het aseksuele dilemma

[myra]

De laatste tijd stel ik me weer veel vragen...

Ik vind vriendschap heel belangrijk, zelfs cruciaal in het leven, maar toch mis ik iets in vriendschap, iets onvoorwaardelijks, iets wat in een relatie wel aanwezig is.

Ik heb iemand die ik mijn beste vriend noem en hij noemt mij zijn beste vriendin, maar hij maakt me ook veel duidelijk dat ik hem niet mag claimen (niet vragen dat hij tijd voor mij heeft, niet vragen dat hij tegen mij niet over 'ideale partner' praat, niet teveel vragen om af te spreken), want dat is 'te relationeel' , en we hebben toch helemaal geen relatie... enkel een vrijblijvende vriendschap.

En ik hoef hier niet toe te lichten hoe moeilijk een aseksuele relatie te vinden is. Voor de meeste mensen zou zo'n relatie niet 'af', niet volwaardig zijn

Zo val je tussen de wal en het schip. En soms heb je dan het gevoel te verdrinken...omdat er geen houvast is...

heb een dipje 

[Tempesta]

Hmm, ik snap wat je bedoelt met tussen wal en schip vallen. Ruwweg gezegd wil je de geestelijke aspecten van een liefdesrelatie en de lichamelijke aspecten van een vriendschapsrelatie. Aangezien de meesten die combinatie niet kunnen maken is het eenzaam in het midden.

Maar noemt jouw beste vriend het echt een vrijblijvende vriendschap? Het lijkt mij dat een echte, diepe vriendschap alles behalve vrijblijvend is. Je zit aan elkaar vast, voelt je verantwoordelijk voor elkaar, je bent verbonden, je lijdt als de ander lijdt en bent blij als de ander blij is. Ik vind een beste-vriend-relatie net zo exclusief als een liefdesrelatie, ik zou me niet kunnen voorstellen dat mijn beste vriend ooit een andere beste vriend(in) krijgt. Maar wat je zei brengt me wel op angstaanjagende ideeën. Beste vriend heeft namelijk op het moment een liefdesrelatie (hij's seksueel) en hoewel ik denk dat hij prima in staat is om beide relaties in stand te houden, denkt mijn omgeving daar anders over. Mijn moeder bijvoorbeeld waarschuwde me al dat zijn meeste aandacht naar zijn vriendin zal gaan. Ik reageerde door te zeggen dat voor mij de kwantiteit niet belangrijk is, maar de kwaliteit. Ik voel me eerlijk gezegd niet bedreigd door zijn vriendin, maar wat als zij zich bedreigd voelt door mij? Als beste vriend moet kiezen tussen haar en mij? Ik weet niet wat hij zou kiezen. En daar verlies ik datzelfde houvast waar jij het over hebt, Myra.

[myra]

Hij noemt het niet letterlijk een vrijblijvende vriendschap... Ik ervaar het zo, omdat hij altijd zegt dat ik hem niet mag 'claimen'. Ik mag nauwelijks vragen wat hij de laatste dagen gedaan heeft, of hij voelt zich 'gecontroleerd'. Als ik teveel vraag om samen iets te doen, ervaart hij me ook als opdringerig...

Dus de laatste tijd ben ik ook aan het denken dat deze vriendschap mss toch niet de soort vriendschap is die ik nodig heb. We hebben geen relatie maar toch zou de vriendschap exclusiever kunnen denk ik dan...

en idd Tempesta, vaak spreekt hij over zijn verlangen naar een vriendin, naar een droomvrouw. Ik begrijp dat natuurlijk wel, ook al doet het me wel pijn (ik ben ook zijn ex-lief he) maar ik weet ook dat als hij haar uiteindelijk zal vinden, dat onze vriendschap  wel zal doodbloeden. We hebben een vriendschap waarin we regelmatig eens knuffelen en hand in hand lopen, en als hij een relatie heeft gaat hij dit uiteraard niet meer met mij doen. sowieso verlies ik hem dan...

Het is een gedachte die me soms echt angst aanjaagt...

[Tempesta]

Hij noemt het niet letterlijk een vrijblijvende vriendschap... Ik ervaar het zo, omdat hij altijd zegt dat ik hem niet mag 'claimen'. Ik mag nauwelijks vragen wat hij de laatste dagen gedaan heeft, of hij voelt zich 'gecontroleerd'. Als ik teveel vraag om samen iets te doen, ervaart hij me ook als opdringerig...

Dat klinkt alsof hij zich bedreigd voelt, of zich niet helemaal op z'n gemak voelt bij jou. Misschien vindt hij het idee van een vriendschap met iemand van de andere sekse onmogelijk? Je hoort altijd van die verhalen dat er altijd wat speelt tussen vrienden van verschillende sekse (heb ik zelf nooit begrepen, maar goed...). Heb je al eens gevraagd waarom hij je opdringerig en claimerig vindt?

Hoe dan ook, wat een eikel .

[Ereinion]

  voor jullie allebei.

Ik begrijp wel wat jullie bedoelen.
Myra, voelt hij misschien ook nog meer voor jou en reageert hij daarom zo? Ik kan me voorstellen dat het moeilijk voor hem moet zijn als hij nog verliefd op je is, maar ondertussen weet dat het niet wat kan worden en jij dan zo dichtbij komt.

[Jovi_Hobbes]

Precies wat ik wilde zeggen Ereinion 

Ik heb zelf het idee dat vriendschappen juist wel heel diep kunnen gaan. En als ik eerlijk ben is mijn ideale "relatie" met iemand waarmee ik een hele goeie vriendschap heb. Verliefdheid vind ik wat dat betreft een stuk minder belangrijk. Houden van kan ook zonder verliefdheid en verliefdheid gaat ooit over (schijnt).

