Nieuws:

Voor vragen rond je registratie, je account of het functioneren van het forum kun je een email sturen naar:
mailaven @ freedom.nl (zonder spaties rond de @).
Vermeld dan ook even de naam waarmee je je hebt geregistreerd.

Hoofdmenu

30jaar

Gestart door AceWoman, augustus 12, 2017, 02:11:41 AM

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

AceWoman

Hoi allemaal!

Mijn frustratie en verdriet gaat vandaag over het worden van 30 jaar. Ik heb een aantal goede vriendinnen die dit jaar 30 jaar zijn geworden (zelf word ik het pas on november).
Sinds vorig jaar, zeg maar toen iedereen eindelijk doorkreeg dat ze het 30 worden niet over konden slaan, slaat er paniek toe.
Want wat als je huisje boompje , beestje nog niet compleet is? Dan vergaat natuurlijk de wereld.

De meeste zijn met hun vriendjes hard aan de slag gegaan om baby's te maken. Hierdoor is de stand als volgt : eentje is bevallen baby van bijna 3 maanden nu, de daaropvolgende is nu 7 maanden, afgelopen zaterdag krijg ik het nieuws dat iemand nu 3 maanden zwanger is en afgelopen dinsdag komt mijn beste vriendin langs om aan te geven dat het stokje heeft verteld dat ze 3 weken zwanger is. Laat ik er meteen bijzeggen dat ik heel blij voor hen ben. Dit is immers wat ze willen.

Echter nu lijkt er wel een heel groot vergrootglas op mij te liggen. Ik ben Namelijk nog alleen en kinderloos, maar bijna 30. Je kan wel zeggen dat mensen zich echt zorgen maken om mij....

En wat voel ik??
Verdriet en angst... Niet de angst om 30 te worden of om zonder kinderen door het leven te gaan. Ik wil immers geen kinderen (wat ook veel mensen verbaasd).
Maar angst om de verandering en verdriet omdat ik me eenzaam voel. Ik voel me al enige tijd eenzaam, ik mis de (romantische) intimiteit die je met iemand kunt hebben.
Hierbij komt nu de  angst dat mijn vriendinnen mij vergeten of dat ik straks niet meer in hun leven pas.
Ik heb deze avond met mijn beste vriendin gesproken. Ik heb haar mijn angsten kenbaar grmaakt. Ik zat in spanning te wachten op een geruststellend antwoord en ik kreeg: "het gaat zeker veranderen. Ik weet ook niet hoe het in de toekomst gaat. Dat moeten we afwachten."
Ik ken deze vrouw al 17 jaar, het is meer mijn zusje. Maar zelfs zij kon mij niet vertellen :"doe niet zo gek we gaan jou toch niet vergeten?"

En dit allemaal na de realisatie van de naderende 30. Ik dacht dat de pubertijd lastig was,maar deze fase van het leven vind ik vele male erger.

AceVentura

Wat vervelend dat je je zo voelt,  :cake: :cake: :cake: :cake: :cake:

Het klopt inderdaad dat er dingen gaan veranderen als de wereld om je heen bezig is met trouwen, kinderen, enz., dat heb ik zelf ook gemerkt. Bij mij, en misschien bij jou ook, geeft die verandering ook weer nieuwe mogelijkheden, nieuwe kansen, nieuwe contacten, nieuwe activiteiten. Doe vooral dingen die jij belangrijk en leuk vind, dan kom je misschien ook weer mensen tegen die dat ook vinden, en daar zou dan zomaar een partner tussen kunnen zitten ...
53x + m³ = Ø
Verwarring is een doorgang naar een andere, nieuwe realiteit.
- Richard Bandler

Koffie

#2
Wat een botte reactie van je vriendin. Natuurlijk gaan er dingen veranderen, ik ben zelf moeder en ja, moederschap verandert je. Praktisch en emotioneel. Ik had destijds ook een lange trouwe vriendschap en die sprak dezelfde angst uit. Nee, natuurlijk ga ik je niet vergeten! zei ik verbaasd. En dat is ook niet gebeurd. Uiteindelijk is onze vriendschap op andere punten helaas stukgelopen, later.

