Nieuws:

Voor vragen rond je registratie, je account of het functioneren van het forum kun je een email sturen naar:
mailaven @ freedom.nl (zonder spaties rond de @).
Vermeld dan ook even de naam waarmee je je hebt geregistreerd.

Hoofdmenu

Meest romantische moment uit je leven

Gestart door AniMeshorer, augustus 23, 2014, 02:56:52 PM

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 2 gasten bekijken dit topic.

AniMeshorer

Inderdaad, heel mooie herinnering! Wel jammer dat hij geen relatie zag zitten, want zo'n mooi verhaal verdient een happy end. Heb je nog wel 's gepolst of hij intussen wel een relatie zou zien zitten?

PS: Taizé is in Bourgondië, tenzij Wikipedia me weer iets wijsmaakt  :)
"There's no such thing as the past, it exists only in the memory. There's no such thing as the future, it exists only in our imagination. If our watches were truly accurate the only thing they would ever say is NOW." (Damien Echols)

Love is the Law. Love under Will.

Edewecht

CiteerHeb je nog wel 's gepolst of hij intussen wel een relatie zou zien zitten?

Nou... ik heb 'm zo'n dertig jaar niet meer gezien  :D  .  Hij zal nu ook wel vijftiger zijn.
Bovendien, zo'n ervaring is even dierbaar, mèt of zonder relatie erachteraan.

CiteerPS: Taizé is in Bourgondië, tenzij Wikipedia me weer iets wijsmaakt.
Taizé Communauté is een oecumenische (!) broedergemeenschap (in Bourgondië, Frankrijk inderdaad) die er grote waarde aan hecht dat jongeren van over de hele wereld elkaar ontmoeten om met elkaar te spreken over geloof, hoop en liefde.
Ikzelf was en ben niet godsdienstig of religieus, wel spiritueel. Ben er meermalen geweest, als niet-christen, en heb me er altijd thuisgevoeld.
Hun vormgeving van gebedsdiensten en meditaties is ruim genoeg dat ook een zoekende jongere zoals ik was, er van alles 'vond'.
(Inclusief een romantisch moment  ;D  )
en de leraar die mij altijd placht te dreigen: 'jongen, jij komt nog op het verkeerde pad'
kan tevreden zijn en hoeft niets meer te krijgen, dat wil zeggen: hij heeft toch gelijk gehad.

(lennaert nijgh)

Koffie

Ik had wel van taize gehoord, maar ik wist niet dat je er als niet-godsdienstige ook bij kon zijn. geen idee of ik dat gewild had hoor. ;)
Groetjes van Koffie. (V, 1969)
2 kinderen (2000 en 2001). En een kat (2013).

Mijn wiki-ervaringsverhaal lees je hier: https://du.asexuality.org/wiki/index.php?title=Koffie

AniMeshorer

Citaat van: Edewecht op september 04, 2014, 05:52:45 PM
CiteerHeb je nog wel 's gepolst of hij intussen wel een relatie zou zien zitten?

Nou... ik heb 'm zo'n dertig jaar niet meer gezien  :D  .  Hij zal nu ook wel vijftiger zijn.
Bovendien, zo'n ervaring is even dierbaar, mèt of zonder relatie erachteraan.

Klopt, het is een moment dat je koestert, maar anderzijds is zo'n mooi moment een heel stevig fundament om een relatie op uit te bouwen.

Ik heb me alleszins voorgenomen om, als ik nog eens een meisje leer kennen met wie het zo goed aanvoelt dat het van meet af aan heel bijzonder voelt, te proberen er toch iets meer uit te halen. Ik herinner me hoe ik hoopvol rondliep ten tijde van dat Australisch meisje, maar helaas is er niets van gekomen. Indien ik het geluk zou hebben nog eens zoiets te voelen voor een ander meisje, dan wil ik niet zo snel opgeven en kijken of er echt niet meer mogelijk is. Misschien riskeer ik daarmee ergens de herinnering aan die mooie momenten samen te verprutsen, maar anderzijds ... met wat geluk is het het begin van een relatie die blijft duren, en daar hoop ik op.

Overigens, gek in feite hoe je een persoon die je in feite amper kent (hooguit paar dagen) je toch al het gevoel kan geven dat het iemand bijzonder is. Dat je vanaf een eerste kennismaking ergens al verbondenheid en verwantschap kan voelen ... In feite gaat dat tegen alle ratio van ons verstand in, maar misschien dat dat het ook net mooi maakt dat we zulke gevoelens nog kunnen voelen en dat rationeel denken en pure nuchterheid soms nog altijd eens opzij moeten stappen als andere gevoelens opduiken.  :knuffel:



