Nieuws:

Voor vragen rond je registratie, je account of het functioneren van het forum kun je een email sturen naar:
mailaven @ freedom.nl (zonder spaties rond de @).
Vermeld dan ook even de naam waarmee je je hebt geregistreerd.

Hoofdmenu

Romantisch? Aromantisch? Hoe zit het nou en wat past dan bij mij?

Gestart door Hayley_, januari 25, 2019, 01:50:37 PM

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

Hayley_

Naar aanleiding van mijn eigen introductie topic heb ik toch even de moed bij elkaar geschraapt om er een los topic van te maken in de hoop dat mensen hier mij misschien kunnen helpen de verwarring in mijn hoofd een plaatsje te geven! (En hier leek me dat gerichter dan in de comments onder mijn eigen introductie.)

Ik probeer uit te vogelen voor mijzelf of ik nu onder romantisch of aromantisch val. Dat ik aseksueel ben is het enige wat me nu duidelijk is. En dat het me niet uitmaakt of het een man of vrouw is, dat ook. Belangrijker dan geslacht vind ik de band die ik met iemand heb. Ik zoek dat diepe vertrouwen en een connectie. (Maakt die me pan-aseksueel of gewoon bi-aseksueel? Nog zo'n vraag...)

Een vriendin zei dat ik aromantische neigingen had toen ik haar mijn verhaal vertelde. Dus nu ben ik nieuwsgierig geworden naar de mening en visie van anderen in de hoop mezelf meer te begrijpen via andere hun input. (Ik begrijp dat uiteindelijk alleen ik kan bepalen!)


Dus mijn verhaal:

Ik kan mij niet herinneren dat ik ooit écht verliefd ben geweest. Wel heb ik in het begin van relaties kriebels gevoeld en een vlaag aan excitement, maar dit soort excitement is heel vergelijkbaar met de excitement die ik voel als dingen mij blij maken en nog nieuw zijn. Als de nieuwigheid eraf is, dan zakt die excitement ook heel snel. Ik ervaar het dus ook bij het begin van een nieuwe vriendschap waar ik een goede klik mee lijkt te hebben. Maar bij het geval van de relaties was het wel zo dat ik wat meer aan de persoon dacht en het continue wel in mijn hoofd had. Ik wilde wel graag bij de persoon zijn en gewoon close zijn.

Als ik verhalen in boeken lees en me inleef in de personen, gebeurt het ook weleens dat ik de kriebels in m'n buik ervaar. Maar dat is dan uiteraard geen verliefdheid. Het brengt me echter wel nog verder in de war omdat ik wel kriebels voel maar in een andere situatie. Maar niet gauw naar mensen. Als ik al verliefd wordt (ik weet dus niet of wat ik ervaar te vergelijken is met verliefdheid) dan gebeurt het al heel zelden.

Ik voel heel sterk de behoefte naar het hebben van iemand waarbij ik close kan zijn, zowel emotioneel als fysiek. Maar fysiek dan niet verder dan knuffels en handen vast houden. Alles behalve kussen en seks. Ik weet nog niet of ik een kus enkel de lippen of op de wang bijv wel prettig zou vinden. Nog geen kans gehad dat ooit te ontdekken. Alhoewel 1x een ex mij heel onverwacht op de lippen kuste en dat was zo out of the blue dat ik het afschuwelijk vond. Helaas ook mijn enigste ervaring wat betreft 'enkel op de lippen'.... Dus dat schiet niet op. Misschien als ik iemand heel erg vertrouw dat ik het dan minder erg vind. Anyway -

Verder heb ik wel drang naar romantieke dingen doen, maar ik weet niet of dit ook gelijk betekent dat je romantic bent kwa 'label'? Daarin zit mijn verwarring. Dus een lief gebaar doen voor iemand die je veel betekent zoals op (cliché) valentijn. Ik doe dit soort dingen ook naar gewone vrienden die heel veel betekenen voor me. Alleen ik zou dit graag ook delen met iemand die dan een diepere band met mij heeft, die dit dan hopelijk ook terug doet.

