He hallo allemaal

[Dre]

Hé hoi,

Ik zal een poging wagen om mij een beetje voor te stellen ik ga bij de naam Dré, ik ben 29 jaar jong en kom uit het hoge noorden :p Ik worstel al meerdere jaren (sinds mijn enige sirieuse relatie eindigde) met mijn seksualiteit en heb jaren geleden voor het eerst gelezen over aseksualiteit en kon mij er eigenlijk meteen wel in vinden wat er geschreven werd, ik heb het jaren bij mijzelf neer gelegt en binnen gehouden omdat ik niet het gevoel heb dat de mensen in mijn omgeving het niet snappen en al helemaal niet begrijpen, hierdoor schaam ik mij op de één of andere manier er voor, dan ook meteen de vraag: hebben meer mensen dat? Ik krijg elke keer de vraag waarom ik niet achter de vrouwen aan zit, ik wuif het meestal weg met de reden dat ik me niet lekker voelde, maar ik wil gewoon eerlijk daar over zijn, ik wil gewoon aan mijn familie en vrienden uit kunnen leggen hoe het zit. Ben blij dat ik dit forum heb gevonden en hoop hier advies te kunnen krijgen over bepaalde dingen. Dat was de poging om me voor te stellen XD

[Edewecht]

Hallo Dré,
Je bent hier niet de enige noorderling, hoor. Er zijn hier meer mensen uit Groningen en wijde omgeving. Toevallig is er morgen (a.s. zaterdag 20 juli) een meeting (zie http://du.asexuality.org/index.php?topic=6400.msg168364#msg168364) in Groningen, dus als je wilt, zou je kunnen aansluiten. Maar misschien is dat iets teveel van het goede, en wil je hier eerst de kat uit de boom kijken (als een echte noordeling )

Verder is het inderdaad niet altijd gemakkelijk om met de mensen in je omgeving te praten over je aseksualiteit. Er kan nogal wat onbegrip heersen, of vooroordelen. Mooi dat je eigenlijk wel 'uit de kast wil komen'. Ik zou zeggen: doe dat op jouw moment, in jouw tempo en op jouw manier. Niets forceren. In ieder geval kun je bij ons je vragen hierover, je ervaringen en gedachten kwijt, en zo stapje voor stapje naar je familie en vrienden toe.

Welkom!

[Stevie1992]

Hey noorderling,
Ik weet natuurlijk niet hoe jouw familie is maar ik heb eigenlijk geen enkele negatieve reactie gehad. Ben een paar jaar begonnen met mn moeder en een paar vrienden en vervolgens de rest van mn omgeving (waar het ter sprake kwam) en ben door studenten geïnterviewd voor Coming out day en ook daar was het allemaal positief. Al heb ik ook zeker wel op sociale media gezien waar het minder begrip kreeg (laatst nog een artikel over iemand anders die ik ken). Mensen snappen het dan gewoon niet, maar daar zijn wij voor ? 

Als je trouwens idd niet direct in het diepe wil springen met een meet up, sta ik er ook altijd voor open om een keer gewoon af te spreken ergens in Groningen

[AceVentura]

Welkom op het forum Dré,

Toen ik aseksualiteit net ontdekt had was het voor mij ook "mijn geheimpje". Niemand vroeg ernaar, het is natuurlijk ook iets wat je makkelijk voor jezelf kan houden, en dat voelde toen comfortabel. Vooral op m'n werk werd er af en toe wel eens gevraagd of ik misschien homo was omdat ze wel door hadden dat ik niet naar vrouwen keek. Pas later had ik het van binnen een goede plek gegeven en kon ik er langzaam maar zeker steeds meer open over zijn. Schaamte is het volgens mij nooit geweest, wel iets waarvan ik vond dat het gewoon privé was.

Als je meer open wil zijn over je aseksualiteit is naar mijn mening de eerste stap dat je je aseksualiteit helemaal accepteert zoals het is, dan gaat die schaamte ook weg. Dan nog zal de eerste keren vertellen spannend zijn, maar hoe zekerder jij van je verhaal bent, hoe eerder een ander het simpelweg zal aannemen.

[Koffie]

Welkom!

Ik zou zeggen, alles op zijn tijd. Vaak is het rustiger om eerst voor jezelf wat meer rust te ervaren voordat je het met anderen deelt. Ik zelf heb op mijn kinderen na geen familie, dus ik kan je niet vertellen hoe mijn ervaring met familie was. Mijn kinderen vinden alles best geloof ik, zo lang ik hun moeder maar ben. Verder zijn de enige negatieve reacties die ik heb gehad op datingsites, maar daar noem ik ook een omgeving...

Soms is het het prettigst om eerst een goede vriend(in) in vertrouwen te nemen en zo de cirkel van mensen die het weten steeds wat groter te maken.

Ik denk dat als mijn ouders er nog geweest zouden zijn, ze het niet zouden hebben begrepen, maar ze zouden het waarschijnlijk wel hebben geaccepteerd.

Maar kom eerst meer met jezelf in het reine. Hopelijk helpt het forum je daarbij.

[Dre]

Hallo Dré,
Je bent hier niet de enige noorderling, hoor. Er zijn hier meer mensen uit Groningen en wijde omgeving. Toevallig is er morgen (a.s. zaterdag 20 juli) een meeting (zie http://du.asexuality.org/index.php?topic=6400.msg168364#msg168364) in Groningen, dus als je wilt, zou je kunnen aansluiten. Maar misschien is dat iets teveel van het goede, en wil je hier eerst de kat uit de boom kijken (als een echte noordeling )

Verder is het inderdaad niet altijd gemakkelijk om met de mensen in je omgeving te praten over je aseksualiteit. Er kan nogal wat onbegrip heersen, of vooroordelen. Mooi dat je eigenlijk wel 'uit de kast wil komen'. Ik zou zeggen: doe dat op jouw moment, in jouw tempo en op jouw manier. Niets forceren. In ieder geval kun je bij ons je vragen hierover, je ervaringen en gedachten kwijt, en zo stapje voor stapje naar je familie en vrienden toe.

Welkom!

Uhmm.. Ja gelijk naar zoiets gaan vind ik op het moment nog even lastig omdat ik het jaren heb weg gestopt op een donker plekje, en pas sinds een paar maand na meerdere opmerkingen in de trent van: relaties horen bij het leven en alles wat er bij komt kijken, dit heeft er voor gezorgd dat ik over een forum na ging denken dat dat misschien wel een goede plek was om te beginnen, gisteren toch maar de beslissing genomen om het daad werkelijk op te zoeken. En ben eigenlijk gelijk al blij dat ik die stap toch heb gezet.

[Dre]

Hey noorderling,
Ik weet natuurlijk niet hoe jouw familie is maar ik heb eigenlijk geen enkele negatieve reactie gehad. Ben een paar jaar begonnen met mn moeder en een paar vrienden en vervolgens de rest van mn omgeving (waar het ter sprake kwam) en ben door studenten geïnterviewd voor Coming out day en ook daar was het allemaal positief. Al heb ik ook zeker wel op sociale media gezien waar het minder begrip kreeg (laatst nog een artikel over iemand anders die ik ken). Mensen snappen het dan gewoon niet, maar daar zijn wij voor ?? 

Als je trouwens idd niet direct in het diepe wil springen met een meet up, sta ik er ook altijd voor open om een keer gewoon af te spreken ergens in Groningen

Nou om heel eerlijk over mijn familie te zijn, ik ben het zwarte schaap van de familie zeg maar, en mijn familie is heel ernstig met het "maatschappelijk oke leven" ( heel erg de focus op werken, eigen huis en gezin) dat is ook één van de redenen dat ik het achterhoudt voor mijn familie, maar ik heb ook een "ohana" en daarmee kan ik wel beginnen om gewoon een keer het daar over te hebben en kijken hoe ze reageren. Daar heb je wel gelijk in dat ik inderdaad niet meteen in het diepe wil springen, ook omdat ik het hier voor het eerst "hard op" heb gezegt. Maar zou het leuk vinden om een keer met je af te spreken in Groningen.

