Hallo, ik ben Patricia

[Fifi]

Ik word ook wel eens seks-moe. In de zin van dat het je overal maar onder de neus geschoven wordt. Op een niet nader te noemen forum bijvoorbeeld, wat ik graag lees als ik me verveel... In de kantlijn staan altijd van die dingen, dan denk ik... Waarom is dat nou nodig? Of lezen seksuele mensen echt zo graag de hele dag over seks? Ik bedoel, ik ben gek op pizza, maar ik hoef ook niet de hele dag te lezen over hoe ik de sleur haal uit mijn pizzaleven , of hoe ik mijn pizza eens kan "op spicen" met 10 leuke pizza tips. 
Maar de eerlijkheid gebied me wel te zeggen dat ik tien keer liever links naar artikeltjes over pizza in de kantlijn zie staan, dan over seks.

[Patricia]

Ja, dat forum lees ik ook Fifi en dan denk ik: "O, daar gaan we weer. Waarom?"

Verder een leuk forum, alles is bespreekbaar en daarom kom ik er ook vaak, maar toch ook weer een overload aan seks.

[AltijdDruk]

Zelfs The Guardian heeft steeds vaker van die onzin stukken op Facebook...
"Help, ik vrees dat mijn man aan iemand anders denkt als we seks hebben." of "Ben ik nog wel aantrekkelijk nadat ik een kind heb gebaard".

Zo zonde.. We zijn als diersoort tot geweldige dingen in staat. Ons brein is vergenoeg doorontwikkeld om technologieën te ontwikkelen en ik geloof echt dat we er ooit in slagen om een veel effectiever middel tegen kanker te vinden dan we nu hebben. If only humans spent a little less time obsessing about their genitals and a bit more time on important things in life

[Koffie]

Ik vraag me af of je als aseksueel in vroeger tijden echt zo heel veel beter af was. Er werd van je verwacht dat je het deed in een relatie en wilde je niet of kon je niet, dan kon je daar ook nergens mee terecht. Ik denk zelfs dat dat nu beter kan, dan vroeger, toen er zo enorm veel gêne omheen hing. Terwijl je partner dat wel verwacht en er zeker toen ook van de vrouw werd verwacht dat ze haar man gaf waar hij recht op had. En verkrachting binnen het huwelijk was nog niet strafbaar.

Seks is nu overal om ons heen en er wordt sterk van je verwacht dat je daar helemaal voor in bent, maar ik geloof dat ik toch wel blij ben dat in hier woon en in deze tijd geboren ben.

Het was minder opgevallen, maar waarschijnlijk was je isolement zeker even groot geweest, misschien wel groter. Aven bestond toen ook nog niet.

[Patricia]

Daar heb je gelijk in Koffie, toen was het amper bespreekbaar.

[Patricia]

Door dit forum ben ik inmiddels heel erg aan het nadenken. Ik besefte opeens ook dat ik juist doordat ik weinig met seks had (maar dat wel wilde hebben) zo over mijn grenzen heen ben gewalst. Eigenlijk was ik nergens voor in, maar ik wilde zo graag seksueel normaal zijn. Omdat bijna alles me tegenstond kon ik nauwelijks een onderscheid maken tussen wat ik wel en niet kon en wilde tolereren. Ik tolereerde heel veel omdat ik bang was niet normaal gevonden te worden als ik weigerde. Ik voelde ook niet aan wanneer ik misbruikt werd omdat bijna alles onaangenaam voor me was. Pffffff...

[AltijdDruk]

Eigenlijk was ik nergens voor in, maar ik wilde zo graag seksueel normaal zijn. Omdat bijna alles me tegenstond kon ik nauwelijks een onderscheid maken tussen wat ik wel en niet kon en wilde tolereren. Ik tolereerde heel veel omdat ik bang was niet normaal gevonden te worden als ik weigerde. Ik voelde ook niet aan wanneer ik misbruikt werd omdat bijna alles onaangenaam voor me was.

Dit is zooo herkenbaar! Ik geloofde ook altijd (deels nog steeds) dat ik over mijn eigen grenzen heen MOEST gaan om een normale relatie te kunnen hebben. Durfde ook nooit 'nee' te zeggen en voelde me schuldig als mijn partmer doorhad dat ik weer eens geen zin had. Dan kwamen de argumenten 'hou je dan niet van mij?' en 'in elke relatie hoort seks'. En dan gaf ik weer toe omdat ik dacht ik veeleisend was, terwijl ik dacht 'hoe kun jij dan zeggen dat je van mij houdt als je me bijna dwingt iets te doen waar ik morgen zelfs nog steeds fysieke pijn van heb?'
Door dat soort uitspraken staan seks en liefde voor mij inmiddels volledig los van elkaar.

