Class Identity Model

[AceVentura]

Hoi Allemaal,

Via een andere site kwam ik op deze wikipedia pagina terecht (helaas alleen in het Engels): https://en.wikipedia.org/wiki/Cass_identity_model

Het omschrijft een model met 6 stappen die iemand doorloopt om een nieuwe identiteit te accepteren, in het artikel zelf worden homo en lesbisch als voorbeeld genoemd.

Kort vertaald (en deels eigen interpretatie):
1. Verwarring: Dit is waar je je gaat afvragen of een bepaalde identiteit bij je zou kunnen passen, bijvoorbeeld omdat je het voor het eerst tegen komt.
2. Vergelijking: Hier overweeg je serieus of een identiteit werkelijk onderdeel van jou zou kunnen zijn. Hier ga je ook nadenken over de eventuele gevolgen daarvan (voor relaties enz.)
3. Tolereren: Hier accepteer je dat een identiteit waarschijnlijk bij je past en ga je zien dat je niet de enige bent. Ook ga je de positieve kanten zien.
4. Accepteren: Hier accepteer je werkelijk dat een identiteit bij je past en gaat hier je eigen weg in zoeken.
5. Pride: Hier kom je met je nieuwe identiteit uit de kast als je dat wilt, en voelt niet meer de behoefte om aan "de norm" te voldoen.
6. Integratie: Hier wordt de nieuwe identiteit onderdeel van wie je als geheel bent in plaats van iets wat alles beheerst.

Ik herken er wel het nodige in, waarbij de ene stap een stuk sneller ging dan de andere. Ik ben benieuwd hoe jullie hier tegenaan kijken, herkennen jullie je erin?

Groetjes,
Ace

[Koffie]

Verwarring hield bij mij in dal ik nooit had gehoord van aseksualiteit en in relaties hiermee worstelde. Ik probeerde eigenlijk iemand anders te zijn dan wie ik echt ben, en daar was ik me maar half bewust van omdat ik mezelf ook wijs probeerde te maken dat dat zo was.

Vergelijking, dat was dan die avond dat ik hier op het forum kwam en dacht: Yes!!!!!!!!! Zoals zij dat omschrijven hier, dat klopt met mij! Dat ben ik ook!
Tolereren zou daar dan onmiddellijk mee samengevallen zijn en ik was verschrikkelijk blij met mijn vondst. Tegelijkertijd begreep ik dat het vinden en behouden van een opartner nog ingewikkelder zou zijn, dan het al was en dat is nooit veranderd. dat is nog steeds zo.

Accepteren: Ik ben direct mijn weg daarin gaan zoeken, wat voor mij niet zo'n punt was. Ik had het gevoel dat ik alles helderder zag dan ooit.

Pride: Ik begreep waarom ik niet aan de norm kon voldoen en waarom dat ook niet hoefde. In het algemeen in mijn leven ben ik niet iemand die veel behoefte heeft mededeelzaam te zijn, maar ik heb dit destijds aan een aantal mensen verteld. Dat schept voor hen ook duidelijkheid, over waarom ik geen partner vind bv. Verder is het zelden iets dat ter sprake komt, het doet gewoon niet ter zake tussen mij en de meeste andere mensen.

Integratie: Zodra ik begreep dat ik aseksueel ben, ben ik dat als onderdeel van mezelf gaan zien.

[Edewecht]

Niet erg op mij van toepassing. Ik plonsde midden tussen acceptatie en pride in. Of acceptatie... vind ik niet het goede woord. 'Verwelkoming' vind ik mooier. En binnen een week zat ik in de pride-fase.

Maar inderdaad, nu zit ik in de integratie. Ik merk hoe de 'pride' weg ebt, mijn aseksualiteit wordt inderdaad "onderdeel van wie je als geheel bent in plaats van iets wat alles beheerst." Zo had ik het nog niet bekeken.

Weer wat geleerd

[Tixie]

Hmm qua m'n ace identiteit val ik een beetje tussen tolereren en accepteren geloof ik, m'n gay identiteit dan weer een 6.
Vind het wel moeilijk om het zelf meteen te herkennen, denk ook dat mensen soms kunnen teruggegaan naar vorige fases. Progressie verloopt niet altijd lineair..

[Edewecht]

Progressie verloopt niet altijd lineair..

Klopt, Tixie. Goeie opmerking! Ook dat is goed om in de gaten te houden. Iedereen is verschillend en mensen doorlopen een proces op verschillende manieren. Uitglijden of terugvallen hoort er ook bij, schijnbaar...

[AceVentura]

Dat klopt inderdaad. Dat staat overigens ook in het originele artikel, ik heb alleen de stappen zelf vertaald/samengevat.

[Edewecht]

Dat staat overigens ook in het originele artikel,

Gelukkig maar!

