hoi allemaal, even voorstellen

[Koffie]

Ik begrijp je man. Maar op deze manier doorgaan met een therapie waarvan je weet dat het je alleen maar verder in de puree helpt, lijkt me nog minder zinvol. 't Is aan jezelf natuurlijk, maar de dag van de confrontatie komt, of je zou de rest van je leven door moeten gaan zoals je nu doet. Dat lijkt me ook voor je man niet goed, want dan hou je hem in feite voor de gek. En jezelf ook. Daar wordt hij vast ook niet blij van.

[Mute]

Lieve Pluis,

Ik ben het met Koffie eens. Het is heel natuurlijk om af te willen bellen, maar het gaat het probleem niet oplossen. Wat misschien wel helpt is om zonder je man te gaan (ik weet niet of julle samen gaan) en aan de Psych uit te leggen dat je af wilde bellen en waarom. Daarbij zou ik de Psych ook zeggen wat de streel oefeningen (of de gedachten er aan) met je doen bijvoorbeeld dat het een aafrechts effect heeft: afkeer. Misschien een goed moment om te peilen wat haar gedachten zijn over asexualiteit en misschien ook om haar beweegreden achter deze aanpak van streeloefeningen te achterhalen. Mogelijk begrijp je haar dan meer, en zij jou.

Wees niet bang, jij bent de baas van je eigen gedachten en gevoelens, een Psych is er om jou daarmee te helpen. Maar ga als je blieft wel door, al is het moelijk. Koffie heeft gelijk, je stevent af op een escalatie. als wij niet doorgegaan waren destijds waren we nu niet meer bij elkaar. Overigens was bij elkaar blijven niet mijn hogere doel. Ik wilde met name duidelijkheid en geen smoesjes meer. Voor mijn vrouw is het ook heel fijn dat ze geen uitvluchten meer hoeft te verzinnen, we zijn beiden zo veel relaxter geworden.

Ik hoop dat het delen van je gevoelens hier je helpen. Ik vind het in iedergeval heel sterk dat je je twijfels kan uiten!

Veel sterkte en wijsheid.

[AceVentura]

Ik snap dat het als excuus-nummer-zoveel over kan komen, maar afgelopen tijd kende je aseksualiteit nog niet. Als dat werkelijk is wat er aan de hand is is dat denk ik belangrijke nieuwe informatie waar je wat mee moet doen. Zou je het niet eerst -in vertrouwen- alleen tussen jou en de psych kunnen bespreken?

Verder sluit ik me aan wat hiervoor al gezegt is en wens je veel sterkte.

[Tixie]

Ik snap dat het als excuus-nummer-zoveel over kan komen, maar afgelopen tijd kende je aseksualiteit nog niet.

Precies, je kan het benoemen als de reden waarom je al die smoesjes verzon, en uitleggen dat het dus niet aan hem of aan jou ligt. Dat is volgens mij veel beter dan het verzwijgen en verder dingen proberen/in stand houden die niet werken.

[pluisje]

dank jullie wel voor jullie helpende en steunende woorden!

Hoe hebben jullie het verteld? het liefst zou ik per ongeluk het blaadje waar ik het in las laten slingeren maar weet dus niet meer waar het in was.. of ik moet gewoon even naar de wachtkamer gaan en dan hopen dat het blaadje er nog ligt hahah..  Dit forum aan laten staan op men computer kan ook..  vind het zo lastig hoe dit te vertellen, ook aan de psych.. nou ik heb nog 3 hele dagen om daar uit te komen, maar tips zijn welkom.

[AceVentura]

Als het om dit soort dingen gaat vind ik deze talk altijd erg mooi en behulpzaam:
https://www.ted.com/talks/ash_beckham_we_re_all_hiding_something_let_s_find_the_courage_to_open_up

Wat andere tips:
- Schrijf eerst op wat je zou willen vertellen. Mogelijk kan je dit later laten lezen, maar het helpt je sowieso om je gedachten te structureren
- Vertel vooral wat het voor jou betekend. Het zal de meesten geen bal interesseren wat de formele definitie van aseksualiteit is. Zeker in jou situatie is het veel belangrijker wat het voor jou betekend.
- Spanningen, zeker de eerste keren zijn heel normaal, dat hoort erbij. Zitten de spanningen zo in de weg dat je daardoor niet kan vertellen wat je wilt, vertel dat hoe spannend het voor je is. Dat geeft de ander ook een idee hoe belangrijk het voor je is.
- Doe het op jouw manier. Je kan het in een gesprek vertellen, dat is misschien het moeilijkst en geeft volgens mij ook de minste kans op negatieve reacties. De andere mogelijkheden om ze het "per ongeluk" te laten ontdekken is ook prima. Je zou ook een behulpzame pagina van deze site (bijvoorbeeld deze: http://du.asexuality.org/wiki/index.php?title=Wat_is_aseksualiteit ) kunnen uitprinten.

