Dromen over vreemdgaan

[Steentje]

Doordat de man seksueel bevredigd wordt, zal hij toch gelukkiger zijn?
En dat straalt weer af op zijn vrouw en kinderen.
Dat is dan toch alleen maar een win-win-situatie? Of zie ik dat nu verkeerd?

Ja en Neen...
De bevrediging is heel zeker een enorme verademing.  Maar nu duikt het schuldgevoel weer op.  Want ondanks het feit dat ik vind dat iemand die op zijn honger blijft zitten het volste recht heeft om elders te gaan, is er toch nog de maatschappelijke afkeuring waardoor er toch weer een schuldgevoel is.

Ik heb ook de link eens bezocht en las het verhaal van die man.  Nu is het afwachten of hij op termijn nog gelukkig is met deze oplossing.  Ik moet wel nog wat tijd vinden om wat grondiger te gaan lezen.

@pinkeltje : Ik ben het absoluut met je eens dat de kinderen de sporen meedragen van de miserie die ze thuis gezien hebben.  Ik heb ook voorgaande posts van jou gelezen en ik begrijp heel goed dat jij geen gemakkelijke tijd meegemaakt hebt (en nu nog).
Maar ik ben ervan overtuigd dat niemand uit mijn omgeving, dus ook mijn kinderen, merken dat er iets aan de hand is.  Dus (voorlopig) denk ik dat in mijn geval mijn oplossing nog de beste is.

[Steentje]

...een scheiding hoeft echt een goede relatie met de kinderen en je ex niet in de weg te staan... (Ik weet hoe het is.)

Ik ben zelf kind van gescheiden ouders.  En ik heb me altijd voorgenomen dat ik mijn kinderen nooit, NOOIT, in dezelfde situatie zou brengen als die waarin mijn ouders mij gebracht hebben.  Want tot vandaag draag ik de littekens (figuurlijk) van hun scheiding, hun huwelijken met respectievelijk mijn stiefvader en stiefmoeder, en alle ellende die dat heeft meegebracht.  Ook dit zal natuurlijk in elke situatie anders zijn, maar je kan nu eenmaal niet voorspellen hoe het gaat uitdraaien.  We zijn nu misschien wel een beetje off-topic aan het gaan, maar in alles wat ik doe en niet doe, is de wetenschap dat de kinderen altijd het slachtoffer zijn van de scheiding van hun ouders, een beslissende factor.

[pinky]

Maar ik ben ervan overtuigd dat niemand uit mijn omgeving, dus ook mijn kinderen, merken dat er iets aan de hand is.  Dus (voorlopig) denk ik dat in mijn geval mijn oplossing nog de beste is.

Dat dacht mijn moeder dus ook. Ze was dan ook hoogst verbaasd toen ze het me vertelde en ik zo zei, ja weet ik. En toen ze vroeg hoe lang ik al dacht dat ze depressief was zei ik 'weet ik niet... zolang ik me kan herinneren'. Toen was ze pas echt verbaasd en denk ik ook dat ze zich doodschaamde. Ze dacht echt dat ze haar depressie heel erg goed voor ons en de rest van de omgeving verborgen had gehouden. Niet dus.
Ik bedoel er dus mee te zeggen dat kinderen vaak veel beter weet wat er speelt dan dat ouders denken. Kinderen zijn er ook goed in hun mond dicht te houden. Dat hebben ze namelijk van hun ouders geleerd. Die praten er tenslotte ook niet over (waar ze bij zijn). Dus steentje... ik denk dat er een grote kans is dat je het daar mis hebt. Ik was in mijn gezin namelijk niet de enige die het allang wist. De reactie van mijn broers en zus waren ongeveer gelijk.

[silver6471]

verwijderd door gebruiker.

[Edewecht]

Silver, het spijt me echt voor je dat het in je relatie zo gelopen is.
Maar ik wil er een paar dingen over zeggen.

Je woorden 'Helaas voor ons mannen' gaan de mist in. Het zou beter zijn als je voor jezelf spreekt: 'helaas voor mij.'
'Wij mannen' bestaan niet. Ik ben ook een man, en ik voel me niet aangesproken door je uitroep.

Verder is er hier op het forum wel degelijk begrip voor degene die 'wel iets wil'. Niks doodvallen. Ook jij bent welkom hier, en je mag je hart hier luchten, want ik begrijp dat het je hoog zit. Maar niet door alles over één kam te scheren, alle aseksuelen zwart te maken, of je partner af te doen met traag onwillig seksueel lui.

Ik nodig je uit om in gesprek te blijven, maar dan op een gezonde, menselijke manier. 

