wie heeft dit ook?

[Ienepien]

Voor asexuelen is het gewoon onbegrijpelijk, dat sexuelen proberen uit te vinden, waaróm iemand zo is. De asexueel ís nou eenmaal zo, en kan niet begrijpen, waarom een sexueel dat niet kan accepteren.
Misschien moeten we het omdraaien, en moeten wij leren hoe een sexueel in het leven staat, hoe het is om bij die 98% te horen.
Zodat wij kunnen begrijpen, wát er eigenlijk "mis is" met ons.

Begrijp je wat ik bedoel te zeggen?

[Austen]

Nee, Ienepien, ik begrijp je niet  Maar dat komt mss door een overdosis zon op mijn bolletje 

Ik denk dat seksuelen willen weten wat de "oorzaak" van onze aseksualiteit is, in de hoop dat dan om te keren, zodat wij ook seksueel worden? Vb mijn vriendje: ik heb een traumatische gebeurtenis gehad, waardoor mijn aseksualiteit mss we versterkt is, maar niet veroorzaakt (want ik ben al aseksueel zolang ik weet). Vriendje daarentegen verwijst vaak naar die gebeurtenis, als "oorzaak" van mijn aseksualiteit, in de hoop dat ik door therapie ofzo over die gebeurtenis geraak (ben er al wel over, maar hij gelooft me niet), zodat ik weer terug zin heb ik seks. HUHU, never gonna happen.

Ik denk ook wel te weten hoe een seksueel in het leven staat: net als ons, maar dan met zin in seks. Nu ja, as I sais before: ik heb soms zin in seks, dus ik weet ook wel ook een "seksueel met goesting" zich voelt. Ik heb dan, op momenten van zin, echt een onverzadigbare zin in seks, dus ik kan me zelfs voorstellen hoe een nymfo zich voelt  Ik ben gewoon een allesweter, als het ware 

[Jan]

Ienepien, volgens mij draai je nu iets om (tenminste, als het een reactie op mijn posting is).
Ik zie dat niet zo, zoals jij het nu omschrijft.
Als je iets met iemand hebt die aseksueel is dan kan je een aantal dingen doen:
1. De oorzaak willen weten
2. Steeds aandringen op seks (= dus onbegrip)
3. Er alles aan doen om het te begrijpen, er mee om te gaan te respecteren etc.
4.... etc.

Nummer 3 streef ik na, ik wil gewoon weten wat er in iemand leeft waar ik iets mee heb.
Dat kan alleen maar door nummer 3 beet te pakken.
De kop in het zand steken werkt bij mij nu eenmaal niet omdat ik daar zeker niet in geloof!

En misschien hebt je gelijk met de opmerking dat jij inderdaad zeker moet kijken hoe een seksueel in het leven staat.
Dan streef je nummer 3 namelijk ook na en wat is daar nu mis mee??

Daar komt de kreet 'communicatie' weer eens om de hoek kijken....

[Ienepien]

Het was inderdaad een reactie op jouw post.
En communicatie is inderdaad zóó belangrijk, ook met mensen van dit forum.
En omdat jij "van de andere kant" bent, en alles zo goed kan verwoorden, ben ik blij, dat jij hier ook post.

(en inderdaad, ik ben ook met "3" bezig.)

[Jan]

  voor Ienepien

[Jovi_Hobbes]

Ik bedoelde het eigenlijk meer als een hechte groep vormen waarin de seksuelen een beetje van een andere planeet lijken te komen.

Maar zo kan het inderdaad af en toe ook voelen. Vanuit mezelf gezien kan ik me af en toe echt erg buitenaards voelen als ik merk hoe belangrijk seks voor veel mensen is en wat voor vreemde dingen ze af en toe uithalen om het maar te kunnen krijgen. Ik ken die drang en dat gevoel totaal niet en kan dat dus ook nooit echt begrijpen. Voor mij blijft er altijd een licht gevoel van ongeloof naar mensen die zeggen dat ze er niet zonder kunnen. Niet omdat ik hun gevoelens niet respecteer, maar gewoon omdat ik de gevoelens niet ken. En zo zal het omgekeerd ook werken. Seksuele personen zullen waarschijnlijk ook altijd een licht ongeloof ten opzichte van aseksuelen blijven houden, gewoon omdat ze zich echt niet kunnen voorstellen dat je nooit die gevoelens hebt gehad en ze dan ook nog eens niet mist.