Ik begrijp nog niet helemaal goed of romantic/aromantic enkel betrekking heeft tot hoe je bepaalde gevoelens ervaart of het gedrag en de wensen in een relatie die je hebt. Ik heb zoveel dingen gelezen inmiddels dat ik het door de war ben gaan halen denk ik, haha! Want soms lees ik dingen en dan lijkt het alsof aromantic betekent dat je geen interesse in een relatie hebt. Andere momenten gaat het weer puur over gevoelens kwa verliefdheid. Dat is verwarrend voor me.

Ik weet dus ook niet of mijn gevoelens wel overeenkomen met verliefdheid. Want als ik iets niet zelf ervaar, kan het best zo zijn dat ik me niet bewust ben dat het ontbreekt. Of in elk geval niet eerder ervan bewust was.

Maar misschien ben ik de ware nog nooit tegengekomen? Of ben ik wellicht toch aromantisch? (En toen kwam ik de tem gray-romantic tegen en raakte ik verder in de war.)

Het is een puzzel! En ik weet op het moment niet welk plaatje ik aan het leggen ben omdat ik het voorbeeld niet kan zien.

Dus ik hoopte gewoon naar jullie mening/visie als jullie dit zo lezen. Hopelijk kan ik deze warboel in mij dan een beetje ontrafelen met behulp daarvan. Ik hoop dat bovenstaande een beetje duidelijk was. Het was niet makkelijk voor me om het een beetje logisch uit te typen.



AceVentura

Super dat je deze vraag durft te stellen Hayley :klap:

Ook met deze vraag ben je niet de enige. Enige tijd terug hebben we hier ook een topic over gehad, mogelijk is dat voor jou ook interessant om eens te lezen:
http://du.asexuality.org/index.php?topic=6271.0

Het lastige met dit soort vragen in het algemeen is dat een ander ze niet voor je kan beantwoorden. Wat we wel kunnen doen is je informatie geven waarmee jij uiteindelijk kan bepalen wat voor jou het juiste antwoord is. Ikzelf identificeer met als aromantisch aseksueel, waarbij het aromantisch label ook een paar jaar heeft geduurd na de ontdekking van aseksualiteit.

Aseksualiterit gaat om het niet ervaren van seksuele aantrekking. Het gaat dus niet om wat wel of niet doet, maar om wat je voelt. Voor mij is het hetzelfde met romantiek: Het is je wel of niet romantisch aangetrokken voelen tot anderen. Hoe je die romantiek invult staat dus los van het (a)romantisch zijn.
Dan is de grote vraag natuurlijk: Wat is romantische aantrekking dan? Net zoals bij seksuele aantrekking is dat lastiger te definiëren omdat gevoelens zich soms moeilijk in woorden laten vatten. Voor mijzelf leg ik sterk de link naar verliefdheid. Ik ben nog nooit verliefd geweest, en heb nog nooit de "symptomen" daarvan (roze bril, vlinders, enz) ervaren. Dat inzicht leidde bij mij tot het gebruik van het aromantisch label.

Nou hebben aromantisch en aseksualiteit een ding wat nog niet zo makkelijk is: Het zijn ontkenningen. Het gaat om het niet ervaren van seksuele of romantische aantrekking. Daarmee kan je eigenlijk alleen zeggen "tot nu toe heb ik dit niet ervaren" en mogelijk "ik acht de kans klein dat dit in de toekomst wel gaat gebeuren". Het kan echter altijd iets in de toekomst gebeuren waardoor je het inzicht krijgt dat de labels niet meer kloppen, en dat is ook prima. Je mag het label gebruiken zolang het je helpt, en je mag het ook weer weg doen zodra dat niet meer zo is.

