De hoop (op sex) opgegeven. Hoe verder.

[Mute]

Ben al een tijd niet geweest op het forum, maar zit weer eens te browsen. Zeker omdat de frustratie weer oploopt. Mijn vrouw (Asexueel) en ik zijn een paar jaar bij een sexuoloog in therapie geweest. Dit is echt een aanrader/must. Zonder de terapie waren we denk ik niet meer bij elkaar. Zij ging eerst een paar weken alleen en toen wij samen (een paar jaar). Dit heeft ons erg geholpen de intimiteit weer terug te vinden. Ik begrijp nu dat ze echt geen zin in sex heeft, en dat het niet aan mij ligt. Ik hoef me dus niet afgewezen te voelen. Zij begint ook in te zien dat het voor iemand met sexuele behoeften geen 'viespeukerij' is, maar echt een levensbehoefte. Dus voor het begrip naar elkaar is dit heel goed geweest. Ik heb geleerd haar minder lastig te vallen, zij heeft geleerd ook te knuffelen en soms zelfs te zoenen. Dit is noodzakelijk geweest en is ook heel fijn.

Toch merk ik dat ik mijzelf nog steeds na al die jaren voor de gek houd. Ik blijf hopen op 'genezing' maar eigenlijk weet ik dat dit niet gaat gebeuren. Zeer frustrerend, maar ik heb mijzelf nu beloofd de feiten onder ogen te zien: wij zullen geen sexs meer met elkaar hebben. Niet omdat ze niet wil, maar omdat ze niet kan. Ze heeft alles geprobeerd, maar ze heeft het gewoonweg niet. Ik heb haar dit voorgelegd en gezegd dat ik wil stoppen met alle pogingen toch met ellkaar te vrijen (die meestal uitlopen in boosheid/frustratie) omdat het te veel spanning  brengt in onze relatie. Zij wil hier nog niet aan toegeven en vraagt om meer tijd. Voor mij is er tijd genoeg, maar het gaat volgens mij niet helpen, ik geef het op. Aan mij nu de taak om te kijken hoe ik met mijn frustratie om ga. Ik weet het nog niet, het blijft allemaal lastig.

[Edewecht]

Moedig dat je zo eerlijk naar julliezelf kunt kijken, Mute.
Veel sterkte!

[Milie]

Klinkt héél herkenbaar. Ikzelf ben de aseksuele, mijn vriend niet. Ik heb het hem verteld vanaf dag 1. Soms is het mij een raadsel waarom hij bij me blijft, moet zijn dat hij me graag ziet. Maar het blijft een opgave voor hem, zoveel is zeker. Wat ik kan aanraden: praten, praten, en blijven praten... 

[Dutchamoeba]

Hallo Mute, wat je nog zou kunnen proberen is samen met je vrouw op zoek gaan naar een compromis waar jullie beiden mee kunnen leven (bijv. geen penetratie, wel strelen op intieme plekken).

Ik wens je bij dezen veel sterkte toe!

[Koffie]

Ik kan me voorstellen dat jij die hoop opgeeft, je houdt jezelf iets voor dat je samen waarschijnlijk nooit zult bereiken. Maar wat ik me afvroeg: wat maakt dat zij nog meer tijd wil? Wat is haar uiteindelijke doel/hoop? En heeft ze die hoop echt, of wil ze dat niet loslaten omdat ze bang is dat dat het einde van jullie relatie betekent?

[Mute]

wat maakt dat zij nog meer tijd wil? Wat is haar uiteindelijke doel/hoop? En heeft ze die hoop echt, of wil ze dat niet loslaten omdat ze bang is dat dat het einde van jullie relatie betekent?

Dank voor de reacties. wel weer grappig/cynisch is, is dat we afgeopen vrijdag na een drankavond wel weer heerlijk gevreën hebben (geen penetratie, maar dat vind ik niet erg). Ik mag het er daarna nooit met haar over hebben, wat ze voelde en of ze het leuk vond. Dat is te intiem denk ik.

Maar @Koffie, ik weet niet waarom zij denkt dat ze met meer tijd wel gaat veranderen. Zij is erg met haar emotie en bewustzijn bezig, mogelijk kan dat wel helpen met begrijpen hoe ze met intimiteit omgaat. Ik denk dat het haar hoop is er achter te komen wat haar emotionele blokkade veroorzaakt. En ik denk overigens ook dat ze bang is dat het het einde van onze relatie wordt (of misschien wordt ze ondertussen ook wel gek van mijn gezeur  ). We praten daar in ieder geval niet echt over. Zoals gezegd, ik heb nog de tijd, want ik houd vreselijk veel van haar en wil zeker niet van haar af. Hoe het verder gaat lopen zullen we dus moeten zien. Dank voor jullie reacties in ieder geval. Het is fijn dat er mensen zijn die "mee luisteren", want in mijn omgeving wil/mag ik dit met niemand delen.

[Koffie]

´Wil´ik niet delen kan ik begrijpen. Het is een intiem onderwerp. Maar 'mag' niet wordt wat ingewikkelder. Ik begrijp dat het een te intiem onderdeel is van jullie relatie om met jan en alleman te bespreken, maar ik vind wel dat iedereen het recht heeft om iemand in vertrouwen te nemen. Over andere onderwerpen dan seks heb ik dat ook wel gedaan hoor, in relaties. Het blijft de vraag of de buitenwereld begrijpt wat er speelt, mensen hebben vaak sneller een oordeel dan begrip.

