Fricai: 8+ jaar later

[Fricai]

Hallo iedereen,

Hoog tijd voor enige evaluatie. Ik had me in September 2009 hier geregistreerd en voorgesteld. Nu ik dat zo nog eens lees, valt me op hoe dicht mijn beschrijvingen en conclusies van toen bij die van nu liggen. Afijn, ik wil alsnog iets vertellen over mijn ervaringen. Ik heb sindsdien twee serieuze relaties gehad.
- In de eerste had ik nooit seks. Dat vond ik prima. Ik ervoer nog wel dezelfde lichamelijke opwinding die ik in mijn welkomsttopic beschreef, en dat was irritant, meer maar ook niet.
- In de tweede had ik wel seks. Dat vond ik ook prima. Mijn eerste uitgebreide ervaringen op dit gebied. Seks hebben ging me gemakkelijk af, en beviel me verbazend goed. Ik had verwacht dat ik het vooral raar en niet erg interessant zou vinden, maar ik vond het wel leuk en ontspannend. Het had wat weg van een combinatie van zoenen, knuffelen, masseren, ... Waar op de een of andere manier geslachtsdelen bij betrokken raakten (dat blijft wel een beetje raar hoor). Afijn, ik zou het wel dingen durven noemen als 'intiem' of 'liefdevol'. Maar ik ervaar het niet als het meest romantische of mooie gebaar, en ik snap nog altijd niet hoe het de hemel in wordt geprezen als de ultieme uiting van liefde. Tevens ben ik me wel altijd blijven storen aan het feit dat mijn aandacht uit ging naar seksualiteit. In een relatie mét seks ligt het ook iets anders, je weet dat 'het' een optie is, en daarmee werd het voor mij minder makkelijk om mijn opwinding te negeren. Ik vond het dan wel een leuke activiteit, maar ik vond niet dat het zoveel aandacht verdiende in mijn hoofd, ik wilde gewoon bij die persoon kunnen zijn zonder zo'n 'behoefte' die continu mijn aandacht op eist. En boven alles: Ik wilde niet-seksuele intimiteit kunnen hebben en tonen, zonder dat het bedorven werd door 'behoeftes' in mijn achterhoofd. Dat ging (meestal) niet meer.

Nu probeer ik te bedenken wat mijn voorkeur heeft in een relatie (wel of geen seks), en ik vind het een erg moeilijke vraag. Zonder, zou ik het wel enigszins missen (denk ik). Met, zou ik pure niet-seksuele intimiteit missen. In ieder geval ben ik wel overtuigd dat ik in beide gevallen gelukkig zou kunnen zijn.

Afijn, dan de hamvraag: Ervaar ik nou seksuele aantrekking, of toch niet?
Ik ben niet zeker. Maar als ik moest gokken: Ja. Een alternatief zou zijn: Dat ik simpelweg een behoefte aan intimiteit voel met een specifiek persoon (dit zou ik eerder romantische aantrekkingskracht hebben genoemd), plus lichamelijke opwinding. En dat die factoren het makkelijk en leuk voor me maken om seks te hebben, ook al mis ik iets speciaals wat seksuelen wel hebben.
Om een conclusie te trekken, zou ik moeten weten wat seksuele aantrekking nou exact is... Is het méér dan enkel [opwinding]+[behoefte aan intimiteit]? Ik vermoed van niet. Zowel de bioloog in mij, als een paar vrienden van me, zeggen dat ik er niet te veel achter moet zoeken. Ik denk dat ik dat eerder wel deed. Ik associeerde allerlei kenmerken met seksuele aantrekking, die misschien er wel sterk mee gecorreleerd zijn, maar niet direct onderdeel zijn van seksuele aantrekking (zoals bijvoorbeeld, het zien van seks als de ultieme uiting van liefde, of het 'sexy' vinden van mensen)? In vermoed nu dat het (forse) verschil tussen mij en veel seksuelen wordt veroorzaakt door iets aan mijn bewustzijn/karakter, en niet door het ontbreken van een mechanisme (namelijk: seksuele aantrekking).
Dat brengt me terug mij mijn welkomsttopic, waar ik onderaan de volgende treffende vraag stelde:

Ben eigenlijk wel benieuwd... Aan de hand van bovenstaande, zou het logisch zijn om mezelf als aseksueel te beschouwen, of gewoon als verknipte seksueel?

