... omdat ze altijd zoveel te vertellen heeft, net een vervelende periode achter de rug heeft en nu in sneltreinvaart weer aan het opkrabbelen is. Ik ben in ieder geval fan!
:cake:
Yeah! :klap:
Fantastisch! :klap:
(wat is de contributie? Ik denk dit: :cake:)
:klap:
En van mij ook de verplichte contributie ! :cake: !
Goeie actie Ereinion!
:cake:
Alleen heeft ze 'm zelf nog niet gezien, geloof ik. :D
Misschien komt dat omdat ik nog geen contributie betaald heb.... :-[
:cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake:
Kom je Brummetje?
Gevonden!! :cake: (Ik vond m eerst niet, dus ik dacht: ze heeft toch geen geintje uitgehaald...? :-\)
Echt keitof van jullie! Super. :klap: :knuffel:
Zie net dat het al op 30 september is geopend. :D :schater:
:knuffel: Je hebt het verdiend!
We hebben je kluppie vast wat opgewarmd voor je zodat je in een heerlijk warm bedje terecht zou komen :klap:
Ahhhhhhh heerlijk! Vooral nu de herfst/winter eraan komt.
Lekker gezellig met z'n allen in 1 bed. :D
:D Wat jij wil!
Kussengevecht! >:D
Yeah!!!!!!!
Heb je wel genoeg kussens? Met veren? Dat maakt altijd zo'n hééérlijke rommel. :schater:
We kunnen een Amerikaans kussengevecht houden. Iedereen neemt zijn eigen kussen mee!
Ja, ik stop de mijne vol met knikkers, wedden dat ik win ;) En vervolgens niet kan slapen op mijn harde kussen :schater:
O, ik heb zo'n schuimrubber geval met nekbobbel. Die slaat niet zo lekker. :D
Liggen er in je verhuurhuis geen lekkere verenkussens?
O ja, genoeg. Moet ik die allemaal meenemen? ;D
JAAAAAA!!!!
:klap:
Waar moeten we zijn? :-\
We schuiven wel een paar bedden tegen elkaar. :D :schater:
Bij mij thuis? 8) Wie kan wanneer?
Nu! ;D
Ik kan ook nu. 8) ;D
/me pakt snel haar kussen van het bed......BANG!
/me rent snel naar haar huisje, en grist alle kussens die ze kan vinden, en gooit er twee naar Sismo, en twee naar Brummetje.
(ik bewaar er nog een paar, voor wie nog op komt dagen) :D
/me staat weer op en pakt twee kussens. Bang, Sismo's hoofd tussen de kussens.
;D
Oei, Sismo, je oortjes....... :o
/me pakt nog twee kussens en mept ze naar Brummetje toe.........raak!!!!!!!!!!!!!
Peter komt aanlopen,wil meedoen, maar ziet niets meer door de veren die inmiddels als dikke sneeuw door de ruimte vliegen.. ;D
En....
/me ziet een verbaasde Peter staan tussen alle ronddwarrelende veertjes en neemt hem te grazen! Bang!
/me ziet een nieuw slachtoffer en mept met een kussen, dat ze achter gehouden had, Peter eens flink om de oren.
/me duikt op vanachter Peter en richt haar aanval op Ienepien
/me krijgt zomaar een mep van Ereinion, waarbij haar bril afvliegt, en de helft van haar krulspelden. Het is nu net een ragebol, die als een blinde mol wat verdwaasd rond kijkt naar z'n volgende slachtoffer.........
/me grijpt haar kans....jiehoe! Ienepien weet niet wat haar overkomt!
/me was niet berekend op die aanval, dus ligt helemaal verwenteld op de grond.
/me komt verbaasd binnenlopen en ziet dat ze haar kussen vergeten is...
/me gooit snel een van haar kussens in de richting van Jovi.
/me stort zich nu bovenop Brummetje
/me duikt onder het bed.
/me sleurt Brummetje aan haar benen onder het bed vandaan
/me heeft haar brilletje weer gevonden, en helpt Ereinion (toch? ;D) om Brummetje aan haar benen te trekken.
/me rent gillend van plezier rond het bed. Elke keer kussens ontwijkend.
/me ziet Brummetje haar kant opkomen. En Brummetje ziet gelukkig door de ragebol niet, dat ze gevaar loopt.
Peter gooit een extra groot en zwaar kussen naar Brummetje
/me zoekt al haar krulspelden bij elkaar, en mept Peter in de tussentijd nog even knock-out.
/me had dat niet verwacht en valt door het grote kussen om. Maar staat snel weer op en mept Ienepien met het grote kussen.
/me valt neer, met al haar gevonden krulspelden, die weer overal heen schieten.
/me kruipt uit de kast (niemand heeft haar gezien) en zoekt een groot kussen om Ereinion eens flink te grazen te nemen...zij ziet er nl nog te ongeschonden uit....
/me denkt: Sismo uit de kast? Zat ze er in, dan? En wat is ze nu? ;D
/me zoekt alle krulspelden weer bij elkaar, en bergt ze vlug in de zak van haar schort.
/me legt tussendoor aan Ienepien, die haar verbaasd aankijkt, uit dat ze geheel aangekleed uit de kast komt.... ;D
/me mept haar dan meteen met een kussen wat al aardig leeg is, de veren blijven maar ronddwarrelen....
/me moet ineens ontzettend lachen, en ziet daardoor die aanval niet aankomen, waardoor haar brilletje weer van haar neus valt.
/me krijgt wel een beetje medelijden met Ienepien, al wéér haar brilletje kwijt...
/me besluit Ienepien te helpen en mept Peter weg, die net nog een aanval op haar wilde inzetten.
Peter mept Sismo weg. En grijpt het kussen van Jovi. En gaat weer in de aanval. Nu ook op Ereinion, die nog steeds overeind staat..
/me kruipt stiekum in de kast, die nog openstaat, en trekt 'm achter zich dicht.
Peter doet de kast snel op slot.
/me valt tegelijk Sismo en Peter aan
/me ROEPT HARD: ROT MARC-MARIE!!!!!!!!!!DOE OPEN!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
/me begint keihard te lachen en rent zo snel ze kan naar de wc
Peter tackelt Ereinion en slaat haar met een kussen op haar hoofd.
/me grijpt naar een kussen dat vlak bij ligt, maar kan er net niet bij
Peter holt hard weg, gaat op de wc zitten en doet de wc deur op slot.
/me bonkt op de deur, want ze moet nu wel erg nodig
Peter blijft rustig op de wc zitten, en gaat heel hard lachen.
/me begint te jammeren
Peter roept door de deur dat er vast nog wel een emmer staat..
/me bedenkt dat het te laat is :78:
Peter rukt de deur open, rukt Ereinion naar binnen en holt zelf snel weg..
/me roept heel hard of er nog een schone broek ligt in de kast waar Ienepien zit
Hoor ik Ienepien daar wat terug roepen ?
/me houdt het niet meer van het lachen en moet dus intussen ook erg nodig.
/me verlaat de wc, zodat Sismo er op kan
/me is erg blij...nèt op tijd kan ze haar plasje doen, maar wie staat er al weer aan de deur te rammelen?
/me gilt uit de kast, dat hier héél veel onderbroeken liggen. En ook boxers en strings. En ze gilt, dat er oók muizen zitten!!! :o
/me pakt de koevoet die op de trap ligt en bevrijdt Ienepien uit de kast
/me rolt helemaal ondersteboven uit de kast, met alle strings, boxers en tenten( ;D) bovenop haar. vrolijk wipt er een muis over de hele stapel weg, en rent richting Peter.
/me zit inene bovenop de kast (ja muizen he ;D).
Aha ! Hoe krijgen we Brummetje boven op de kast ? Ja ! Met muizen ! ;D
/me ziet geen verschil tussen mensen en muizen en mept de muis op z'n snoet.
/me ziet gelukkig, dat de muis niet meer beweegt, en besluit dapper om hem aan z'n staart te pakken en uit het raam te mikken.
/me moet even lachen hoor :rollol:
/me maakt gebruik van de verwarring, rent naar de hoop onderbroeken, ziet haar klompen liggen, trekt ze aan, vist nog even een rode string mee en gaat naar de wc op de deur staan bonzen.
Ienepien in een rode string ? :rollol:
/me beseft dat ze de muis helemaal niet kon meppen, want ze zat zich op de wc af te vragen wie er op de deur stond te bonzen....
Citaat van: peter1963 op oktober 14, 2008, 01:20:40 PM
Ienepien in een rode string ? :rollol:
Waarom niet? Ik heb een rode, een zwarte en een creme. Mogen oma's dat niet dragen, dan? ;D
/me begint zich af te vragen, of er nog een stukje tussen had gehoord, of dat Sismo dat gewoon vergeten is.
/me zit nu lekker op de wc, en past of de string van Brummetje wel om haar dikke boerenkont past.
/me is nu de draad kwijt.....
/me roept haar poezen erbij, om de draad te zoeken.
/me roept ook haar Gizmo er even bij (nog steeds van bovenop de kast). ;D
/me denkt: als Brummetje een poes heeft, waarom zijn er dan nog muizen in haar huis?
/me moet lachen en zegt tegen Ienepien dat Gizmo hartstikke bang is voor die kleine beestjes. :D (Echt waar.)
/me beseft nu inene dat ze dan ook niet haar poes kan roepen, voor de muizen...slim. :-X
/me smeekt Brummetje om van de kast af te komen, en weer mee te doen met het kussengevecht.
/me pakt alvast een kussen in de aanval.............
* Pinky komt binnenwandelen en wordt met strings bekogeld...*
/me wordt afgeleid doordat Pinky binnenkomt, wijzigt haar gooi-route en smijt het kussen Pinky's richting op.
/me loopt net in de weg en krijgt het kusen recht in haar snoet!
/me neemt wraak.....een heel dik kussen gaat richting Ienepien!
/me was er deze keer op bedacht, dat dat kon gebeuren, pakt het dikke kussen op, en gooit het terug.
/me is ook niet gek! Ze ontwijkt vakkundig het kussen door een snoekduik te nemen tot achter de kast.
AUW!!!
:rollol: :rollol: :rollol:
/me denkt, dat het mooi uitkomt, dat Pinky er nu is. Kan ze mooi helpen opruimen! ;D
/me kwam daar nu ook achter....hoi Pinky! :schater:
:schater:
Citaat van: peter1963 op oktober 16, 2008, 02:16:20 PM
Citaat van: Pinky op oktober 16, 2008, 12:22:43 PM
AUW!!!
Zat Pinky dan ook achter die kast ? ;D
Neej juist niet! Dat was het probleem! En dat dikke kussen was nog best zwaar! >:(
Maar... ik heb nu wel een string EN een kussen...hmmm... ineens dwaalt het woordje katapult door mijn hoofd...waar zou dat ineens vandaan komen? >:D
*zet haar meest onschuldige blik op*
Oeps! Wegwezen, hier. :o
Waar kunnen we Pinky goed opsluiten ?
In de kast of in de wc?
Muhahahaha.... moet je eerst voorbij mij en mijn geïmproviseerde katapult komen.... gna gna gna >:D
/me vraagt zich tegen wie ze dan aangebotst is!
Brummetje denk ik, want die heb ik ook een hele tijd al niet meer gezien.
/me ligt alweer op de grond, dat was dus Sismo die tegen haar aanbotste.
Oeps! Sorry! :schater:
/me slaat gelijk maar een kussen in het gezicht van Sismo, terwijl ze lacht. ;D
Heb je even tijd, voor een tussendoor-vraag?
Hoe is het met je steunzolen? Werken ze écht nog niet? En waarom duurt dat zo lang? :-\
Nou ja het gaat geloof ik steeds beter. Heb nu ook goede schoenen gekocht. Die echt stevig zijn. (Wandelschoenen.)
:klap:
* En daar schoot ik een kussen af met de mooie rode string! En in volle vaart vliegt ie door de kamer! *
Trouwens, wel wazig dat dat allemaal zo lang duurt dan eigenlijk. Nou ja, geduld is een schone zaak!
De string schiet in slow motion en het kussen vliegt ook in slow motion. Daarom duurt het zo lang ! ;D
Ja, met snelheidsstrepen achter zich aan trekkend gaat hij razendsnel maar in een Matrix achtige slowmo move door de kamer. Echt cool. Dat ik dat kan he?
Het is geweldig!
Brummetje, je had het er een paar maanden geleden over, om eens naar je geboorteland te gaan.
Heb je die plannen nog? :-\
Ja nu mijn broertje geprobeerd heeft in Curaçao te werken, dacht ik eraan om ook ooit eens in het buitenland te gaan werken. En dan dus in mijn geboorteland in het tehuis waar ik gewoond heb.
Ze zeggen altijd: schrijf eens naar Spoorloos. Maar dat vind ik denk ik toch wel eng. (Anders had ik het nml vast wel al gedaan.)
Is gerust een goed idee. Maar iemand moet je wel even over de streep halen.
Maarre, ken je de taal? Het lijkt me vreselijk, dat als je eindelijk je moeder/vader/broer/zus in de armen kan sluiten, je niet eens met ze praten kan. :-\
Nee dat (nog) niet. Mijn vader zegt ook vaker: Haal NOI/LOI enz in huis! Ik leer best makkelijk talen.
Dat moet je dus wél gaan doen. Ooit komt het er een keer van, dat je ze gaat zien.
En dan kan je lekker praten met ze zonder tolk ertussen.
Is het Spaans? :-\
Ja is toch leuk. Kan je je alvast inleven!
En zo'n taal is nooit weg. Vooral ook omdat je in het tehuis wilt werken.
Ja weet ik.
Maar dan kom ik op tv met mijn lelijke hoofd. :-\
Pardon...Je mooi geknipte koppie!
Je was een kanjer, weet je nog?
Hadden jullie deze al van mij gezien?
(http://i208.photobucket.com/albums/bb282/Brummetje/Foto0060kleiner.jpg)
Het groeit alweer.
:rollol:
Lachen, dat shirt. :klap:
Je ziet er juist vet leuk uit! Of je me nou gelooft of niet, tis gewoon zo! Lekker gaan met die banaan! Je bent leuk!
Leuk ! :klap: :)
Mooi!
Mag je dat shirt wel aan op je werk?
Heb geen werk meer...
Oei, hoe kwam dat zo? :knuffel:
Toch niet geschikt voor sales enzo. :-\
Wat sneu nou! :knuffel:
* Gabrielle komt toegesneld met de zachtste kussens ...*
:knuffel: Hè bah. En nu?
Maar weer opnieuw werk zoeken
Check dit: http://www.youtube.com/watch?v=D5f6sZoFIfI&eurl=http://www.viva.nl/2008/10/22/energie-voor-tien/
Citaat van: Brummetje op oktober 23, 2008, 07:35:48 PM
Maar weer opnieuw werk zoeken
Ah, wat naar nou ! BAH ! :-\
Veel succes dan!
Het filmpje is echt cool.
Citaat van: Brummetje op oktober 23, 2008, 07:35:48 PM
Maar weer opnieuw werk zoeken
That's the spirit! :klap:
Ik hoop voor je, dat het gauw lukt. :knuffel:
Vast wel! Gewoon volhouden Brummetje!
Gezeik met werk. Moest dus 8 dec op gesprek komen, contract bespreking. Niemand die zei dat ik m ook gelijk ging tekenen. En dat dat mijn eerste werkdag was. Ik heb aangegeven dat ik volgende week graag wilde beginnen, omdat ik deze week nog even naar mijn vriend wil (dat laatste heb ik dus niet gezegd). Ik heb m 3 weken niet gezien.
Word ik opgebeld dat ik dan maar deze week vrije uren op moest nemen! Want officieel is mijn 1e werkdag dus 8 dec, en ik heb getekend voor 38 uur wat ik deze week dus niet haal. Hállo, ZIJ gaan er zomaar vanuit dat ik deze week kan werken!! >:(
Ja, je had toch gewoon nog een opzegtermijn bij je vorige werk kunnen hebben?
Jij wilt toch werken? En jij bepaalt dus, hoeveel uur je in de week wilt werken, en wanneer persé niet, toch? :-\
Volgens anderen (op een andere site) blijkt maar weer eens dat ik (omdat ik nu eerst liever mn vriend even zie) helemaal niet wil werken.
Maar dat wil ik wel! Ik heb m alleen 3 weken niet gezien en hij mist me heel erg. Daarnaast is z'n vader zaterdag jarig. En ben ik vandaag toch niet lekker, dus maar goed ook dat ik voor a.s maandag heb gekozen.
Je moet je toch niet door anderen laten vertellen wat je wil? Dat weet je zelf toch het best?
Zou ik ook denken, Gabrielle !
Ik zou erom vragen of dat contract nietig verklaart kan worden en of je dan een neiuw contract vanaf volgende week kunt laten ingaan. Dat scheelt hun nu geld en jouw je kostbare vakantiedagen!
Zouden jullie van iemand van 16/17 verwachten, dat diegene op zichzelf woont, een heel huishouden runt, fulltime en vast ergens werkt en alle dingen zelf regelt?
Nee toch?
NEE! ;D ;D
Nee, zeker niet !
Dat zou wel bijzonder knap zijn, maar nee.....