Wat ook nog kan is dat ze het zelf wel spannend vind, wat er gaat gebeuren met jullie vriendschap nu zij moeder wordt. Ik vond dat zelf toen ook, namelijk.
Groetjes van Koffie. (V, 1969)
2 kinderen (2000 en 2001). En een kat (2013).

Mijn wiki-ervaringsverhaal lees je hier: https://du.asexuality.org/wiki/index.php?title=Koffie

SaxiePhone

Dit is inderdaad een periode waarin veel verandert. Ik ben zelf 33 n heb dit rondom me heen ook gezien. Vriendschqppen veranderen soms, ook omdat je na een tijdje el alles hebt besproken wat je kan bespreken over poepluiers. Garantie dat je vriendschap dat overleeft, dat kan helaas niemand je geven. Maar met als AceVentura zegt, het biedt ook nieuwe kansen.

Er zijn maar heel weinig vriendschappen die een leven lang duren. Koester de vriendschappen die er zijn, maar indien jullie uit elkaar groeien, laat ze los

Fricai

#4
Hey AceWoman, vervelend dat je er zo mee zit! Ik kan het me wel voor stellen, die situatie. Ik hoop dat het uiteindelijk mee valt hoe het allemaal verloopt! ? :knuffel:

Overigens, ik vind het bijzonder dat er twee vrouwen van de rond 30 reageren die geen kinderen willen. Is dat niet best wel zeldzaam? Ik ken geloof ik zelf letterlijk geen vrouwen die geen kinderwens hebben. Misschien is er wel een lichamelijke reden te vinden, die samenhangt met zowel de kinderwens als met (a)seksualiteit?

Ik ben zelf niet zo bezig met het punt dat ik misschien 'buiten de boot val' met het hele huisje boompje baby, maar ik kijk ook wel eens met tegenzin naar veranderingen die plaats (gaan) vinden. Tijdens de studie was iedereen lekker flexibel, avontuurlijk, energiek, ... En met grotere verantwoordelijkheden (40+ uren baan, kinderen, ...) wordt dat waarschijnlijk een stuk minder. Misschien is het soort van angst dat het leven saai wordt? :P
Aan de andere kant, er zijn ook duidelijke voordelen. Men heeft meer geld voor avonturen, en sommigen hebben een auto waardoor vervoer veel gemakkelijker is. :)

WeirdOne

Hoi AceWoman,

Wat vervelend dat je je zo voelt....en wat jammer dat je de geruststelling die je zocht niet hebt gekregen!
Ik ken je verhaal, ik ben 33 en wil ook zeker geen kinderen. Niet alleen wegens de seks die er voor nodig is, maar om een hele verzameling van redenen. Ik hoop voor je dat het inderdaad wel meevalt, mijn ervaring is dat er vrouwen zijn die zich ontpoppen tot de oerLibelleMoeder en het uitsluitend nog kunnen hebben over luiers, flesjes, schattige foto's om je oren smijten en geen ander gesprek meer kunnen voeren. Máár! Ik ken ook moeders die nog gewoon mee gaan op een weekendje weg met vriendinnen, die hun kroost ongezien bij hun ouders droppen voor een festival, en echt nog geinteresseerd zijn in jou als persoon. Tuurlijk veranderen er dingen, daar heeft je vriendin gelijk in, maar dat hoeft echt niet per se negatief te zijn :knuffel:

Stay strong sister en als je wil praten mag je altijd een berichtje naar me sturen! :knuffel:

AceWoman

Bedankt allemaal voor jullie lieve berichten en begrip!
Fijn om te lezen dat ik met mijn gevoel ergens terecht kan.

Het is even wennen allemaal, maar ik hoop uiteindelijk iets meer rust te vinden. Ik heb ook besloten dat ik de
gedachte "ik blijf wel alleen" niet ga accepteren.
Ik ga ook een leuke partner ontmoeten,  iemand om alles mee te delen! Dat is waar ik in wil geloven.

Bedankt voor de steun :grouphug:

AceWoman

Goedemiddag allemaal!

Wellicht zit niemand hierop te wachten , maar nu ik mijn eigen bericht lees....dacht ik laat ik eens een update geven. Het kan namelijk zomaar zijn dat er iemand met dezelfde gevoelens als ik destijds had... ook energie en geruststelling haalt uit andermans verhalen. Dit is immers waarom ik ook ooit dit forum betrad.

