Nieuws:

Voor vragen rond je registratie, je account of het functioneren van het forum kun je een email sturen naar:
mailaven @ freedom.nl (zonder spaties rond de @).
Vermeld dan ook even de naam waarmee je je hebt geregistreerd.

Hoofdmenu

Een nieuweling

Gestart door Greetjetruus, december 11, 2006, 04:29:03 PM

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

Greetjetruus

Hallo Allemaal!

Hier een 22-jarige maagd (zowel letterlijk als figuurlijk), en na enig zoekwerk op internet kan ik mijzelf denk ik ook typeren als aseksueel. Gek genoeg voelt deze constantering momenteel nog niet als een opluchting. Ben ik toch niet gewoon de "juiste man" nog niet tegengekomen, te kritisch, bang, beschaamd omdat ik nog maagd ben, of lesbisch misschien?

Echter alles wat ik hier lees is zo herkenbaar, en als ik eerlijk ben tegenover mijzelf dan walg ik inderdaad gewoon van sex. Iets wat ik onbewust al wist, maar het feit dat ik nog nooit een relatie cq seks heb gehad houdt mij sinds een half jaar eigenlijk constant bezig , in die mate dat ik merk dat ik hier psychisch onder lijd. Waarschijnlijk omdat ik nu wel de leeftijd heb bereikt waarbij je toch echt naar de toekomst moet kijken en ik er steeds vaker door mijn omgeving mee geconfronteerd word.

Verliefd  ben ik wel geweest, waarbij het ook wederzijds was en ik toch wel kom spreken van fysieke aantrekkingskracht. Ik vind dat een heerlijk gevoel, ik benijd de verliefde stelletjes die ik zie, op straat, binnen mijn vriendengroep en zou ook graag een relatie willen maar... inderdaad zonder seks.

Ik ben in ieder geval blij dat ik wel degelijk "soortgenootjes" gevonden om mee te forummen, daarnaast kom ik ook heel graag in contact meiden & natuurlijk heren van mijn leeftijd!! Dus schroom niet om mij te mailen!

Liefs,

Greetjetruus

elke

Welkom, en daarbij dus ook een stukje  :cake:.
Hopelijk vind je hier wat gemoedsrust en alleszins het gevoel niet alleen te zijn!

Sismo

Hoi Greetjetruus!
Je verhaal klinkt bekend  :D Welkom, lust je onze traditionele welkomst-  :cake: ?
(leuke avatar!)
Maak van elke dag een sprookje: red draken en versla verwende prinsessen, kus af en toe een kikker en pluk de rijpe bramen -Loesje-

myra


Ereinion

Welkom Greetjetruus! (Mogen we dat afkorten  :-[ )

Neem gerust de tijd om te beslissen of dit labeltje bij je past. Ondertussen is het hier erg gezellig!
Nog zin in een stukje  :cake: van mij?
Alleen mensen zonder fantasie, vluchten in de realiteit.

petra1963

Hoi Greetjetruus,
Welkom ! En van mij ook een  stukje  :cake: !
Ik ben niet transgender omdat ik anders wil zijn, maar omdat ik mijzelf wil zijn.. (Loesje)

Stev

Welkom, Greetjetruus, wat leuk de naam van mijn schoonzus en mijn schoonmoeder tegelijk tegen te komen  ;D

Lust je nog een stukje  :cake:?

Mag ik iets vragen? Walg je van seks alleen als het met jezelf te maken heeft of uberhoupt?
Een grens is eigenlijk een wens om verder te gaan (Loesje)

Jovi_Hobbes

Hoi Greetjetruus, ook van mij een heerlijk stukje welkomst :cake:
Neem rustig de tijd om hier rond te kijken en er achter te komen wat wel en niet van toepassing is op jou. En stel natuurlijk ook gerust vragen!

En inderdaad een erg leuke avatar!  :wave:
Is there anybody out there, just like everybody out there?
Just one somebody out there, just like me?

Greetjetruus

Dag lieve mensen!

