Nieuws:

Voor vragen rond je registratie, je account of het functioneren van het forum kun je een email sturen naar:
mailaven @ freedom.nl (zonder spaties rond de @).
Vermeld dan ook even de naam waarmee je je hebt geregistreerd.

Hoofdmenu

Kinderwens?

Gestart door Dark_Lord_, september 09, 2015, 08:07:11 PM

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

Lady D.

Wel opvallend hoge score van mensen zonder kinderwens. Heb ze nooit gewild en ben tot op de dag van vandaag blij dat ik ze niet heb. 

SKUGDY

k heb nou nooit echt een kinderwens gehad, maar na 3 jaar werken achter de kassa bij de appie heijn heb ik een gruwelijke hekel aan ze.
zit je 5 uur te scannen met gekrijs en gejank en gesnotter als achtergrond geluid, moet je die beesten ook nog rozijntjes aanbieden en zie je ze helemaal over die arme rozijntjes kwijlen, ze op de grond laten vallen en ze dan van de grond af eten.
harrejasses nee. valt ook geen intelligent gesprek mee te voeren en daar kan ik al helemaal niet tegen. ze zijn duur en mn droom van de wereld rondreizen en mn bucketlist aflopen zou met een kind nooit lukken.
sorry pa, maar kleinkinderen kan je wel vergeten, had je zelf maar meer kinderen moeten hebben en je hoop daarover verdelen ipv het alleen op mij te gooien.

Eugenie84

Vroeger wel een kinderwens gehad. In de loop der tijd word je realistischer. Naast het feit dat ik enkel zwanger zou kunen worden via medische weg. Denk ik ook niet dat ik een kind zou kunnen opvoeden. Laat staan dat ik het een leven als het mijne zou willen aandoen. En verder heb ik geen enkele jobstabiliteit, dus dat gaat hem niet worden.

G86

Ik heb wel een hele sterke kinderwens, maar moet gaan accepteren dat ik zelf nooit kinderen zou krijgen...  :'( Er is nog nooit iets bij mij naar binnen geweest. Heb er therapie voor gehad, maar dat heeft niet geholpen. Wordt al raar van het idee...

Ik werk op een kinderdagverblijf met kinderen van 0-4 jaar. Weet dus wat voor je band met kinderen kan krijgen. Laat staan met je eigen kind...

Ergens heb ik de hoop dat ik iemand tegen kom die mij accepteert, maar weet ook dat die kans klein is. Sinds een week is mijn relatie uit na een anderhalf jaar. Voornamelijk door de seksuele behoeftes van mijn ex.

Adotpie zou een optie zijn, maar dan wel met een partner...  ???

AnnikaBout

#19
.

Fricai

Citaat van: Annika Bout op oktober 08, 2017, 10:38:28 PM
Sinds ik mezelf beter heb leren kennen en accepteren, weet ik dat eigen kinderen gewoon geen optie is. Ik heb schizotypische en schizoide persoonlijkheids stoornis, en naast dat dat erfelijk kan zijn, en ik dat zeker niet door wil geven, weet ik ook dat ik gewoon teveel drukte in m'n hoofd heb om een kind 24/7 op te voeden.

Dat is een bewonderenswaardige positie, vind ik! :)

Anita

Ik heb zes prachtkinderen en vier prachtkleinkinderen  :grouphug: .  Zwanger zijn vond ik heerlijk. Zo´n klein wezentje dat groeit in je buik, dat was een mooie tijd.
Ook de bevallingen en de borstvoedingsperiode was 100 procent genieten.
Een schattige baby laten opgroeien tot een mooie zelfstandige vrouw of man, ik kan me geen grotere voldoening bedenken.
En wat een mooie bijkomstigheid was, ik gebruikte het als ´excuus´ om geen sex te hebben  ;D .
Nu zijn ze allemaal volwassen, ik ben sinds meer dan tien jaar gelukkig alleen, heb zeven jaar geleden een camper gekocht en reis nu de wereld rond.
:wave:

AnnikaBout

#22
.