[Fricai]

Je hebt vast gelijk Fricay, maar voor mezelf voel ik het nou eenmaal zo. Ik vind de huidige maatschappij totaal oversekst. Je kunt er simpelweg bijna nergens omheen en als je aangeeft seks niet belangrijk te vinden kun je te vaak negatieve reacties verwachten. Ik zie het voor een deel ook als een keuze die mensen maken. Er wordt vaak gezegd: "Als je meer seks hebt ga je er ook meer zin in krijgen." Voor mij geldt dat niet, maar voor de meeste mensen denk ik wel. Maar ze kiezen er zelf voor er in mee te gaan. Men is seks zo buitenproportioneel belangrijk gaan vinden in mijn beleving.
En begrijp me goed, ik gun iedereen veel seksplezier. Maar er is zo veel, zo voor mij niet te behappen veel seks overal waar ik kom en dat komt vermoed ik omdat mensen moeiteloos meedrijven in de huidige tijdgeest waarin seks continu overal geëtaleerd wordt. Behalve hier dus. Ik weet van mijn ouders en uit boeken dat dat vroeger niet zo was. Het was meer iets tussen mensen onderling, men hing niet alles aan de grote klok en seks was veel minder overrated. Er hing zelfs een wollige wolk gêne overheen. Je kon als individu niets met seks hebben en geen haan die er verder naar kraaide.
Nu is het een consumptie-artikel, overal uitgestald voor iedereen. Men is overvoerd en men weet niet goed meer een intieme uniciteit met een uitverkoren geliefde op te bouwen. Het is meer en meer "botvieren" geworden.
en begrijp me goed, ik weet dat er ook nu mensen zijn die echt van elkaar houden en een mooie, monogame relatie met elkaar hebben. Dat vind ik prachtig.
Maar dat andere.....ik mag niet oordelen, maar ik kan er niet omheen dat ik het foeilelijk vind!

Ik snap wel waar dit vandaan komt hoor! Ik vind het alleen moeilijk oordelen in hoeverre deze situatie is gecreëerd door nature (hoe mensen in elkaar zitten) en in hoeverre door nurture (de huidige cultuur, inclusief normen, opvoeding, etc...). Het kan zijn dat dit simpelweg is waar vrijheid toe leidt? Omdat seks zo goed scoort bij de meerderheid, kijkt een minderheid met lichte afkeer toe? Ik ben op zich heel blij dat ik niet ergens woon waar de overheid of een religie ons fatsoensnormen op legt. Maar ik zie ook wel, laten we zeggen, verbeterpunten voor de huidige maatschappij. Er zijn trouwens ook zat niet-aseksuelen die het met je eens zijn.

Ik werd als meisje uitgescholden voor "gefrustreerde frigide trut" als ik weigerde mee te doen aan een triootje bijvoorbeeld. Studentenfeestjes ontaardden vaak in een soort orgie (waar ik dan jankend uit wegvluchtte).

Eh, het klinkt niet alsof jij hier de gefrustreerde persoon was!

Zo zonde.. We zijn als diersoort tot geweldige dingen in staat. Ons brein is vergenoeg doorontwikkeld om technologieën te ontwikkelen en ik geloof echt dat we er ooit in slagen om een veel effectiever middel tegen kanker te vinden dan we nu hebben. If only humans spent a little less time obsessing about their genitals and a bit more time on important things in life

Maar ja, het percentage van de bevolking dat intelligent en gemotiveerd genoeg is om echte doorbraken te creëren is gewoon niet erg groot. En ik denk dat in die groep de meeste mensen hun 'seksualiteit' toch wel meer relativeren dan de gemiddelde persoon (ala "het is maar een instinct"), dus ik denk niet dat daar nog heel veel te winnen valt... Ik zie er wel een (belangrijke) uitdaging in om een steeds hoger percentage van de mensen met de juiste talenten op juiste plek terecht te laten komen. Dus dat ze niet sterven aan kinderziektes, fatsoenlijke educatie en opvoeding krijgen, de kans hebben om te studeren, etc...

[Koffie]

Door dit forum ben ik inmiddels heel erg aan het nadenken. Ik besefte opeens ook dat ik juist doordat ik weinig met seks had (maar dat wel wilde hebben) zo over mijn grenzen heen ben gewalst. Eigenlijk was ik nergens voor in, maar ik wilde zo graag seksueel normaal zijn. Omdat bijna alles me tegenstond kon ik nauwelijks een onderscheid maken tussen wat ik wel en niet kon en wilde tolereren. Ik tolereerde heel veel omdat ik bang was niet normaal gevonden te worden als ik weigerde. Ik voelde ook niet aan wanneer ik misbruikt werd omdat bijna alles onaangenaam voor me was. Pffffff...

