P-magazine: Hoe en wanneer kwam je er achter dat je a-seksueel bent?

[Ereinion]

Hoe en wanneer kwam je er achter dat je a-seksueel bent?

[Ereinion]

Ik kwam er nog niet zo lang geleden achter, toen ik de term tegenkwam in een tijdschrift. Na een zoektocht op internet kwam ik bij de engelstalige site terecht. Toen ik de informatie daar doorlas, kwam zoveel me bekend voor dat ik het gevoel had dat ik eindelijk wist hoe ik in elkaar stak. Eindelijk had het een naam.
Ik wist natuurlijk al wel langer dat er iets met me aan de hand was op seksueel gebied. Ik heb een seksuele vriend en op dat gebied klikte het niet goed. Dat zorgde voor problemen en dan ga je op zoek naar waar het vandaan komt. Maar omdat er zo weinig over dit onderwerp bekend is, heeft het heel lang geduurt voordat we wisten waar het aan lag. Nu heeft het veel duidelijkheid en rust in onze relatie gebracht.

[Jovi_Hobbes]

Ongeveer anderhalf jaar geleden via een tijdschriftartikel over de engelstalige AVEN. Wat daarin werd beschreven was zo herkenbaar dat ik zeker een week in een roes van geluk heb verkeerd omdat ik eindelijk wist wat er met me aan de hand was.
Het was echt een opluchting te ontdekken dat er meer mensen zijn zoals ik. En het is helemaal leuk dat we sinds oktober vorig jaar een eigen nederlandstalig forum hebben waarop we met gelijkgestemden van gedachten kunnen wisselen.

[myra]

Ik voelde me als tiener anders dan mijn leeftijdsgenoten. Ik voelde geen aantrekkingskracht zoals zij voelden. De tienermeisjes rondom mij verzamelden posters van acteurs en zangers die ze aantrekkelijk vonden en voelden zich aangetrokken tot jongens die ze kenden. Ik had dergelijke gevoelens van aantrekking niet. Ik voelde me alleen aangetrokken tot mensen die een vriendelijk, rustig karakter hadden, maar uiterlijke aantrekking was me vreemd. Ik kon natuurlijk wel iemand een mooie vrouw of man vinden, maar dat was eerder op een esthetisch niveau, zoals ik een huis, een landschap of een dier mooi gevonden zou hebben.

Toen ik 22 was, had ik nog nooit een relatie gehad. Ik dacht dat ik 'op zoek' moest gaan om 'normaal' te zijn. Ik ging dus wat experimenteren met jongens en seks gedurende een jaar of twee. Het viel me allemaal erg tegen. Ik vond seks helemaal niet boeiend, op bepaalde momenten pijnlijk en invasief, op andere momenten gewoon saai.
Ik maakte me wel erg zorgen hierover. Waarom vond iedereen seks zo geweldig en kon ik er niet van genieten? Ik kende niemand die erover dacht zoals ik, dus ging ik via google zoeken of er nog mensen bestonden die seks niet aangenaam vonden. Ik kwam toen uit op www.asexuality.org, een site met informatie en een forum rond aseksualiteit. Er bleken veel mensen te bestaan die mijn gevoelens deelden en dat was een hele opluchting voor mij. Sindsdien heb ik geen seksuele relatie meer nagestreefd. Ik ga voor diepgaande vriendschappen waarin een goed gesprek en af en toe een knuffel centraal staan.

[Knoddepropje]

Ik voelde mij dus al jaren  niet prettig bij seksuele handelingen, en had ongeveer een jaar geleden beseft dat ik het mezelf waarschijnlijk ook niet aan kon leren. Maar ik ging ervan uit dat ik de enige was, en heb dus ook nooit wat op proberen te zoeken eigenlijk. ik moest er maar mee leren leven dacht ik. En afgelopen oktober kwam ik bij toeval via een ander forum hier tercht. En tja, dat was een feest van herkenning eigenlijk Niet alleen op seksueel vlak, maar op meerdere vlakken. ik weet nu dat ik niet de enige ben, waardoor ik het ook eerder aan mensen durf te vertellen, en beter in staat ben om nee te zeggen tegen personen die blijkbaar meer van me willen. Want ik hoef het mezelf dus niet aan te leren, ik mag het gewoon niet prettig vinden. En eindelijk ben ik dus in staat omdat ook gewoon te accepteren en er zelfs blij mee te zijn. Eindelijk "moet" ik geen sex meer hebben om een normaal persoon te kunnen zijn, zonder me te hoeven schamen.

[TBW]

Hoe en wanneer kwam je er achter dat je a-seksueel bent?

-->

Ik voelde me uiterst gevoelig bij 'seksuele handelingen', zoals Knoddepropje zo mooi verwoordt. Ik beleefde er wel enigzins plezier aan, maar wist van mezelf dat zoiets enkel voortvloeide uit het feit dat ik die persoon zeer graag zag. Toen er, door allerlei natuurlijke omstigheden, een einde kwam aan onze relatie, wenste ik geen enkel contact meer voor ik datzelfde gevoel met een persoon zou ervaren - niet uit gewild celibataire overwegingen (dat zou nogal radicaal zijn), maar doodgewoon omdat het niet KAN, anders.

[Tempesta]

Tot mijn zestiende dacht ik dat ik gewoon een laatbloeier was. Ik vond jongens wel interessant, en soms best leuk om naar te kijken, maar ik had nooit de behoefte om ze veel aan te raken of wat dan ook. Toen ik op mijn zestiende een vriendje kreeg, deed ik wat iedereen doet met zijn/haar eerste: aanraken, knuffelen, zoenen. En op dat punt haakte ik echt al af en ben bij wijze van spreken gillend uit de relatie weggerend. Vervolgens heb ik een paar jaar doorgebracht met denken dat ik niet normaal was, afgewisseld met een paar andere vriendjes met wie het ook al niet lukte, om dezelfde reden.

Ik werd tamelijk wanhopig, tot ik op een gegeven moment in een landelijke krant een interview las met iemand die naar haar eigen zeggen ook aseksueel was. Elke zin die daar opgeschreven was beschreef precies hoe ik me voelde. Jovi_Hobbes verwoordt het mooi: ook ik heb een tijdje in een roes geleefd. Ik kwam bij het Engels forum terecht en heb daar nog veel meer gelezen over aseksualiteit. Eenmaal terug op aarde besefte ik dat ik nog steeds relaties wilde met jongens, maar dan zonder al het lichamelijke seksuele contact. En daar ben ik (helaas) nog steeds naar op zoek...

[ChibiFirli]

Ergens rond men 16 heb ik voor het eerst het woord aseksueel gebruikt om mijzelf te beschrijven . Dit voortvloeiend uit een merkbaar verschil met de rest (16-jarigen hebben nogal veel effect van hun hormonen , lijkt het). Daarna heb ik mij er niet zo veel meer met beziggehouden, op het occasioneel proberen te wennen aan zo van die dingen en absurde verklaringen proberen te verzinnen waarom ik anders was. Net zoals Knoddepropje had ik geen idee dat het zelfs mogelijk was dat er andere mensen zoals mij waren. Ik had al geaccepteerd dat ik raar was voordat ik per toeval op aven stuitte .