Nieuws:

Voor vragen rond je registratie, je account of het functioneren van het forum kun je een email sturen naar:
mailaven @ freedom.nl (zonder spaties rond de @).
Vermeld dan ook even de naam waarmee je je hebt geregistreerd.

Hoofdmenu

Reacties van naasten? En hoe doe je 'het gesprek' in je relatie?

Gestart door Kriztol, januari 10, 2017, 12:30:55 AM

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

Kriztol

Een vrolijk en een wat minder vrolijk verhaal!

Ik hoor vaak dat als iemand als (voor het gemak even) 'niet-hetero' uit de kast komt, mensen meestal niet zo geschokt zijn. Want ze vermoeden het al wel of zo. ? Maar is die reactie er ook als je verteld dat je aseksueel bent? Ik heb afgelopen donderdag aan mijn beste vriend verteld dat ik na onderzoek ben beginnen denken dat ik aseksueel ben. Hij reageerde niet met: "Oh joh, ik wist het al die tijd al..." zoals dat dan soms blijkt te gaan bij coming outs. maar hij was gelukkig wel erg supportive.? Hij vond het goed van me dat ik stappen ondernam om antwoorden op mijn vragen te krijgen en er niet langer voor weg te lopen. En toen zei hij iets wat ik heel grappig vond: "Ik wist wel dat je je steeds meer aan het openstellen was. Toen ik je net leerde kennen [zo'n 2,5 jaar geleden] deed je altijd heel nukkig als het ergens over seks ging"

Nukkig....

Haha, daar was ik me helemaal niet van bewust!
En dan trok hij er ook nog eens een paar rare gezichten bij die mij voor moesten stellen....

Daarna hebben we serieus gepraat over hoe ik me voel bij deze 'ontdekking' (aanvankelijk was het een opluchting, maar nu ervaar ik opnieuw een soort angst en ongemakkelijkheid) en dat was heel fijn.
Ik ben blij dat ik iemand in mijn omgeving heb verteld en het veranderd he-le-maal niks aan onze vriendschap, goed he! ? :cheerleader:

--

Minder positief zie ik het gesprek in met mijn vriend(je). Sinds september hebben we een relatie, dat is al iets wat ik nooit had verwacht maar het voelde heel goed. Tot, jawel, dat ene moment. In november hebben we voor het eerst (en wat mij betreft het laatst) seks gehad. Ik was tot dusver maagd maar ik was op zich ook wel nieuwsgierig en ik dacht: Nou, als ik het dan toch wil proberen dan met de persoon van wie ik hou? Zo erg kan het toch niet zijn!" ? Nou, het was wel erg. Nog los van de lichamelijke pijn (ik ben echt niks gewend, hij was juist heel voorzichtig) ben ik ruim zes dagen ongelukkig geweest! Compleet van slag ben ik in de vroege ochtend met niet al te veel woorden vertrokken en gaan uithuilen bij een vriendin die helaas totaal niet begreep waarom ik 'zo moeilijk' deed. ? :(

Ik heb tot dusver nog niks verteld aan mijn vriend over mijn zoektocht en ik heb hem al helemaal niet kunnen vertellen waarom ik toen zo overstuur was. Het helpt ook niet dat ik een paar dagen nadien voor twee maanden naar Engeland ging met wisselvallig ontvangst/internet zodat bellen/skypen niet echt een optie was. Maar ik had eerlijk gezegd ook helemaal geen behoefte om contact te leggen. Het was wat dat betreft heel fijn om in de middle of nowhere te zijn waar niemand me kende en ik gewoon mijn werk deed. Behoorlijk therapeutisch. ? 

Maar goed, nu ben ik dus terug en ik vind het zo raar om straks ineens voor z'n neus te staan zo van: Oh trouwens nog even over toen in november....
Bovendien ben ik ontzettend bang voor zijn reactie. ? Wat een beetje stom is, want als hij moeilijk gaat doen is hij het natuurlijk niet waard. Maar ik zie hem weldegelijk graag dus dat zou ik maar al te pijnlijk vinden. ? 
Maar het is óók raar om er dan maar niet over te beginnen. ? What do!