Ik heb mezelf een aantal jaar als aseksueel gezien. De laatste jaren heb ik die term niet meer gebruikt, en ik heb er ook niet veel bij stil gestaan. Maar nu... Nu vermoed ik toch dat verknipte seksueel de perfecte omschrijving is.

[Of eventueel, zou ik mezelf (verknipte? xD) demiseksueel kunnen noemen. Immers heb ik zoiets nooit ervaren buiten langdurige romantische relaties.]

[Edewecht]

Wow. Wat een uitgebreide en openhartige analyse van jezelf. Je bent als wetenschapper-bioloog op je eigen snijtafel gaan liggen, en deelt met ons wat je bevindingen zijn.

Ik vind het niet vreemd dat je lichaam 'op hol slaat' als je intiem bent met iemand. Wat ik minder herken (wel een heel klein beetje), is dat je vervolgens en daardoor wèl zin krijgt in seks. Bij mezelf zou die grens nog een stuk verder weg liggen, misschien wel in het oneindige.
Wat ik wel weer kan volgen, is dat het je er (soms) een hekel aan kan hebben dat dit gebeurt. We hebben een lijf dat dingen doet buiten onze wil om, we hebben een geest waarin ook vanalles gebeurt op bewust èn onbewust niveau, en we hebben waarde-oordelen over deze gedachten, gevoelens, reflexen, reakties, lijf en geest. Er zijn, denk ik, waarde-oordelen over je eigen wil, over je normen, over je wensen, over wat je overkomt.

Ik zie dat je helder over jezelf refekteert. Maar misschien kan dit begrip, nl. waardeoordeel, je helpen om je gedachten en vragen nog beter te ontwarren?

Ik denk dat je er wel uitkomt hoor. Misschien niet vandaag , maar ik heb ook niet de indruk dat je dit vandaag wilt.

In ieder geval: van harte gefeliciteerd met je 8+ jarige AVEN-jubileum! En mocht je op een dag een verknipte hyperseksueel blijken te zijn , blijf je welkom op dit forum.

[AceVentura]

Wat mooi dat je dit met ons deelt Fricai 

De vraag die direct in me op komt:

Nu probeer ik te bedenken wat mijn voorkeur heeft in een relatie (wel of geen seks), en ik vind het een erg moeilijke vraag. Zonder, zou ik het wel enigszins missen (denk ik). Met, zou ik pure niet-seksuele intimiteit missen. In ieder geval ben ik wel overtuigd dat ik in beide gevallen gelukkig zou kunnen zijn.

Is het echt zo zwart-wit als wel/niet, of zitten er misschien mogelijkheden in (een lage) frequentie ?

[Koffie]

Ik denk dat je hier beschrijft wat veel mensen die hier op het forum komen herkennen. Seksualiteit en aseksualiteit zijn geen zwart-witverhalen en dat maakt het soms ook lastig om het te kaderen.

Voor mezelf heb ik ooit eens gezegd: Seks, dat kan ik wel doen, maar ik kan het niet zijn. Hoewel dat ook eigenlijk weer te cru is uitgedrukt, is dat wel waar het voor mij op neerkomt. Ondanks dat mijn libido normaal was en alles naar 'behoren' werkte op lichamelijk vlak. Overigens heb ik lichamelijke opwinding nooit gezien als vervelend of irritant, het is er gewoon. Het is wel wat me lang heeft laten zoeken naar wat er met me was, want ik dacht dat aseksueel betekende dat je heel zwart-wit geen libido hebt en ook niet verliefd kunt worden en ik ben bekend met beide.

Wat seksuele aantrekking is, dat weet ik niet goed. Die vraag is wel eens vaker op het forum gesteld en ik kan die vraag niet goed beantwoorden. Ik denk dat ik daar te aseksueel voor ben. Het is alsof ik moet uitleggen hoe een kleur eruitziet, terwijl ik kleurenblind zou zijn en kleuren anders waarneem.  Het blijft dus een beetje een gok en me proberen te verplaatsen in seksuelen.

