Nieuws:

Voor vragen rond je registratie, je account of het functioneren van het forum kun je een email sturen naar:
mailaven @ freedom.nl (zonder spaties rond de @).
Vermeld dan ook even de naam waarmee je je hebt geregistreerd.

Hoofdmenu

Kind van autistische ouders

Gestart door Sismo, oktober 18, 2017, 12:32:32 PM

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

Sismo

Altijd heb ik wel geweten dat het gezin waarin ik opgegroeid ben, niet heel doorsnee was. Maar nu, op mijn 46e ? :o vallen er ineens heel veel kwartjes. Ik heb een website gevonden waar geschreven wordt over de gevolgen voor een niet-autistisch kind van autistische ouders. Ik herken daar zo veel in! Het besef dat allebei mijn ouders autistisch zijn, heb ik pas sinds kort, toen iemand van buiten de familie dit benoemde. Vreemd misschien, maar pas toen werd het me duidelijk!
En wat betekent dit voor mij en mijn aseksualiteit? Als kind heb ik nooit geleerd dat lichamelijk contact fijn kan zijn, knuffels kreeg ik niet, getroost werd ik niet. Laat staan op seksueel gebied iets meegekregen van mijn ouders. Nou hoeft dat mij  nog niet aseksueel "gemaakt " te hebben, maar het verklaart misschien wel waarom ik moeite heb met relaties aangaan, me open stellen voor anderen.
Er zijn in mijn woonplaats gespreksgroepen voor lotgenoten, ik ga me hier snel voor inschrijven. Beetje eng wel, want ik ben er nu erg emotioneel over, kan wel de hele dag huilen.

Maak van elke dag een sprookje: red draken en versla verwende prinsessen, kus af en toe een kikker en pluk de rijpe bramen -Loesje-

Koffie

Misschien hadden je ouders ook weer ouders die moeilijk liefde konden geven, los van evt. autisme. Vaak worden dat soort problemen weer doorgegeven aan de volgende generatie en zoeken mensen ook partners die ook niet zo goed zijn in relaties. Ik heb daar zelf ook wel ervaring mee.

Het belangrijkst is dat dat als je kinderen krijgt, zoals ik, dat je de cirkel doorbreekt. Mijn kinderen hebben een heel ander soort opvoeding gekregen dan ik. Ik kom desnoods 's nachts mijn bed uit (letterlijk) als ik mijn dochter hoor huilen en die huilt vol overgave. ;) En laat zich ook liefdevol troosten. Ik kan soms zelfs een soort van jaloers zijn op mijn eigen kinderen, omdat zij zo anders opgroeien. Niet afgunstig, maar ik zou dat zelf ook graag gehad hebben, bedoel ik. In mijn gezin vroeger was veel geweld en angst en daar was geen troost voor.

Overigens ben ik zelf autistisch en dat is geen misdiagnose of zoiets. De ene autist is gewoon de andere niet en niet alle afstandelijke ouders zijn autistisch. (Soms is dat vooroordeel er, reden waarom mijn dochter vaak niet openlijk durft te praten over mijn autisme, bang dat mensen dan zo over me zouden denken).

Ik hoop dat je wat hebt aan de lotgenotengroep.
Groetjes van Koffie. (V, 1969)
2 kinderen (2000 en 2001). En een kat (2013).

Mijn wiki-ervaringsverhaal lees je hier: https://du.asexuality.org/wiki/index.php?title=Koffie

Sismo

Mijn opa van moeders kant was volgens de jongste zus van mijn moeder inderdaad ook autistisch.

Ik verwijt mijn ouders niets, maar er valt wel steeds meer op z'n plek door deze kennis. Een diagnose is er niet en zal er ook nooit komen, ze zijn beide 70+ en mijn moeder heeft nu Alzheimer, maar misschien kan ik er zelf meer mee.
Maak van elke dag een sprookje: red draken en versla verwende prinsessen, kus af en toe een kikker en pluk de rijpe bramen -Loesje-

Fricai

Erg bijzondere ontdekking, Sismo!

Citaat van: Sismo op oktober 18, 2017, 12:32:32 PMEn wat betekent dit voor mij en mijn aseksualiteit? Als kind heb ik nooit geleerd dat lichamelijk contact fijn kan zijn, knuffels kreeg ik niet, getroost werd ik niet. Laat staan op seksueel gebied iets meegekregen van mijn ouders. Nou hoeft dat mij? ? nog niet aseksueel "gemaakt " te hebben, maar het verklaart misschien wel waarom ik moeite heb met relaties aangaan, me open stellen voor anderen.
Er zijn in mijn woonplaats gespreksgroepen voor lotgenoten, ik ga me hier snel voor inschrijven. Beetje eng wel, want ik ben er nu erg emotioneel over, kan wel de hele dag huilen.

Ik denk dat ik het onderstreepte deel herken (al vermoed ik in mindere mate dan bij jou), voornamelijk bij één van mijn ouders. Autisme kan ik verder niet over oordelen en vind ik ook niet zo belangrijk.

