Graag een mening hierover van een aseksueel?

[Edewecht]

zie ook het topic 'Seksuologen die aseksualiteit serieus nemen' (http://du.asexuality.org/index.php?topic=5848.0)

[Mute]

@Edewecht Ik zal mijn therapeute vragen of ze hier bij wil staan. Ze heeft geen publiciteit, maar ik vond haar wel erg prettig.

[Femke]

@Edewacht thx voor de info

@Mute nog één vraagje :-) Hoe hebben jullie ooit kinderen op de wereld gekregen? Of was er toen nog geen sprake van haar aseksualiteit?
Dit is namelijk een groot struikelblok voor mij. Ik kan me heel erg aanpassen naar de noden van een partner, maar mijn kinderwens opgeven vind ik net een stap te ver. Wordt voor ons waarschijnlijk ook het moeilijkste onderwerp.

[Koffie]

WE hebben een topic 'Kinderen krijgen zonder 'de daad'. Uiteraard is dat ook niet geheel seksloos, maar misschien heb je er wat aan.

[Mute]

@Mute nog één vraagje :-) Hoe hebben jullie ooit kinderen op de wereld gekregen? Of was er toen nog geen sprake van haar aseksualiteit?
Dit is namelijk een groot struikelblok voor mij. Ik kan me heel erg aanpassen naar de noden van een partner, maar mijn kinderwens opgeven vind ik net een stap te ver. Wordt voor ons waarschijnlijk ook het moeilijkste onderwerp om een compromis in te vinden.

Je vraagt maar raak. Als het te persoonlijk wordt kan het ook via een direct persoonlijk bericht.

Toenertijd hield ik mij nog voor dat het wel goed zou komen soms hadden we ook sex (ofschoon het initiatief wel altijd van mij uit kwam). Mijn vrouw had ook een heel sterke kinderwens, dus toen we besloten te proberen kinderen te krijgenn,  'moest'  ze eigenlijk wel met mij vrijen om die wens in vervulling te laten komen, ik vul dit een beetje achteraf in want toen spraken we er nog niet zo over. Je loopt dus op ons voor. Op zich was het voor mij fysiek een fijne tijd want toen hadden we wel vaker dan 1 keer per jaar sex, maar om eerlijk te zijn, is vijer leuker als je er beiden zin in hebt :-(.

[Bubble]

Hoi Femke, wat een lastige situatie en wat fijn dat je hier informatie zoekt onder a's zelf. Laat voor mij je toewijding zien aan je partner.

Ik reageer even alleen op het deel dat je partner geen 'normale' intimiteit wil op dit moment. Ik had dat ook na mijn ontdekking omdat ik het nodig had om eerst te ontdekken wat ik eigenlijk wèl wilde, waar mijn grenzen lagen, wie ik was als aseksueel. Daar heb ik tijd voor nodig gehad.

Nu weet ik dat ik wel wil knuffelen, kroelen en aanraken op neutrale lichaamsdelen.  Het gekke is dat ik me dit pas sinds kort realiseer, nu mijn hond er niet meer is. Die kwam gewoon een knuffel halen of ik bij hem, heerlijk veilig. Nu pas merk ik dat ik lichamelijk contact echt mis.

Met mijn toenmalige partner voelde ik op gegeven moment altijd de dreiging van seks als we lichamelijk contact hadden, of dat nu terecht was of niet. Ik was als de dood dat hij  opgewonden zou raken en ik dat in werking gezet zou hebben. Ook al werkt het niet zo, met dat gevoel omgaan is erg moeilijk.
En het was in alle eerlijkheid ook niet zo dat hij altijd opgewonden raakte, maar ik kreeg wel altijd het gevoel dat ik dan toe zou moeten geven en seks zou moeten hebben omdat ik het vuurtje aangewakkerd had. Soms, voor ik wist dat ik aseksueel was, noemde hij mij namelijk in zijn frustratie wel eens een teaser als ik niet verder wilde gaan dan gewoon knuffelen, dat heb ik me altijd aangetrokken. Dit zou mij nu ook tegenhouden om een nieuwe relatie aan te gaan.

[Femke]

Hoi Femke, wat een lastige situatie en wat fijn dat je hier informatie zoekt onder a's zelf. Laat voor mij je toewijding zien aan je partner.

Ik reageer even alleen op het deel dat je partner geen 'normale' intimiteit wil op dit moment. Ik had dat ook na mijn ontdekking omdat ik het nodig had om eerst te ontdekken wat ik eigenlijk wèl wilde, waar mijn grenzen lagen, wie ik was als aseksueel. Daar heb ik tijd voor nodig gehad.