Wat ik wel weet is dat aseksualiteit ook een soort mentale staat van zijn is. En seksueel zijn dus ook. Ik kreeg als gevolg daarvan in een van mijn relaties met een heel seksueel/erotisch ingestelde man het verwijt dat ik niet kon 'versmelten'. Hij voelde dan tijdens seks op cruciale momenten ook geen verbinding met mij en ik ook niet met hem, omdat we op een ander vlak contact zochten. Voor mij zat dat versmeltende veel meer op emotionele intimiteit (persoonlijke ervaringen en gevoelens delen), knuffelen, elkaar aankijken (zonder dat er dan gezoend moest worden). In mijn geval was dat wel gebed in romantische aantrekking. Dat maakte het voor mij ook fundamenteel anders dan een vriendschap. Overigens raak ik niet perse opgewonden van knuffelen.
Je moet je mentaal/geestelijk/spiritueel open kunnen stellen en als je daarin verschillend in elkaar zit, dan lukt dat niet.
Ik ben geneigd te geloven dat als je dat wel kunt op een seksuele manier, je niet aseksueel bent.

[Fricai]

Wat seksuele aantrekking is, dat weet ik niet goed. Die vraag is wel eens vaker op het forum gesteld en ik kan die vraag niet goed beantwoorden. Ik denk dat ik daar te aseksueel voor ben. Het is alsof ik moet uitleggen hoe een kleur eruitziet, terwijl ik kleurenblind zou zijn en kleuren anders waarneem. ? Het blijft dus een beetje een gok en me proberen te verplaatsen in seksuelen.

Ik kan het ook niet uitleggen, maar ik vermoed dat ik het gevoel wel (grotendeels?) ken nu, dus ik zou mezelf daarin niet als kleurenblind zien.
Maar wat je zegt over versmelten en open stellen zegt me dan weer niet zo veel...

Wow. Wat een uitgebreide en openhartige analyse van jezelf. Je bent als wetenschapper-bioloog op je eigen snijtafel gaan liggen, en deelt met ons wat je bevindingen zijn.

Ik vind het niet vreemd dat je lichaam 'op hol slaat' als je intiem bent met iemand. Wat ik minder herken (wel een heel klein beetje), is dat je vervolgens en daardoor wèl zin krijgt in seks. Bij mezelf zou die grens nog een stuk verder weg liggen, misschien wel in het oneindige.

Ik denk dat je er wel uitkomt hoor. Misschien niet vandaag , maar ik heb ook niet de indruk dat je dit vandaag wilt.

In ieder geval: van harte gefeliciteerd met je 8+ jarige AVEN-jubileum! En mocht je op een dag een verknipte hyperseksueel blijken te zijn , blijf je welkom op dit forum.

Wat een fantastische bewoording, ik zie het voor me!

Ik weet ook niet (zeker) of ik nou echt 'zin' krijg, zoals de meeste mensen dat krijgen. In die eerste relatie had ik volgens mij namelijk geen 'zin'. Dus dan vraag ik me af, was die 'zin' in de tweede relatie iets dat 'vanzelf ging', of had het simpelweg te maken met positieve associaties in mijn hoofd? Ik heb namelijk het beeld dat het hele 'zin krijgen' bij seksuelen doorgaans 'vanzelf gaat', maar dat kan ik niet echt onderbouwen. En misschien heb ik de capaciteit daartoe wel, maar stond ik niet toe dat ik zin kreeg?
En daar wordt het al weer erg abstract... Maar geen zorgen, ik vind het allemaal niet erg, ook niet als ik er nooit volledige duidelijkheid over krijg. Maar erover nadenken en praten vind ik altijd interessant.
AceVentura: Jep, daar zit wel wat in! Ik kan me niet voorstellen dat ik er niet gek van zou worden als het elke dag moest, maar als ik een langdurige relatie (een paar jaar+) zou hebben, zou ik het denk ik wel jammer vinden als we het nooit geprobeerd hadden.

En geen zorgen Edewecht, jullie komen ook niet zo makkelijk van me af!

PS, nog een gedachte die in me op kwam: Als ik als baby op een eiland was gedropt samen met 1 meisje, en we waren volwassen geworden en vonden elkaar wel interessant, was ik volgens mij zelf nooit op het idee gekomen om seks te hebben. Waar ik op doel is, dat het in de natuur niet voldoende is om enkel lichamelijke opwinding te hebben, dieren moeten ook instinctief weten wat ze ermee moeten doen? Immers hebben ze geen taal om het aan elkaar uit te leggen, en als je maar ver genoeg terug kijkt, hadden onze voorouders dat ook niet.

[Zonneschijn]

Heldere uiteenzetting Fricai! Ik zou zeggen: een niet-verknipte demiseksueel. 