Heel veel succes en sterkte! 

[Mute]

Ik zou beginnen bij de psych.Aangeven dat jij denkt dat je asexueel bent en haar naar haar mening daar over vragen. Zij kan ook helpen met hoe je het je man kan vertellen.

Wees niet bang voor de Psych. Ze is er om jullie te helpen en zal je niet uitlachen. Aan  je man begrijp ik dat het moeilijk is, maar hopelijk zal hij dan begrijpen dat hij niet afgewezen wordt om wie hij is.

Het is echter wel confronterend voor hem, want mogelijk zal hij dan wel willen praten over hoe nu verder. Voor mij was dat ook wel een lastige, het besef dat ik niet meer zou vrijen met degene waar ik van houd. Een psych kan daar wel bij helpen. Ik zou dan ook aanraden dit met de psych samen te vertellen. Dus eerst  met haar op 1 lijn  komen. Dan je man betrekken.

Sterkte

[pluisje]

Uitstel van executie.. de psych belde af want heeft een begravenis...

Als het om dit soort dingen gaat vind ik deze talk altijd erg mooi en behulpzaam:
https://www.ted.com/talks/ash_beckham_we_re_all_hiding_something_let_s_find_the_courage_to_open_up

Wat andere tips:
- Schrijf eerst op wat je zou willen vertellen. Mogelijk kan je dit later laten lezen, maar het helpt je sowieso om je gedachten te structureren
- Vertel vooral wat het voor jou betekend. Het zal de meesten geen bal interesseren wat de formele definitie van aseksualiteit is. Zeker in jou situatie is het veel belangrijker wat het voor jou betekend.
- Spanningen, zeker de eerste keren zijn heel normaal, dat hoort erbij. Zitten de spanningen zo in de weg dat je daardoor niet kan vertellen wat je wilt, vertel dat hoe spannend het voor je is. Dat geeft de ander ook een idee hoe belangrijk het voor je is.
- Doe het op jouw manier. Je kan het in een gesprek vertellen, dat is misschien het moeilijkst en geeft volgens mij ook de minste kans op negatieve reacties. De andere mogelijkheden om ze het "per ongeluk" te laten ontdekken is ook prima. Je zou ook een behulpzame pagina van deze site (bijvoorbeeld deze: http://du.asexuality.org/wiki/index.php?title=Wat_is_aseksualiteit ) kunnen uitprinten.

Heel veel succes en sterkte! 

Dankjewel voor de link naar ted talk (kende het niet) en mute ook dank voor je woorden.

[Samoth]

Hoi Pluisje, wat is het bewonderenswaardig dat je je kop boven water houdt, ook al zal je soms het gevoel hebben dat je verzuipt. Goed van je dat je jezelf bij de psych uit, over jezelf deelt en zo ook jezelf reflecteert en constructief bezig bent. Psychologen kunnen heel belangrijke types worden, je helpen bij uit persoonlijke, inwendige knopen te komen, maar nooit zal iemand jou beter begrijpen dan jijzelf. Psychologen dus niet, partners niet, (beste) vrienden niet, ouders niet en ook je eigen kinderen niet. Zelfs niet als je (soms) even muurvast zit en het gevoel hebt dat je er een zootje van maakt, gemaakt hebt of denkt te gaan maken. Het zal soms misschien lijken en voelen alsof zij jou beter voelen en begrijpen dan jijzelf, jouw bestaan rechtvaardigen. Uiteindelijk kunnen ze je hooguit helpen jezelf en je doen en laten beter te begrijpen en te voelen, maar niemand kan voor jou voelen. Dat doe je zelf, dat beslis je zelf, dat mág ook 'gewoon'.