Ik snap wel heel goed wat je bedoelt met tussen wal en schip vallen Myra. Dat gevoel heb ik soms ook.

[myra]

dank u voor jullie reacties en meevoelen! 


@Tempesta : ik heb hem misschien iets te negatief afgeschilderd. Hij kan ook heel lief en meevoelend zijn, en hij geeft echt wel om mij hij kan er alleen niet goed tegen dat ik bepaalde verwachtingen, zoals er zijn voor elkaar, tav de vriendschap heb. Hij heeft voor de relatie met mij een relatie gehad met een heel opdringerig meisje dat letterlijk niet van zijn lijf kon blijven, en daardoor heeft hij een soort fobie ervoor denk ik. Ik begrijp dat, maar het is voor mij moeilijk om het etiket 'claimerig' opgeplakt te krijgen

@Jovi en Ereinion  : ik denk niet dat hij nog echt verliefd op me is, maar hij geeft nog wel veel om mij. Hij was heel erg teleurgesteld dat onze relatie niet lukte. Hij heeft er ook echt zijn best voor gedaan, wou een aseksuele relatie proberen, maar uiteindelijk miste hij het toch te erg en liep het spaak (er waren daarenboven ook nog andere spanningen). Ik denk dat we het allebei moeilijk hebben met het feit dat het geen relatie geworden is. We zijn beiden akkoord gegaan met een hechte vriendschap, maar hij beleeft dat duidelijk anders dan ik. Ik vind er voor elkaar zijn en elkaar accepteren en begrijpen belangrijk, hij ook wel, maar hij vindt elkaar kunnen loslaten ook een must. Hier ben ik minder goed in. 

[pinky]

Ik snap je vriend wel een beetje. Ik heb ook een goede vriendin en wij kunnen elkaar weken niet spreken en dan ineens weer heel veel contact hebben. Maar het is zo dat in de weken dat we geen contact hebben ik het ook niet echt mis, maar wel vaak aan haar denk, terwijl als we veel contact hebben ik soms vind dat we teveel samen doen. Teveel bij elkaar zijn en dan mis ik mijn 'vrijheid' weer. We kunnen elkaar alles vertellen en zullen er altijd ook wel voor elkaar zijn, maar soms is het gewoon teveel voor mij. Dan wil ik ook weer andere mensen zien, andere vrienden spreken, andere indrukken opdoen. En daarmee wil ik haar echt niet afwijzen, ik hou juist van haar en daarom is het dan ook wel genoeg. Over een week is ze er ook nog en dan kan ik ook nog alles kwijt wat ik kwijt wil...
Hmm...misschien een beetje onlogisch uitgelegd, maar juist door de tijden dat ik haar niet zie/ spreek ben ik des te blijer haar daarna weer te zien en weer bij te praten etc. Wat wel is is dat ze mij kan claimen, omdat ik andere dingen wil doen, maar dat eigenlijk niet goed durf te zeggen of haar af durf te wijzen voor een andere vriendin of voor andere bezigheden omdat ik bang ben haar te kwetsen. Misschien is dat bij jouw vriend ook wel zo. Ik zou me er niet te druk om maken. Als jij nog steeds het idee hebt dat het een goede vriend is dan zit het wel goed. Op het moment dat je daar aan gaat twijfelen, dan zou ik me pas zorgen gaan maken. 

[Tempesta]

@Tempesta : ik heb hem misschien iets te negatief afgeschilderd. Hij kan ook heel lief en meevoelend zijn, en hij geeft echt wel om mij hij kan er alleen niet goed tegen dat ik bepaalde verwachtingen, zoals er zijn voor elkaar, tav de vriendschap heb. Hij heeft voor de relatie met mij een relatie gehad met een heel opdringerig meisje dat letterlijk niet van zijn lijf kon blijven, en daardoor heeft hij een soort fobie ervoor denk ik. Ik begrijp dat, maar het is voor mij moeilijk om het etiket 'claimerig' opgeplakt te krijgen

Ok, dat verklaart het al wat meer. Misschien zoekt hij nog naar evenwicht, na zijn eerdere relatie met jou en met dat opdringerige meisje. Of heeft hij andere verwachtingen dan jij van een vriendschap.

Moeilijke situatie iig, ik hoop dat je er een beetje doorheen kunt komen .

[petra1963]

Ja, Myra, dat hoop ik ook voor je.. en dat het voor hem wat makkelijker wordt, zodat de vriendschap wellicht weer wat leuker wordt..

[myra]

dank u!

Moeilijk he...beiden om elkaar geven maar toch op een niet compatibele manier... 

[petra1963]

Ja, dat is moeilijk..

[Stev]

... en om het nog ingewikkelder te maken: mijn "probleem" is precies omgekeerd. Ik heb momenten dat ik het verschil tussen mijn huwelijk en een hechte vriendschap niet meer zie    Ik snapte het ook bijna niet toen Tempesta haar verhaal over haar beste vriend neerzette (een ander topic), waarom zij het slechts als vriendschap kon zien. Het kwam voor mij zo dicht bij de beleving van mijn eigen relatie, vandaar...
Ik kom hier nog op terug, ik ben hier maar heel even 

[Jovi_Hobbes]

Ik snap wat je bedoelt Stev. Tot gauw!

[Stev]

Ik heb het nu ergens anders een beetje toegelicht, dus hier kunnen we weer verder met het dilemma van Myra    en Tempesta