Hoi iedereen!
Ik had nooit gedacht dat ik ooit eens een introductie op het Nederlandstalig AVEN forum zou schrijven, maar zie! :)
Afijn, ik ben 18 jaar, Nederlands en woon momenteel in Drenthe. Net als anderen was ik al eens eerder op AVEN gestuit toen ik erg aan het twijfelen was over mijn eigen seksuele gevoelens (of liever: het ontbreken daarvan). Ik was er toen echter nog stellig van overtuigd dat ik hetero was, maar nog 'niet toe' aan seks. Inmiddels ben ik dus 18 en heb mij nog nooit seksueel aangetrokken gevoeld tot een ander persoon/seks gehad. Ik heb een tijd gedacht dat ik misschien homoseksueel was, maar ik kan mij romantisch aangetrokken voelen tot zowel vrouwen als mannen. Ik ben ook verliefd geweest op zowel jongens als meisjes. Ik voel echter alleen geen enkele drang om seks met iemand anders te hebben, ongeacht het geslacht. Knuffelen, kussen en tegen elkaar aan liggen vind ik prima, maar seks wil en hoef ik absoluut niet.
Toen ik daar meer over na begon te denken, kwam het mij niet onwezenlijk voor dat ik a-seksueel kon zijn. Na een Google zoekopdracht kwam ik terug op het Nederlandstalig AVEN forum, waar ik enkele jaren geleden dus ook was terechtgekomen. De cirkel was voor mij rond. Op dit moment zie ik mijzelf als pan-romantisch. Of iemand man of vrouw is maakt mij in wezen niet uit. Het gaat mij om het individu en de personaliteit van dat individu. Dit heb ik echter nog tegen niemand verteld. Ik verwacht dat het erg moeilijk voor mijn ouders/vrienden/familie zal zijn om dit te begrijpen omdat er maar zo weinig algemeen over bekend is. Jullie zijn dus de eersten die het weten, ook al kennen jullie mij niet. Dat ik het jullie vertel is omdat ik zeker weet dat jullie het begrijpen. Ik voel me dankzij alle berichten en informatie die ik hier en op het Engelstalig forum heb ik gelezen al een stuk zekerder over mezelf en daarvoor wil ik jullie allemaal bedanken!
:cake: fyrir alla/for everyone!
- Sæglópur
Hoihoi, welkom hier. :cake:
Hoe kunnen we je het beste aanspreken? ;)
En welke taal is dat? :-\
Dankjewel Ienepien!
Jullie mogen mij Simon noemen. :)
De taal van mijn handtekening en forumnaam is IJslands. Mijn moeder is IJslands en ik spreek het zelf een klein beetje.
- Sæglópur
Sæglópur? Er það ekki Sigur Rós ljóð?
Ik ben op het moment IJslands aan het leren, zoals je vast wel kunt merken aan bovenstaande zin die ongetwijfeld fouten bevat.
Welkom, og komdu sæll :cake:
Ik ben nét je nummer aan het luisteren.
http://www.youtube.com/watch#!v=zgEGVKwURKc&a=E2ib1TatiZg&playnext_from=ML
Moooiiiiiiiiii. :handschudden:
(Op de een of andere manier krijg ik het er hier niet op :-\)
Haha, valt mee hoor Cynicus! Alleen zou ik 'songtekst' met 'textar' vertalen. 'ljóð' betekent eerder 'poëzie', tenzij je dat bedoelde natuurlijk.
Zoals ik al zei spreek ik bij lange na niet zo goed IJslands als een native speaker, maar ik kan me redden. :)
Já, það er Sigur Rós. Ég elska þá!
Takk fyrir að deila kaka með mér. :)
Als je dat nummer mooi vindt Ienepien, moet je hier eens naar luisteren: http://www.youtube.com/watch?v=7AnZIdrLKBM.
Heb je iets van MSN? ik zoek nog iemand om bij tijd en wijlen mee te oefenen :P
Welkom Simon! :cake:
Fijn dat je het gevoel had dat je bij ons je verhaal kwijt kunt.
Mijn ervaring is dat de reacties best meevallen als je het aan anderen vertelt. Maar dat ligt natuurlijk ook wel aan je eigen opstelling en de band die je met die anderen hebt.
