sex -indien-het-kon-

[myra]

Ik denk dat het er idd aan ligt dat die keuze, handicap of niet, zich in realiteit niet voordoet. Je 'kiest' nooit voor een handicap. En mss is het idd te abstract om zich voor te stellen hoe het zou zijn om geen handicap te hebben.

maar ik laat het woord verder aan Peter... 

[Ereinion]

Ik heb geantwoord dat ik het niet weet. En dat antwoord is gebaseerd op angst, omdat ik niet weet wat er met het aan-uit knopje nog meer zou veranderen. Ik denk dat aseksualiteit heel veel van mij beinvloed en wat zou er gebeuren als ik opeens seksueel zou kunnen zijn? Angst voor het onbekende ook.. Ik ben nu tevreden met hoe het is, hoewel het soms lastig is. En ik ben blij dat ik de keuze niet hoef te maken, omdat het toch niet werkelijk mogelijk is.

[Sismo]

Mag ik 2 x stemmen, hoe meer ik erover nadenk, hoe meer ik twijfel...

[Thiotric]

Maar toch niet te vergelijken met bv. Bunjee- angst? ( Ik bedoel hiermee dat ik wel besef dat het om een iets ander niveau gaat dan simpelweg "brrrr, dat durf ik niet hoor !!! ").
Ik ben daar helemaal anders in... ik durf wel is echt genieten van net iets gevaarlijker situaties dan gezond is... heeft iets met testosteron te maken, en dat heeft dan ook weer met zin in seks te maken...

[Ereinion]

Ja, het gaat ook over iets heel anders. Ik ben bang voor een ervaring waarvan ik de gevolgen niet meer terug kan draaien. Bungee-jumpen is eng, maar als je het leuk vindt doe je het nog een keer en anders nooit weer. Het heeft verder geen grote gevolgen, waarschijnlijk. Maar met het aan-uit knopje verandert er iets wezenlijks aan me. En ik twijfel of het verandert in de positieve zin.

[Thiotric]

zoiets bedoelde ik dan... ( wil je geen ghost-writer voor me worden ? )
Alleen je laatste zinnetje... beetje negatief nietwaar?  Waar zit de hoop in die richting ?

[Ereinion]

Ja, dat is ook negatief. Maar is angst dat niet altijd. (behalve dan dat het je kan behoeden voor gevaarlijke situaties)

Ik bedoel trouwens niet dat ik helemaal geen seks wil hebben. De hoop dat het in mijn relatie beter gaat op dat vlak blijft wel bestaan, en die hoop is bij ons ook reeel.
En ik bedoelde ook niet dat ik er van uit ga dat het alleen maar slechter wordt. De kans is fifty-fifty. Misschien wordt alles wel veel mooier als ik seksueel zou zijn. Maar nu weet ik wat ik heb, ik weet niet wat ik krijg. Dus vandaar de twijfel.

[petra1963]

Ik denk dat het er idd aan ligt dat die keuze, handicap of niet, zich in realiteit niet voordoet. Je 'kiest' nooit voor een handicap. En mss is het idd te abstract om zich voor te stellen hoe het zou zijn om geen handicap te hebben.

maar ik laat het woord verder aan Peter...  

Hoi Myra,
Dat klopt. Het is nooit een keuze. Hooguit leer je er mee leven ( en dat kan nog knap lastig zijn..) En het is te onwerkelijk om mijzelf voor te stellen om zonder handicap te zijn. Bovendien, wat Ererinion zegt klopt ook: ik ben geworden wie ik ben met en door mijn mogelijkheden en onmogelijkheden. OOk door mijn asexualiteit en transgenderkant, om maar wat te noemen.
Wat verandert er allemaal wanneer die handicap of asexualiteit weg valt ? Nieuwe mogelijkheden komen er voor in de plaats, maar mentaal en qua persoon ben ik dan nog altijd (denk ik, vermoed ik) de Peter die ik ben geworden in de loop van mijn leven.
En word ik daar dan gelukkiger van dan ik nu ben ? Ik heb zo mijn twijfels...en ik wil het eigenlijk ook niet proberen. Op een bepaalde manier is het zo ook goed. ( ik weet niet goed hoe ik dit zeggen moet, maar volgens mij begrijpen jullie dit wel) 

[petra1963]

Nog even als reactie op Thiotric:

Ik kan me de reactie van die blinde persoon dus goed voorstellen. Het is geen berusting, maar meer dat het zo'n doordringend en fundamenteel aspect van je leven is, dat jezelf willen veranderen geen interessante of relevante optie ( meer) is. Het is zoals je bent. Natuurlijk val je er niet mee samen, maar het is zoals je bent.
En ook zo kun je een 'heel mens' zijn, met beperkingen weliswaar die ( af en toe ?) heel lastig en vervelend kunnen zijn. Maar als je jezelf wel als een 'heel mens' ervaart, is die wens er niet om anders te willen zijn dan je bent.
Het hangt dus ook met zelfacceptatie samen. Ieder mens moet zichzelf accepteren zoals hij/ zij is. En soms is dat (wat ?) moeilijker dan anders. Maar balen van mijn beperkingen en van mijn lijf ( wat ik wel degelijk doe, hoor, en ik kan er ook erg boos over worden en me machteloos voelen) is toch wat anders dan zo fundamenteel anders willen zijn.

