Ik ben verward

[Niemand]

Hey, ik ben een 17 jarige jongen.  Ik heb een lief waar ik verliefd op ben en ik vind het leuk om te knuffelen en te kussen met haar en ik vind het oke om ook wel iets meer te doen maar als we proberen om seks te hebben dan heb ik er nooit zin in, ook praat ik niet graag over seks en denk ik er nooit aan. Ik voel me wel fysiek aangetrokken tot meisjes maar seks wil ik écht niet. Betekent dit dat ik aseksueel ben of nog iets anders want ik ben zo verward. 

[Koffie]

Welkom Niemand! Ja het kan behoorlijk verwarrend zijn. En konden we het antwoord maar gewoon even geven, dat zou soms al heel fijn zijn, maar helaas, dat kunnen we niet. Het zou kunnen dat je aseksueel bent, maar alleen jij zelf kunt dat bij jezelf nagaan. En dat kan soms best tijd kosten en voor veel twijfels zorgen. het ligt namelijk ook niet altijd even zwart-wit.
En je hebt ook een grijs gebied, waarin je je misschien zult herkennen.

Ik zou zeggen lees veel hier op het forum, je zult zien dat de verhalen soms op elkaar lijken maar soms ook niet. Misschien helpt het langzamerhand je gedachten een beetje op orde te krijgen. Zeker als je een vriendin hebt die misschien wel van alles verwacht kan ik me voorstellen dat je af en toe niet weet waar je het zoeken moet.

Misschien is het wel goed om haar te vertellen dat het niet aan haar ligt, maar aan je eigen twijfel. Veel partners voelen zich afgewezen of niet aantrekkelijk genoeg als hun partner 'niet wil'.

[AceVentura]

Welkom op het forum Niemand, 

De ontdekking van het bestaan van aseksualiteit en de vraag of dat bij je past kan inderdaad verwarrend zijn. Neem er de tijd voor om het voor jezelf te bepalen, er is geen reden tot haast. Zoals Koffie als zegt kunnen wij niet voor je bepalen of je aseksueel bent, dat kan je alleen zelf. Aseksualiteit gaat om het niet ervaren seksuele aantrekking naar anderen, en als ik je verhaal zo lees kom je volgens mij behoorlijk in de buurt.

Mocht je vragen hebben die je helpen in deze zoektocht voel je dan vrij die hier te stellen.

[Koffie]

Ik zeg het wel eens zo: Ik voel me wel lichamelijk aangetrokken in de zin van dat ik wil knuffelen, maar ik voel me niet 'seksueel' aangetrokken. En dan heb ik dat zelf ook nog alleen als ik iemand als (potentiele) partner zie, nooit 'zomaar'. Maar dat is heel verschillend onder aseksuelen.

[Niemand]

Bedankt voor het warme welkom, het helpt inderdaad om ook andere verhalen te lezen. Het is ook echt super om hier gewoon met andere mensen over te kunnen praten.
Op welke leeftijd hebben jullie van jezelf ontdekt dat jullie aseksueel waren en hoe reageren mensen als je voor het eerst zegt dat je misschien wel aseksueel bent?

[Fricai]

Welkom!

Ik kwam er achter dat ik 'vreemd' was tussen de 17 en 20, door twee dingen:
A) De meerderheid van mijn leeftijdsgenoten leek geobsedeerd door seks en alles er om heen. Mij leek het niet zo heel interessant.
B) Ik had een paar korte relaties, en telkens als het dreigde 'zo ver' te komen, vond ik het maar niks. Ik snapte het niet, vond het irritant dat dat ineens een belangrijk onderwerp leek te worden in die relaties, wist niet goed wat ik nou precies wilde.

Overigens twijfel ik of de term 'aseksueel' nou van toepassing is op mij. Maar vreemd blijf ik sowieso.

Wat betreft jouw specifieke situatie: Ik zou vooral de tijd nemen (niks doen waar je geen zin in hebt), en er over proberen te praten met je partner. Dat kan lastig zijn, zeker als je er ineens over moet beginnen. Maar het leidt vast tot een oplossing of ten minste duidelijkheid. Succes!



