Nieuws:

Voor vragen rond je registratie, je account of het functioneren van het forum kun je een email sturen naar:
mailaven @ freedom.nl (zonder spaties rond de @).
Vermeld dan ook even de naam waarmee je je hebt geregistreerd.

Hoofdmenu

Aseksualiteit en Een Cursus in Wonderen

Gestart door Fabian, maart 28, 2018, 07:12:35 PM

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

Fabian

Hallo allen,

Ik ben een 31-jarige aseksuele man (dat is althans het labeltje dat ik het momenteel geef) die sinds een jaartje, en onbewust waarschijnlijk al veel langer, bezig is met "De Cursus" en hier o.a. veel in herken m.b.t. mijn seksualiteit en wie "Ik" ben. Nu is mijn vraag of er onder de andere Aven-leden nog anderen (mannen en vrouwen) zijn die hier in het dagelijks leven mee bezig zijn, en wat hun ervaring hierin is? :)

Ik hoor graag van jullie!

Groet,

Fabian

Waalwijker

Ja ik ben door zelfonderzoek wel onvoorwaardelijk gelukkig
En is er onvoorwaardelijke zelfliefde
Maar heb de cursus nog niet gedaan
Is die aan te raden?


Fabian

Hallo Waalwijker,

Dat klinkt positief! Ik ben mij nog aan het voorbereiden op De Cursus (omdat deze voor een leek nog moeilijk te begrijpen is), deze ligt hier wel op de boekenplank, maar ik adviseer je om te beginnen met de boeken van Gary R. Renard, en dan uiteraard te beginnen met "Een Verdwijning van het Universum". Dit boek was voor mij een enorme eyeopener, zo erg dat ik dit niet in woorden kan beschrijven..... Dat moet je voelen. Dus probeer alleen dit boek ter oriëntatie en je weet waarom je aan de daadwerkelijke cursus moet beginnen :)

Fabian

#3
@ Fairy: Hallo Fairy, natuurlijk wil ik daar (weliswaar in het kort) meer op ingaan.

Ik heb zelf de ervaring, aangezien seksuele relaties in de "illusie" (zover ik deze ervaar) allemaal "speciale relaties" zijn. De specifieke seksuele relaties die we in deze "illusie" aangaan zijn bijzonder en voor de meesten een genot (alhoewel ik deze zoals de meeste "aseksuelen" niet als zodanig ervaar), maar zijn niets vergeleken met ? de totale en onvoorwaardelijke liefde die wij in onze oorsprong hebben ervaren (of eigenlijk ervaren). Ik ben dus van mening dat ikzelf in de "illusie" niet van seks kan genieten omdat ik, in mijn oorspronkelijke "Ik" (dus onbewust herken ik dit), weet dat dit gevoel/ervaring een imitatie van het Ego is en ik mij daarom ook geen rariteit/freak of wat dan ook moet voelen binnen dit aardse leven of de "illusie". Ik heb dus als het ware geaccepteerd dat het zo is zoals het is, en ondanks dat dit vreemd lijkt voor de meeste mensen, dat dit niet vreemd is maar dat we als "aseksuelen" dichter bij onze oorsprong zitten qua gevoel dan anderen. Ik gebruik daarom ook niet de term "aseksueel", omdat ik niet geloof in tegenstrijdigheden (zwart of wit, goed of fout, heteroseksueel of iets anders, etc.).

Dit is zo ff in het kort wat ik denk, mocht je meer willen weten of willen praten, stuur gerust een pm. Ik verkondig overigens alleen wat ikzelf denk, maar sta open voor andere ideeën/interpretaties in relatie tot De Cursus. Ik ben ook maar lerende.