Hebben jullie al eens zo'n gesprek moeten voeren met mensen die je niet wilt kwetsen/verliezen? Hoe pak je zoiets aan zonder dat het al te moeilijk wordt? ? Ik bedoel: ? moeilijk is het sowieso maar, ik zou graag helder kunnen formuleren hoe en wat precies zodat ik hem ook de kans geef me te begrijpen. Of te proberen. ? Maar ik vind de juiste woorden nog niet zo.  Tips?

Tot dusver mijn relaas. ? 
Ik ga weer aan leuke dingen denken. :)

Edewecht

Tips? Kort door de bocht en bondig:

Ga en blijf 'altijd' in communicatie. Ik weet dat dat moeilijk is; ik weet ook hoe moeilijk dat is; ik doe het zelf ook niet altijd - en achteraf is dat zelden goed geweest...

Ga niet binnenin jezelf allerlei gedachten maken "hoe hij misschien wel of niet zal...." want dan vlieg je alle kanten op.

Als je met hem in gesprek gaat: spreek dan ook uit waar je je ongemakkelijk over voelt: "ik vind het een raar idee om voor je neus te staan en over november by the way te beginnen..." "...Ik vind het raar om er over te beginnen..." "...Ik vind het ook raar om er niet over te beginnen..." "...Ik kan het (nu nog) niet helder formuleren..."

(gedachten van een stuurman aan wal.)
en de leraar die mij altijd placht te dreigen: 'jongen, jij komt nog op het verkeerde pad'
kan tevreden zijn en hoeft niets meer te krijgen, dat wil zeggen: hij heeft toch gelijk gehad.

(lennaert nijgh)

Koffie

Ik denk dat de tips van Edewecht heel nuttig zijn. En ik denk ook dat het juist helemaal niet raar is dat je ineens voor hem staat om het over 'toen in november' te hebben. Kennelijk vindt hij het zelf ook een moeilijk onderwerp, anders was hij er zelf wel over begonnen, denk ik. Maar hij zwijgt ook en zo zwijgen jullie samen om de hete brij heen.
Overigens ben ik zelf ook best vermijdend geweest als het op praten aan kwam, ik ben altijd bang voor afwijzing geweest, maar angst is zelden een goede raadgever. Dus ik herken het uitstellen. Maar linksom of rechtsom gaat het niet werken zo. En hoe langer je wacht, hoe moeilijker het wordt.

Het is ook niet zo dat hij je niet waard is je vriend te zijn als hij je niet begrijpt of een relatie zoekt waarin aseksualiteit niet meespeelt. Het zou kunnen zijn dat jullie dan als personen niet bij elkaar passen en dat is heel erg jammer en verdrietig, als je elkaar wel heel graag ziet, maar jullie blijven allebei waardevolle mensen.

Ik zelf heb nooit in een relatie verteld dat ik aseksueel ben, omdat ik dat toen gewoon nog niet wist. Ik ben (pas een jaar of 2 na mijn ontdekking) wel bij vriendinnen uit de kast gekomen. Een is heel begripvol, de ander is niet afwijzend maar wil er niet al te veel over horen merk ik. En nog een vriendin die wat minder close is, dacht dat ik de ware nog moest ontmoeten.
Familie heb ik niet op mijn kinderen na en die vinden het best, zo lang ik hun moeder maar ben. Het maakt niet zo gek veel uit. Aan mijn dochter merk ik wel dat ze liever niet heeft dat ik het van de daken schreeuw. Ik ben al 'anders' dan andere moeders, dit maakt het nog sterker.

Maar in een relatie heb ik het dus nooit op die manier verteld. Ik heb het wel min of meer omschreven, maar ik had geen partner die open stond voor iets anders dan zijn grote allesomvattende waarheid en ik deed vanuit mijn afhankelijkheid toen, mijn best me zo veel mogelijk overal aan aan te passen. Maar ik kan je die levenshouding eerlijk gezegd niet echt aanraden. ;) Dus sta voor jezelf, en haal diep adem en ga praten met je vriend. Hij zal misschien ook tijd moeten hebben om het te verwerken, jij bent natuurlijk al een stap verder omdat je het al weet. Voor hem is het nog nieuw. Maar hij zal ongetwijfeld zijn vragen hebben en misschien zelfs aan zichzelf twijfelen.
Groetjes van Koffie. (V, 1969)
2 kinderen (2000 en 2001). En een kat (2013).

