Nieuws:

Voor vragen rond je registratie, je account of het functioneren van het forum kun je een email sturen naar:
mailaven @ freedom.nl (zonder spaties rond de @).
Vermeld dan ook even de naam waarmee je je hebt geregistreerd.

Hoofdmenu

Hoeveel mag je afwijken van de norm?

Gestart door Eruviru, juni 18, 2018, 10:50:23 AM

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

Eruviru

De titel van dit berichtje is wat dom, maar het is wel iets waar ik al even mee worstel. Ik ben intussen al enkele jaren 'uit de kast' als aseksueel en tegenwoordig kan ik ook zeggen dat ik dit deel van mezelf echt aanvaard heb.
Maar bij die aanvaarding van mijn seksualiteit komt ook tijd vrij om over andere dingen na te denken. Zoals het binaire gender idee. Ik heb lang gedacht dat ik me afzette tegen hoe 'vrouwelijk' ik er uitzie door mij seksualiteit. 'Vrouwelijk' was daarbij iets seksueels waarmee ik niets te maken wou hebben. Nu begin ik echter te denken dat dit niet volledig klopt, want ik heb het slechts bij momenten moeilijk met hoe vrouwelijk ik er uitzie en met make-up, iets wat toch enorm geseksualiseerd wordt in reclame, heb ik absoluut geen probleem.
Het eerste moment dat ik hierover begon na te denken, raakte ik wat in paniek en heb ik het toch een jaar genegeerd omdat ik het gevoel had dat ik niet te veel mocht afwijken van de 'gangbare norm' en aangezien mijn seksualiteit al zo ver 'afwijkt' van wat mensen als 'normaal' beschouwen, heb ik er lang schrik voor gehad om ook openlijk te beginnen praten over hoe ik gender ervaar.

Het bericht is een beetje warrig geschreven. Het ontbreekt me nog aan de woordenschat en inzicht om er echt vlot over te kunnen praten.

Heeft er iemand anders al eens ervaren dat ze andere delen van zichzelf uit het oog verloren omdat ze aan het focussen waren op hun seksualiteit?
Iemand anders het idee dat de maatschappij besloten heeft dat er een maximum is van hoever je mag afwijken van de norm?

ps. mocht er iemand mijn huidige situatie herkennen, ik weet dat het op zich niets te maken heeft met aseksualiteit, maar ik ben aan het uitzoeken hoe ik me genderneutraal kan kleden tijdens de momenten dat ik me niet vrouwelijk voel, dus tips zijn altijd welkom :)

AceVentura

Wat goed dat je vragen blijft stellen over wie of wat je bent. Het spelletje "Wie ben ik?" raak je in het echte leven nooit uitgespeeld denk ik. Het is dé manier om te groeien  :klap:
Als ik je verhaal zo lees wil ik je de tip geven om eens te kijken naar termen als agender, non-binary of gender fluid.

Citaat van: Korenwolf op juni 18, 2018, 10:50:23 AM
Heeft er iemand anders al eens ervaren dat ze andere delen van zichzelf uit het oog verloren omdat ze aan het focussen waren op hun seksualiteit?
Misschien niet op het gebied van (a)seksualiteit, wel op andere gebieden. Zo was ik vroeger dusdanig gefocust op mijn (technische) werk dat ik de gevoelens in mijn eigen lijf negeerde of onderdrukte. Dat komt nu steeds meer terug en heeft tijd nodig om te "helen".

Citeer
Iemand anders het idee dat de maatschappij besloten heeft dat er een maximum is van hoever je mag afwijken van de norm?
Nee, dit ervaar ik niet zo. Ik ben ik, jij bent jij, en waar de norm ligt en hoe ver je daar van af wijkt is niet relevant.
Natuurlijk zijn er normen binnen onze maatschappij, en die gaan volgens mij meer om wat je doet dan om wat je bent, twee dingen die helaas ook wel vaak door elkaar worden gehaald.
Je kan je ook afvragen wie er een probleem heeft met het feit dat je blijkbaar ver van die norm af staat. Ben jij dat? Of is dat een probleem van die ander? Een probleem van de ander kan jij niet oplossen door je anders voor te doen.
53x + m³ = Ø
Verwarring is een doorgang naar een andere, nieuwe realiteit.
- Richard Bandler