Groet, Fabian

Fabian

#4
Hallo Fairy,

Aseksuele relaties zie ik niet per definitie hetzelfde als seksuele relaties, niet alle relaties zijn namelijk 'speciale relaties' en hoeven dit ook niet te blijven. Ik weet dat 'speciale relaties' kunnen veranderen in 'heilige relaties', maar zo ver ben ik denk ik nog niet om deze (direct) te ontdekken, alhoewel ik al wel vermoedens heb bij mensen om mij heen. Daarom dat ik ook een beetje zoekende ben naar mensen die eveneens met 'De Cursus' bezig zijn (of een variant hierop), ik merk namelijk bij mensen die hier al (bewust of onbewust) mee bezig zijn (ik was er zelf onbewust al jaren mee bezig kwam ik later achter) dat deze mensen iets in mij bij vlagen wakker maken, laten we het houden op het aanwakkeren van intense vreugde/liefde, en dan het soort welke ik nog nooit eerder in deze mate gevoeld heb. Verbeter me gerust als ik het mis heb, maar omdat ik seks als iets zie dat met name in de illusie een functie heeft (wat het nooit zal halen bij het gevoel uit onze oorsprong) zal ik denk ik altijd een seksuele relatie zien als een 'speciale relatie', maar een aseksuele relatie waarmee ik "bewust" een connectie kan maken met een broeder/zus op het niveau van de juiste denkgeest (en dus zonder hiermee seks te hebben), dan zie ik genoeg mogelijkheden om tot een 'heilige relatie' te komen en samen (weer) één te zijn.

Ik hoop dat ik je hiermee wat meer duidelijkheid heb gegeven, het is af en toe wat moeilijk om het zo te verwoorden, aangezien ik er voornamelijk over lees.

Groet,

Fabian

Laran

Wat omschrijf je dat mooi Fabian, en herkenbaar.
Heb 'de cursus in wonderen' ook op de boekenplank liggen en jouw bericht inspireert me om het binnenkort toch maar eens echt te gaan lezen :)

Fabian

Bedankt Laran :)

Ik begrijp dat je er dus nog niet "echt" aan begonnen bent? Ik ook niet hoor, althans, niet met het daadwerkelijke blauwe boek.

Mocht je nog dat ene extra zetje nodig hebben, begin dan met het lezen van 'De Verdwijning van het Universum' van Gary R. Renard, dan komt de rest vanzelf ;)

Succes!

Groet,

Fabian

Fabian

Hallo Fairy,

Ik begrijp je volkomen hoor, ik denk dat ik het hierin met je eens ben, alhoewel ik wel denk dat seks mogelijk is in een relatie, maar zonder de geestelijke/spirituele en emotionele verbinding niets voorstelt. Althans, dat zegt mijn ervaring. Ik heb seks gehad in het verleden, en elke keer weer voelde ik een enorme leegte (en zelfs diepe teleurstelling) na het hele gebeuren. Het voelt voor mij ook niet echt, omdat dat ook niet is. Voor mijn gevoel heeft De Cursus hierin duidelijkheid verschaft, dus ik heb het "vergeven" en heb er nu vrede mee.

Dat we allemaal één zijn is iets waar ik nooit eerder (dus vóór De Cursus) over nagedacht heb maar onbewust wel altijd al voelde, ik heb altijd veel symbolen gezien en herkent in mijn leven (de vorm), dagelijks en nu zelfs meerdere keren op een dag, en symbolen in anderen die op mij sloegen (projecties). Pas na mijn introductie met De Cursus viel alles in een keer op zijn plaats. Het idee is dat we hier niet zijn, maar nog bij onze oorsprong en dat we een dwaas idee hadden om ons hiervan af te scheiden, en zo is de afscheiding (die ene fractie van een moment) ontstaan en spelen we deze nu uit, of eigenlijk af aangezien alles al gebeurd is.

Ik heb nu de ervaring dat wanneer ik problemen bij de bron (dus bij mijzelf) aanpak, ik veranderingen ervaar in de illusie/wereld en zelfs mensen en gebeurtenissen verander in positieve zin. Mensen geven vaak anderen de schuld van hun problemen (dit zou je kunnen toeschrijven aan het Ego), terwijl deze situaties iets in jezelf raken (en vaak niet bij hen) en daar is een reden voor. Pak je deze situaties aan bij jezelf/de bron, dan verander je de situatie/het gedrag van een ander omdat we allemaal met elkaar verbonden zijn (maar niet in de vorm). Weet ik uit ervaring.

Zo zou ik het ongeveer kunnen omschrijven waarom ik denk dat we allemaal één zijn, en op weg zijn om hier weer naar terug te gaan, of dus eigenlijk er al zijn maar dit nog bewust moeten worden.