[AltijdDruk]

Nu probeer ik te bedenken wat mijn voorkeur heeft in een relatie (wel of geen seks), en ik vind het een erg moeilijke vraag. Zonder, zou ik het wel enigszins missen (denk ik). Met, zou ik pure niet-seksuele intimiteit missen. In ieder geval ben ik wel overtuigd dat ik in beide gevallen gelukkig zou kunnen zijn.

Dit lijkt me minstens even verwarrend als de vraag wat je geaardheid is, klopt dat? Het klinkt nu alsof je denkt dat je in elke relationele vorm iets zult gaan missen. Dat lijkt me een moeilijk iets om je van bewust te worden, ook al zou je in beide gevallen gelukkig kunnen zijn.
Onder welke noemer je zou vallen, daar kan ik geen zinnig antwoord op geven... Ik weet het van mezelf niet eens zeker, laat staan dat ik een labeltje op anderen zou kunnen plakken

[Fricai]

Dit lijkt me minstens even verwarrend als de vraag wat je geaardheid is, klopt dat? Het klinkt nu alsof je denkt dat je in elke relationele vorm iets zult gaan missen. Dat lijkt me een moeilijk iets om je van bewust te worden, ook al zou je in beide gevallen gelukkig kunnen zijn.

Ik vind dit vraagstuk inderdaad verwarrend, ik realiseer me dat ik geen concreet antwoord heb op de vraag "Wat is je ideale relatie?", en ik verwacht ook niet dat dat nog gaat komen.
Het vraagstuk oriëntatie vind ik niet echt verwarrend, maar wel moeilijk (om te beantwoorden).

Die eerste vraag vind ik wel veel belangrijker dan de tweede. Wat er exact (biologisch) aan de hand is bij mij maakt me uiteindelijk weinig uit!

Overigens:
- Wellicht is het wel helemaal geen issue in een toekomstige relatie, omdat ik het dan weer anders ervaar?
- Niemand krijgt de perfecte relatie (ook al weten ze wel wat dat exact in houdt), lijkt me. Dus, geen reden tot medelijden, wat mij betreft.

[Eugenie84]

Ik vermoed dat de vraag van wel of geen seks in een volgende relatie zichzelf zal oplossen eens dat die situatie zich zal voordoen. Dan zal je vanzelf wel merken of dat de zin er al dan niet is.

En het is ook niet omdat je een seksuele relatie met iemand hebt, dat je moet inboeten aan de niet-seksuele intimiteit.
Dst is een zaak van goede afspraken lijkt mij. Van het één hoeft niet noodzakelijk het ander te komen.

[AltijdDruk]

Overigens:
- Wellicht is het wel helemaal geen issue in een toekomstige relatie, omdat ik het dan weer anders ervaar?
- Niemand krijgt de perfecte relatie (ook al weten ze wel wat dat exact in houdt), lijkt me. Dus, geen reden tot medelijden, wat mij betreft.

Medelijden is sowieso iets wat je niet wilt hebben denk ik Medeleven is één ding, medelijden is iets heel anders.

En inderdaad: de ideale relatie bestaat denk ik niet. Veel mensen zoeken er wel naar, en ik denk dat dat ideaalbeeld vooral wordt ingegeven door de media. Laten we eerlijk zijn: relaties zoals die van Ross en Rachel in Friends, Penny en Lennard in The Big Bang Theory en Ned en Catelyn Stark in GOT zie je in real life niet zoveel. In de werkelijkheid is liefde toch wat voorwaardelijker dan op tv geschetst wordt. Ideaal en haalbaar gaan in mijn beleving niet goed samen.
Dus ik vraag me af of iemand die wel een antwoord kan geven op "Wat is je ideale relatie?", in dat antwoord een realistisch beeld meeneemt. Ik ken mensen met een goed en stabiel huwelijk, met wie ik toch niet zou willen ruilen omdat er uiteindelijk altijd één persoon meer water bij de wijn doet dan de ander om de relatie werkend te houden. Dat is niet wat je op tv ziet, maar wat ik tot nu toe wel overal heb zien gebeuren.

[Fricai]

En het is ook niet omdat je een seksuele relatie met iemand hebt, dat je moet inboeten aan de niet-seksuele intimiteit.

In mijn ervaring dus wel. Ik vind niet-seksuele intimiteit mooier als seksualiteit geen factor is in mijn hoofd.