AltijdDruk

Korenwolf, ik begrijp niet echt wat je bedoelt denk ik. Ik zal antwoord geven, maar als dat totaal niet aansluit bij wat jij bedoelt dan bij deze alvast mijn excuses ;)

Toen ik in de puberteit kwam en borsten kreeg, vond ik dat verschrikkelijk. Het duurde een paar jaar voor ik aan een behaatje wilde en zelfs toen mocht het alleen een Sloggi-hemdje zijn zonder beugels. Ik droeg wijde spijkerbroeken en t-shirts waar ik in verzoop om zo mijn rondingen te bedekken. Pas op de middelbare school veranderde dat, en in die tijd ben ik een periode best trots geweest op mijn vrouwelijkheid. Puberteit dus hormonen to the max waarschijnlijk, maar toen was ik bezig met make up, korte rokjes en strakke truitjes.
Ergens tussen de 20 en 25 jaar is dat weer verdwenen, en sinds mijn 30e voel ik me weer het prettigst in wijde shirts en sneakers. Ik draag nooit make up of hakken, nooit rokjes en amper sieraden. Om eerlijk te zijn voel ik me helemaal niet vrouwelijk, maar heb ook niet de behoefte om dat te veranderen. Tegelijkertijd voel ik me ook geen man, en heb ik niet het idee dat ik in het verkeerde lichaam zit, maar beland ik voor shiets en teuien vaker op de mannenafdeling dan op de vrouwenafdeling. Ik weet dus eigenlijk niet waar ik sta. Is dit genderneutraal? Ik heb een lichaam met vrouwelijke geslachtsorganen... Lichaamsdelen die nodig zijn voor reproductie, ook al wil ik dat ook niet. Wat AceVentura beschrijft over het onderdrukken van de gevoelens van zijn eigen lichaam herken ik wel. Vaak vergeet ik te eten en te drinken omdat ik geen honger of dorst voel. Het gevoel van slaap komt pas tegen de tijd dat ik letterlijk bijna omval. Mijn lichaam is gewoon een machine die onderhoud nodig heeft. Niks seksueels aan.

Of de maatschappij mij als 'buiten de norm' beschouwt weet ik ook niet. Ik doe dat zelf wel omdat ik weiger mee te doen aan: ik heb vrouwelijke geslachtsorganen dus ik moet me vrouwelijk kleden. Of dat gekoppeld is aan mijn aseksualiteit weet ik ook niet. Ik draag wat lekker zit, ongeacht of dat een joggingbroek is of een tuinbroek.

Eigenlijk weet ik niet zoveel over mezelf, bedenk ik me nu ;) Dus nogmaals sorry als je hier helemaal niks mee kunt.

Eruviru

@altijddruk: ik herken veel van wat je schrijft (ik was zo boos toen mijn mama me wat sportbh'tjes gaf toen ik twaalf was en een paar jaar later was ik er weer even ok mee en vorige week stond ik bijna te huilen in de paskamer van een winkel omdat ik een nieuwe bh moest kopen)
@AceVentura: het lijkt wel iets enorm menselijks, dat we van alles uit het oog verliezen als we ons teveel op één iets focussen.

Ik ben eigenlijk wel een beetje jaloers over hoeveel jullie jezelf kunnen zijn. Ik ervaar echt wel dat het wordt gezien als 'ingaan tegen de norm' wanneer ik het scheren van mijn benen even uitstel enzo (de commentaren kunnen soms echt kwetsend zijn). Met het dragen van losse kleren heb ik lang geen problemen gehad, ik heb 3 oudere broers en velen dachten waarschijnlijk dat ik lang hun oude kleren heb gedragen, maar die tijd is intussen ook voorbij. Sowieso zijn die normen eigenlijk het probleem van iemand anders, maar als hen dat slecht doet reageren op mij, dan wordt het ook een beetje mijn probleem. Gelukkig is het hier niet zo erg dat het gevaarlijk zou zijn, gewoon mezelf zijn is dus inderdaad wat ik probeer.
Ik wou dat ik me er ook gewoon niets van aan kon trekken wat de maatschappij denkt. Maar ik voel zelf wel dat ik enorm bang ben voor afwijzing en isolatie en dat ik dus nood heb aan validatie en een maatschappij die mij mezelf laat zijn zonder daar moeilijk over te doen. Nu goed, af en toe eens mijn hart erover luchten en mensen horen reageren dat hoe ik me voel helemaal niet zo vreemd is, doet ook enorm veel deugd. Dank je wel daarvoor!

