hoi allemaal, even voorstellen

[pluisje]

Hi, wat een stap om mij hier aan te melden. Tot een week geleden had ik nog nooit van asexualiteit gehoord. Ik kwam het in een blaadje in de wachtkamer tegen, mijn interesse werd gewekt en toen ik er via google over las was ik in 1e instantie helemaal in de war.. Dit ging over mij!
Mijn man en ik worstelen al jaaaaren met sexualiteit. We zijn 16 jaar getrouwd en hebben al een serieuze relatie vanaf ons 16e. En kennen elkaar vanaf ons 6e. hij is mijn eerste liefde en ik ben zijn 1e liefde waarmee hij sex had.
Vorige zomer heeft hij aangegeven dat het voor hem zo niet meer werkt. We hadden denk ik 2-3 keer per jaar sex. Hij kan niet zonder zegt hij. Hij wil heel graag bij mij blijven want hij houd heel veel van mij, maar voor de sex moest een oplossing komen desnoods ging hij daarvoor naar iemand anders. ik was geshockeerd... ik begreep en begrijp het totaal niet. Doen alsof sex iets is, als eten om in leven te blijven. als iemand me zou zeggen dat ik nooit meer sex hoefde te hebben dan zou ik voor de rest van mijn leven de vlag uithangen! Ik heb er niks mee. Oke op het moment zelf is het lichamelijke gevoel best lekker maar ik voel er verder niks bij. Maar dat hoef ik hier vast niet uit te leggen.
Ik heb toen aangegeven om in therapie te gaan, er is vast is mis met mij, en dat moet/kan gefixed worden. Nu zitten we inmiddels 6 sessies bij de psych en het is voor mij alleen maar erger geworden. Ik ben er zoveel over na gaan denken, en bewust gaan voelen van wat voel ik nu eigenlijk.. De opdrachten die we meekrijgen zijn op het met elkaar praten allemaal mislukt. De streel oefening ga ik al weken uit de weg, mijn lichaam blokkeert en mijn hoofd roept (schreeuwt bijna) ik wil niet! we (ik) loop vast. Dus had ik gisteren een gesprek alleen met de sexuoloog. Veel gehuild, veel dezelfde dingen gezegd vooral dat ik het niet weet, dat ik blokkeer als het om aanraken en sex gaat. het einde van de afspraak naderede en ze zei op een gegeven moment of er wel wat aan wilde doen?!?! zo van als je je relatie wil redden zul je er voor moeten werken.. kutkutkut dacht ik alleen maar.. ik wil heel graag bij mijn man blijven want ik hou van hem, maar hoe moet ik dit in godsnaam aan gaan pakken als ik de oefeningen niet kan en wil doen?
Ik realiseer me nu dus ook dat alle keren dat we sex hadden (het kwam zowiso niet van mijn kant) maar die momenten heb ik allemaal voor hem gedaan, het oke vooruit dan maar gevoel. ik zag onszelf dan sexen en vond ons net beesten, (ik keek dan van boven op mezelf (ons) neer) de blik in mijn mans ogen, ik walg ervan. Het gezweet gatver.. en ik ben dus nu zover dat ik gewoon echt NIET meer wil. ik kan niet meer doen alsof, over me heel laten lopen, pleasen..
Maar ondertussen voel ik me dus ten einde raad. Ik durf het woord asexualieteit niet te laten vallen, maar begrijp ook niet waarom de psych dat niet doet, ze kent mijn verhaal inmiddels.
Waar kan ik nu naar toe? Voel me zo alleen op het moment. Stort ik mezelf nu in een scheiding? Trek ik mijn gezin (4 kids) uit elkaar? Waarom heb ik dit?? Waarom kan ik niet gewoon normaal doen...
Mijn man begrijpt gewoon niet waarom ik niet wil, hij betrekt het op zichzelf, wordt er onzeker van enz. Maar van de andere kan toen we in januari voor het eerst samen op vakantie waren op la palma, toen kon het ineens wel zei hij. we waren waren alleen op het strand omgeven door rotsen, volledige privacy. Ik was in een gekke bui en daar is toen van alles gebeurd. Het was de combinatie volledig alleen zijn, warmte van de zon, het warme zand de zee. Maar er was ook een groot deel please gedrag van mij, mijn man verwachtte ook wel wel wat in die vakantie want ik had altijd smoezen om geen sex te hebben: we zijn niet alleen bang gestoord te worden door kinderen, ongesteld zijn, moe zijn, ziek zijn, ontspannen zijn bladibladibla.... ik kon het niet maken om die week niks te willen. ik zette de knop om en maakte er een spelletje van. dit is bij de psych dus ter sprake gekomen en manlief is heel verdrietig over dat het eigenlijk nep was van mij wat daar gebeurde.. Het is ook nooit goed, wat wil je van mij?? je wil iets van mij wat er niet is, maar ik houd van je! en verder is onze relatie echt heel goed, zitten qua opvoeding op 1 lijn, nooit gezeur over geld, we kunnen samen tenten op zetten en kamperen, zeilen.  dus ik denk waar zeur je over... ik ken relaties die over al die dingen gedoe hebben maar geweldige sex hebben.. hebben die dan een goede relatie?
Wie heeft bedacht dat sex bij een relatie hoort.. Sex hoort bij het krijgen van kinderen en voor de rest hoeft het voor mij niet..

