Nieuws:

Voor vragen rond je registratie, je account of het functioneren van het forum kun je een email sturen naar:
mailaven @ freedom.nl (zonder spaties rond de @).
Vermeld dan ook even de naam waarmee je je hebt geregistreerd.

Hoofdmenu

Toch echt alleen

Gestart door Patricia, januari 10, 2019, 08:27:02 PM

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

Patricia

Heel lang heb ik hier niet meer geschreven, ik ben wat mat, wat depri en dat komt ook omdat ik me in de maatschappij wat alleen voel staan als demiseksueel. Ik zou best weer een intieme relatie willen hebben, maar dan zonder seks, maar waar vind ik iemand tot wie ik me aangetrokken voel (en vv) en die ook nog eens aseksueel/demiseksueel is? Ik kan hier van alles schrijven maar het komt erop neer dat ik me eenzaam en toch wat anders voel. Veel liever was ik seksueel geweest, dan had ik een bepaalde drift gehad eropuit te gaan, leuke mensen, ook mannen te ontmoeten, maar het voelt allemaal zo dood en leeg. Zo uitzichtloos, tenminste op het gebied van een intieme verbinding.
Want ja.....in de ogen van anderen ben ik toch anders..."verbitterd", "verzuurd" hoor ik weleens omdat ik toch echt geen seks wens. En misschien ben ik dat ook wel, maar dan meer omdat ik me zo alleen voel..

Excuses voor deze klaagzang, maar zo voel ik me.

AceVentura

Wat vervelend dat je je zo voelt Patricia.

Soms kan gewoon even klagen ook al opluchten, dus ik hoop dat het je in die zin in ieder geval geholpen heeft om je verhaal hier te delen. Ik hoop je dat je iemand vind, mogelijk kan dit forum je daarbij helpen?
53x + m³ = Ø
Verwarring is een doorgang naar een andere, nieuwe realiteit.
- Richard Bandler

Patricia

Dank je wel Ace, ik voel me al een tijd zo. En omdat het anders een taboe in mezelf blijft ventileer ik het maar hier. Misschien hebben anderen zich ook weleens zo gevoeld.
Mijn kinderen gaan de deur uit en straks ben ik hier alleen. Vriendinnen die alleenstaand waren vinden toch weer fijne levenspartners, maar ik niet. Ik waag ook niets meer, want uit ervaring weet ik dat veel mannen afhaken als ze zien dat ik niet erg seksueel ben. Het valt niet op op het eerste gezicht, ik zie er gewoon leuk uit. Maar al gauw val ik dus erg tegen, met name omdat ik geen seks wil en ook omdat ik er niet over praat....het boeit me gewoon niet.

zo suf...

Koffie

Voor een deel herken ik me er wel in. Alleen heb ik me er met tegenzin zo'n beetje bij neergelegd. Wie weet komt het er ooit toch nog van, maar ik ga daar niet van uit. Daar word ik op zich niet vrolijk van, maar het scheelt me wel in de onrust dat ik dat accepteer.
Groetjes van Koffie. (V, 1969)
2 kinderen (2000 en 2001). En een kat (2013).

Mijn wiki-ervaringsverhaal lees je hier: https://du.asexuality.org/wiki/index.php?title=Koffie

Patricia

Citaat van: Koffie op januari 10, 2019, 10:45:57 PM
Voor een deel herken ik me er wel in. Alleen heb ik me er met tegenzin zo'n beetje bij neergelegd. Wie weet komt het er ooit toch nog van, maar ik ga daar niet van uit. Daar word ik op zich niet vrolijk van, maar het scheelt me wel in de onrust dat ik dat accepteer.


Je kunt het ook maar het beste accepteren Koffie, ik heb dat ook heel lang geprobeerd en het is in periodes wel gelukt. Maar steeds weer voel ik me "er" zo buiten staan. Ik ben in mijn vriendenkring (los van een overigens hele lieve nerd) de enige die geen relatie heeft. Ik meen dat mijn laatste relatie in 2002 ter ziele ging, ook omdat ik geen seks kon bieden. Mijn vrienden, mijn vriendinnen, mijn zussen, ze zijn allemaal seksueel en ze vinden het toch wel apart dat ik dat niet heb. Of ze denken dat ik de "onschuldige maagd" probeer uit te hangen of dat ik "er gewoon niet voor open sta".
Veel mensen denken dat er iets mis is met me, iets dat zo niet opvalt. Omdat ik een heel gewone vrouw ben om te zien, ik word soms zelfs "sexy" gevonden. Veel ga ik niet meer uit, maar als dat eens gebeurt vind ik het heerlijk om te dansen en dan krijg ik altijd wel aandacht.
"Je moest eens weten..." denk ik dan wanneer een man toenadering zoekt.