Fricai

CiteerMaar als ik dan thuis kom heb ik echt rust nodig. Door alle emotionele indrukken, het sociaal doen, ben ik dan echt compleet uitgeteld.

Begrijpelijk! Ikzelf twijfel of ik het ooit zou willen, maar op dit moment zou ik om dezelfde reden sowieso al niet zien zitten (niet de energie voor).

CiteerDus ja dan wordt je wel realistisch. De laatste paar jaren is ook de behoefte volledig verdwenen. Misschien een of ander hormonaal ding..? Geen idee. Ik word ook wat ouder nu.

Zou kunnen dat er iets concreets is veranderd ja... Maar uiteindelijk maakt het niet zoveel uit. ;)

Jeanette1707

#24
Citaat van: Sully op september 10, 2015, 06:44:21 PM
Heftig, Ratlook.. ? :(

Het valt wel op dat er hier veel mensen zonder kinderwens zijn. Zouden aseksuelen gemiddeld minder snel een kinderwens hebben? Ik heb zelf wel een enorm grote kinderwens. Het is dat ik nu studeer, geen partner heb en geen goede omgeving, anders zou ik het liefst nu al zo'n kleintje in mijn armen sluiten. :ange: Maar dat kindje mag 10 jaar wachten, zodat ik hem/haar een goede omgeving kan geven. Ik ben er nu ook al uit als ik geen partner vind, dat ik dan bewust alleenstaand moeder word, met een zaaddonor bijvoorbeeld.

Zo denk ik dus ook!!




(Opmaak gerepareerd, Edewecht)

Crash

ja ik heb een kinderwens.

ik kijk niet vooruit naar....de daad (en dan heb ik nog geluk dat ik het niet hoef te dragen) en vind babies niet zoveel aan maar ben sinds kort wel oom, en vind het magisch om te zien hoe zo'n kind zich langzaam ontwikkeld, puur en niet corrupt....het geeft me op een bepaalde manier rust.

ik vond me jeugd geweldig, heerlijk onbezorgd spelen. ik krijg dat nooit meer terug maar laat een kind graag kennis maken met die periode.

tot slot als ik kijk hoe sterk de band tussen mij en me ouders is en hoeveel ik van ze hou....zoiets wil ik later ook. krijg al een paniekerig idee van dat plaatje alleen achter de geraniums till the end of time :p

Min

Inderdaad opvallend dat hier veel mensen zijn zonder kinderwens. Ik zou in de toekomst juist wel heel graag kinderen willen. Net als Crash hou ik heel erg van mijn familie en zou ik het geweldig vinden eenzelfde band te krijgen met eigen kinderen. Het gezinsleven lijkt me heerlijk. Lekker samen leuke dingen doen zoals mijn ouders ook altijd met mij deden toen ik klein was. Mijn idee van geluk is heel huiselijk. Ik hoef niet naar verre landen en wil ook niet allemaal avontuurlijke dingen doen; ik vind het ook heerlijk om met familie thuis te zijn en samen te koken of een serie te kijken. En inderdaad: ik moet er niet aan denken dat er geen generatie onder mij is die zich later om mij bekommert. Mijn opa en oma zouden weinig bezoek krijgen als wij er niet waren. Ik hoop dat er later (jongere) mensen zijn voor wie ik net zo belangrijk ben als zij voor mij zijn. Van andere familieleden moet ik het niet hebben want ik heb geen neefjes en nichtjes en maar een broertje en hij wil misschien niet eens kinderen. Juist doordat ik een kleine familie heb hecht ik denk ik veel waarde aan die familiebanden.
Als ik kleine kinderen zie dan denk ik ook wel eens dat ik dat over niet al te lange tijd wel zou willen, maar ook mijn situatie is daarvoor echt nog niet ideaal. Ik wil toch liever echte eigen woonruimte hebben en een stabiele baan voor ik daar serieus over na zou denken. En een relatie van een paar jaar zou ook fijn zijn. Bovendien weet ik zeker dat ik emotioneel gezien een kind nu nog niet alles zou kunnen geven. Ik ben niet egoïstisch in veel opzichten, maar het is toch best fijn om gewoon een dag echt ziek te kunnen zijn als je ziek bent (en ik ben niet vaak ziek, dus dan ben ik ook écht ziek) en niet te moeten doen alsof het toch wel gaat omdat er andere mensen zijn voor wie ik moet zorgen. Maar nog tien jaar wachten... Dat vind ik toch wel heel lang. Ik wil meer dan één kind en ik weet (van dichtbij) dat dat niet vanzelfsprekend is, zeker niet als je ouder wordt, dus heel veel ouder dan 30 zou ik toch niet willen zijn.