poeh... een heel relaas.
bedankt alvast voor het lezen.
Liefs pluisje

mijn gebruikersnaam is Pluisje, het eerste wat in me opkwam toen ik een forumnaam moest verzinnen. Waarom pluisje.. Ik denk, omdat ik me op het moment een pluisje voel. Iets nietszeggend, wat doe ik er toe, wie ben ik, wat ben ik.

[Mute]

Lief Pluisje,

Welkom. Bijna tranen in mijn ogen, ik herken het gevecht. Het is mijn relatie met mijn asexuele vrouw. En het heeft zo lang geduurd voordat ik begreep dat ze er echt niks aan vond, en dat het niet aan mij of haar liefde voor mij lag. Ook de streeloefeningen die voor mij heel leuk waren, maar voor haar vreselijk. Ik zou zeggen, zoek een andere psycholoog. De huidige wil je genezen en beseft misschien niet dat dat niet kan. Wij zijn uiteindelijk bij een goede sexuologe uitgekomen in Amsterdam, als je in de buurt woont kan ik haar aanbevelen. Ergens op het forum is geloof ik een lijstje met sexuologen die asexuliteit niet ontkennen (http://du.asexuality.org/index.php?topic=5848.msg160856#msg160856). Ik begrijp je man zijn deceptie dat die mooie ervaring niet echt was. Wij mannen, als ik mag generaliseren, voelen ons mannelijker als we goede sex hebben en als we een partner laten genieten. Is ook iets psychies vermoed ik, afwijzing of faken komt bij ons over alsof wij niet goed zijn (en dus een aantasting in ons mannelijkheid).

Ik heb in de afgelopen 10 jaar (on)regelmatig geschreven hoe ik het van 'de andere kant' het ervaren heb. Het valt allemaal terug te lezen. Ik hoop en denk dat het inschrijven bij dit forum jullie kan helpen er uit te komen. Hoe, daar zal elk koppel zijn eigen weg in moeten vinden.

Ik log regelmatig in, maar ook niet heel consistent. Mocht je vragen aan mij hebben, dan kan je ook een Persoonlijk bericht sturen.

Heel veel sterkte en bedenk dat het niet aan jou ligt, en ook niet aan hem.

[Koffie]

Ik sluit me aan bij Mute.

En ik denk ook dat je psych er niets van heeft gezegd, omdat die waarschijnlijk zelf niet bekend is met het fenomeen aseksualiteit, of het niet erkent. Het wordt wel steeds meer serieus genomen, maar het is nog iets vrij onbekends, zeker in therapeutische werelden.

Ik hoop dat je wel aan je man durft te vertellen dat je je herkent in aseksualiteit. Dat kan een heel ander licht op de zaak werpen. Het is niet iets dat een van jullie 'fout' doet, er mankeert jullie niets. Er is een fundamenteel verschil tussen jullie. Misschien kan hij meelezen hier op het forum.