Een link met seksuele oriëntatie verwacht ik niet, maar 'meer moeite op het gebied van relaties' zoals je het beschrijft, klinkt w.m.b. zeer plausibel! Al heb ik dat zelf niet, geloof ik.

AceVentura

Mijn ouders hadden volgens mij niets met autisme, en toch herken ik er wel wat in, vooral het deel wat Fricai al onderstreept heeft. Het linken aan seksuele of romantische geaardheid zou ik niet willen doen, dat zijn naar mijn mening dingen die niet door je opvoeding bepaald worden.
53x + m³ = Ø
Verwarring is een doorgang naar een andere, nieuwe realiteit.
- Richard Bandler

Eugenie84

Ook voor mij is het herkenbaar. Ik kan mij ook maar weinig knuffels herinneren. Ook over het seksuele hebben ze mij niks verteld.

Veel succes met de gespreksgroep

Sismo

Dank voor jullie reacties, begin november ga ik er heen. Ben erg benieuwd!
Maak van elke dag een sprookje: red draken en versla verwende prinsessen, kus af en toe een kikker en pluk de rijpe bramen -Loesje-

Erik7494

Ik weet niet of mijn ouders autistisch waren, het ware meer gewoon stugge Groningers; maar het gebrek aan genegenheid herken ik. Geen knuffels, geen lichamelijk contact, geen genegenheid.
"Having no destination, I am never lost."-Ikkyu Sojun

Sismo

Inmiddels is het een hele poos verder. Ik raak er steeds meer van overtuigd dat mijn ouders inderdaad autistisch zijn. Er zijn nog extra factoren die er waarschijnlijk voor hebben gezorgd dat ik een hechtingsprobleem heb. Dat zou mijn moeite met (of eigenlijk onvermogen tot) het aangaan van diepe, emotionele relaties kunnen verklaren. Ik heb behoorlijk in de put gezeten, maar klim er nu voorzichtig uit. Ik heb via de huisarts een afspraak staan bij een praktijkondersteuner ggz. Ik hoop dat hij of zij me verder kan helpen.
Maak van elke dag een sprookje: red draken en versla verwende prinsessen, kus af en toe een kikker en pluk de rijpe bramen -Loesje-

AceOfWands

Ik ben zelf officieel gediagnosticeerd met autisme 2 jaar terug maar ik had al langer een sterk vermoeden. En ik vermoed bij beide ouders iets van autisme maar ik ben wel een combi van ze dus wat duidelijker autistisch zeg maar. Al heb ik ook pas op mijn 36e de diagnose gehad dus ben voor anderen ook weer niet zo opvallend autistisch. Merkte het zelf wel maar kan het blijkbaar goed camoufleren.

Ik denk dat mijn moeder ook moeite heeft met emoties tonen en reageren op emoties. Ook met onverwachte knuffels (het helpt om eerst even te vragen: knuffel?) Volgens mij heeft ze wel een vorm van autisme.

Verder had mijn vader sociale angsten, verslavingsproblemen, depressie en ook wat autistische trekjes, maar hij was wel beter in emoties tonen had ik het idee (al kan de drank wel meegeholpen hebben). Mijn moeder denkt nog steeds dat ik mijn autisme van mijn vader heb en zegt dan "zijn moeder was ook duidelijk autistisch" maar aangezien mensen vaak verliefd worden op personen die lijken op hun moeder of vader is dat niet bepaald in tegenspraak met mijn idee erover. Volgens mij heb ik wat van mijn beide ouders gekregen.

Hoe het precies verband houdt met mijn aversie voor seks/ aanraking en moeite met relaties enz weet ik niet. Deels kan het ook gewoon genen zijn (autisme) en deels misschien wel trauma en slechte ervaringen (Ik werd bijv jarenlang gepest door vrijwel altijd jongens dus heb ook angsten gekregen voor grensoverschrijdend gedrag, agressie, dwang enz vooral bij jongens een mannen).

Misschien omdat mijn ouders onderling ook een platonische relatie hadden? Dus de voorbeeldrelatie uit mijn jeugd was wel eentje die volgens mij niet heel fysiek warm en intiem was, zeker niet seksueel  in mijn bijzijn (ook geen zoenen enzo) maar ze hielden wel veel van elkaar. Aan de andere kant, vroeger deden mensen dat volgens mij ook nooit waar hun kinderen bij waren, en kreeg ik ook wel genoeg andere voorbeelden te zien, maar als iets voor mij niet goed voelt dan voelt het niet goed. Als mijn moeder mij onverwacht een knuffel gaf was ik er ook niet van gediend. Dus tja... moeilijk om te zeggen wat de oorzaak kan zijn van iets. Combinatie van factoren?

Ook identificeerde ik me een tijdlang (vooral begin puberteit maar is nooit helemaal weggegaan) met mannen en wou ik ook niet graag een vrouw zijn en als vrouw begeerd worden ofzo, mijn lichaam was meer een omhulsel waarin ik zat en niet "ik". Dus misschien is de oorzaak bij mij wel een soort genderdysforie of afstand tot mijn eigen lichaam? In fantasie switch ik ook vaak van geslacht/rol.