Grappig, ik heb voor mezelf eigenlijk ook al besloten dat ik desnoods een bewust alleenstaande moeder zou worden. Het liefst heb ik 'het ideale plaatje', maar als ik geen geschikte partner kan vinden dan is mijn behoefte om kinderen te krijgen zo groot dat ik het dan alleen zou doen. En wie weet of ik daarna dan toch nog een keer een relatie krijg.
Wel een beetje jammer om de cijfers te zien wat dat betreft. Ik heb er op zich wel vertrouwen in dat ik een aseksuele partner kan vinden die bij me past, maar dit is wel een belangrijk punt, en als het daadwerkelijk zo is dat veel aseksuelen minder snel een kinderwens hebben (dat idee krijg je wel een beetje als je deze cijfers ziet) dan wordt het misschien toch moeilijker dan ik dacht. Toch goed om te weten.

AltijdDruk

Kinderen... nee bedankt. Ik heb me 8 jaar geleden laten steriliseren zodat ik heel zeker weet dat ze er nooit komen. Vroeger wilde ik ze niet omdat ik al paniekaanvallen kreeg bij de gedachte aan een bevallig en alle onderzoeken, al die artsen die om je heen staan terwijl je daar met je benen open ligt. Het idee alleen al was genoeg om me af te schrikken, laat staan de mogelijke complicaties en zo...

Toen ik ouder werd, werd ik me ervan bewust dat er teveel dingen zijn die ik niet op wil geven voor een kind. Mijn vrijheid om gewoon te kunnen doen waar ik zin in heb wanneer ik daar zin in heb, verre reizen (kinderen kosten meer geld dan ik ervoor over zou hebben) kunnen maken zonder rekening te hoeven houden met lange vluchten, etc etc. Voor mij zou een kind een enorme last/beperking zijn waar ik niet mee om kan gaan.
Daar komt nkg bij dat ik me inmiddels bewust ben van mijn genetische bagage en dag ik die waarschijnlijk door zou geven. Dat wil ik een kind gewoon niet aandoen. Verslavingsgevoeligheid, een vergrote kans op depressies, een stoornis in het autistisch spectrum en een vergote kans op kanker.. Ik vind dat ik egoïstisch zou zijn als ik met die kennis in mijn achterhoofd een nieuw leven op aarde zet dat vervolgens maar met al die issues moet zien te dealen.
Iedereen is natuurlijk vrij om die keuze te maken, maar ik kan het niet over mijn hart verkrijgen en zou last hebben van een schuldgevoel.

Dat stukje behoefte aan familie waar de mensen boven die bericht over schrijven herken ik ook niet. Ik heb al jaren geen contact meer met familie en mis ze ook niet. Ik betwijfel zelfs of ik in mijn toekomst nog steeds een partner wil omdat dat ook weer verplichtingen met zich meebrengt waar ik vaker niet dan wel aan wil voldoen. Hoe ik mijn toekomst dan wel zie? Als eentje met een mooie carrière, vol hard werken en verre reizen, en in mijn vrije tijd hoop ik me in te kunnen gaan zetten voor jongeren in de gemeente waar ik later ook mag wonen :) Misschien ga ik ooit nog boeken schrijven, of een spellenwinkel beginnen of zo...