Edit: Oh ja, je vroeg ook nog hoe mensen reageerden. Bij mij als volgt: Een enkeling geloofde het direct (die vermoedden al 'zoiets'), sommigen vonden het interessant maar wel raar, en sommigen weigerden het te geloven (dachten in plaats daarvan dat ik loog, of homoseksueel was, of te onzeker, o.i.d.).

[Koffie]

Toen ik 17 was was er nog geen internet en 'bestond' aseksualiteit nog niet. Dat is eigenlijk nog vrij nieuw, als op zichzelf staande geaardheid en het is ook nog behoorlijk onbekend.

Maar vanaf dat ik 14 was werd mij eigenlijk wel heel duidelijk dat ik heel anders naar jongens keek dan de meiden om me heen en dat mijn insteek in contacten ook heel anders was. Het hele flirtgebeuren lag me niet. Ik heb me daar altijd erg eenzaam in gevoeld. Ik maakte wel eens opmerkingen hierover en dan zeiden mensen me dat ik het geweldig zou vinden als ik het eenmaal gedaan had. Ik was dan ook best nieuwsgierig. Maar ik vond het vooral moeilijk gedoe. En dat werd ook niet beter en ook niet met andere partners. Ik zag er het nut gewoon niet van. Toen ik het voor het eerst deed dacht ik letterlijk: Waarom gaan we niet gewoon gezellig een ijsje eten? Maar ja ik was al achter in de 20 en het moest toch heus gebeuren. Vond ik. Ik wilde graag meer normaal zijn (daar speelde meer in mee dan aseksualiteit alleen).

Ik las pas toen ik 41 was voor het eerst echt iets over aseksualiteit. Daarvoor was ik het woord wel eens tegengekomen, maar dan alleen in de variatie aseksueel, geen libido en aromantisch. Daarin herken ik me niet, dus ik bleef nog lang zoeken. Tot ik hier terecht kwam.

Ik merkte ook in relaties dat seks voor mij iets was was ik vooral deed omdat dat van me verwacht werd. En het was ook best handig bij het kinderen krijgen. Maar ik had niet het gevoel dat het iets was wat ik zelf wilde, wat ik zelf nodig had om me uit te drukken. Liefde stond voor mij los van seks, al deed ik het wel uit liefde, omdat ik mijn partners dat wilde geven. Maar dat was natuurlijk lastig uit te leggen. Zeker als je geen weet hebt van aseksualiteit. Ik kon het mezelf niet eens goed uitleggen, laat staan een ander.

Ik heb al heel lang geen partner meer en dus heb ik nooit tegen een vriend hoeven zeggen dat ik aseksueel ben. Wel heb ik het aan vriendinnen verteld. Die reageren heel begripvol of soms een beetje giebelig, maar niet negatief. Ik heb het ook in een therapie verteld en die therapeut is toen allemaal ongemakkelijke vragen gaan stellen en opmerkingen gaan maken over dat ik dan een heel jong meisje ben gebleven en dat ik dan maar een 'geitenwollen sok' moet zoeken, want die natuurtypes hebben niet zo veel met seks.  OK dan. Tja, kan allemaal gebeuren.
Ik heb het ook aan mijn kinderen verteld, maar die vinden het allemaal wel best, zo lang ik hun moeder maar ben. Ze zijn van jouw leeftijd trouwens.

Verder roep ik het niet met een megafoon rond en komt het eigenlijk nooit ter sprake, maar ik zou het wel zeggen als het wel ter sprake komt. Ik ben ik en ik mag mezelf zijn.

[AceVentura]

Ik was 32 toen ik aseksualiteit en AVEN ontdekte, het was voor mijzelf vooral een moment waarop heel veel dingen op z'n plek vielen. Zeker in het begin heb ik helemaal voor mezelf gehouden, alleen tijdens bijeenkomsten of ontmoetingen van personen hier op het forum kon ik er over praten. Pas toen ik 36 was ging ik er langzaam maar zeker meer opener en makkelijker over praten en heb ik m'n eerste coming out op m'n werk gehad. Dat was het begin van een lang proces wat afgelopen jaarwisseling, met mijn leeftijd inmiddels op 39, is geëindigd bij een coming out naar familie.
Geëindigd klopt eigenlijk niet helemaal. Uit de kast komen is een continu proces van elke keer in een omgeving bepalen óf en wanneer je over aseksualiteit gaat vertellen.