Dan zou het ook nog levenslange klachten kunnen zijn met dysthymie, een terugkerende milde depressie (soms wat heftiger) waardoor mijn libido ook gewoon behoorlijk laag is meestal, dus seks staat ook niet zo hoog op mijn priority list.

En ik had pubertas praecox, kreeg op mijn 8e al vrouwelijke vormen en op 9e ongesteld, en toen werd ik ook heel bang om gezien te worden, durfde me niet om te kleden op t strand enzo. Ik had ook echt een hekel aan dat ik zo jong al vrouw was geworden. Wou nog kind zijn en ook niet hoeven kiezen tussen vrouw of man zijn. Dus daar heb ik ook eea aan overgehouden.

Het kan zooooooveel zijn in mijn geval! Focussen op 1 oorzaak is voor mij niet zo zinvol dus. Waarschijnlijk is het gewoon een combinatie van omstandigheden/factoren geweest.

Misschien helpt t ook wat voor anderen om het te kunnen relativeren. Het ligt vaak niet aan 1 ding denk ik. En misschien is de oorzaak ook niet zo belangrijk want je kunt het verleden toch niet veranderen. Soms is het fijn een antwoord te vinden, maar soms is er ook geen duidelijk antwoord en dan is focussen op het heden beter (zegt iemand die er eindeloos over gepiekerd heeft... ;))


Celesta

#10
veranderd

Nysra

Mijn vader is autistisch, net als ik en we zijn beide grote knuffelaars. Zoals eerder aangehaald, lichamelijk contact staat los van autisme. net zoals neurotypische mensen hebben sommigen het graag en anderen niet. Mijn moeder is neuroypisch, maar heeft me nooit een knuffel gegeven.

HSP-ertje

Citaat van: Celesta op augustus 18, 2019, 07:46:14 PM
Ik geloof niet dat ouders die niet liefdevol zijn en geen knuffels geven daarom persé autistisch zijn, ik heb vroeger eens met een autistische jongen gesproken die zei dat hij net heel veel behoefte had aan knuffels geven en krijgen van anderen. Ik geloof niet zo in die soorten clichés en stereotiepen, ik geloof dat er autistische ouders zijn die wel degelijk wel liefdevol en warm kunnen zijn en geen problemen kunnen hebben met knuffels geven aan hun kinderen, terwijl er niet-autistische ouders zijn die dit helemaal niet zijn en helemaal geen knuffels kunnen geven.

Om terug te komen op het onderwerp van ouders die geen liefde en geen knuffels aan hun kinderen geven daar kan ik helemaal van meespreken helaas!?  :( Mijn moeder is niet autistisch (maar ik vermoed echter wel dat ze Borderline heeft), maar zij was ook heel erg koud en liefdeloos, ze gaf me soms nog geen knuffel als ik haar een kadoo gaf, ze maakte ook vernederende en spottende opmerkingen als ik mij emotioneel uitdrukte, om het even in welke emotie, als ik blij en enthousiast was over iets, dan zei ze dat het kinderachtig en niet voor mijn leeftijd was om blij en enthousiast te zijn over zoiets, als ik verdrietig was, zei ze dat ik niet zo flauw en fragiel moest zijn, als ik kwaad was, dan was het van wat zullen de buren wel niet denken, nu kan ik niet meer buiten komen. Ze brak mij in alles keihard af, hoe hard ik ook mijn best deed, nooit kon ik iets goed doen voor haar. Ze was ook heel autoritair en dominerend, haar wil was wet, zij was de baas, volgens haar stond een kind altijd lager in rang dan een ouder, dus zij had altijd gelijk en haar kind had altijd ongelijk, daarom wou ze ook nooit zaken uitpraten en samen naar oplossingen zoeken. Dat heeft ze helaas overgenomen van haar ouders, want die waren ook heel autoritair en dominerend tegenover haar.

Daarom dat ik nu een extreme afkeer heb van mensen die andere mensen, of hun kinderen of hun dieren domineren, en ik zelf ben voor totale gelijkwaardigheid en altijd elkaars grenzen respecteren, omdat ik heb meegemaakt hoe erg het is als iemand je totaal domineert. Na mijn moeder honderden kansen gegeven te hebben die ze allemaal verprutst heeft, heb ik sinds kort eindelijk de kracht in mijzelf gevonden om contact met haar te verbreken. Het voelt aan als een enorme opluchting en een grote last die van mijn schouders is afgevallen.?  8)

Ik geloof ook wel dat hoe mijn moeder mij behandeld heeft, 1 van de redenen zou kunnen zijn dat ik aseksueel ben, maar het is niet de enige reden, denk dat er ook nog andere redenen zijn. Ben nooit misbruikt geweest ofzo maar ik heb wel ook andere niet-seksuele dingen meegemaakt die denk ik toch invloed hebben gehad op het wel of niet aseksueel worden en dat het een samenloop van al die redenen is dat ik aseksueel ben.

Als ik lees hoe je moeder zich gedroeg, denk ik eerder aan narcisme dan aan borderline.

Ken88

Ik ben autistisch en er zijn sterke vermoedens dat mijn vader dit ook is. Zelfs hij zelf heeft deze vermoedens. Nooit gediagnosticeerd.