Nu weet ik dat ik wel wil knuffelen, kroelen en aanraken op neutrale lichaamsdelen.?  Het gekke is dat ik me dit pas sinds kort realiseer, nu mijn hond er niet meer is. Die kwam gewoon een knuffel halen of ik bij hem, heerlijk veilig. Nu pas merk ik dat ik lichamelijk contact echt mis.

Met mijn toenmalige partner voelde ik op gegeven moment altijd de dreiging van seks als we lichamelijk contact hadden, of dat nu terecht was of niet. Ik was als de dood dat hij?  opgewonden zou raken en ik dat in werking gezet zou hebben. Ook al werkt het niet zo, met dat gevoel omgaan is erg moeilijk.
En het was in alle eerlijkheid ook niet zo dat hij altijd opgewonden raakte, maar ik kreeg wel altijd het gevoel dat ik dan toe zou moeten geven en seks zou moeten hebben omdat ik het vuurtje aangewakkerd had. Soms, voor ik wist dat ik aseksueel was, noemde hij mij namelijk in zijn frustratie wel eens een teaser als ik niet verder wilde gaan dan gewoon knuffelen, dat heb ik me altijd aangetrokken. Dit zou mij nu ook tegenhouden om een nieuwe relatie aan te gaan.

Dit merk ik ook heel hard aan mijn vriend. Plots slaapt hij op het uiterste randje van ons bed om me maar niet tegen te komen snachts. Komt voor mij een beetje belachelijk over, want ik zou hem echt niet aanraken nu ik weet dat hij dat helemaal niet wilt. Ik verwacht ook helemaal niets van hem op dit moment. Zo vreemd, het lijkt wel of hij bang heeft om naast me te liggen (hoewel we dat al jaren gewoon normaal gedaan hebben)
Voor mij hoeft sowieso niet elke knuffel of kus aanleiding te zijn tot meer. In tegendeel, ik ben er vaak zelf helemaal niet mee bezig.

[Femke]

Hoi Femke, wat een lastige situatie en wat fijn dat je hier informatie zoekt onder a's zelf. Laat voor mij je toewijding zien aan je partner.

Ik reageer even alleen op het deel dat je partner geen 'normale' intimiteit wil op dit moment. Ik had dat ook na mijn ontdekking omdat ik het nodig had om eerst te ontdekken wat ik eigenlijk wèl wilde, waar mijn grenzen lagen, wie ik was als aseksueel. Daar heb ik tijd voor nodig gehad.

Hoelang heb jij er ongeveer over gedaan om alles voor jezelf te ontdekken? Mijn vriend vraagt me ook tijd en ruimte. Het duurt nu ongeveer al een half jaar maar het lijkt een eeuwigheid. Ik wil hem graag tijd geven, maar heb zelf het gevoel dat mijn leven stilstaat. Ik heb nu een leeftijd waarop iedereen toekomstplannen heeft, trouwen, kindjes... en ik weet totaal niet waar mijn relatie naartoe gaat. Als vrouw heb je ook een biologische klok die niet eeuwig blijft wachten (die druk leg ik mezelf mss wel op)

[Bubble]

Rot hoor Femke, ik had dat ook met mijn toenmalige partner. Het was helemaal niet zo dat hij alleen maar of constant op seks uit was. Hij wilde meestal alleen maar even elkaar aanraken, gewoon contact voelen. Het was van mij uit eigenlijk een (veel te) sterke reactie. Hij had dat niet verdiend, want hij zou zich nooit opdringen. Heeft dit ook nooit gedaan.

Maar het lukte me ook echt niet om het anders aan te pakken. Het was zo raar om ineens te ontdekken dat ik anders in elkaar stak dan ik altijd had gedacht. Alsof ik mezelf niet meer kende, niet meer wist wie ik was. Maar ook een besef dat er een grote last van me afgevallen was nu ik geen seks meer hoefde te hebben, dat ik eindelijk helemaal van mezelf was. Dat wilde ik niet meer kwijt, dus ik ging alle eventuele risico's uit de weg.

