Nieuws:

Voor vragen rond je registratie, je account of het functioneren van het forum kun je een email sturen naar:
mailaven @ freedom.nl (zonder spaties rond de @).
Vermeld dan ook even de naam waarmee je je hebt geregistreerd.

Hoofdmenu

Aseksuele wensvader met kinderwens

Gestart door Ken88, oktober 14, 2018, 09:04:16 PM

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

Ken88

Mijn naam is Ken, ik ben 30 jaar en ik gediagnosticeerd met autisme. Als klein jongentje was ik al volledig overtuigd dat voortplanting het doel van het leven was. Toen ik wat ouders werd kreeg ik hier een wat kritischer blik op, maar dit kwam op hetzelfde neer. Echter werd ik mij hierdoor ook steeds meer bewust van de beperkingen. Ik had geen interesse in vrouwen, mannen of sex. Gezelligheid daarentegen... ben ik een grote voorstander van!

Ik ben helaas afgekeurd om te werken, maar doe veel vrijwilligerswerk in mijn woonplaats Oldenzaal. Dit bij o.a. de scouting, het jeugdcircus en mijn eigen stichting vakantie activiteiten. Dit vrijwilligerswerk trekt mij een beetje uit een eenzaam bestaan en hier heb ik heel erg veel vrienden leren kennen. Ik heb hier ook zelfvertrouwen opgebouwd, waardoor mijn autisme bijna niet meer op te merken is. Ik heb een rijbewijs en een auto en een eigen woning. Ik zetel als voorzitter van mijn eigen stichting en dit is voor mij erg belangrijk. Daarnaast ben ik bij zowel mijn stichting als de scouting penningmeester, waardoor ik goed met geld om kan gaan. Ik speel graag open kaart, dus ik zal geen informatie achterhouden. Als ik het laatste plak cake gepakt heb, zal ik er gewoon voor uitkomen!  :cake:

Ik heb een paar belangrijke argumenten, waarom ik deze kinderwens heb.
1. Ik ben heel erg angstig om straks als mijn ouders (over hopelijk nog een hele lange tijd) komen te overlijden te vereenzamen.
2. Sinds ik uit het huis ben, mis ik het stukje gezin. Wordt vaak geconfronteerd met gelukkige koppeltjes. Soms zelfs heel onwaarschijnlijke ouders, waar ik natuurlijk wel heel erg blij voor ben. Een stukje jaloezie speelt zich wel.
3. Sinds jongs af aan zie ik voortplanting als doel van het leven. Ik wil een stukje van mezelf op aarde zetten.

De afgelopen jaren heb ik de lat enorm verlaagd. Om het weekend een bezoekregeling vind ik prima. Zelfs als ik helemaal geen bezoekregeling krijg, ga ik gewoon akkoord. Zolang ik maar deel mag uitmaken van bv. verjaardagen, feestdagen, dagjes uit e.d.

Tempesta

Hoi Ken, ben je bekend met de site meerdangewenst.nl? Dat is een platform voornamelijk gericht op LHBT'ers met een kinderwens, maar verwelkomt iedereen die een wens heeft zoals de jouwe. Misschien interessant om daar ook eens te kijken :).

Ken88

Citaat van: Tempesta op oktober 24, 2018, 10:32:22 PM
Hoi Ken, ben je bekend met de site meerdangewenst.nl? Dat is een platform voornamelijk gericht op LHBT'ers met een kinderwens, maar verwelkomt iedereen die een wens heeft zoals de jouwe. Misschien interessant om daar ook eens te kijken :).
Zeker! Ik heb ooit een speeddate bijgewoond, maar heb de indruk gekregen dat dit vooral iets is voor homoseksuele en lesbische koppels / wensouders.

meisje31

Hey Ken,

In je eerste punt herken ik mezelf ook heel erg. Ben zelf ook erg bang dat als mijn ouders komen te overleiden ik geen achterban meer heb en totaal vereenzaam.

Begrijp ik het goed dat je alleen wensvader wilt worden of sta je ook open voor een asexuele relatie waar je gewoon zelf deel uitmaakt van het gezin? Dat mis ik een beetje in je verhaal :) Verder klinkt je mij als een hele lieve en eerlijke man  :)

Ken88

Normaal ben ik inderdaad veel uitgebreider. Het liefst maak ik deel uit van het gezin, maar ook een situatie waarin ik het kind maar heel enkel zie vind ik acceptabel, zolang ik maar af en toe betrokken kan blijven. (uitstapjes, feestdagen, wedstrijden?)