[Jan]

Jovi,
Zo had ik het nog niet precies bekeken, maar het is wel een helder vergelijk zo. Je spiegelt het verhaal / de beleving en dat kan voor een groot stuk ook wel heel goed.
Het enige verschil is dat de één een behoefte voelt, als een soort 'honger' en de ander juist niet.
Maar 'honger' is verder niet vergelijkbaar met eten. Deze honger is het gevoel dat je dan samen wilt delen als partners.
En dat die saamhorigheid dan een redelijk strikte grens kan hebben is voor de seksuele partner weer moeilijk te vatten.
Dus enige vorm van ongeloof, zoals je schreef werkt die kant ook op.

Eigenlijk een kort en heel duidelijke uitleg van je 

[Jovi_Hobbes]

En dat die saamhorigheid dan een redelijk strikte grens kan hebben is voor de seksuele partner weer moeilijk te vatten.

Inderdaad, en dan zeker als die grens ook niet helemaal duidelijk is gedefinieerd, dat maakt het alleen nog maar lastiger

[Jan]

Ik heb gemerkt dat dit soort grenzen niet echt duidelijk verbaal worden aangegeven.
Dat ligt vaak erg gevoelig en lukt het iemand gewoonweg absoluut niet om het te bespreken.
Ik ervaar dat niet alleen een lichaam kan verkrampen, maar ook dat de objectieve gedachtengang van iemand door de confrontatie als gevolg van enkele woorden die betrekking hebben op dat gevoelige onderwerp compleet op slot gaat.
En dan was er dit forum waar ik een stuk uitleg vond.

Het valt me overigens op dat er de laatste tijd ineens meer 'partners van' komen posten.

[petra1963]

Maar zo kan het inderdaad af en toe ook voelen. Vanuit mezelf gezien kan ik me af en toe echt erg buitenaards voelen als ik merk hoe belangrijk seks voor veel mensen is en wat voor vreemde dingen ze af en toe uithalen om het maar te kunnen krijgen. Ik ken die drang en dat gevoel totaal niet en kan dat dus ook nooit echt begrijpen. Voor mij blijft er altijd een licht gevoel van ongeloof naar mensen die zeggen dat ze er niet zonder kunnen. Niet omdat ik hun gevoelens niet respecteer, maar gewoon omdat ik de gevoelens niet ken. En zo zal het omgekeerd ook werken. Seksuele personen zullen waarschijnlijk ook altijd een licht ongeloof ten opzichte van aseksuelen blijven houden, gewoon omdat ze zich echt niet kunnen voorstellen dat je nooit die gevoelens hebt gehad en ze dan ook nog eens niet mist.

Heel helder, Jovi ! 

[Eugenie84]

hallo iedereen ik ben 21 en heb nog nooit seks gehad en ik ben zelf nog nooit binnen in mijn eigen vagina geweest. ik heb wel vriendjes gehad maar zodra ze mijn broek in gingen zij ik nee. maar bij twee keer was het wel bijna gebeurd dat ze mij wilden vingeren maar toch wees ik ze dan af. Ik ben een keer op advies van mijn huisarts naar het UMC geweest om te praten over dit. maar die zeiden dat 10% van de vrouwen dat heeft en dat er geen oorzaak is. wie van jullie heeft dit ook net als ik?

claire

Ik ben 23. En heb nog nooit seks gehad. En ook nog nooit een relatie gehad.
Ik heb geen probleem met een tampon in te brengen.
Maar mezelf vingeren doe ik niet.
Ik voel daar geen enkele behoefte aan.
Dat een jongen in mijn vagina zou gaan, zou ik me ook niet kunnen voorstellen.
Bij mij heeft dat te maken met het feit dat ik lesbisch ben.
Er kunnen tal van redenen waarom je nee zei.
Oftewel voel je geen drang naar seks, en zei jouw lichaam nee.
Oftewel heb je geleerd dat jouw vagina iets vies is, en wil je daarom niet dat er iemand aankomt.
Oftewel voel je gewoon niks voor die vriendjes, en zegt jouw lichaam instinctief van nee.
Of mss ben je er gewoon nog niet klaar voor.
Ik denk dat het belangrijkste is, dat je iets dat niet goed voelt, niet moet doen.
En ook praten over wat je al dan niet wil, is heel belangrijk.
Ook grenzen stellen is daarin heel belangrijk.

