Nieuws:

Voor vragen rond je registratie, je account of het functioneren van het forum kun je een email sturen naar:
mailaven @ freedom.nl (zonder spaties rond de @).
Vermeld dan ook even de naam waarmee je je hebt geregistreerd.

Hoofdmenu

Angst en twijfels

Gestart door JisseB, november 29, 2015, 04:23:37 PM

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

Matsoe

#15
@ dystopian, ze heeft gereagereerd maar we praten gewoon wat minder publiekelijk  :P

ik heb OKcupid ook geprobeerd maar toen kwamen er nog alleen maar mensen die over geslachtsdelen begonnen te praten.... had er trouwens ook zo'n een gevonden op acebook -.-

_dystopian_

Citaat van: Matsoe op december 07, 2015, 04:48:04 PM
@ dystopian, ze heeft gereagereerd maar we daten gewoon wat minder publiekelijk  :P

ik heb OKcupid ook geprobeerd maar toen kwamen er nog alleen maar mensen die over geslachtsdelen begonnen te praten.... had er trouwens ook zo'n een gevonden op acebook -.-

Vind ik leuk ;D ;D!

Tanichka

Zijn er mensen wiens angst nog een stapje verder gaat? Want ik vind van mezelf dat ik echt angstig ben als het op daten aankomt.
Daten met seksuelen is voor mij sowieso out of the question maar nu probeer ik te daten via alternatieve datingsites (Ik heb me op een stuk of 6 datingsites voor aseksuelen ingeschreven) maar nu ben ik nog steeds bang dat die mensen seks met mij gaan willen.
Ik ben bang dat ze liegen, mij toch gaan pushen of toch meer gaan willen na een tijdje of mij verkrachten (want iemand die echt geen seks wilt is natuurlijk nog leuker om uit te dagen of te verkrachten dan iemand die er niet vies van is).
Nu heb ik in mijn zoekertjes gezet dat ik wel romantisch ben en behoefte heb aan knuffels en kussen maar nu heb ik zelfs daar al spijt van. Als ik terug denk aan de laatste keer dat iemand mij gekust heeft voel ik mij eigenlijk een beetje verkracht. Tot een paar jaar geleden kuste ik wel nog graag.
Ik ben er eerlijk gezegd een beetje gek in m'n hoofd van aan het worden. Zijn er mensen die dit herkennen?

Koffie

Welkom!

En nee, dat soort angsten heb ik niet. Ik ben er altijd wel op bedacht dat er rare snoeshanen zijn, op elke site, maar mij maakt dat niet zo angstig als jou. Wel oplettend.
Groetjes van Koffie. (V, 1969)
2 kinderen (2000 en 2001). En een kat (2013).

Mijn wiki-ervaringsverhaal lees je hier: https://du.asexuality.org/wiki/index.php?title=Koffie

Tanichka

Ik dacht dat het er misschien aan lag dat ik teveel over mijn grenzen ben gegaan. Maar ik heb gelezen in jouw verhaal dat dat bij jou ook het geval was. Ik zal nog wat dieper moeten graven dan.
Ik woon al meer dan 10 jaar alleen. Ik heb seks nooit met liefde geassocieerd. Niet als tiener en niet als twintiger. Ik ben nu 33. Ik ben wel al een keer heel erg verliefd geweest in mijn leven. Ik heb zeker emoties maar mijn behoefte aan sociaal contact is ook heel laag. Ik heb geen echte vrienden en nee dat is niet zielig want ik voel die behoefte niet. (ook dat heb ik bij mezelf proberen forceren). Het hangt misschien allemaal wat samen.

Edewecht

Hoi Tanichka, ik herken wel enkele dingen uit je verhaal. Ook ik heb seks nooit met liefde geassocieerd, en andersom trouwens ook niet.

(Ik denk dat dit forum daarom ook bestaat. Een aseksueel voelt zich niet seksueel aangetrokken door een andere persoon.
Hier zijn ook aromantische aseksuelen op het forum - die zich dus noch seksueel noch romantisch voelen aangetrokken tot een andere persoon.)

