Nieuws:

Voor vragen rond je registratie, je account of het functioneren van het forum kun je een email sturen naar:
mailaven @ freedom.nl (zonder spaties rond de @).
Vermeld dan ook even de naam waarmee je je hebt geregistreerd.

Hoofdmenu

angst voor de toekomst

Gestart door yuki, november 15, 2016, 01:48:26 PM

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

yuki

Ik wil graag wat met jullie delen. Sinds ik weet dat ik romantisch aseksueel ben en als vrouw op vrouwen verliefd wordt, ik worstel overigens nog erg met het accepteren hiervan, pieker ik erg over de toekomst. Ik heb een erg zwart toekomstbeeld. Ik heb namelijk wel heel erg het verlangen naar een relatie, een maatje voor het leven aan wie ik mijn liefde kwijt kan. Ik heb heel veel bewondering voor anderen hier op het forum die alleen en gelukkig zijn maar ik zie dat plaatje voor mezelf totaal niet voor me. Op dit moment beangstigd het me als ik er aan denk dat ik altijd alleen zal blijven. Ik worstel hier erg mee omdat ik wel weet dat het natuurlijk lastig gaat worden om iemand tegen te komen die ook romantisch aseksueel is en als vrouw op vrouwen valt. Hoe gaan jullie hier mee om? Hoe zien jullie de toekomst?, of zijn jullie daar helemaal niet mee bezig? Ik hoop dat ik wat reacties krijg zodat jullie me misschien weer wat verder kunnen helpen.

Groetjes, Annemieke.  :wave:

Ace89

Hoi Annemieke,

Ik begrijp precies hoe je voelt! Ik worstel ook met hoe ik mijn toekomst nu moet gaan vormgeven. Er zijn weken waarin ik er totaal niet aan denk en dan weer dagen dat het me erg moeilijk is. Je bent echt niet de enige hoor! Ik denk dat veel aces wel eens of meerdere malen door die fase heengaan. Ik heb nu zelf professionele hulp gezocht om me te helpen mijn gedachten te ordenen en te onderzoeken wat ik nu echt wil en kan. Het gaat te ver om alles hier op te schrijven, maar mocht je hierover verder willen kletsen kan dat altijd via PB of een chat ofzo.

Nikki
Een hokje dient om even te passen of iets je staat. Daarna stap je weer vrij de wereld in, met of zonder nieuwe aanwinst :D

Koffie

Jawel hoor, ik herken dat ook. Ik heb me er wel min of meer bij neergelegd dat het is zoals het is en dat de kans ooit weer een partner te vinden niet erg groot is, maar ik heb daar ook moeite mee. Er speelt daarin meer mee dan mijn aseksualiteit. Tips heb ik niet echt. Het is een proces waar je doorheen gaat en dat gaat op en neer. Ik richt me dus niet echt op het vinden van een maatje, maar dat wil niet zeggen dat ik dat soort liefde niet mis in mijn leven. Ik kan dat alleen niet oplossen, dus ik heb me daar een soort van bij neergelegd. Of zoiets.
Groetjes van Koffie. (V, 1969)
2 kinderen (2000 en 2001). En een kat (2013).

Mijn wiki-ervaringsverhaal lees je hier: https://du.asexuality.org/wiki/index.php?title=Koffie

Unalome

Ik snap heel goed hoe je je voelt, Annemieke! Zelf ben ik heteroromantisch aseksueel, maar ook verlangende naar een zielemaatje. Ik weet nu sinds half september dat ik aseksueel ben, en dat zwarte toekomstbeeld wat jij omschrijft was een van de eerste dingen die ik voelde. Veel tips heb ik niet, maar ik kan je wel vertellen wat ik tot nu toe doe: ik heb me aangemeld op OKCupid, een datingapp waarop je kunt aangeven dat je aseksueel ben. We zijn niet met veel, maar de goede zou er maar net tussen zitten! Verder heb ik een ace ring aangeschaft. Zo kunnen andere aces me makkelijker herkennen (da's niet de enige reden voor de aanschaf - ik krijg een fijn gevoel als ik er naar kijk en bedenk dat ik deel ben van deze gemeenschap <3). Ik bekijk het altijd maar zo: we zijn waarschijnlijk met meer dan we tot nu toe weten, maar heel veel mensen vinden het eng daarvoor uit te komen of hebben nog niet ontdekt dat aseksualiteit bestaat en normaal is. In eerste instantie had ik me bedacht dat ik écht niet meer wilde daten met een seksuele man, maar als ik dat niet doe ontneem ik mezelf de kans iemand te ontmoeten die 1) mij zo waardeert dat hij mijn grenzen voor lief neemt (of open staat voor compromissen) en 2) zelf misschien ook wel worstelt met een laag libido/aseksualiteit/erectieproblemen/etc. en daarom niet zoveel van seks moet hebben. Misschien ben ik wel precies wat hij zoekt. You never know...