Groetjes
Eugenie

[Digitalann]

Ik heb dit ook.

Wel ben ik geen maagd meer, maar heb maar 2 korte relaties gehad.  De ene persoon, eigenlijk draaide het daar alleen maar om hoe meneer zich voelde en minder om hoe ik mij voelde.

De 2de omdat ik benieuwd was naar de seks.  Maar daar was het ook erin en eruit.  En daarna voelde en voel ik me nog steeds walgelijk door.

[Jan]

Misschien iets meer tijd nemen om iemand te vinden die 'normaal' doet?
Deze voorbeelden gelden natuurlijk niet voor alle mannen, ook al lijkt het in jouw situatie zo.
Die ervaringen hebben toch je beeld over mannen negatief gekleurd denk ik, daar is best lastig overheen te stappen in een eventueel volgende relatie.
Maar met de juiste persoon (met respect voor je!) komt het wel goed.

[zotte pé]

Ik voel sex inderdaad ook alsof ik dan echt een knop om moet zetten om het te doen.
In mijn vorige relatie heb ik die knop wel omgezet... maar bij de "vriend"  die ik nu heb wilik die knop niet omzetten. Heeft ook wel te maken met het leeftijdsverschil (28 jaar) maar daarnaast wil ik het ook gewoon niet meer hebben. Ik heb in die tijd geleerd om voor mezelf op te komen en houdt het nu alleen bij de dingen die ik als prettig ervaar!

En mag ik weten hoelang je denkt nog een trouwe partner te hebben?
Sorry da'k kei hard uit de hoek kom, maar ik vind jouw reaktie er ook over.
Je weet dat je aseksueel bent, ik weet neit hoelang je dat al weet, wist je partner dat toen je iets begon met hem, want ik vind dat je geen rekening houdt met je seksuele partner, da's mooi zo 
Hij heeft wel behoefte en geloof mij, samen leven met een aseksuele die echt niet toegeeft of begrip toont voor de situatie is HELL.
Mijn partner reageert de laatste maanden ook weer zo en 'k bemerk zelf da'k er ongelooflijk gefrustreerd door rondloop.
Een reaktie als deze steekt dus gewoon de lont aan (bij mij).

Het is een soort van machtsmisbruik dat jij daar vertoont, en op nen dag wreekt dat zich toch.

[Jovi_Hobbes]

Ik begrijp dat je in een moeilijk periode zit Zotte Pé en vanuit jouw standpunt gezien snap ik je reactie ook wel, maar alles wat je zegt kun je ook omdraaien. Als een aseksuele partner verplicht wordt/zich verplicht voelt om seks te hebben om ervoor te zorgen dat zijn/haar partner de relatie niet beëindigt, is er een zelfde mate van machtsmisbruik.

Ik vind dat je helemaal gelijk hebt dat je als aseksueel, wanneer je weet dat je aseksueel bent, daar ook eerlijk over moet zijn tegenover je partner. Verder is begrip tonen ten opzichte van elkaar natuurlijk ook heel erg belangrijk. Ik ben het alleen niet met je eens dat de situatie in alle gevallen opgelost moet worden doordat de aseksuele partner toegeeft. Ik zou dat zelf bijvoorbeeld nooit kunnen. En dat is misschien heel moeilijk voor de partner, maar als die weet dat je aseksueel bent kan hij/zij ook zelf een keuze maken om onder de gestelde voorwaarden de relatie al dan niet te verbreken. En ik denk dat er dan niemand schuld heeft aan die breuk, maar dat het dan een kwestie is van twee mensen die om reden van een te groot verschil in libido niet samen kunnen leven, net zoals het zo kan zijn dat twee mensen niet met elkaar kunnen samenleven omdat de één smetvrees heeft en de anders een verschrikkelijke viezerik is (om maar een voorbeeld te noemen)