Bomber

Hoi Korenwolf,

Gedeeltelijk kan ik me wel vinden in jouw verhaal. Gedeeltelijk kom ik terug bij een vraag die ik mezelf dan wel eens stel: "hoe definieer je een vrouw?"

Ik ben zelf ook niet de meest vrouwelijke vrouw op deze planeet. Zeker niet!
Spijkerbroek/shirtje daar kun je me in uittekenen. En die spijkerbroek moet dan zo ver mogelijk afwijken van de Skinny Jeans. Het shirtje daarentegen mag dan best weer aansluitend zijn en zal ook "gewoon" op de damesafdeling gekocht zijn. Daar boven zit een kort geknipt koppie. Afgekleed met een paar sneakers of een paar stevige stappers. Dat is mijn dagelijkse voorkomen.
Bijna een definitie van genderneutraal misschien.... En toch heb ik er nooit aan getwijfeld mezelf 100% vrouw te noemen. Kwestie van definitie??

Neem de woorden make-up, rokjes of hoge hakken in de mond en ik schiet in blinde paniek! Maar voor mij maakt mij dat niet minder een vrouw. Ik ben wel een ander soort vrouw. Dat wel.
En niet de "standaard" of vrouw volgens de norm misschien. Maar ik moet zeggen, ik loop al mijn hele leven zo rond en ik kan niet zeggen dat ik daar wel al eens rare opmerkingen over heb gehad. Het is niet zo dat ik er onverzorgd of volledig als man verkleed bij loop of zo. Alleen moet kleding voor mij in eerste instantie comfortabel zijn. Het is ook niet zo dat ik ineens 100% mijn stijl heb veranderd. Dan zou er vast wel commentaar komen! Kijk, tuurlijk wordt er wel eens lacherig gezegd "doe jij dan een leuk rokje aan?". Maar dat is niet op een vervelende manier en enkel omdat ze weten dat dat niet bij mij hoort.
Mensen kennen mij op deze manier. En ik denk zelfs dat als ik het in mijn hoofd zou halen (wat ik zeker niet zal doen :D) om ergens te verschijnen met make-up in een rokje op hoge hakken, dat dan niet alleen bij mij blinde paniek zou ontstaan, maar ook bij de mensen rondom mij  :schater:. Zo kennen ze me namelijk niet! Maar ook zij zullen zeggen dat ik een vrouw ben. Als je de definitie maar niet te krap zet.

Je mening waarop je aangeeft eigenlijk niet te veel te willen afwijken van de norm snap ik volledig! Dat heb ik ook! Zeker! Je wilt mensen niet tegen de schenen schoppen door te provoceren of zo. Maar ik heb ook zeker niet het idee dat ik dat doe. Ik loop er gewoon bij als, wat ik dan maar "sportieve" vrouw noem.
En eerlijk gezegd denk ik dat ik nog meer aandacht zou trekken als ik me wel volgens de norm zou kleden. Als ik zou rondhuppelen in een rokje op hoge hakken met mijn gezicht vol make-up zou ik me zo ongemakkelijk voelen, dat ik dat enorm zou uitstralen. En dat zou volgens mij nog meer opvallen dan dat ik nu met mijn korte koppie redelijk neutraal gekleed ga op een manier die voor mij enorm prettig voel. Op die manier voel ik me dan de vrouw zoals ik die dan toevallig ben. En of dat dan helemaal volgens de norm is... tja....
Maar ik geef toe, ook ik denk wel eens "zouden ze achter mijn rug om rare dingen over mij zeggen omdat ik niet die vrouwelijke vrouw ben?" Het maakt je soms inderdaad best een beetje onzeker.... Maar absoluut niet zo onzeker dan je gedragen/kleden als iemand die je niet bent!