Bedankt voor de overheerlijke taart & de bemoedigende woorden! Na het lezen van een aantal topics hier valt mij op hoe positief velen met hun asexualiteit omgaan dat vind ik echt superknap!.

Gisteren voelde ik mijzelf na het lezen van zoveel herkenbaars eigenlijk behoorlijk moedeloos. Ik heb altijd al het gevoel gehad anders te zijn en was/ben het behoorlijk zat, ik wil(de) gewoon "normaal" zijn.

Het begon op de basisschool al waar mijn klasgenootjes zo af en toe wel "verkering" hadden (wat overigens niet meer betekende dan naast elkaar zitten in de klas, kleine kusjes geven en hand in hand lopen), wanneer iemand mij om "verkering" vroeg, weigerde ik dit altijd met een knalrood hoofd. Waar dat gedrag vandaan kwam weet ik niet, ik lag goed in de groep, had veel vriendinnetjes, en het had natuurlijk nog niets met seks te maken.

Op de middelbare school op 13-jarige leeftijd kreeg ik tijdens een schoolkamp (in aangeschoten toestand & omdat al mijn vriendinnetjes al hadden gezoend) mijn eerste zoen en vond het verschrikkelijk vies, en toen ik een hand in mijn broekje voelde kreeg ik zo een naar gevoel dat ik ben opgestaan en weggerend. Van sommige vriendinnetjes hoorde ik dat zij hun eerste zoen ook niet lekker hadden gevonden, bovendien was ik nog heel jong dus dit baarde mij geen zorgen.

Naarmate we ouder werden begonnen zij zich meer voor jongens te interesseren, terwijl ik absoluut niet nieuwsgierig was naar seks of jongens. Seks in welke vorm dan ook was voor mij gewoon storend, op straat, op tv, tijdens een gesprek. Ik heb een hele tijd gedacht dat de oorzaak daarvan gebrek aan ervaring met seks & vriendjes was en de schaamte daarover.
Nu ik terugkijk dan zie ik heel duidelijk dat ik in seks gewoon echt geen interesse had. Tussen mijn 16 en 18 heb ik nog een aantal malen gezoend op de momenten dat ik zodanig met mezelf in de knoop zat dat ik vond dat ik nu eens "normaal" moest doen, maar lekkerder werd het er niet op.

Daarna besloot ik dat ik gewoon de "juiste man" nog niet had ontmoet en dat ik mezelf niet moest forceren en dat dat vanzelf zou gebeuren, niet dus. Alle jongens die in die tijd ook maar enigzins aangaven wel interesse in mij te hebben of toenadering zochten wees ik af omdat ik wist dat ik geen behoefte aan seks met hen.

Op het moment dat ik deze situatie echt zat was vond dat ik dan maar seks moest hebben zonder liefde of zin, omdat de interesse dan misschien zou komen.
Een huisgenoot van mij had al een aantal malen toenadering gezocht, tijdens een weekend dat wij alleen thuis besloot ik dat het nu maar eens moest gebeuren. Toen heb ik mijzelf heel erg dronken gevoerd en belandden wij inderdaad op zijn kamer maar op het moment dat hij zijn slip uittrok en op mij kwam liggen en ik zijn geslacht tegen mijn huid voelde, voelde ik zoveel weerzin dat ik hem van me heb afgeduwd en ben weggegaan.

Dit is nu 2 maanden geleden en sindsdien voelde ik mij echt een beetje verloren, nog steeds eigenlijk.  
Ik voel geen seksuele opwinding, maar het laat mij ook niet koud in die zin dat ik echt gruwel van het zelf hebben van seks.
Seks op tv of ergens anders doet mij eigenlijk niks, ik ervaar het wel als storend maar het is niet zo dat ik er echt niet naar kijken kan.
Wel ben ik een sociaal persoontje en ben graag in het gezelschap van andere mensen (en zeker ook mannen), ik wil eigenlijk niet alleen overblijven. Ik ben ook blij dat ik eindelijk weet van aseksualiteit, en dat er meer zijn mensen zijn zonder seksuele gevoelens.