En voor wat die verwarring betreft, maak je daar niet te druk om, kijk maar naar wat er onder mijn bericht staat over verwarring. Je hebt mogelijk belangrijke dingen over jezelf ontdekt en het kost tijd om dat een plek te geven.
53x + m³ = Ø
Verwarring is een doorgang naar een andere, nieuwe realiteit.
- Richard Bandler

With Pen and Paint

Citaat van: Hayley_ op januari 25, 2019, 01:50:37 PM
Ik begrijp nog niet helemaal goed of romantic/aromantic enkel betrekking heeft tot hoe je bepaalde gevoelens ervaart of het gedrag en de wensen in een relatie die je hebt. Ik heb zoveel dingen gelezen inmiddels dat ik het door de war ben gaan halen denk ik, haha! Want soms lees ik dingen en dan lijkt het alsof aromantic betekent dat je geen interesse in een relatie hebt. Andere momenten gaat het weer puur over gevoelens kwa verliefdheid. Dat is verwarrend voor me.

Net zoals aseksueel zijn niet betekent dat je geen seks kan hebben, zou ik zeggen dat romantisch/aromantisch vooral gaat over de gevoelens die je ervaart en misschien horen de wensen daar ook wel bij. Aromantisch betekent niet voor iedereen dat ze geen interesse hebben in een relatie, ze hebben slecht interesse in een ander soort relatie dan romantische mensen, bijvoorbeeld een QPR (queerplatonic (of quesiplatonic) partnership). De Engelstalige Aven website omschrijft het als volgt: "een queerplatonische (of quasiplatonische) relatie is een relatie die niet romantisch is maar die een diepe emotionele band (platonisch) impliceert die verder gaat dan wat de meeste mensen als vriendschap beschouwen. Het niveau van toewijding in een queerplatonische relatie wordt vaak beschouwd als gelijk aan dat van een romantische relatie. Mensen in een queerplatonische relatie kunnen elke romantische of seksuele orientatie hebben" (http://wiki.asexuality.org/Queerplatonic).

Zelf ben ik niet aromantisch, dus iemand die dat wel is kan waarschijnlijk beter uitleggen wat het voor die persoon inhoud om wel een relatie te willen.

Voor mij is denk ik ook wel het verschil met andere soorten relaties in mijn leven belangrijk. Uiteindelijk komen al die termen alleen maar voort uit het feit dat we een spectrum in verschillende stukjes willen opdelen. Hoe die verdeling wordt gemaakt, verschilt per persoon. De een vind een knuffel iets romantisch, een ander juist niet. Ook zoenen kan voor de een als seksueel worden ervaren, voor de ander slechts romantisch. Zelf kan ik een knuffel met vrienden fijn vinden, maar voor mij is dat dan meer omdat ik het een lief gebaar vind. Ik heb zelf niet zo snel de neiging om mijn vrienden te knuffelen en ik ervaar eigenlijk nooit een verlangen om door hen geknuffeld te worden (maar ik weet dat heel veel mensen dit wel bij vriendschap ervaren, dat is voor mij slechts niet het geval), maar bij iemand waar ik verliefd op ben dan heb ik dat verlangen wel. Dan vind ik het bijvoorbeeld ook fijn om in elkaars armen op de bank te liggen terwijl we een film kijken, elkaar te strelen of iemand vanachter omhelzen. Ondanks dat ik net als jij niet van zoenen hou (in ieder geval niet op m'n mond) ben ik wel romantisch. Het feit dat je daar niet van houdt zegt dus niet meteen dat je niet romantisch bent, maar je zou wel aromantisch kunnen zijn  :)