AceVentura

Iets uit het oog verliezen als je ergens anders op focust is inderdaad heel normaal. Tientallen jaren lang je gevoelens onderdrukken en er nooit over praten is toch wel een andere categorie denk ik  ::)

En jezelf zijn, dat is typisch zo'n ding wat simpel is en niet eenvoudig. Uiteindelijk is er niets simpeler dan jezelf zijn, als het goed is hoef je daar namelijk bijna niets voor te doen. Het is niet eenvoudig door wat je zelf van die authentieke ik vind, en mogelijk wat je denkt van wat anderen daar van denken. Ze zeggen ook dat het makkelijker wordt naar mate je ouder bent, maar of ik daar met m'n 40 jaar al over mee mag praten weet ik niet  ;D

Een inzicht wat mij daar erg bij geholpen heeft is dat wat een ander over jou vind meer over die persoon zelf zegt dan over jou, of ietwat kinderlijk gezegd "Wat je zegt ben je zelf!". Het feit dát iemand mogelijk reageert op jouw anders zijn (in welke vorm dan ook, of het nou gaat om aseksualiteit of het voorbeeld over het scheren wat je aanhaalt), dat moet je wel kunnen nemen. Hetgeen wát ze zeggen, de inhoud dus, dat zegt meer over de ander dan over jou.
53x + m³ = Ø
Verwarring is een doorgang naar een andere, nieuwe realiteit.
- Richard Bandler

Fricai

#6
Citaat van: Korenwolf op juni 18, 2018, 10:50:23 AM
Heeft er iemand anders al eens ervaren dat ze andere delen van zichzelf uit het oog verloren omdat ze aan het focussen waren op hun seksualiteit?
Iemand anders het idee dat de maatschappij besloten heeft dat er een maximum is van hoever je mag afwijken van de norm?

Ik vind het moeilijk te begrijpen, bedoel je misschien dat je gevoelens/twijfels over een andere aspecten weg hebt gestopt?

Maak je geen zorgen, de maatschappij heeft tijdens de laatste vergadering het maximum afgeschaft! ;D Wat denk ik concrete effecten zijn van ver afwijken van de norm: 1. Het is vermoeiender voor mensen om met je om te gaan, ze moeten zich namelijk tegelijk van meer aspecten bewust zijn, dan bij andere mensen. -- 2. Je wordt vaker het onderwerp van gesprek. -- 3. Je trekt overdreven veel de aandacht van vreemden, al geldt dat natuurlijk alleen voor dingen die zichtbaar zijn. Ik vind make-up cool, droeg het vroeger wel eens, maar een van de redenen dat ik er niet zo'n zin meer in heb, is dat het zo overdreven veel aandacht trekt (zowel enthousiast als afkeurend).

Maar waar wil je eigenlijk heen met die vraag? Wat als je omgeving jou te veel af vindt wijken? Ga je dan jezelf aanpassen om bij je omgeving te passen, of andersom? ;)

Citaat van: KorenwolfIk ben eigenlijk wel een beetje jaloers over hoeveel jullie jezelf kunnen zijn. Ik ervaar echt wel dat het wordt gezien als 'ingaan tegen de norm' wanneer ik het scheren van mijn benen even uitstel enzo (de commentaren kunnen soms echt kwetsend zijn). Met het dragen van losse kleren heb ik lang geen problemen gehad, ik heb 3 oudere broers en velen dachten waarschijnlijk dat ik lang hun oude kleren heb gedragen, maar die tijd is intussen ook voorbij. Sowieso zijn die normen eigenlijk het probleem van iemand anders, maar als hen dat slecht doet reageren op mij, dan wordt het ook een beetje mijn probleem. Gelukkig is het hier niet zo erg dat het gevaarlijk zou zijn, gewoon mezelf zijn is dus inderdaad wat ik probeer.