Citaat van: Cynicus op april 04, 2010, 10:45:24 PM
Heb je iets van MSN? ik zoek nog iemand om bij tijd en wijlen mee te oefenen :P
Ik heb geen MSN, maar je kunt me gerust een PM op het forum sturen als je vragen hebt. Ik check het forum dagelijks, dus je zult vrij snel een antwoord krijgen. :)
Dankjewel Ereinion. Waar ik op dit moment bang voor ben is dat als ik het mijn ouders vertel, ze denken dat het een fase is. Ook zit ik nog naar een manier te zoeken om het hen zo simpel mogelijk uit te leggen. Misschien moet ik het maar in briefvorm doen, dan kan ik gelijk gedeeltes uit de FAQ op AVEN erin verwerken. Als iemand nog suggesties heeft, laat het me alsjeblieft weten. :)
Welkom hier. Kan je uitleggen wat pan-romantisch is?
Je wilt het dus heel graag vertellen aan anderen. Je zou ze naar deze site kunnen verwijzen.
Citaat van: Mannetje op april 05, 2010, 01:38:17 PMWelkom hier. Kan je uitleggen wat pan-romantisch is?
Als ik het goed heb; Mogelijkheid tot romantische aantrekking tot alles en iedereen dat binnen Homo Sapiens Sapiens valt. :)
Btw; Welkom! :cake: :wave:
Welkom Sæglópur :cake:
Goh, zo ken je niemand die IJslands spreekt en zo ken je er opeens twee! Toevallig hoor.
Wat fijn om te lezen dat je al iets hebt gehad aan de informatie op dit forum.
Citaat van: Sæglópur op april 04, 2010, 08:27:56 PM
Op dit moment zie ik mijzelf als pan-romantisch. Of iemand man of vrouw is maakt mij in wezen niet uit. Het gaat mij om het individu en de personaliteit van dat individu. Dit heb ik echter nog tegen niemand verteld. Ik verwacht dat het erg moeilijk voor mijn ouders/vrienden/familie zal zijn om dit te begrijpen omdat er maar zo weinig algemeen over bekend is.
Het is inderdaad moeilijk om zoiets aan anderen uit te leggen, maar de manier waarop je het hier verwoordt lijkt mij toch een heel duidelijke. Ik zou mezelf naar een ander toe eerder zo beschrijven als jij het doet dan door middel van de term aseksueel. Die term is veel abstracter en niet iedereen begrijpt dat goed. Hoe en wanneer je dit aan anderen wilt vertellen is natuurlijk aan jezelf. Ik heb het zelf nog nooit aan iemand verteld omdat het nog nooit ter sprake is gekomen. Ik denk ook dat het iets is dat je het beste kunt vertellen op het moment dat een gesprek die richting op gaat dan dat je er plompverloren over begint. Als mensen zelf merken dat je anders bent er daar geïnteresseerd naar vragen staan ze waarschijnlijk eerder open voor een uitleg over aseksualiteit.
Citaat van: Drisos op april 05, 2010, 01:42:11 PM
Citaat van: Mannetje op april 05, 2010, 01:38:17 PMWelkom hier. Kan je uitleggen wat pan-romantisch is?
Als ik het goed heb; Mogelijkheid tot romantische aantrekking tot alles en iedereen dat binnen Homo Sapiens Sapiens valt. :)
Inderdaad Drisos. Het gaat erom dat je je aangetrokken voelt tot iemands karakter (daarbij is het dan om het even of dat een man of een vrouw is). We hebben hier ergens een lijstje met 'mogelijkheden'. Ik ga even op zoek.
Op het engelse forum is men nogal gefocused op labels, daar hebben ze vast ook wel een lijstje. ;)
Ik heb hem ondertussen gevonden: http://asexuality.org/du/index.php?topic=194.0
Als je het in een brief doet, wordt het meteen ook weer zo beladen.
