Onderzoek baarmoederhalskanker

[Bomber]

Ik heb een vraag, maar weet niet of deze binnen dit forum past. Als dat niet zo is, hoor ik het natuurlijk graag en bied ik bij deze alvast mijn oprechte excuses aan!

Het gaat om het preventief onderzoek naar baarmoederhalskanker.
Mannen hebben nu geen flauw idee waar ik het over heb waarschijnlijk, maar vrouwen (althans vanaf een bepaalde leeftijd) zullen weten dat je als vrouw ergens wanneer je 30 geworden bent een uitnodiging krijgt om een afspraak te maken bij je huisarts voor het maken van een uitstrijkje. Dit uitstrijkje wordt dan gebruikt om te kijken of je (de voorloper van) baarmoederhalskanker hebt.

Nu ben ik op zich een groot voorstander van zulke preventieve onderzoeken. Ik heb in mijn omgeving te veel mensen aan kanker verloren die te laat de diagnose gekregen hebben. Met zulk soort onderzoeken is het stadium van ontdekking veel eerder en de kans van overleving dus veel groter. Top dus!
Of niet.... Want dat uitstrijkje, daar zit het probleem bij mij....

Kijk, op zich is er weinig seksueels aan het maken van een uitstrijkje hoor! Je bevind je in een steriele onderzoekskamer. Je hangt daar met je benen in van die stijgbeugels en daar zit twee man vanonder naar binnen te koekeloeren.... Weinig seksueels. Toch bleek het voor mij de hel!
Toen ik 30 was en de uitnodiging ontving heb ik dan ook al mijn moed verzameld en ben naar de praktijk gegaan voor het maken van een uitstrijkje. Nou, feest.... De eendebek (nodig om werkruimte te creëren zeg maar) was met geen mogelijkheid naar binnen te krijgen. Zal vast deels te maken hebben met het feit dat je bij zoiets nu niet echt heel ontspannen ligt, maar ik vrees dat het feit dat het "daar beneden" niet zo vaak gebruikt en dus niet echt "opgerekt" is, ook niet uit te vlakken is. Lang verhaal kort: kleinere eendebek, veel proberen, andere dokterassistent erbij, nog een andere assistent en uiteindelijk de arts zelf erbij. Uiteindelijk met veel pijn (letterlijk!!) en moeite een klein beetje celmateriaal kunnen bemachtigen, wat uiteindelijk gelukkig net genoeg bleek voor het onderzoek.

Toen ik 35 was kwam opnieuw de uitnodiging. Met de ervaring van vijf jaar eerder werd de stap om te gaan gigantisch. Nu gaat de overdracht van het virus dat baarmoederhalskanker veroorzaakt via seksueel contact. Daar zag ik mijn redding. Ik heb dan zelfs ook navraag gedaan of er noodzaak was voor dit onderzoek als er geen seksueel contact was.
Dat was echter kennelijk een enorm rare vraag en daar kreeg ik dan een nog vreemder antwoord op. Daar werd ik dus niet wijzer van.
Ik heb me er uiteindelijk niet toe kunnen zetten om het onderzoek te ondergaan, maar ik schaam me daar diep voor!

Nu heb ik nog wat tijd te gaan voor ik 40 wordt, maar die uitnodiging zie ik nu al met angst en beven tegemoet. Ik vind nog steeds van mezelf dat ik er heen moet. Maar ik weet niet hoe ik dit nu eens normaal kan ondergaan.

Hebben andere mensen deze ervaringen ook? En hoe gaan jullie hier mee om?

Of is dit inderdaad een hele rare vraag voor dit forum?

[Edewecht]

Als ik als man iets mag zeggen hierover...

Het lijkt me helemaal geen vreemde vraag, Bomber. Misschien lopen hier wel meer aseksuele vrouwen tegenaan.

Als je al gespannen bent, lijkt me dat gepruts met meerdere verpleegkundigen en tenslotte de arts, niet bepaald bevorderlijk voor de ontspanning. M.a.w. de spanning zelf wordt het probleem.
Is hierover met de arts te praten? Dat je rustig kunt uitleggen dat en waarom je nooit seksueel kontakt hebt gehad en dat het daarom zo moeilijk gaat? Zou een arts dan niet meedenken? Is het een mogelijkheid om dit onder lichte narcose te doen (roesje)?
Misschien een vrouwelijke arts zoeken hiervoor?

Zomaar wat vragen van een stuur'man' aan wal...

[Koffie]

Helemaal geen rare vraag. Niet alleen aseksuele vrouwen lopen hier tegenaan. Ik denk dat het met vaginisme te maken heeft en dat komt zeker ook bij niet-aseksuele vrouwen voor.