Dat het in gaat tegen de norm lijkt me een feit! :P Moeilijk in te schatten wat je precies voor commentaren krijgt, dat zal wel enorm verschillen per omgeving. Ik geloof niet dat bekenden van me er echt last van hebben wanneer ze hun benen niet scheren of ruime kleding dragen.
Het wordt alleen jouw probleem als je je er iets van aan trekt, toch? ;) Of gaat het dan om personen die belangrijk voor je zijn?

Citaat van: KorenwolfMaar ik voel zelf wel dat ik enorm bang ben voor afwijzing en isolatie en dat ik dus nood heb aan validatie en een maatschappij die mij mezelf laat zijn zonder daar moeilijk over te doen. Nu goed, af en toe eens mijn hart erover luchten en mensen horen reageren dat hoe ik me voel helemaal niet zo vreemd is, doet ook enorm veel deugd. Dank je wel daarvoor!

En, denk je dat dat een rationele angst is, of niet?

Citaat van: Bomber op juni 18, 2018, 10:07:53 PMMaar ik moet zeggen, ik loop al mijn hele leven zo rond en ik kan niet zeggen dat ik daar wel al eens rare opmerkingen over heb gehad. Het is niet zo dat ik er onverzorgd of volledig als man verkleed bij loop of zo. Alleen moet kleding voor mij in eerste instantie comfortabel zijn. Het is ook niet zo dat ik ineens 100% mijn stijl heb veranderd. Dan zou er vast wel commentaar komen! Kijk, tuurlijk wordt er wel eens lacherig gezegd "doe jij dan een leuk rokje aan?". Maar dat is niet op een vervelende manier en enkel omdat ze weten dat dat niet bij mij hoort.
Mensen kennen mij op deze manier. En ik denk zelfs dat als ik het in mijn hoofd zou halen (wat ik zeker niet zal doen :D) om ergens te verschijnen met make-up in een rokje op hoge hakken, dat dan niet alleen bij mij blinde paniek zou ontstaan, maar ook bij de mensen rondom mij ? :schater:. Zo kennen ze me namelijk niet! Maar ook zij zullen zeggen dat ik een vrouw ben. Als je de definitie maar niet te krap zet.

Dit beschrijft ook wel redelijk mijn ervaringen op dit gebied, mensen zien wel in dat je geen standaard man/vrouw bent, en maken onschuldige plagende opmerkingen, maar ze accepteren je wel uiteindelijk wel gewoon als man/vrouw. :)

Citaat van: AltijdDruk op juni 18, 2018, 04:44:45 PMErgens tussen de 20 en 25 jaar is dat weer verdwenen, en sinds mijn 30e voel ik me weer het prettigst in wijde shirts en sneakers. Ik draag nooit make up of hakken, nooit rokjes en amper sieraden. Om eerlijk te zijn voel ik me helemaal niet vrouwelijk, maar heb ook niet de behoefte om dat te veranderen. Tegelijkertijd voel ik me ook geen man, en heb ik niet het idee dat ik in het verkeerde lichaam zit, maar beland ik voor shiets en teuien vaker op de mannenafdeling dan op de vrouwenafdeling. Ik weet dus eigenlijk niet waar ik sta. Is dit genderneutraal?

Als dat genderneutraal is (ik zou het niet weten), dan is die term blijkbaar synoniem met 'trekt zich niks aan van mode'. ;D
Ik denk dat er best wel veel mensen zijn die er ruwweg zo in staan, maar dat het erg varieert in hoeverre ze zichzelf zijn of zich schikken naar de norm.

Bergmeer

Hoi Korenwolf en anderen,

Ik herken veel in wat je schrijft. Ik heb ook altijd het gevoel af te wijken van de norm, onder andere als het gaat om gender en seksualiteit, maar ook op andere terreinen (alcohol drinken, uitgaan, eten etc). Ik herken ook dat je een deel uit het oog kunt verliezen als je veel bezig bent met iets anders. Zelf heb ik als kind veel gezondheidsproblemen gehad die de aandacht vroegen. Ik heb lang gedacht dat seksualiteit nog wel zou komen. Tegelijkertijd was ik ook bezig met gender en de vraag of ik niet een man ben. Dat zijn grote thema's om mee bezig te zijn. Uiteindelijk is de term non-binary voor mij passend als het gaat om gender. Het geeft m'n gevoel een naam en ik kan erover lezen en dingen op YouTube opzoeken bijvoorbeeld. Het is fijn om te weten dat er meer mensen zijn die zich zo voelen. Dat schept ook een ander beeld van 'de norm'. Bovendien kan ik nu met iets meer woorden aan mensen uitleggen hoe ik me voel. :)

