compenseren

[Sismo]

Toen ik gisteren mijn verhaaltje schreef voor Lydia van de Viva ging ik een beetje terug denken aan de afgelopen drie jaar (vanaf ik voor het eerst over aseksualiteit hoorde). Ik heb een periode gehad dat ik overal het beste in wilde zijn, om te compenseren dat ik geen seks wilde. Dit natuurlijk pas achteraf beseft, maar ik wilde dat men van mij kon zeggen "ze wil dan geen seks, maar ze is wel hartstikke goed in...." (en dan moest ik van mezelf goed zijn in ongeveer alles). Dit lukte natuurlijk niet, dus ik werd vreselijk onzeker over mezelf. Intussen heb ik weer een hoop geleerd en voelt het heel anders. Maar misschien herkennen jullie dit?

[Nwyvre]

Ik herken daar wel iets in. Ik realiseerde me pas een maand geleden ofzo dat ik misschien aseksueel zou kunnen zijn, maar had lang daarvoor al geaccepteerd dat relaties enzo niets voor mij waren (nou ja... bij vlagen. Heb wel een paar identiteitscrises gehad wanneer ik iemand leuk vond en me afvroeg of hij leuk genoeg was om mijn levensmotto de deur uit te doen. Het antwoord was altijd nee.). Ik probeerde ook altijd de beste overal in te zijn (op school, met paardrijden, met totaal random dingen), totdat ik vorig jaar Natuurkunde ging studeren en opeens met geen mogelijkheid meer de beste kon zijn. Ben nog steeds niet helemaal over de daaropvolgende nieuwe golf van faalangst heen, maar heb wel het gevoel dat ik mezelf beter begrijp en meer accepteer. :p

[Stev]

Bij mij gaat het niet zo zeer om ergens goed in te zijn maar om een aantal eigenschappen misschien? Waaaah, ik heb nooit gedacht dat het iets met compensatie te maken zou kunnen hebben. Maar nu je er over begint    Dus ik wil dat men van mij kan zeggen "..... maar ze is wel te vertrouwen, houdt zich altijd aan de afspraken, is zeer accuraat e.z.v." Dit heeft als gevolg dat ik vreselijk bang ben om fouten te maken met alle gevolgen van dien maar dat is een ander hoofdstuk. En dat alles kun je weer koppelen aan aseksualiteit en eigenschappen die daarmee te maken hebben. Een spiraal???

[Sismo]

Ik vind bijvoorbeeld ook dat iedereen mij aardig moet vinden en dat ik goede eigenschappen moet hebben (nu ook nog). Ik weet niet of dat gerelateerd is aan mijn aseksueel-zijn. Ik denk dat dat meer de aard van het beestje en gevolg van mijn opvoeding is. Wat ik beschreef ging erg ver, ik was ook net met een nieuwe baan begonnen, vergeleek mezelf met al mijn nieuwe collegae en vond vooral dat ik minstens net zo goed moest zijn als mijn leidinggevende (die vond ik erg goed in haar werk). Mss zocht ik ook wel een invulling van mijn leven, moest ik de meest gedreven begeleider zijn in het team, in vervanging voor een gezin?

Ik hoop niet dat ik je nu erg in verwarring heb gebracht? 

[littlefanny]

Ik denk dat dat meer de aard van het beestje en gevolg van mijn opvoeding is.

dat denk ik ook. Ik heb het zelf ook, maar dan ook met bijna alles. Ik wil dat zowel bekenden als onbekenden zoiets hebben van: " Wow, die Fanny hè? Die is echt té perfect" Maarja, langzaam begin ik wel te beseffen dat dingen die in mijn ogen goed zijn in die van anderen helemaal anders overkomen. Dus ik ben het lichtelijk aan het opgeven, als ik maar tevreden ben over mezelf, dat is het allerbelangrijkst. En als mensen mij maar mogen (op het eerste gezicht) (das dus onhaalbaar )

[Knoddepropje]

nee, gelukkig heb ik geen compensatie-drang

[Stev]

langzaam begin ik wel te beseffen dat dingen die in mijn ogen goed zijn in die van anderen helemaal anders overkomen. Dus ik ben het lichtelijk aan het opgeven

Ja, het beseffen lukt ook wel maar het opgeven helaas (nog) niet  

Je kunt inderdaad niet alles aan de aseksualiteit relateren. In mijn geval heeft de opvoeding ook een niet te kleine rol gespeeld.