"oecumenisch" ken ik niet echt maar ik denk niet dat zoiets iets voor mij zou zijn omdat ik nogal overtuigd atheïst ben. Let op, ik ga niet zeggen dat ik het zeker kan weten he, het bestaan of niet-bestaan van een god is zoiets dat we wellicht nooit met zekerheid zullen weten. Maar ik noem mezelf bewust geen agnost omdat ik persoonlijk geloof (oh ironie) dat een bovennatuurlijk wezen niet bestaat. Ik kan het niet zeker weten, maar ik geloof het wel. Zo'n gemeenschap lijkt me ideaal voor mensen die twijfelen, of die erg spiritueel zijn, zelfs voor een agnost ideaal. Maar voor een atheïst lijkt het me minder geschikt omdat dat een brug verder is dan agnosticisme. Ik vind het wel zeer positief dat zo'n gemeenschappen bestaan waar mensen van alle religies en spirituele overtuigingen samenkomen, eerder dan het promoten van 1 bepaalde religie. Even off topic maar soit...
"There's no such thing as the past, it exists only in the memory. There's no such thing as the future, it exists only in our imagination. If our watches were truly accurate the only thing they would ever say is NOW." (Damien Echols)

Love is the Law. Love under Will.

AniMeshorer

Ik las in een boek ooit dat men liefde in een ernstige fase vergelijkt met een soort waanbeeld of met een staat van mentale verwarring, omdat er inderdaad geen rationele uitleg is voor wat je voelt en waarom je zo hevig iets voor iemand voelt, constant aan die persoon denkt, bijna de hele tijd aan hem/haar denkt, constant wil schrijven, ... Met dat verschil dat het een "gezonde" situatie is, vergelijkbaar met een mentale aandoening maar dan van goede aard. Daar komt het zowat op neer. Misschien is dat ook wel zo en kan je in een verliefde bui niet helder denken. Anderzijds, het kan wel een heel zalig gevoel zijn, zelfs al weet je niet of er ook realistische slaagkansen zijn, gewoon het verlangen naar iemand op zich kan een heel aangenaam gevoel zijn  :knuffel:
"There's no such thing as the past, it exists only in the memory. There's no such thing as the future, it exists only in our imagination. If our watches were truly accurate the only thing they would ever say is NOW." (Damien Echols)

Love is the Law. Love under Will.

Tempesta

*pakt de stofdoek*

Leuk om dit topic terug te lezen, wat een mooie verhalen.

Citaat van: AniMeshorer op september 04, 2014, 09:38:28 PM
Overigens, gek in feite hoe je een persoon die je in feite amper kent (hooguit paar dagen) je toch al het gevoel kan geven dat het iemand bijzonder is. Dat je vanaf een eerste kennismaking ergens al verbondenheid en verwantschap kan voelen ... In feite gaat dat tegen alle ratio van ons verstand in, maar misschien dat dat het ook net mooi maakt dat we zulke gevoelens nog kunnen voelen en dat rationeel denken en pure nuchterheid soms nog altijd eens opzij moeten stappen als andere gevoelens opduiken.

Gek genoeg heb ik dat nooit gehad met de paar mannen gehad met wie ik een (korte) relatie had (wellicht daarom is het ook nooit wat geworden). Maar juist met vriendschappen kan ik heel snel een enorme klik hebben met iemand. Ik ging laatst op reis met een singlesgroep en ik had met een van de medereizigers afgesproken om elkaar op Schiphol al op te zoeken ipv pas op de plaats van bestemming. We ontmoetten elkaar, begonnen te praten en hadden een enorme klik. Twee uur later kwamen we een derde medereiziger tegen, die vroeg hoe lang we elkaar al kenden. Ehhhh, twee uur?  ;D.

Intel

Tot op heden nog nooit een romantisch moment gehad met iemand helaas.

Intel

Cobie: Als je weet dat je elkaar kunt vertrouwen, dat vind ik romantisch.

Helemaal mee eens!

IJskonijn

*nogmaals de stofdoek eroverheen*

Okee, dit klinkt misschien wat raar in het licht van de verhalen van anderen, maar hier komt het:

Een goede vriendin had me uitgenodigd op het huisfeest van haar studentenflat, en had gezegd dat het misschien leuk was om nog iemand mee te nemen, aangezien zij die avond ook bardiensten moest doen etc. Ik was toen net aan het daten met mijn squish (zie ook mijn introverhaal) en vroeg of hij mee wilde. Het was een gekostumeerd feest en het thema was keuken. Hij stuurde me een email met een foto of hij in dat kostuum met mij mee mocht. Ik dank nog steeds de hemel dat ik alleen was toen ik de foto opende. Hij stond in z'n niksie met alleen een koekenpan om een en ander te bedekken.

Nadat ik bekomen was van mijn hartaanval heb ik heel hard gelachen en hem teruggemaild dat hij natuurlijk wel mee mocht, maar dat ik dan niet bij hem zou horen (knipoog). Uiteindelijk had hij een iets heel leuks bedacht waarbij hij met magneten allerhande bestek aan z'n blouse had hangen. Toen we het er over hadden, vertelde hij dat hij zich besefte dat de foto een ontzettend grote gok was. "Of ze moet keihard lachen, of ze wil me nooit meer zien." En toch deed hij het.

Ik vind het nog steeds heel bijzonder dat iemand zichzelf zo belachelijk durft te maken om indruk op mij te maken. Dat had nog nooit iemand voor mij gedaan. Het deed me denken aan van die mannen in films die in een of ander raar kostuum midden op straat hun meisje de liefde verklaren. Hoewel ik niet echt verliefd was in de zin van romantische gevoelens, was ik toch erg geroerd.