[Koffie]

Wat ontzettend naar voor je dat je het zo ervaart dat er geen begrip is voor mensen die wel seksueel zijn. Ik hoop dat je op een wat rustiger moment de topics eens echt kunt lezen en hopelijk voel je je dan op het forum minder afgewezen. Je bent in elk geval welkom, maar ik sluit me wel bij Edewecht aan. Juist de respectvolheid staat hier erg voorop, zodat het voor iedereen, seksueel en aseksueel, een plaats blijft waar we zonder elkaar zwart te maken met elkaar in gesprek kunnen zijn.

Ik begrijp wel je frustratie en die mag je zeker kwijt, maar ik vind het dan prettig als je het bij jezelf houdt en bij je gevoel.

[silver6471]

verwijderd door gebruiker.

[Koffie]

Ik ben blij dat je nog terug bent gekomen en wat nuanceringen aanbrengt. En ik kan me ook wel je frustratie en je kwaadheid voorstellen. Je bent met een heel andere verwachting aan je huwelijk begonnen.

Overigens voor ik verder ga: we weten uiteraard niet of je vrouw aseksueel is of dat er andere redenen zijn waarom ze liever geen seks heeft. Dat kan zij alleen bepalen en dat ligt soms heel duidelijk, maar niet altijd. Het kan zijn dat er bij jouw vrouw andere dingen meespelen, mist zij ook weer andere dingen in jullie relatie, waardoor jullie niet op een lijn zitten en zij geen zin meer heeft. Of heeft ze dingen meegemaakt die maken dat ze geen seks wil.

Natuurlijk zou het heel fijn zijn als je aan het begin van een relatie kunt vertellen dat je weinig of geen behoefte hebt aan seks of dat je aseksueel bent. Maar dat is nog niet zo gemakkelijk. Om mezelf als voorbeeld te nemen: ik wilde het graag willen. Ik wilde graag een partner en ik heb mijn best gedaan seks nodig te vinden. Daarmee heb ik om te beginnen mezelf een rad voor ogen gedraaid en mezelf kwaad gedaan, maar ik kon daardoor ook niet eerlijk zijn tegenover partners. Ik wist ook niet van het bestaan van aseksualiteit en het valt ook niet perse samen met een verminderd libido, dus ik wist niet in welke richting ik het zoeken moest.

Met name met een partner ben ik enorm over mijn grenzen gegaan, om hem tegemoet te komen (ik heb zelden seks geweigerd) maar ik kreeg letterlijk een blauw getrapte scheen onder tafel, omdat het niet gepassioneerd genoeg was. In die relatie begon ik ook door te krijgen dat seks voor mij gewoon geen noodzaak is. Ik ben het toen gaan benoemen als 'een taal die ik niet spreek'. Al deed ik erg mijn best die taal te leren, ik kreeg steevast op mijn duvel van mijn 'geliefde'. Voor mijn kant van de zaak was geen ruimte. Dat gold overigens niet alleen seks en erotiek, er was uberhaupt geen ruimte voor wie ik was.

Nu weet ik wel hoe het in elkaar zit, al weet ik niet altijd of ik 100% aseksueel ben, maar ik hoef mezelf nu niets meer wijs te maken, dus ik kan aan een volgende potentiële partner openlijk vertellen dat seks en erotiek voor mij geen belangrijke rol spelen in een relatie.

Dus, ik weet niet hoe het met jouw vrouw is gegaan. Ik kan dat niet invullen. Maar de verwachting om seksueel te zijn is zo algemeen en wordt ons zo de hele dag ingegeven, met elke reclame zo ongeveer en in seksuele voorlichting, dat het bijna niet mogelijk is om het niet te willen. En dat dat mag, dat je niet wilt.
Maar er is een behoorlijke kans dat ze niet aan jullie relatie is begonnen om je erin te luizen of jou je seksuele gevoelens af te leren.

Het lijkt me wel moeilijk om verder te gaan met zulke grote verschillen, zeker als het al zo'n gevoelig onderwerp is geworden dat het zo moeilijk en pijnlijk is voor beide partijen om er over te spreken. Misschien hebben jullie daar hulp bij nodig, maar stel dat je vrouw inderdaad aseksueel is, dan is het nog erg moeilijk om hulp te vinden die daarbij aansluit. Want aseksuelaiteit wordt lang niet altijd erkend.

[AceVentura]

Silver,
Allereerst: Fijn dat je terug bent gekomen en op een andere manier dan je eerdere berichten.

Zoals Koffie al aangaf kan alleen zij zelf bepalen of ze aseksueel is, als je dat daadwerkelijk vermoedt kan je haar misschien het best eens wijzen op deze site. Aseksualiteit is nog erg onbekend en zoiets over jezelf ontdekken kan op zich al een hele opluchting zijn. Het zal misschien niet direct de oplossing voor jullie probleem zijn maar het vinden van de oorzaak van een probleem is vaak belangrijk in het kunnen bepalen hoe (en òf) je het op kan lossen.
Bedenk hierbij wel dat aseksualiteit niet gaat om "geen zin hebben", "seksueel lui zijn" of "het niet prettig vinden" maar om het niet ervaren van seksuele aantrekking tot anderen, dit gaat vaak samen met een gebrek aan behoefte.