Ik heb wel vaginistisch gereageerd, maar dat was voorbij toen ik 30+ was. Ik kreeg mijn eerste baarmoederhalskanker-onderzoek rond mijn 34e a 35e na het kinderen krijgen en pas toen ik geen borstvoeding meer gaf. En ik heb mijn dochter heel lang nog af en toe gevoed.

Ik zou het van te voren bespreken met de huisarts of de praktijkondersteunster. Hier is het tegenwoordig de assistente die dat soort onderzoeken doet en dat is eigenlijk altijd een vrouw. Maar of er ook een oplossing voor is, weet ik niet.

[Dutchamoeba]

Toen ik 35 was kwam opnieuw de uitnodiging. Met de ervaring van vijf jaar eerder werd de stap om te gaan gigantisch. Nu gaat de overdracht van het virus dat baarmoederhalskanker veroorzaakt via seksueel contact. Daar zag ik mijn redding. Ik heb dan zelfs ook navraag gedaan of er noodzaak was voor dit onderzoek als er geen seksueel contact was.
Dat was echter kennelijk een enorm rare vraag en daar kreeg ik dan een nog vreemder antwoord op. Daar werd ik dus niet wijzer van.
Ik heb me er uiteindelijk niet toe kunnen zetten om het onderzoek te ondergaan, maar ik schaam me daar diep voor!

Toen ik 30 werd kreeg ik ook zo'n uitnodiging. Gezien het feit dat ik helemaal geen seksueel contact had (en heb, overigens), zag ik er het nut niet zo van in. Ik heb dan ook op het formulier dat bij de uitnodiging zat aangekruist (die mogelijkheid was er) dat ik niet wens mee te doen aan zulke onderzoeken, nu niet, en ook in de toekomst niet. Ik kan overigens elk moment een aanvraag doen om toch weer uitgenodigd te worden; zo definitief is mijn weigering dus ook weer niet. Ik herinner me dat ik ook kon aangeven waarom ik niet aan zulke onderzoeken wilde meedoen, en ik heb dan ook ingevuld 'omdat ik aseksueel ben.' Ik heb nooit een bericht terug gekregen waarop stond dat dat geen goede reden is. Ik heb alleen een bevestiging gekregen dat ik niet meer uitgenodigd zal worden zolang ik zelf niet aangeef toch onderzocht te willen worden.

[Koffie]

Waarom zou je een goede reden moeten hebben? Zo'n bevolkingsonderzoek is niet verplicht tenslotte. 'Gewoon geen zin in' zou net zo goed een prima reden kunnen zijn, denk ik zo.

[Fricai]

Helemaal prima om deze vraag te stellen, ik vraag me alleen af of dit het juiste subforum is (niet echt een 'vraag over aseksualiteit').

Ik heb me er uiteindelijk niet toe kunnen zetten om het onderzoek te ondergaan, maar ik schaam me daar diep voor!

Waarom?

Ik heb geen verstand van de medische kant van dit verhaal, maar als het klopt dat je risico in feite 0 is als je nooit seks hebt, dan lijkt het me logisch om dit onderzoek niet te doen. Bespaart jou tijd, en de gezondheidszorg geld.

[Bomber]

Bedankt voor jullie reacties. Ook van die van de mannelijke kant  .

In mijn geval denk ik niet dat vaginisme echt de boosdoener is. En ook het hebben van een vrouwelijke arts zal niet helpen (al zal het zeker niet tegenwerken). Van de drie assistenten die aanwezig zijn geweest waren er twee vrouwelijk.... Het mocht niet baten.

En het risico is dus kennelijk niet nul. Vandaar het feit dat ik me rotschaam. Ik zal andere mensen altijd aanmoedigen om mee te doen aan de bevolkingsonderzoeken. Je weet immers maar nooit. Er zijn al zat mensen vroegtijdig mee geholpen. En dan heb ik zelf de mogelijkheid van zo'n onderzoek en dan haak ik af. Beetje meten met twee maten zou je zeggen. Dus schaam ik me...
Ik dacht dus ook dat bij afwezigheid van seksueel contact het virus ook niet overgebracht kon worden en dat je dus eigenlijk geen kans hebt op baarmoederhalskanker. Vandaar ook dat ik die vraag heb gesteld toen ik voor mijn tweede onderzoek moest. Daar kwam dus een wat vreemd antwoord op, maar deels begreep ik er wel uit dat mensen zonder enige vorm van seksueel contact ook drager van het virus kunnen zijn. Al denk ik dat het risico wellicht wel kleiner is. En in hoeverre het feit dat mijn eerste onderzoek dus geen afwijkingen liet zien mij dan ook vrijwaart voor verdere onderzoeken zolang er geen seksueel contact is, dat weet ik niet.
Ik ben dus niet 100% overtuigd van een risico van nul. En daarom vind ik dus van mezelf dat ik mee moet doen. Maar dan wel graag op een "menselijke" manier.