Ik ken maar één iemand die op haar 16e op zichzelf is gaan wonen, maar dat is ook in alle opzichten een 'free spirit'. Ik ben zelf pas op mijn 25e het huis uit gegaan.
Citaat van: Brummetje op december 29, 2008, 11:25:09 PM
Zouden jullie van iemand van 16/17 verwachten, dat diegene op zichzelf woont, een heel huishouden runt, fulltime en vast ergens werkt en alle dingen zelf regelt?
Dit leek me eerst een verwijt naar je ouders toe, maar het gaat toch niet over jezelf, of wel?
Ik ben het huis uit gegaan toen ik 19 was. Ik wilde al veel eerder het huis uit, al vanaf dat ik 16 was. Maar of ik het dan gered had.. dat is een goede vraag. Ik durf niet te zeggen dat ik het dan wel gered zou hebben..
Nou het is de vraag van mij, waarom het zo voelt alsof ik maar blijf steken op die leeftijd, alsof ik niet verder kom. En geen verwijt naar mijn ouders toe, zij hebben het geweldig gedaan hoor, alleen snappen ze niet waarom ik geen baan kan houden, dat ik niet weet wat ik wil en dat ik vaak nog zo "kinderachtig" doe.
Mijn uiterlijk is niet 24, mijn gedrag is niet 24. Ik ben een 16 jarig meisje in het lichaam van een 24 jarige.
Misschien mis je de hormonen wel, die maken, dat je je volwassen voelt. Verantwoordelijkheid, zelfstandigheid, verstandelijkheid,
en ben je wel daarin blijven steken. Is misschien net zo moeilijk te begrijpen, waaróm het niet gebeurt, als dat ík nou als 51 jarige in de pubertijd zit. :-\
Het lichaam zit soms moeilijk in elkaar, en in sommige mensen zitten gewoon "kleine foutjes", maar ik denk, dat iedereen wel een "foutje" heeft. De één dit, de ander dat........ :-\
Ik wil gewoon niet dat het mn hele leven zo gaat, zoals het nu gaat.
Mijn vader vind dat ik maar op mezelf moet kunnen wonen, een baan van 40 uur moet hebben en daarnaast makkelijk ook nog het huishouden kan doen.
Maar ik kán gewoon niet echt alleen op mezelf wonen, 40 uur per week werken, een huishouden doen, dat trek ik niet. En dat kan ik niet zeggen, want dan vraagt ie: maar waarom niet dan? Ja geen idee pap. :-\
Ik kan al niet eens goed voor mezelf zorgen (drink al jaaaren veel en veel te weinig), laat staan dat ik met visite dan voor anderen zorg. (Doe ik dus ook niet, komt niet in me op om te vragen: wil jij (nog) wat drinken? Mijn moeder moet het me altijd voorzeggen.)
Lastig, joh ! :-\
De een ontwikkelt zich nu eenmaal sneller dan de ander. Overigens betekent het feit dat je iets liever (nog) niet doet, niet meteen dat je het ook echt niet zou kunnen. Waarschijnlijk red je het een stuk beter in je eentje dan je nu denkt, maar als je daar niet klaat voor bent dan is dat gewoon zo. Ik denk trouwens dat er ook erg veel dingen zijn in het leven waar je nooit helemaal klaar voor kunt zijn en waar je uiteindelijk pas mee leert om te gaan wanneer je er echt mee geconfronteerd wordt.
Kort gezegd: iedereen is anders en je kunt alleen zelf beslissen waar je je goed bij voelt.
Nou, ik zou ook niet een perfect huishouden kunnen runnen naast een fulltime baan. En de meeste mannen (sorry dat ik dit zeg, maar ik denk dat dat wel zo is, vooral van jouw vaders generatie) ook niet. Dus jouw vader ook niet. Of je hebt helemaal geen tijd meer voor jezelf en dat lijkt me ook niet de bedoeling.
En tegen visite kun je ook zeggen; het is zelfbediening. Ik schenk 1 keer in en dan moeten jullie het zelf doen. ;)
Er zijn overal wel dingetjes voor te verzinnen en je hoeft het niet te doen zoals je moeder het doet.
Jeetje, ik vergeet mijn gasten ook zo vaak. Echt te erg. Komen ze er bij vertrek ineens achter dat ik ook nog wijn voor ze in huis had gehaald. Was ik alleen vergeten te zeggen. Nou heb ik dat helemaal in huis gehaald (daar denk ik dan wel weer aan), maar vergeet ik het aan te bieden. Dus drinken ze de hele avond maar sapjes. Ach ja, en zo zijn er altijd wel dingetjes. Niet te streng voor jezelf.
;D :cake: ;D
Jaaaaaaaaaa.
Oh, nou begrijp ik het. Goed zo!
??? (ik niet)
Wat ben je toch af en toe een druifje....je stelde zelf de vraag aan Brummetje..... :P
Hèhè, ja, is ook zo. Nou weet ik het weer. Sorry, altzheimer, denk ik. ;D ;D
Maar fijn voor je, Brummetje. :knuffel:
:D
:schater:
Hé, over 4 dagen gebeurt het, Brummetje. ;D
:(
De laatste tijd heb ik soms last van mijn linkervoet, met lopen. Nou heb ik een aantal dagen andere schoenen aan, waar geen steunzool in kan (krijg de eigenlijke zool er niet uit).
Maar binnenkort weer mijn stevige schoenen met steunzolen aan.
Best lastig. :knuffel:
Ik ben al een tijdje aan het denken of ik wel kinderen wil. Ik denk nml van niet. Er zijn voor mij zoveel redenen om het niet te doen. En mijn vriend staat achter me, welke beslissing ik ook neem.
Ja, kinderen is wel iets om goed over na te denken. Heb je ze eenmaal, dan..... ::)
Ja, je kan niet ineens weer zeggen: doe maar weer weg. :o
Juist. En tot nu toe kan ik me op een gegeven moment (als het te lang duurt) echt enorm ergeren aan kinderen. :-[
Nou, dat doe ik ook hoor ! Vooral als ze mij te druk zijn, of te luidruchtig. Daar heb ik veel moeite mee.. :-\ Dan kan ik innerlijk ook heel boos worden..
Tsja, het verschil is ook wel dat het niet je eigen kinderen zijn. Je weet niet altijd waarom ze luidruchtig of boos zijn en bij je eigen kinderen weet je dat beter en weet je ook beter wat je daarmee kan doen. Daarnaast hou je onvoorwaardelijk van je eigen kinderen, terwijl je andere kinderen zo weer naar hun ouders kunt sturen.
Ik denk dat de beste manier om te beslissen of je kinderen wilt is te kijken naar of jij denkt een goede ouder te kunnen zijn voor dat kind. En als je kinderen al niet leuk vindt, zul je dus ook niet de ouder zijn die een kindje nodig heeft. Dan ben jij meer geschikt om de andere dingen in het leven te doen die mensen met kinderen weer niet kunnen of willen doen.
Maar als het je het voornamelijk vervelend vindt dat je de kinderen niet kent en niet weet wat je ermee moet doen, dan betekent het denk ik voornamelijk dat je graag nog dingen wilt leren om zo je eigen kindje op te kunnen voeden. Maar ik denk wel, dat als je meer twijfelt dan zekerheid hebt over je eventuele kinderwens, dat je beter even kunt wachten tot je meer zekerheid hebt over wat je wilt. Want helaas zijn er geen kinder asielen. Een kind is voor de rest van je leven.
Helaas? Het is maar goed dat die er niet zijn. Maar ik begrijp wel wat je bedoeld. Eigenlijk zou iedereen er meer over na moeten denken, te veel mensen nemen een kind zonder na te denken over wat het betekent. Tenminste, dat denk ik.
Helaas is inderdaad niet het goede woord. Want ook dieren in een asiel krijgen niet de behandeling die ze verdienen. Net zoals kinderen in een tehuis of in de pleegzorg, ondanks de goede zorgen van de surrogaat ouders. Het zijn toch niet de de echte ouders van deze kinderen. En die hebben ze wel nodig. Eigenlijk is het zo dat deze huizen helaas wel nodig zijn. En dan heb ik het niet over weeshuizen! Echt de kindertehuizen.
En Brummetje, ik heb altijd gedacht dat je het vanzelf zeker weet. Zo weet ik nu bijvoorbeeld heel zeker dat ik kinderen wil (terwijl ik in de pubertijd vastbesloten was geen kinderen van mezelf te willen!). Ik ben er ook klaar voor, als persoon. Alleen... mijn relatie nog niet. En daarom ben ik doodsbang dat mijn pil niet werkt bijvoorbeeld en ik per ongeluk toch zwanger wordt. Ik weet ook dat mocht het gebeuren dat het dan oke zou zijn. Het kindje is welkom en zal twee liefdevolle ouders krijgen en wie weet komt het tussen de ouders vanzelf helemaal goed. Maar ik wacht veel liever totdat het al helemaal goed is. Dan heb je niet meer zoveel werk als de baby er eenmaal is.
Dat is een goede keuze, Pinky. :knuffel:
Tsja, als je het om je heen vaak genoeg ziet misgaan. Kennissen met een kind die algescheiden ouders hebben (en dus de bijkomende ruzies), die een kind hebben met een one-night-stand, een kind om de ouders te binden. Kind die twee mannen hebben die claimen de vader te zijn...
Al met al, ik denk dat het geen goede basis is. En tot mijn spijt kan ik niet zeggen dat wie dan ook in mijn vriendenkring een kind heeft gekregen dat opgroeit in veilige omstandigheden. En dan bedoel ik voornamelijk geestelijk veilige omstandigheden. En dat wordt toch wel vaak over het hoofd gezien. Een kind heeft meer nodig dan een dak boven het hoofd en iets te eten en drinken!
Als ik mensen hoor over kinderen en dan soms het gemak waarmee besloten wordt een kind te verwekken, dan zijn ze vaak voornamelijk egoïstisch bezig en denken geen moment na over de taak die ze het kind meegeven nog voordat het geboren is! En dan hoop ik dat ik die mensen toch op andere gedachten kan brengen. Voor hun eigen kindje! Want die heeft anders niemand die het voor hem of haar opneemt. Dat wil niet zeggen dat mensen geen kinderen mogen krijgen van mij, maar ik wil wel dat ze er goed over nadenken wat ze doen en waarom ze dat doen.
Wat ben je tegenwoordig filosofisch bezig, Pinky. :klap:
Tsja, ik heb zo mijn heldere momenten ;D
Ik heb net iets gehoord (over mijn vriend, niet van hem zelf) waar ik echt niet blij mee ben. Dit doet pijn... :78:
Oeps dubbel. :-[
Dan kan je vast wel een :knuffel: gebruiken.............
oei, sterkte Brummetje!
Diegene die dat zei, die was er niet eens zelf bij.
Dus ik heb dr ff een mail gestuurd dat ze moet kappen, en dat het mij niks interesseert dat zij mijn vriend niet wilt geloven.
En ik kan zoooo hard zijn als zo iemand me dit flikt. Die mail was niet veel goeds.
Daarnaast heb ik dr eerst verwijderd bij hyves en daarna geblockt. En mn hyves op alleen vrienden gezet, zodat ook haar sv'tje mij niet lastig kan vallen (heb zo'n vermoeden).
Ik geloof dat ik iets gemist heb? ???
Beetje verwarrend, inderdaad.
Maar Brum, je zit precies op 500 postjes. :klap:
Hier krijg je een :cake: voor.
Oeh jaaah! :cake:
:cake:
Okeej, ff uitleg. :P
Een "vriendin" (L) van mijn vriend, gelooft zijn verhaal hoe het uit is gegaan tussen hem en 1e vriendin (I) niet. Dat is nml dat I hem heeft bedrogen en dat hij ze zelfs betrapt heeft.
L geloofd liever I, die natuurlijk zegt dat ze dat niet gedaan heeft. (Daar is ze bevriend mee, terwijl ze toendertijd zelfs voor mijn vriend heeft gekozen en zei geen contact meer te hebben met I.) Ze is er niet eens bij geweest!
Dus ik had L gemaild dat het me geen reet uitmaakt en dat het meer over haar en I zegt, dan over mijn vriend.
Tnx voor de :cake:
:cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake:
Ik meld me ook aan bij de brummetjes fanclub :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: voor iedereen die nog komt...
Jaja, nu je ziek bent, wil je Brum zeker ook ziek maken? :schater:
tsskkk!!!
:cake: :cake: :cake:
Het is dat ze niet dichterbij woont, anders had ik d'r verzorgd! :knuffel:
Aaah, vet lief!
Ja, écht wel............ :knuffel:
:knuffel: :knuffel: :knuffel: :knuffel: voor brummetje :-*
Citaat van: Ienepien op augustus 07, 2009, 06:40:33 PM
Jaja, nu je ziek bent, wil je Brum zeker ook ziek maken? :schater:
:schater: sjit, je heb me door :schater:
:rollol:
Joh, niets leukers dan bacterien en bacillen uit te wisselen... dat is ook intimiteit! ::)
eueueuehhhhh....
als je t zo ziet...
tja...
weetniet hoor... :schater: :schater:
;) :P :schater:
En Brum? Keelontsteking nu? ;D
Zou best gezellig zijn. Samen op de bank hangen. Heb je wel direct alle tijd om elkaar goed te leren kennen ;)
Man, we durfden geen van beide wat te doen. :schater:
Scheiters............... :P
:-[ ;D
De meeste vrouwen schijnen veroverd te willen worden.
Maar hoe dit dan gaat tussen 2 vrouwen?
Gewoon lekker zaterdag weer opstap gaan, komt helemaal goed!
Volgens mij is iedereen wel zenuwachtig bij de eerste ontmoeting.
En je hoeft elkaar helemaal niet "te bespringen" bij de eerste ontmoeting.
Die onzin proberen ze mij ook altijd wijs te maken! Meestal zijn diegene een stel stakkers die zelf helemaal niks durven.
Ik vind het ook wel fijn Mannetje. Ik hoef ook niet zo nodig gelijk besprongen te worden.
Gewoon lekker rustig aan.
Jaaaah en de klik, die is er zoiezo, dus dat scheelt wel...
Rustig an doen is eerlijk gezegt ook mijn streven, als je te snel gaat dan gaat het 9 van de 10 keer fout.
En dat wil ik nu eigenlijk liever niet....
Leuk om te horen dat het zo goed klikt tussen jullie twee!
Ja, en ook leuk, dat wij het op de voet kunnen volgen. :D
Zeker leuk!!!
Hmm, ik heb iets gemist. Waar kan ik het verhaal vinden, want dit klinkt erg leuk! :)
een hele gezellige en leuke dag in Emmen samen en veel plezier
Ja, morgen is het, hè?
Veel plezier samen, en stik niet van het lachen, anders hebben wij geen verhaal meer. :D
Even voor Ereinion:
Ik zag Albie's oproepje hier op AVEN en ik besloot om te reageren. Niet geschoten is altijd mis. En tot mijn grote verrassing kreeg 3(!) PM'tjes terug!
Toen zijn we gaan mailen en uiteindelijk ook msn. En dat klikte al heel goed. We waren volgens mij allebei bang om te snel te gaan. Zij zei in een mail een keertje dat ze graag naar de Efteling wilde gaan. Dus ik trok de stoute schoenen aan en zei dat ik dan wel mee wilde met haar naar de Efteling.
Maar dat wilde zij graag buiten schoolvakantie om en op doordeweekse dag. Alleen die schoolvakanties duren nog tot 6 september. En zolang wilden we niet wachten. Dus spraken we af om de 15e augustus naar de dierentuin te gaan. Alleen konden we daarop ook niet meer wachten en zij is altijd op dinsdag vrij, dus spraken we af om afgelopen dinsdag elkaar te ontmoeten. Zij kwam naar mij.
En dat was echt heel erg leuk. We hebben enorm veel gelachen. En het klikte goed. ;D
En nou morgen de date naar de dierentuin!
Veel plezier!
Dank jullie wel allemaal voor de lieve positive berichtjes
@ Ienepien
We zullen ons best doen om niet te stikken LOLLLLLLLLLLLLLLLLLL
Maar lol zullen we denk ik zeer zeker weer hebben, en we hebben ook al besproken dat hierna we naar amsterdam dungeon gaan en daarna t vondelpark in!!
Ook leuk!!
Jeetje, ik ben (stik ;D)jaloers op jullie. :P
:schater: :rollol:
::)
Maar nu ga ik lekker naar bedje toe. :wave:
slaap lekker :handschudden: :wave:
van mij ook nog veel plezier :) :wave: :klap:
Ik hoop dat jullie een heel leuke dag hebben.
Dat hoop ik ook. En wel voorzichtig bij de papegaaien en de puinquins he?!?!?!? :schater:
Pinguins? Was je erbij Pinkeltje? :o
Je zegt iets heel treffends nml! ;D
Jah idd!!
pinguins hebben we genoeg gezien vandaag...
Maar t was echt weer helemaal tegek. vonden we :D :D :D (http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/4d/Face-blush.svg/48px-Face-blush.svg.png)
OP t laatst nog ff over de kermis geweest, was ook leuk :D
ik was wel ietsje eerder thuis dan zij maar goed.
