Groetjes uit Antwerpen

[Ulala]

Even aanpassen: want het is niet helemaal meer relevant en meer een verhaal dan mezelf voorstellen

Hey, ik ben Natasja.

Nog maar 21 maar ik weet al even lang dat ik aseksueel ben dan dat ik weet wie ik ben. Daar heb ik nooit problemen mee gehad tot dat ik eens probeerde te daten, dan pas valt op hoe 'seksueel' de rest van de wereld is. Maar goed dat ligt achter me en ik ben weer helemaal oké met mezelf. Er zijn toch meer als genoeg voordelen aan aseksueel zijn De welke dan? Om er eentje te noemen: geen SOA's en aangezien ik in een apotheek werk zie ik hoe vaak deze voorkomen. Dat is ons toch maar bespaard.

Verder houd ik me bezig met de dingen dat ik leuk vind: een renovatie projectje, lezen, muziek (luisteren), eten en koffie drinken,... Maar mijn grootste passie is mijn werk in dierenasiel blauw kruis. Ik ga twee keer de week en houd me dan bezig met de (moeilijkere) honden, dit zijn de beste momenten uit mijn week.

Groetjes aan alle leden!

[Koffie]

Welkom!

En nee, ik gruwel niet van aanraking. Ik heb er van weinig mensen behoefte aan, maar ik vind het doorgaans niet naar. Zo lang ik er maar niets seksueels in 'lees', want dan loop ik tegen verwachtingen aan die ik niet waar kan maken.
Tongzoenen vind ik wel verschrikkelijk. Ik kan wel seks hebben (of kon dat in elk geval, in relaties lang geleden) maar tongzoenen was een absolute no-go. Ik kan me je kokhalzen wel voorstellen hoor!

[Ulala]

Dank je!

Ik heb mezelf ook altijd in staat geacht om seks te hebben (weet wel al lang dat ik hier weinig interesse in heb) een relatie vraagt nu eenmaal enige opoffering. En aangezien goede gekende me wel mogen aanraken zonder afstootreactie... tja waarom niet. Maar het daten maakt me onzeker. Ik sleur er iemand in mee die geduld en tijd moet opbrengen dat misschien verloren is. Hoe leg je ook uit dat je het tongen niet als aangenaam ervaart zonder een persoon te kwetsen...

[Edewecht]

Welkom Tasj

Zoals je misschien al wel gezien hebt op dit forum, zijn hier mensen die moeite hebben met elke aanraking, maar ook heel knuffelige mensen bij wie de grens echt alleen bij het seksuele ligt -- zelf hoor ik bij deze categorie En allerlei mensen daar tussen in.

Ik wil even op twee dingetjes ingaan.

Op het moment dat jij aangeeft waar jouw grenzen liggen, en wat jij wel of niet fijn vindt, is dat een mededeling aan de ander. Als die ander zich daardoor gekwetst voelt, is dat, populair gezegd, zijn probleem. Als jij steeds gaat proberen om te zorgen dat de ander zich niet gekwetst zal voelen, blijf je je maar aanpassen. Dat lijkt me helemaal niet goed.

(...) een relatie vraagt nu eenmaal enige opoffering (...)

Persoonlijk word ik al kriebelig bij het woord 'opoffering' (misschien omdat ikzelf dit al te veel doe/deed). Als ik een relatie zou hebben, zou dit woord ver achteraan komen te staan.
Trouwens, waarom zou die ander zich dan niet een beetje kunnen 'opofferen' door af te zien van tongen?

Veel plezier op het forum!

[Koffie]

Ik zei het gewoon, van dat zoenen. Het lukt toch niet, tongzoenen met mij. Het zoent niet lekker met iemand die ervan gruwt. Dat kan een probleem zijn voor degene die het wel wil, maar ik heb dat echt niet in de aanbieding. Je kunt erbij uitleggen dat je niet van dat zoenen op zich houdt en dat het niets te maken heeft met die persoon.

[Ulala]

Dank je Edewecht!

Nee ik voel me daar ook niet goed bij, ik zie persoonlijk een relatie zo niet werken. Ik wil en ga me ook niet 'opofferen' voor iemand dat ik vier keer gezien heb. Maar voor 'die ene'... misschien is dat ook wat naïef. Er zijn veel dingen dat ik nog moet ontdekken, bij wijze van spreken.

——-

Koffie:

Ik denk dat ik het zo en zo moet zeggen i.p.v. met tegenzin op date gaan en te zuchten als ik een bericht krijg. Toch zie ik ee geweldig tegen op.

[AceVentura]

Welkom op het forum Natasja, 

Toch zou het fijn zijn om eens te horen achter advies/gelijkaardige ervaringen van mensen zoals ik. Nu weet ik wel dat aseksueel zijn heel veel kan verschillen van mens tot mens. Zijn er nog mensen die: verstijven als iemand hen een knuffel geeft, de rillingen krijgt van een hand op je arm of rug, zich heel erg bewust zijn van de ruimte tussen jou en anderen, gemakkelijk verschieten als je onverwachts word aangeraakt? En hoe gaan jullie daar mee om?

Als een aanraking onverwacht is wil dat bij mij nog wel eens een schrikreactie geven, vooral het onverwachte is dus een grote factor voor mij. Dat bestaat voor mij niet uit rillingen, maar vaak uit een korte schrikbeweging op de plek waar ik aangeraakt wordt. Weet ik het van te voren dan is er vaak niets aan de hand. In beide gevallen, dus ook na de eerste schrikreactie, kan ik het dan wel weer fijn vinden. Helaas wil de schrikreactie de ander wel eens afschrikken.
En hoe ik daar mee om ga ... tja, dat weet ik ook nog niet echt. Aangezien het onverwachte voor mij een grote factor is is dat ook wel weer iets waar ik wat mee kan. Simpeler gezegd dan gedaan door het wel te verwachten, of het vooraf te bespreken als die mogelijkheid er is.