Ik raakte in gesprek met iemand op OKCupid die mij vertelde het spannend en opwindend te vinden dat de vrouw nee zegt en geen seks wil. Dat onbereikbare windt hem op. Als hij diegene niet seksueel gelukkig kan maken, wilde hij dat op andere manieren (hij gaf huishoudelijke taken doen als voorbeeld). Ik dacht dat ik niet begeert wil worden, omdat ik diegene niet kan geven wat hij wil en dan vreet mijn schuldgevoel aan me. Maar door wat hij zei ben ik nu aan het nadenken of ik het niet erg zou vinden als ik me niet schuldig hoef te voelen dat ik weiger.

Moral of the story: veel mensen die niet aseksueel zijn, zijn niet per definitie op zoek naar (veel) seks! Ieder mens is anders en uniek. De zoektocht is misschien wat lastiger voor ons, maar misschien put je hier in ieder geval hoop uit. ;)

Dark_Lord_

Ik kan me wel een beetje in je verhaal vinden, gezien ik 28 ben en nog steeds niet echt iets gehad heb dat in de buurt komt van een liefdesrelatie en daar de laatste 5 jaar toch een beetje naar verlang. Ook is het soms best frustrerend om bij familieaangelegenheden er als de enige single bij te zitten. (Nou ben ik niet de meest sociale persoon, dus daardoor vind ik familieaangelegenheden sowieso niet heel geweldig.)
Omdat ik in mijn hele leven al een aversie had naar seks en dat helaas wel een van de standaard ingrediënten is in de doorsnee liefdesrelatie, hield dat me echt tegen om me echt met relaties bezig te houden.

Maar aan de andere kant, en dit kan best bot klinken, moet je ook oppassen dat je het gevoel krijgt alleen gelukkig te kunnen worden in een liefdesrelatie. Uit ervaring weet ik dat die gedachtegang erg zelfdestructief is.
Ik ben na verloop van tijd gaan inzien dat een relatie niet een van de hoofdingrediënten in de maaltijd des levens moet zijn, maar meer een bijgerecht dat een goede hoofdmaaltijd verder kan verrijken. Daarom probeer ik nu die hoofdmaaltijd zo voedzaam mogelijk te krijgen. Dat bijgerecht kan later wel.

Misschien dat ik het zelf voor anderen invul, maar ik denk dat veel mensen die op dit forum aangeven als single gelukkig te zijn ook een fase hebben meegemaakt waarin ze erg verlangden naar een relatie, maar later zijn gaan inzien dat het niet een vereiste is om geluk in hun leven te krijgen.
Seks is net een menselijke nabootsing van een Ikea product...
1. Haal de onderdelen uit de verpakking.
2. Stop pin A in opening B

Edewecht

Citaat van: Dark_Lord_ op november 16, 2016, 08:33:12 PM

Misschien dat ik het zelf voor anderen invul, maar ik denk dat veel mensen die op dit forum aangeven als single gelukkig te zijn ook een fase hebben meegemaakt waarin ze erg verlangden naar een relatie, maar later zijn gaan inzien dat het niet een vereiste is om geluk in hun leven te krijgen.


Goed gezegd, Dark Lord. Ikzelf heb op een bepaald moment in mijn leven ècht het besluit genomen om niet langer ongelukkig te zijn omdat ik geen relatie had.
en de leraar die mij altijd placht te dreigen: 'jongen, jij komt nog op het verkeerde pad'
kan tevreden zijn en hoeft niets meer te krijgen, dat wil zeggen: hij heeft toch gelijk gehad.

(lennaert nijgh)

yuki

Heel erg bedankt voor jullie reacties. Ik ben me ervan bewust dat mijn eigen gedachten erg in vicieuse cirkels ronddraaien en jullie reacties helpen mij om daarbuiten te kunnen denken. Helpen me om me te realiseren dat ik niet de enige ben die hiermee worstelt. Ook kan ik me er wel in vinden dat het hebben van een relatie niet zaligmakend is maar het is misschien nog te vroeg voor mij om me er bij neer te leggen dat een leven alleen ook oké is. Misschien komt dat moment ooit wel maar nu zit ik nog volop in een proces van hoe ga ik accepteren dat het is zoals het is en hoe nu verder. Alles is nog erg nieuw en overweldigend voor me. Tot een paar weken geleden wist ik niet eens van het bestaan van aseksualiteit af en dacht ik dat ik alleen zo was. Ik heb me altijd heel erg alleen en niet op mijn plek in deze wereld gevoeld. Op dit moment voel ik me erg uit balans, in de war en kwetsbaar en doe ik mijn best om de balans weer terug te vinden. Hier terechtkomen, op dit forum, voelt in ieder geval als het beste wat me had kunnen overkomen en maakt dat als ik achter mijn computer zit ik me in ieder geval iets minder alleen voel. Nu moet ik dat gevoel nog zien vast te houden als ik daarna de "boze buitenwereld" weer in ga.  ;)

Groetjes, Annemieke.

Edewecht

Citaat van: yuki op november 17, 2016, 07:58:34 AM

(...) maar het is misschien nog te vroeg voor mij om me er bij neer te leggen dat een leven alleen ook oké is. Misschien komt dat moment ooit wel maar nu zit ik nog volop in een proces van hoe ga ik accepteren dat het is zoals het is en hoe nu verder. Alles is nog erg nieuw en overweldigend voor me. Tot een paar weken geleden wist ik niet eens van het bestaan van aseksualiteit af en dacht ik dat ik alleen zo was. (...)


Ik kan alleen nog zeggen: gun jezelf de tijd. Mensen die er ooit achterkwamen dat ze (bijvoorbeeld) lesbisch of homo zijn, hebben er soms jaren mee geworsteld voordat ze het van zichzelf konde accepteren. Ook ik.
De tijd heelt niet alle wonden, maar mensen en processen hebben soms veel tijd nodig om het tot een goed einde te brengen.
Sterkte en geduld gewenst!  :handschudden:
en de leraar die mij altijd placht te dreigen: 'jongen, jij komt nog op het verkeerde pad'
kan tevreden zijn en hoeft niets meer te krijgen, dat wil zeggen: hij heeft toch gelijk gehad.

(lennaert nijgh)

Lacey

Ik denk hier idd ook wel eens over na...
Ik zou ook wel graag mijn leven met iemand willen delen, een maatje hebben, thuiskomen waar iemand op je wacht (of andersom).
Aan de andere kant denk ik NEEEEEEEEEE! Ik wil gewoon alles voor mezelf, omdat ik mezelf er enigszins bij neer heb gelegd dat dat wss zo zal zijn.
Maar wat als je dan oud en gerimpeld bent en vereenzaamt in een bejaardenhuis (als dat dan nog bestaat...)
Ik ben daarover ook geregeld met mezelf in conflict. En dan word ik soms heel verdrietig. Ach ja...het heeft idd beiden voor- en nadelen..

Ace89

Citaat van: Lacey op november 28, 2016, 02:46:24 PM
Ik denk hier idd ook wel eens over na...
Ik zou ook wel graag mijn leven met iemand willen delen, een maatje hebben, thuiskomen waar iemand op je wacht (of andersom).
Aan de andere kant denk ik NEEEEEEEEEE! Ik wil gewoon alles voor mezelf, omdat ik mezelf er enigszins bij neer heb gelegd dat dat wss zo zal zijn.
Maar wat als je dan oud en gerimpeld bent en vereenzaamt in een bejaardenhuis (als dat dan nog bestaat...)
Ik ben daarover ook geregeld met mezelf in conflict. En dan word ik soms heel verdrietig. Ach ja...het heeft idd beiden voor- en nadelen..

Heel herkenbaar! Wel die geborgenheid willen, maar asjeblieft niet een persoon constant op je lip willen hebben. Tegenwoordig zijn er heel veel actieve verenigingen voor ouderen die lekker op reis gaan, hobbyclubjes en dergelijke. Als je echt heel oud bent is de kans groot dat je partner komt te overlijden, of de een mag wel in een tehuis en de ander is daar nog 'te goed voor'. Nu een relatie hebben biedt dus (helaas) niet altijd garantie voor de verre toekomst. Wie weet wat er nog op je pad komt! En tot die tijd hoop ik dat je wat lieve vrienden hebt om je gezelschap te houden en om mee te praten.
Een hokje dient om even te passen of iets je staat. Daarna stap je weer vrij de wereld in, met of zonder nieuwe aanwinst :D

Lacey

Citaat van: Nikkinda op november 28, 2016, 03:04:34 PM
Als je echt heel oud bent is de kans groot dat je partner komt te overlijden, of de een mag wel in een tehuis en de ander is daar nog 'te goed voor'. Nu een relatie hebben biedt dus (helaas) niet altijd garantie voor de verre toekomst. Wie weet wat er nog op je pad komt!

Daar heb jij zeker een punt. Maar toch, als je dan ook geen kinderen hebt... snappie? Dan zijn al je vrienden dood, en dan.... oké, ik moet niet gaan doemdenken, maar je begrijpt me vast, hoop ik. Het zet mij af en toe wel aan het denken. En soms ben ik daar een hele week heel druk mee, en soms ook 2 maanden niet.

yuki

Heel herkenbaar Lacey. Ik heb momenten dat ik me hoopvol, sterk en gelukkig voel. Dan leef ik in het nu en kan ik genieten. Maar dan kan er opeens weer een moment komen dat het me aanvliegt, de angst voor de toekomst en de gedachte dat ik niet alleen wil blijven. Dan verlang ik zo naar een maatje, iemand bij wie ik hoor. Maar toch, ergens diep van binnen denk ik dat die momenten van hoop zullen toenemen. Ik moet gewoon mijzelf de tijd gunnen en niet te snel willen.

Lacey

Nee precies. Dat zeg ik ook tegen mezelf. Als je de ware tegenkomt, vind je wel een manier. En zo niet, dan vind je ook wel een weg.

cake

In snap je heel goed in dit. Ik zou eerlijk gezegd niet weten hoe ik je hierbij kan helpen, want ben er zelf ook nog niet uit.
Ieder geval een knuffel:  :knuffel:!

yuki

Op dit moment zie ik het even helemaal niet meer zitten en ik begrijp zelf niet waarom het nou ineens zo slecht gaat. Beide kerstdagen ging het eigenlijk best wel goed. Ik heb lekker mijn ding gedaan en had het best  gezellig in mijn eentje. Dinsdagmorgen is het ineens 180 graden omgedraaid. Ik weet nog dat ik me opgelucht voelde dat de kerst voorbij was en dat ik dacht : nu komt er zo een nieuw jaar aan, en toen vloog het me ineens aan en werd ik enorm angstig en verdrietig. Ik ben gewoon zo moe van het steeds maar zo worstelen en mijn best doen om mezelf overeind te houden en zie het helemaal niet zitten om zo weer een nieuw jaar in te gaan. Vooral ook om weer een jaar alleen in te gaan. Ik zie op dit moment alles zwart en kan alleen maar doemdenken en dat terwijl het zo goed ging. Ik weet even helemaal niet meer hoe het verder moet en denk maar steeds dat ze (mijn familie) het heel goed zonder mij kunnen. Mijn broer en zussen hebben het allemaal druk met hun eigen leven en mijn ouders zijn eigenlijk alleen maar druk bezig met hun kleinkinderen. Mijn broer (die ook alleen is) en ik doen er niet echt toe. Mijn broer heeft daar ook wel last van heeft hij ooit gezegd maar ja, wat kun je daar aan doen. Ik mis opeens totaal het vertrouwen dat het wel goed gaat komen en weet even helemaal niet hoe ik dat terug kan vinden. Hopelijk zie ik snel weer een lichtpuntje. Ik moest even van me af praten.