Ik heb mijn leven lang al alleen gewoond - nooit een relatie gehad. Vroeger voelde ik me daardoor eenzaam, maar op een gegeven moment heb ik daar een punt achter gezet. "Ik ben alleen, maar ik laat me daar niet langer ongelukkig door maken," heb ik tegen mezelf gezegd. Dat gaf heel veel rust. En ruimte.

Als je schrijft: "Ik heb zeker emoties maar mijn behoefte aan sociaal contact is ook heel laag." kan ik me dat goed voorstellen. Ook heb ik weinig vrienden, want ik hou niet van oppervlakkige blabla. Ook ik heb moeten leren dat je jezelf in die dingen niet moet forceren.
En nee, dat is inderdaad niet zielig. Je kunt het ook zien als emotionele onafhankelijkheid!

Het woord angst  gaat me wat ver.
Ik merk diep in mijn hart wel een verlangen naar een vriend, maar het idee van een 'relatie' vind ik beklemmend. Ben er niet goed uit.

Maar wie houdt je tegen om op zo'n site je profiel te veranderen? "Ik zoek iemand die niet van seks, en niet van knuffels en kussen houdt" zoiets. Je bent niet de enige! Dat weet ik omdat ik al wat langer op dit forum rondloop  :-\  Oké je moet ze met een lantaarntje zoeken, maar ze zijn er!
en de leraar die mij altijd placht te dreigen: 'jongen, jij komt nog op het verkeerde pad'
kan tevreden zijn en hoeft niets meer te krijgen, dat wil zeggen: hij heeft toch gelijk gehad.

(lennaert nijgh)

Tanichka

Hoi Edewecht,
Bedankt voor je reactie!
Ik denk dat ik heel mijn jonge leven type A ben geweest maar ik ben, toen ik 25 was, enorm verliefd geweest dus ik veronderstel dat ik vanaf dan bij type C hoorde. Nu, sinds een paar jaar, ben ik helemaal type D. Eén keer per jaar ga ik eens op een dating site staan en spreek ik met een paar mannen af om te zien of ik iets voel en er gebeurdt helemaal niks vanbinnen. Niet mentaal en niet fysiek. Mijn laatste experiment was een paar weken geleden en ik heb het er  nu wel helemaal mee gehad, vandaar dat ik ineens hier opduik.
Toch droom ik ervan een serieuze relatie te hebben.
Inderdaad, met in mijn achterhoofd het idee "anders ga ik nooooooooit iemand vinden" heb ik er toch zoenen bijgezet. Dat vergroot mijn doelgroep. Het is waar, zo blijf ik maar over mijn eigen grenzen gaan.
Ik durf heel moeilijk "nee, ik vind dat niet leuk" zeggen. Ik denk dat ik daarom zo bang ben.



Edewecht

Citaat van: Tanichka op juni 18, 2016, 09:09:23 PM

Het is waar, zo blijf ik maar over mijn eigen grenzen gaan.
Ik durf heel moeilijk "nee, ik vind dat niet leuk" zeggen. Ik denk dat ik daarom zo bang ben.


De spijker op z'n kop, en ook herkenbaar.

Als ik mijn eigen grenzen niet duidelijk heb, en er zelf steeds overheen ga, hoe kan ik dan van een ander verwachten dat hij die grens wel respekteert? Zolang dat onduidelijk blijft, ben je voortdurend bang dat de ander te dichtbij komt.
Ik hou erg van knuffelen, en vroeger was dat meer een probleem dan nu, omdat vroeger de andere man meer verwachtte, ik mijn grenzen niet serieus nam, en dus steeds 'het gevaar' van seksuele toenadering op de loer lag.
Maar nu weet ik dat ik aseksueel ben, en ik zorg dat de ander dat ook weet. Dus 'daar' is de grens, verder gaan we niet, duidelijk. Zo kun je een veiligheid kreëren.
Maar een eerste vereiste is, dat je jezelf en je grenzen serieus neemt! En eerlijkheid vanaf het eerste moment. Niet altijd makkelijk, weet ik. Maar ja...
en de leraar die mij altijd placht te dreigen: 'jongen, jij komt nog op het verkeerde pad'
kan tevreden zijn en hoeft niets meer te krijgen, dat wil zeggen: hij heeft toch gelijk gehad.

