Kan je op een punt komen dat het niet meer gaat?

[myra]

Eventjes vragen naar jullie opinie...

Hebben jullie soms het gevoel dat het tss jou en een vriend(in) niet meer klikt, dat je wel zou willen dat het goed gaat, maar dat het toch niet meer lukt? Dat het gevoel dat je eerst bij deze vriendschap had, er niet meer is? Een soort gevoel van leegte.

Nu ja, in feite is dit ook toepasbaar op een relatie he...

Wat denken jullie?

[petra1963]

Hoi Myra,
Ja, dat ken ik wel.. in relaties (pijnlijk, spijtig, verdrietig) maar ook in vriendschappen: ook pijnlijk, spijtig en verdrietig..
Van diverse  vrienden of vriendinnen ben ik in de loop der jaren vervreemd geraakt doordat onze levens teveel uit elkaar gingen lopen.  Of er kwam een partner bij met wie het niet klikte ( heeel naar !). Soms was dat ook het einde van onze vriendschap..
Het meest pijnlijke vind ik het wanneer we uit elkaar groeiden door conflicten, of ruzies die onoverbrugbaar bleken. 
Bij mij werkt het dan meestal zo dat we niet met een knallende ruzie uit elkaar gaan, zo zit ik in ieder geval niet in elkaar.. maar we gingen elkaar dan wel stilzwijgend mijden, totdat er helemaal niets meer was..

Ik heb dan vaak last van schuldgevoelens, veel schuldgevoelens, en onmacht..een vreselijk gevoel van onmacht.. En het maakt me ook onzeker. Ik denk al heel snel: wat heb ik fout gedaan.. en kan mezelf daar dan vreselijk mee dwars zitten..En gelijk zie ik problemen of mogelijke problemen in andere vriendschappen, die er dan vaak voor de ander niet zijn. Maar dat is dan mijn  eigen angst, onzekerheid en schuldgevoel. Achteraf kan ik dat wel zien, maar op het moment zelf is het dan vreselijk heftig..
Wat het dan het meest helpt, is simpelweg een  ...

[spinneret]

Ik ken dat gevoel ook, maar ik heb geen antwoord   

[petra1963]

Hoi Myra,
Die situatie is wel verwarrend, ja. En naar voor jou dat hij je loopt te controleren.. dat behoort hij niet te doen, zou ik als buitenstaander van een afstandje zeggen... 

Peter

[Jovi_Hobbes]

Het kan natuurlijk dat hij door bepaalde dingen op het moment wat anders in het leven staat en daardoor zich ook anders gedraagt. Als het iets tijdelijks is dan hoeft het je vriendschap niet te kosten, maar als het blijvend is is het wel naar.

Zelf heb ik nooit meegemaakt dat een vriendschap van één kant ophield. Eigenlijk ben ik bij elke overgang naar een andere school (en van de laatste naar een baan) wel goeie vriendinnen kwijtgeraakt. Niet omdat we ruzie hadden of elkaar niet meer aardig vonden ofzo, maar gewoon omdat onze levens zo veranderde dat de contacten steeds meer verwaterden en op een gegeven moment niemand meer probeert het contact weer te herstellen. Aan de ene kant heel erg jammer, maar aan de andere kant misschien wel beter omdat ik op die manier wel een goeie herinnering heb overgehouden aan die vriendschappen. Als je geforceerd bezig blijft om elkaar maar te blijven zien heb je veel grotere kans op het einde van een vriendschap door een knallende ruzie.

[myra]

ze zeggen dat je dagelijks aan een relatie moet werken. Aan een vriendschap toch ook vind ik persoonlijk. Er valt nog veel te redden met uitpraten. Het is al wat beter terug nu. Bedankt voor de reacties!

[Ereinion]

Gelukkig gaat het al beter, maar het is wel een rot-situatie. Praten lijkt me inderdaad het beste.
Peter, ik herken wel heel veel in je verhaal. Meestal laat ik vriendschappen te lang doorlopen, omdat ik er geen eind aan durf te maken of er niet over durf te praten. Maar dat laat meestal een heel vervelend gevoel achter.

[petra1963]

Hoi Ereinion,
Bij mijn laatste relatie is dat ook zo gegaan. Het resultaat voor mijn toenmalige vriendin en mij was een emotioneel moeras dat heel akelig was. Het vroeg toen heel wat van haar en mij om er een punt achter te zetten. Alles was zo dubbel geworden, en zo onduidelijk..

