even voorstellen :)

[roos19]

Hoi allemaal,

leuk om jullie te 'ontmoeten' hier. Mijn naam is Roos, ik ben 31 jaar oud en ben er vrijwel zeker van aseksueel te zijn.

Mijn verhaal:

vanaf mijn 13e voelde ik mij al anders dan andere leeftijdsgenootjes. Terwijl iedereen bezig was met uitgaan en jongens merkte ik dat mij dat totaal niet interesseerde. Ik was veel liever lekker thuis aan het lezen of gamen. Ook toen ik ouder werd veranderde dit niet. Ik heb pas voor het eerst met iemand gezoend toen ik 20 was. Ik was dronken en liet me wat meer gaan, ik voelde me hierna helemaal niet prettig en zelfs een beetje vies dat ik had gezoend. Verder dan zoenen is het nooit gekomen, zelfs niet als ik veel heb gedronken en een stuk 'losser' ben, als het verder gaat dan zoenen blokkeer ik en haak ik af.

Tot nu toe heb ik me altijd afgevraagd wat er 'mis' was met mij. Ik heb nooit een vriend gehad en hier ook nooit behoefte aan gehad omdat er altijd seks bij komt kijken. Ik heb veel mannelijke vrienden en 9 van de 10 keer wilde die vrienden dan toch meer. Ik heb dit altijd als verraad gevoeld, ik merk dat ik er heel naar van word als ik iemand vertrouw en diegene blijkt dan toch niet alleen vrienden te willen zijn. Ik zie mijzelf ook totaal niet als een seksueel aantrekkelijk persoon en heb die gevoelens ook nooit gehad voor andere mensen.

Ik merk ook veel onbegrip in mijn omgeving. Vrienden die zeggen dat ik het dan 'gewoon een keer moet proberen'. Ze snappen niet dat ik het niet wíl proberen. Ik vind het ook moeilijk om er over te praten in een maatschappij waarin seks nog zo wordt gezien als iets wat bij het leven hoort.

Ik kan me wel op een romantische manier aangetrokken voelen tot mannen en vrouwen die ver weg van mij staan. Een soort 'fantasie' liefde dus waarbij het nooit tot een echte liefde kan komen en wat dus veilig blijft voor mij. Ik heb zelfs al jarenlang een obsessie voor iemand die ik niet persoonlijk ken (bekende persoon van tv) en ben als puber wel eens verliefd geweest op een docente. Hierbij is er ook geen of heel weinig sprake van seksuele verlangens. Ik vraag me af of meer mensen dat hier hebben: een soort onbereikbare liefde.

Ik zou best een relatie willen omdat ik me soms wel eenzaam kan voelen maar daten is zo lastig als je totaal geen seksuele interesses hebt...

Er hier over praten voelt al als een opluchting, eindelijk op een anonieme manier van me af kunnen schrijven werkt al therapeutisch.

Ik hoor graag of jullie je ook hierin herkennen en zou het fijn vinden om wat actiever hier te kunnen kletsen met 'lotgenoten'

[Koffie]

Welkom! En herkenbaar die opluchting. Toen ik hier op het forum binnen kwam, had ik dat gevoel ook. Gewoon open kunnen zijn over dat je geen seks wilt, zonder dat dat als vreemd wordt gezien, laat staan dat het lacherige reacties oproept.

Ik had vanaf dat ik een jaar of 14 was echt het gevoel dat ik anders was dan leeftijdsgenoten. Ik werd wel verliefd, maar ik ervoer dat anders. Ik koppelde het niet aan seks. Wel aan willen knuffelen, maar verder niet. Zoenen vind ik zelf nog erger dan seks en ik heb sowieso een lichte afkeer van de binnenkant van monden, dus dat trok me nooit. Maar dan zou ik een laatbloeier zijn, dacht ik. Alleen, ik ben nu 50, ik heb seksuele relaties gehad zelfs, en ik bloei nog steeds niet op die manier.