(lennaert nijgh)

Tanichka

Ja, je leest vaak over ouders die hun tienerdochters moeten leren dat ze echt wel nee mogen zeggen tegen een jongen als hij iets probeert wat ze nog niet willen, maar zelfs als volwassene is dat soms nog zo moeilijk. Erg toch. Dan denk ik dat ik toch nog veel ruggengraat moet bij kweken.  :(
Behalve mijn zoon, met wie ik heel veel knuffel en kus ben ik met niemand fysiek.
Ik raak geen mensen aan en als iemand mij aanraakt aan mijn arm of hand of mij knuffelt vind ik dat eigenlijk niet leuk, maar ik laat het maar gebeuren omdat ik weet dat ze het goed bedoelen. Ik heb lang gedacht dat ik autistisch was maar behalve het fysieke "probleem" heb ik volgens mij geen enkele overeenkomst met autisten. Ik ben een paar jaar geleden met een man die Asperger had uit geweest omdat ik dacht dat dat misschien wel de oplossing zou zijn maar dat lukte toch ook niet echt. Hoewel ik er voor open sta om het nog eens te proberen; ik ben veel aan mezelf aan het werken en ook geen enkele autist is dezelfde natuurlijk.
Maar goed. Als ik interesse heb in een man dan geef ik hem meestal een arm om duidelijk te maken dat ik het leuk vind dat we samen zijn. En dan krijg ik vaak een goed bedoelde kus boven op m'n hoofd terug en dat haaaaaaaaaaat ik. Maar ik vind het toch echt wel zielig als ik op zo'n moment moet zeggen dat ik dat echt niet leuk vind  :( .



Koffie

Het is met grenzen toch ook niet altijd even duidelijk? Ik weet wat ik niet meer wil: toneelspelen. Niet dat ik dat bewust deed, maar om geliefd te kunnen zijn was ik gewend dat ik mezelf niet mocht zijn. Dus deed ik op verschillende fronten enorm mijn best anders te worden dan ik ben. Een soort geestelijke verkrachting van mezelf, ingegeven door mijn familie, school, etc. Het is pas de laatste jaren dat ik in de liefde voor mezelf ontwikkelingen doormaak. En dat is toch de basis voor al je relaties.

Ik hoef nooit meer te geloven dat seks erbij hoort en dat soort dingen. Ik weet zelf niet precies waar mijn grenzen liggen tav wat ik wel wil (behalve niet tongzoenen) en ik wil dat ook helemaal niet vastleggen. Ik wil de ruimte om dat uit te zoeken. Het verschilt per persoon, tenslotte.

Overigens ben ik gestopt met datingsites. Voor mij is dat een erg vreemde wereld, ik kan er eigenlijk niets mee. Vanaf dag 1 is dat zo geweest. Al die wensen en profielen, het lijkt wel een sollicitatie. Daar heb ik ook nooit wat mee gekund. Mijn profielen op aseksuele sites laat ik wel zichtbaar, maar daar is zo weinig activiteit dat dat min of meer hetzelfde is als ze verbergen. ;)

Maar ik herken in zekere zin wel je angst Tanichka. Alleen ben ik niet bang voor vervelende kerels op die sites. Die zijn er wel, maar dan blokkeerde ik ze. Ik was vooral bang dat ik zelf over mijn grenzen zou gaan, zoals ik dat in het verleden ook heb gedaan. Maar daar ben ik steeds minder bang voor.

