Van bang naar ...

[Eugenie84]

Hoe ik ging van bang voor aanraking naar genieten van massage:
In mijn tiener/begin 20'er jaren sprong ik een meter in de lucht bij de minste aanraking.
Vanaf mijn 23ste kwam het knuffelen in mijn leven.
1st wat onwennig met beven enzo tijdens het kijken van een film.
En opeens stond ik te knuffelen op het perron.
En van daar ging het naar buik-buik (met de kleren aan).
Op den duur volgden ook wat meer seksueel getinte dingen.
Meestal was ik redelijk passief. Waardoor ik al eens het verwijt kreeg dat ik niks terug deed.
En hij enkel maar gaf. Ik had een goed beeld van wat ik niet wou, maar van wat ik dan wel kon doen had ik geen idee.
Soms moest er al eens gestopt worden, omdat het bij mij pijn deed. Of stopte hij omdat hij te opgewonden geraakte of er geen zin meer in had.
En zo is 't uiteindelijk een stille dood gestorven.
En ging er een lange tijd voorbij zonder dat er nog iets gebeurde.

Begin dit jaar zag ik op de tv iets over knuffeltherapie.
Maar om nu in een groep wildvreemden te gaan knuffelen zag ik ook niet direct zitten.
Aan de andere kant merkte ik duidelijk dat het iets had losgemaakt bij mij.
En zo ging ik op zoek op internet.
En kwam ik uiteindelijk uit bij yonitherapie.
De drempel naar massage vond ik altijd heel erg hoog.
Ik vond vroeger kiné al eng.
Dat mijn wensen voorop stonden, stelde mij gerust.
Zo mocht ik hem een massagevorm aanleren waardoor toch niet alles nieuw was.
En ik via iets herkenbaar kon wennen aan de aanrakingen.
Zo kon ik op een manier die voor mij veilig voelde mijn lijf beter leren kennen.
Het miste zijn effect niet.
Ik leerde wat ik fijn vond.
Omdat er niks gebeurde wat ik niet wou, was ik ineens veel minder passief.
Er schoot een beetje passie bij mij wakker.
Uiteindelijk kende ik "seks" alleen maar van uit de film en dat voelde ik toch nooit.
Ik moest op zich niks, maar ik mocht wel.
Zo ontstond ons ritueel van knuffelen, strelen, bad, massage met olie, yonimassage, knuffelen, speeltje(s) en douchen.
Daarnaast is het praten/e-mailen over wat het allemaal met mij doet minstens even belangrijk.

[Koffie]

Ik ben op internet wat over yonitherapie gaan lezen. Het lijkt me wel een heel indringende therapievorm, maar het fijne is natuurlijk dat er nooit 'meer' verwacht wordt en het daarom vrij kan voelen. Fijn dat het je zo veel gebracht heeft.

Ik zelf vind aanraking en intimiteit niet eng (zo lang ik niet het gevoel heb dat ik over mijn grenzen moet gaan) en ik weet ook prima wat ik wel en niet prettig vind, maar ik ben wel erg selectief in met wie ik dat doe.

[Eugenie84]

Het is zeker niet voor iedereen. Daarom dat er ook veel info op zijn website (http://yonitherapie.com/) staat. Zodanig dat duidelijk is waar je aan begint. Er wordt ook in stapjes gewerkt. En alles is in de functie van wat die ene specifieke vrouw nodig heeft. Er is dus geen vast programma. Het belangrijkste is de stop=stop regel. Zodanig dat er niet (meer) over grenzen wordt gegaan.
Voor degene dat yonitherapie niet aan de orde is of dat (nog) niet zien zitten is er nog de mogelijkheid tot: praten, knuffelen of gewone massage.

Met die vriend ben ik daar als 't ware in dat "seksuele" zo min of meer wat in gerold. Een beetje gelijk een puber, maar ik heb de foefelfase overgeslagen). Beste bewijs daar van is dat ik mijn 1ste keer zelfs niet meer kan herinneren. Mijn voelen was ook als het ware geblokkeerd. Ik vind het nog altijd straf hoe een lijf zich onbewust aanpast aan de situatie. Ook al was er ook toen geen druk voor "meer", toch voelde ik mij niet vrij. Ik wist heel goed wat ik niet prettig vond, maar niet wat ik dan wel leuk vond. Vandaar dat ik toen ook niet wist wat ik wou terugdoen. Veel gebeurde dan ook vanuit mijn hoofd. Ik raakte hem ook amper aan. Op 't einde keek ik gewoon tv terwijl hij bezig was. En er was bovendien ook weinig aandacht en tijd voor de rest van mijn lijf. 95% van de aandacht ging toen naar mijn yoni.

Ik ben ook zeer selectief in wie ik dichtbij laat komen. Net omdat het mij zoveel heeft gebracht, wilde ik mijn verhaal hier eens doen.