Overigens heb ik op de een of andere manier van kinds af aan geweten dat ik aseksueel was. Ik was op zich wel nieuwsgierig naar seks, maar ik heb altijd een gevoel gehad van: Dit ben ik niet. En dat is ook altijd zo gebleven. Ik wist pas toen ik begin 40 was van het bestaan van aseksualiteit dus ik heb lang in het duister getast en geprobeerd me aan te passen. Het is ook wel zo handig als je kinderen wilt, bovendien. Daarbij had ik ook niet echt perse een afkeer van seks. het was alleen niet 'ik'. Pas na een nare relatie waarin ook seks vervelend tegen me werd gebruikt, is er echt een schaduw over komen te liggen en weet ik niet of ik de stap ooit kan nemen om weer seks te hebben. Misschien wel, als ik me echt geaccepteerd en serieus genomen voel.

Vroeger heb ik wel eens opmerkingen gemaakt over dat ik niet begreep waarom seks zo hoog gewaardeerd werd. Dan kreeg ik opmerkingen als: Als je het eenmaal maar gedaan hebt! Of dat ik een laatbloeier ben. Of dat het met mijn jeugd te maken heeft. Of mensen plakken er seksueel misbruik op, maar dat heb ik gelukkig niet meegemaakt. Het is voor de meeste mensen niet te begrijpen dat seks gewoon niet voor iedereen een ding is. het is soms best moeilijk hier echt over te praten. Bovendien is het iets dat echt vrij direct over seks gaat en niet meer over relaties in het algemeen, en dat maakt het voor mij en gesprekspartners niet iets wat je gemakkelijk bespreekt.

Zelf word ik niet zo vaak verliefd, maar ik kan wel verliefd zijn op mensen die niet bereikbaar zijn. Voor een deel ligt daar ook aseksualiteit aan ten grondslag. Sowieso, als het niet serieus kan worden, zit je ook niet met het hele relatie-gedoe en alles wat daar weer bij komt kijken. Relaties zijn voor mij geen dingen waar ik met plezier op terugkijk. Het heeft dus wel iets veiligs om vanaf een afstand verliefd te zijn.

Nogmaals welkom, ik denk dat je hier best veel herkenning zult vinden.

[roos19]

Bedankt voor je warme welkom Koffie

Ik herken ook veel in jouw verhaal. Zoenen vind ik ook erg vies en 'onhygiënisch' en doe ik het liefste ook zo min mogelijk of gewoon helemaal niet.
Mensen snappen het vaak niet nee, ze denken dat er lichamelijk iets niet klopt of dat er iets in je jeugd gebeurd moet zijn. Wat in mijn geval ook niet zo is. Er zijn veel sociale situaties geweest die over seksuele ervaringen gingen waarin ik mij ongemakkelijk voelde en ook vaak loog over het feit dat ik nog maagd ben. Puur omdat ik bang ben dat er grappen over gemaakt worden of dat het niet begrepen wordt. Ik heb ook niet persee een afkeur voor seks, maar ik vind het ook niet passen bij wie ik ben.

En wat je zegt over verliefd worden op onbereikbare mensen is zeker waar voor veel aseksuele mensen, ook voor mij. Het is heel veilig om een denkbeeldige relatie te hebben zonder al dat gedoe van een echte relatie inderdaad.

Fijn dat we in een tijd leven waar er een plek is om er over te kunnen praten met andere mensen die het wel wel begrijpen

[AceVentura]

Welkom op het forum Roos, 

Ik herken vooral veel in het eerste deel van je verhaal. Ik dacht niet zo zeer dat ik anders was, maar dat de rest om mij heen gewoon vreemd deed als het om seks/relaties ging Pas na de ontdekking van aseksualiteit begreep ik dat ik de gene was die anders was Vooral het liever thuis zijn en het totaal niet bezig zijn met uitgaan, vriendjes/vriendinnetjes zat er bij mij ook sterk in.

Praten en weten dat je niet de enige bent zijn over het algemeen erg belangrijk bij dit soort dingen, en die herkenning van het niet de enige zijn is misschien wel het belangrijkste.
Mocht je behoefte hebben om mensen in het echt te ontmoeten dan kan je onze bijeenkomsten in de gaten houden, die zijn over het algemeen redelijk klein, vrij, open en er mag over alles gesproken worden. Mocht je op zoek willen naar een relatie dan is ons contacthoekje misschien een mooie plek daarvoor.