Moeilijk dat jullie hier onderling zo moeilijk over kunnen praten.
Heeft je vriendin hulp bij het onderzoeken van hoe ze met intimiteit omgaat? Deelt ze daarover wel dingen met jou?

[Mute]

Ze heeft bij haar tocht naar intimiteit en haar eigen emotie, geen hulp en deelt niet echt wat met mij. Ze is na de therapie klaar is met hulp. De therapeute was niet atijd zo aardig. Ze denkt er zelf uit te komen en ik kan daar ook niet echt mee helpen. En inderdaad denk ik dat anderen dit probleem ook niet begrijpen, en misschien ben ik ook wel bang om niet als "echte man" gezien te worden ;-) Want een man hoort goed in bed te zijn en sex te hebben. Dus het zit ook in mij dat ik er met niemand over spreek.

[Keepie]

Hallo Mute,

Ik begrijp je verhaal heel goed. Mijn vriend is aseksueel. We zijn wel intiem maar meer niet. Heel af en toe komt er seks van als ik aandring, maar sinds ik weet dat hij aseksueel is doe ik dat niet meer. Ik wil hem niks opdringen. ik heb ook gedacht dat het aan mij lag. Ben ik niet aantrekkelijk voor hem, ben ik te dik etc.? Ik mis vooral ook de spanning. We zijn maatjes maar is dat genoeg?  Ik vind het heel lastig maar wil hem niet kwijt. Ik realiseer mij ook dat ik het zal moeten leren accepteren, hij mist immers niks. Ik hoop dat het mij lukt maar hoe...?

[Koffie]

Wat ik mij van de aseksuele kant afvraag.... hoe zit dat dan voor jullie met dat maatjes zijn, voor je gevoel? Voor mij zit er achter een liefdesrelatie een heel ander gevoel dan bij een 'gewone' vriendschap. Een gewone vriendschap geeft mij het gevoel van maatjes te zijn, zonder de diepere verbinding die ik voel als het om een liefdesrelatie gaat. Ik heb de indruk dat dat bij 'jullie' wegvalt als seksuele gevoelens wegvallen. Dat is iets wat ik nooit goed heb kunnen begrijpen en waar ik in relaties ook niet goed mee kan omgaan, omdat het voor mij dan net is of de liefde wegvalt als je geen of beperkt seks hebt. Met iemand die mijn maatje is wil ik ook niet zo knuffelen, daar wil ik niet tegenaan zitten of liggen... Maatjes zijn is voor mij van een heel andere orde. En toch lees en hoor ik deze dingen vaak. Geen seks is 'maatjes zijn', 'leven als broer en zus'. Wat is dat met seks dat dat de doorslag geeft om te bepalen of het om een liefdesrelatie gaat?

[AniMeshorer]

misschien ben ik ook wel bang om niet als "echte man" gezien te worden ;-) Want een man hoort goed in bed te zijn en sex te hebben.

En wie heeft je dat ooit wijsgemaakt?  Een echte man, wat is dat? Wat mij betreft is goed zijn in bed en het vaak doen absoluut geen criterium. Veel vrouwen hebben trouwens graag een gevoelige man zonder macho attitudes. Een echte man is misschien net iemand die rekening houdt met zijn vriendin, en daarvoor gerust seks wil opgeven?

Laat in elk geval achterhaalde stereotypes niet tussen jullie in staan. Negeer commentaren als "je bent geen echte man" ; een echte man heeft een eigen mening en gaat niet gewoon met clichés rondstrooien dus zulke mensen die je dat verwijten zijn je aandacht niet waard.

[Partner-61]

Hallo
Ik was een tijdje niet meer hier. Ik heb ook ervaringen met mijn asksuele vrouw. Natuurlijk probeer je samen verder te gaan omdat een relatie uit meer bestaat als alleen sex. Je wilt niet alles opgeven omdat er op dat ene gebied niets gebeurt.
Het blijft echter een probleem en ik denk dat het op den duur niet op te lossen valt. Vooral als, zoals in mijn geval, ik het in andere relaties heel anders gewend was. Een seksuele relatie naast je aseksuele partner is ook geen eeerlijke oplossing. Voor mij bleef dus alleen nog de uitweg door het beeindigen van onze relatie. We hebben nog goed kontakt maar meer niet.
Alle anderen wens ik sterkte met het probleem en iedereen moet de oplossing vinden die het meest bevredigend is.
Groetjes.

[Mute]

Zucht.. Maatjes zijn is mij niet genoeg. Maar ik ben bang dat het of strijd blijft of dat we moeten afspreken nooit meer sex te hebben of intiem te zijn. Dan is dat in ieder geval duidelijk. Hoe en of het dan verder gaat moeten we dan zien. Maar of het gaat werken weet ik niet. Ik ben op zoek naar een sexua-psycholoog die mij met mijn frustratie kan helpen (als dat uberhaupt kan). Tips zijn welkeom. Wordt er een beetje depressief van.

Dank voor jullie reacties.