Als je je niet bewust bent van je eigen aseksualiteit en je wilt graag je relatie behouden en je man een plezier doen. En jezelf 'normaal' gedragen, dan ga je inderdaad een soort rol spelen. Ik was me tijdens mijn relaties niet echt bewust van mijn aseksualiteit. Ik had er nog nooit van gehoord. Dus ik deed ontzettend mijn best, want 'seks hoort erbij'. Dat is niet iets wat je doet om je partner voor de gek te houden of om jezelf voor de gek te houden, dat is gewoon niet begrijpen hoe de situatie in elkaar zit en ontzettend je best doen. Vanuit die pogingen kom je dus ook tot de situatie zoals bij jullie op vakantie. Je vult als het ware in dat dat het moment is en dat het leuk moet zijn. Zowel voor jou als voor je man is dat absoluut heel pijnlijk om onder ogen te zien. Je ogen gaan open en je ziet nu pas hoe je een illusie leven in probeerde te blazen in het belang van je relatie en de liefde.

Dus verwijt jezelf of je partner niets. Het enige dat mogelijk kan helpen is openheid. Praten. Waarschijnlijk zal hij eerst schrikken, jij bent al een stapje verder met deze ontdekking bij jezelf en in jullie relatie, dan hij. Tenminste, dat kan ik me voorstellen. Ik zelf heb geen relaties gehad in het bewuste besef dat ik aseksueel was en ik heb het toen mezelf of een partner nog niet goed kunnen uitleggen.

Ik hoop dat je ook duidelijk kunt maken dat het er niets mee te maken heeft dat je niet van hem houdt. dat je die liefde en intimiteit alleen niet op een seksuele manier uitdrukt.

[pluisje]

Lief Pluisje,

Welkom. Bijna tranen in mijn ogen, ik herken het gevecht. Het is mijn relatie met mijn asexuele vrouw. En het heeft zo lang geduurd voordat ik begreep dat ze er echt niks aan vond, en dat het niet aan mij of haar liefde voor mij lag. Ook de streeloefeningen die voor mij heel leuk waren, maar voor haar vreselijk. Ik zou zeggen, zoek een andere psycholoog. De huidige wil je genezen en beseft misschien niet dat dat niet kan. 

Dankjewel voor je berichtje Mute. wel wonen in zeeland. maar op het moment zou ik bereid zijn te reizen voor iemand die mij wel begrijpt!
het is al superfijn om te lezen dat ik hier wel begrepen word.

[pluisje]

Ik hoop dat je wel aan je man durft te vertellen dat je je herkent in aseksualiteit. Dat kan een heel ander licht op de zaak werpen. Het is niet iets dat een van jullie 'fout' doet, er mankeert jullie niets. Er is een fundamenteel verschil tussen jullie. Misschien kan hij meelezen hier op het forum.

Als je je niet bewust bent van je eigen aseksualiteit en je wilt graag je relatie behouden en je man een plezier doen. En jezelf 'normaal' gedragen, dan ga je inderdaad een soort rol spelen. Ik was me tijdens mijn relaties niet echt bewust van mijn aseksualiteit. Ik had er nog nooit van gehoord. Dus ik deed ontzettend mijn best, want 'seks hoort erbij'. Dat is niet iets wat je doet om je partner voor de gek te houden of om jezelf voor de gek te houden, dat is gewoon niet begrijpen hoe de situatie in elkaar zit en ontzettend je best doen. Vanuit die pogingen kom je dus ook tot de situatie zoals bij jullie op vakantie. Je vult als het ware in dat dat het moment is en dat het leuk moet zijn. Zowel voor jou als voor je man is dat absoluut heel pijnlijk om onder ogen te zien. Je ogen gaan open en je ziet nu pas hoe je een illusie leven in probeerde te blazen in het belang van je relatie en de liefde.

Ik hoop dat je ook duidelijk kunt maken dat het er niets mee te maken heeft dat je niet van hem houdt. dat je die liefde en intimiteit alleen niet op een seksuele manier uitdrukt.

Dankje koffie! goed om te lezen!
hij voelde zich een soort van bedrogen toen ik bevestigde dat het niet echt was op vakantie.. daar in tegen vroeg hij een paar weken geleden aan mij of ik verliefd was op iemand anders, of dat de psych vroeg of ik het met een andere man (of vrouw) wel zou kunnen.. toen voelde ik me bedrogen in mijn gevoel of in mijn geloofwaardigheid.. het gevoel te moeten bewijzen dat ik niet van iemand anders hielt of zou kunnen houden, onzeker zijn in hoe ik praatte of reageerde op of tegen vriendinnen of andere mannen. ik zou nooooit vreemdgaan! hoe durfde hij dat te denken!