Zij kwam om ongeveer 10 over 12 ofzo thuis, en ik iets van half 12 ofzo...
T was een lange, maar vooral hele leuke dag geweest vandaag!!
Het verhaal van de pinquins zijn we nog te goed, dan? ;D
En leuk, dat het leuk was. :D
:schater:
Dr zaten 2 pinguins in een soort van hol, maar de zon scheen op de wijzerplaat van daffies horloge, en die weerkaatste op de muur van die beesten.
En plotseling zagen we ineens dat die beesten steeds achter die weerkaatsing aanzaten, domme duffe beesten :rollol:
op een geven moment begon daffie expres met r horgloge heen en weer te bewegen, en die beesten rennen joh :rollol: :rollol:
hebben t gefilmd, dus ik hoop dat daffie m gauw op youtube zet zodat jullie t filmpie mee kunnen genieten :schater: :schater:
En leuk dat je het leuk vond dat het leuk was ienepien ::) ;D :D
Ik kijk al naar het filmpje uit. :P
http://www.youtube.com/watch?v=nHLwYKdvKRU
;D ;D ;D
Da's zéker ;D ;D ;D
Wat een giechels, jullie. Lijken wel een stel pubers. :schater:
(ik zou er zo tussen passen :rollol:)
:rollol: :schater:
:rollol: Wat hebben jullie toch met waggelende vogels! :rollol:
Oooh, geweldig filmpje!!!!
En wat leuk dat het tussen jullie zo klikt!
:rollol:
Briljant filmpje! En dat lachen werkt zeer aanstekelijk :D
Lollllllllllllllllllllll
zij is diegene die zo aan het lachen is hoor...
Maar idd, ze lacht aanstekelijk!!!
jah t was echt heel grappig, die suffe pinguins...
en wat we met wapperende beesten hebben?
tja...
euh... weetniet... hahaha
Ja ik heb dat er ook bij gezet op youtube, dat ik degene ben die zo aan het lachen is. :schater: ;D
:schater:
Tsja, zo te horen vonden de andere bezoekers het ook wel grappig!
Dit filmpje is erg grappig ;D
jah dr kwamen ook idd wat mensen voorbij die het grappig vonden, en 1 meneer die achter ons stond die had ook een horloge, dus die begon t ook te doen
waarop zijn vrouw (denk ik) zij: niet doen, zit die beesten niet te plagen of zoiets dergelijks...
Super grappig filmpje :rollol:
Mijn ouders moesten ook zo enorm lachen om dit filmpje.
Fijn dat jullie m zo leuk vinden. :schater:
Over je ouders gesproken: wat vinden ze van het idee, dat je nu een vriendin hebt?
Moesten ze er erg aan wennen, of duwen ze de gedachte weg?
Kan je er over praten met ze? :-\
En hoe is dat voor jouzelf, een vriendin ?
Mijn ouders zeggen: Als JIJ maar gelukkig bent. Ons maakt het niet uit of dat met een man of vrouw is.
Alleen dat ze echt mijn vriendin is heb ik nog niet durven zeggen. Ook nog niet dat ik zaterdag bij d'r slaap... ;D :P
En wat ik er zelf van vind: HELEMAAL GEWELDIG! Heb echt enorm last van lintwormen. :schater: (Ja Ienepien dat grapje houden we erin! :rollol:)
Ben echt zo blij met haar. Ze is lief, leuk, mooi, aardig, romantisch, geweldig, een lachebekje (ze heeft echt geweldige humor), lief-verlegen, niet te groot.
Hier heb ik (en zij!) altijd van gedroomd. En het komt nu voor ons allebei uit. Wat ben ik ongelofelijk blij dat ik op verzenden heb gedrukt.
Albie, luf jou! :knuffel:
Ik heb trouwens een filmpje gevonden, wat ik helemaal geweldig vind. Kan meestal mijn ogen niet drooghouden...
http://www.youtube.com/watch?v=m0aW1CQslDk&feature=channel_page
Ik wens jullie nog lang een lintworm ( ;D) en veel geluk samen.
En dan komt het met je ouders ook wel goed. :knuffel:
Idem. Ik ben echt superblij voor jullie! JEEUHJ!
We zijn idd naar A'dam Dungeon geweest. En het Vondelpark. Enne...daar hebben we gezoend. ;D ;D ;D
Maar echt, we zijn een wandelende attractie...! Werkelijk iedereen kijkt.
Dan is het wel leuk om te shockeren. Zoenen bijv als er mensen langs lopen. :P :D ;D
:schater: jah dat is echt leuk...
maareuh, ben zelf ook heel bilj met daffie, ze is heel erg lief, schattig, heel erg humoristisch, charmant...
Ben ongeloofelijk gek op dr,
ze is mn 1e vriendin en hopelijk ook mn laatste...
wil dr nie meer kwijt...
AVEN: Bedankt!!!!
Oja, ik heb dr spin laten ontsnappen...
Iedereen opgepast!
Nee geintje, hij zit gelukkig weer in z'n hokkie. Maar man, wat schrok ik mij dood zeg.
Ooohw... wat heb jij toch met vogels? (ik neem aan dat het een vogelspin is?)
Uhm ja...
:schater: :schater: :schater:
Ik wil jullie ongelofelijk veel liefde toesturen,
en ik hoop, dat jullie nog lang hier zullen posten.
Dit is gewoon zó positief voor het forum, daar is iedereen blij mee. :knuffel: :knuffel: :knuffel:
Citaat van: Brummetje op augustus 24, 2009, 07:25:49 PM
Uhm ja...
Oké, dit is duidelijk. Een serieus geval van vogeleritus.. sorry Brum.... gaat nooit meer over ;)
:schater:
:schater: :schater: :schater:
vogelerithus...
ajajaj klinkt ernstig....
Ja joh! Dat is het ook! Het betekent een leven lang gedoe met vogels... en daarna uitgelachen worden door omstanders vanwege het gedoe met vogels... tsja... niets meer aan te doen.
Pas maar op voor luistervinkjes en spotvogels. :schater:
:rollol:
:schater: :schater: :rollol:
Ik vind het super voor jullie!
Albie, hoe reageren jouw ouders? Op het filmpje was je nog zo verliefd op die jongen, maken zij er een probleem van?
Zij weten het niet en mogen het niet weten... :-\
Heel gelovig.
Hoewel we wel moeten oppassen... :o Ze liet het filmpje aan d'r moeder zien, en die heeft dus als titel: De spin van mijn vriendin. Of zoiets. :P
Dat kan je niet zo lang verborgen houden, toch?
Ik wens jullie succes met het (ooit) vertellen, dan. :knuffel:
dat filmpje waar ik moet die stomme gozer sta te zoenen, stamt al vanuit 2006...
en die zoen was in opdracht van wendy van dijk :banghead: :banghead:
wendy zag ons een kusje geven, en toen zij ze ineens:
ik zag jullie elkaar een hartstochtelijke zoen geven, doe dat nog ns...
dus wij in herhaling, camera dr vol bovenop en vervolgens hebben hun dr van gemaakt dat we minutenlang stonden te zioenen terwijl dat maar een zoen was geweest van hoogstens een halve minuut ozo...
:banghead: :banghead: :banghead:
En idd, me ouders zijn overdreven zwaar gelovig, en met name me vader, die zegt over homo's en lesbiennes dat dat apsoluut niet kan, dat dat buiten de natuurwet omgaat en dat dat heel smerig is enzo...
Oei, en dát soort mensen hebben dus nu een lesbische dochter................... :banghead:
Ik snap je dilemma. :-[
euh... biseksueel...
ik ben biseksueel....
jah, echt... ik haat dit soort lui die hier zo over denken...
mss dat ik daarom om die reden ook nu pas echt uit de kast begin te komen bij iedereen...
kweet nie...
Citaat van: Ienepien op augustus 26, 2009, 09:03:18 PM
Dat kan je niet zo lang verborgen houden, toch?
Ik wens jullie succes met het (ooit) vertellen, dan. :knuffel:
maar idd, het verborgen houden gaat haast niet, ben zo stapelgek op dat mens... zucht...
Tsja, ooit zul je het ze waarschijnlijk toch moeten vertellen. Het is wel wie je bent en dat kunnen je ouders met alle geweld van de wereld niet veranderen. Of ze het nu willen of niet. Ze kunnen niet anders dan het accepteren als ze je nog willen blijven zien. Ik hoop dat je de moed vind er ook bij hen voor uit te komen. En beter van jou dan van anderen.
Nou ik zal je eventjes vertellen dat ik dus apsoluut geen goeie band heb met mn ouders, met me moeder op zich wel, maar me vader wens ik de dood in...
vertel ik nog wel n keer... maar niet hier en niet nu...
Van mij krijgen ze niks te weten op persoonlijk gebied, alleen op algemeen gebied...
Och, je bent oud en wijs genoeg, toch? :D
In dat geval... dan is dat ook duidelijk toch? Waarom zou je het dan eigenlijk geheim willen houden? Of er moeite voor willen doen om het geheim te houden. Dat je ze het dan niet verteld dat snap ik, maar ik zou het denk ik dan niet geheim proberen te houden.
Maar goed, dat zeg ik nu op wat ik nu hoor. Jij zit er middenin en dan is de situatie vaak toch een stuk gecompliceerder. Want aan de andere kant, waarom de boel op de spits drijven en in meer problemen komen dan nodig is. Jammer dat het zo moet zijn... Ik heb je hier leren kennen als een lieve meid en je verdient ouders die houden van jou om wie je bent. Iedereen trouwens, maar jij helemaal. Ik hoop maar voor je dat je ermee om weet te gaan!
Maar gelukkig heb je nu een lieve vriendin om je daarbij te helpen!
ouders die van me houden, nou als je vader je helemaal total loss slaat omdat je elke keer een kleine fout maakt of omdat je bijv te laat thuis komt of om welke andere reden dan ook, dan houden je ouders nie van je hoor... :78:
:knuffel: Dat verdient echt niemand! Ik kan niet tegen dat soort mensen.. die zouden ze nou echt eeuwig op moeten sluiten... heb je aangifte van mishandeling gedaan of naar de kinderbescherming geweest (niet dat het in NL veel helpt, maar goed, beter dan helemaal niets doen). Bij de weg, alleen vertellen als je dat wilt he. Want dit is natuurlijk vrij persoonlijk allemaal. Nogmaals een dikke :knuffel: Die verdien je! Vraag maar aan Brum...
Die man is gefrustreerd. Maar het is níet jouw taak om dat op te willen lossen.
Woon je nog thuis? Anders snel iets anders gaan zoeken.....................
/me bedenkt zich het Den-Haag-verhaal nog van pas geleden, dus is het al in gang gezet? :-\
haha jah zal die knuf wel aan brum vragen hoor...
jah ik vertel t wel iln me eige fanclub dan :schater:
dis de fanclub van brummie...
nie van mij...
en daar ga ik dan ook wel ff in op je berichie...
Citaat van: Pinkeltje op augustus 26, 2009, 09:42:37 PM
:knuffel: Nogmaals een dikke :knuffel: Die verdien je! Vraag maar aan Brum...
Die geef ik d'r morgen zeker!
Jeeuhj! Goed zo! :D
Ik heb vanmiddag een afspraak bij de dokter... ;D
Een leuke afspraak blijkbaar...
Hoe is het gegaan, Brum? :-\
Ik heb een verwijzing! (http://vrouwenpower.nl/smilies/forumsmiley249.gif) (http://vrouwenpower.nl/smilies)
Woehaaaaaaa!!!!!!!!!!! :rollol:
Waarheen?
Naar Mars. ;D
Ik heb dat zomaar opgeschreven, omdat je onlangs naar Mars ging kijken, maar ik snap nu pas de dubbele betekenis van wat ik zei.
Citaat van: Ienepien op oktober 01, 2009, 08:10:21 PM
Naar Mars. ;D
Vrouwen komen van Venus, en mannen van Mars. :schater:
Oja, daar had ik nog helemaal niet aan gedacht! :rollol: :klap: :schater:
Wat is het VU?
Het VU is de genderkliniek in Amsterdam. Zit nu op iPod online. Iemand zonder beveiliging van zijn i-net hier.
Ik hoop dat je er snel terecht kunt en dat ze je kunnen helpen.
Waarom voel ik niet voor mijn ex wat ie voor mij voelt. Ben afgelopen weekend bij m geweest. Heb er ook geslapen...
Waarom ben ik toch zo'n kouwe kikker?? Waarom kan ik niet verliefd worden/van iemand houden? >:( :78:
Hoe zal het de rest van mijn leven eruit gaan zien? Is een relatie voor mij weggelegd?
Dat hoop ik ook, dat ze me snel kunnen helpen... Maar het duurt nog wel een half jaar voordat ik weer een oproep krijg, zo'n wachtlijst hebben ze. In ieder geval wil die vriendin die me gereden heeft, me dan wel weer rijden. Dat is wel fijn. :) En de wachtlijst geeft me tijd om na te denken en moed te verzamelen.. Dus zo erg vind ik het niet..
@Brum: ik word wel verliefd, maar op de verkeerde, ik vraag me ook af of ik ooit nog een relatie zal krijgen. Ben al zo lang alleen, kan me er echt wanhopig onder voelen.. Waarom anderen wel, maar ik niet ?
:knuffel:
Peter, ga jij trouwens naar de bijeenkomst? Weet zo ff niet meer of je dat al gezegd had. :-[
Ik mag trouwens eigenlijk helemaal niet zeuren, vind ik. :banghead: Ben pas 25. :-[
Brum, je hebt eens gezegd, dat je op zoek ging naar je 'wortels' je biologische ouders.
Is dat al gelukt? Of heb je het weer naast je neer gelegd?
Volgens mij komen al je problemen daar bij elkaar.
Als je eenmaal weet, waar je 'vandaan komt' kan je wat rustiger leven.......
Oei, waarom zeg ik dit allemaal nou weer? Geen idee.
Ergens gingen mijn vingers als vanzelf................
Als je er boos om bent, zeg je het maar, hoor. :wave:
Ik ben niet snel boos te krijgen hoor, Ienepien! :knuffel:
Misschien zullen er dan idd antwoorden komen. Maar dat alles is niet zomaar ff gedaan.
Je aanmelden bij Spoorloos? :P
Dat is toch dat programma waar ze iedereen weten te vinden?
Jazeker, en ze laten je nog heengaan ook, als ze ze gevonden hebben.
Dus, je kans, Brum. :D
Citaat van: Brum op oktober 05, 2009, 06:50:26 PM
Waarom voel ik niet voor mijn ex wat ie voor mij voelt. Ben afgelopen weekend bij m geweest. Heb er ook geslapen...
Waarom ben ik toch zo'n kouwe kikker?? Waarom kan ik niet verliefd worden/van iemand houden? >:( :78:
Hoe zal het de rest van mijn leven eruit gaan zien? Is een relatie voor mij weggelegd?
Ik hoop niet dat je erover nadenkt om naar hem toe terug te gaan? Anyway, het is niet zo gek dat je lastig van iemand kunt houden. Dat zie je sowieso vaker bij mensen die zijn geadopteerd! Vraag maar eens rond! Daarnaast denk ik ook dat je de ware nog niet tegen bent gekomen. Die ene man/vrouw met sprankelende persoonlijkheid die het beste in jou naar boven haalt! En in dat geval zul je echt wel het houden van gevoel beetje bij beetje leren kennen! Daarnaast ben je nu met zoveel andere dingen in je leven bezig (emotioneel gezien) dat een relatie nu misschien wel helemaal niet belangrijk is. Dat is mijn gedachte bij de verhalen die je hier opschrijft.
Nee ik wil hem niet terug. Zijn karakter is 3 keer nks! Dat merk ik elke keer weer, die jongen is ZO arrogant! :banghead: En zo egoistisch... Hij doet dingen die niet mogen, maar HIJ mag het wel, bepaald HIJ.
Ja ben idd met andere dingen bezig.
Mislukt mens ;D Brummetje daar ben ik het niet mee eens
ook al zet je er een ;D bij
je ziet er heel leuk uit niks mis mee
je haalt jezelf zo naar beneden en dat is nergens voor nodig
noem jezelf een appart mens of een bijzonder mens dat ben je wel net als ik
maar geen mislukt mens
groetjes van solo :wave:
Mooi gezegd, Solo. Je hebt helemaal gelijk.
Brum, bijzonder mens :klap:
Alleen muziek kan mij roeren en heel soms dieren.
Of als ik iets 'moeilijks' moet bespreken met iemand. Zo dacht ik tijdje geleden dat de overbuurvrouw mij ontweek, en toen vroeg ik ernaar, omdat ik er anders maar mee blijf zitten. En in zo'n simpel gesprek, dan heb ik moeite om tranen binnen te houden. Zo ongelofelijk stom! >:(
Maar mijn onderschrift hou ik. Omdat het voor mij zo voelt. Ik hoor hier niet. Als er al een god bestaat, dan heeft ie nooit gewild dat er mensen zijn zoals ik.
Zou je dit niet eens door willen praten met iemand die je hiermee kan helpen? :-\
http://asexuality.org/du/index.php?topic=2111.new#new
Hier heb ik Brum ook al aangeraden eens hulp te gaan zoeken.