Het erover beginnen is wel lastig. Ik moest het mijn ouders wel vertellen, omdat ik geinterviewd zou worden over dit onderwerp en ik op dat moment geen telefoon had. Dus had ik hun nummer doorgegeven. ;)
Eigenlijk moet je het mededelen alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Dan zullen anderen dat ook sneller denken. Ik heb zelf wel altijd de term aseksueel gebruikt. Al die pan en sapio toevoegingen (ik schaar mezelf ook onder één van die twee) maken het alleen maar verwarrender. Wat bij mij trouwens wel een voordeel was, was dat ik toen al een paar jaar een relatie had. Ik denk dat heel veel mensen zoiets hadden van: zo erg zal het niet zijn, want ze heeft een vriend. ;)
In ieder geval veel succes, als je besluit het te vertellen.
Dankjulliewel Mannetje, Jovi_Hobbes, Drisos en Ereinion! :)
Yup, wat Drisos en Jovi_Hobbes zeggen is inderdaad waar ik mij onder schaar. Zoals ik al zei maakt het mij niet uit of iemand man of vrouw is, ik voel mij aangetrokken tot iemands personaliteit/karakter.
Ik heb er nog wat over nagedacht en ik denk dat jullie gelijk hebben. Het is wat beladen om het in een brief te verwoorden, terwijl het dat niet hoeft te zijn. Het wordt echter wel lastig om er over te beginnen, omdat mijn ouders het er nooit echt over hebben. Misschien denken ze dat ik een laat-bloeier ben en zullen ze er pas later vragen over stellen. Het lijkt mij dan inderdaad het beste om, zoals Jovi_Hobbes zei, het dan pas te vertellen en er niet plompverloren over te beginnen. Het is voor hun misschien al verwarrend genoeg zonder dat ik ze er op een (voor hun) onverwacht moment mee confronteer.
Nogmaals bedankt, ik heb hier echt veel aan. :)
- Simon
Fijn.
Ik kan me trouwens best voorstellen dat je graag wilt dat je ouders het weten. Ik had zelf zoiets van: mijn ouders weten alles van me en nu heb ik ineens een geheim.
Maar er komt vast wel een goed moment om het te vertellen.
Citaat van: Sæglópur op april 05, 2010, 06:40:17 PM
Het wordt echter wel lastig om er over te beginnen, omdat mijn ouders het er nooit echt over hebben. Misschien denken ze dat ik een laat-bloeier ben en zullen ze er pas later vragen over stellen. Het lijkt mij dan inderdaad het beste om, zoals Jovi_Hobbes zei, het dan pas te vertellen en er niet plompverloren over te beginnen. Het is voor hun misschien al verwarrend genoeg zonder dat ik ze er op een (voor hun) onverwacht moment mee confronteer.
Overigens moet je je ouders ook niet onderschatten, die kennen je ook al langer dan vandaag. Mijn ouders beginnen nooit over het feit dat ik 31 ben en nog steeds single, zo ben ik voor hun gewoon (ze zijn het wel gewend dat ik de dingen in het leven nooit eens op de eenvoudige manier doe :D ) Ik kan mezelf dus niet voorhouden dat mijn ouders niet doorhebben dat ik op relatiegebied anders in elkaar zit dan anderen. Niet dat ze per se van aseksualiteit af zullen weten, maar ik heb sterk het gevoel dat als ik ze over aseksualiteit zou vertellen, ze het voor kennisgeving aan zouden nemen en het er vervolgens niet meer over zouden hebben, denkend: ach, zo is Jovi nou eenmaal.
Dat klinkt logisch. Ik denk ook dat het zo werkt.
Maar als je wat jonger bent, zullen je ouders misschien toch ook nog wat anders denken. Ouders hopen voor hun kinderen het allerbeste en het allermakkelijkste is zijn zoals anderen. Misschien dat sommige ouders die twee dingen met elkaar verwarren. ;) Wat ik wil zeggen: als je 18 bent, zullen je ouders misschien toch denken dat het een fase is, of zoiets. Met 31 zou die fase voorbij moeten zijn en geloven ze eerder dat het dan echt zo is.
Dit klinkt wel heel ontmoedigend, geloof ik. Dat was niet mijn bedoeling. :-[
Ik denk dat je wel gelijk hebt. Als je 18 bent zullen je ouders zich in ieder geval nog geen zorgen gaan maken dat ze je nooit aan de man of de vrouw krijgen.