en uitspraken van hem dat ik niet van hem hielt omdat ik geen orale sex wilde of wil zoenen omdat ik de overdracht van speeksel en andere menselijke vloeistoffen vies vind.. als je van iemand houd vind je alles lekker aan die persoon..  en andersom is dat voor hem ook zo. en laat ik orale fratsen bij mij toe omdat hij er zo van geniet.. maar ik zit ondertussen de rit uit..

tjonge wat is het een chaos in mijn hoofd op het moment.. er valt zoveel op zijn plek dat ik het gewoon even kwijt ben allemaal.. zo verwarrend.

er moet nog heel wat moed bij komen om het mijn man te vertellen. Het zou makkelijker zijn als de psych het woord gewoon even op tafel lag. Van goh hebben jullie hier al eens aan gedacht??
mee laten lezen hier is op termijn wel goed denk ik.. maar nu moet ik eerst zelf de boel op een rijtje hebben.
volgende week ga ik het een vriendinnetje vertellen die wel open staat voor dit soort zaken denk ik. Ik moet het gewoon even aan iemand kwijt. En het hier hebben kunnen vertellen is al heel erg fijn!

[Mute]

Ter "geruststelling" het feit dat jullie er mee bezig zijn, en het niet laten gebeuren en in de strijd blijven hangen, geeft denk ik aan dat je op de goede weg bent. Wat mij betreft was het zo dat elke uitkomst beter was dan onze eeuwige strijd.

Begrip voor elkaar is echt zo belangrijk. Ofschoon het voor een 'sexueel' in deze sexueeel georiënteerde wereld heel moeilijk te begrijpen is dat sommige mensen sex gewoon niks vinden. Nog steeds moet ik dat af en toe tegen mijzelf zeggen.

Overigens misschien kent Aukje Schade (de sexuologe) uit haar netwerk ook wel gelijkgestemde sexuologen in de omgeving van Zeeland. Als ze niet direct op haar mail reageert misschien even bellen, ze is niet altijd heel snel met reageren ;-).

[pluisje]

dankje Mute, ik heb haar een mailtje gestuurd wacht het eerst even af.

[Mute]

  Goed bezig pluis! 

Pluisje: "Iets nietszeggend? Wat doe je er toe? wie ben je? wat ben je?"

Je kijkt naar jezelf! Je vecht voor je relatie en gezin! Legio mensen die het leven maar voorbij laten trekken! #trotsopjezelf 

[Koffie]

en uitspraken van hem dat ik niet van hem hielt omdat ik geen orale sex wilde of wil zoenen omdat ik de overdracht van speeksel en andere menselijke vloeistoffen vies vind.. als je van iemand houd vind je alles lekker aan die persoon.. ? en andersom is dat voor hem ook zo. en laat ik orale fratsen bij mij toe omdat hij er zo van geniet.. maar ik zit ondertussen de rit uit..

Dat is sowieso een misverstand. Ook niet alle seksuele mensen vinden bv. orale seks prettig. Het is niet zo dat als je van iemand houdt, je dan ook alles lekker vindt. Sommige mensen hebben dat misschien, anderen niet. Daar hoef je niet eens aseksueel voor te zijn.
Iedereen heeft zijn grenzen. In seksuele relaties verken je je eigen en elkaars grenzen en het is niet de bedoeling daar tegen iemands zin overheen te gaan. Het gaat om het vertrouwen dat niet te doen en je daar ook niet toe gedwongen te voelen.

[pluisje]

dankje Mute, ik heb haar een mailtje gestuurd wacht het eerst even af.

Ik heb al reactie gekregen,  je raad nooit wie ze adviseerde....
De psych die we nu hebben.... 

[AceVentura]

Welkom op het forum Pluisje,

Hi, wat een stap om mij hier aan te melden. Tot een week geleden had ik nog nooit van asexualiteit gehoord. Ik kwam het in een blaadje in de wachtkamer tegen, mijn interesse werd gewekt en toen ik er via google over las was ik in 1e instantie helemaal in de war.. Dit ging over mij!

Goed dat je ons gevonden hebt, en dapper dat je de stap gezet hebt om je te registreren.

Wat een nare situatie waar je in zit, en goed dat jullie beiden bereid zijn om daaraan te werken.

Doen alsof sex iets is, als eten om in leven te blijven. als iemand me zou zeggen dat ik nooit meer sex hoefde te hebben dan zou ik voor de rest van mijn leven de vlag uithangen! Ik heb er niks mee. Oke op het moment zelf is het lichamelijke gevoel best lekker maar ik voel er verder niks bij. Maar dat hoef ik hier vast niet uit te leggen.