Wat verliefdheid is is ook moeilijk om te omschrijven... Voor mij is onder andere het heel veel bij iemand willen zijn, ontzettend blij worden (naar het nerveuze toe in het begin) als ik die persoon weer ga zien, iets samen willen opbouwen, die persoon willen omhelzen... Maar dat zijn dus volgens mij soms ook dingen die aromantische mensen ook ervaren. Ik denk uiteindelijk waarom ik het label romantisch bij me vind passen is vooral omdat ik eigenlijk best wel het standaardplaatje wil, zoals relaties in de media vaak worden neergezet, maar dan alleen zonder seks + zoenen en ik herken de gevoelens die mensen omschrijven als ze verliefd zijn.
"She had blue skin, and so did he. He kept it hid, and so did she. They searched for blue their whole way through, then passed right by - and never knew."
-Shel Silverstein

Samoth

Hayley, ik heb geen glazen bol, ben geen handoplegger, kaartenlezer of waarzegger die in het achtergebleven restje koffie in een kopje precies ziet wat de toekomst zal brengen. Ik wil je dan ook ont- noch bemoedigen. Maar ik durf je wel met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid te voorspellen dat die (a)romantische warboel in je hoofd -zeker voorlopig- nog wel even een onopgeruimde rommelzolder blijft. Je hebt hier al twee waardevolle reacties gekregen, maar lees inderdaad ook het topic waarnaar AceVentura linkt eens rustig door. Hopelijk kun je dan zelf een eigen antwoord creeëren op je vraag, want dat is uiteindelijk waar het om gaat. Stom antwoord hè? :gek:

Romantiek vind ikzelf een term die geen specifieke en algemene definitie kán hebben. Daar is het veel te persoonlijk en dus interpretabel voor. Net zo als verliefdheid trouwens. Heb jij wel een idee/gevoel wat romantiek en verliefdheid voor jou is?

Jij noemt een zekere excitement, maar stelt dat dat wat anders is dan verliefdheid. Ik waag te betwijfelen of dat zoveel anders is. Verliefdheid is naar mijn idee ook (maar) een crush voor of door het gevoel dat je van iemand krijgt. Waarom zou je niet -al is het maar héééél even- verliefd kunnen zijn op de fijne inhoud van een pakje net nadat je het openmaakt, een ouder (f ander iemand) als die je een liefdevolle knuffel geeft, een pasgeboren baby die je in je armen houdt, een film/kunstwerk/muzieknummer die je enorm geroerd heeft, een huisdier die dolblij op je afgestormd komt als je na een lange werkdag thuis komt?

Romantiek en verliefdheid zijn naar mijn idee heel veel (eigen) invulling. Mogelijk wil je helemaal zelf niet invullen, maar ook niet dat andere mensen (voor en/of door jou) gaan invullen. En toch gebeurt het onherroepelijk en onvermijdelijk. Hoe vaak iemand de afkorting NIVEA (Niet Invullen Voor Een Ander) ook ingepeperd heeft gekregen. Want wat is empathie en inlevingsvermogen zonder een zekere (eigen) invulling?

Maar oohja, we hadden het niet over invullen maar over (a)romantiek. Ik voel geen enkele seksuele aantrekkingskracht tot wie of wat dan ook, dus ik vind mezelf aseksueel. Maar ik heb wel (eens) gevoelens voor deze en gene. Platonisch? Romantisch; pan of whatever? Verliefd? Houden van? Esthetisch mooi vinden? Labels zijn er volgens mij om voor jezelf duidelijkheid te scheppen en om duidelijkheid naar anderen te kunnen geven. Maar veelal als ik gevoelens poog te labelen, dan raak ik enkel verward(er). Dus ik categoriseer/label (liefdevolle) gevoelens -op dit momenbt- maar niet en als ik mezelf dan écht dien te kenschetsen, dan zou ik dat doen als gevoelige aseksueel. Of dat gevoelige nou romantisch, pan-romantisch of aromantisch is, dat ondervind ik mogelijk later nog wel. En anders maar niet, dan blijf ik lekker op mijn (steeds ietsiepietse opgeruimdere) rommelzolder spelen. 
:cheerleader: