Aseksuele wensvader met kinderwens

[Koffie]

Omdat ik ook weet wat het betekent om kinderen te hebben en hoe graag ik dat wilde en hoe blij ik ben dat ik dat heb mogen meemaken, ondanks alle moeilijkheden die daarmee ook op mijn pad kwamen, reageer ik ook nog een keertje.

Je zegt: Al is het maar op verjaardagen en dergelijke. Weet je zeker dat als je iemand vindt om kinderen mee te krijgen, je jezelf omwille van het verwekken van kinderen in een soort marginale positie wilt plaatsen? Dat kan hoor, als dat je wens is en degene waarmee je kinderen krijgt ziet jouw rol ook daartoe beperkt, dan kan dat. De vraag is wat het kind daarvan vindt, maar dat is een andere kwestie.

Ik vraag me alleen, afgaand op wat ik op het forum van je heb gelezen, af of je jezelf niet tekort doet als je het op die manier zou doen. Ik heb het gevoel dat je meer betrokkenheid wilt en of je jezelf niet wegcijfert als je om in 's hemelsnaam maar kinderen te hebben, voor zo'n achtergrondpositie zou kiezen.

Zorg in de eerste plaats goed voor jezelf en maak van daaruit je keuzes. Al begrijp ik dat dat moeilijk is, want dat maakt de kans kleiner dat je ooit kinderen zult krijgen.

En ik weet heel erg goed hoe dat voelde, dat de kans klein was dat ik geen kinderen zou krijgen, hoe me dat enorm veel pijn opleverde. Ik had het gevoel al moeder te zijn, ik kon het alleen niet kwijt omdat ik de 'bijbehorende' kinderen niet had. Ik heb wel onbewust de keuze voor een relatie gemaakt die niet bij me paste, om maar niet alleen te hoeven zijn en om mijn kinderwens vervuld te zien. Spijt heb ik niet, zeker niet van de kinderen, maar ik had wel beter voor mezelf moeten zorgen en de gevolgen daarvan blijf ik meedragen. Ga niet een relatie aan en verwek geen kinderen, omdat je bang bent voor eenzaamheid, want je eenzaamheid wordt daar verre van minder van...

Maar nogmaals, ik weet hoe moeilijk dat is en uiteindelijk maak je toch keuzes in het moment.

[AceVentura]

Misschien ben ik niet klaar voor het besef, of zal ik dat ook nooit worden. Maar het zijn wel antwoorden die ik vaker blijf horen... alsof ik niet voorbestemd ben om ooit een vader te worden. Bedankt voor alle reacties, mijn zoektocht gaat nog verder, maar wellicht dat ik ook nog eens ergens anders moet gaan zoeken.

Het één sluit het ander uiteraard niet uit.

Je hebt het vaak over eenzaamheid, dat is duidelijk iets wat je niet wilt. Wat zou je wel willen? Vaak is dat het tegenover gestelde daarvan. Focus dan daar op en zoek eens naar de mogelijkheden die er zijn die dat vervullen.

[Ken88]

De korte termijn hoef ik niet bang te zijn voor eenzaamheid. Sterker nog, momenteel heb ik een leven waar ik heel erg dankbaar voor mag zijn. De vooruitzichten voor mijn toekomst zijn een stuk grijzer geweest (linkje) en ik leef ook vooral zoveel mogelijk in het nu. Als de politiek het niet lastiger maakt dan het nu is, kan ik nog tenminste 20 jaar op deze manier doorgaan en mijn contacten aan blijven houden.

Er zal ooit een moment komen dat mijn vrijwilligerswerk niet meer gaat. Of dit nu door politieke ontwikkelingen is, of door ouderdom weet ik nog niet. Ik ben erg gehecht aan familie, waar ik op terug kan vallen. Mijn broer woont aan de andere kant van het land en zie ik amper. Mijn ouders zullen er niet voor altijd zijn. Een paar jaar terug waren mijn beide ouders en oma tegelijk op vakantie, waardoor ik geen familie in de buurt meer had. Het was maar van korte duur, maar het voelde... vreselijk! Maar is zijn meerdere redenen, waardoor ik een wenspapa ben en ze zijn niet allemaal zo grijs.

Kinderen blijven niet altijd, ze zullen hun eigen weg gaan. Dat weet ik ook, want ik ben ook kind geweest. Toch probeer ik mijn ouders nog te bezoeken en met name mijn oma geef ik nu veel aandacht, omdat zij zich best vaak eenzaam voelt.

Ik heb een paar mooie, maar ook waardevolle tips gelezen. Mezelf wegcijferen is een fout die ik wel vaker maak. Misschien denk ik ook wel te moeilijk. Misschien zijn er andere co-ouderschap constructies mogelijk waar ik nog niet aan gedacht heb. Maar het voorlopig-nog-theoretische kind mag er onder geen beding onder leiden, het moet goed te doen zijn voor allemaal.

Ik wil graag ervaring en ideeën opdoen en dat is de reden waarom ik hier jaren geleden lid ben geworden. Ik hoop gewoon dat ik niet eenzaam, ongelukkig en nutteloos word, zoals vroeger.

[Samoth]

(Waarom is er op dit forum niet één smiley met hartjes? Dan had ik daar nu mee willen sluiten. )

Geheel off-topic, maar... Woohoo, het dagelijks lijden wordt zoveel draaglijker met hartjes en liefde, in alle soorten en maten. Zelfs als er niemand lijkt die je hartjes en liefde wil ontvangen. De wereld kan nooit genoeg hartjes en liefde hebben!