Dat hoef je hier inderdaad niet uit te leggen Als ik de berichten van niet-aseksuelen af en toe lees dan krijg ik wel de indruk dat het voor hen inderdaad als een soort levensbehoefte is. Op zich is daar niets mis mee, het is een verschil in beleving, en het verschil tussen jullie maakt het nu lastig.

Maar ondertussen voel ik me dus ten einde raad. Ik durf het woord asexualieteit niet te laten vallen, maar begrijp ook niet waarom de psych dat niet doet, ze kent mijn verhaal inmiddels.
Waar kan ik nu naar toe? Voel me zo alleen op het moment. Stort ik mezelf nu in een scheiding? Trek ik mijn gezin (4 kids) uit elkaar? Waarom heb ik dit?? Waarom kan ik niet gewoon normaal doen...

Veel hulpverleners kennen aseksualiteit niet, dus daarop wachten kan lang duren. Ik kan me heel goed voorstellen dat het heel moeilijk kan zijn om over aseksualiteit te beginnen, en mijn advies zou zijn om dat wel te doen. Bedenk dat het ook in het proces waar jullie in zitten kan helpen. Het feit dat er iets is wat niet opgelost kan worden kan een andere kijk op de zaak geven ...

Mijn man begrijpt gewoon niet waarom ik niet wil, hij betrekt het op zichzelf, wordt er onzeker van enz.

.... bijvoorbeeld voor dit soort dingen.

Blijf verder vooral praten, zet daarbij centraal dat het niet een probleem van jou of van hem is, maar een verschil tussen jullie. Kijk hoe je met dat verschil om kan gaan, zoek een oplossing die voor jullie beiden goed voelt. Als ik je bericht goed begrijp heeft hij voorgesteld de seks buiten de deur te zoeken, en ik kan me voorstellen dat zo'n voorstel in eerste instantie heel rauw op je dak valt. In sommige relaties kan het wel degelijk een oplossing zijn, uiteraard alleen met goedvinden van beide partners. Kijk vooral naar wat voor jullie werkt. Mogelijk kan je uit de berichten hier op het forum (ik gok vooral in "Bekeken van de andere kant") oplossingen van anderen vinden die jullie aanspreken.

[Mute]

De psych die we nu hebben....? 

Hoe dan? Dat schiet niet op. Ik hoop dat je haar gemeld hebt dat je liever een ander zoekt. Blijkbaar heeft ze ook op Internet gezocht. Hmm ik hoop dat je een betere vindt.

[Koffie]

Pluisje, dan denk ik dat je zelf aseksualiteit op tafel 'moet' leggen bij de psycholoog. Misschien erkent ze het wel, maar komt ze er (in jullie geval) om wat voor reden dan ook nog niet mee naar voren.
Of je stuurt haar eerst een mailtje waarin je je vermoedens uitlegt en je vertelt dat het voor jou nog nieuw is en dat je het nog niet met je man besproken hebt. En dan kijk je hoe ze reageert.

[Edewecht]

Hee Pluisje,
Ik heb niets aan al deze reakties toe te voegen, maar wil je alsnog welkom heten!

[pluisje]

Pluisje, dan denk ik dat je zelf aseksualiteit op tafel 'moet' leggen bij de psycholoog. Misschien erkent ze het wel, maar komt ze er (in jullie geval) om wat voor reden dan ook nog niet mee naar voren.
Of je stuurt haar eerst een mailtje waarin je je vermoedens uitlegt en je vertelt dat het voor jou nog nieuw is en dat je het nog niet met je man besproken hebt. En dan kijk je hoe ze reageert.

ik merk dat ik nog niet klaar ben om het met mijn man te delen (wel of niet via psych) Hij ziet alles als een smoes van mij om maar niet te hoeven sexen. Ik heb de afgelopen jaren ook al zoveel uitvluchten gezocht, ik kan het ook wel begrijpen dat ie zo denkt.
Vrijdag moet ik weer naar de psych, en het liefst zou ik afbellen.. ik voel me zo niet serieus genomen, en ze wil maar verklaringen voor men blokkade.. En van de (aanraak)oefening is nog niks terecht gekomen. Hoewel ik donders goed weet wat er door me heen gaat als ik hem aanraak. Maar daar nam ze geen genoegen mee vorige week.