En inderdaad: de ideale relatie bestaat denk ik niet. Veel mensen zoeken er wel naar, en ik denk dat dat ideaalbeeld vooral wordt ingegeven door de media. Laten we eerlijk zijn: relaties zoals die van Ross en Rachel in Friends, Penny en Lennard in The Big Bang Theory en Ned en Catelyn Stark in GOT zie je in real life niet zoveel. In de werkelijkheid is liefde toch wat voorwaardelijker dan op tv geschetst wordt. Ideaal en haalbaar gaan in mijn beleving niet goed samen.

Ik heb ook het beeld er over het algemeen onrealistische verwachtingen worden geschept in media, wat mensen onzeker maakt. Maar ik weet niet of het er wel mee eens ben dat dat ook gebeurt op het gebied van 'ideale relaties'. Namelijk: Ik zie Leonard&Penny als een een relatie met zéér grote problemen (Penny voelt dat ze beter kan krijgen, en tegelijk voelt ze zich te min (qua intelligentie), Leonard kan zijn grootste hobby in beperkte mate delen (vindt zij maar niks), en kan inhoudelijk niet met zijn partner praten over zijn werk). GOT kijk ik niet, maar had Ned niet elders nog een kind verwekt (dat weet ik dan weer wel )? Ross&Rachel weet ik niet zoveel meer van, maar was het niet ook zo dat Rachel vond dat een keuze voor Ross een keuze was van 'genoegen nemen met'?
En ik kan zelf ook geen voorbeeld bedenken van een relatie die wordt afgebeeld en wat mij betreft onrealistisch goed loopt...

[AltijdDruk]

... Ik zie Leonard&Penny als een een relatie met zéér grote problemen (Penny voelt dat ze beter kan krijgen, en tegelijk voelt ze zich te min (qua intelligentie), Leonard kan zijn grootste hobby in beperkte mate delen (vindt zij maar niks), en kan inhoudelijk niet met zijn partner praten over zijn werk). GOT kijk ik niet, maar had Ned niet elders nog een kind verwekt (dat weet ik dan weer wel )? Ross&Rachel weet ik niet zoveel meer van, maar was het niet ook zo dat Rachel vond dat een keuze voor Ross een keuze was van 'genoegen nemen met'?

Zoals ik het zie zijn de relaties van Penny/Leonard en Ross/Rachel een stuk idealer dan ik in de werkelijkheid zie Ik krijg niet de indruk dat iemand van hen in een relatie zit omdat ze genoegen nemen met minder, maar dat kan ook heel goed aan mijn interpretatie liggen hoor
Wat betreft Ned en Catelyn kan ik niet te veel zeggen op een openbaar forum, want ik wil niets spoilen voor mensen die nog willen kijken (dat begrijp je vast wel).

Misschien heb je wel gelijk en heb ik dat beeld zelf geïdealiseerd. Al die relaties komen een stuk dichter in de buurt bij wat ik denk dat ik zou willen, maar er is best een dikke kans dat als ik in zo'n relatie zit, ik me toch weer ga ergeren. En misschien geldt dat wel voor meer mensen... Het spreekwoord "het gras is altijd groener aan de overkant" bestaat immers niet voor niets.

[aeronaut]

Net ook even je voorsteltopic gelezen en ik herken er zoveel van! Door die loskoppeling van seksualiteit en liefde, en wel een zekere mate van "seksueel verlangen" en libido kennen heb ik ook eerst heel lang moeten nadenken over de vraag wat seksuele aantrekkingskracht eigenlijk is voor ik mezelf aseksueel durfde te noemen. Maar toen ik uiteindelijk demiseksueel bleek te zijn, wist ik toch dat het seksuele aantrekkingskracht was omdat het nieuw en raar was.

Ik zou op basis van mijn ervaringen wel durven zeggen dat seksuele aantrekkingskracht anders is dan opwinding+behoefte aan intimiteit. Ik heb beide los van elkaar ervaren. Seksuele aantrekkingskracht is constanter, het is er ook zonder dat je per se op dat moment seks wilt hebben, en heeft naar mijn idee wel degelijk iets te maken met de andere persoon "sexy" vinden. Hoewel dat bij mij ook veel abstracter is dan iemands lichaam aantrekkelijk vinden, het is meer gericht op iemand als persoon en intimiteit in het algemeen dan dat ik echt iets met iemands lichaam wil. Volgens mij is er voor seksuelen altijd wel een veel groter lichamelijk component.

