niet voor gevoelige zielen

[Thiotric]

Getverdegetverdedjumiljaardenondemiserie !!!!!!! ( Een "goed" gesprek gehad, op zich positief, kl*tegevoel achteraf). Er komt tien jaar frustratie boven nu denk ik. 
* Het volgende half blad heb ik zelf maar weer verwijderd, het schrijven deed deugd aan zich, en twas niet te lezen. *
Oef! 

[Zonnekind]

Ik kan me voorstellen dat het gewoon opschrijven al heel veel deugd doet. Misschien kan je je eens fysiek kei hard uitleven? Of eens een avondje weggaan met enkel vrienden? Of ... (als je een goede oplossing vindt, wil je die hier dan ook posten zodat ik ze kan doorgeven aan Viper? )
Dikke

[Thiotric]

Fysiek keihard uitleven ging niet zo goed vannacht, onze zoon had de buikgriep... twas al "fysiek" genoeg...
Weggaan.... de laatste jaren zitten we een beetje te veel moe te zijn... Nieuwe vermoeiende job, zware verbouwingen, voor de goedkoop zoveel mogelijk zelf doen, financieel op het kantje daardoor, veel spanning hier, .... de uren die over zijn wil ik meestal niet echt veel meer bewegen. Ik ga om de paar weken met een vriend racen op een baan met een pocket-bike, daar kan ik me echt enorm op uitleven, en het is vreselijk zwaar voor de fysiek! En ik heb geluk dat ik een beetje muziekmaniac ben, daar kan ik mezelf zodanig mee doodmartelen dat op het moment dat ik dan de muziek afzet, de ellende mee wegspoelt. Zeer belangrijk: er moet metallica tussenzitten tegen de frustratie, liefst eerste platen, er moet Radiohead tussenzitten tegen depressie, en een stukje Pink Floyd als't echt slecht gaat. Liever wat mee lachen want eigenlijk is't geen toffe zaak hee ...( klinkt dit een klein beetje verstaanbaar?). Het kost u wel een halve nacht slaap per sessie    (  als de wekker afgaat !).
Als ik in de zomer kan gaan klimmen... dan kikker ik helemaal op... tis een beetje zoeken..., soms werkt het, soms niet...
Verder dezelfde vraag voor Viper...
Tis tenslotte niet te vervangen hee ? ( brrrr geen leuke gedachte)
Als ik 1 boodschap aan viper zou willen geven: Stel u elke dag de vraag of er iets zou doodgaan in jezelf moest Zonnekind niet meer bij je zijn, en dan denk je eventjes aan een fantastisch moment samen ( ik heb gelukkig een prachtzoon, da helpt), en dan maak je voor die ene dag een keuze, en die dag stel je je relatie niet in twijfel. (En ik hoop dat het een gewoonte kan worden.) Het grote voordeel aan dit systeem is dat ik dit smorgens doe ( net voor ik uit bed strompel), en dan is de dag nog fris, de frustratie slaapt nog, en dan is er meestal wel een sprankeltje goed-gevoel dat me de energie geeft om voor deze relatie te blijven vechten.
trug

[elke]

Dat vind ik geweldig. 

[vepa]

Fysiek keihard uitleven ging niet zo goed vannacht, onze zoon had de buikgriep... twas al "fysiek" genoeg...
Weggaan.... de laatste jaren zitten we een beetje te veel moe te zijn... Nieuwe vermoeiende job, zware verbouwingen, voor de goedkoop zoveel mogelijk zelf doen, financieel op het kantje daardoor, veel spanning hier, .... de uren die over zijn wil ik meestal niet echt veel meer bewegen. Ik ga om de paar weken met een vriend racen op een baan met een pocket-bike, daar kan ik me echt enorm op uitleven, en het is vreselijk zwaar voor de fysiek! En ik heb geluk dat ik een beetje muziekmaniac ben, daar kan ik mezelf zodanig mee doodmartelen dat op het moment dat ik dan de muziek afzet, de ellende mee wegspoelt. Zeer belangrijk: er moet metallica tussenzitten tegen de frustratie, liefst eerste platen, er moet Radiohead tussenzitten tegen depressie, en een stukje Pink Floyd als't echt slecht gaat. Liever wat mee lachen want eigenlijk is't geen toffe zaak hee ...( klinkt dit een klein beetje verstaanbaar?). Het kost u wel een halve nacht slaap per sessie    (  als de wekker afgaat !).
Als ik in de zomer kan gaan klimmen... dan kikker ik helemaal op... tis een beetje zoeken..., soms werkt het, soms niet...
Verder dezelfde vraag voor Viper...
Tis tenslotte niet te vervangen hee ? ( brrrr geen leuke gedachte)
Als ik 1 boodschap aan viper zou willen geven: Stel u elke dag de vraag of er iets zou doodgaan in jezelf moest Zonnekind niet meer bij je zijn, en dan denk je eventjes aan een fantastisch moment samen ( ik heb gelukkig een prachtzoon, da helpt), en dan maak je voor die ene dag een keuze, en die dag stel je je relatie niet in twijfel. (En ik hoop dat het een gewoonte kan worden.) Het grote voordeel aan dit systeem is dat ik dit smorgens doe ( net voor ik uit bed strompel), en dan is de dag nog fris, de frustratie slaapt nog, en dan is er meestal wel een sprankeltje goed-gevoel dat me de energie geeft om voor deze relatie te blijven vechten.
trug

Heilaba, ik ben vepa, nieuw lid sinds vandaag en dacht dat ik de enige was die met grote frustraties rondliep door het leven. Ik wil mijn relatie niet opgeven want ik ben tenslotte een vrouw en geef mijn kinderen graag waar ze recht op hebben en dat is een lieve vader. Maar hoe moet het met mij??Ik hou ook wel van harde muziek....laat steve Vai maar op me afkomen! Maar red ik uiteindelijk mijn relatie. Is deze kloof niet te groot???