[Dre]

Welkom op het forum Dré,

Toen ik aseksualiteit net ontdekt had was het voor mij ook "mijn geheimpje". Niemand vroeg ernaar, het is natuurlijk ook iets wat je makkelijk voor jezelf kan houden, en dat voelde toen comfortabel. Vooral op m'n werk werd er af en toe wel eens gevraagd of ik misschien homo was omdat ze wel door hadden dat ik niet naar vrouwen keek. Pas later had ik het van binnen een goede plek gegeven en kon ik er langzaam maar zeker steeds meer open over zijn. Schaamte is het volgens mij nooit geweest, wel iets waarvan ik vond dat het gewoon privé was.

Als je meer open wil zijn over je aseksualiteit is naar mijn mening de eerste stap dat je je aseksualiteit helemaal accepteert zoals het is, dan gaat die schaamte ook weg. Dan nog zal de eerste keren vertellen spannend zijn, maar hoe zekerder jij van je verhaal bent, hoe eerder een ander het simpelweg zal aannemen.

Toen ik er jaren geleden voor het eerst over las, heb ik mijn gedrag zo aangepast dat ik in gezelschap wel naar vrouwen keek zodat dat stukje niet opviel, alleen ik kreeg vaak de vraag waarom ik single ben en ook eigenlijk niet de intensie heb om daar verandering in aan te brengen. Had een afweer mechanisme ingebouwd dat ik op den duur dat soort vragen niet meer hoorde of gewoon negeerde, zo heb ik het jaren gedaan, maar ik begin toch wel aan mijzelf te merken dat er daar door een grote afstand komt tussen mij en de betreffende persoon, en dat wil ik onderanderen anders zien. Nou ik ben niet echt zeker van mijn verhaal, het enige wat ik heb onthouden van het leven er over is dat je dan gewoon geen behoefde hebt aan een sexuele/romantische relatie, verder is er nog wat onduidelijkheid er over, maar dat word denk ik hier snel genoeg duidelijk. Ik wil eerst inderdaad dat stukje van mijzelf accepteren en kijken wie en hoe ik het in mijn cirkel ga vertellen.

[Dre]

Welkom!

Ik zou zeggen, alles op zijn tijd. Vaak is het rustiger om eerst voor jezelf wat meer rust te ervaren voordat je het met anderen deelt. Ik zelf heb op mijn kinderen na geen familie, dus ik kan je niet vertellen hoe mijn ervaring met familie was. Mijn kinderen vinden alles best geloof ik, zo lang ik hun moeder maar ben. Verder zijn de enige negatieve reacties die ik heb gehad op datingsites, maar daar noem ik ook een omgeving...

Soms is het het prettigst om eerst een goede vriend(in) in vertrouwen te nemen en zo de cirkel van mensen die het weten steeds wat groter te maken.

Ik denk dat als mijn ouders er nog geweest zouden zijn, ze het niet zouden hebben begrepen, maar ze zouden het waarschijnlijk wel hebben geaccepteerd.

Maar kom eerst meer met jezelf in het reine. Hopelijk helpt het forum je daarbij.

Ja dat snap ik wel van je kinderen, zolang je inderdaad hun moeder nog maar bent. Ik heb sinds kort weer contact met één van me beste vrienden, en als ik het voor mijzelf een plekje heb gegeven en ik kan er mee om gaan, dan gebruik ik haar als proef persoon denk ik. En qua familie vertellen, mijn moeder zou het denk ik niet begrijpen maar ze zou het wel accepteren, maar mijn vader denk ik niet omdat hij echt van het huisje boompje beestje systeem is. Maar daar kom ik wel achter als de tijd daar voor is. Lijkt me inderdaad goed om eerst in reine met mezelf te komen en wat meer er over te weten te komen. Wat ik op het forum zag toen ik even rond keek kreeg ik wel het idee dat ik op de juiste plek ben beland