Wel een nuance verschil: Ik heb nooit verteld dat ik misschien aseksueel zou kunnen zijn, mede omdat het even geduurd heeft was ik daar zeker van. De reacties waren eigenlijk altijd positief, en meestal kwamen daar ook vragen bij uit interesse. Zeker door de onbekendheid van aseksualiteit is dat wel iets om rekening mee te houden.

[Niemand]

Het is echt geweldig dat jullie allemaal zo behulpzaam zijn.
Hoe zeg je dat het best tegen je vriendin, want in het begin van de relatie deed ik wel alsof ik het wou om haar niet teleur te stellen dus weet ik niet of ze me echt zou geloven. Ook zegt ze super veel door tegen haar vriendinnen en ik wil niet dat andere mensen hier iets over weten tot ik voor mezelf weet wat ik nu eigenlijk ben.
Koffie, jij zegt dat je een relatie hebt gehad waar ook kinderen zijn uit gekomen, betekent dat dan dat het kan dat je partner nooit merkt dat je aseksueel bent?

[AceVentura]

Met anderen vertellen ben ik van mening dat er niets zo goed werkt als de waarheid vertellen, hoe lastig dat ook kan zijn. Vertel dat je iets nieuws over jezelf hebt ontdekt, en als dat van toepassing is dat het mogelijk de problemen in jullie relatie verklaart. Als iemand echt om je geeft zal die je accepteren zoals je bent en steunen.

[Fifi]

Ik wist al vrij vroeg in de puberteit dat ik een beetje anders was dan de anderen, alleen had ik er toen nog geen naampje of iets voor.
Ik denk dat ik ergens in de 20 was toen ik voor het eerst hoorde of las over aseksualiteit. Toen ging er wel een beetje een lampje branden, maar ik durfde mezelf nog niet onder dat vlaggetje te plaatsen. Ook omdat anderen dan meestal zeiden, misschien ben je wel gewoon een laatbloeier.
Ik ben alleen dus nooit echt gaan bloeien.  Ik heb wel soms fantasieën over een bepaald (onbereikbaar) persoon, maar ik heb dus nog nooit iets van seksuele aantrekking ervaren in wat men dan zo leuk "real life" noemt. Ik heb op mijn 35e een relatie gehad, die een jaar heeft geduurd. Gedurende die relatie begon ik het écht zeker te weten dat ik aseksueel ben.
Ik ben nu 37 en ik heb afgelopen week alles aan mijn ouders verteld. Het voelde als een last die van mijn schouders viel. Ze reageerden beiden ook heel positief en begripvol.

[Fricai]

Misschien is "Hey, ik zat laatst te lezen op internet, en ik kwam op een of ander wazig forum, ..." een opzet?
Ik zou het trouwens helemaal niet verwoorden als "Ik ben aseksueel!", maar een stuk gematigder, iets van: "Ik heb het idee dat ik vreemd in elkaar zit op het gebied van seksualiteit, misschien dat ik helemaal geen seksuele aantrekking ervaar?". Dan heeft ze vast al vragen.

Overigens belangrijk om te onthouden: 'Normale' mensen zien het ontbreken van seksuele aantrekking doorgaans als een probleem, een teken dat je niet echt op die persoon valt, etc... Dus ik denk dat het belangrijk is, bij zo'n gesprek, om je partner ook te vertellen dat je haar wel degelijk echt leuk vindt (maar dat dat bij jou dus niet per se betekent dat je er seks mee wil).

De privacy situatie is lastig. Ik ben het wel eens met Ace, vertellen is sowieso het beste. Als ze iets zou doorvertellen terwijl je dat echt niet wil, dan lijkt me dat er iets loos in in de relatie (of ze is een beetje maf )?