[ChibiFirli]

mja, gewoon een gezonde overdosis zelfvertrouwen en een slechte realiteitszin, dan denk je toch al dat je lukt in het compenseren

[Jovi_Hobbes]

Ik vind bijvoorbeeld ook dat iedereen mij aardig moet vinden en dat ik goede eigenschappen moet hebben (nu ook nog). Ik weet niet of dat gerelateerd is aan mijn aseksueel-zijn.

Ik heb wel een tijd gehad dat ik veel deed om iedereen mij maar aardig te laten vinden, maar dat heeft niets met mijn aseksualiteit te maken. Dat kwam omdat ik op een gegeven moment op school buiten alle groepjes viel en voortdurend alleen overbleef. Die tijd heeft mijn zelfvertrouwen geen goed gedaan. Op dat moment ben ik dus wel gaan overcompenseren om er maar voor te zorgen dat ik wel ergens bij kon horen. Totdat ik op een gegeven moment door begon te krijgen dat mensen die mij helemaal niet kende me wel gewoon accepteerden zoals ik was en ik eindelijk begon in te zien dat het probleem dus niet zozeer bij mij lag en ben dus weer steeds meer mezelf geworden.
Toch vind ik het nog steeds fijn om bevestiging van mensen te krijgen en vind ik het soms moeilijk te accepteren dat ik wel eens fouten maak. Maar ja dat heeft dus met dat zelfvertrouwen te maken. Het is als ik terug kijk eigenlijk best wel erg om te zien wat één rot jaar voor gevolgen kan hebben voor de rest van je leven. Ik kan me niet voorstellen hoe dat moet zijn voor mensen die veel langer in een veel ergere situatie zitten.

[Ereinion]

Toen ik in Amerika zat heb ik sommige eigenschappen van mij echt leren waarderen. Daarvoor was ik daar niet zo blij mee.
Ik ben nogal afwachtend, op de achtergrond, luisterend, spring niet overal meteen op en vertrouw er op dat ook anderen sommige situaties voor mij op kunnen lossen. Mijn nieuwsgierigheid stel ik liever tevreden door goed te kijken en te luisteren dan door te vragen.
De mensen op het reservaat waardeerden dat blijkbaar erg. Mensen die normaal argwanend tegenover 'vreemdelingen' stonden kwamen uit zichzelf naar me toe en nodigden me uit. Ze vertelden me hele verhalen. Daardoor weet ik dat hoe ik ben heel waardevol is, er zijn al zoveel mensen die met hun neus vooraan staan en die dan overal in steken.

[Jovi_Hobbes]

Je hebt helemaal gelijk. Brutale mensen hebben misschien de halve wereld, maar dan blijft er toch nog een hele helft over voor de mensen die zich op de achtergrond houden.

[Stev]

Toch heb ik het gevoel dat door het gemis van de seksuele kant in je (of hoe moet je het zeggen) velen van ons met een aantal basale onzekerheden in het leven te maken hadden of hebben. Voor mij is het lastig omdat ik van het bestaan van de aseksualiteit niet wist en na zoveel jaren zie ik alle aanknopingspunten pas en zo. Alsof ik nu pas (met de wetenschap van....) al die andere dingen kan (of niet kan    ) verklaren.

[Ereinion]

Voor mij is het lastig omdat ik van het bestaan van de aseksualiteit niet wist en na zoveel jaren zie ik alle aanknopingspunten pas en zo. Alsof ik nu pas (met de wetenschap van....) al die andere dingen kan (of niet kan    ) verklaren.

Ja, dat heb ik ook.

[Tempesta]

nee, gelukkig heb ik geen compensatie-drang

Ik ook niet 

[Sismo]

Toch heb ik het gevoel dat door het gemis van de seksuele kant in je (of hoe moet je het zeggen) velen van ons met een aantal basale onzekerheden in het leven te maken hadden of hebben.

Dat denk ik ook. Een klein voorbeeldje uit mijn lagere schooltijd: veel klasgenootjes hadden het "aan", verkering enzo. Ik snapte daar echt helemaal niets van! Zo zijn er veel kleine dingen waarin je als kind waarschijnlijk al voelde "anders" te zijn. Zit wel wat in!