pubertas praecox

[fee23]

Op mijn achtste werd bij mij de diagnose pubertas praecox gesteld. Dat is een lichamelijke ontwikkelingsstoornis waarbij je te vroeg in de puberteit komt. Bij mij begon het vermoedelijk al rond zes jaar. Hiervoor heb ik vier jaar lang een hormoonbehandeling gekregen die ervoor zorgde dat de ontwikkeling wat werd vertraagd, zodat het niet te vroeg en te abrupt zou stoppen.
Qua hormonenhuishouding lijkt het niet dat ik er iets aan heb overgehouden, mijn maandstonden zijn regelmatig en ik heb geen moeite om zwanger te worden. Een grote opluchting was dat! Maar misschien heeft het in mijn geval wel iets met m'n aseksualiteit te maken? Jammer genoeg is er nog niet veel onderzoek gedaan op de gevolgen van pubertas op het latere leven. Wat ik wel denk, is dat de manier waarop mijn ouders ermee om gingen zeker te maken heeft met hoe ik seks nu bekijk.

Ik had al heel vroeg borsten en schaamhaar en was groter en zwaarder dan de rest. Ik had de gevoelens en gedachten van een puber, iets wat ik op die leeftijd nog lang niet kon plaatsen. Niet dat ik zelf seks wilde proberen, maar de interesse op afstand voor het hele gebeuren gaf mij al een groot schuldgevoel.
Mijn borsten waren iets wat er in mijn hoofd nog niet mocht zijn, ik had er een hekel aan. Ik herinner me dat ik wijde truien droeg en altijd iets voor m'n boezem hield om ze te verstoppen. Een bh mocht ik niet dragen van mijn moeder, "omdat de meisjes van de klas mij zouden uitlachen". Toen ik mijn maandstonden kreeg, op 12 jaar dus niet echt té vroeg, waren mijn ouders allesbehalve blij. Over seks werd open gepraat en er werd niks verzwegen of verbloemd, maar het was altijd heel dubbel. Seks is fantastisch en geweldig, het gaat gewoon vanzelf en het voelt zooo goed, maar ik 'mocht' er pas op mijn 21ste aan beginnen.
Ik had in de lagere school een beste vriendin met wie ik altijd dansjes verzon. Die toonden we dan voor aan onze families. Toen ik op mijn achtste meer vrouwelijke vormen kreeg, zei mijn moeder dat ik nu goed moest letten op de manier waarop ik danste. Ik mocht niet met mijn heupen wiegen, want "mannen zagen mij nu als een seksueel wezen en ze zouden de verkeerde ideeën krijgen". Dat maakte mij heel angstig en achterdochtig. Want zag iedereen mij nu als seksueel? Ook volwassen mannen, of de vader van mijn vriendin?!
Rokjes tot aan de knie mocht ik ook zeker niet dragen, want "dat gaf de verkeerde indruk".
Het idee van seks was voor mij gelijk aan het verliezen van controle van de man tegenover de vrouw. Het leek iets wat de vrouw zou ondergaan als ze niet goed oplette. En die angst heb ik nog altijd. Als iemand erg dronken of opgewonden is, kan ik onwillekeurig héél angstig reageren.

Mijn ouders neem ik niets kwalijk, ik begrijp maar al te goed hoe groot de angst dat je kind iets overkomt kan zijn! Maar toch heeft het een impact gehad.
Nu nog afwachten of mijn dochter het ook heeft... Gelukkig weet ik nu wel beter hoe ik ermee zou kunnen omgaan, of beter hoe ik er niet mee moet omgaan!

[Dutchamoeba]

En dat is al winst. Ik weet niet of er een verband bestaat. Misschien eerder wat betreft het (inderdaad wel begrijpelijke) gedrag van je ouders. Verder lijkt er hormonaal niets mis met je te zijn, terwijl dat toch vaak als DE oorzaak van aseksualiteit wordt gezien...

[FlowerPower]

Nu ik jou verhaal lees herinner ik mij dat ik met al dat puber-gedoe ook vroeg was. Ik was ook 12 toen ik voor het eerst mijn maandstonden kreeg en toen 8 of 9 jaar was had ik ook al borsten. Schaamhaar weet ik niet meer.
Mijn ouders hebben hier nooit wat van gezegd, dat dat vroeg was ofzo. Ik wist toen wel dat bijna niemand uit mijn klas dat al allemaal had. Ik weet nog goed dat we met de klas gingen zwemmen en dat ik niet kom omdat ik mijn maandstonden had, de leerkracht kon het amper geloven en dacht dat ik een uitvlucht zocht om niet mee te gaan zwemmen. Ze heeft toen mijn ouders gecontacteert die mijn verhaal hebben bevestigd.
Maar mijn ouders hebben mij nooit uitgelegd wat er met mij gebeurde. Ik ging naar het toilet en zag ineens bloed in mijn onderbroek. Ik riep toen mijn moeder en hetgene wat ze zei was het volgende (ik herinner me het nog zo goed): proficiat, je word een grote meid!. Ik begreep er niks van, word ik een grote meid omdat ik bloed??? En waar komt dat bloed van? Heb ik mij ergens gestoten, ik heb toch niks gevoeld?? Toen ik vroeg wat dat was zei ze: oh dat zijn je maandstonden. Met dat antwoord moest ik het dus doen. Ik heb dus nooit seksuele opvoeding gekregen van mijn ouders en denk soms dat dat ook een oorzaak zou kunnen zijn van mijn aseksualiteit. Maar nu ik wel weet hoe dat allemaal werkt doet het mij nog niks dus zal dat wel niet de oorzaak zijn. Dat alles was gewoon heel taboe bij mijn ouders.