In 2017 schreef ik bovenstaand bericht, eigenlijk ook uit een soort frustratie , eenzaamheid en angst.
Man man wat kan er dan veel veranderen! inmiddels is het 2023 en kan ik jullie vertellen dat mijn leven er totaal anders uitziet.

ik ben een gelukkige Aseksuele vrouw van 35 en een trotse moeder van een dochter van 2 bijna 3 jaar.
Destijds doordat mijn leven overspoelt werd met iedereen die "haast" had om het huisje boompje beestje compleet te maken zag ik door de bomen het bos niet meer. Ik dacht , Aseksueel , geen interesse in seks, geen partner is dus ook geen kinderen . dus ik wil ze niet.

Niets bleek minder waar, nadat ik afstand had genomen om mijn leven eens goed te bekijken kwam ik erachter dat de eenzaamheid die ik ervaarde niet kwam door het gemis van een partner, maar door het gemis van een gezin. Ik heb na vele maanden wikken en wegens daarom besloten niet meer te wachten en mijn eigen gezin te starten. Met de hulp van een donor ben ik daarom bewust alleenstaande moeder geworden van een mooie dochter. Samen tegen de wereld een gezin van 2. Hopelijk in de toekomst sluit er een leuke man of vrouw bij ons aan die het leven met ons wil delen. Maar tot die tijd genieten we van deze tijd samen.

De vriendin die ik eerder noemde in mijn verhaal is na 22 jaar vertrokken uit ons leven.
Helaas bleek onze relatie zeer giftig en uit balans. Ik kon het uiteindelijk prima aan dat zij moeder werd en ik vond haar dochter het leukste kind op aarde. Ik hielp ze graag en zou alles voor ze doen. Echter toen mijn dochter ter wereld kwam  ( een zwangerschap die mijn toenmalig beste vriendin enorm steunde) , veranderde alles. Ik kon niet meer alle tijd in onze vriendschap steken en vooral in het begin moest ik leren navigeren als alleenstaande moeder. Toen merkte ik dat mijn beste vriendin er helemaal niet voor mij was. Na enige tijd zijn we zogezegd uit elkaar gegaan en ondanks het verdriet in dat moment heb ik er geen spijt van.

Zoals jullie eerder zelf aangaven veranderd er veel als je 30 word. Vriendschappen veranderen , maar dit  creëert ook nieuwe mogelijkheden en je gaat alles ook een beetje anders zien. Die mensen die nu in ons leven zijn die leveren een perfect balans tussen Mama-Marissa en Marissa. En daardoor maak ik ook nog ruimte in mijn leven om heerlijk Marissa te zijn, zonder dochter.

We wachten op het moment om het plaatje compleet te maken met partner. Maar tot die tijd gaan we elk avontuur samen aan!

Bedankt allemaal voor de lieve woorden destijds, het heeft me toen echt geholpen! :ace-hartje:

AceVentura

Bedankt voor het delen van jouw verhaal, je hebt een mooie reis gemaakt. Wat kan er in een paar jaar inderdaad veel gebeuren.

Ze zeggen wel vaker dat met je met grote gebeurtenissen in je leven merkt wie je echte vrienden zijn, helaas is dat voor jou ook zo geweest, maar het is mooi hoe je daar nu op terug kan kijken.

Ik wens jou, of eigenlijk jullie, nog veel geluk en wijze keuzes toe. Blijf vooral je gevoel volgen, dan komt er vanzelf iemand op je pad. Als je iets zoekt vind je het vaak pas nadat je gestopt bent met zoeken ;)
53x + m³ = Ø
Verwarring is een doorgang naar een andere, nieuwe realiteit.
- Richard Bandler

Koffie

Ik las het verhaal terug en ik wist het weer. :)

Wat leuk dat je deze update geeft en dat je er nu zo anders in staat. En fijn dat je wens om moeder te worden zo vervuld is!
Groetjes van Koffie. (V, 1969)
2 kinderen (2000 en 2001). En een kat (2013).

Mijn wiki-ervaringsverhaal lees je hier: https://du.asexuality.org/wiki/index.php?title=Koffie