Bedenk ook dat het niet jouw probleem is, ook niet haar probleem maar jullie probleem. Voor zover ik uit je berichten kan halen hebben jullie op seksueel vlak een groot verschil in behoefte en daar zullen jullie samen tot een oplossing moeten komen.
Het klinkt misschien simpel maar dat is het niet, maar praat er over met elkaar zonder te beschuldigen en op zoek naar oplossingen. Wat kan wel ? Wat kan niet ?
Bedenk hierbij: Praten over problemen creëert problemen, praten over oplossingen creëert oplossingen !

[Edewecht]

Moedig dat je terug bent, Silver, en dat je je excuus maakt. Goed dat je de tijd hebt genomen om ons wat meer uit te leggen. Het is niet eenvoudig, zie ik.
Ik sluit me aan bij wat Koffie en AceVentura geschreven hebben.
Verder wil ik je wijzen op het board "Bekeken van de andere kant" - hier kunnen partners, familieleden en vrienden van aseksuelen terecht met hun verhaal en eventuele vragen.
http://asexuality.org/du/index.php?board=16.0

Je bent niet de enige man die tot wanhoop gedreven is door zijn situatie. Misschien kan dit je helpen.
Sterkte!

[Marie8]

Hey Silver, fijn dat je nog gereageerd hebt
En ja, inderdaad, op het tijdstip half drie 's nachts kunnen wat emoties raar uit de hand lopen (mijn ervaring dan)

Ik zou je trouwens toch aanraden om te blijven proberen met je vrouw te
praten, en sowieso duidelijk maken dat je achter haar staat en nog van haar houdt  maar dat laatste zit wel snor denk ik

Misschien dat je het praten zelf (dat niet helemaal goed is gelopen, als ik je goed begrijp?) eens op een totaal andere manier kan aanpakken
Voorbeeld uit eigen dagelijks leven: mijn moeder geeft me altijd suggesties (ivm mijn trichotillomanie) - die goed bedoeld zijn, daar niet van - over wat ik nou dan eens kan proberen om dingen te verbeteren etc, terwijl het voor mij beter zou zijn als ze zou vragen HOE ze me kan helpen, zodat ik zelf met de suggesties kan komen.

Euhmm.... ik hoop dat je snapt wat ik bedoel...
Dat je misschien eens kan proberen je vrouw aan te sporen ZELF het initiatief te nemen met jou te praten (volgens mij zijn haar antwoorden een beetje verdedigend? wat denk jij?)

Ik hoop dat ik je zo een beetje kan helpen en ik wens je in ieder geval succes 


Ik probeerde dit al een uurtje geleden te verzenden, maar er was iets mis met mijn verbinding of zo...
En ik zie dat er weer wat handige reacties bij zijn gekomen! Dus succes silver

[silver6471]

verwijderd door gebruiker.

[Koffie]

Ik kan het niet invullen. Ik weet niet wat maakt dat de drempel om seks te hebben voor jouw vrouw zo groot is, dat ze die stap niet meer kan/wil maken. In het ideale geval is er een compromis mogelijk, maar soms is er iets dat het zo beladen maakt dat dat niet (meer) kan. Ter vergelijking: als jij je doodziek voelt na een ijsje bij de Mac laat je het ook. Alleen zijn dat niet van die grote diepgaande levensdingen, ijsjes.
Kinderwens kan maken dat ze zich (onbewust) eerder over de drempel heen heeft kunnen zetten, aangezien een kinderwens vaak enorm veel invloed heeft.

En wat het ook is, dat maakt jouw gemis niet minder. En de communicatie tussen jullie stokt. En ik ben geen relatietherapeut...

[silver6471]

verwijderd door gebruiker.

[Koffie]

Nogmaals, ik weet niet wat er aan de hand is waardoor jouw vrouw geen seks wil. Misschien is het zinvol haar op dit forum attent te maken en wie weet herkent ze zich erin (al ligt het lang niet altijd zwart-wit en is het antwoord niet altijd in een avondje gegeven).

Wat mij wel duidelijk lijkt is dat jullie op deze manier in een spiraal terecht zijn gekomen die jullie en jullie gezin niet verder gaat helpen. Niet alleen door de verschillen in seksbehoeftes, maar door jullie communicatie. Als jij niet dit - dan doe ik niet dat, werkt niet. Misschien is relatietherapie daarvoor wel een goed idee. Ik hoop van harte dat jullie allebei bereid zijn je schouders er onder te zetten, niet alleen voor jullie zelf maar ook voor het voorbeeld dat je daarin meegeeft aan de kinderen. En dat jullie samen een weg vinden, dingen uit kunnen praten, duidelijk kunnen maken, weer meer een eenheid kunnen zijn. Dat meen ik echt. En ik wens jullie daar alle goeds bij.