[Koffie]

Het is echt geweldig dat jullie allemaal zo behulpzaam zijn.
Hoe zeg je dat het best tegen je vriendin, want in het begin van de relatie deed ik wel alsof ik het wou om haar niet teleur te stellen dus weet ik niet of ze me echt zou geloven. Ook zegt ze super veel door tegen haar vriendinnen en ik wil niet dat andere mensen hier iets over weten tot ik voor mezelf weet wat ik nu eigenlijk ben.
Koffie, jij zegt dat je een relatie hebt gehad waar ook kinderen zijn uit gekomen, betekent dat dan dat het kan dat je partner nooit merkt dat je aseksueel bent?

Nee ik denk niet dat het niet merkbaar was, ook niet in de relaties die na mijn huwelijk kwamen niet. Ik deed wel erg mijn best en ik heb nooit om mijn seksualiteit seks geweigerd.
Overigens niet speciaal een aanrader, seks hebben OK maar niet als je jezelf niet serieus neemt en over je grenzen gaat om een relatie te kunnen hebben. Mocht ik ooit wel weer een partner hebben dan sluit ik seks op voorhand niet uit, maar we moeten elkaar wel helemaal serieus nemen. Wat wel en niet kan verschilt per persoon en ik denk ook wel per relatie. Maar ik heb nadat ik voor mezelf duidelijk had dat ik aseksueel ben nooit meer een partner gehad, dus ik weet niet hoe het is als ik die nu zou hebben.
Dus daar zou ik niet op aansturen, op de ander niet te laten merken dat je aseksueel bent en doen alsof.

Het lijkt me trouwens heel lastig als je het gevoel hebt dat ze veel dingen zou bespreken met anderen. Wat ik aan mijn dochter merk is dat vriendinnen onderling inderdaad een heleboel met elkaar bespreken, ook over vriendjes. Terwijl mijn eigen vriendinnen eigenlijk zelden iets over hun (seksuele) relatie vertellen, juist omdat je daarmee ook over je partner wat vertelt. Ik denk dat daar ook wel een generatieverschil meespeelt.
Ik zou het dan ook in elk geval als je het zegt, face to face doen en niet via social media met al die screens die sommigen zo gemakkelijk aan iedereen doorsturen. Daar heeft mijn dochter haar neus ook een paar keer aan gestoten.

Je mag wel aannemen dat ze dat prive houdt. Mijn dochter weet ook dingen over mensen, bv. dat ze  twijfelen of ze bi zijn en dat deelt/deelde ze dan wel met mij, maar verder met niemand. Als ze ouder wordt zat ze het waarschijnlijk ook steeds minder met mij delen. En ze weet dat ik er echt nooit iets over zal doorvertellen aan wie dan ook.
Ik vind wel dat je die verwachting ook van je vriendin mag hebben. Misschien zit het haar ook hoog en zal ze het wel met een goede vriendin of een van haar ouders delen, gewoon omdat ze het zelf ook ergens kwijt moet en ook een klankbord zoekt. Maar dat het niet als een inktvlek over alle telefoons wordt uitgespreid en weet ik wie straks alles weet. Tenzij je er zelf aan toe bent om echt zo ver uit de kast te komen.
Als je het gevoel hebt dat dat mis gaat zit er iets mis in je relatie vind ik, want je moet daarin wel genoeg veilig zijn bij elkaar. En weten dat dingen die je elkaar vertelt niet overal heen gaan. Als dat gevoel niet klopt zou ik om die reden twijfelen of deze relatie wel klopt.

[Niemand]

Bedankt voor de goede raad . Ik zal wachten tot de volgende keer dat ze erover begint en dan hopen dat ze inderdaad niks doorverteld. Is dat iets dat jullie in nieuwe relaties direct zeggen of wacht je daarmee? Zijn er eigenlijk ook bijeenkomsten voor mensen die twijfelen of ze aseksueel zijn en aseksuelen?

[AceVentura]

Over relaties kan ik niets zeggen  Over bijeenkomsten wel 

We hebben een apart deel op het forum over bijeenkomsten: http://du.asexuality.org/index.php?board=28.0
De bijeenkomsten variëren van gezellig samen wat leuks doen tot een goed gesprek in een veilige omgeving. Mocht er niets tussen zitten wat je leuk vind dan is het ook prima als je zelf wat probeert te organiseren.