[Ereinion]

Ja, maar het is wel heel moeilijk om het punt te herkennen dat een vriendschap echt over is.

[petra1963]

Dat is waar.....

[myra]

Ja dat klopt. Ik heb ook al ervaren dat ik de ene keer voel dat het niet meer klikt, maar de volgende keer is het dan weer wel heel gezellig. Er kunnen dus tijdelijke dieptepunten zijn, waar je weer samen uitgeraakt. Ik vind het sowieso moeilijk om definitief iemand op te geven (tenzij die me echt nooit meer contacteert)

[Zonnekind]

Een topic dat ik nog niet eerder gevonden had...

Mijn 'vroegere' beste vriendin en ik hebben ook een totaal andere band nu. Het is ook fout gelopen toen we allebei begonnen te verkeren. Het klikte helemaal niet tussen haar vriend en mij en zij begon in mijn ogen ook compleet te veranderen. Elke keer als ik haar zag, had ik het gevoel bij haar vriend te zitten en niet bij haar. We hebben dan eerst knallende ruzie gehad, dan proberen op te lossen, het ging weer wat beter, dan ging het weer wat slechter, beter, slechter,... Elke keer dat het slecht ging, schreef één van onze twee een briefje waar we zeiden hoe erg we de tijd misten dat het zo super goed ging tussen ons. We probeerden het elke keer terug te herstellen, maar het ging gewoon echt niet meer. We waren waarschijnlijk allebei veranderd (ik zag het alleen van haar maar zij zag het alleen van mij). Nu kunnen we ons heel goed amuseren als we nog eens een avondje samen weg gaan maar het mogen geen 3 dagen achter elkaar zijn. We weten dat allebei en we laten elkaar lang genoeg met rust. Soms spreken we nog eens af. Het is anders maar dit is de enige manier waarop het nog lukt.

Ik hoop dat het bij jou ondertussen helemaal terug in orde is gekomen!

[Zonnekind]

Hoi Myra,
Die situatie is wel verwarrend, ja. En naar voor jou dat hij je loopt te controleren.. dat behoort hij niet te doen, zou ik als buitenstaander van een afstandje zeggen...  

Peter

Van waar haal je dat hij haar controleert? Heb ik nog iets niet zien staan of stond dat hier gewoon nergens?

[myra]

De situatie was eigenlijk de volgende : Hij had het gevoel had dat ik hem controleerde, omdat ik veel vroeg wat hij die dag gedaan had, en met wie hij afgesproken had enzo. Ik vroeg dat eigenlijk uit interesse, maar hij nam dat op dat ik hem echt wou beperken in zijn doen en laten.  Ik voelde me dan ook gekwetst dat hij me zo weinig vertrouwde. Ook vond ik dat hij noncholant met mij omsprong, dagen wachten om te antwoorden op mijn mailtjes terwijl hij wel op een forum postte of domme grapjes maken wanneer ik zijn steun vroeg bv... Daarom had ik het gevoel dat de vriendschap begon af te nemen.

En ik merk ook wel dat ik hem nu minder opzoek dan vroeger, dat ik om mezelf te beschermen wat meer afstand neem.

Uiteraard moet je elkaar vrijlaten in een vriendschapsrelatie, maar ik vind dat je toch ook wat verantwoordelijkheden moeten nemen en je vrienden niet te onverschillig behandelen...Da's mijn mening. Misschien verwacht ik teveel...

[petra1963]

Hoi Myra,
Nee, je verwacht niet teveel. Een vriendschap moet van beide kanten wel klikken.
Is dat niet zo, dan is er kennelijk iets veranderd. En is het goed als je de manier waarop je met elkaar omgaat, verandert. De ervaring van Zonnekind drukt goed uit wat ik bedoel.

Daarnaast nog dit: ik las laatst een artikel over verschillen in hoe mannen en vrouwen communiceren. De klassieke situatie: vraag een man naar hoe de dag was, of hoe het op zijn werk was.. Het antwoord is 'goed'. Vraag het een vrouw en je krijgt een veel uitgebreider en gedetaillieerder antwoord.
Natuurlijk ligt het niet zwart-wit, en de dagelijkse werkelijkheid is natuurlijk vaak genuanceerder. Maar waar jij hier over schrijft, klinkt een beetje naar dat verschil in communicatie. Of lees ik dat verkeerd ?