Mensen met een laag EQ kunnen problemen hebben met het herkennen en begrijpen van eigen en andermans gevoelens. Ze zijn niet altijd in staat om hun gevoelens op de juiste manier tot uitdrukking te brengen. Ze hebben ook vaak twijfels over wie ze zijn en wat ze uit het leven willen halen. Verder hebben ze weinig vertrouwen in zichzelf en in hun mogelijkheden. Meestal hebben ze problemen met het tonen van liefde, medeleven en compassie naar hun medemensen. Over het algemeen voelen ze zich ongemakkelijk met intimiteit en kunnen ze zich moeilijk aan een ander geven.
Citaat van: Brum op oktober 12, 2009, 04:22:24 PM
Alleen muziek kan mij roeren en heel soms dieren.
Of als ik iets 'moeilijks' moet bespreken met iemand. Zo dacht ik tijdje geleden dat de overbuurvrouw mij ontweek, en toen vroeg ik ernaar, omdat ik er anders maar mee blijf zitten. En in zo'n simpel gesprek, dan heb ik moeite om tranen binnen te houden. Zo ongelofelijk stom! >:(
Maar mijn onderschrift hou ik. Omdat het voor mij zo voelt. Ik hoor hier niet. Als er al een god bestaat, dan heeft ie nooit gewild dat er mensen zijn zoals ik.
Je hebt dus het gevoel wel, het moet alleen even getraind worden.
Brum, zoek hulp! Dit kan je helaas niet hier via deze site oplossen! En je blijft maar tegen problemen oplopen :(
Mijn tip, dramatherapie. Dan kun je de emoties ook gelijk leren herkennen bij anderen en je daarin oefenen. Het ook leren herkennen bij jezelf. Dat is zo fijn. Maar goed, ik weet niet hoeveel jij van toneel etc houd. (ik ben nu ook stiekem een beetje reclame aan het maken voor mijn beroep). Ik wil alleen wel zeggen dat ik via creatieve therapie grote vooruitgangen heb gezien bij dit soort problemen (dus problemen met het erkennen en herkennen van emoties). Meer dan een psycholoog soms kan bereiken.
Wat vinden jullie van mijn avatar?
Nogal kijkerig. ;D
Ik had m gemaakt, en zag inene dat dat witte erop zat. Vond ik wel apart.
Hij is zéker appart, ja. Net of je verlicht wordt door iets mysterieus............ 8)
Citaat van: Ienepien op november 21, 2009, 10:43:25 PM
Hij is zéker appart, ja. Net of je verlicht wordt door iets mysterieus............ 8)
inderdaad! dat was vast de geest van 1 van de three stouges... larry,curly of moe.... wie precies zou ik niet weten maar het is vast die gast die zn vingers steeds in de ogen van die ander steekt.... en nu wou ie dat bij brum doen ;) :schater:
:rollol:
Ik vind hem erg mooi, Brum.
Het viel me op dat je je onderschrift toch hebt weggehaald.
Ja, deze avatar vind ik veel leuker dan je vorige!
Deze is leuk, ja !
Dank je wel. :)
Ik ben zo benieuwd naar aanstaand weekend. Alle 2 de dagen iets leuks.
Ik ben zo benieuwd wat er gaat gebeuren tussen hem en mij. Niet weten wat er gaat gebeuren is zooo spannend.
Ga je weer met hem op stap?
Naar de sauna, Mannetje. Let toch eens op! ;D
Ik heb nog niks over een sauna gelezen ???
Haha, ik zoek me rot, ik kan het ook niet meer vinden.......... 8)
Ik wist het ook niet.. ;)
Mooi ontwerp voor je tattoo, Brum! Heb je hem inmiddels al?
Nee nog niet, ik heb m laten verplaatsen naar 25 maart. :P
Waarom? Twijfel je nog? Of zie je er tegen op?
Verplaatsen? Ik wist niet dat dat kon,... dus nu heeft 25 maart een tattoo? ;D
Ziet er leuk uit!!
Waar zal de tattoo komen? Op je onderrug?
@ Ereinion: Vanwege die man die ik leuk vind. ;)
@ Drisos: ;D
@ Momo: Hij komt op het bovengedeelte van mijn rug.
@ Iedereen die m leuk/mooi vind: tnx!
welk beestje staat er op je avatar, Brum? is dat een prairiehondje?
Ehm, al sla je me dood...
Zag hem in de dierentuin toen met die date met Albie. (Toch nog steeds mijn leukste date ooit.)
Het is wel een lief beestje.
Ben je er al uit wat je met je tattoo doet?
Nee, ineens weet ik het gewoon niet meer. :78:
Maar ik heb nog de tijd.
Dat heb ik wel met meer dingen, dat ik denk: Ehm moet ik dat nog wel doen, moet ik er nog wel mee doorgaan?
Citaat van: myra op januari 11, 2010, 06:20:47 PM
welk beestje staat er op je avatar, Brum? is dat een prairiehondje?
Ik moest ook even goed kijken. Schattig is ie zeker.
Als je iemand loslaat, komt diegene naar je toe...
Ik push hem niet, niet dat ik elk weekend af wil spreken, of het liefst al bij hem zou willen wonen. En ik merk al langzaamaan dat ie dichterbij me komt. ;D
Dus misschien als ik "hard to get" (als in relatie, niet qua seks) speel, dat ie me dan wel ziet zitten over een hele poos.
Iemand weet pas wat hij mist als hij het niet meer heeft. Soms helpt afstand dus zeker.
"Hard to get" is heel gevaarlijk.
Wat bedoel je precies Mannetje?
Ik bedoel iig gewoon hem loslaten. En dat ik dan wel zie, of hij over een tijdje denkt: "Ze is toch wel heel erg leuk." Als dat niet zo is, is het trouwens ook goed hoor.
Jij bedoelt precies jezelf zijn, en niet wanhopig je best gaan doen om leuk te worden gevonden.
Dát is de goede insteek. Wees jezelf. :knuffel:
Bij hard to get zit ik te denken aan ongeintresseerd en afstandelijk doen. Je kan beter gewoon je eigen blijven, zoals Ienepien omschrijft.
O zo. Nou ik ben iig niet ongeinteresseerd/afstandelijk.
Wel mezelf, maar niet dat ik gelijk toehap als hij iets leuks zegt. Of hem claim zeg maar.
OK, dan heb ik het idee dat je het wel goed aanpakt.
Brum heeft zichzelf hier uitgeschreven...................... :'(
Ik zag het. Jammer! Dat had ze niet hoeven doen. Maar goed, ik denk ook dat ze vanzelf wel weer terugkomt. Zoals ze zelf ook aangeeft is ze nogal impulsief. Waarschijnlijk heeft ze zichzelf in een impuls uitgeschreven, maar wie weet komt ze snel weer terug. Hoe dan ook, ik hoop dat het goed met haar gaat.
Ja, ik wist het al van Brummetje. Ze was vanmiddag bij mij op bezoek. Het was gezellig.. maar helaas heeft ze zichzelf uitgeschreven..
Weet je toevallig ook waarom? Als je het wilt zeggen hoor. En natuurlijk als dat van Brummetje zelf mag!
Nee, ik weet niet waarom. Dat vertelde ze er niet bij..
oohw, ohke
Jammer...
Citaat van: peter1963 op maart 06, 2010, 07:55:58 PM
Ja, ik wist het al van Brummetje. Ze was vanmiddag bij mij op bezoek. Het was gezellig.. maar helaas heeft ze zichzelf uitgeschreven..
Dus ze heeft de kasteelheer in eigen persoon mogen ontmoeten? ::)
Citaat van: Pinkeltje op maart 06, 2010, 01:13:00 PM
Ik zag het. Jammer! Dat had ze niet hoeven doen. Maar goed, ik denk ook dat ze vanzelf wel weer terugkomt. Zoals ze zelf ook aangeeft is ze nogal impulsief. Waarschijnlijk heeft ze zichzelf in een impuls uitgeschreven, maar wie weet komt ze snel weer terug. Hoe dan ook, ik hoop dat het goed met haar gaat.
Inderdaad, gewoon weer een wispelturige actie.
Brum je bent gewoon altijd welkom hier als je weer terug wilt komen!
Tot volgende week ?
Even mijn fanclub omhoog halen. :wave:
Ja, dan mag, maar dan moet je wel effe wat melden, hoor.
Hoe is het met je, wat doe je tegenwoordig, wat houdt je bezig??
Ben je verliefd, verloofd, getrouwd, zwanger of al moeder? ;D
Jij maakt het helemaal spannend!
Citaat van: Ienepien op januari 11, 2011, 10:09:24 AM
Ja, dan mag, maar dan moet je wel effe wat melden, hoor.
Hoe is het met je, wat doe je tegenwoordig, wat houdt je bezig??
Ben je verliefd, verloofd, getrouwd, zwanger of al moeder? ;D
Ja ik dacht: Ik maak het ff spannend. ;D
Met mij is het goed, althans redelijk dan. Ik heb gekloot met werkgever, werk sinds begin november al niet meer. Ik ben van mijn functie afgehaald en het werk dat ie aanbood kan ik niet doen. Dus ziekgemeld (depressieve klachten omdat ik mijn favo werk niet kan doen en vanwege een collega) en dat accepteert hij niet, dus ik krijg niet betaald.
Wat me bezig houd is mijn onderzoek bij de psych. En dus dat gedoe met mijn werkgever, wat ik moet doen enzo. :(
Ik heb een vriend en woon samen in het noorden.
Citaat van: Brummetje op januari 11, 2011, 04:05:25 PM
Ik heb een vriend en woon samen in het noorden.
Aaaaaaaaaahhhhhh, dat is goed nieuws. :cheerleader:
Voor de rest wens ik je veel sterkte. Het is altijd weer vervelend om dingen op te moeten rakelen bij een psych.......... :-\
Of heel verhelderend! Ligt aan de psych die je hebt. Anyway... vervelend van je werk. Hopelijk vind je snel ander werk!
Leuk,dat je nu een relatie hebt.
Dat van je werk is inderdaad wat minder. Hopelijk kom je daar uit, of vindt je ander werk wat je wel leuk vindt.
Fijn dat je weer terug bent, brummetje ! :cheerleader:
Tnx. :knuffel:
Ik voel me even verdrietig.
Mijn vriend kent namelijk via de site waar wij elkaar ontmoet hebben een vrouw. Die werkt bij Philips en heeft een zeer hoge functie, heeft een vriend, geen kinderen. Als kerstcadeautje krijgt ze een tv, maar werkt daarvoor in de plaats wel 80 uur per week.
Wat me verdrietig maakt, is dat ik geen goedbetaalde baan heb, dat ik mijn vriend niet kan trakteren op 3 keer per jaar op vakantie. Dat ik eigenlijk gewoon mislukt ben (zo voelt het), dat ik geen baan kan houden. Dat ik niet kan leren voor een goeie baan.
Ik vroeg hem: "Heb je niet liever zo'n vrouw, in plaats van mij?" Want hij heeft in het begin gezegd, dat hij graag wilt dat iemand zijn eigen centen verdient en dat doe ik niet, en komt er misschien wel nooit van.
:knuffel:
En wat antwoordde hij?
Die vrouw houdt trouwens geen tijd meer over om aandacht te besteden aan haar vriend. Dat lijkt me ook niet leuk.
Hij weet niet dat ik ermee zit. Wat hij zei op mijn vraag was: "Haar zie ik alleen maar in bed, jou zie ik ook nog als ik wakker ben." ;D
Ik dacht vroeger altijd dat ik helemaal geen talent had. Maar ik blijk het mis te hebben.
Pas sinds kort, weet ik dat het zo goed nummers kunnen onthouden (telefoonnummers, verjaardagen, mijn sofinummer) een talent is. En dat ik het toch ook wel als talent kan zien, dat ik zowat alle songs die ik leuk vind mee kan zingen, zelfs als ik het liedje jaren niet meer heb gehoord.
Deze man met autisme kan alle liedjes op de piano na 1 keer horen exact naspelen.
http://www.wimp.com/pianosavant/
Natuurlijk is dat een talent! :klap: Nu nog verzinnen wat je er mee kunt.
Wat vinden jullie talent van jezelf?
Ik heb een magnifiek talent om elke keer weer op mijn bek te gaan. En dat niet alleen, daarnaast heb ik nog het geweldige talent om elke keer weer op te staan en door te gaan! En dat laatste talent daar ben ik vooral heel erg trots op!
Oh ja, en ik kan goed taarten bakken die er geweldig mooi uitzien EN nog eens heel lekker zijn ook nog!
Mijn talent is dat ik verhalen kan verzinnen (en schrijven) die anderen boeien. Wat algemener gezegd ben ik creatief.
Ik wilde iets schrijven over 'als ik iets wil, dan ga ik ervoor', maar dat is een eigenschap en dat vind ik weer wat anders dan talent. Dit klinkt trouwens als een positieve eigenschap (en zo zie ik het ook), maar dat kan zo omslaan als ik niet uitkijk. Ik kan mezelf ergens helemaal in verliezen en daardoor de wereld om me heen vergeten. Als ik ooit zou kunnen leven van het schrijven, dan moet ik er toch echt iets anders naast blijven doen. Anders kom ik nooit meer buiten en zit ik alleen maar op de bank te schrijven.
Zo zie je maar weer: alles wat positief is, heeft ook een negatieve kant. Ik denk dat dat ook andersom geldt. Het ligt er misschien maar net aan hoe iemand is ingesteld wat bepaalt hoe diegene zichzelf ziet.
Dat denk ik ook. Alles heeft een keerzijde. Zowel positief als negatief. Het is maar hoe je het gebruikt!
Help me... :78:
Ik ben zo bang dat het een verkeerde hoofdpijn is, dat ik er straks niet meer ben.
Dit wil ik niet. :78:
Hoe kan ik stoppen met denken aan de vreselijkste dingen?
Door naar de dokter te gaan en uit te zoeken wat het wel is! Daarbij zijn tumoren juist vaak de dingen die je niet voelt aan hoofdpijn, maar hooguit aan druk of doordat andere functies van je lichaam raar gaan doen of je karakter ineens omslaat. Dus die heftige hoofdpijnen komen hoogst waarschijnlijk ergens anders vandaan! Stelt dat iets gerust? Besides... de dokter al eens gebeld?
En als het echt te erg wordt, kun je altijd naar de eerste hulp van het ziekenhuis gaan. Vanavond nog. Dan heb je des te sneller je geruststelling!
Er staat een doktersafspraak voor woensdag op de planning.
Kijk, en tot die tijd weet je toch niet wat het is. De mensen die er dood aan gingen (die ik ken in mijn kennissenkring) kwamen er vaak pas achter omdat ze een andere kwaal hadden die niet echt ernstig was maar ach... uiteindelijk toch maar eens naar de dokter gaan. Ik denk echt dat er niets aan de hand is. Waarschijnlijk is het een virus of een ontsteking of iets anders wat een antibioticakuur zo heeft opgelost. Of iets anders sufs zoals een naar binnen gekeerde puist (serieus, dat heb ik eens op mijn hoofd gehad en dat geeft een hoofdpijn!) Maar oke, dat voel je wel, als er een bultje zit, haha. Anyway, zolang je niet weet wat er aan de hand is, zou ik me er ook niet te druk om maken.
En nog een tip, ga NIET zoeken op internet wat het kan zijn. Dan kom je alleen maar horrorverhalen tegen van mensen die de uitzondering zijn op de regel, namelijk dat er nauwelijks iets aan de hand is. Zoals ik eerder al zei, een tumor voel je vaak niet 'ineens'.
Citaat van: Brummetje op januari 31, 2011, 11:37:16 AM
Ik dacht vroeger altijd dat ik helemaal geen talent had. Maar ik blijk het mis te hebben.
Pas sinds kort, weet ik dat het zo goed nummers kunnen onthouden (telefoonnummers, verjaardagen, mijn sofinummer) een talent is. En dat ik het toch ook wel als talent kan zien, dat ik zowat alle songs die ik leuk vind mee kan zingen, zelfs als ik het liedje jaren niet meer heb gehoord.
Deze man met autisme kan alle liedjes op de piano na 1 keer horen exact naspelen.
http://www.wimp.com/pianosavant/
Zeker is dat een taent ! Ik kan het echt niet ! ;) Verder: ik hoop dat je hoofdpijn niets ernstigs is. Het kunnen bijv ook erg gespannen nekspieren zijn, die je hoofdpijn veroorzaken. Verder ben ik het met Pinkeltje eens: ga niet zoeken op internet. Je vindt daar alleen inderdaad maar horrorverhalen. De vele mensen met wie niets ernstigs aan de hand is, schrijven hun verhaal niet op internet. Dat is ook een reden om voorzichtig te zijn met verhalen op internet. Ik hoop wel voor je dat je snel van je hoofdpijn afkomt.. Sterkte !
Stress om hoofdpijn maakt het natuurlijk ook weer erger. Gelukkig is het morgen woensdag en kan de dokter je hopelijk direct geruststellen.
En ja hoor. Dan komt de doktersafspraak dichterbij en heb ik inene geen last meer. :-X Aaarggh!