Overigens ben ik wel autistisch, maar lang niet alle autisten hebben een aversie tegen knuffelen. Ik kan moeilijk zonder, zelfs en mis dat ook echt in mijn leven. Met mijn kinderen knuffel ik wel veel (waaronder mijn door mij zeer knuffelbare autistische zoon) en natuurlijk met de poes. ;) Ik knuffel alleen bepaald niet met iedereen, ik ben heel selectief. Ik verlang er erg naar om een partner te hebben om mee te knuffelen en knus samen te zijn.
Ik ken ook een autist die vaak in steden te vinden is om Free Hugs uit te delen. Kortom, met die autisten kun je alle kanten op, ook dat is heel persoonlijk!
Groetjes van Koffie. (V, 1969)
2 kinderen (2000 en 2001). En een kat (2013).

Mijn wiki-ervaringsverhaal lees je hier: https://du.asexuality.org/wiki/index.php?title=Koffie

Tanichka

#25
Hoi Koffie,
Dat herken ik zooo erg. Het willen voldoen aan de verwachtingen van anderen om geliefd te worden. Zo ben ik helemaal mijn eigen identiteit verloren en die ben ik nu aan het proberen opbouwen. Van nul.
Tot een jaar of 5 geleden had ik dan ook gewoon seks. Tot ik er mentaal en fysiek helemaal aan ten onder ben gegaan. Ik heb chronische bekkenbodem pijn gekregen, omdat ik mijn lichaam zo geforceerd heb . Mijn baarmoeder en mijn eileiders zijn verwijderd. Dus ik ben er echt letterlijk helemaal kapot van gegaan. En mijn gezondheids problemen zijn nog niet opgelost. Luisteren naar je lichaam is zo belangrijk. Harde les!
Ik ben ook extreeeeem selectief met m'n knuffels. Ik moet er zelfs niet aan denken dat ik een van mijn ouders zou moeten knuffelen. Echt ongemakkelijk! Tot op heden is alleen mijn zoon door de selecties geraakt. Hahaha  ;D Maar ook ik verlang hevig naar een partner om mee te knuffelen.
Een autist die free hugs uitdeelt wauw. Dat lijkt me dan een soort zelf therapie of hij koppelt fysiek contact los van zijn eigen emoties. Ik weet het niet. Mensen zijn zo complex. En ik begrijp wel dat als mijn grenzen al zo complex en moeilijk zijn voor mezelf dat het voor een ander helemaal moeilijk te begrijpen is. Misschien is het een veel betere oefening gewoon met seksuelen uit te gaan en dan nee te leren zeggen ipv ze te ontwijken. Maar langs de andere kant kan zo'n relatie met een seksueel niet slagen want ik wil niet dat mijn man zijn seks op een ander gaat halen omdat ik het hem niet kan geven. En ik veronderstel dat een man ook geen relatie zal aangaan als hij op voorhand weet dat hij zijn seks ergens anders moet gaan halen. Zucht...

Koffie

Die persoon inschattende koppelt hij het contact niet los van zijn emoties hoor. En voor hem is het vast ook niet therapeutisch. Misschien wel voor sommigen die hij knuffelt. ;) Autisten zijn mensen en we verschillen onderling, net als andere mensen.

Ik knuffelde ook mijn ouders niet, maar de band met mijn ouders was niet zo goed.

Misschien is het belangrijk dat je eerst met jezelf en je relatie met je lichaam in rustiger vaarwater komt, voor je je aan dating waagt?

Groetjes van Koffie. (V, 1969)
2 kinderen (2000 en 2001). En een kat (2013).

Mijn wiki-ervaringsverhaal lees je hier: https://du.asexuality.org/wiki/index.php?title=Koffie

Edewecht

Citaat van: Koffie op juni 19, 2016, 06:22:03 PM

Misschien is het belangrijk dat je eerst met jezelf en je relatie met je lichaam in rustiger vaarwater komt, voor je je aan dating waagt?


(Instemmend geknik van Edewecht)
en de leraar die mij altijd placht te dreigen: 'jongen, jij komt nog op het verkeerde pad'
kan tevreden zijn en hoeft niets meer te krijgen, dat wil zeggen: hij heeft toch gelijk gehad.

(lennaert nijgh)