Volgens mij ben ik wel 4 maal "verliefd" geweest, waarbij het tweemaal wederzijds was. Volgens mij was dit fysiek want ik voelde bij alle vier eigenlijk bij de eerste aanblik al een "vonk". Een van hen heeft herhaaldelijk sexuele toenadering gezocht en ik heb dat eigenlijk elke keer afgewezen, behoefte aan seks met hem had ik niet maar wel de behoefte om in zijn buurt te zijn,  ik vond hem gewoon heel knap en leuk en zijn gezelschap gaf mij energie.

Excuses voor het lange verhaal en als ik het teruglees klinkt het wel heel erg depri (ben normaal gesproken wel redelijk happy)  maar ben blij dat ik het eindelijk ergens kwijt kan, eerlijk hierover ben ik tegenover niemand geweest en het lucht up!

Voor Stef; ik vind seks eigenlijk altijd storend en overbodig, ervan walgen doe ik echt alleen als het om mijzelf gaat!
Voor Ereinion; tuurlijk mag je mijn naam afkorten!

Liefs,

Greetjetruus

Jovi_Hobbes

Je gevoelens klinken heel bekend en ook je reactie op het ontdekken van het bestaan van aseksualiteit. Voor mij was het eerst een zeer grote opluchting, maar al gauw volgt dan de vraag "Wat nu?"
Ik heb het zelf nu kunnen accepteren en kan er dus positief mee omgaan, maar dat heeft ook wel wat tijd gekost. Het is dus heel normaal dat je er zelf nog helemaal niet positief tegenover staat. Laat het allemaal vooral rustig bezinken en daarna kun je voor jezelf gaan kijken hoe je nu verder gaat. Een aantal mensen op dit forum (voornamelijk mensen die al een relatie hebben) zijn hard aan het werk met bijvoorbeeld een seksuoloog of een psychiater om er achter te komen of er een oorzaak voor hun aseksualiteit is en om te zien of ze er iets aan kunnen veranderen. Anderen hebben hun aseksualiteit "geaccepteerd" en zijn meer bezig met hoe ze dat in hun leven kunnen inpassen.
Dus vooral niet moedeloos worden! En gewoon rustig op een rijtje gaan zetten wat je zelf voelt en wat je zelf wilt. Succes!
Is there anybody out there, just like everybody out there?
Just one somebody out there, just like me?

Ereinion

Misschien wel een lang verhaal, maar wel boeiend om te lezen. En soms ook erg herkenbaar!
Alleen mensen zonder fantasie, vluchten in de realiteit.

petra1963

Neem inderdaad rustig de tijd om te kijken wat je nu voelt en wat je met datgene wat je nu weet, zou willen..
Ik ben niet transgender omdat ik anders wil zijn, maar omdat ik mijzelf wil zijn.. (Loesje)

Tempesta

Hoi Greetjetruus :wave:.
Je verhaal is heel herkenbaar, op wat details na zou het mijn verhaal kunnen zijn.

*stiekem gluren in haar profiel*

:klap: iemand van boven de grote rivieren erbij :klap:

Stev

Het is fijn dat je je opgelucht voelt door het verhaal eindelijk verteld te hebben. Hier kun je alles kwijt, tot onzin toe, heerlijk is het (vind ik)
Tot de volgende keer!  :wave:
Een grens is eigenlijk een wens om verder te gaan (Loesje)

Hugo uit Brussel

 :wave: Hallo Greetjetruus.  Ook nog een stukje  :cake: uit Brussel!

(tja, 't is wel erg lang geleden dat ik nog iets gepost heb, maar heb wel gemerkt dat een paar mijn adoptie-verhaal hebben opgepikt)
Ben de afgelopen twee dagen in de weer geweest om een boel posts te lezen, ga niks meer beloven, maar heb wel zin om meer te forummen.

Dus eigenlijk:  :wave: :wave: :wave: aan iedereen!