... en ik geloof dat dit ook wel wat zegt over het gebrek aan romantiek in mijn leven, hihi.

calculatedpassion

Citaat van: IJskonijn op juli 10, 2017, 09:55:13 PM
Ik vind het nog steeds heel bijzonder dat iemand zichzelf zo belachelijk durft te maken om indruk op mij te maken.

Oude post, maar dit slaat de spijker op z'n kop! Ik heb lange tijd getwijfeld over mijn romantische aanleg. Ondanks dat ik me vrij koel en afstandelijk gedraag kom ik heel af en toe iemand tegen die het gevoel in me losmaakt mijn eigen welbevinden buitensporig te willen riskeren. Ik kan het niet veel beter omschrijven dan het gevoel dat ik brand van binnen en alles valt of staat met die persoon. Ik denk dat dit misschien wel hetgene is dat romantische en aromantische types van elkaar onderscheid, of zijn er hier ook aromantici die dit gevoel herkennen?

Atlantis

Helaas kan ik op jouw laatste vraag geen antwoord geven, CalculatedPassion. Ik ben zelf namelijk behoorlijk romantisch aangelegd. Mijn leukste ervaring kwam van mijn ex, de vader van mijn kinderen. Hij deed altijd, of in ieder geval in het begin...., stiekem briefjes in tassen, broodtrommels en noem maar op, met lieve korte berichtjes. De moeite die iemand doet, dat blijft altijd bij.

Verder vind ik het herkenbaar dat je jezelf totaal belachelijk kan maken/voelen als je een ander leuk vindt en indruk probeert te maken.... :bloos:
I solemnly swear that I am up to no good...

Koffie

Citaat van: calculatedpassion op november 04, 2018, 07:51:01 PM
Citaat van: IJskonijn op juli 10, 2017, 09:55:13 PM
Ik vind het nog steeds heel bijzonder dat iemand zichzelf zo belachelijk durft te maken om indruk op mij te maken.

Oude post, maar dit slaat de spijker op z'n kop! Ik heb lange tijd getwijfeld over mijn romantische aanleg. Ondanks dat ik me vrij koel en afstandelijk gedraag kom ik heel af en toe iemand tegen die het gevoel in me losmaakt mijn eigen welbevinden buitensporig te willen riskeren. Ik kan het niet veel beter omschrijven dan het gevoel dat ik brand van binnen en alles valt of staat met die persoon. Ik denk dat dit misschien wel hetgene is dat romantische en aromantische types van elkaar onderscheid, of zijn er hier ook aromantici die dit gevoel herkennen?

Ik heb nog nooit de behoefte gehad mezelf belachelijk te maken of zo. In tegendeel. Ik ben juist heel terughoudend en ook verlegen. Ook heb ik nog niet meegemaakt dat iemand zich voor mij voor gek heeft gezet. Waarschijnlijk zou ik ook niet zo goed weten wat ik daarmee aan moest.
Groetjes van Koffie. (V, 1969)
2 kinderen (2000 en 2001). En een kat (2013).

Mijn wiki-ervaringsverhaal lees je hier: https://du.asexuality.org/wiki/index.php?title=Koffie

calculatedpassion

Interessante reacties! Ik doel overigens niet alleen op het riskeren van sociale status door gekdoenerij, maar ook het meer dan anders riskeren van bijvoorbeeld veiligheid/gezondheid ten gunste van een ander. Is dat typisch romantisch gedrag? Bovendien ben ik benieuwd of er hierin verschillen zijn m.b.t. geslacht. Jaja, ik ben nieuwsgierig, ik weet het!

Atlantis

Persoonlijk denk ik eerder dat het te maken heeft met verliefd gedrag, jezelf onzeker voelen enzo. Om aandacht te trekken moet je wel eens uit je 'comfort zone' stappen. Volgens mij komt de romantiek daarna pas... 

En of er verschillen zijn m.b.t. geslacht, dan denk ik dat deze beginnen te  vervagen. Het stereotiepe, dat alleen mannen het initiatief zouden moeten nemen is, volgens mij, door de emancipatie ook niet meer vanzelfsprekend.
Kortom, iedereen kan zichzelf voor paal zetten ;-)...
I solemnly swear that I am up to no good...

Koffie

Citaat van: calculatedpassion op november 05, 2018, 08:11:27 PM
Interessante reacties! Ik doel overigens niet alleen op het riskeren van sociale status door gekdoenerij, maar ook het meer dan anders riskeren van bijvoorbeeld veiligheid/gezondheid ten gunste van een ander. Is dat typisch romantisch gedrag? Bovendien ben ik benieuwd of er hierin verschillen zijn m.b.t. geslacht. Jaja, ik ben nieuwsgierig, ik weet het!

Geen idee, maar aan mij zou dat iig niet besteed zijn. ;)
Groetjes van Koffie. (V, 1969)
2 kinderen (2000 en 2001). En een kat (2013).

Mijn wiki-ervaringsverhaal lees je hier: https://du.asexuality.org/wiki/index.php?title=Koffie