[Koffie]

Dat is altijd zo denk ik.

[Sintara]

Ik was wel verward. iedereen om me heen had een vriendje, behalve ik. Had er ook geen behoefte aan en moest al helemaal niet denken aan seks. Bij mijn eerste relatie moest ik mij echt aanzetten tot een knuffel, kus geven. Tegen hem aanzitten. probeerde later seks te hebben maar stopte dit al voordat we verder gingen. Vond er niks aan. Tweede vriendje weer hetzelfde doorlopen. Hij wilde heel graag en ik raakte alleen maar in paniek en wilde het zo snel mogelijk stoppen. Dus ja verwarring was er wel, waarom doen andere het wel en wil/kan ik mij er niet toe zetten.

Daarna kwam vergelijking nadat mijn moeder had aangedragen dat ik waarschijnlijk aseksueel ben. Daarna liep ik de andere stappen heel snel door. Accepteerde het eigenlijk gelijk nadat ik dit forum had gevonden en mij in zoveel kon vinden. Wist gelijk dit ben ik. Heb ook geen behoefte om aan de norm te voldoen, deed dit voor mijn ouders en broer, niet voor mijzelf.

[_Madelief_]

Ik zit nu in totale verwarring. Ik lees veel hier op het forum, misschien wel teveel in te korte tijd. Want het verwart me enorm, en ik begrijp niet waar ik thuis hoor. Al denk ik eigenlijk wel te weten dat ik aseksueel ben, dus zit ik misschien meer tussen verwarring en vergelijking.

Wat me hier op het forum verwart zijn alle verschillende verhalen. Dat er zó veel verschillen tussen aseksuelen zijn. En misschien ben ik vooral wel teleurgesteld dat ik met het vraagstuk blijf zitten of ik bang ben voor seksueel contact of dat ik het echt niet wil (had mezelf een half jaar geleden in eerste instantie gediagnosticeerd met de seksuele aversiestoornis). Ik kan slecht tegen de onduidelijkheid. Want als ik dan ooit naar een relatie op zoek zou gaan, lijkt het fijn om van te voren te weten (voor mezelf en de ander) of dit een aseksuele relatie wordt of niet... Onduidelijkheid verdragen en mezelf de tijd gunnen is moeilijk voor me! 

[AceVentura]

Met alles wat je verteld hebt kan ik me voorstellen dat het verwarrend is en dat er momenteel veel op je af komt aan informatie, indrukken en verhalen.
Ik krijg ook de indruk dat je met redelijk wat vragen zit, waaronder de vraag "Ben ik aseksueel?". Misschien helpt het je om alle vragen die je hebt eens op te schrijven en dan 1 voor 1 naar antwoorden te zoeken. Het zijn volgens mij allemaal best grote vragen dus allemaal tegelijk willen beantwoorden kan te veel van het goede zijn. Voor mij helpt het opschrijven vaak al omdat het daarmee ook letterlijk uit m'n hoofd weggaat en ik de rust krijg om te doen wat ik wil/moet doen.

Er zit tussen aseksuelen inderdaad ook een hoop diversiteit, ieder heeft z'n eigen beleving. De kern blijft dat je geen seksuele aantrekking ervaart, dus is het enige wat relevant is voor de vraag of je aseksueel bent of niet.

[_Madelief_]

Met alles wat je verteld hebt kan ik me voorstellen dat het verwarrend is en dat er momenteel veel op je af komt aan informatie, indrukken en verhalen.
Ik krijg ook de indruk dat je met redelijk wat vragen zit, waaronder de vraag "Ben ik aseksueel?". Misschien helpt het je om alle vragen die je hebt eens op te schrijven en dan 1 voor 1 naar antwoorden te zoeken. Het zijn volgens mij allemaal best grote vragen dus allemaal tegelijk willen beantwoorden kan te veel van het goede zijn. Voor mij helpt het opschrijven vaak al omdat het daarmee ook letterlijk uit m'n hoofd weggaat en ik de rust krijg om te doen wat ik wil/moet doen.

Er zit tussen aseksuelen inderdaad ook een hoop diversiteit, ieder heeft z'n eigen beleving. De kern blijft dat je geen seksuele aantrekking ervaart, dus is het enige wat relevant is voor de vraag of je aseksueel bent of niet.

Ik zit inderdaad met veel vragen, maar eigenlijk niet meer met de vraag of ik aseksueel ben, dat weet ik wel maar vind ik blijkbaar moeilijk 'hardop' te zeggen. Daarom blijf ik 'ik denk te weten dat ik...' of 'volgens mij ben ik...' schrijven.
Van me afschrijven helpt mij ook. Zal eens proberen de vragen onder elkaar te zetten, thanks voor de reminder!