Toch gaan. Hij kan je misschien ook wel achteraf vertellen wat er aan de hand was en je zo geruststellen.
Inderdaad. En dan weet je ook wat het is mocht er een volgende keer weer zoiets gebeuren!
Had ik al gezegd dat het wrs spanningshoofdpijn is? Ik herken me er alleen grotendeels niet in, als ik de symptomen lees op het internet. Maar ja, ze zal het wel goed hebben.
/me is momenteel echt heel erg verdrietig.
Hebben jullie met z'n allen afgesproken om niet meer op mij te reageren? :-\ :-\ :-\
O, gelukkig ben je er weer. :knuffel:
Ik had je een mail gestuurd. :-[
Het is een eens in de zoveel tijd terugkerende kinderwens van mij (heel hevig) en het doet ongelofelijk zeer dat mijn vriend zegt nog niet klaar te zijn voor kinderen. Wetende dat hij een ex met kindje heeft gehad en dat hij bij de dood van zijn zus+partner hun kinderen (3 en 2) zonder nadenken direct in huis zou nemen. Waarom dan nog geen kindje met mij?
En dat maakt me zo gek van verdriet.
Brum, raap jezelf eens bij elkaar.
Je zegt, dat hij er nog niet aan toe is. Gun hem de tijd.
Als hij veel van je houdt, dan komt er een tijd, dat hij met jou graag kinderen zal willen. :P
Brummetje, ik had je bericht wel gelezen eerder vandaag, maar hoe wil je dat ik reageer? Ik kan niets met zo'n uitspraak. Vind 'm ook nogal heftig, zeker nu ik de reden weet.... Ik ken je niet persoonlijk en je vriend evenmin, maar ik kan zo al een aantal redenen bedenken waarom hij nog geen kinderen wil......(relatief korte relatie, jij hebt net een diagnose gekregen die niet fijn is en je leven niet stabiel maakt....).
Dat je heel erg verdrietig bent en mss op dit moment radeloos, kan ik begrijpen, maar "dreigen" met zelfmoord..... :-\
idd, jullie zijn toch nog maar relatief kort samen... En je bent nog vrij jong..Je hebt nog tijd genoeg om aan een gezinnetje te werken.
Ik kan ook begrijpen dat het een teleurstelling is dat je vriend afwijzend reageert, maar is er geen andere oplossing te vinden ipv te denken dat je leven geen zin meer heeft?
Citaat van: Brummetje op februari 12, 2011, 11:15:56 PM
Hebben jullie met z'n allen afgesproken om niet meer op mij te reageren? :-\ :-\ :-\
Nee Brummetje, maar waarom zou je reageren op iemand die overduidelijk met zo'n uitspraak aandacht probeert te krijgen op een wat vreemde manier. Had je echt verwacht dat wij je zouden helpen met je afscheidsbrief schrijven en je zelfmoord plannen? No way. En zeker niet omdat er zoveel andere opties eerst komen. Zoals intensieve therapie. Dat raad ik je dan ook aan. Minstens één keer in de week therapie om je te helpen om te gaan met het leven, met jezelf en met je autisme.
En ik druk je op het hart om vooral nu GEEN kinderen te krijgen. En waarom? Ik ben opgegroeid met een psychisch zieke moeder. Tot op de dag van vandaag (en ik ben al 26) heb ik moeite met mijn moeder en met het contact met haar. Vooral haar negativiteit. Ik heb daar als kind een klap van meegekregen. Wat ik ook deed, mijn moeder werd er nooit echt blij van en ik heb altijd het gevoel gehad niet goed genoeg te zijn zoals ik ben. Ook dat tot op de dag van vandaag. En als klap op de vuurpijl heb ik daarom ook een eetstoornis ontwikkeld waar ik ook nog steeds tegen moet vechten. Dus neej, ik heb niet dankzij mijn moeder een leuk leven gehad. En daarom, ondanks mijn grote kinderwens, zou ik nu nooit bewust aan kinderen beginnen. Dus ik geeft je vriend helemaal gelijk dat hij nu, met jou, nog geen kinderen wilt. Je bent er totaal nog niet klaar voor!
*poef*
Kinderen van anderen verzorgen als die hun ouders verliezen is heel wat anders dan zelf kinderen nemen. Ben het met Pinky eens, het lijkt me niet echt een geweldig idee. Er wordt niet voldaan aan je kinderwens. --> Je leven heeft geen zin meer. ??? Kom op zeg, raap jezelf bij elkaar.
Citaat van: Brummetje op februari 13, 2011, 10:22:34 PMErgens hoop ik, dat het ooit een keertje omgedraaid is. Dan pas voelt hij wat ik nu voel.
Hint: Relaties draaien niet om wraak. ;)
Overigens kun je dit misschien beter overleggen met je partner dan met een paar mensen op een forum. Succes! :wave:
Weet je Brum, misschien is het een idee om eens op te schrijven wat jij nu werkelijk voelt. Want je zegt en schrijft hier dingen die behoorlijk ver gaan in een situatie die daar niet echt om vraagt. Ik denk echt dat je het doet, omdat je niet weet hoe je anders aandacht en hulp moet krijgen. Maar geloof mij, wanneer je eerlijk bent over wie je bent en wat jij voelt, hoe het is voor jou... dan krijg je zeker weten reacties en dan ook reacties waar je iets aan hebt. Het zal dan wel betekenen dat je aan het werk moet.
Wat je hierboven zegt over je vriend en zijn motor... een motor is vervangbaar, een kind niet! Een kind is een persoon met een eigen leven en karakter. Een persoon dat afhankelijk is van zijn ouders. In het geval van jouw kind, van jou! Jij moet dan voor dit kindje zorgen in ieder opzicht! Je kunt een kindje niet meer retour afzender zenden! Een kind is echt voor de rest van je leven. En voor de rest van je leven ben jij er verantwoordelijk voor! Dat is echt een hele verantwoordelijkheid. Kun je dat nu aan? Of wil je een kindje omdat jij je dan beter gaat voelen? Want daar zijn kinderen niet voor. Jij bent er om het kindje zich beter te laten voelen. Jij bent er voor het kindje. Dat kindje is jou totaal niets verplicht!
En ben je al klaar voor nachtenlang wakker liggen, voor tien vieze luiers per dag. Elke twee uur voeding geven. En wat later om elke dag meerdere uren lang met het kindje te spelen op zijn of haar niveau. Het kindje te helpen zijn of haar motoriek te ontwikkelen, het kindje taal te leren, het kindje te verzorgen als het ziek is en midden in de nacht wel vier keer haar bedje onderspuugt, zodat je dat ook vier keer kunt verschonen. Ben je er klaar voor als het kindje gaat lopen om ook ogen in je achterhoofd te hebben. Om als je thuis bent de hele tijd met je kind bezig te zijn en geen tijd meer te hebben om achter de computer te kruipen of een boekje te lezen of wat dan ook voor jezelf te doen. Jij staat dan compleet in dienst van het kindje! Het kindje is dan waar jouw wereld om draait (en dus niet andersom!). En dat is denk ik ook iets dat je erbij moet bedenken. Daarbij zijn niet alle baby's schattig. Wel eens een huilbaby gehad? Die huilt echt de hele dag door. En zelfs de ouders die helemaal voor het kindje zijn gegaan kunnen datzelfde kindje af en toe niet meer aanhoren omdat hij of zij zowat de hele dag huilt! Jij kiest niet wat voor een kindje er geboren wordt. Het is echt een heel eigen persoontje en dat kan een heel ander persoontje zijn dan jij nu in gedachten hebt!
Citaat van: myra op februari 13, 2011, 12:51:33 PM
idd, jullie zijn toch nog maar relatief kort samen... En je bent nog vrij jong..Je hebt nog tijd genoeg om aan een gezinnetje te werken.
Ik kan ook begrijpen dat het een teleurstelling is dat je vriend afwijzend reageert, maar is er geen andere oplossing te vinden ipv te denken dat je leven geen zin meer heeft?
Hoi Brum,
Ik vind je berichtje nu pas.. En ik vind het heel naar dat je je zo rot voelt.. Maar ik ben het eens met de reactie van Myra.. Sterkte.. :knuffel:
Citaat van: Brummetje op februari 13, 2011, 10:22:34 PM
Ergens hoop ik, dat het ooit een keertje omgedraaid is. Dat hij iets ENORM GRAAG wilt, en dat ik het expres tegenhoud/niet wil. Denk aan:
- Een onvergetelijke motorvakantie/motorrit (waarbij ik niet mee mag) aangeboden door iemand of ergens gewonnen ofzo.
- Een motor voor heel weinig aangeboden krijgen, maar wel aan de andere kant van het land ofzo.
- Zijn CBR opknappen (ligt uit elkaar in de schuur, maar geen geld voor) en ik win een flinke pot geld, maar leen hem helemaal niks daarvoor, terwijl ik weet hoe graag hij 'm op wil knappen om weer te gaan rijden.
- Wat je maar kan bedenken wat een man heeeeeeeeeeel graag zou willen.
Dan pas voelt hij wat ik nu voel.
En wat bereik je hier mee? Niets. Alleen maar meer rotzooi in je leven. En daar ben jij ook weer de dupe van.
Ik ben het met Fricai eens. Je zou beter met je vriend kunnen praten dan wat je hier doet.
*poef*
Het is waarschijnlijk verstandiger om mijn mond te houden, maar je irriteert me dusdanig dat ik toch iets moet posten.
En je denkt dat dat werkt? (ingaande op beide voorbeelden)
Natuurlijk is hij ook verantwoordelijk voor het kindje. Ik vind het erg verstandig dat hij niet op je voorstel ingaat.
Ik vind het schokkend hoe je over kinderen praat. Als iets waar je mee kunt onderhandelen. Ik geen kind, jij geen huwelijk (of motor, nog erger dat je daar een kind mee vergelijkt). Wat je hier post komt op mij over alsof je geen seconde nadenkt over wat jij het kind kunt bieden. Jij wilt een kind en daarom heb je er recht op? Sorry, maar dat maakt me echt boos. Een kind heeft een stabiele omgeving nodig. Ouders die er voor hem of haar kunnen en willen zijn (hoe kun je van een kind houden en het leren om van zichzelf te houden, als jij niet eens van jezelf houdt?). Je moet voldoende geld hebben om het kind te kunnen onderhouden. Dat ben je verplicht als ouders. Hoe groot iemands kinderwens ook is, je moet nadenken over die dingen en dan een afgewogen beslissing maken. Kiezen voor een kind is net zoveel een beslissing met je verstand als een beslissing op je gevoel.
Waarom wil jij eigenlijk een kind? Ik ben oprecht nieuwsgierig.
@Brummetje:
Misschien moet je ook eens kijken naar hoe je het onderwerp bespreekt. Ik weet natuurlijk niet hoe de gesprekken gegaan zijn, maar vragen naar de reden van de ander werkt altijd beter dan die persoon proberen te overtuigen van jou gelijk/stelling.
Ik vermoed dat, zoals anderen ook al gezegd hebben, je vriend gelijk heeft, maar vraag hem om zijn redenen. Dat geeft ook meer begrip bij jou waarom hij de mening heeft die hij heeft..
Verder sluit ik me volledig aan bij wat Ereinion gezegd heeft: Wat wil je bereiken met je vriend dingen ontzeggen die hij leuk vind ? Het eindresultaat wordt daarmee alleen maar vervelender voor jou zelf. Probeer het gewoon leuk te hebben met elkaar, dat betekend dat hij jou leuke dingen gunt en jij hem, kinderen zijn daarin niet iets om mee te onderhandelen.
Dat laatste van Ereinion daar ben ik ook wel nieuwsgierig naar.
Waarom wil jij een kind?
En wat denk je dat een kind aan jouw leven zal toevoegen wat je niet op een andere manier kunt bereiken (zeg bijvoorbeeld met een hondje).
Citaat van: Pinkeltje op februari 14, 2011, 06:16:46 PM
Waarom wil jij een kind?
Omdat mijn kinderwens heel groot is en ik met alle liefde zo'n klein hummeltje van ons samen wil opvoeden en geven wat het nodig heeft, ongeacht of het een probleemkindje is. Ik ben meer dan bereid om op te geven wat nodig is. Omdat een kindje voor mij het ultieme bewijs is van onze liefde voor elkaar.
Goed dat je hem of haar alles wilt geven. Maar vind jij dat je dat op dit moment ook kunt? Soms is zorgen voor een kindje ook beslissen dat je er op dit moment nog niet klaar voor bent.
Ik denk niet dat een kind het ultieme bewijs van jullie liefde moet zijn. Eigenlijk moet de liefde zo duidelijk aanwezig zijn, dat er geen bewijs meer nodig is. Dan heb je de goede basis voor een kind. (volgens mij zijn er veel stellen met problemen die denken dat alles wel goed komt met een kind erbij. Dat werkt nooit, maar is wel heel zielig voor het kind.)
Waarom praten ze dan altijd over een "liefdesbaby"?
Dat is eerder een bekroning van de liefde. Dat is wat anders dan het bewijs van de liefde.
Trouwens, ook al nemen heel veel mensen een kind om hun liefde te bewijzen, dat wil nog niet zeggen dat dat de juiste reden is.
Even opgezocht wat google vindt:
Wat is een liefdesbaby?
Een liefdesbaby wordt ook wel een buitenechtelijk kind genoemd. Buitenechtelijk betekent: 'buiten het huwelijk om'. Een kind is 'buitenechtelijk' als de ouders niet getrouwd zijn. Tegenwoordig komt het in Nederland vaak voor dat ouders van een kind niet getrouwd zijn. Zij wonen namelijk ook vaak samen. En eigenlijk zeg je dan nooit dat het kind buitenechtelijk is. Een liefdesbaby klinkt trouwens veel mooier.
http://www.youxme.nl/wat_is_een_liefdesbaby_100699.html (http://www.youxme.nl/wat_is_een_liefdesbaby_100699.html)
Een ander zoekresultaat geeft als betekenis van een liefdesbaby: een kind dat je krijgt met je geheime minnaar of minnares. :schater: Lijkt me dus helemaal geen bewijs van je liefde voor je partner.
Citaat van: Ereinion op februari 15, 2011, 10:26:38 AM
(volgens mij zijn er veel stellen met problemen die denken dat alles wel goed komt met een kind erbij. Dat werkt nooit, maar is wel heel zielig voor het kind.)
Zo denk ik er ook over. Ik heb de ellende daarvan in mijn eigen familie mogen meemaken.
Nou hebben wij geen problemen. Wij zouden het niet doen, omdat we denken dat het dan goed komt. Bij ons zou het dus een bekroning van onze liefde voor elkaar zijn.
Citaat van: Brummetje op februari 15, 2011, 08:24:41 PMNou hebben wij geen problemen.
:schater: :schater:
Ik citeer:
CiteerHij zegt wel dat er hierover gepraat kan worden, maar dat kan niet... Hij word boos, wordt geïrriteerd, loopt zelfs weg! En gister zei hij zoiets als: "Begin je er nu alweer over?"
En:
CiteerIk heb zelfs het plan, als hij me ten huwelijk vraagt (hij wil binnen 2 jaar getrouwd zijn, dat dan weer wel Bang head), om "Nee." te zeggen en me om te draaien en weg te lopen.
Als ik het even 'in het groot' zie bij jou, dan zie ik het als : iets van mezelf willen hebben. Een bloedverwant.
Dan heb ik tenminste ook eens iets, wat écht familie van me is. :-\
Dus in dit verband zou ik zeggen, zorg eerst eens dat je weet wat je komaf is, zoek je eigen bloedverwanten, ga je daar eerst eens in verdiepen.
Ik denk, dat je eigenlijk 'hunkert' naar familie, iemand met hetzelfde 'bloed'.
En dat jij dat eigenlijk 'vertaalt' in een heftige kinderwens.
Sla ik hiermee de spijker op zijn kop? :-\
Behalve hierover hebben wij géén problemen!
Nee Ienepien, het voelt niet zo voor mij. Het is gewoon een hele grote kinderwens, die heel veel vrouwen op een gegeven moment krijgen, ook die niet geadopteerd zijn.
Ik heb die grote kinderwens ook. Als het aan mij had gelegen, had ik er nu al drie rondlopen. Ik heb in de tussentijd een relatie van 3,5 jaar gehad en had gemakkelijk aan kinderen kunnen beginnen. Ik heb het niet gedaan omdat ik hem er niet aan toe vond zijn. En later mijzelf ook niet, maar in eerste instantie hij niet. Onze relatie was voor mij ook niet voldoende ontwikkeld om samen de verantwoordelijkheid op ons te nemen. En ik had gelijk, we zijn uit elkaar. Ben ik nu blij dat er geen kinderen de dupe van zijn. Ik voel me nu dus al een erg goede moeder! Omdat ik de juiste beslissing heb genomen voor mijn nog niet geboren kindjes.