Ook voor mij heel herkenbaar en een belangrijke reden waarom ik een tijd erg anti-seks was en echt niet meer aan een relatie moest denken. Ik zou nog steeds niet weten wat ik wel of niet prettig zou vinden, daarvoor heb ik een relatie nodig en die heb ik niet. Omdat ik bereid was in het kader van aanpassing te ver over mijn grenzen te gaan ben ik ook misbruikt. Ik was gevoelig voor manipulatie en een partner was een geweldige meester in manipulatie. Juist op dat gebied. Ik was daarmee ook heel afhankelijk en ik geloof niet dat ik dat nu nog zo zou zijn. Maar daarvoor heb ik me moeten ontdoen van een groot deel van het juk dat ik heb meegekregen van 'niet goed te zijn' zoals ik ben.

Ik weet ook dat het heftig is als je daarmee aan de slag gaat en in zulke gevoelens duikt bij jezelf.

[Eugenie84]

Ondertussen heb ik geleerd dat partners op verschillende manieren op vaginisme kunnen reageren. Je hebt er die de hele seks slecht vinden, omdat penetratie niet lukt. Er zijn er andere die kijken naar wat dan wel kan en dat dan heel leuk gaan vinden. En je hebt er idd die vinden dat je zo flauw niet moet doen.
Er was ook een vrouw die zoiets had van heb ik daarvoor zo gezwoegd. Met behulp van een vriendin is het gevoel bij haar dan goed gekomen.
Met seks ontstaan er altijd problemen als de behoeftes verschillend zijn. En dat kan gaan een verschil in libido over naar welk soort van seks of de verwachtingen die anders zijn.
Als er zo'n negatieve gevoelens vasthangen aan seks is het heel normaal dat je er geen behoefte aan hebt.
En op mijn 16 was ik daar helemaal nog niet mee bezig.
En nu op mijn 33 is m-vseks op de klassieke manier (voorlopig) geen optie.
Mijn lijf heeft het overgenomen van mijn hoofd en dus heeft het toch vaginisme ontwikkeld.
En heb ik ook nog nooit gedaan.

Verder heeft Pascale Platel (BV) het over een soort van infectie als er misbruik, aanranding en/of verkrachting heeft plaatsgevonden, waardoor je moeilijk je grenzen kan aangeven. En je dit dus meermaals kan meemaken.

[Patricia]

Dat laatste verbaast me niet Eugenie. Ik kan me niet herinneren dat ik in mijn kindertijd misbruikt ben, maar toen ik als late puber begon met uitgaan deed ik zo'n beetje mijn vriendinnen na in gedrag, omdat ik er geen idee van had wat er van je verwacht werd. Mijn vriendinnen gingen weleens mee met zo'n jongen of man en ik deed dat ook soms, maar toen nooit om seks te hebben. Men probeerde het wel bij mij, maar ik liet het niet toe. Toen ik wat ouder was en aan een gezin ging denken besloot ik dat het toch weleens tijd werd om wat ervaring op te doen. Ik denk dat sommige mannen ruiken dat je bleu bent. Ik ben veel uitgescholden of vernederd omdat ik niet veel wilde. En dan gaf ik maar toe. Ik vond het allemaal niks, maar ik vond dat ik toch eens moest doorbijten.

[Minimalis]

Emancipatie is duidelijk nog niet doorgedrongen tot de seksuele wereld. De man vraagt, eist of dwingt en de vrouw geeft. Onder dwang van geweld of wapens,omdat ze het zo geleerd heeft, om te pleasen, vanuit een kinderwens, uit geldgebrek, vanuit een afhankelijke positie.......... Natuur soms ook voor plezier.
Het is veel makkelijker voor een man om aseksueel te zijn. Vooral  hetero-romantisch. Als je niks vraagt krijg je niks. Een beetje meedoen met de seksuele praat in mannengezelschap is het enige wat tegen m'n aard ingaat en het enige wat nodig is om totaal niet op te vallen.
Ik ben dan ook nog eens niet erg sociaal. Geen behoefte om op de voorgrond te treden of leiding te geven. (zelfs niet aan een hond, ik heb een kat) Zo kan ik probleemloos m'n eigen, ook in andere opzichten, afwijkende leven leiden, zonder dat iemand vragen stelt.
Ik heb gewoon een baan en een koophuis. Voor de buitenwereld ben ik een vrijgezel die zich niet binden wil, terwijl die buitenwereld voor mij een vreemde plek is, als een vreemd land waarvan ik de taal goed spreek, maar de gewoontes niet begrijp.
Ik heb er mee leren omgaan. Het koste niet eens veel moeite.