Voor mij ligt de relatie met asexualiteit hier.. Voor de een is er wel de wens om (weer) sexueel te worden, of dat de partner dat (weer) wordt, en dat is een hele natuurlijke wens. Daar kun jij ruimschoots over meepraten... En voor anderen (zoals ik) ligt dat anders. Vandaar mijn motto.
Maar de gevoelens van verdriet, woede, onmacht, en balen van je eigen lijf en geest (of die van je partner) en de intensiteit van die emoties, die ik op dit forum vind, zijn wel goed vergelijkbaar met die van handicap of chronische ziekte. Bij jezelf of die bij je partner. In die zin vind ik in de omgang met mijn  eigen asexualiteit steun in de manier waarop ik (noodgedwongen) heb leren omgaan met mijn ziekte en handicap. Noodgedwongen, maar het helpt mij nu wel..

Snap je het een beetje ?

 

[Willem]

Voor mij blijft het een verwarrende vraag. Het is hoe ik mij voel. Het is. En 'perfect' of andere qualificaties zijn voor mij niet aan de orde..
Het is voor mij net zo'n vraag als 'Zou je op de een of andere manier geheel van je aandoeningen genezen willen zijn?'. Dat is een werkelijkheid die zover van mijn geleefde leven af staat, dat ik op die vraag geen antwoord kan geven. Hoe is het om niet gehandicapt te zijn ? Waar moet ik het mee vergelijken ? Dat weet ik niet, ik ben gehandicapt vanaf mijn geboorte..
Zo weet ik ook niet of ik het wel fijn zou vinden om 'sexueel' te zijn. Op praktische aspecten in het vinden van een relatie na, dan. Die overigens wel belangrijk zijn, hoor ! Maar of ik het zelf, innerlijk, wel fijn zou vinden om plotseling sexueel te zijn, dat weet ik niet. Dus daar kan ik ook geen goed antwoord op geven..

Maar, dit is een goeie bijdrage...

[Willem]

maar hier wil ik even op reageren hoor, seks is dus wel duidelijk meer dan een " fysico-chemische gewaarwording" !

Ik denk dat Willem dit ook wel bedoelde. Zie de vraagstelling bovenaan.

Dat bedoel ik inderdaad !  (Korte zinnen worden altijd minder goed gelezen dan hele lange teksten... !!! )
Trouwens: Zowel liefde als vriendschap hebben asexuelen WEL mee als ervaring... maar dat hele fysico-chemische proces dat hierbij aansluit hebben we NIET, of is pijnlijk, afstotend of wat dan ook (ik lees heel veel verschillende versies daarvan)
Sex zonder liefde is voor een overdonderend grote groep sexuele personen méér realiteit, dan sex mét...
Welnu, bij ons: liefde zonder...   

[myra]

Zelf denk ik ook dat jezelf accepteren, met al je beperkingen, je uiteindelijk meer gemoedsrust biedt, dan heel de tijd proberen jezelf te veranderen om te beantwoorden aan een bepaalde norm.

Wat niet wegneemt dat je soms kunt verlangen om anders te zijn dan je bent....Maar toch denk ik dat je met zelfacceptatie je beter voelt.

[Jovi_Hobbes]

Ik vond dit wel een moeilijke vraag maar heb uiteindelijk toch maar voor "nee" gekozen. Eigenlijk een beetje aansluitend bij wat Peter en Thiotric zeiden. Ik ben niet anders geweest en heb ook geen enkel probleem met het feit dat ik geen seks wil (het gevolg daarvan is misschien niet altijd even leuk, maar de oorzaak is geen probleem voor mij). Dus vanuit de optiek: ik ben altijd al zo geweest en accepteer dat van mezelf, is mijn antwoord op de vraag "nee".

Als het mogelijk zou zijn om helemaal opnieuw te beginnen en als seksueel persoon geboren te worden dan zou ik daar wel "ja" op zeggen, omdat je dan dus echt helemaal opnieuw begint en niet anders weet. Ik denk wel dat mijn leven er dan heel anders uit zou zien dan nu.

[Thiotric]

Ben blij dat laatste te lezen ! Zo voel ik me hier weer wat minder "raar" 

[Jovi_Hobbes]