Fricai

Citaat van: AltijdDruk op december 04, 2017, 05:16:35 PM
Daar komt nkg bij dat ik me inmiddels bewust ben van mijn genetische bagage en dag ik die waarschijnlijk door zou geven. Dat wil ik een kind gewoon niet aandoen. Verslavingsgevoeligheid, een vergrote kans op depressies, een stoornis in het autistisch spectrum en een vergote kans op kanker.. Ik vind dat ik egoïstisch zou zijn als ik met die kennis in mijn achterhoofd een nieuw leven op aarde zet dat vervolgens maar met al die issues moet zien te dealen.

Aan de ene kant mooi, en ik wou dat iedereen hier over na dacht alvorens kinderen te krijgen. Aan de andere kant: Iedereen heeft wel enige 'negatieve' bagage, en waar leg je de grens wat te veel is? Hoeveel % van de mensen heeft zoveel negatieve bagage dat ze beter niet voort zouden planten? Erg moeilijk te zeggen. Het hangt trouwens samen met dat andere recente topic, niet? ;)

Citaat van: MinEn inderdaad: ik moet er niet aan denken dat er geen generatie onder mij is die zich later om mij bekommert.

Dit hoor ik vaker, en ik snap het ook wel, ... Maar is dat in principe niet een egoïstisch argument?

Min

Citaat van: Fricai op december 04, 2017, 05:31:33 PM
Citaat van: MinEn inderdaad: ik moet er niet aan denken dat er geen generatie onder mij is die zich later om mij bekommert.

Dit hoor ik vaker, en ik snap het ook wel, ... Maar is dat in principe niet een egoïstisch argument?

Zeker. Maar daar heb ik geen moeite mee. Het is immers geen verplichting. Sterker nog: zelf vind ik het erg fijn om mijn ouders en grootouders die liefde te kunnen geven. Ik doe het graag. Het is voor mij vanzelfsprekend, want zij hebben mij ook altijd liefde gegeven (en nee, ik heb er niet om gevraagd er te zijn, maar ik ben toch blij dat ik er ben en dat ze goed voor me gezorgd hebben). Wat zijn nou die paar momenten in een week... Ik zou ze liever nog vaker zien omdat ik van ze hou en gewoon graag bij ze ben (maar dat zou te beperkend zijn voor mijn eigen leven, dus het is prima dat ik gewoon mijn eigen leven kan leiden).

Bovendien, en dat hangt zeker samen met dat andere topic waar je naar verwijst, vind ik het leven gewoon heel leuk. Over het algemeen dan. Dat gun ik mijn eventuele toekomstige kinderen ook. Het voelt niet als een last waar ik ze mee opzadel (waarbij ik meega met AltijdDruk dat het anders ligt als je weet dat er factoren zijn die invloed kunnen hebben op de kwaliteit van leven van je kinderen. Dat lijkt me een lastige overweging. Voor zover ik nu weet speelt dat voor mij niet echt, maar ik zie van heel dichtbij bij een vriendin dat zij er nu al bij stilstaat dat ze de grote kans op depressies in haar familie liever niet wil doorgeven terwijl ze wel een kinderwens heeft. Dat is natuurlijk heel lastig). Uiteindelijk is iedereen ook vrij om zijn/haar eigen keuzes te maken. Ik ben niet zoals de mensen in arme landen die deels kinderen krijgen omdat ze iemand nodig hebben die voor hen kan zorgen als ze oud zijn. Het zou inderdaad egoïstisch zijn om ervan uit te gaan dat je kinderen dat voor je doen. Je hoopt het, maar je weet het niet en hier hebben we de luxe dat we voor lichamelijke zorg niet volledig afhankelijk zijn van nakomelingen of vriendelijke buren. Voor het emotionele aspect kan ik alleen maar hopen dat het iemand iets boeit en dan lijken familiebanden toch hechter dan de meeste vriendschapsbanden (niet per se omdat het een bloedband is, maar omdat je in een ideale situatie helemaal jezelf kan zijn bij mensen met/bij wie je bent opgegroeid).