Wat nu?

[pinky]

Dank jullie allemaal! Ik heb haar vandaag weer gezien. Het was weer eens gezellig als vroeger. Dat was fijn. Ik heb voorlopig heel veel drukte op school, dus de komende week kan ik niet echt naar het RIAGG toe. Maar de week erna wel. En dat ga ik ook doen ook! Ze heeft het nodig. En ik inmiddels misschien ook wel! Want mij gaat het allemaal niet in de koude kleren zitten!

Ik heb bij haar wel de indruk dat ze zelf de problemen niet ziet. Ze heeft zelf een boel dingen gedaan die niet al te slim zijn in haar situatie. En als ik haar daar op wijs dan is iedereen de schuld behalve zijzelf of ze kon er toen niets aan doen, omdat ze zo emotioneel was. En er is altijd wel iets voor te zeggen. Een deel van alles gaat ook buiten haar om. Maar het is wel erg moeilijk. Op dit moment bemoei ik me niet meer met haar 'problemen'. Ik vraag er niet meer naar. Als ze er over wilt beginnen luister ik wel, maar ik geef mijn eigen mening niet meer. Dat zorgt enkel en alleen voor heftige discussies.
Het is gewoon zo hard. Want ze is als een zus voor mij. En om haar dan zo mee te maken en te zien dat ze zichzelf nog meer de grond in werkt en haarzelf dingen aan laat doen. En wanneer ze dingen verteld er geen emotie naar boven komt, terwijl het juist hele emotionele dingen zijn. We hebben wel eens keihard uit ons raam staan schreeuwen van ellende (in de auto op een verlaten weg  ). Waarna we wel een lachbui kregen bij het idee dat iemand ons uit het raam had zien hangen. Maar verder dan dat krijg ik haar niet. Wel een gedoe allemaal he?
Maar ja, ik denk dat ik maar moet accepteren dat zij 1 van die mensen is met wie het nooit goed kan gaan.  En het idee om haar dan ook nog eens te laten vallen valt me zwaar. Heel zwaar. Want ik ben echt heel erg bang dat wanneer ik haar dwing naar het RIAGG te gaan dat ze weggaat. En het is toch soort van familie voor mijn gevoel.
Hoe dan ook, jullie zijn echt een supersteun voor mij! 

[petra1963]

Hoi Pinky,
Niet naar haar problemen vragen, lijkt me in jouw situatie een goede strategie. En niet met haar in discussie gaan ook. Ze onwijkt toch, als ik jouw verhaal goed begrijp, iedere verantwoordelijkheid voor haar eigen situatie. Het ligt altijd aan de situatie of aan anderen, nooit aan haar eigen keuzes. Ja, dan kun je heel veel voor iemand voelen ( en dat is ook heel goed !) , maar dan wordt het heel moeilijk.

Ik vergelijk het met mijn twee ooms, die beide 20 jaar harddrugsverslaafd zijn geweest. Inclusief dakloosheid, op straat leven, verslaafde kinderen op de wereld zetten bij even verslaafde en structuurloze vriendinnen.. Een grote bak ellende. Het was voor ons als familie zo pijnlijk om te zien..om mee te maken.. maar we waren machteloos. We zagen hen voor onze ogen naar de verdommenis gaan.
Dat lag voor een deel aan de opvoeding bij mijn  opa en oma vroeger. Die was hard, authoritair, zelfs voor die jaren, en kil. Maar het zat ook in hun persoon dat het zo extreem zou lopen. Want mijn vader had nog twee zussen, en met mijn vader en zijn twee zussen is het allemaal weg goed gelopen. Op de gebruikelijke pijn en hobbels in het leven dan.

Mijn opa had een joekel van een schuldgevoel dat twee van zijn kinderen zo erg terecht waren gekomen. Vanwege zijn schuldgevoel heeft mijn  opa jarenlang grote sommen geld in die twee ooms van mij gestoken. Geld dat allemaal aan de harddrugs verdween. En hij geloofde omwille van de relatie met zijn zoons ook alle smoesjes die ze verzonnen om onder hun eigen verantwoordelijkheid voor hun eigen gedrag uit te komen. En om weer geld los te peuteren van mijn opa en oma.

Toen mijn opa stierf, belden de ooms mijn vader op. En stuurden hem brieven. Om van hem geld los te krijgen. Mijn vader vond het vreselijk om te doen, maar hij heeft hen geld geweigerd. Altijd. Het deed hem zo zeer om zijn twee broers zo slecht terecht te zien komen, en ook zo te zien lijden. Maar hij wist ook: wanneer ik ze een keer binnen laat, komen ze steeds terug. En kom ik nooit meer van ze af. En wanneer ik ze een keer geld geef, idem. Mijn vader heeft het er toen ook uitgebreid met mijn zus en mij over gehad, wat hij voelde, en wat hij moest doen. We hebben hem in die pijnlijke keuzes gesteund, altijd. Er was simpelweg geen pijnloze oplossing meer mogelijk.

Een oom is door de vele harddrugs (denken we) chronisch psychotisch geworden, en heeft zelfmoord gepleegd. Dat komt door 20 jaar falende hulpverlening, onder andere de RIAGG Amsterdam. We vatten het als familie zo samen: 'wij wilden wel helpen, maar konden niet, de RIAGG kon wel helpen maar wilde niet'. Dat maakt ons erg bitter..
De ander leeft nog, maar kon pas uit de shit komen toen hij voor zichzelf besloten had dat hij genoeg geleden had. En dat hij echt anders wilde..Hij heeft nu een mild alcohol probleem, maar dat zien we als familie liever dan een verslaving aan hard drugs.

Wat ik bedoel is: je vriendin kan misschien pas echt uit de shit komen wanneer ze zelf de verantwoordelijkheid voor haar leven en haar keuzes leert nemen. Tot die tijd kun je haar steunen als vriendin, en hopelijk helpen met de liefde en aandacht die ze van jou krijgt om zelf te veranderen. Maar haar veranderen kun je ( helaas) niet. Blijf vooral zelf overeind !

Peter

[pinky]

Dank je voor je verhaal Peter! Ik denk ook altijd dat bij deze mensen het zo erg moet worden dat ze een besluit maken. Of dood, of vechten en leven! Hoe dan ook, het gaat een einde aan die situatie maken zoals die dan is. En bij haar is het kennelijk toch nog niet erg genoeg om die keuze te maken. Ze weet het denk ik toch voor zichzelf nog enigszins goed te praten door te weigeren verantwoordelijk te zijn voor haar eigen leven.
Het voelt wel super om door jullie gesteund te worden. Ik krijg echt een brok in mijn keel bij het lezen van jullie lieve reacties. Ik hoop dat ik die ook om me heen kan vinden, want alleen red ik het niet. Of ik haar nu blijf zien of niet. Vandaar dat ik ook zei dat ik misschien zelf ook maar eens naar de RIAGG moest. Gewoon voor mezelf. Maar ook ik heb niet zo'n hoge pet van de RIAGG op. Dus ik zal zeker naar andere mogelijkheden zoeken. als jullie nog wat weten...

[pinky]

Heel veel sterkte! Leg de nadruk op het feit dat je haar WEL wil helpen als zij zelf ook aan haar problemen werkt. Dan druk je het veel positiever uit.

Nou ja, dat was sowieso wel mijn plan! Maar dank dat je het nog eens zei. Dit is iets dat je in de hitte van het vuur gemakkelijk vergeet te zeggen denk ik. Maar dat ga ik zeker doen! Als ik zover ben de confrontatie aan te gaan!

[Onbevlekte_A]

Halo Pinky,

Ik moet zeggen dat ik versteld ben met je verhaal. Kan raar klinken maar jou verhaal lijkt heel veel op mijn eigen situatie. Het is gewoon echt teoval. Eerst dacht ik dat dit een grap was of zo, dat iemand die ik kende dit verhaal heeft getypt.
Ik ben vaak hier op Aven als gast. Maar nu heb ik besloten om lid te worden, en reageren op je verhaal. Het is best grappig dat 2 mensen ongeveer door bijna hetzelfde kunne doorgaan in het leven. Jezusmina!
Dat was het heel even, ik moest jou meteen een bericht sturen voordat ik naar bed ga. Heb een vermoeind dag gehad.
Ik wens je nog sterkte, en hopelijk is er een goed einde aan het verhaal voor ons beide.