Ik heb (ook) geen echte oplossing(en) voor je, wel kan ik zeggen dat je gevecht héél herkenbaar is. Ik heb tien jaar in een relatie gezeten waarbij de seks minimaal was, maar de liefde (voor elkaar) maximaal. Altijd was ik (man) degene die niet wilde, hetgeen me vreselijk heeft doen voelen. Naar mijn vrouw, vol schaamte, onbegrip en vervreemding (niet in de laatste plaats van mezelf). Het leven is helaas geen spoorboekje waarbij je even bladzijde 36 opent als je de weg wat kwijt bent om vervolgens meteen weer op de goede weg te zitten. Wat mij hielp en helpt is wat jij al doet; delen. Delen is (mijn) helen. Bij de psych, met mensen in je omgeving bij wie jij je goed, gehoord en vertrouwd voelt, op dit forum. Herkenbaarheid vinden, zelfs wel (h)erkennen dat je niet krankzinnig, alleen en verkeerd bezig bent. Mede daardoor en daaruit relativering halen en zelfs kracht putten. Naast en soms tegelijk met verwarring en wanhoop; een cocktail van emoties. En soms heb je momenten dat het niet lukt om wat je dan ook maar bezig houdt te uiten, te delen en houd je het toch binnenskamers en voor je, ook dat is echt niet fout.

Poog niet te snel te vergelijken, in te vullen en te verwachten (ook niet verwachten dat er van jou vanalles verwacht wordt). Zelfs als mensen nog zo stellig beweren dat bijvoorbeeld hun seksleven 'geweldig' is, is dat hún eigen invulling daarvan. En dat is prima. Ik heb zelf nu en al vele jaren totaal géén seksleven en ik kan je gerust beweren dat mijn seksleven nooit beter is geweest. Het leven is perceptie. Het bestaan is soms pijn en het enige dat je dan kunt doen is het ongerief maar zo gerieflijk mogelijk maken. Als ik alles zo lees, ben je daar -met hobbels- puik mee bezig. Je doet je best. Doe, beleef en denk gerust ook aan waar jij blij van wordt en werd.

Ken je trouwens 'Horton hears a who'? Is een cartoonverhaal in boekvorm en (teken)film, over een olifant die met zijn enorme oren als enige hoort dat op een klein pluisje minuscule levende wezentjes hun leven leven. Dat nietige pluisje poogt hij te beschermen en een fijne en plek te geven om het leven zo rustig en gelukkig mogelijk te laten verlopen. Als je het niet kent; lees- en kijktip. Als je het wel kent; ook een lees- en kijktip.


Zet 'm op, Pluisje. En welkom hier!

[pluisje]

Hoi Pluisje, wat is het bewonderenswaardig dat je je kop boven water houdt, ook al zal je soms het gevoel hebben dat je verzuipt. Goed van je dat je jezelf bij de psych uit, over jezelf deelt en zo ook jezelf reflecteert en constructief bezig bent. Psychologen kunnen heel belangrijke types worden, je helpen bij uit persoonlijke, inwendige knopen te komen, maar nooit zal iemand jou beter begrijpen dan jijzelf. Psychologen dus niet, partners niet, (beste) vrienden niet, ouders niet en ook je eigen kinderen niet. Zelfs niet als je (soms) even muurvast zit en het gevoel hebt dat je er een zootje van maakt, gemaakt hebt of denkt te gaan maken. Het zal soms misschien lijken en voelen alsof zij jou beter voelen en begrijpen dan jijzelf, jouw bestaan rechtvaardigen. Uiteindelijk kunnen ze je hooguit helpen jezelf en je doen en laten beter te begrijpen en te voelen, maar niemand kan voor jou voelen. Dat doe je zelf, dat beslis je zelf, dat mág ook 'gewoon'.
:

Samoth, ik weet niet wat ik moet zeggen.. ik voel me zo geraakt door jou woorden.. dankje,,

Vanochtend heb ik de spych een mailtje gestuurd met mijn ontdekking. ik twijfelde nog met het drukken op de verzendknop.. maar nee,,, nu doorzetten en weg ermee. Heb geen idee wat ik kan verwachten qua reactie van haar. even afwachten dus..
Zondag heb ik het tegen men halfzusje verteld. we zagen elkaar op een verjaardag en zei doet de opleiding voor sensi-therapeut. Ik gaf aan pijn in men nek te hebben dus ging ze even los op mij.  Wat er vooral uitkwam was je houd iets vast, je durf niet te praten. Oepsie.. Toen zijn we er maar even vandoor gegaan (beetje aso op een verjaardag maargoed) en toen kwam het hele verhaal eruit. Voelde goed en ze reageerde helemaal niet vreemd of onbegripvol. En de volgende dag was de pijn in men nek zo goed als weg.