Wat is de waarde ervan om het ze te vertellen?
Voor mij was het wel belangrijk. Toen ik er achter kwam dat ik aseksueel was, voelde het alsof ik een groot geheim had voor mijn ouders. Dat voelde voor mij niet prettig.
Afgelopen weekend kwam er even een moment aan bod, waarvan ik dacht, zal ik mijn verhaal vertellen.
Ik heb me er zelf weer subtiel uitgepraat, want ik had er geen zin aan.
Bang om uitgelachen te worden? :-\
Ik zie de meerwaarde er (nog) niet in om het te vertellen.
Verder was ik een beetje vermoeid op dat moment en had even weinig zin op dat moment de diepgang op te zoeken in het gesprek. Dus door eroverheen te praten, het lekker oppervlakkig te houden.
Wat ook meespeelt is dat ik denk ik niet 100% aseksueel ben.....
Citaat van: Jovi_Hobbes op april 07, 2010, 07:14:31 PM
Citaat van: Sæglópur op april 05, 2010, 06:40:17 PM
Het wordt echter wel lastig om er over te beginnen, omdat mijn ouders het er nooit echt over hebben. Misschien denken ze dat ik een laat-bloeier ben en zullen ze er pas later vragen over stellen. Het lijkt mij dan inderdaad het beste om, zoals Jovi_Hobbes zei, het dan pas te vertellen en er niet plompverloren over te beginnen. Het is voor hun misschien al verwarrend genoeg zonder dat ik ze er op een (voor hun) onverwacht moment mee confronteer.
Overigens moet je je ouders ook niet onderschatten, die kennen je ook al langer dan vandaag. Mijn ouders beginnen nooit over het feit dat ik 31 ben en nog steeds single, zo ben ik voor hun gewoon (ze zijn het wel gewend dat ik de dingen in het leven nooit eens op de eenvoudige manier doe :D ) Ik kan mezelf dus niet voorhouden dat mijn ouders niet doorhebben dat ik op relatiegebied anders in elkaar zit dan anderen. Niet dat ze per se van aseksualiteit af zullen weten, maar ik heb sterk het gevoel dat als ik ze over aseksualiteit zou vertellen, ze het voor kennisgeving aan zouden nemen en het er vervolgens niet meer over zouden hebben, denkend: ach, zo is Jovi nou eenmaal.
Ik wou dat mijn moeder ook zo dacht...maar zij kan nog steeds niet aanvaarden dat ik niet gewoon 'zoals andere mensen ben'. Mensen met een vaste partner en een gezin. Elke keer als ik haar zie confronteert ze me hier mee...Het doet me wel verdriet.
Oeh, dat kan ik me voorstellen. Lijkt me vreselijk als je dat iedere keer weer moet horen. :knuffel:
Dat zou ik ook heel moeilijk vinden.
Ik vind dat ik zelf erg gelukkig ben dat de mensen waar ik om geef me niet voortdurend allerlei kanten op willen sturen die ik niet wil. Als er al eens opmerkingen komen over het feit dat ik single ben, komen die van vage bekenden van wie ik me niet zo veel aantrek.
Als mijn ouders me niet zouden aanvaarden zoals ik ben, zou dat voor mij ook heel moeilijk zijn. :knuffel:
Het is belangrijk om jezelf te accepteren zoals jezelf bent.
Dat is inderdaad het állerbelangrijkste.
Als je jezelf niet accepteerd, hoe kan je dan van de mensen om je heen verlangen, dat ze je accepteren zoals je bent? :-\
Dat is ook zo, maar het is geen garantie dat anderen het ook zullen accepteren.
En andersom is natuurlijk ook niet altijd waar. Als jij jezelf niet accepteert betekent het niet dat niemand je accepteert, maar wat ik ondertussen wel heb geleerd (jaja, levenslessen!) is dat je negatieve meningen van anderen pas van je af kunt schudden als je jezelf wel accepteert. Je bent dus veel kwetsbaarder wanneer je jezelf niet accepteert en andere mensen je dan ook nog eens afwijzen.