En als ik dit deel van mezelf al niet kende, wat kende ik dan nog meer niet? Het was een heel verwarrende tijd die best een tijdje geduurd heeft. Gelukkig had ik dit forum gevonden waar ik vragen kon stellen, antwoorden, herkenning en acceptatie vond. Waar ik me eindelijk normaal ben gaan voelen. Maar ook best een lange tijd me schuldig voelde omdat ik hem iets ontzegde wat voor hem binnen de relatie belangrijk was. Want ook al had hij geen hoog libido, seks is voor hem wel iets natuurlijks.

Zou het kunnen dat jouw vriend ook 'druk/schuldgevoel' voelt omdat je nog een kinderwens hebt? (Waarbij ik het al ontzettend mooi vind dat je nu al naar alternatieven voor de conceptie aan het kijken bent, overigens.) Ik weet niet of jullie gesprekken al zover zijn dat je hierover praat?

Ik heb overigens zelf 2 kinderen. Ik heb pas vrij laat ontdekt dat ik aseksueel ben, seks was daarvoor iets wat hoorde in een relatie. Of ik dat nou leuk vond of niet. Gelukkig voor mij was conceptie niet afhankelijk van een orgasme mijnerzijds, dus dat was voor mij even verstand op nul en blik op oneindig. Dat ligt bij jouw vriend toch anders, vandaar mijn vraag.

[Bubble]

Hoelang heb jij er ongeveer over gedaan om alles voor jezelf te ontdekken? Mijn vriend vraagt me ook tijd en ruimte. Het duurt nu ongeveer al een half jaar maar het lijkt een eeuwigheid. Ik wil hem graag tijd geven, maar heb zelf het gevoel dat mijn leven stilstaat. Ik heb nu een leeftijd waarop iedereen toekomstplannen heeft, trouwen, kindjes... en ik weet totaal niet waar mijn relatie naartoe gaat. Als vrouw heb je ook een biologische klok die niet eeuwig blijft wachten (die druk leg ik mezelf mss wel op)


Is lastig te zeggen, want door andere redenen is mijn relatie inmiddels voorbij. Maar ik denk dat ik wel een jaar zeker nodig heb gehad om te weten waar ik sta. Helemaal heb ik het niet in beeld omdat dit 'probleem' niet meer bestaat nu.
Maar ik snap je gevoel wel dat je leven nu stilstaat, zeker gezien je biologische klok. Die tikt gewoon door. En je weet nu gewoon niet waar je aan toe bent, of- en in hoeverre je dromen uit gaan komen. Ontzettend lastig en frustrerend!

[Femke]

Rot hoor Femke, ik had dat ook met mijn toenmalige partner. Het was helemaal niet zo dat hij alleen maar of constant op seks uit was. Hij wilde meestal alleen maar even elkaar aanraken, gewoon contact voelen. Het was van mij uit eigenlijk een (veel te) sterke reactie. Hij had dat niet verdiend, want hij zou zich nooit opdringen. Heeft dit ook nooit gedaan.

Maar het lukte me ook echt niet om het anders aan te pakken. Het was zo raar om ineens te ontdekken dat ik anders in elkaar stak dan ik altijd had gedacht. Alsof ik mezelf niet meer kende, niet meer wist wie ik was. Maar ook een besef dat er een grote last van me afgevallen was nu ik geen seks meer hoefde te hebben, dat ik eindelijk helemaal van mezelf was. Dat wilde ik niet meer kwijt, dus ik ging alle eventuele risico's uit de weg.

En als ik dit deel van mezelf al niet kende, wat kende ik dan nog meer niet? Het was een heel verwarrende tijd die best een tijdje geduurd heeft. Gelukkig had ik dit forum gevonden waar ik vragen kon stellen, antwoorden, herkenning en acceptatie vond. Waar ik me eindelijk normaal ben gaan voelen. Maar ook best een lange tijd me schuldig voelde omdat ik hem iets ontzegde wat voor hem binnen de relatie belangrijk was. Want ook al had hij geen hoog libido, seks is voor hem wel iets natuurlijks.

Zou het kunnen dat jouw vriend ook 'druk/schuldgevoel' voelt omdat je nog een kinderwens hebt? (Waarbij ik het al ontzettend mooi vind dat je nu al naar alternatieven voor de conceptie aan het kijken bent, overigens.) Ik weet niet of jullie gesprekken al zover zijn dat je hierover praat?

Ik heb overigens zelf 2 kinderen. Ik heb pas vrij laat ontdekt dat ik aseksueel ben, seks was daarvoor iets wat hoorde in een relatie. Of ik dat nou leuk vond of niet. Gelukkig voor mij was conceptie niet afhankelijk van een orgasme mijnerzijds, dus dat was voor mij even verstand op nul en blik op oneindig. Dat ligt bij jouw vriend toch anders, vandaar mijn vraag.