[Fricai]

Het is veel makkelijker voor een man om aseksueel te zijn. Vooral?  hetero-romantisch. Als je niks vraagt krijg je niks. Een beetje meedoen met de seksuele praat in mannengezelschap is het enige wat tegen m'n aard ingaat en het enige wat nodig is om totaal niet op te vallen.

De meeste vrouwen zitten niet te wachten op een relatie met een man die 0 interesse toont in seks, hoor.

Enne, ik denk dat er een stuk meer emancipatie plaats heeft gevonden dat jij het zo schetst. Maar dit natuurlijk lastig oordelen (ik snap dan ook niet waar je overtuiging vandaan haalt?).

[Koffie]

@Minimalis: Ik wil een beetje uitkijken met inbreken in het topic van Patricia, maar ik denk ook dat je beeld van hoe mannen zijn wel erg zwart-wit ligt. Ik denk dat je een hoop mannen tekort doet hiermee. Alsof het allemaal smerige beesten zijn die onbehouwen vrouwen grijpen en ze dwingen tot van alles. Ik kan me voorstellen dat er mannen zijn die dat lezen en zich daar gekwetst door voelen.

Daarbij lopen mannen die geen seks willen en die een vrouw hebben die dat wel wil ook tegen behoorlijk gefrustreerde partners aan. Of het voor een man zo fijn is om aseksueel te zijn betwijfel ik daarom. Bovendien vermoed ik dat in de mannenwereld het taboe nog groter is dan bij vrouwen, want als man wordt wel meer van je verwacht dat je altijd wel wil en dat je initiatief neemt en dat soort dingen. En dat je meedoet met sekspraat.

Ik zie mezelf als aseksuele heterovrouw in elk  geval niet als slachtoffer van 'de man', ondanks een relatie-ervaring die niet zo leuk was op dat gebied en ondanks dat ik, net als veel vrouwen, heus op straat en in het openbaar vervoer en op datingsites vervelende ervaringen met mannen heb gehad. Dat is niet hoe het 'normaliter' toegaat. Er is gewoon een aantal mannen dat zo doet.

[AltijdDruk]

Ik zie mezelf als aseksuele heterovrouw in elk?  geval niet als slachtoffer van 'de man', ondanks een relatie-ervaring die niet zo leuk was op dat gebied en ondanks dat ik, net als veel vrouwen, heus op straat en in het openbaar vervoer en op datingsites vervelende ervaringen met mannen heb gehad. Dat is niet hoe het 'normaliter' toegaat. Er is gewoon een aantal mannen dat zo doet.

Precies dit. Ik wil best een voorzichtige stellingname doen dat iedereen slachtoffer is van een maatschappij waarin bepaalde rolmodellen als wenselijk worden gezien, al kan ik me voorstellen dat een groot deel van de samenleving dit misschien niet eens zo ervaart.
Als ik vanuit mijn emotie zou reageren zou ik misschien ook zeggen: alle mannen zijn nog steeds holbewoners en lopen hun geslachtsdeel achterna. Deze reactie zou voortkomen uit pijn, verdriet, teleurstellingen, vernederingen en een defense mechanism omdat ik mezelf wil kunnen beschermen tegen de dreiging van 'mannen' omdat die me al zoveel pijn hebben gedaan.
Als ik echter die emotie buiten beschouwing laat en objectief naar de situatie kijk, dan ben ik omringd door mannen die mij respecteren om wie ik ben (niet omdat ik borsten en een vagina heb) en die voor mij op zouden komen als een man me in de bus op een seksuele manier zou benaderen en ik mezelf niet kon beschermen omdat ze niet willen dat iemand me pijn doet. Sterker nog: ik denk dat ze bijna allemaal positief zouden reageren als ik met de boodschap zou komen dat ik aseksueel ben (wat ik nog niet zeker weet).

Ik denk dat het voor iedereen moeilijk is om niet-hetero te zijn, want dat is wat de maatschappij van ons verwacht en hoe je het ook wendt of keert: mensen zijn groepsdieren en willen niet graag buiten de boot vallen. Daarom zoeken mensen die wel afwijken van de norm (wat ik eigenlijk een positieve eigenschap vind en dat zo'n beetje de mooiste eigenschap aan een individu vind) elkaar ook op op verschillende fora en andere media zodat ze zich niet langer alleen hoeven te voelen. Het maakt wat mij betreft geen *bliep* uit of je man of vrouw bent en of je afwijkt vanwege seksuele geaardheid, huidskleur, of iets heel anders: afwijken van maatschappelijke normen is gewoon moeilijk.