Permanent samenwonen is denk ik een beetje lastig, maar ik sluit het niet helemaal uit.

Ken88

Mijn zoektocht duurt inmiddels al zo'n 15 jaar en telkens loop ik opnieuw vast. Ik kom in aanraking met mensen die meer weten en zelfs via meerdangewenst een speeddate bijgewoond, telkens loop ik weer vast. Over 10 jaar ben ik 40 en is het mogelijk te laat. Ik heb sterk de behoefte aan contactpersonen die mij hier verder in kunnen helpen. Ik wil niet alleen zijn als mijn ouders er straks niet meer zijn!!

Samoth

Och kenbeimer, wat een verdriet, frustratie, zelfs wanhoop. Zó herkenbaar. De angst om alleen te zijn/blijven.

Ook ik was lang bang alleen te eindigen (en soms ben ik dat nog wel eens). Óók toen ik een relatie, groot sociaal netwerk, goede baan en twee liefhebbende ouders had. Die angst frustreerde me enorm, want waarom was mijn angst voor de mogelijke toekomst groter dan de kunst om te genieten van wat ik wél had in het heden?

Wat ik heb geleerd is dat je angst, je frustratie, je emotie, je kwetsbaarheid uiten een eerste en enorm belangrijke stap (naar rust) is. En dat heb jij zojuist gedaan, kenbeimer, dus chapeau, klasse, respect, daar mag je best even flink trots op zijn. Je zoekt al vijftien jaar, zeg je, maar misschien zoek je wel naar het verkeerde. Je wilt zo graag een partner, een kind. Iemand die je weerhoudt van alleen en eenzaam eindigen, een redder dus eigenlijk. Maar zo leg je je eigen 'geluk' wel in de schoot van een ander. En jouw geluk is -hoe lastig ook- vooral je eigen verantwoording.

Want als je de liefde van een ander uiteindelijk hebt en die ander valt -om wat voor reden dan ook- weg, dan ben je weer alleen, eenzaam, verloren en hopeloos, zoals nu ook het geval lijkt. Je zoekt al járen, naar een ander, de liefde van een ander, maar eigenlijk zoek je volgens mij vooral naar jou, de liefde van jou voor jezelf. En echt, die (zelf)liefde zit in je, hoe verstopt ook. Als je de liefde voor jouzelf maar hebt gevonden, dan is de liefde van een ander voor jou een soort extra, een fijne luxe, iets wat je waarschijnlijk (nog steeds) graag zult willen, maar niet (meer) een must is omdat je zonder die liefde verloren denkt te zijn. Je hebt dan immers áltijd de liefde van jou voor jezelf als die van een ander wegvalt. 

Ooit was ik dus ook bang, wanhopig, (bijna) ongelukkig bij het idee om alleen te eindigen, terwijl ik zo'n beetje alles had. Nu ben ik achterin de dertig, gescheiden, vanwege een plotselinge ziekte van tweeënhalf jaar geleden (waarvan ik nog altijd revalideer) afgekeurd voor werken en is mijn moeder vorig jaar overleden. Zo'n beetje waar ik steeds zo bang voor was, is gebeurd. Outcast van de maatschappij, verschoppeling, nietsnut, eenling, zou de ik van toen gezegd hebben, met een verwoestende "zie je nu wel, loser" er achteraan.

Maar de ik van nu doet dat niet. De ik van nu is verdrietig om wat hij niet (meer) heeft, zelfs nog wel eens moeilijk voor anderen en vooral zichzelf, maar mijn ik van nu koestert wat hij wél heeft en is dáár gelukkig mee. Mijn vader, zusje, zwager en hun kids, een (kleiner dan het ooit was) sociaal netwerk, dit forum, maar vooral heb ik mezelf, hoezeer ik ook echt nog wel eens met mezelf en mijn situatie in de knoop zit en dus je angst, wanhoop en frustratie snap. De angst voor een spin is vaak vele malen groter dan de spin zelf en je lijdt het meest aan het lijden dat je vreest.

Heel erg veel sterkte, succes en (zelf)vertrouwen gewenst. Hou je haaks, kenbeimer!  :cake:

Koffie

Ik heb wel kinderen, maar die zullen hun eigen weg gaan. Kinderen behoeden je niet voor eenzaamheid. Ze zijn er in de eerste plaats voor zichzelf, niet voor jou. Ik zelf heb ook niet vanuit het idee dat ze me van de eenzaamheid moesten redden kinderen gekregen, dus ik vind dat geen probleem, ook al zal ik het jammer vinden wanneer ze uit huis zijn. En zie ik er ook tegenop, aangezien ik verder geen familie heb en erg weinig sociaal netwerk. Maar zijn zijn er niet voor bedoeld om dat op te lossen.
Groetjes van Koffie. (V, 1969)
2 kinderen (2000 en 2001). En een kat (2013).

Mijn wiki-ervaringsverhaal lees je hier: https://du.asexuality.org/wiki/index.php?title=Koffie

AceVentura

Aan de bovenstaande antwoorden heb ik niets meer toe te voegen, en ik besef me dat het misschien nog niet zo makkelijk is om dat geluk in jezelf te vinden.
Daarom wil ik een video met je delen, een video van een liedje wat mij helpt als ik geluk te veel buiten mezelf zoek, en mogelijk helpt het jou ook.

https://vimeo.com/54281648
53x + m³ = Ø
Verwarring is een doorgang naar een andere, nieuwe realiteit.
- Richard Bandler

Edewecht




Ooo... wat mooi, AceVentura...

Dit is voor het eerst van mijn leven dat ik iemand hoor verwoorden wat ik zelf al heel lang denk.
En zó wil ik ook met een eventuele relatie omgaan, en niet anders.
En daarom ben ik nog steeds "alleen". Maar dat is o.k., want ik ben niet eenzaam. Want ik hou van mij.

Dankjewel, Ace!
en de leraar die mij altijd placht te dreigen: 'jongen, jij komt nog op het verkeerde pad'
kan tevreden zijn en hoeft niets meer te krijgen, dat wil zeggen: hij heeft toch gelijk gehad.

(lennaert nijgh)

Atlantis

Citaat van: AceVentura op december 14, 2018, 07:18:58 PM
Aan de bovenstaande antwoorden heb ik niets meer toe te voegen, en ik besef me dat het misschien nog niet zo makkelijk is om dat geluk in jezelf te vinden.
Daarom wil ik een video met je delen, een video van een liedje wat mij helpt als ik geluk te veel buiten mezelf zoek, en mogelijk helpt het jou ook.

https://vimeo.com/54281648


Wat prachtig!!!! Deze ga ik vaker luisteren!!! Dit zegt eigenlijk alles!!
I solemnly swear that I am up to no good...

Samoth

Ohh, AceVentura, precíés dat nummer was de inspiratie voor mijn tekst en wilde ik aan mijn post toevoegen. Maar heb dat gelaten omdat ik het zo'n soort overdaad vond. Blij dat jij 'm alsnog hebt toegevoegd aan dit gesprek, omdat het tocg wel een perfecte aanvulling is. Het is wel een beetje een lijflied van me (geworden).

(Waarom is er op dit forum niet één smiley met hartjes? Dan had ik daar nu mee willen sluiten. :bloos:)

Edewecht

Citaat van: Samoth op december 15, 2018, 01:13:37 AM

(Waarom is er op dit forum niet één smiley met hartjes? Dan had ik daar nu mee willen sluiten. :bloos:)


en de leraar die mij altijd placht te dreigen: 'jongen, jij komt nog op het verkeerde pad'
kan tevreden zijn en hoeft niets meer te krijgen, dat wil zeggen: hij heeft toch gelijk gehad.

(lennaert nijgh)

Ken88

Misschien ben ik niet klaar voor het besef, of zal ik dat ook nooit worden. Maar het zijn wel antwoorden die ik vaker blijf horen... alsof ik niet voorbestemd ben om ooit een vader te worden. Bedankt voor alle reacties, mijn zoektocht gaat nog verder, maar wellicht dat ik ook nog eens ergens anders moet gaan zoeken.

Bubble

Hoi Ken,

Antwoorden heb ik helaas niet voor je, anders zou ik deze gelijk geven. Ik kan alleen met je meevoelen. Ik weet wat het 'hebben' van kinderen inhoudt, hoe het mijn leven verrijkt heeft. Ben er ook ontzettend dankbaar voor dat ik dat mag meemaken.

Ik weet niet wat het is om kinderen te willen en ze niet te (kunnen) krijgen. Lijkt me geen fijn vooruitzicht.
ik hoop dat het je lukt om op een of ander manier een bevredigende invulling voor die wensrol te vinden. Misschien niet als natuurlijke vader, maar misschien als soort van buddy voor kinderen zonder ouders of in een onzekere situatie.


Anders goed is ook goed