Ook nu, een one night stand is zo geregeld, zwanger worden ook. Ik kan zo single moeder worden. maar dat wil ik mijn kind nu niet bewust aandoen. Omdat ik te onstabiel daarvoor ben. Nu heb ik 'alleen maar' een eetprobleem. Jij hebt, naar eigen zeggen, bij tegenslag de neiging zelfs suicidaal te worden. Dus in mijn professionele mening als therapeut en persoonlijke mening als vrouw met kinderwens, ben je totaal niet stabiel genoeg om een kindje de stabiele jeugd te geven die het verdient! Dat zeg ik niet om je te pesten, want ik pest mezelf er dan ook mee. Ik ben ook nu niet in staat om een kindje een stabiele jeugd te geven en daarom kies ik er bewust voor nu niet aan kinderen te beginnen, ondanks mijn grote kinderwens! Ik wil echt eerst een relatie hebben, meer financiele zekerheid, een stabiele woonomgeving en wil dat ik zelf in balans ben zodat tegenslagen me minder uit balans gooien. En dat is nu allemaal nog niet zo. Dat komt wel, maar tot die tijd ga ik er niet bewust een kind bij betrekken die daar ook niet om heeft gevraagd.
Wil niet zeggen dat als ik per ongeluk zwanger zou worden ik het kindje ook zou laten weghalen, maar dat is een heel ander verhaal. En express per ongeluk zwanger worden (lees; niet vertellen dat je gestopt bent met de pil/ gaatjes in condooms prikken) dat vind ik echt de meest vreselijke manier om je zin te krijgen ten koste van zowel je partner als je nog ongeboren kindje. dan is het vertrouwen al bij voorbaat weg! Dus alsjeblieft, wees slim en wacht gewoon nog een paar jaar met kinderen krijgen. Je bent er jong genoeg voor! En mocht het zover komen dat je dan geen biologische kinderen meer kunt krijgen, dan kun je nog altijd gaan adopteren. Je geeft zelf al aan dat je een 'probleemkindje' geen probleem vind. Dus dan heb je nog keus genoeg.
En in de tussentijd, wie weet is het iets voor je om kindjes uit arme gezinnen in de vakantietijd op te vangen. Vanuit Polen komen er elke zomer behoorlijk wat kinderen een aantal weken naar Nederland om vakantie te vieren. Dan kun je eens in het echt ervaren hoe het is om 24/7 een kind om je heen te hebben en wat dat van je vraagt. Dat geeft je waarschijnlijk ook een stuk realistischere kijk op het hebben van een kind. Daarbij geef je een ander kind ook nog eens een geweldige vakantie.
Een probleemkindje is geen probleem, maar ik ga het niet opzoeken, mocht ik niet van mezelf kinderen kunnen krijgen.
En ik kan én wil geen jaren meer wachten...
Ik vraag me trouwens af of mijn vriend beseft dat mijn liefde voor hem minder is, door zijn afwijzing... Het is voor mij een behoorlijke afknapper dat hij niet hetzelfde voelt als ik.
Ja, maar dat hoort volgens mij ook bij een relatie. Dat je over zoiets fundamenteels als een kinderwens heel verschillende meningen kunt hebben..
Kan hij dan wel De Ware zijn? (Zo voelt het dus wel, bij allebei.) Maar als je echt de ware voor elkaar bent, denk je toch hetzelfde? Dan zou hij toch ook nu al dolgraag met mij een kindje willen?
In iedere relatie, in wat voor vorm dan ook, zal je altijd punten hebben waar je het niet met elkaar eens bent. Het altijd maar met elkaar eens zijn is ook zo saai :)
Wat volgens mij een relatie kenmerkt is dat je over die punten waar je verschilt kan praten en elkaars mening respecteert en tot een resultaat probeert te komen dat voor beide acceptabel is.
Je kan zeker nog wel jaren wachten. Je wilt het alleen niet. Maar Brummetje, wat mis je toch in je leven dat je zo graag een kindje wil. Dat is niet dat kindje zelf. Ik begrijp dat je graag kinderen wilt. Heus wel. Ik herken het gevoel. Maar ik weet ook dat ik iets in mijn eigen leven mis, in mijn geval acceptatie van wie ik ben, waardoor mijn verlangen naar een kind nog groter wordt. Maar een kind zorgt er heus niet voor dat je jezelf gaat accepteren. Daarnaast is het nogal een grote taak voor een kind om te zorgen dat jij gelukkig gaat worden. Dat moet in zijn geheel andersom zijn. Jij moet het kind gelukkig proberen te maken. Andersom mogen er op dat gebied geen eens verwachtingen zijn! En ik denk dat jij die wel hebt.
Ik denk dat jij je niet geaccepteerd voelt door je omgeving en door jezelf. Daarom wil je een kind, omdat een kind altijd van zijn ouders houd. Onvoorwaardelijk. Of de ouder nu perfect is of niet. Maar besef wel dat kinderen ook groot worden en een eigen mening krijgen en die liefde ineens toch niet meer zo onvoorwaardelijk blijkt te zijn. De enige manier om gelukkig te worden is als jij jezelf gaat accepteren als persoon. Juist ook zonder kinderen. Betrek alsjeblieft geen onschuldig kind in je problemen! Dat is zo egoïstisch. Net zoals je zin doordrijven bij je vriend. Hij wilt het nog niet omdat hij ook wel ziet dat jullie relatie en jij als persoon nog niet stabiel genoeg bent. En dat ben ik dan geheel met hem eens. Een relatie waarbij je wraak wilt nemen is geen gezonde volwassen relatie waar een kindje bij moet zitten. Wat nou als je een huilbaby krijgt? Ga je dan ook wraak nemen op je kind door hem of haar lekker links te laten liggen? Of geen eten te geven?
Ik vraag me af waarom iedereen altijd zegt dat ik niet klaar ben voor kinderen en nog maar een paar jaar moet wachten. Over een paar jaar is het exact hetzelfde, evenals over 10 jaar. Mag ik dan helemaal nooit kinderen krijgen? Wat een onzin!
Ja, een kindje gaat het wél heel goed krijgen bij ons! Ik weet voor een miljard procent zeker dat wij het kunnen (en ik alleen ook)!
En er worden zoveel kinderen geboren in nóg slechtere situaties als wij hebben. En die redden het ook.
Alles wat een kindje nodig heeft is liefde (ook tussen de ouders), een dak boven het hoofd, eten+drinken en een goeie opvoeding, en dat allemaal kunnen wij prima bieden.
Waarom ik denk dat je nog niet klaar bent voor kinderen? Omdat je aan zelfmoord denkt op het moment dat je ze niet NU op dit moment kunt krijgen. Dat geeft voor mij aan dat je emotioneel nogal onstabiel bent. Daarnaast geef je ook aan graag je vriend terug te willen pakken voor wat hij jou nu aandoet, en dat terwijl hij enkel aangeeft hoe hij erover denkt en jou dus helemaal niets aandoet. Ook dat je hem terug wilt pakken geeft voor mij aan dat je een nogal kinderlijke manier van denken hebt en dus nog niet heel volwassen bent/ je relatie nou niet zo stabiel is als gewenst is voor een kindje.
Dat er kinderen in nog slechtere situaties geboren worden klopt. Die mensen hebben er dan ook niet over nagedacht en die kinderen krijgen zeker wel problemen. Neem nu een kennis van mij. Nu inmiddels een aantal jaar gescheiden, kind zit tussen de ouders in (co-ouderschap). Dat kind is nu 5 en zegt na een paar uur met mij dat ze wilt dat papa en mama weer lief tegen elkaar doen. En dat terwijl ze nu toch echt al vier jaar zijn gescheiden. Dat kind vraagt op een vervelende manier om aandacht en kan emoties niet uiten op een normale manier en de ouders zijn daar al door de leerkrachten op school door aangesproken. Leuk voor zo'n kind. En ook die twee dachten er toen de tijd klaar voor te zijn. En oooh, wat heeft dat goed uitpakt en ooh wat heb ik nu medelijden met een kindje dat behoorlijk ongelukkig is met zichzelf en de situatie en die daar in groot wordt. Dat kind zal later toch een problemen krijgen met zichzelf! Dat vind ik zo zielig. En dat terwijl ik toen ze zwanger werden ik ook allang doorhad dat het niet slim zou zijn. Nu is dat kindje er de dupe van. Daar heeft dat kindje zelf niet om gevraagd en dat verdient het kindje ook niet.
Ik ben opgegroeid met een moeder die ongelukkig was met zichzelf, met het leven, ondanks dat wij, haar kinderen er waren. Depressief. Daar ben ik als kind de dupe van geworden. Daar heb ik nog altijd problemen door een mee. En dan zal jij, terwijl je nog altijd denkt aan zelfmoord op een behoorlijk gedetailleerde manier, naar waarheid kunnen zeggen dat jouw kind niets tekort komt? Wat dacht je van geluk en gelukkige ouders?
Citaat van: Brummetje op februari 17, 2011, 08:10:46 PM
Ik vraag me af waarom iedereen altijd zegt dat ik niet klaar ben voor kinderen en nog maar een paar jaar moet wachten
Misschien komt dat omdat iedereen dat zo ziet behalve jijzelf... Wie weet kun je daaruit opmaken dat iedereen misschien wel gelijk heeft en jij in je eentje misschien een keertje niet. Al iemand tegengekomen die tegen je zei dat je er wel helemaal klaar voor bent en dat je er vooral nu gelijk aan moet beginnen en dat je vriend ook echt de vader moet zijn, ook als hij dit zelf nog niet wilt.
Citaat van: Brummetje op februari 17, 2011, 08:10:46 PM
Ik vraag me af waarom iedereen altijd zegt dat ik niet klaar ben voor kinderen en nog maar een paar jaar moet wachten. Over een paar jaar is het exact hetzelfde, evenals over 10 jaar. Mag ik dan helemaal nooit kinderen krijgen? Wat een onzin!
Soms is de beste beslissing die je kunt nemen als moeder dat je geen kinderen zult krijgen. Het gaat tenslotte om het kind en niet om jou. Ik vind het onzin om te roepen dat je maar kinderen MOET krijgen, omdat jij dat graag wilt. Kinderen krijgen is geen recht wat je hebt, maar een voorrecht. En met dat voorrecht moet je met heel veel eerbied omgaan. Het gaat hier om een leven.
Ik vraag me af wie je voor de gek houdt door te zeggen dat je geen problemen hebt. Ons of jezelf?
(Pinky, ik heb diep respect voor je, omdat je zo bewust kiest om nu geen kinderen te krijgen hoewel je zo'n grote kinderwens hebt. Als we een buigende smiley hadden, zou ik hem nu gebruiken.)
Als ik mag gokken waarom je zo graag en ondanks alles kinderen wilt, dan zou ik zeggen dat je op deze manier aandacht probeert te krijgen. Kraambezoek, vriend die je in de watten legt, als je achter de kinderwagen loopt kijkt iedere vrouw om en maakt een opmerking... Dat je hier loopt te roepen dat je zelfmoord gaat plegen is een roep om aandacht. Dit volgens mij ook.
Citaat van: Ereinion op februari 17, 2011, 10:38:24 PM
(Pinky, ik heb diep respect voor je, omdat je zo bewust kiest om nu geen kinderen te krijgen hoewel je zo'n grote kinderwens hebt. Als we een buigende smiley hadden, zou ik hem nu gebruiken.)
Het niet hebben van een vriend maakt het wel een beetje makkelijker, maar als ik rond de dertig ben en ik heb nog geen vriend, dan zie ik het rustig gebeuren dat ik naar een andere oplossing ga zoeken. Bijvoorbeeld om samen met een homostel aan kinderen te beginnen of iets dergelijks. Maar ja, ik wil graag kinderen. Zo graag dat het soms letterlijk pijn doet (in de kinderopvang werken met huilende baby's en gek genoeg ook (pijnlijk) reagerende tepels is soms erg confronterend. Of zoals nu als klassenassistente met altijd kinderen om me heen, maar geen één die je mee naar huis mag nemen). Maar ik heb het er verder niet over. Dat maakt het alleen maar erger. Daarnaast weet ik zelf hoe het is om kind te zijn van een moeder met problemen. Ik heb mijn moeder jarenlang haar egoisme verweten. Ze heeft eens letterlijk gezegd dat ze kinderen wilde om de leegte in haarzelf op te vullen en dat haar dat niet was gelukt. Die fout wil ik niet maken. En dat is een extra motivatie om nu aan de slag te gaan en aan mijn problemen te werken. Zo niet voor mezelf, dan voor de kinderen die ik ooit hoop te krijgen. Maar ik wil er niet aan beginnen zolang ik nog zo onzeker in onstabiel in het leven sta. Dat wil niet zeggen dat ik nu een hele slechte moeder zou zijn, het wil wel zeggen dat ik niet de beste ben die ik zou kunnen zijn. En dat kan ik dan weer niet accepteren. Mijn kind hoort het beste te krijgen. Ook van mij! Juist van mij! Dus moet ik beter worden, gezond, zodat ik mijn kind kan leren om gezond en gelukkig te worden. Maar hoe kan ik dat nu aan een ander leren, nu ik zelf geestelijk (en daardoor ook lichamelijk) niet gezond en dus ook nog niet gelukkig ben? En wil ik dan echt zo graag een ongelukkig mens op de wereld zetten? Wil ik mijn kind hetzelfde aandoen als mijn moeder mij heeft aangedaan?
@ Brummetje. Ben jij zo blij met jezelf en jouw leven dat jij iemand anders datzelfde leven gunt? Want daar komt het op neer. Jouw kind leert van jou! Jij bent HET voorbeeld. Je kind gaat je nadoen, je kopiëren en heeft een grote kans om net zo in het leven te gaan staan als jij! Gun je dat je kind echt? Is dat wat je voor je kind wilt? Als je daar voor 100% zeker ja op kunt zeggen, dan heeft niets wat wij zeggen nu nog nut. Maar jij weet net zo goed als 'iedereen' dat je daar geen volmondig ja op kunt zeggen. Dat eerder het tegengestelde waar is. En daarom moet je nu nog niet aan kinderen beginnen. Over 10 jaar komt eerder in de buurt. Mits je leert om jezelf te accepteren als persoon. Met al je kwaliteiten en tekortkomingen. Dat je leert om gelukkig te zijn, ondanks de tegenslagen... zodat je dit ook op je kind kunt overbrengen en je je kind tot een gelukkig mens kunt opvoeden. Want zolang jij niet weet hoe je gelukkig moet zijn, kun je dat je kind ook niet leren! Dat betekent dus ook dat je gelukkig moet kunnen zijn zonder een kind. Want ook je kinderen gaan ooit het huis uit en hun eigen weg inslaan. En dat moet dan wel kunnen zonder dat hun moeder instort en zelfmoord wil gaan plegen.
Mee eens...
Oh, dus niemand mag ergens verdriet over hebben? :-X Of dat misschien wel, maar het zeker niet uiten, want dan word je als zwak gezien. :-X Goed, dan krop ik het vanaf nu allemaal op. Ik laat geen traan meer hierover.
B.t.w: Over 10 jaar ben ik nog steeds hetzelfde. Zo ben ik gewoon, das mijn karakter, al mijn hele leven. Het is niet leuk en ik probeer sommige dingen ook niet te zeggen, maar alleen op i-net te uiten, maar mijn vriend accepteert me helemaal. Ook dat ik af en toe een kreng ben. En NIEMAND die mij verbied om kinderen te krijgen! Ik zal ze krijgen, hoe dan ook. En ze zullen gelukkig worden. Omdat ik dán ook gelukkig ben omdat mijn grote wens is gehoord en uitgekomen. :cheerleader:
Ik zie er zo naar uit om moeder te worden, dat mij dat echt geen slechte moeder maakt. Met een kindje zal ik de hele dag met een glimlach om mijn mond rondlopen. En dan zal ik zeker never nooit meer aan zm denken, ik moet er immers zijn voor mijn kindje en dat wil ik heel graag. Nu denk ik eraan omdat ik een groot verdriet heb, als dat eenmaal weg is, doordat mijn vriend er ook klaar voor is, is er geen probleem meer. Dan ben ik echt, eerlijk waar, het gelukkigste mens op aarde.
Citaat van: Brummetje op februari 18, 2011, 08:06:30 AM
Oh, dus niemand mag ergens verdriet over hebben? :-X Of dat misschien wel, maar het zeker niet uiten, want dan word je als zwak gezien. :-X Goed, dan krop ik het vanaf nu allemaal op. Ik laat geen traan meer hierover.
Er is een groot verschil tussen verdrietig zijn en zo depressief dat je afscheidsbrieven gaat schrijven. Dat laatste is een teken van psychisch niet stabiel zijn en daarom dus GEEN goede moeder KUNNEN zijn. Niet omdat je dat niet wilt of omdat je het nooit zal kunnen, maar omdat je op dat moment gewoon niet in staat ben om een kind een stabiele jeugd te geven. Hoe zijn jij het vinden als jij helemaal in je eentje verantwoordelijk ervoor bent dat je moeder gelukkig is? Dus dat je lang haar MOET hebben, omdat anders moeders weer eens instort. Dat je niet samen MAG wonen met je vriend, omdat anders je moeder weer zwaar ongelukkig wordt en haar zelfmoord gaat plannen? Zou jij daar blij van worden? En hoe zij jij je voelen als je moeder inderdaad zelfmoord pleegt omdat JIJ iets hebt gedaan wat zij niet goed vindt?
Dat is precies de situatie waar jij je kind in wilt plaatsen. De situatie waarin jouw kind voor 100% verantwoordelijk is voor jouw geluk.