Mijn wiki-ervaringsverhaal lees je hier: https://du.asexuality.org/wiki/index.php?title=Koffie

Rik

Ikzelf ben niet aseksueel, mijn partner wel.  Ik kan enkel bevestigen, praat erover!  Hoe je dit aanpakt maakt op zich niet zoveel uit.  Praten over seks in een relatie blijft taboe.  Zoals Koffie zegt, waarschijnlijk zit je partner ook met vragen en/of twijfels.  Nogmaals praat erover, niet één keer maar blijf erover praten. 

AceVentura

Wat goed dat je deze stap al zo snel durft te zetten  :klap:

Citeer
Ik hoor vaak dat als iemand als (voor het gemak even) 'niet-hetero' uit de kast komt, mensen meestal niet zo geschokt zijn. Want ze vermoeden het al wel of zo. ? Maar is die reactie er ook als je verteld dat je aseksueel bent?
Die kans is een stuk kleiner, simpelweg omdat aseksualiteit een stuk onbekender is.

Citeer
... maar hij was gelukkig wel erg supportive.
Dat is de beste reactie die je kan krijgen  :klap:

Voor wat betreft het gesprek met je vriend heb ik een aantal gedachtes die bij me op komen:
De ervaring in november, begin daar alleen over als het voor jou belangrijk is. Bedenk ook: Als het voor jou belangrijk genoeg is om er over te willen praten, dan is het belangrijk genoeg om dat ook daadwerkelijk te doen.
Wat mij persoonlijk ook geholpen heeft is om een keer een brief/email te schrijven, zonder de bedoeling hem ooit te versturen. Het is puur om je gedachtes te structureren en bij jezelf duidelijk te krijgen wat je wil vertellen en misschien ook hoe je dat wil doen.
Wat voor mij ook goed hielp is naast het bedenken bedenken wat je wou doen ook te bedenken hoe het zou voelen als je dat gedaan hebt. Als het iets is wat je graag wil vermoedt ik dat er een positief gevoel aan vast zit, denk daar aan op het moment dat je jezelf over de drempel met zetten om er daadwerkelijk mee te beginnen.
En voor het gesprek zelf, wat ik vaak merk als ik alle verhalen zo lees is dat het vaak beter werkt als je het persoonlijk maakt. Dus niet over aseksualiteit beginnen als abstract begrip, maar direct aan jouzelf verbinden. Zodra het iets is wat aan een dierbare gekoppeld is zal dat minder snel een negatieve reactie geven.
Er over beginnen, en daar het juiste moment voor vinden, was voor mij ook nog niet makkelijk. Ik heb dat uiteindelijk gedaan door m'n ring (symbool voor aseksulaiteit) om te doen, zodra daar een opmerking over komt heb ik de opening die ik nodig heb. Misschien kan je zelf ook zoiets bedenken, bijvoorbeeld door deze site opvallend op de computer open te laten staan.
Zelf heb ik geen ervaring met relaties, en ik denk dat het altijd lastig zal zijn. Het blijft een niet alledaags onderwerp om te bespreken.
53x + m³ = Ø
Verwarring is een doorgang naar een andere, nieuwe realiteit.
- Richard Bandler

Bubble

Ik ben net zo nieuwsgierig als jij hoe je dit kunt brengen. Mijn relatie van >30 jaar is op het moment 'gecompliceerd', zoals dat dan wordt genoemd. Ik ben er nog maar een paar dagen mee bezig dat ik (misschien) aseksueel ben, maar hoe meer ik me verdiep, hoe meer ik mezelf herken. Geeft aan de ene kant rust, voel me eindelijk 'normaal' maar aan de andere kant heb ik werkelijk geen idee hoe nu verder en wanneer en hoe ik dit aan mijn partner moet vertellen. Ik denk wel pas zodra ik er zeker van ben. Ook compleet in de war over mijn relatie tot nu toe, waarin seks echt een rol heeft gehad. Nog een lange weg te gaan, ben ik bang.
Anders goed is ook goed

Koffie

Welkom Bubble! Het is een ingewikkelde situatie waarin je zit en je doet een ontdekking over jezelf die aan de ene kant rust geeft, maar die ook weer veel op losse schroeven zet. Het is voor jezelf ook nog helemaal nieuw. Het kan zijn dat het beter is om even te wachten tot je zelf wat meer rust hebt, maar aan de andere kant kan het in een relatie ook moeilijk zijn om zo'n ontdekking juist voor je partner achter te houden en zelf een heel proces in te gaan, waar hij geen deelgenoot van is. Ik kan niet over jullie relatie oordelen, maar ik geloof dat je het beste vrij snel open kaart kunt spelen. Zo ver mijn inzicht reikt. ;)

Ik denk dat je kunt zeggen dat je op internet aan het lezen bent gegaan en dat je een ingrijpende ontdekking over jezelf hebt gedaan. En dat je dat graag wilt vertellen. Eventueel schrijf je een mail of een brief. Zoals AceVentura hierboven ook zegt, misschien in de eerste instantie voor jezelf, om je gedachten te ordenen, maar ik zelf doe het ook wel eens zo dat ik een vriendin mail over wat er in me omgaat, omdat ik het dan gemakkelijker kan uitleggen dan wanneer ik moet praten. Dan kan ik vaak de woorden niet meer terugvinden. Schrijven of mailen lukt me dan veel beter.

Groetjes van Koffie. (V, 1969)
2 kinderen (2000 en 2001). En een kat (2013).

Mijn wiki-ervaringsverhaal lees je hier: https://du.asexuality.org/wiki/index.php?title=Koffie

Bubble

Dank je wel voor je reactie, Koffie. Precies de dilemma's die ik ervaar. Lees me ondertussen suf op internet en ben zelf intussen zover dat ik de twijfel overboord kan gooien. Vind het wel heel apart dat ik daar totaal geen moeite mee heb.
Je suggestie over hoe ik het bespreekbaar kan maken, trekt mij erg aan. Dat idee zat al in mijn achterhoofd, maar je hebt het mooi eerlijk, simpel en duidelijk geformuleerd.

Kan voor hem misschien ook wel opluchting zijn, niet leuk maar een weten dat het niet 'aan hem ligt'. Een van de problemen is ons verschil in behoeften en naar ik nu besef, verschil in de betekenis van seks binnen onze relatie. Het enige is dat ik pas anderhalve maand geleden een bom onder onze relatie heb gelegd, waar hij boven verwachting bijzonder goed op reageert en ik niet weet wat het teweeg brengt als ik dit er bovenop stapel. Ik ga er binnenkort achter komen...
   
Anders goed is ook goed

Koffie

Ik heb zelf altijd een beetje twijfel gehouden. Bij periodes voel ik me 100% aseksueel en soms twijfel ik een beetje. Ik zeg altijd: ik heb een relatie nodig om het te beoordelen en omdat ik toch uitga van aseksualiteit of in elk geval verdraaid weinig behoefte het in praktijk te brengen, is dat een van de redenen waarom ik erg terughoudend ben.

Timing lijkt me moeilijk als je het je partner wilt vertellen. Aan de ene kant is het niet eerlijk om hem er buiten te houden, aan de andere kant stapelt het zich op. Ik kan je dilemma dus wel voorstellen. Aan de andere kant: op je eerdere bom reageert hij goed. Vertellen dat je jezelf herkent hoeft geen tweede bom te zijn. Ik neme aan dat dat de afgelopen 30 jaar toch zijn rol heeft gespeeld tussen jullie en dat daar nu een verklaring voor is. Een die je niet oplost, maar die wel helderheid schept.

Maar ik weet het hoor, ik heb heel gemakkelijk praten vanaf de zijlijn.
Groetjes van Koffie. (V, 1969)
2 kinderen (2000 en 2001). En een kat (2013).

Mijn wiki-ervaringsverhaal lees je hier: https://du.asexuality.org/wiki/index.php?title=Koffie