Edewecht

Ben nieuwsgierig geworden en heb het boek 'De verdwijning...' besteld. :P
en de leraar die mij altijd placht te dreigen: 'jongen, jij komt nog op het verkeerde pad'
kan tevreden zijn en hoeft niets meer te krijgen, dat wil zeggen: hij heeft toch gelijk gehad.

(lennaert nijgh)


Fabian

@ Fairy: Fijn dat ik je hierbij heb kunnen helpen :)

Edewecht

Citaat van: Fairy op april 09, 2018, 04:53:50 PM

Maar misschien voert die vraag te ver voor op dit forum, dat per slot van rekening over aseksualiteit gaat;(...)


(Deze vraag past m.i. wil binnen dit board, dat immers over Filosofie en Politiek gaat.)
en de leraar die mij altijd placht te dreigen: 'jongen, jij komt nog op het verkeerde pad'
kan tevreden zijn en hoeft niets meer te krijgen, dat wil zeggen: hij heeft toch gelijk gehad.

(lennaert nijgh)

Fabian

@ Fairy: Eigenlijk precies zoals je zegt, ik ervaar de wereld, of eigenlijk het universum (met name sinds het afgelopen half jaar) als een illusie en ga er op deze manier ook mee om. Dit wil niet zeggen dat ik de wereld aan het negeren ben, in tegendeel zelfs (aangezien alles en iedereen afspiegelingen en symbolen zijn van mijzelf, ondanks dat deze niet werkelijk zijn moet ik hier wel mijn vergevingslessen op uitoefenen om uiteindelijk terug te keren naar mijn oorspronkelijke 'Ik'), maar door hier op een andere manier mee om te gaan en probeer ik te zorgen dat (negatieve) situaties mij niet meer raken zoals voorheen. De wereld/universum ervaar ik als een wereld met veel negativiteit (kijk alleen al naar alle oorlogen en machtsvertoon, maar kijk ook naar de kleine dingen met grote gevolgen tot gevolg zoals tegenstrijdigheden in de vorm waardoor we elkaar constant vergelijken en waaruit ook o.a. discriminatie uit voortkomt, zoals je bent of goed of slecht, blank of zwart, dik of dun, hetero of homo, moslim of christen, etc.). In onze oorsprong zijn we allemaal één, niet het een of het ander, en is er alleen onvoorwaardelijke liefde. Ik omschreef de wereld vóór De Cursus al als wat ik zie als de hel (en dan niet de Bijbelse variant, maar als je naar de symbolen kijkt zou het mij absoluut niet verbazen als ons huidige universum een hel is), maar heb mij altijd zoveel mogelijk nooit slachtoffer proberen te voelen van alles buiten mij (enorm zwaar). Mensen hebben die neiging vaak wel (zo gebruiken zij bijvoorbeeld geweld, gaan zij oordelen, zichzelf overal als slachtoffer zien, etc.), wat ik allemaal toeschrijf aan het Ego en in sommige gesprekken met vrienden (o.a. met een islamitische achtergrond) verdacht veel vind lijken op wat deze vriendin beschrijft als de duivel, volgens de Koran. Ik probeer met behulp van De Cursus niet meer via deze, in deze wereld primaire, denkgeest te denken, het Ego (wat verrekt moeilijk is want dit doen wij in deze wereld "van nature"), maar door te luisteren naar de denkgeest vanuit onze oorsprong, zeg dus maar het engeltje of volgens De Cursus "De Heilige Geest". Maar oefening baart kunst weet ik uit ervaring en ik zie nu, door vast te houden wat ik eigenlijk altijd had moeten zien (ook in anderen), namelijk totale onschuld. Anderen raken mij niet (meer), in welke vorm dan ook, omdat het niet echt is. En aangezien het niet echt is en het dus niet gebeurd (is), is er alleen maar onschuld. Zie het als een spelletje wat het Ego probeert uit te spelen om je in de illusie te laten blijven geloven, we hebben als het ware sinds we "hier" zijn een verslaving voor alles wat het Ego ons toespeelt, en ondanks dat velen van ons diep ongelukkig zijn blijven we aan deze denkwijze vasthouden, omdat we niet anders kennen. Ook ga ik zelf anders om met anderen, bijvoorbeeld alleen al door niet te oordelen, en ja, ook in je hoofd waar het duiveltje weleens doorheen probeert te prikken wanneer je even niet oplet. Natuurlijk ben ik nog lerende (ik geloof sowieso de rest van mijn leven, en zeer waarschijnlijk nog vele levens hierna) en ervaar ik nog steeds tegenstribbelingen in mijn hoofd, maar hier reageer ik tegenwoordig meer actief op aangezien ik dit steeds meer en eerder herken en dit proces gaat echt na verloop van tijd beter en beter.