Wellicht dat zo'n zelfafnametest wel een hele goede oplossing zou kunnen zijn. Die zal ik zeker eens bekijken. Bedankt voor de tip Fairy!
Gelukkig nog wat tijd te gaan voor die envelop daadwerkelijk in de bus valt...

Als ik fout zit met de subforumplaats voor deze vraag, dan excuses Fricai! Ik dacht echter dat het wel een vraag was over aseksualiteit, want ik denk namelijk dat het hele gebeuren met mijn aseksualiteit te maken heeft. Maar ben hier ook niet zeker van... Het is misschien ook wel een hele rare vraag. Ik had hem misschien ook niet moeten stellen, sorry!  ...

[Fricai]

Als ik fout zit met de subforumplaats voor deze vraag, dan excuses Fricai! Ik dacht echter dat het wel een vraag was over aseksualiteit, want ik denk namelijk dat het hele gebeuren met mijn aseksualiteit te maken heeft. Maar ben hier ook niet zeker van... Het is misschien ook wel een hele rare vraag. Ik had hem misschien ook niet moeten stellen, sorry!?  ...

Wat mij betreft mag je hier ook rare vragen stellen hoor! Ik moest eens diep nadenken over wat voor een vraag nou wel echt ongepast zou zijn, ik kwam op iets als "Hoe kan ik de AVEN website/het forum hacken?", of iets als "Wat is de beste stripclub in Amsterdam?". 

En geen probleem joh, het is ook soms een beetje lastig kiezen. Ik zou zelf iets zeggen als: Dit hangt misschien samen (of komt voort uit) aseksualiteit, maar is voor veel aseksuelen geen relevant onderwerp (alleen al voor alle mannen, en de vrouwen onder de 30?). Dus het best lijkt me Buiten-A-Ards. Maar het maakt allemaal sowieso niet uit, als we vinden dat iets op de verkeerde plaats staat, is het 5 seconden werk om dat op te lossen.

[Tempesta]

Ik heb ook geweigerd toen ik zo'n oproepje kreeg. Een eerder uitstrijkje bleek zo'n moeite te kosten dat ik er voorgoed van genezen ben. Bij mij ging de kleine eendenbek er nog wel in, maar de bek vervolgens openzetten ging vrijwel niet. Net als bij jou Bomber denk ik dat het komt door een gebrek aan regelmatige oprekking. Eens in de vijf jaar gaat er een spiraaltje in en uit, en dat is alle activiteit die daar beneden ooit is geweest .

Het risico op baarmoederhalskanker zonder ooit intiem contact te hebben gehad is aanwezig, maar wel ongelooflijk klein.

[G86]

Toen ik de oproep kreeg heb ik hem ook afgewezen.

Nog nooit is er ook maar `iets` bij mij naar binnen geweest dus moet er niet aan denken om daar te liggen.

[Eugenie84]

Ik heb ook nog geen uitstrijkje laten nemen, omdat ik opzag tegen het onderzoek.
Doordat ik geen seks heb, dacht ik ook dat het risico heel erg klein was,

Het is een misvatting dat je een vagina zou kunnen oprekken.
Wel kunnen de spieren bij een seksuele heterovrouwen meer ontspannen zijn.

[Fricai]

Het is een misvatting dat je een vagina zou kunnen oprekken.

Ik heb ook al meermaals opgevangen dat dat een wijdverbreid misverstand is, maar wat is nou de waarheid...?
Voel me niet echt gekwalificeerd om hier over te speculeren.

[Koffie]

Gekwalificeerd ben ik niet en speculeren doe ik ook niet zo, maar toch.
Ik vermoed ook dat het niet te maken heeft met (regelmatige) oprekking. Er zijn vaginistische vrouwen die desondanks vaginaal bevallen en er zijn vaginaal bevallen en dus zeer opgerekte dames, vaginistisch.

Toen het bij mij nog zo moeilijk was, was inwendig onderzoek ook absoluut onmogelijk. Toen heb ik het er wel eens met mijn huisarts over gehad en ook hij gaf aan dat het zelden een lichamelijke oorzaak heeft.

Een penis rekt bovendien de vagina nauwelijks op. En ik ben nooit vaginaal bevallen (door medische oorzaak keizersnedes). Inmiddels ben ik gewoon niet vaginistisch meer en is ook een inwendig onderzoek geen probleem meer. Ik ga gewoon liggen en hoppa. En ik kan eigenlijk niet aangeven waardoor het over is gegaan.

[Eugenie84]

Ik heb dat van dat oprekken gehoord van een ex-vaginistische vrouw die nu andere vrouwen met vagisme helpt, dus ik veronderstelde dat zij dat toch zou moeten weten.

[Koffie]

OK, ik had er nog nooit van gehoord.
Twee huisartsen hebben mij destijds verteld dat het zo niet werkte, in elk geval.