Er is volgens mij geen definitie of maximum van hoe ver je mag afwijken van de norm. Dat hangt denk ik ook heel erg af van personen/situaties/groepen en hoe zij omgaan met mensen die 'anders' zijn (wat dat dan ook mag zijn). Ik heb zelf bijvoorbeeld in sommige situaties toch het idee dat ik mijn benen/oksels 'moet' scheren, ook al wil ik dit eigenlijk niet. Terwijl ik in andere situaties me vrij genoeg voel om niet te voldoen aan die norm (gelukkig worden dit steeds meer situaties :)). Het heeft mij ook geholpen me te realiseren dat het gevoel van anders zijn niet altijd zo 'waar' is als ik dacht. Ik had bijvoorbeeld het gevoel dat mensen naar me keken of me raar vonden, maar realiseerde me dat veel mensen ook gewoon met zichzelf bezig zijn. En iedereen is op een bepaalde manier anders. Ik heb gelukkig ook veel mensen om me heen (familie en vrienden) die me accepteren zoals ik ben.

Oh, en nog over je vraag om genderneutraal te kleden: ik vind zelf wat meer 'baggy' broeken met wat grotere (steek)zakken altijd wel fijn en t-shirts die wat hoger sluiten bij de hals. Ook blouses/overhemden draag ik graag. Daarnaast draag ik wat strakkere sportbeha's, maar ik weet dat sommige mensen het ook fijn vinden om de borst te 'binden' en zo een platte borstkas te krijgen. Dat is voor iedereen anders.

Ik hoop dat ik je vragen goed heb begrepen en een beetje heb kunnen bijdragen aan antwoorden. :) Als je nog vragen hebt, hoor ik het wel!

Eruviru

weet je ik heb er wat over zitten denken en gender is lang geen probleem geweest omdat ik zo lang de kleren van mijn broers heb gedragen en mijn scoutsuniform en pulls verbergen alles van vorm. Maar op mijn nieuw werk is het iets te warm om me onder de gebruikelijke lagen te verstoppen zoals ik vroeger altijd (grotendeels onbewust) deed. Mijn baas (zelf ook een vrouw) heeft al gezegd dat ze het niet ok vind als een vrouw zich niet scheert en daar ben ik toen tegenin gegaan maar nu durf ik eigenlijk niet met een rok of korte broek naar mijn werk omdat ik nog geen vast contract heb en de angst om ontslagen te worden is (waarschijnlijk onrealistisch, maar) groot.

Mocht niemand er een probleem van maken zou ik waarschijnlijk niet de nood voelen om mijn seksualiteit of mijn genderidentiteit te definiëren.

@bergmeer: altijd tof te horen dat er nog zich zo voelen! Mocht je links hebben met wat uitleg zou ik dat supervinden (youtube of andere)
Ik moet wel eerlijk zijn, hoe genderneutraal ik me ook voel, ik blijf trots op mijn benen en ik show die net iets te graag voor baggy broeken. Ik heb gemerkt dat alle t-shirts die ik in het voorbije jaar gekocht heb een iets hogere kraag hebben, langere mouwen (zoals bij mannen shirts) en loszittend zijn. Het is best wel grappig hoe mijn onderbewustzijn net iets sneller mee was met wat ik nodig had om gelukkig te zijn.