Groeten,

Manon

( sory voor mijn gebrekkige nederlands, ben meer gewend aan duits )

[pinky]

Hey Manon,
Wat toevallig ja. Maar wat is er dan bij jou gebeurt als ik zo vrij mag zijn. (we zijn niet nieuwsgierig hoor).
Hoe dan ook, of je het verteld of niet, sterkte. Ik leef met je mee! 
bij de weg hier een stukje traditionele welkomst  Geniet er maar van!

[eenzaam23]

Hoi Pinky,

Ook ik herken me in het verhaal, maar dan meer in je vriendin, ik ben er helaas achter gekomen dat mijn negatieve houding juist mensen mee
weg stootte.
Dit is voor mij de reden geweest om geen contact aan te gaan eer ik mezelf op rit heb.
Ik heb nu inmiddels hulp hiervoor, en de reden dat ik mensen met mijn gedrag afstoot is uit angst om gekwets te worden
Misschien is dit ook in het geval van je vriendin (vandaar mijn pb dat je haar op tijd hier mee kunt helpen0
Als je in een negatieven spiraal zit is het heel moeilijk om je gedrag om te draaien.
Ik leef dan ook erg mee met je vriendin,gelukkig heeft zij nog een dochtertje waar ze voor kan vechten.

Succes ermee

[Onbevlekte_A]

Hey Manon,
Wat toevallig ja. Maar wat is er dan bij jou gebeurt als ik zo vrij mag zijn. (we zijn niet nieuwsgierig hoor).
Hoe dan ook, of je het verteld of niet, sterkte. Ik leef met je mee!  
bij de weg hier een stukje traditionele welkomst   Geniet er maar van!

Hallo Pinky,

Ja het is echt toevalig! Nou mijn verhaal is bijna helemaal hetzelfde. Wat bij mij verhaal een beetje afwijkt is dat mijn vrienden ook automutileert enzo. En ook anders erbij is dat dat ik al maanden de indruk heb dat ik meer sterke gevoelens voor mijn vriendin begin te krijgen, iets meer dan gewoon vriedschap. Zij weet het niet, en ik zal het haar nooit vertellen.  Maar ja, er gebeuren overwachte dingen in het leven zeg. Ik vind het eerlijk gezegd ook een beetje raar of moeilijk om mijn verhaal hier te vertellen. Weet niet of zij het zal lezen.
Maar zo groot is de kans toch niet want zij heeft geen toegang tot internet. En ook was dat zo geweest zou ze zeker Aven niet kennen.
Ooh bedankt voor de cakeje, ik heb gemerkt dat die zeer beroemd hier zijn.

[petra1963]

Ja Manon,
Welkom,dat je de stap hebt gezet om lid te worden !  En van mij ook nog een stukje  . Ik hoop dat we je hier op dit forum tot steun kunnen zijn.. En: heb je de FAQ gezien ?

[Stev]

Als je in een negatieven spiraal zit is het heel moeilijk om je gedrag om te draaien.
Ik leef dan ook erg mee met je vriendin,gelukkig heeft zij nog een dochtertje waar ze voor kan vechten.

Daar heb je helemaal gelijk in, Eenzaam. Alleen denk ik dat het kindje in zo'n geval ook geen pluspunt meer is. Ik kan me het in ieder geval niet voorstellen 

[Jovi_Hobbes]

Of ik haar nu blijf zien of niet. Vandaar dat ik ook zei dat ik misschien zelf ook maar eens naar de RIAGG moest. Gewoon voor mezelf. Maar ook ik heb niet zo'n hoge pet van de RIAGG op. Dus ik zal zeker naar andere mogelijkheden zoeken. als jullie nog wat weten...

