan is het geen enkel probleem. Dat juich ik alleen maar toe als dat een oplossing is voor beide partners. Dat is ook een vorm van de openheid en eerlijkheid waar ik het over heb.

[Ienepien]

Op die link die ik heb gegeven is een man, die gisteravond voor het eerst buiten de deur heeft ge****
Hij spreekt er heel respectvol over, en weet nu zeker, dat hij datgene mistte in zijn huwelijk.
Hij voelt zich heel gelukkig nu, en denkt, dat dit de oplossing is.

[Fricai]

Nou, als we toch bezig zijn wil ik ook wel even mijn mening geven: Ga uit elkaar! Van diep ongelukkig zijn wordt je gezin niet beter! Je hebt er alle recht toe, en een scheiding hoeft echt een goede relatie met de kinderen en je ex niet in de weg te staan. (Misschien is dat laatste in sommige gevallen lastig, maar als die oprecht van je houdt moet die toch ook het beste met je voor hebben en toegeven dat het 'beter zo' is, lijkt me zo.)
Een 'S'-vriend(in) erbij is misschien een goed alternatief, mits de echtgeno(o)t(e) op de hoogte is, en jullie het erover eens zijn dat het de situatie leefbaarder maakt. Het stiekem doen en dan betrapt worden: Dáár lijdt een gezin pas onder. (Ik weet hoe het is.)