@bomber: hoe moeilijk 'man' en 'vrouw' te definiëren zijn, wat kleren betreft dan, is natuurlijk grotendeels opgelegd door de modewereld. Tegenwoordig is roze een cool kleur voor mannen om te dragen, terwijl roze toch vooral als 'vrouwelijk' kleur gezien werd.
Nu mijn probleem met 'vrouw' zijn was vooral dat ik een nieuwe bh moest kopen en heb staan huilen in de paskamers omdat ik echt niet zo hard met mijn eigen borsten geconfronteerd wou worden. Mijn omgeving is even gewend van mij dat ik een spannend t-shirt draag als een losse pull. En terwijl ik dit aan het schrijven was, heb ik beseft dat mijn probleem mijn zelfbeeld is en dat ik misschien maar eens moet stoppen met mijn onzekerheden af te spiegelen op de maatschappij en toegeven dat ik zelf moet leren afstappen van het idee van 'vrouwelijk'.

fricai: je commentaren zijn spot on en ik besef nu dat ik eigenlijk in het begin van deze comment me had moeten afvragen waarom ik het belangrijk vind om mijn seksualiteit en genderidentiteit moet definiëren. Doe ik dat voor mezelf of voor anderen? Road to self discovery, here I come!

Mijn antwoord is waarschijnlijk wat chaotisch, het is een beetje een stream of consciousness terwijl ik probeer om ook op iedereen zijn opmerking te antwoorden.
1 ding is zeker: jullie commentaren lezen en mijn eigen antwoorden formuleren hebben ervoor gezorgd dat ik al een klein beetje beter begrijp wat er in me aan het omgaan is.

Fricai

Citaat van: Korenwolf op juni 28, 2018, 11:16:13 PM
weet je ik heb er wat over zitten denken en gender is lang geen probleem geweest omdat ik zo lang de kleren van mijn broers heb gedragen en mijn scoutsuniform en pulls verbergen alles van vorm. Maar op mijn nieuw werk is het iets te warm om me onder de gebruikelijke lagen te verstoppen zoals ik vroeger altijd (grotendeels onbewust) deed. Mijn baas (zelf ook een vrouw) heeft al gezegd dat ze het niet ok vind als een vrouw zich niet scheert en daar ben ik toen tegenin gegaan maar nu durf ik eigenlijk niet met een rok of korte broek naar mijn werk omdat ik nog geen vast contract heb en de angst om ontslagen te worden is (waarschijnlijk onrealistisch, maar) groot.

Oh wauw, dat is wel een concreet probleem ja. :-\ Vraag me af of je dan met klanten om gaat? Hoewel ik het dan nog steeds maf vind, maar wel minder maf dan als je zulke dresscodes hebt op kantoor. ;)

Citaat van: KorenwolfMijn antwoord is waarschijnlijk wat chaotisch, het is een beetje een stream of consciousness terwijl ik probeer om ook op iedereen zijn opmerking te antwoorden.
1 ding is zeker: jullie commentaren lezen en mijn eigen antwoorden formuleren hebben ervoor gezorgd dat ik al een klein beetje beter begrijp wat er in me aan het omgaan is.

:cheerleader:

Eruviru

Ik werk ik een bibliotheek, dus ja, ik werk met klanten

Fricai

Ahja, dan snap ik het, ik weiger ook naar een bibliotheek te gaan waar een van de medewerkers haren heef! ;D

AceVentura

Citaat van: Korenwolf op juni 28, 2018, 11:16:13 PM
weet je ik heb er wat over zitten denken en gender is lang geen probleem geweest omdat ik zo lang de kleren van mijn broers heb gedragen en mijn scoutsuniform en pulls verbergen alles van vorm. Maar op mijn nieuw werk is het iets te warm om me onder de gebruikelijke lagen te verstoppen zoals ik vroeger altijd (grotendeels onbewust) deed. Mijn baas (zelf ook een vrouw) heeft al gezegd dat ze het niet ok vind als een vrouw zich niet scheert en daar ben ik toen tegenin gegaan maar nu durf ik eigenlijk niet met een rok of korte broek naar mijn werk omdat ik nog geen vast contract heb en de angst om ontslagen te worden is (waarschijnlijk onrealistisch, maar) groot.
Wat naar dat je baas daar zo over denkt, dat je niet gewoon mag zijn wie je bent.
Ik begrijp dat het nog geen makkelijke stap is, maar ik zou toch nadenken of ik zou willen blijven werken voor een baas waar ik niet mezelf kan zijn.