Wat je ook nog kunt proberen is eens een keer bij je huisarts langsgaan. Een vriendin van mij zat een paar jaar geleden ook helemaal in de knoop met zichzelf en wilde eigenlijk niemand toelaten om haar te helpen. Alleen had ze zelf wel door dat het ook niet op dezelfde manier verder kon. Ze is toen op een gegeven moment naar haar huisarts gegaan, heeft met hem gesproken en hij heeft haar vervolgens doorverwezen naar mensen die haar konden helpen.
Een huisarts weet als het geod is veel beter de weg de vinden in de wereld van de hulpverlening en zal jou en je vriendin misschien ook weer wat op weg kunnen helpen.

Nogmaals veel sterkte ook voor Eenzaam en Onbevlekte_A (die overigens nog welkomst  tegoed heeft, laat het je smaken!)

[pinky]

Hoi iedereen!
Bedankt voor alle lieve reacties op het verhaal. Helaas heeft mijn vriendin dit verhaal onder ogen gekregen op een niet zo'n leuke manier. Namelijk via haar advocaat! Wat blijkt, geen enkele info op het web is veilig. Hij is druk bezig geweest om info te zoeken om de bezoeksregeling tussen haar en haar dochtertje op minimaal te krijgen. Op een hele nare manier, vind ik. Maar mijn mening is dat zij een betere moeder is voor haar dochterje dan hij vader denkt te zijn. Ondanks de problemen die ik denk dat ze heeft, maar die ik niet kan diagnosticeren omdat ik geen dokter of psycholoog ben of wil worden. Het is mijn mening over haar in een tijd dat ik zelf ook nogal overspannen was. Mijn mening kan daardoor behoorlijk gekleurd zijn.
Dit maakt het voor mijn niet minder problematisch, maar het is om aan te geven dat ik geen dokter ben het geen diagnose is.

Dus beste ex... als je werkelijk meer over haar te weten wilt komen dan geef ik je het advies om eens met haar te gaan praten zonder jullie dochtertje in de buurt. Dat kun je beter doen dan hele dagen over het internet (laten) speuren naar dingen die de moeder van jou dochter afkraken. Want daar wordt je dochtertje niet blijer of gelukkiger van. Integendeel. Lees de boeken ontwikkelingspsychologie maar eens. Dat zal je goed doen. Niet dat ik hoop dat het goed met je gaat, maar ik hoop dat je inziet dat je dochtertje d'r echte vader EN moeder hard nodig heeft in een moeilijk tijd. En na alles wat er is gebeurt heeft die moeder ook haar vrienden hard nodig. Om zo ook een goede moeder te blijven en misschien nog wel een betere moeder te worden. Dus met stoken in die relatie los je niets op! Daarbij is alles wat op deze site staat niet voor jouw oogjes bedoeld. Nu niet, nooit niet. Dus ik verzoek je vriendelijk om hier weg te gaan en weg te blijven. Ken je plek en wees niet dat egoistische figuur die het je dochter voor de rest van haar leven moeilijk maakt. Want dat zal ze je de rest van haar leven kwalijk blijven nemen! Is dat wat je wilt? Denk daar maar eens over na. Ik hoop voor je dochter dat je dat heel snel inziet en stopt met al deze achterbakse acties die niets oplossen, maar alles alleen maar verergeren. Dus sterkte. Je zult het nodig hebben...

[petra1963]

Hoi Pinky,
Wat absurd ! Hoe komt die (....) er nu achter dat jij hier schrijft ? Dan moet die figuur wel goed ziek zijn, denk ik zo..Heeft hij niets beters te doen, aan zichzelf werken bij voorbeeld ? Nou ja, ik kan hier dus vreselijk boos over worden, maar dat zal hem waarschijnlijk wel geen barst interesseren..Anders doet een mens namelijk zoiets niet..

[Ereinion]

Oh wat erg. Ik snap ook niet dat je dan hier terecht komt, maar toch...

Misschien is dit een stap voor je vriendin om wat te ondernemen. Dan kan ze laten zien dat ze er aan wil werken en het beste voor heeft met haar dochter.

Hoe reageerde je vriendin hierop? Hoe staat ze nu ten opzichte van jou?

Heel veel sterkte.

[Stev]

Oeps... (mocht het beter zijn kunnen de admins dit topic verwijderen, is het niet?)

Wat ik niet snap: waarom is de eigen advocaat van je vriendin bezig om de bezoekregeling op minimaal te krijgen?