Fabian

Hallo Fairy :)

Als God alleen maar liefde is, waarom zou er dan in het universum dat wij kennen zoveel leed zijn? Dit is waarom ik weet dat de wereld een illusie is. Het lijden is niet echt (ik geloof bijvoorbeeld ook dat Jezus niet geleden heeft bij de kruisiging omdat hij wist dat zijn lichaam een illusie was, en de hele boodschap van de kruisiging verkeerd geïnterpreteerd is), maar een creatie van het Ego. Met het gebruiken van de juiste denkgeest is er geen lijden, en dit is ook mijn ervaring (in kleinere mate). Ervaar ik pijn wanneer ik mij verwond? Natuurlijk, maar dit is omdat ik nog lang niet zover ben. Maar lijd ik nu minder wanneer iemand op mij zijn frustratie begint te projecteren, terwijl ik met een andere instelling observeer, vergeef en verder ga? Absoluut.

Het klinkt alsof je nog met de "verkeerde" denkgeest denkt (en dan bedoel ik in de vorm), want de 'Bron' is niet te beschrijven met kenmerken zoals wij deze in de vorm kennen, je zoekt naar een bevestiging zoals wij deze in de vorm zouden herkennen. Ik geloof dat de bron alles omvat, God, wijzelf, alles, maar dan als één geheel. "Wezens" zouden iets in de vorm beschrijven. Ik weet niet zeker of je begrijpt wat ik nu probeer te zeggen, en anders hoor ik het wel. Zie het, weliswaar in de vorm, als een niet-materiële wereld. En zonder afzonderlijke "wezens", aangezien dat een vorm is.

Ik heb zelf niet echt moeite gehad met het feit dat de wereld volgens De Cursus een illusie is, toen ik dit voor het eerst las was dit eerder een bevestiging waarbij veel dingen juist op z'n plek vielen. Waar ikzelf wel moeite mee heb gehad is het feit dat er een God (of een Jezus, of een Heilige Geest) is, ik ben namelijk niet religieus en heb het vaak vreemd gevonden dat veel dingen niet zouden mogen of zelfs verboden worden volgens de Bijbel, dit was wat mij betreft net alsof iemand een Harry Potter boek zou aanhalen en zou zeggen dat dat de waarheid is. Maar ik heb mij nooit goed gevoeld bij het idee dat iets of iemand dingen zou verbieden, dit past misschien in een religie maar niet in wat ik zie als wat werkelijk is. Ik heb nooit een Bijbel gelezen overigens, en na het lezen van de boeken van Gary R. Renard denk ik dat al helemaal niet dat ik dit wil doen, tenzij ik het wil gaan vergelijken (alhoewel die vergelijkingen al in zijn boeken gemaakt worden, bijvoorbeeld het "daadwerkelijke/oorspronkelijke" Thomas Evangelie).

Trouwens, één van de dingen die ik altijd vreemd heb gevonden bij religies is de (belangrijke) rol die vrouwen gespeeld hebben in het verleden en weggelaten zijn, o.a. dat Maria Magdalena net als Jezus verlicht was (en getrouwd was met hem) en (net als Jezus) enorm veel vrouwelijke aanhang had om even een paar dingen te noemen, maar bij het ontstaan van de Bijbel verwijderd zijn. Ik heb mijn hele leven al bijzondere vriendschappen gehad met vrouwen overigens (vreemd genoeg in deze "spirituele vorm" nog niet met mannen), en ook hierin heb ik mijn bevestiging gekregen.

Ben jij overigens religieus (opgevoed)? En wat is jouw ervaring (eventueel in relatie tot religie) hierin?

Alert

Ik ben benieuwd over welke cursus je het heb : )