Citeer
Mocht niemand er een probleem van maken zou ik waarschijnlijk niet de nood voelen om mijn seksualiteit of mijn genderidentiteit te definiëren.
Dan doe je dat toch niet? Laatst tijdens de Pride Walk Den Haag sprak ik ook iemand, en die vroeg ik "Hoe identificeer jij jezelf?", het antwoord was "Als Ik". Simpelweg omdat er geen woord was wat definieerde wat geheel bij die persoon paste.

Citeer
@bomber: hoe moeilijk 'man' en 'vrouw' te definiëren zijn, wat kleren betreft dan, is natuurlijk grotendeels opgelegd door de modewereld. Tegenwoordig is roze een cool kleur voor mannen om te dragen, terwijl roze toch vooral als 'vrouwelijk' kleur gezien werd.
Nu mijn probleem met 'vrouw' zijn was vooral dat ik een nieuwe bh moest kopen en heb staan huilen in de paskamers omdat ik echt niet zo hard met mijn eigen borsten geconfronteerd wou worden. Mijn omgeving is even gewend van mij dat ik een spannend t-shirt draag als een losse pull. En terwijl ik dit aan het schrijven was, heb ik beseft dat mijn probleem mijn zelfbeeld is en dat ik misschien maar eens moet stoppen met mijn onzekerheden af te spiegelen op de maatschappij en toegeven dat ik zelf moet leren afstappen van het idee van 'vrouwelijk'.
Bij jezelf beginnen is altijd goed.  :klap:

Citeer
fricai: je commentaren zijn spot on en ik besef nu dat ik eigenlijk in het begin van deze comment me had moeten afvragen waarom ik het belangrijk vind om mijn seksualiteit en genderidentiteit moet definiëren. Doe ik dat voor mezelf of voor anderen? Road to self discovery, here I come!
Heel goed. Bedenk eerst eens wie jij bent, wat bij jou past en hoe jij zou willen zijn.

Citeer
Mijn antwoord is waarschijnlijk wat chaotisch, het is een beetje een stream of consciousness terwijl ik probeer om ook op iedereen zijn opmerking te antwoorden.
1 ding is zeker: jullie commentaren lezen en mijn eigen antwoorden formuleren hebben ervoor gezorgd dat ik al een klein beetje beter begrijp wat er in me aan het omgaan is.
Je antwoorden zijn prima, ga zo door.
53x + m³ = Ø
Verwarring is een doorgang naar een andere, nieuwe realiteit.
- Richard Bandler

Bergmeer

Fijn dat het topic zo helpt om hier over na te denken, Korenwolf!   :D

Op je vraag over informatie, hier wat links!

Twee mensen die zich identificeren als non-binary:
Ashley Wylde: https://www.youtube.com/user/AshleysWyldeLife/featured
Ash Hardell: https://www.youtube.com/user/HeyThere005 (de video's van Ash zijn ook al eerder voorbij gekomen in posts hier op het forum, volgens mij)

Ashley Wylde heeft de 'gender tag' geïntroduceerd, een aantal vragen die uitnodigen om na te denken over hoe je gender ervaart. Veel mensen hebben hierover een video gemaakt: https://www.youtube.com/results?search_query=gender+tag

Ik vind de You're Welcome Club op Instagram ook tof: https://www.instagram.com/yourewelcomeclub/?hl=nl. Het gaat niet alleen over gender, maar over inclusiviteit in het algemeen. Er zitten wel ook een paar portretten tussen van mensen die zich als non-binary identificeren.

Luuk van der Grient

Hoi Korenwolf.

Ik ben ook wel iemand die zich vrij apart kleed en soms zie ik mensen wel een beetje verbaasd kijken wat ze nu weer zien aankomen :P
Je moet jezelf blijven en het maakt dus helemaal niet uit hoe je eruitziet.
Het kan zo zijn dat mensen denken dat je bijvoorbeeld homo bent, maar jij weet het het beste wat je echte geaardheid is!
Is makkelijk gezegd want ik zit er heel erg mee omdat ik bang ben om nu weer uit de kast te komen als aseksueel, terwijl iedereen mij kent als homo.
Maar nog een keeer, blijf jezelf kleden zoals je wilt. Dat maakt de wereld lekker gevarieerd :)