onderzoek-oproep in de spits

[petra1963]

 

[Ienepien]

Ik ben erg benieuwd naar je verhaal, Zonnekind.
En voor je rug een voorzichtige 

[Jovi_Hobbes]

Ik ben ook benieuwd hoe alles is verlopen Zonnekind, maar wat naar dat je nu toch nog steeds zoveel last van je rug hebt. Het zou nu toch minder moeten worden? 

[bebe]

ik hoop dat het met je rug toch een stuk beter gaat nu?
en dat je geen last hebt van afkickverschijnselen zoals je zegt van de medicijnen, kan je er ff niet bij gebruiken lijkt me!

[Zonnekind]

Het resultaat...

Ik ben er zeker van dat ik vanaf het begin al meteen de medicatie kreeg, ik heb geen placebo's genomen. Ik merkte geen verschil tussen het gewone onderzoek en het vervolg onderzoek (in het vervolg onderzoek neem je sowieso de medicatie) en ik merkte eigenlijk ook vrij snel dat er dingen veranderden vanaf het moment dat ik die medicatie nam.
In het begin viel het mij op dat ik meer ontspannen was, dat zorgde ervoor dat ik iets minder last had van al mijn angsten en dat ik het al niet meer zo vreselijk vond als iemand die mij vertrouwd was mij aanraakte. Seksueel merkte ik niet echt een verschil maar dat was ook moeilijk omdat Viper en ik toen uit mekaar waren. Ik zag hem toen nog vaak, maar hij woonde niet meer bij mij en we waren gewoon ontzettend goeie vrienden. Als hij bij mij was, had ik nog altijd geen verlangen om seks te hebben. De medicatie zorgde er op dat moment wel voor dat ik dus meer ontspannen was en ik kon sindsdien ook meerijden met de moto zonder schrik te hebben. Voor mij begon alles stilaan anders te voelen, ik begon stilaan terug te leven.
Dan heb ik Philippe leren kennen. Ik heb hem meteen over mijn aseksualiteit verteld en over het onderzoek. Ik was er van overtuigd dat hij dan zou bedanken en weg zou gaan maar dat heeft hij dus niet gedaan. Hij heeft alles van op het forum gelezen en heeft mij gewoon gezegd dat hij wou proberen, die aseksualiteit kon hem niet tegenhouden. Hij heeft mij op een bepaalde manier "aangepakt" en op 3 weken tijd, was alles compleet veranderd. In het begin mocht hij bijvoorbeeld mijn buik totaal niet aanraken, ik vond dat vreselijk, bedreigend en vies. Na 3 weken genoot ik ervan als hij mijn buikje streelde. (Als er mensen zijn die graag precies willen weten hoe hij dit aangepakt heeft, stuur mij dan een PM, ik ga dit niet zomaar op het forum zetten maar wil dit gerust vertellen aan geïnteresseerden) Ik kon dus toen seks hebben en ik genoot er ook echt van. Ik heb wel altijd gevraagd om het initiatief van mijn kant te laten komen. Ik vind het nog altijd een beetje bedreigend als het van zijn kant komt. Een "probleempje" dat ik toen nog had en nu soms nog is dat het voor mij terug moeilijker is om seks te hebben als het al enkele dagen geleden is. Het lijkt telkens alsof ik dan weer die drempel over moet. Op zo'n moment vind ik seks weer vies en begrijp ik niet waarom ik het wil. Maar eens ik die stap zet, geniet ik er weer volop van en dan gaat dat weer goed voor enkele weken. Ik hoop dus dat ik ooit verder kan zonder telkens die drempel terug over te moeten stappen.
Ik was ontzettend bang toen ik moest stoppen met de medicatie. Ik hield van mijn leven op deze manier en had zoveel schrik dat ik geen seks meer zou kunnen hebben en dat ik helemaal zou hervallen in mijn vorige leventje. Philippe heeft mij toen wel overtuigd dat ik die medicatie nu niet meer nodig heb omdat ik nu al weet dat ik er van geniet enzo. Dus ik ging vrij overtuigd naar het ziekenhuis en zonder schrik ben ik met de medicatie gestopt. Na 2 dagen voelde ik me echt raar en lastig. Ik had vreselijke humeurswisselingen, ik kon op elk moment beginnen wenen, ik kon niets meer verdragen en seks was absoluut uit den boze. Ik heb toen terug contact gehad met de dokter en deze afkickverschijnselen konden volgens haar maximum een week duren. Ik vond het toen eigenlijk wel fout dat ze mij van de ene dag op de andere lieten stoppen met die medicatie. Ik heb die tenslotte een jaar en half ongeveer genomen en het was een antidepressivum wat je toch niet zomaar stopt. Maar soit, na een week voelde ik me inderdaad weer een pak beter. Qua seks moest ik nu weer die drempel over. Maar ik dacht toen: ja, dat is logisch, we hebben nu een week geen seks gehad dus dan is dat voor mij weer even moeilijk. Dus ik probeerde terug maar het resultaat was vreselijk. Ik genoot er compleet niet van, ik voelde gewoon letterlijk niets. Het was echt niet fijn. Ik zag alles zo terug ineenstorten, ik voelde me echt hopeloos en was er van overtuigd dat ik dus terug aseksueel was zonder die medicatie. Ik heb er uren over zitten praten met Philippe maar hij bleef ongelooflijk optimistisch en zei dat ik er zeker door zou komen. Ik vond het lief maar ik kon hem zo moeilijk geloven. Maar 2 dagen later kreeg ik zin, ik werd opgewonden. Met heel veel schrik er toch aan begonnen want ik had schrik dat het meteen over zou gaan eens er iets zou gebeuren. Dit was niet het geval en ik heb er terug ontzettend veel van genoten. Daarna was het weer net als met de medicatie, het gaat goed maar ik moet die drempel weer over als het enkele dagen geleden is.
Ik vind het ook nog moeilijk als andere mensen zouden weten dat ik seks heb, het voelt een beetje alsof ik dan een misdaad bega. Ik zet het hier op het forum omdat jullie recht hebben op het resultaat van het onderzoek, maar het blijft toch een beetje vreemd.
Waarom heb ik nu speciaal zo lang gewacht om alles te vertellen... Ik wist in het begin niet meer of het nu door Philippe of door de medicatie kwam dat ik seks kon hebben. Hij pakte mij totaal anders aan dus misschien was het ook gelukt met hem zonder de medicatie. Ik ben er nu van overtuigd dat die medicatie wel degelijk geholpen heeft. Ik was zoveel meer ontspannen waardoor ik ook zoveel meer kon verdragen en al veel minder angsten had. Maar met de medicatie alleen zou het niet gelukt zijn. Je hebt echt een partner nodig die je voor 500% vertrouwt, de stap zetten, zeker de eerste keer, blijft ontzettend moeilijk en dat gaat alleen als je je helemaal veilig voelt bij je partner.
Ik ben er zeker van dat dit onderzoek een doorbraak kan zijn en dat het aseksuele vrouwen echt kan helpen. Maar je moet het dan echt willen en je moet je er nog altijd heel hard voor inzetten want met de medicatie alleen lukt het niet.
Ik ben heel blij dat ik heb meegedaan aan het onderzoek, het heeft mijn leven compleet veranderd. Ik voel me nu veel beter in mijn relatie, het is eindelijk zoals ik het altijd wou en ik ben van nog meer angsten af ondertussen. Ik kan zelfs al terug met de auto meerijden over autostrades. Dit is echt wel volop te danken aan de antidepressivum.
Als er iemand nog vragen heeft, stel ze gerust, ik zal er met veel plezier nog op antwoorden.