Ik wil nu wel dat mijn man het ook snel weet want nu voelt het stiekem of als vreemdgaan. zojuist stuurde hij me nog een boekentip "zin in sex" 

[Mute]

Hoop dat de Psych het goed oppakt. Goed dat je het gedaan hebt. Wat betreft je man, ik begrijp hem wel. Ook hij is toe aan een doorbraak. Toe wij bij de psych waren dacht ik ook dat het nu goed zou komen en mijn vrouw zou "genezen". Ook ik heb boeken met haar gedeeld in de hoop dat dat de oplossing zou bieden. En bij sommige mensen is dat misschien ook zo (ook volgens onze psych), maar bij ons dus niet. Je man weet nu nog niet wat jij weet, en leeft nog in de gedachte dat jij zal "genezen", Ook hij zal moeten wennen aan deze nieuwe wetenschap en moeten bedenken hoe jullie daar mee om willen gaan.

Welke kant het ook op gaat, ik denk dat je de goede weg bent ingeslagen. Heel veel sterkte, hoop dat je snel een nieuwe afspraak bij je psych hebt,

[Koffie]

Je zet grote stappen in elk geval en dat vind ik heel dapper van je!

[AceVentura]

Goed bezig Pluisje! Dat je zo snel zulke stappen zet zegt me wel dat dit erg belangrijk voor je is. Ik hoop dat je psych het goed oppakt en dat jullie daarmee naar een oplossing toe kunnen werken voor jou en je partner.

heb je zeker verdient. Ik duim met je mee voor een goede oplossing, wat die oplossing dan ook mag zijn.

[pluisje]

En toen liep het ineens allemaal anders... Maar ben blij dat het zo gelopen is!

Woe stuurde manlief mij een brief vol met niet zulke rooskleurige info over onze relatie. Ik schrok er behoorlijk van, al wist ik natuurlijk wel hoe hij er in stond. Maar om het te lezen was wel even een binnenkomer..
Ik kon niet anders dan reageren en alles eruit te gooien, ook per brief. 3 kantjes vol in 10 minuten rolde zo uit mijn vingers het toetsenbord op.. Niet meer nadenken, gewoon verzenden. Wat bang voor de reactie, maar die viel gelukkig heel erg mee. Ik denk dat er bij hem ook wel eea op zijn plek viel. Het was gewoon overdag en hij was aan het werk maar wilde meteen naar huis komen. Dat was fijn, even in elkaars armen. 's avonds een soort van ontspannen uit eten geweest, weinig gepraat maar gewoon samen geweest. Was goed!

Vanochtend stond de psych op het programma, zag er behoorlijk tegenop. Vooral opdat gisteren een zware dag was. Mijn vriendin die van onze struggels weet heb ik het 's ochtends verteld (was goed!) Maar 's middags belde een andere vriendin (gezamenlijke vrienden, haar man weet van onze struggels en die had eea opgevat ) dus weer het hele verhaal gedaan (ze was respectvol maar ook vol met oplossingen waar ik even geen raad mee wist) en dat was niet zo fijn, was kapot erna. Hele lijf protesteerde en ik wilde alleen maar in men bed liggen. Dus vanochtend de psych was wel even een uitdaging, maar heb het overleeft. Ze wil voor volgende week van mij weten wat ik wil in de zin van seksuele/intieme/knuffel handelingen ?  Dus ik moet aan de gang deze week.

poeh..pittig weekje... Maar ben zoooo opgelucht dat manlief het weet! Maar we zijn er nog lang niet vrees ik...

[Koffie]

Oef, dat ging even sneller dan je had gedacht! Maar gelukkig is het hoge woord er nu uit.
Wel heftig dat je psych zo snel wil weten wat je wel en niet wilt. Dat kan wel eens heel onduidelijk liggen. Dat kan wel eens een zoektocht zijn waarin jij en je partner onzeker zijn. Maar in elk geval begon ze dus niet met te zeggen dat aseksualiteit geen optie is of het gevolg van psychologische factoren? Dat is in elk geval positief!