Grtjs Vepa

[Ereinion]

Vepa, je kunt de kloof best overbrugbaar maken, maar dat betekend veel praten, rekening met elkaar houden en accepteren dat er af en toe moeilijke momenten zullen blijven.

[Jovi_Hobbes]

En er moet natuurlijk van beide kanten aan de brug over die kloof worden gewerkt

[Ereinion]

Ja, natuurlijk.

[Stev]

Maar helaas is het niet vanzelfsprekend dat iedereen hier over kan praten 

[Ereinion]

Da's helaas ook waar.

[Jovi_Hobbes]

Het lijkt me ook heel erg moeilijk, zeker als je partner in eerste instantie niet goed reageerd.

[vepa]

Tja, ik denk dat dat in mij geval omt door zijn opvoeding waar ik zijn ouders ook nooit de problemen hoor uitpraten. Er gebeurd iets, zij gaan even elk iets anders doen en daarna doen ze alsof er niets is gebeurd. Mijn man heeft dus nooit leren praten. Hij bekleedt beroepsmatig ook een hoge functie waarin hij mensen dingen kan opdragen zonder daarin te overleggen. Het is moeilijk, zeker als hij naar de buitenwereld toe doet alsof hij sex tof vindt, want hij lacht mee met de schuine moppen en vertelt er sonms, tot mijn grote verbazing, zelf!!!!!! En dan thuis kruipt hij doodleuk in bed zonder zelf een knuffel of nachtzoen. Maar iemand op deze site vroeg me of hij me laat weten dat hij van me houdt en het antwoord daarop is JA. Hij zorgt goed voor ons, kookt, ruimt op, gaat drinken halen 's avonds als we in de zetel zitten. Hij zal alles laten om het mij en de kinderen maar naar onze zin te maken. Hij heeft per slot van rekening ook mij al een paar keer vergeven als hij op mijn GSM ontdekte dat ik nog smsjes kreeg en verstuurde naar mijn ex-minnaar. Telkens vergeeft hij me, MAAR...................hij praat er niet over. Hij is één keer kwaad (als hij het pas ontdekt), praat dan de hele avond niet tegen me en de volgende dag praat hij tegen mij alsof er totaal niks is gebeurd.
Begrijpen jullie mijn frustratie??

[Zonnekind]

Hoi Vepa,

de situatie lijkt me niet eenvoudig. Mijn vriend gaat op het ogenblik van een ruzie of een probleem ook liever even weg maar zal er dan achteraf wel over praten. Ik praat het liever meteen uit maar goed, ik ben al blij dat hij er wel steeds over praat.
Heb je hem al eens gezegd dat je zelf wel graag over die dingen praat? Misschien weet hij het gewoon niet.
Als hij het wel weet maar het er gewoon moeilijk mee heeft kan je het stilaan wel opbouwen. Mijn vader is een weeskind en heeft nooit over iets leren praten. Over gevoelens praten kan hij nog steeds niet. Toch kan mijn moeder er ondertussen al "gesprekken" mee voeren na een ruzie of een discussie ofzo. Het grootste deel komt dan van haar uit. Ze stelt zelf vragen, vaak ja nee vragen zodat mijn vader er simpelweg met korte antwoorden vanaf komt. Het lijkt misschien stom maar uiteindelijk komt ze dan ook wel te weten hoe hij zich er over voelt en wat hij denkt. Het is ook wat omslachtig maar het is beter dan niets. Misschien kan je het ook eens proberen?
Een andere manier, maar die lijkt mij zo "gemaakt" is dat je een onderwerp kiest waar hij veel over weet en wel wat over wil praten, en dat je daar over begint te praten. Eerst gewoon maar na een tijdje ook wat dieper. Zo kan je dit opbouwen, eens een ander onderwerp kiezen enzo en zo leert hij er misschien ook wel over praten?

Ik hoop in ieder geval dat het in orde komt,
veel moed en sterkte!

[Stev]

Begrijpen jullie mijn frustratie??

Oh ja, absoluut!
Het is moeilijk als iemand zo wie zo al geen prater is, ook nog eens over intieme dingen te gaan praten. Dat verander je niet zo gauw maar de tips van Zonnekind kunnen een begin zijn.
Alles doen om het de partner en de kinderen maar naar de zin te maken, waar ken ik het van.... Het was voor mij ook DE manier om te laten zien dat je van iemand houdt (bij gebrek aan seks  ) Maar vreemd genoeg zijn de woorden vaak ook heel belangrijk. En inderdaad een knuffel of een nachtzoen... 

[Zonnekind]

Stev, ik doe dit ook nog steeds, mijn ventje lekker verwennen om hem toch het gevoel te geven dat ik alles voor hem wil doen ook al kan ik dat niet op de "juiste" manier tonen. Heel herkenbaar dus