[Ienepien]

Zonnekind, wat moedig, dat je het tóch hier durft te vertellen allemaal.
Maar ik zou het in jouw geval óók gedaan hebben. Al is er maar één iemand, die je hiermee een duwtje de 'goede' kant op kan krijgen, dan is het al een overwinning.
Als ik het zo lees, heb ik ongeveer net zoiets beleefd, alleen heel anders, natuurlijk.
Ik heb geëxperimenteerd met een joint. Daarmee kom je ook meer los, en heeft mij ook over een drempel heen geholpen.
Stilaan kan ik het nu ook 'zonder' en kan ik me herinneren hoe het was 'met'.
Ik denk, dat het bij jou ook ongeveer zo werkt. Je kan je herinneren, hoe het 'was' mét medicatie, en helpt je meer te ontspannen.

Grappig, om dit te lezen, en dat het zo fijn voor je gewerkt heeft. En dat je zo'n lieve, begripvolle vriend hebt.
Dikke  voor jullie.

[Ereinion]

Fijn dat je dit gepost hebt. En ik vind het super om te lezen dat het zo goed met je gaat! 

[myra]

Ik ben echt blij voor jou, Zonnekind 

[petra1963]

Ik ook, Zonnekind ! Wat een verschil met vroeger ! 

[Sismo]

Ben ook blij voor je, Zonnekind! 

[bebe]

wat mooi om dit verhaal te lezen zeg!
wat kan er een hoop veranderen in een mensenleven in een korte tijd!
maar wat fantastisch voor je dat alles nu zo goed gaat! Ik zou zeggen ga zo door meis!

[pinky]

Ik kan maar twee dingen zeggen; Gefeliciteerd en 

[Jovi_Hobbes]

Wat fijn voor je Zonnekind    En de conclusie die je aan het einde beschrijft klinkt aannemelijk. Je kunt niet spontaan genezen met een pilletje, maar het kan je dus wel net die extra steun geven die je nodig hebt. Wat fijn voor je dat je na al die jaren zoeken en van alles ondernemen eindelijk resultaten hebt behaald. En bedankt dat je dit met ons wilde delen.

[Ienepien]

Weet je al resultaten van mede-proefpersonen?

[Jovi_Hobbes]

In het kader van de admins maken het forum schoon: dit topic is tot hier opgeschoond.