Maar juist omdat het zo anders is dan bij seksuelen blijft het soms een beetje in het duister tasten met veel second guessing. Vergeleken met seksuelen voel je je duidelijk aseksueel, vergeleken met aseksuelen ben je zo seksueel. Maar hey, daarvoor hebben ze de termen grijs-aseksueel en demiseksueel bedacht

[Fricai]

Beter laat, dan nooit!

Net ook even je voorsteltopic gelezen en ik herken er zoveel van! Door die loskoppeling van seksualiteit en liefde, en wel een zekere mate van "seksueel verlangen" en libido kennen heb ik ook eerst heel lang moeten nadenken over de vraag wat seksuele aantrekkingskracht eigenlijk is voor ik mezelf aseksueel durfde te noemen. Maar toen ik uiteindelijk demiseksueel bleek te zijn, wist ik toch dat het seksuele aantrekkingskracht was omdat het nieuw en raar was.

Ik zou op basis van mijn ervaringen wel durven zeggen dat seksuele aantrekkingskracht anders is dan opwinding+behoefte aan intimiteit. Ik heb beide los van elkaar ervaren. Seksuele aantrekkingskracht is constanter, het is er ook zonder dat je per se op dat moment seks wilt hebben, en heeft naar mijn idee wel degelijk iets te maken met de andere persoon "sexy" vinden. Hoewel dat bij mij ook veel abstracter is dan iemands lichaam aantrekkelijk vinden, het is meer gericht op iemand als persoon en intimiteit in het algemeen dan dat ik echt iets met iemands lichaam wil. Volgens mij is er voor seksuelen altijd wel een veel groter lichamelijk component.

Dank voor deze zéér interessante reactie! Het zet me aan het denken;
1) Heb ik ooit een moment gehad dat ik dacht: "Hey, dit gevoel is nieuw!" Lastige vraag, maar ik neig naar een "Ja", ik heb wel gevoelens o.i.d. ervaren die nieuw voor me waren. Hmmm. Als ik zeg dat het er als het ware in is geslopen, dat in die relatie het gevoel ooit geleidelijk opgekomen en sterker geworden is, ... Denk je dan dat we het over hetzelfde kunnen hebben? Of zeker niet?
2) Heb ik beide los van elkaar ervaren? Ja, absoluut! Wauw, openbaring voor me(!). Ik heb sowieso na die relatie (misschien ook tijdens, maar dat is even irrelevant) iets van aantrekking meegemaakt zonder opwinding. Ik had er niet bij stil gestaan, of misschien deed ik het af als slechts een associatie in mijn hoofd van die persoon en seks. Maar nu bedenk ik me ineens dat het wel eens een duidelijke hint zou kunnen zijn(!). Dus... Misschien is seksuele aantrekking inderdaad 'méér dan enkel A+B', maar heb ik dat 'meer' ook ervaren?

[aeronaut]

Heb ik ooit een moment gehad dat ik dacht: "Hey, dit gevoel is nieuw!" Lastige vraag, maar ik neig naar een "Ja", ik heb wel gevoelens o.i.d. ervaren die nieuw voor me waren. Hmmm. Als ik zeg dat het er als het ware in is geslopen, dat in die relatie het gevoel ooit geleidelijk opgekomen en sterker geworden is, ... Denk je dan dat we het over hetzelfde kunnen hebben? Of zeker niet?

Ik denk zeker dat we het dan over hetzelfde kunnen hebben ja! Bij mij was het er wel ineens, als een soort switch die aanging, maar wel nog heel zwak en in de loop der tijd is het verder ontwikkeld. En ja, het blijft lastig om te weten wat seksuele aantrekking nu precies is, en wat het dan precies meer maakt dan opwinding+behoefte aan intimiteit. Daarvoor moet je je gevoelens zo onder de loep nemen en in stukjes hakken dat je amper nog weet hoe het nou eigenlijk voelt En mijn vriend ervaart seksuele aantrekking ook nog wel duidelijk anders dan ik, waardoor ik me soms afvraag of ik niet gewoon een sex-favorable aseksueel ben. Maar ik denk dat het verschil toch vooral komt omdat ik alleen maar secundaire aantrekkingskracht  ervaar, gebaseerd op een emotionele connectie.