[roos19]

Dankje! Fijn om te horen dat ik niet de enige was die zich zo voelde/voelt

Het lijkt me zeker leuk om in de toekomst een keer aanwezig te zijn bij een van de bijeenkomsten en wat meer mensen te leren kennen die er hetzelfde in staan als ik

[Edewecht]

Welkom Roos!
Je bent zeker niet de enige! Jouw verhaal lijkt op de verhalen van veel mensen hier. Ik denk dan ook dat je hier wel aansluiting zult vinden.

En ja, het is een lastige: "iedereen" doet Het dus jij hoort Het ook te doen. En als je Het niet doet, is er dus iets mis met je. Aldus de heersende opvatting. Gelukkig is deze starheid wel aan het veranderen. Aseksualiteit als geaardheid wordt steeds bekender, en steeds minder gezien als stoornis.

Welkom bij onze club dus!

[roos19]

Dankje Edewecht!

ja, het is lastig omdat mensen denken dat het te genezen is, alsof je een stoornis hebt inderdaad. Fijn dat ik hier zo'n warm welkom heb gekregen, ik voel me nu al thuis 

[Koffie]

Het is inderdaad niet te genezen. Het is een geaardheid. Zeker geen stoornis. Maar aseksualiteit is nog vrij onbekend, al komt daar wel steeds meer verandering in, dus mensen denken vaak dat je iets hebt meegemaakt waardoor je bang bent voor seks.

[Erik7494]

Hoi Roos,
Het gevoel van op jonge leeftijd al 'anders' zijn hebben veel van ons gehad denk ik, ikzelf ook, al ben ik het geleidelijk pas gaar (h)erkennen als aseksualiteit op veel latere leeftijd.

De 'fantasie' liefde heb ik ook gehad toen ik jong was, obsessief fantaseren hoe het zijn om met een bepaald persoon samen te zijn, waarbij je in je hoofd een ideaalbeeld vormt van die persoon die eigenlijk niet meer overeenkomt met de realiteit.    Als ik terugkijk denk ik dat misschien wel expres onbereikbare liefdes uitzocht omdat ik in het echt nooit zo'n relatie zou kunnen hebben, omdat ik eigenlijk wel samen wou zijn, maar er geen lichamelijke of sexuale connotaties bij had.

Dus ik werd op de middelbare school 'verliefd 'op meisjes bijvoorbeeld die ik nooit sprak maar er lief uit vond zien, en fantaseerde daar een ideaalbeeld bij, terwijl ik aan de andere kant als andere meisjes zich tot mij aangetrokken voelde ik afstand nam want echt contact durfde en wilde ik niet. Ik ben op de middelbare school 2 jaar verliefd geweest op een meisje uit een andere klas die ik nooit heb gesproken, tot een gebroken hart aan toe toen ze een vriendje kreeg. Beetje creepy als ik er aan terugdenk, hoop dat ze het nooit gemerkt heeft, haha. Ook als volwassene ben ik nog een keer of 2,3 verliefd geweest, weer op  grotendeels 'onbereikbare' vrouwen, maar zelfs toen ik daar de kans had om daadwerkelijk een 'move' te maken deed ik het niet, ik koos de fantasie over de werkelijkheid. En dat maakte mij kwaad op mijzelf, verdrietig en gefrustreerd omdat ik mijn eigen gevoelens, angsten, en gebrek aan seksualiteit nog niet goed begreep. Nu begrijp ik dat beter, en is de laatste keer dat ik zou verliefd ben geworden al weer een jaar of 15 geleden.

[Dutchamoeba]

Welkom, Roos!

[Sintara]

Welkom.
Heel veel herkenbaarheid in jouw verhaal. Ik ging ook niet uit, zat liever lekker thuis op de bank met een boek of film. Voelde mij altijd anders dan andere, interesse in mannen of vrouwen zit er niet in. Deed eigenlijk alleen maar voor mijn omgeving daten. Sinds ik weet dat ik aseksueel ben en dit ook heb uitgesproken naar familie voel ik mij veel beter in mijn vel. Hoef niet meer de schijn op te houden. Kan nu lekker mij zelf zijn.

[roos19]

ah dat is fijn Sinatra, dat je nu lekker jezelf kan zijn en je niet meer anders voor hoeft te doen. Lijkt me een heel fijn gevoel. Ik heb die stap nog niet gemaakt om het aan mijn familie of vrienden te vertellen, al denk ik wel dat dat binnenkort gaat gebeuren

[Malkavian]

Welkom,