Persoonlijk leer ik hoe langer hoe beter 'normaal' te doen en van mensen die ik vertrouw kan ik zelfs genieten van een goede knuffel. Maar ben recent beginnen daten en ik merk dat mensen veel sneller gaan dan ik. Jammer, ik zou graag gewoon eens de tijd krijgen om mij op mijn gemak te voelen bij iemand voordat ze hun arm over mij leggen tijdens het wandelen of mij kussen.

Dat leerproces is voor mij ook herkenbaar, ik ben niet actief met daten dus daar kan ik niets over zeggen.

[Koffie]

Als je het gevoel hebt dat je je moet opofferen, cijfer je jezelf weg. Dat lijkt me geen goede basis voor een relatie.

Ik zelf weet niet of ik ooit nog seks kan hebben, al heb ik de gedachte van 'waarschijnlijk wel' mits ik me veilig en erkend genoeg voel, maar als ik dat ga doen, is dat niet uit opoffering. Dan is dat omdat ik dat kan en wil geven. En dan zal ik met die partner moeten uitzoeken hoe die seks eruit ziet en wat daarin voor mij de grenzen zijn. En wat voor hem daarin nodig is en of wel elkaar daarin voldoende tegemoet kunnen komen. Ik heb daar nu wel gedachten over, maar ik weet niet hoe dat in de praktijk zal zijn.

Dat is dus wat anders dan opoffering.

Maar misschien kan ik het wel helemaal niet meer. Juist omdat ik mijn eigen grenzen niet heb gerespecteerd (omdat ik niet beter wist dan dat ik seks leuk moest vinden) en in een van mijn relaties ook te maken heb gehad met een partner die mijn grenzen niet respecteerde, is seks een beladen gebied geworden. Aseksualiteit is 1 ding, de manier waarop er met je wordt omgegaan en waarop je met jezelf omgaat is een tweede. Dus opoffering, wees daar voorzichtig mee.

[Ulala]

Aceventura

Dank je!

Die schrikreactie is voor mij ook een heel gekende. Mijn moeder beweert dat ik al gemakkelijk verschoot als iemand haar aanraakte toen ik nog in de buik zat dus dit is (voor mij dan) echt een aangeboren 'probleem'. Vooraf bespreken vind ik zelf een moeilijke, hoewel ik voor de rest heel open en eerlijk in het leven sta, aangezien ik me niet voorstel aan mensen met 'hallo ik ben aseksueel' of 'hallo ik word niet graag aangeraakt'. Aan mijn familie heb ik het al een paar keer gezegd maar daar word op gereageerd met: doe niet onnozel, dat komt nog wel.

——-

Koffie

Ik heb dan ook geen/weinig ervaringen als het over relaties gaat dus ik wil en kan je daarin zeker geen ongelijk geven. Zoals jij zegt denk ik dat elkaar tegemoet komen heel belangrijk is. Weet alleen niet goed hoe dit moet gaan. De tijd zal dit waarschijnlijk wel uitwijzen, zolang ik in mezelf maar geen trauma's aandoe. Dank je voor je ervaringen daarin te delen. Ik weet niet of ik dit zelf zo gemakkelijk zou kunnen dus: enorm respect!

[Koffie]

Ik weet ook niet hoe dat zou moeten gaan hoor. Ik heb al 11 jaar geen relaties meer en ook tijdens mijn laatste relatie was ik nog niet officieel aseksueel. Ik omschreef wel dingen aan mezelf aan mijn partners, maar ik kon er nooit echt de vinger op leggen of er een naam aan geven. Dat gebeurde een aantal jaren na mijn laatste relatie, toen ik hier op het forum terecht kwam.

Dus hoe het bij mij zou gaan in de praktijk als ik toch ooit weer een relatie aan zou gaan, dat is de vraag. En dat vind ik ook niet makkelijk. Maar mocht dat gebeuren, wat ik om diverse redenen niet verwacht, dan zie ik wel weer verder.

[AceVentura]

Die schrikreactie is voor mij ook een heel gekende. Mijn moeder beweert dat ik al gemakkelijk verschoot als iemand haar aanraakte toen ik nog in de buik zat dus dit is (voor mij dan) echt een aangeboren 'probleem'. Vooraf bespreken vind ik zelf een moeilijke, hoewel ik voor de rest heel open en eerlijk in het leven sta, aangezien ik me niet voorstel aan mensen met 'hallo ik ben aseksueel' of 'hallo ik word niet graag aangeraakt'. Aan mijn familie heb ik het al een paar keer gezegd maar daar word op gereageerd met: doe niet onnozel, dat komt nog wel.

Dat is ook niet helemaal wat ik bedoel. Iets simpels als vooraf bespreken (dus voor de ontmoeting) dat je elkaar graag begroet met een knuffel maakt het al veel makkelijker als wanneer dat op dat moment spontaan zou gebeuren. Iets "extremer": Ik heb zelfs overwogen om mee te doen met "Free Hugs", je kent ze waarschijnlijk wel, mensen die soms op drukke punten staan met een bord 'Free Hugs" bij zich. Dit was voor mij met het idee dat als ik het weet dat het dan ok is, en dat ik er op deze manier misschien aan kan wennen omdat het simpelweg geen gewoonte van me is. Helaas lijkt de organisatie daar achter zo goed als weg te zijn, dus het is bij een leuk idee gebleven Op hun website hebben ze wel een soort knuffel-handleiding staan, die vond ik dan op zich wel weer nuttig om door te lezen