Ik doe daar ook nooit meer iets mee omdat in het verleden wel duidelijk is geworden dat elke relatie daardoor mislukt. En als ik het gewoon vertel verdwijnt de belangstelling.
Maar ik ben wel iemand die liefde, wat romantiek en affectie nodig heeft. Ik kwijn nu echt een beetje weg...

Koffie

ja ik voel me 'er ook buien staan', niet alleen op relatiegebied overigens. Maar ik kan daar weinig aan doen, dus doe ik het maar zo. Als het niet gaat zoals het 'moet' of zoals ik graag zou willen, dan moet het maar zoals het kan. Ook als ik dat niet leuk vind. Voor mij heeft het geen enkele zin meer om daar tegen te vechten.
Om me heen heeft natuurlijk ook haast iedereen een relatie met alle toestanden die daar weer bij horen (want een relatie is op zich ook een heel project) en ik niet, dus. wat ook wel weer voordelen heeft, want ik hoef me niet ook nog eens druk te maken om de relatie. Het zij zo. ;)
Groetjes van Koffie. (V, 1969)
2 kinderen (2000 en 2001). En een kat (2013).

Mijn wiki-ervaringsverhaal lees je hier: https://du.asexuality.org/wiki/index.php?title=Koffie

Atlantis

Al die gevoelens herken ik wel Patricia. Wat mij dan helpt is me een "reguliere" relatie, in mijn huis voor te stellen. Dan kom ik er al snel achter dat ik het zo slecht nog niet heb   ;).....
Dat zou ik dus écht niet meer willen. Iets anders lijkt een utopie te zijn, dus reken ik nergens op, doch sluit ook niets uit. Voor nu ben ik best tevreden... En als ik ook weer eens zo'n bui heb, probeer ik toch de voordelen van het alleen zijn weer te zien. Misschien helpt dit jou ook  :knuffel:
I solemnly swear that I am up to no good...

Koffie

Wat is een reguliere relatie? Met samenleven? Want daar heb ik ook geen behoefte aan. :)
Groetjes van Koffie. (V, 1969)
2 kinderen (2000 en 2001). En een kat (2013).

Mijn wiki-ervaringsverhaal lees je hier: https://du.asexuality.org/wiki/index.php?title=Koffie

Patricia

Dank voor jullie reacties Koffie en Atlantis! Zelf prijs ik me ook weleens gelukkig hoor, als ik weer eens ergens relatieproblemen tegenkom, die heb je vrijwel overal. Dat gaat mijn neus dus lekker voorbij! Maar vroeger was ik nog weleens verliefd en dat gevoel was zo heerlijk! En ik heb ook perioden gehad in een relatie dat het best goed ging en dat het gezellig was.
Wat ik altijd deed....en dat wil ik nu echt niet meer, want het is niet vol te houden en het is ook niet eerlijk....was de sexy meid uithangen. Dan deed ik alsof ik de seks geweldig vond en in het begin, wanneer ik verliefd was, was dat nog best te doen, maar dat kon ik niet blijven doen. Want ik vond seks eigenlijk totaal niet boeiend, en zeker niet iets voor twee of drie keer in de week. Andere dingen vind ik dan wel weer leuk, zoals knuffelen, samen dingen doen, armen om elkaar heen....alles wat lovers fijn vinden, maar die seks dus niet.

Ik loop nooit meer hand in hand met iemand, er is totaal geen romantiek meer en ik merk bij mezelf ook totaal geen hoop. Ondanks een bepaald verlangen.

Atlantis

Citaat van: Koffie op januari 11, 2019, 03:46:09 PM
Wat is een reguliere relatie? Met samenleven? Want daar heb ik ook geen behoefte aan. :)

Dat bedoelde ik inderdaad Koffie. Maar wel tussen aanhalingstekens. Als ik mij zo'n relatie voorstel, ben ik weer even genezen en weer veel blijer met mijn vrijheid  ;) . Natuurlijk zijn er ook andere vormen van relaties, zoals latten (wat absoluut mijn voorkeur zou hebben), maar die gedachte helpt me minder om uit zo'n dip te komen  ;)
I solemnly swear that I am up to no good...

Atlantis

Ook dit is weer herkenbaar. Door de verliefdheid houd je die seks misschien even vol, maar bij mij was dat altijd heel snel over. En ondanks de verliefdheid vond ik de seks toen ook al niks aan. Het hoorde erbij hè? Tenminste, dat dacht ik. Die knuffel en arm om me heen mis ik ook wel eens.... best vaak eigenlijk, maar gelukkig heb ik goede vrienden en kinderen (die allang niet meer zo vaak geknuffeld willen worden, tja, pubers).
Maar als ik dan uit ga met een vriendin of vriend, en ik zie sommige stellen chagrijnig of ruziënd over straat gaan, dan prijs ik mezelf weer gelukkig  :schater:
I solemnly swear that I am up to no good...

Patricia

Die kinderen van mij kan ik ook nog wel knuffelen, maar ja.....ze zijn enorm ;-) en je trekt ze niet meer op schoot he? Toen ze nog klein waren knuffelde ik ze heel vaak en de behoefte aan een relatie was er toen helemaal niet.
Nu ben ik wat onaangeraakt of zo. Ik ben niet heel knuffelig met vrienden, vriendinnen en familie, ik had soms wel een speciaal knuffel-iemand met wie ik dan intiem was, maar ja....daar "hoorde" ook seks bij en daar liep het dan op kapot. Ik gedoogde het lang, maar dan dacht ik altijd stiekem:"Ik hoop dat ie snel klaar is, dan kunnen we weer wat leuks gaan doen."

Een relatie met een seksuele man moet ik niet meer aangaan. Een demiseksueel, zoals ik dat ook ben, dat gaat vast wel goed. Maar niet iemand die seks heel hoog op zijn prioriteitenlijst heeft staan...

Koffie

Ach, mijn zoon is 1.91 m en dat knuffelt prima hoor. :) Mijn dochter knuffelt ook graag met me. Ze zijn 17 en 18 jaar oud. We knuffelen elkaar hier niet de hele dag maar we doen het wel af en toe. Alleen is dat natuurlijk heel anders dan met een partner. Met vriendinnen heb ik er helemaal geen behoefte aan. Met de kat WEL. :D
Groetjes van Koffie. (V, 1969)
2 kinderen (2000 en 2001). En een kat (2013).

Mijn wiki-ervaringsverhaal lees je hier: https://du.asexuality.org/wiki/index.php?title=Koffie

Natascha

Citaat van: Patricia op januari 11, 2019, 04:34:03 PM
Andere dingen vind ik dan wel weer leuk, zoals knuffelen, samen dingen doen, armen om elkaar heen....alles wat lovers fijn vinden, maar die seks dus niet.

Ik loop nooit meer hand in hand met iemand, er is totaal geen romantiek meer en ik merk bij mezelf ook totaal geen hoop. Ondanks een bepaald verlangen.

Zo herkenbaar.

Ik sprak laatst een kennis, zij is ca 6 mond geleden gescheiden.
Zij heeft geen behoefte aan een echte relatie op dit moment (ze zit nog vol op in het regelen vd ouderschapsverdeling enz)
Maar ze vertelde me dat ze nu een sex-relatie had.
Ze kon het me echt aanraden, want het voelde zo goed om weer echt aandacht te krijgen, zich weer vrouw te voelen, af en toe te app-en met iemand, die meer is dan alleen maar vrienden.

Ik mis die aandacht enorm, het samen zijn, het samen delen, het knuffelen, maar ook het gewoon samen in 1 huis zijn, samen eten, de zorg en aandacht voor elkaar, enz
De relatie met 1 persoon, waarvan je mag verwachten dat die er is voor je als je ziek bent, maar ook de vanzelfsprekendheid v samen zijn met kerst oid enz.
Die kleine dingen, die kleine zekerheden, kleine ....
En ook ik heb geen meer hoop dat ik dat vind bij een man, zonder dat er sex bij komt kijken en dat maakt me soms best somber en eenzaam.
Ik ben nl wel een relatie-typetje (met de voor- en nadelen), maar de sex kan ik echt niet opbrengen.

Verstandelijk weet ik best dat alleen niet eenzaam hoeft te zijn en dat ik goede vrienden heb en dat veel relaties niet gezond zijn enz enz
Ik weet best dat een relatie ook nadelen heeft en ik besef me heel goed dat ik me in diverse relaties van tijd tot tijd ook best alleen gevoelt heb, maar ...
Ik kan me niet echt schikken in mijn lot v alleen zijn en dat ik niet oud zal kunnen worden met iemand samen, doet mij verdriet.
Ook vind ik het lastig, want ik eet niet graag ieder avond alleen, alleen op vakantie is mijn ding niet, spelletjes spelen gaat vaak met 4-en beter dan met 3, even shoppen, een weekendje weg of bv kerstdagen voelen soms als gebedel bij vrienden, iets voor mezelf doen is soms lastig, want ik heb geen partner die dan even de honden doet.

Maar we blijven hopen dat dit accepteren beter wordt.
Ik zoek geen prins op een wit paard, maar een mafkees die me aan het lachen maakt!