Citaat van: Brummetje op februari 18, 2011, 08:06:30 AM
Met een kindje zal ik de hele dag met een glimlach om mijn mond rondlopen. Dan ben ik echt, eerlijk waar, het gelukkigste mens op aarde.
Waarbij je kind altijd voor jou MOET lachen, want als hij dat niet doet, ben je blijkbaar toch een slechte moeder en dan stort je weer in en is zelfs je kind beter af zonder je en ga je weer met je afscheidsbrieven, zodat je kind zich weer compleet schuldig voelt, omdat hij niet doet wat jij graag wilt. Oh, het is zo ongelooflijk egoïstisch om te zeggen dat alleen een kind je gelukkig maakt. Alsjeblieft zeg, neem een hond. Die is er voor jou. Daar kun je ook voor zorgen. En neej, wij kunnen er niets over zeggen. Begin dus vooral aan kinderen. Ik zoek toch nog een baan als therapeute. Hoe meer mensen in jouw situatie er aan kinderen beginnen, hoe eerder ik een baan heb! Dus zet hem op! Oh en als je dan toch bezig bent, doe er gelijk een stuk of 7, dan heb ik al één cliënt per dag van de week! Ideaal! Zie, kunnen we elkaar toch nog helpen! Zucht...
Citaat van: Pinkeltje op februari 18, 2011, 06:55:45 PM
Citaat van: Brummetje op februari 18, 2011, 08:06:30 AM
Oh, dus niemand mag ergens verdriet over hebben? :-X Of dat misschien wel, maar het zeker niet uiten, want dan word je als zwak gezien. :-X Goed, dan krop ik het vanaf nu allemaal op. Ik laat geen traan meer hierover.
Er is een groot verschil tussen verdrietig zijn en zo depressief dat je afscheidsbrieven gaat schrijven. Dat laatste is een teken van psychisch niet stabiel zijn en daarom dus GEEN goede moeder KUNNEN zijn. Niet omdat je dat niet wilt of omdat je het nooit zal kunnen, maar omdat je op dat moment gewoon niet in staat ben om een kind een stabiele jeugd te geven. Hoe zijn jij het vinden als jij helemaal in je eentje verantwoordelijk ervoor bent dat je moeder gelukkig is? Dus dat je lang haar MOET hebben, omdat anders moeders weer eens instort. Dat je niet samen MAG wonen met je vriend, omdat anders je moeder weer zwaar ongelukkig wordt en haar zelfmoord gaat plannen? Dat heb ik helemaal niet gezegd!! Ik weet godverdomme hoe het is als je dat NIET mag doen. Als je moeder je haast niet eens wilt kennen als je doet met je haar wat JIJ graag wilt! Zou jij daar blij van worden? En hoe zij jij je voelen als je moeder inderdaad zelfmoord pleegt omdat JIJ iets hebt gedaan wat zij niet goed vindt? Mijn kind mag helemaal zichzelf zijn en alles doen wat hij/zij wilt, binnen bepaalde grenzen natuurlijk. Als hij/zij later in het buitenland wil wonen, prima! Als hij/zij een vriend(in) krijgt 200 km van mij vandaan, prima!! Als iets belangrijk is voor mijn kind zal ik het hem/haar NOOIT weigeren!
Dat is precies de situatie waar jij je kind in wilt plaatsen. De situatie waarin jouw kind voor 100% verantwoordelijk is voor jouw geluk. Niet waar! Ik heb alleen gezegd dat ik gelukkiger dan nu zal zijn, omdat mijn allergrootste wens is gehoord. Of mag ik dan niet gelukkig zijn? Nee dat lijkt me goed voor het kindje... :banghead:
Citaat van: Brummetje op februari 18, 2011, 08:06:30 AM
Met een kindje zal ik de hele dag met een glimlach om mijn mond rondlopen. Dan ben ik echt, eerlijk waar, het gelukkigste mens op aarde.
Waarbij je kind altijd voor jou MOET lachen, want als hij dat niet doet, ben je blijkbaar toch een slechte moeder en dan stort je weer in en is zelfs je kind beter af zonder je en ga je weer met je afscheidsbrieven, zodat je kind zich weer compleet schuldig voelt, omdat hij niet doet wat jij graag wilt. NIET WAAR!! Hou nou eens op met zulke dingen zeggen!! :banghead: Oh, het is zo ongelooflijk egoïstisch om te zeggen dat alleen een kind je gelukkig maakt. GelukkigER Alsjeblieft zeg, neem een hond. Die is er voor jou. Daar kun je ook voor zorgen. Die komt er ook. Ja dat lees je goed, ook. En neej, wij kunnen er niets over zeggen. Begin dus vooral aan kinderen. Ik zoek toch nog een baan als therapeute. Hoe meer mensen in jouw situatie er aan kinderen beginnen, hoe eerder ik een baan heb! Dus zet hem op! Oh en als je dan toch bezig bent, doe er gelijk een stuk of 7, dan heb ik al één cliënt per dag van de week! Ideaal! Zie, kunnen we elkaar toch nog helpen! Zucht...
Het enige wat ik wilde, was van me afschrijven, omdat ik het heel moeilijk heb met mijn vriends afwijzing. Maar ik merk al dat dat niet mag. Ik mag niet van me afschrijven. Jammer... heel jammer!
Volgens mij is deze discussie flink aan het ontsporen. Er worden nu allerlei woorden in Brummetjes mond gelegd die zij niet heeft gezegd. Ik denk dat het duidelijk is dat mensen zich afvragen of het voor haar verstandig is om nu al moeder te worden. Ik snap ook best waarom er zo wordt gereageerd. Brummetje is de discussie zelf nogal controversieel begonnen, wat het een erg gevoelig onderwerp maakt, maar laten we proberen om toch respectvol te blijven naar elkaar toe.
Natuurlijk mag je schrijven dat je er verdrietig om bent. Ik begrijp, misschien beter dan wie dan ook hier, hoe verdrietig je erom bent. Maar ik vind ook, en dat vind ik belangrijker, dat jemoet gaan inzien dat je nu echt nog niet aan kinderen moet beginnen, omdat ik vind dat je dat een kind niet aan mag doen. En de reden dat ik dat schrijf is omdat ik ook zie dat je ontzettend ongelukkig bent om bepaalde dingen. Ik bedoel, je roept niet zomaar dat je over zelfmoord nadenkt. En als je dat wel doet, dan raad ik je alsnog therapie aan, omdat je dan moet leren hoe je op een prettigere manier om aandacht kunt vragen.
Echt, Brummetje, je wilt geen kind in jouw problemen meesleuren. Je kunt een kind pas gelukkig maken als jij gelukkig bent. En dat kan dus niet als alleen dat kind je gelukkig maakt. Ik spreek uit ervaring vanuit het kind. Ik ben NIET gelukkig, omdat ik mijn moeder niet gelukkig kan en kon maken. Ondanks dat zij ook de vaste overtuiging had dat zij met kinderen wel gelukkig zou zijn. Ik heb als kind altijd op mijn tenen gelopen, zo onzichtbaar mogelijk proberen te zijn om mijn moeder maar te ontzien. Mijn ouders hebben nauwelijks geweten hoe erg ik op school werd gepest, omdat ik dat niet durfde vertellen uit angst mijn moeder nog verdrietiger te maken. En zo heb ik zoveel voor mijn moeder en vader achtergehouden. En dat gaat jouw kind ook doen. Om jou gelukkig te maken. Dat verwacht je ook van je kind. Dat zeg je hier zelf. En dat kun en mag je niet van een kind verwachten. Je zult echt eerst zelf in je eentje gelukkig moeten kunnen zijn, voordat je serieus gaat nadenken over zwanger worden. En dat meen ik serieus. Dat maakt je pijn er nu niet minder op. Dat begrijp ik. Maar ik hoop ook dat je begrijpt dat jouw verlangen naar een kindje op dit moment voortkomt uit een verlangen naar iets anders. Ik vermoed liefde. Liefde voor jezelf. Dat is het bij mij tenminste ook. En ik wil niet aan kinderen beginnen voordat ik zeker weet dat ik ook zonder de kinderen gelukkig kan zijn, omdat ik mezelf datgene kan geven dat ik nodig heb. Dit om te voorkomen dat ik mijn kinderen onbewust ga vragen om voor mijn emotionele welzijn te zorgen. Dat is een taak die niemand kan vervullen. Zeker een kind niet.
En daarom Brummetje, denk ik dat je het krijgen van kinderen moet uitstellen totdat je echt nooit meer aan zelfmoord hoeft te denken. Sterker nog, dat het je vreemd voorkomt dat je er ooit aan hebt gedacht. Dat is het moment dat jij een kind niet meer nodig hebt om gelukkig te worden en jij er wellicht echt voor het kind kan zijn. En wie weet is dat ook het moment dat je je beseft dat je eigenlijk helemaal geen kinderen wilt!
En nogmaals, ga eens kijken op een site om een pools kindje een paar weken in huis te nemen. Dan weet je echt hoe het is om een kindje in huis te hebben. Wat het je aan energie kost en hoeveel je met een kind bezig bent. Wie weet kijk je er dan heel anders tegenaan. En dat kan in zowel positieve als negatieve zin natuurlijk! Maar doe eerst zoiets voordat je zomaar zwanger wordt.
Trouwens, ik wil ook mijn excuses aanbieden voor mijn sarcastische berichtje een stukje terug. Ik kan gewoon heel boos worden om mensen die een een kind willen om henzelf gelukkig te maken. Ik besef me ook dat dit alles met mijn eigen moeder te maken heeft. Ik ben daarin wellicht te ver gegaan. Echter wil ik niet straks het gevoel hebben dat ik iets niet heb gedaan, waardoor ik een ander kind niet heb geholpen. En ik doel nu dus op Brummetjes nog ongeboren kindje. Ik weet hoe erg ik het vind dat ik nu zo hard moet vechten voor mijn geluk, omdat mijn moeder ooit zo naïef of egoïstisch (hoe je het noemen wilt) is geweest om mij te krijgen enkel om haar gelukkig te maken (ook al beweerde ze toendertijd echt anders!). Dit is een gevecht wat ik nu echt al 16 jaar actief aan het voeren ben en dat nog lang niet teneinde is. En dat is een gevecht dat ik niet had hoeven voeren als mijn moeder de confrontatie met haar depressie aan was gegaan voordat ik werd geboren. Of nu, want ook nu probeert ze nog steeds mijn leven op sommige gebieden te bepalen, ook al zal ze tegen ieder ander zeggen dat ik vooral datgene moet doen dat mij gelukkig maakt, de werkelijkheid is wel anders.
En dan is het moeilijk te verteren als ik iemand zie die zich ervan bewust is dat ze het doet en dan toch zwanger gaat worden, ondanks dat ze weet wat de gevolgen zijn. En zeker bij Brummetje, omdat we hier allemaal weten, inlclusief Brummetje zelf, dat ze nogal impulsief is. Dus Brum, nu vind je kinderen helemaal geweldig, maar hoe weet je zo zeker dat je dat ook nog vind als ze geboren zijn?
Even zonder de rest van de reaties te hebben gelezen, ga ik na deze post doen.
Ik weet dat ik een echte bitch kan zijn, omdat mijn gedachten automatisch allerlei vervelende dingen gaat denken. (Zoals bijv het wraak nemen, echt, ik zal dat nooit doen, maar ik denk het helaas wel. Of zm, ook dat zal ik never nooit doen, ik ben er namelijk van overtuigd dat je dan gestraft word, en geloof me, wat ik heb gezien op tv (docu over vrouw die zelfmoord wilde plegen) dat was echt niet leuk! Dat houd me tegen om het te doen + dat ik mijn leven vaak ook niet vreselijk vind. Het komt eigenlijk maar heel sporadisch voor, dat ik aan zm denk.)
En ik weet niet waarom ik dan zo naar denk, dat ik bijv mijn vriend wil straffen. Is het mijn karakter of komt het ooit nog goed met mij? :-\ :-\ :-\
1 ding weet ik zeker en dat is dat ik het heel vervelend vind van mezelf. Maar ik kan het niet stoppen. En om hem er niet mee lastig te vallen, moet ik het op een andere manier uiten en aangezien ik geen vrienden heb waar ik ff naar toe kan gaan... Daarom wil ik het graag van me afschrijven als ik verdriet heb.
En wat ik ook erg vervelend vind van mezelf is mijn hoe-zeg-ik-dat, ehm: de wil om te laten zien dat ik het wel kan. Bij iets anders dan kinderen kan ik dat gerust doen, mezelf toch bewijzen. Maar mijn verstandige ik weet echt, heus wel dat ik dat bij dit niet moet doen. Ik besef dat je kinderen voor je hele leven hebt. Dat je ze niet terug kan brengen naar de winkel en omruilen. Echt, dat begrijp ik.
Oke, maar waarom ga je dan niet eens proberen hoe het is om met kinderen samen te leven door dus bijvoorbeeld een kind uit Polen een leuke vakantie te bezorgen. Dan heb je twee vliegen in één klap. Jij kunt voor jezelf kijken hoe je dat doet en vind, de hele tijd een kind om je heen, en je vriend ziet meteen hoe jij dit aanpakt. En dat kind kun je wel terugsturen naar waar hij of zij vandaan komt. Dus dat is dan een soort proefperiode voor jullie beiden. En ik denk ook dat als dat heel erg goed gaat, voor jezelf en voor je vriend, dat het voor hem ook makkelijker is de beslissing te maken over kinderen. En je kunt zelf dus kijken of je er echt al aan toe bent om je eigen leven gedeeltelijk aan de kant te zetten. Maar echt Brummetje, ik druk je op het hart absoluut niet aan kinderen te beginnen totdat jijzelf helemaal lekker in je vel zit en zelf weet hoe je met je verdriet om moet gaan op een constructieve manier. Want dat is het gedeelte dat ik het meest heb gemist, ik heb nooit geleerd hoe ik met negatieve emoties om moet gaan. En juist daarom heb ik nu problemen. Mijn moeder kon dat namelijk ook niet en ik proef uit jouw woorden dat jij dat ook nog niet onder de knie hebt.
Als je verdrietig bent kun je, denk ik, beter jouw verdriet en pijn opschrijven, niet de acties die je eraan wilt verbinden. Want over zelfmoord beginnen is een schreeuw om aandacht die niet veel mensen kunnen waarderen als men het idee heeft dat het zomaar gewoon geroepen wordt. Het staat ook heel vreemd als men het ene moment zegt vrij gelukkig te zijn en het andere moment dood te willen of voor de ander ineens uit het niets te roepen zelfmoord te willen plegen. Dus wellicht kun je hier dan alleen je verdriet en pijn beschrijven over hoe jij je voelt. Waarom je die pijn voelt, zonder daar direct acties aan te verbinden. En dat je die acties erbij bedenkt... dat moet je vooral voor jezelf houden. Iedereen mag zijn binnenpretjes hebben. Ik neem in mijn hoofd ook wel eens wraak, maar dat is echt in mijn hoofd om mezelf te helpen door te kunnen. En dan altijd op een komische manier. Niets zo leuk om iemand in gedachten in pek en veren te dompelen en aan de vlaggemast op te hijsen, zodat zijn vernedering voor iedereen zichtbaar wordt. Of ineens een mini-ijsbaan te laten verschijnen onder zijn of haar voeten, zodat hij of zij gegarandeerd om gaat. Maar ja, dat is alleen in gedachten leuk. Niet in het echt.
CiteerOok dat ik af en toe een kreng ben. En NIEMAND die mij verbiedt om kinderen te krijgen! Ik zal ze krijgen, hoe dan ook.
Je klinkt als zo'n moordlustige schurk uit een willekeurige disneyfilm. :schater:
Volgens mij hebben we inmiddels toch meer dan duidelijk genoeg uitgelegd waarom het (in onze ogen) een slecht idee is. Ze
wil het gewoon niet snappen.
Brum, mensen kunnen niet aan elke hormoon-geïnduceerde drang die ze ervaren toegeven. That's life. Leer dat te accepteren en ermee om te gaan(ala mind over body :P), zet je hersenen aan, en stop te dreigen met wraak en zelfmoord zodra je niet krijgt wat je wilt. Succes.
Ik wil gewoon dat hij ziet, merkt en beseft dat ik écht pijn heb. Het gewoon zeggen helpt niet. Ik moet hem 9 van de 10 keer helpen herinneren aan iets wat ik heb gezegd. Zó ontzettend vermoeiend. Hij onthoud gewoon echt niks. Erg respectloos naar mij toe. Dus het is niet alleen dat ik respectloos ben naar hem toe, maar hij zeker ook wel naar mij.
En ik weet eigenlijk voor bijna 100% zeker dat dat nare gedrag wat ik doe, gewoon een gedragsprobleem is, misschien onderdeel van mijn autisme. En ik weet ook dat het niet zomaar overgaat. Misschien niet eens met hulp...
In mijn privésfeer ken ik iemand die zichzelf voor de keuze heeft gesteld: zelfmoord plegen of een baby krijgen.
Een leven nemen of een leven geven.
Natuurlijk is het erg discutabel om met dat motief een kind te krijgen.
