Misschien hadden je ouders ook weer ouders die moeilijk liefde konden geven, los van evt. autisme. Vaak worden dat soort problemen weer doorgegeven aan de volgende generatie en zoeken mensen ook partners die ook niet zo goed zijn in relaties. Ik heb daar zelf ook wel ervaring mee.
Het belangrijkst is dat dat als je kinderen krijgt, zoals ik, dat je de cirkel doorbreekt. Mijn kinderen hebben een heel ander soort opvoeding gekregen dan ik. Ik kom desnoods 's nachts mijn bed uit (letterlijk) als ik mijn dochter hoor huilen en die huilt vol overgave.
En laat zich ook liefdevol troosten. Ik kan soms zelfs een soort van jaloers zijn op mijn eigen kinderen, omdat zij zo anders opgroeien. Niet afgunstig, maar ik zou dat zelf ook graag gehad hebben, bedoel ik. In mijn gezin vroeger was veel geweld en angst en daar was geen troost voor.
Overigens ben ik zelf autistisch en dat is geen misdiagnose of zoiets. De ene autist is gewoon de andere niet en niet alle afstandelijke ouders zijn autistisch. (Soms is dat vooroordeel er, reden waarom mijn dochter vaak niet openlijk durft te praten over mijn autisme, bang dat mensen dan zo over me zouden denken).
Ik hoop dat je wat hebt aan de lotgenotengroep.
Auteur