Zo raar hoe herkenbaar dit allemaal is. Ook al spreekt hij zichzelf niet duidelijk uit hierover, aan de uitspraken die hij wel gedaan heeft heb ik precies hetzelfde gevoel. Ik denk ergens dat hij worstelt met het feit dat hij geen persoon is om heel alleen te blijven, maar anderzijds ziet hij ook niet hoe het in een relatie kan en toch zichzelf te kunnen zijn.

Wat de kinderwens betreft zou het inderdaad kunnen dat hij zich schuldig voelt. In het verleden was hij zelf wel regelmatig bezig over kindjes in de toekomst... vroeger stond hij hier precies wel voor open. Of hoorde dat tot het clichébeeld waarin hij probeerde te passen, ik weet t niet.

Het doet me zo deugd om jullie reacties te lezen en wat meer inzicht te krijgen, omdat hij zelf zo gesloten is en zelf nog zoekende is. Ik ben alle moeite van de wereld aan het doen om mijn relatie te redden, maar ik vraag me meer en meer af of ik hem hier wel mee help? ? 

[Mute]

#trotsopjezelf Je doet het goed meis. Echt, mooi hoe je hier over nadenkt en van allekanten de visies wil bekijken. Mooi. Hoe het ook afloopt, je kan niet zeggen dat je er niet over nagedacht hebt. Wat bij mij erg geholpen heeft is het bij mijzelf te houden. Ik heb tegen mijn vrouw gezegd dat ik het lastig vond en daarom met een sexuologe ben gaan praten. Dat was ook zo overigens. Maar doordat ik de eerste stap gezet had is zij mee gegaan (overigens had ik wel gezegd dat dat niet moest van mij, maar gevraagd of ze ook een keer mee wilde gaan).

[Femke]

#trotsopjezelf Je doet het goed meis. Echt, mooi hoe je hier over nadenkt en van allekanten de visies wil bekijken. Mooi. Hoe het ook afloopt, je kan niet zeggen dat je er niet over nagedacht hebt. Wat bij mij erg geholpen heeft is het bij mijzelf te houden. Ik heb tegen mijn vrouw gezegd dat ik het lastig vond en daarom met een sexuologe ben gaan praten. Dat was ook zo overigens. Maar doordat ik de eerste stap gezet had is zij mee gegaan (overigens had ik wel gezegd dat dat niet moest van mij, maar gevraagd of ze ook een keer mee wilde gaan).

Dank je! ?  Ik wil inderdaad al het mogelijke doen. Ik begon aan deze ontdekking met het gedacht dat het vooral voor mij (de seksueel die iets moet 'opgeven') het moeilijkste was, wantja de aseksueel hoeft niets te missen... Maar ik zie nu meer en meer in dat t ook voor hem een soort van opgave is om met een seksueel te leven.

Ik ga dit zeker ook met een seksuologe bespreken om voor mezelf ook zeker te zijn wat ik wil. Ik val nogal snel in een rol van iemand anders te willen helpen en het hem naar zijn zin te willen maken, maar ik mag mezelf ook niet teveel vergeten.

[Bubble]

Ik ben het helemaal met Mute eens. Zorg ook goed voor jezelf. Helaas kun je in je eentje geen relatie redden. Ook hij zal zich hiervoor moeten willen inspannen, m.i. ook in zijn eventuele verwarring nu. Ik heb echt bewondering voor hoe je hiermee probeert om te gaan. Wat je doet  om zijn belevingswereld te begrijpen. Misschien is dit forum ook iets voor hem.

IK denk dat je er ook goed aan doet met iemand te praten die jou kan helpen   

[AceVentura]

Het doet me zo deugd om jullie reacties te lezen en wat meer inzicht te krijgen, omdat hij zelf zo gesloten is en zelf nog zoekende is. Ik ben alle moeite van de wereld aan het doen om mijn relatie te redden, maar ik vraag me meer en meer af of ik hem hier wel mee help?? 

De enige die dat kan beantwoorden is hij zelf uiteraard. Zoals ik eerder zei: Een ontdekking als aseksualiteit kan ingrijpend zijn, vraag hem zelf óf hij hulp wil en waar je mee kan helpen.

Verder waardeer ik hoeveel moeite je erin steekt om hem te begrijpen, dat zien we hier niet vaak