Maar ik vermoed dat de meeste motieven dat zijn op de keper beschouwd.
Wel betekende dit voor haar dat zelfmoord vanaf dat moment geen optie meer was, no matter what.
Dat kind is inmiddels bijna volwassen en met beiden gaat het goed.
Daarna is zij nog getrouwd en heeft een tweede kind gekregen.
Soms gaat een leven een poos heel moeizaam, maar komt er een keerpunt waardoor het weer op de rails komt.
n.b. ik schrijf dit zonder het hele dagboek gelezen te hebben, iedere situatie is anders.
Maar zwart/wit is het vrijwel nooit.
Citaat van: Brummetje op februari 18, 2011, 09:39:09 PM
Even zonder de rest van de reaties te hebben gelezen, ga ik na deze post doen.
Ik weet dat ik een echte bitch kan zijn, omdat mijn gedachten automatisch allerlei vervelende dingen gaat denken. (Zoals bijv het wraak nemen, echt, ik zal dat nooit doen, maar ik denk het helaas wel. Of zm, ook dat zal ik never nooit doen, ik ben er namelijk van overtuigd dat je dan gestraft word, en geloof me, wat ik heb gezien op tv (docu over vrouw die zelfmoord wilde plegen) dat was echt niet leuk! Dat houd me tegen om het te doen + dat ik mijn leven vaak ook niet vreselijk vind. Het komt eigenlijk maar heel sporadisch voor, dat ik aan zm denk.)
En ik weet niet waarom ik dan zo naar denk, dat ik bijv mijn vriend wil straffen. Is het mijn karakter of komt het ooit nog goed met mij? :-\ :-\ :-\
1 ding weet ik zeker en dat is dat ik het heel vervelend vind van mezelf. Maar ik kan het niet stoppen. En om hem er niet mee lastig te vallen, moet ik het op een andere manier uiten en aangezien ik geen vrienden heb waar ik ff naar toe kan gaan... Daarom wil ik het graag van me afschrijven als ik verdriet heb.
CiteerEn wat ik ook erg vervelend vind van mezelf is mijn hoe-zeg-ik-dat, ehm: de wil om te laten zien dat ik het wel kan. Bij iets anders dan kinderen kan ik dat gerust doen, mezelf toch bewijzen. Maar mijn verstandige ik weet echt, heus wel dat ik dat bij dit niet moet doen. Ik besef dat je kinderen voor je hele leven hebt. Dat je ze niet terug kan brengen naar de winkel en omruilen. Echt, dat begrijp ik.
Mooi dat je dit zo schrijft en over jezelf weet. Als je weet wat je zwakke punten zijn, ben je al een heel eind opweg om ze te veranderen. En zoals ik al eerder zei: slechte eigenschappen kunnen ook positief zijn. Dat je meteen in de verdediging schiet en wraakacties verzint, betekent ook dat je ergens voor staat en dat wilt verdedigen. Misschien ben je dus wel heel betrouwbaar. Op dit moment uit je dat echter op een negatieve manier.
En dat je jezelf wilt bewijzen is juist een hele positieve eigenschap! Daardoor kun je succesvol worden, maar dan moet je jezelf wel op een constructieve manier bewijzen en zorgen dat anderen daar niet de dupe van worden. Ik denk dat je dit talent van jezelf moet koesteren en er trots op moet zijn. Zorg dat deze eigenschap je verder helpt!
Trouwens, hulde voor wat je hier zegt over kinderen krijgen. Je klinkt erg volwassen en verantwoordelijk. Dat miste ik eigenlijk in de hele discussie, maar nu stel je me weer gerust.
Emoties van je afschrijven is super. Het fijne van hier is dat je een schermpje hebt waar je je helemaal kunt laten gaan. Maar misschien moet je je post nog een paar keer doorlezen voor je op verzenden drukt (misschien doe je dat ook wel). Maak zinnen milder of haal ze gewoon weg.
Citaat van: Brummetje op februari 19, 2011, 10:24:23 AM
Ik zei laatst tegen hem: "Ook al heb ik al een paar dagen niet gehuild, dat betekent NIET dat ik niet meer verdrietig ben." Okeej, zei hij, ten teken dat ie het "begreep". En toch, als ik later weer wat sip ben, vraagt ie: "Wat is er?" Het is dus niet bepaald de slimste jongen... :banghead: :banghead: :banghead: Ik zeg nu dus elke keer: "Niks!" Ik heb geen zin meer om het constant te moeten uitleggen, het dringt gewoon niet tot zijn botte hersenen door, blijkbaar. En hij vindt het irritant hoor, dat ik elke keer "Niks!" zeg.
* Ik moet hem 9 van de 10 keer helpen herinneren aan iets wat ik heb gezegd. Zó ontzettend vermoeiend. Hij onthoud gewoon echt niks. Erg respectloos naar mij toe. Dus het is niet alleen dat ik respectloos ben naar hem toe, maar hij zeker ook wel naar mij.
Ik denk dat je nu net het klassieke verschil tussen mannen en vrouwen hebt omschreven. Wij vrouwen schijnen soms nogal cryptisch te communiceren, hoewel wij zelf toch echt vinden dat we duidelijk genoeg zijn. Mannen communiceren wat directer en houden zich niet bezig met onze raadspelletjes. :)
Inderdaad, hij heeft in het begin al gezegd: Hints, daar ben ik niet goed in! :schater:
Ik wil me gewoon graag eindelijk eens echt gelukkig voelen.
Niet dat ik niet gelukkig ben, het gaat gewoon altijd wel redelijk goed met me, maar hét geluksgevoel ken ik niet.
Dan denk ik dus toch dat het verstandig is om daar eens aan te gaan werken, voordat je aan kinderen begint. En waarom? Ik hoop dat ik het goed kan uitleggen, maar ik ga het proberen... iedereen ervaart een soort geluksgevoel op het moment dat hij iets heel graag wilt en daar naartoe gaat werken. En dan bedoel ik iets kleiners dan kinderen, iets wat jij misschien ook al kent. Denk aan op vakantie gaan bijvoorbeeld. Je wilt al lange tijd op vakantie naar portugal (ik noem even een zijstraat), dus je gaat informatie verzamelen over hoe dat is, droomt en fantaseert erover, kijkt op verschillende sites wat je er precies wilt gaan doen, zien en meemaken etc. En dan ineens is het zover. De spanning stijgt en tadaa... daar sta je dan in portugal. En op dat moment, dat je er even bent, is dat gevoel ook weer weg. Je bent misschien nog wel enthousiast, maar misschien had je er ook veel meer van gemaakt dan het is. Maar ja, geen man overboord, want over een week of wat ben je weer thuis.
Ander voorbeeld, een huisdier. Ik las dat jullie een hondje krijgen? Waarschijnlijk ben je daar nu al blij om, gaan je dingen opzoeken, namen bedenken etc. Je stelt je voor hoe het is, hoe blij je ervan wordt en hoe je leuk met hem speelt en wandelt. Maar ja, dan is dat hondje er. En in het begin is dat ontzettend leuk en doe en laat je er alles voor. Maar na een paar maanden dan is het... oh, moet hij nu alweer uitgelaten worden. Het regent... zucht... En dan is dat hondje nog steeds best wel lief, maar ineens toch niet zo leuk en geluksmakend meer! Het is normaal geworden en hij hoort er gewoon bij. Inclusief alle irritaties.
En helaas is dat ook zo met kinderen. Dit zeg ik niet omdat ik denk dat jij dit zo gaat doen, maar wel omdat het heel goed kan! Namelijk, een kind is echt een megabeslissing om te krijgen. Je wilt het graag, je hormonen doen er ook een schepje bovenop en tadaa... je grote kinderwens. De zwangerschap is straks wonderbaarlijk (oke, die misselijkheid kan je gestolen worden, maar die gaat na de bevalling sowieso over). En dan is het kindje er. En dan ineens moet je elke dag om de twee uur wakker worden om het kindje te voeden, idem om zijn luier te verschonen. Ook moet hij in bad gedaan worden, in bed (hij slaapt in het begin veel) en ja, in het hele begin is het misschien even de roze wolk. Maar een paar weken later en heel wat uren slaap tekort, is die roze wolk echt helemaal weg hoor! En dan blijft de 24 uur durende verzorging nog over. Een kind is leuk, geeft ook veel terug, maar is ook een baan erbij. Een baan die echt NOOIT meer ophoud. Een baan waarbij er geen ADV of ziekdagen zijn. Een moeder is gewoon nooit ziek. Je bent en blijft altijd verantwoordelijk voor het kind, ook al zit deze bij een oppas of op school. Dan is die roze bril heel snel af.
De reden dat ik dit zeg is, omdat ik het zo belangrijk vind dat je echt gaat nadenken of het dat kindje is dat je mist, die drie fulltime banen beslaat, of dat je dat je je geluk mist. Want in dat laatste geval zou ik eerst op zoek gaan naar dat geluk. En waarom? Nou, ik zit in redelijk dezelfde situatie als jij. Ik wil supergraag kinderen, ben over het algemeen redelijk gelukkig (denk ik zo), maar ook ik mis nog dingen. Het is niet af. En dat is nou net niet dat kind. Wat ik mis is net dat beetje zelfvertrouwen om te geloven dat wat ik doe gewoon goed is. Ik mis de vaardigheid om met verdriet om te gaan op een gezonde manier. Dat heb ik namelijk nooit geleerd. Als ik verdrietig was, kreeg ik kritiek van mijn ouders. En dat doe ik nu ook bij mezelf, dus waarom zou ik dat bij mijn kind anders gaan doen. Ik weet niet eens hoe!
En ik weet dat jij ook moeilijkheden hebt gehad met je moeder. Het is het voorbeeld dat je hebt gehad. En ik merk uit je postjes (niet lullig opvatten, maar denk er echt eens over na) dat jij ook een beetje zo in het leven staat. Je word (al is het maar in gedachten) onwijs boos als dingen niet gaan zoals jij had bedacht. Net zoals je moeder. Dat is niet leuk om te horen, geloof mij, ik weet het. Ik lijk in die dingen ook op mijn moeder. En ik denk ook dat zowel jij als ik een minder erge versie zijn van onze moeder. We hebben er wel degelijk iets van geleerd. Maar we weten niet hoe het helemaal om te draaien. Nog niet. Een kind voelt namelijk aan wanneer je hem of haar afwijst. Of iets wat hij of zij doet. Noem maar eens iets waar je een grondige hekel aan hebt wanneer andere mensen dat doen. En dan doet je kind het. Probeer dan maar eens op een positieve manier te reageren! Waaah! Als mijn kind bijvoorbeeld op haar 18de ineens met een tattoo thuiskomt... ik weet niet of ik dan positief kan reageren, omdat ik vind dat ze er niet goed over heeft nagedacht (daar kan ik dus niet tegen, mensen die niet nadenken over wat ze doen). Misschien heeft ze er wel heel goed over nagedacht, maar dat niet met mij gedeeld. Alleen ken ik mezelf goed genoeg om dat niet eerst te checken, omdat ik verwacht dat mijn kind toch wel belangrijke dingen met me deelt. En dat hoeft helemaal niet zo te zijn, zoals ik ook zie met mijn eigen moeder die dat blijkbaar ook verwachte.
Een ander iets wat me angstig maakt, mijn moeder heeft met mijn oma (haar moeder) een ongeveer gelijk band als ik met mijn moeder. Toen ik onze relatie eens vergelijk met die zij met haar eigen moeder had... oef... dat kwam hard aan en ze heeft het nog altijd niet geaccepteerd. Ik wil voorkomen dat ik ooit zoiets op die manier van mijn eigen dochter of zoon te horen krijg. Misschien ook iets voor jou om over na te denken!
Ik zie er juist naar uit, naar slapeloze nachten! Omdat dat erbij hoort.
En ik kan echt heel goed tegen wekenlang slecht/niet slapen. Ik voel op de een of andere manier dan geen hele erge vermoeidheid. (Ja, ik heb ervaring met wekenlang slecht slapen en toch moeten werken enzo. Was geen probleem.)
Zelfde geld voor het ziek zijn. Ik ben gelukkig echt nooit zo ziek, dat ik zou klagen als ik dan ook nog een kindje wat aandacht vraagt zou hebben. Ook afgelopen keer, had ik nog makkelijk een kindje kunnen verzorgen. Ik voelde me wel niet zo lekker, maar niet heel erg ziek.
Het zou me zelfs niet uitmaken als ik 9 maanden lang misselijk ben en 4 keer per dag een emmer volkots. Dat ben je allemaal weer vergeten, zodra dat kleintje op je buik ligt.
Dus dat zijn al 2 dingen wat mij echt totaal niet uitmaakt.
En het derde is, dat ik met geen mogelijkheid iets kan bedenken wat mijn kind zou kunnen doen, waarvan ik over de zeik ga. Ik ga namelijk nooit zó over de zeik, ik ben heel introvert. Ik zal nooit gillend, huilend en slopend mijn emoties uiten. Dit doe ik introvert. Maar dan nog, kan ik niks bedenken, waarvan ik zou denken: Dat vind ik niet zo leuk.
En waarom zeg je eigenlijk dat een moeder het niet kan permitteren om ziek te zijn, of dat er geen ATV-dagen/vakantie is?? Haast iedere moeder is weleens ziek. En als het goed is, heb je famillie die even bij kan springen. Ik ook. Laatst was mijn schoonzusje ziek, toen heeft ze haar ouders gebeld om de kids op te komen halen. En dat deden ze. Dus je kan wel degelijk in bepaalde situaties even weg van je kind zijn. Als je voelt dat je het even niet meer trekt. Dus dat je nooit meer "vrij" hebt, is onzin.
Nou, ik bedoel dat, ook als de kinderen weg zijn, ben jij verantwoordelijk voor hun welzijn. Dus als er daar iets gebeurt, wat altijd kan natuurlijk, dan moet je alsnog weer weg. Wat ik bedoel met dat moeders nooit ziek zijn, is omdat het in feite niet echt kan. Wat je zelf al zegt, ook al ben je ziek, je kind gaat voor! Dat idee. Ik weet ook wel dat er meestal wel mensen zijn die kunnen inspringen. Heb ik dit weekend nog gedaan voor de dochter van een vriendin van mij die ziek was. Maar ondanks dat, haar dochter ging echt wel naar mama toe als er iets was, niet naar mij. En dat is logisch. Mama is het belangrijkste en dat vond ze ook niet erg. Want tsja, kinderen gaan voor.
Hoe dan ook, ook als je niet hardop laat merken het ergens niet mee eens te zijn, dan merkt een kind dat toch. Althans, ik merkte dat als kind heel goed zelfs! Mijn moeder heeft altijd het idee gehad dat ze haar depressie heel goed voor ons verborgen had gehouden. Integendeel, het was mij overduidelijk. Ik had er alleen het naampje nog niet aangegeven. Maar goed, dat is dus iets wat je wel moet doorhebben als ouders zijnde, dat je kinderen heel veel zien en horen en ook aanvoelen. Ook al probeer je het te verbergen.
Maar goed, ik ben en blijf van mening (en dat is mijn gevoel), dat je beter nog even kunt wachten met kinderen, zodat je zelf wat meer rust en regelmaat in je leven krijgt, ook met werk, maar vooral totdat je vriend er klaar voor is. Dan weet je tenminste zeker dat wanneer het kindje komt, hij of zij ook 100 procent gewenst is door zijn mama EN papa. En in de tussentijd kun je zelf misschien gaan werken aan het leren omgaan met je verdriet? En, ooh, ik val in herhaling, misschien is het echt eens een goed idee om te kijken of je een kind van een ander een leuke vakantie kunt bezorgen. Gewoon om te oefenen. zie bijvoorbeeld http://www.veghelontvangtkinderen.nl/ (http://www.veghelontvangtkinderen.nl/)
Het gaat niet goed tussen ons. Heel misschien gaat het zelfs uit... :78:
Oh, wat erg voor je. :knuffel:
Oei! Komt dat doordat je je uitslag binnen hebt van het onderzoek?
Of door jullie (niet samenlopende) kinderwens?
Naar om te horen. :knuffel:
Wat naar voor je ! :knuffel:
Ik hoop dat wat er speelt inmiddels is uitgepraat.
We hadden even een flinke dip, maar het is inmiddels uitgepraat en weer zoals voorheen. ;D
Citaat van: Brummetje op maart 07, 2011, 10:24:28 PM
We hadden even een flinke dip, maar het is inmiddels uitgepraat en weer zoals voorheen. ;D
We zijn al weer wat verder. Hoe is het nu?? :knuffel:
Beetje late reactie...
Heel goed. Hij is nu even weg, moest voor zijn werk ver weg en ook overnachten in hotel. Heb dus ruk geslapen vannacht. ;D Maar wel met m'n kat naast me op bed. Vanavond is ie er weer.
Hoe is het verder met je???
Woon je leuk, heb je werk, wat doe je zoal overdag???? :-\
Ik woon heel leuk. In een rustig dorpje. Nee, geen leuk werk, want helemaal geen werk. (Ziektewet.)
Wat ik doe overdag: Het huishouden. IPadten. De kat naar buiten laten, en weer naar binnen. Tv kijken.
:knuffel: